Al van kindsbeen af zit Eva op turnen. Ze is superlenig en gaat een paar keer per week naar de gymzaal. Op avonden dat ze geen les heeft, oefent ze thuis op haar kamer, waar haar bed een perfect toestel is voor haar oefeningen. Omdat er dan toch niemand is die haar stoort, kleedt ze zich helemaal uit zodat niets haar in de weg zit. Ze vindt het heerlijk om naakt te zijn, het liefst zou ze haar turnpakje helemaal weggooien… Maar vanavond heeft ze weer les en dus zit haar pakje in haar sporttas. Ze heeft er zin in, wat zou ze deze keer voor oefeningen krijgen? Het lelijk felle licht van de tl-buizen in de kleedkamer is koel, maar als ze naakt is en haar volmaakte evenbeeld in de spiegel ziet, overvalt haar een gevoel van sensualiteit. Ze volgt haar heerlijke figuur met haar vingertoppen, haar hele lichaam begint te tintelen, ze streelt en streelt… tot ze tussen haar dijen een heerlijk warm, vochtig plekje vindt. Dan gebeurt het. Een felle bliksemstraal siddert van onder naar boven en weer terug door haar hele lichaam, het tl-licht krijgt alle kleuren van de regenboog… onbeheersbaar golft een zucht uit het diepst van haar keel, ze kronkelt van genot zodat haar lange haar sierlijk om haar heen zwiept… en dan is het weer voorbij. Ze schrikt van de bons als op de gang een deur dichtslaat: daar is Frits, haar trainer. Ze is nog bloot, wat nu? Haar pakje, waar is haar pakje? Gelukkig, het zit nog in de tas. Maar als ze zich er haastig in heeft gewurmd, zit het helemaal niet meer zo lekker als anders, het knelt nog net niet maar de bewegingsvrijheid is weg, dat heerlijke gevoel van ontspanning, van gewichtloosheid… vrouwelijkheid… Ze steekt haar lange haar op, en doet de deur naar de gymzaal open. “Hoi Eef!” groet Frits enthousiast, “Heb je er weer zin in vanavond?” “Ja hoor,” antwoordt ze. Terwijl ze het zegt denkt ze aan iets heel anders en ze bloost bijna, maar herpakt zich net op tijd. Frits heeft de hele zaal vol gezet met toestellen, gerangschikt tot een soort stormbaan. Maar Eva is nog het meest gefascineerd door Frits zelf. Hij is nog dezelfde Frits als altijd, maar… het is of ze met andere ogen naar hem kijkt sinds het intieme contact dat ze in de kleedkamer met zichzelf had, alsof er op dat moment een zintuig in haar lichaam wakker werd waarvan ze het bestaan niet wist… Oh, dat afgetrainde lijf van hem, niet supergespierd maar goed in proportie… iedere stap die hij zet is afgemeten, perfect in balans, hij maakt geen beweging teveel of te weinig… zo wil ze zelf ook zijn… hè wat zit haar gympakje krap… “Wat wil je doen?” vraagt hij, “Eerst even lekker opwarmen? Hier,” hij reikt haar een springtouw aan. Goed idee, denkt ze, en lichtvoetig tikken haar tenen op de vloer. Maar dan beginnen haar borsten te dansen… onder het strakke pakje voelt ze de tepels langs de stof op en neer gaan… en het voelt niet lekker. Ze stop met springen, opent haar mond om te vragen… nee, toch maar niet… “Wat is er, Eef? Bezeer je je?” vraagt Frits. Hij kijkt haar aan, ze voelt haar borsten zwellen… “Nee hoor, nee, eh… niks…” antwoordt ze, en gaat door met springen. Ze ziet hoe hij nog iets verandert aan de brugleggers, en een nieuwe knoop in een klimtouw legt… oh, die handen… oh, dat gympakje! Het elastiek knelt in haar liezen, en ze struikelt bijna over het springtouw. Nu is het genoeg. “Frits…” vraagt ze, toch weer aarzelend. “Ja?” hij wandelt kalm naar haar toe, haar adem stokt… “Wat is er? Voel je je niet lekker?” onderzoekend kijkt hij haar diep in de ogen, ze hijgt… en opeens floept het eruit: “Mag ik bloot?” Hij kijkt haar verwonderd aan. “Blo… bloot? Nu, bedoel je?” “Nu, ja,” antwoordt Eva, “mijn gympakje wordt me te klein, ik kan me er niet lekker meer in bewegen. En er is verder toch niemand.” “O, nou, eh, tja, als je dat lekker vindt… wil je dan verder alleen trainen?” “Nee, nee,” houdt ze hem tegen, “blijf maar, blijf maar… dan kun je me corrigeren… en misschien wel meer dan dat…” zuchtend komt ze tegen hem aan staan, haar blinkende mond losjes openhangend kijkt ze hem met halfgesloten ogen aan… “Toe… mag het? Ik zal extra mijn best doen…” ze ontbloot langzaam een schouder, twee schouders… Frits weet niet hoe hij het heeft. Als ze zich kreunend aan hem opdringt zoekt hij steun bij de brug, zijn handen om de leggers geklemd… haar borsten floepen een voor een tevoorschijn, heupwiegend stroopt ze haar pakje steeds verder omlaag… haar navel lonkt… oh, wat heeft ze mooie lange benen… hij heeft ze vaker gezien, maar nooit zo bekeken… wat een gratie, wat een souplesse… Met een diepe zucht geeft blote Eva zich over aan het gevoel van bevrijding dat door haar lichaam trekt als ze de brug te lijf gaat, zonder nog te letten op Frits die een goed heenkomen zoekt bij het paard. Ademloos kijkt hij toe hoe ze leniger dan ooit om de leggers kronkelt, ze maakt bewegingen die hij haar nooit heeft geleerd, passend bij een veel verder gevorderde… kijk toch hoe ze die spagaat maakt, die handstand… hij ziet aan haar ontspannen gezicht hoe ze geniet, ze lijkt hem helemaal te vergeten… totdat ze haar oefening met een perfecte afsprong beëindigt en met gracieuze passen op hem afkomt. “Hoe vond je het?” fluistert ze, zonder de minste vermoeienis in haar stem. Hij kan geen woord meer uitbrengen. “Heb ik mijn huiswerk goed gedaan?” lacht ze geheimzinnig terwijl ze een hand op zijn schouder legt, “Of… krijg ik nu strafwerk…?” ze duwt haar ene borst tegen hem aan, laat hem even rollen… Frits slikt een brok weg… Zonder zijn beoordeling af te wachten, bespringt Eva het paard en vervolgt met een reeks duizelingwekkende capriolen die zelfs voor Frits nieuw zijn. Hij duikt weg voor haar zwaaiende benen, bewondert haar krachtige buigingen, wil bijna applaudisseren voor haar volmaakte evenwicht… en schrikt als ze met ware doodsverachting in de ringen springt. Nu is ze echt ontketend. Met lange zwaaien maakt ze het ene vogelnestje na het andere, spagaat na handstand, salto na salto… afsprong, en hup in de touwen. Frits maakt eerbiedig ruimte, hij vraagt zich af wie hier van wie les krijgt als ze omhoogklimt, zich in een voetlus laat vallen, al hangend een knoop in het touw legt en weer afdaalt; ze trekt een vliegende sprint, maakt een salto over de bok, en sluit vervolgens haar stormbaan af aan de rekstok met een serie steeds snellere reuzenzwaaien. “Ziezo,” concludeert ze eenvoudig, “nu wil ik nog één toestel doen…” Frits durft niet te vragen wat ze bedoelt als ze opnieuw gracieus op hem afkomt. Ze maakt haar haar los, komt bijna onfatsoenlijk dichtbij hem staan… en begint hem uit te kleden. “Lekker he?” fluistert haar bloedrode mond vlakbij de zijne, “Wil je mijn nieuwste oefening zien? Heb ik net bedacht… helemaal zelf bedacht…” hijgt ze. Hij kan alleen maar toelaten hoe ze zijn shirt uittrekt, en neerknielt om hem zijn broek uit te trekken… vervolgens wandelt ze kalm naar de toestelberging. “Wacht je even?” lacht ze over haar schouder. Ze komt terug, jonglerend met een rubberen kegel, zo’n verticaal uitgerekte Barbapapa. Geheimzinnig lachend bespeelt ze er haar paradijselijke lichaam mee, ze laat hem over haar buik rollen, maakt er kringetjes mee rond haar tepels, haar navel… ze klemt hem heupwiegend tussen haar dijen, tikt zichzelf op haar billen… en alsof het een lolly is, likt ze sensueel aan de knop… Frits voelt zich verstijven… haar lippen maken een soppend smakgeluid… ze likt de kegel met gesloten ogen, langzaam, van onder tot boven… Haar lange haar streelt haar borsten als ze zich sierlijk op de lange mat uitstrekt… ze spreidt haar dijen… en zachtjes kreunend haalt ze de kegel langzaam in haar kruis heen en weer. Haar schaamlipjes stulpen zich rond de knop die nog glimt van haar speeksel… Eva kijkt Frits opnieuw verleidelijk aan, likt langs haar lippen… en duwt de kegel zachtjes bij zich naar binnen, dieper en dieper… ze draait hem rond… beweegt hem op en neer, heen en weer… ze begint te wipstoten, maakt een achterwaartse brug, koprolt over de mat… haar gehijg is een lied in Frits’ oor, begeleid door het soppende ritme in haar onderbuik… haar bewegingen worden ongecontroleerd, haar ballet is wild, kreunend kronkelt ze aan Frits‘ voeten… hij begint zich zorgen te maken en knielt bij haar neer: “Gaat het, Eef? Heb je pijn?” “Nee…” snikt ze bijna, “het is zo heerlijk… oh Frits… ik kom… doe je mee?” Voordat Frits begrijpt wat ze bedoelt, graait ze in zijn kruis. Haar adem is heet en vochtig, ze steekt haar tong uit, streelt zijn ballen… hij is machteloos tussen haar vingertoppen… ze likt langs de volle lengte… hapt en hapt… het ritme van haar mond gaat samen met dat van haar schaamlipjes rond de kegel die nog altijd bij haar binnen is… Frits kan niet anders dan toekijken… en spuit een heerlijke, zacht romige golf in Eva’s mond. Ze blijft happen en likken, hij blijft spuiten, zijn heupen zijn onbestuurbaar… ze kokhalst luid als hij haar een paar flinke wipstoten in haar gezicht geeft en omvalt. Haar mond stroomt over, hij voelt hoe haar gezicht in zijn kruis kleeft, samen rollen ze over de lange mat, Eva omhelst Frits met haar dijen… vlakbij zijn gezicht maakt de kegel een luid soppend geluid als ze hem langzaam uit zich lostrekt… en terwijl haar schaamlipjes hem toelachen, fluistert ze verleidelijk: “Lik me…” voordat ze opnieuw toehapt en kreunt: “Mmmm… wat heb je toch een heerlijke rekstok…” Ze schieten allebei in de lach. Hun omhelzing nummer 69 ontwart, ze komen niet meer bij, wat een heerlijke ontlading… Eva knielt bij Frits neer, heft haar armen en laat haar borsten over zijn gezicht rollen… “Neuk me…” fluistert ze, “toe, neuk me, neuk me…” En Frits kan niet anders, wil niet anders… hij neemt haar bij haar dijen, ze geeft zich over… voelt hoe hij binnenkomt… dieper en dieper… warm en zacht… met lange halen… teder en wild… ze omhelst hem… haar kut is gulzig, haar lichaam gewichtloos als hij haar optilt… hij zet haar tegen de bok, rijdt en rijdt… haar mond blinkt, ze likt langs haar lippen… hun gehijg gaat volmaakt synchroon met het soppende paringsritme… sneller en sneller… haar benen zwaaien, haar borsten dansen, haar haar zwaait heen en weer… “Ja… ja, ja, ja, ja!” roept ze, luider en luider, hoger en hoger, sneller en sneller…