Gina is mooi. Ze heeft heerlijke borsten, zalige billen, hemelslange benen… en Gina geniet van haar lichaam. Als ze onder de douche staat, is de sproeier haar minnaar en komt ze er niet eerder onder vandaan dan dat ze minstens een paar orgasmen heeft gehad. Zelfs als ze zich afdroogt galmen haar smachtende kreten in de badkamer: ze wordt steeds opnieuw bloedgeil en wil steeds meer en meer en meer… Gina wil naaktmodel worden. Naaktheid is haar lust en haar leven. Ze draagt nooit ondergoed, zelfs geen uitdagende setjes, het liefst loopt ze altijd helemaal naakt. Thuis doet ze dat ook. Haar schoonheid is haar favoriete kleding. Ze droomt vaak dat iemand haar schoonheid waardeert en haar een reden geeft om zo mooi te zijn. Maar Gina is alleen. Thuis wacht er niemand op haar. Haar bed wordt alleen door haarzelf verwarmd. De enigen die haar lichaam strelen, zijn haar eigen handen, de lakens en het kussen. De zijdezachte aanraking met haar pasgedouchte huid brengt haar fantasie op hol. Dan droomt ze van een heerlijk, gespierd lijf om tegenaan te kruipen, gefluisterde lieve woordjes, vingertoppen die niet bang zijn om haar intiemste plekjes te verwennen tot ze opnieuw een zalig hoogtepunt bereikt, keer op keer op keer…

Hans is geniaal. Zijn schildersatelier is zijn universum, waarin hij dag en nacht leeft. Hij heeft nauwelijks besef van de buitenwereld; hij schept zijn eigen wereld wel. Die wereld bestaat alleen uit vrouwen. De vrouw is volgens Hans het mooiste schepsel dat er bestaat. Schilderen is voor hem als vrijen met de mooiste vrouw die er bestaat. Zijn beste werken zijn een eerbetoon aan het vrouwelijk lichaam. Zijn schilderijen zijn zijn vrouwen. Zijn penselen zijn zijn vingertoppen, die de intiemste details van zijn vrouwen kennen, koesteren, strelen en verheerlijken. Hans droomt vaak dat een vrouw naakt voor hem poseert. Maar niemand heeft ooit voor hem model gestaan. Niemand weet dat hij schildert. Eigenlijk weet niemand dat Hans bestaat. Daarom is Hans alleen, daarom weet niemand dat hij bestaat en zo komt hij nooit uit de vicieuze cirkel.

Gina en Hans zijn buren. Maar ze weten niets van elkaar. Ze zijn elkaar nog nooit tegengekomen. Hans hoort wel Gina’s orgasmekreten. Die klinken hem als muziek in de oren. Dan fantaseert hij over haar, en krijgt hij zoveel inspiratie dat hij wel móét schilderen. Ook al is het midden in de nacht, ook al is Hans nog zo moe of ziek, als hij Gina hoort klaarkomen vergeet hij alles en gaat hij helemaal op in zijn eigen wereld. Gina is zijn muze.

Op een zwoele zomeravond staat Gina zo intens van de douche te genieten, dat haar orgasme sneller en heviger komt dan ooit. Haar kreten zijn zo hartstochtelijk dat ze in een opwaartse spiraal terechtkomt en haar genot nog vaker en langer dan gewoonlijk oplaait. In een woest ritme schreeuwt ze het uit met haar sproeier tussen haar wijd gespreide dijen, terwijl haar schaamlipjes gloeien en haar heupen geweldige wipstoten door haar lichaam slingeren. Het houdt maar niet op, ze gaat maar door, ze zakt kermend op haar knieën, valt op haar zij, kronkelend en spartelend van pure, bijna dierlijke geilheid… En Hans? Hans is in de zevende hemel. Hij heeft zijn balkondeur opengezet met zijn schildersezel er vlakbij. Gina’s balkondeur staat ook open zodat Hans haar woordloze lied van extase letterlijk kan verstaan… en zijn penselen flitsen over het doek in een wervelwind van action painting zoals hij nog nooit heeft beleefd. De verf klotst, kloddert en kolkt… en de vrouw die voor Hans’ ogen verschijnt, is van buitenaardse, hemelse schoonheid. Haar lichaam is een orgie van kleuren, vormen en lijnen in een revolutionaire compositie die zich niets aantrekt van de twee dimensies van het schilderij: ze lijkt ervan los te willen komen om een eigen leven te leiden, samen met Hans… En opeens, als Gina juist wordt bevangen door een nieuw orgasme dat zo te horen bijna permanent zal duren, begint bij Hans de verf op het doek te bewegen. Hij heeft het niet meteen door omdat hij op zijn palet net een experimentele kleur aan het mengen is op de grens tussen licht en schaduw; het moet de schemering in haar donzig zachte kruis perfect weergeven. Maar juist als hij zijn penseel naar het doek brengt, geeft Gina een doordringende, langgerekte paringskreet; de vrouw op het doek spreidt haar dijen, vangt Hans in een liefdesspagaat en geeft een golvende wipstoot zodat zijn fluweelzachte penseel diep wegzinkt in haar bovennatuurlijke vrouwelijkheid… Verbaasd staart Hans naar haar wiegende heupen, hij laat zich hypnotiseren door haar lonkende navel… zijn hand wordt meegenomen in het sensuele ritme, en als hij haar kruis streelt met zijn zachte penseel, volgt Gina’s extase exact zijn tedere streken. “Ga door…” hoort hij haar smeekbede galmen, “oh, ga door, ga door, ga dóór! Streel me… maak me gek… oh… oh, oh, oh,” versnelt ze, Hans hoort gestommel als ze wild over de badkamervloer spartelt… zijn schildershanden jeuken, de vrouw op zijn doek danst van geil genot als hij zalvend een gouden glans aanbrengt op de zachte welving van haar onderbuik terwijl Gina het uitgilt… Opeens stapt Hans’ creatie gracieus uit het schilderij, glijdt gewichtloos bij hem op schoot en neemt haar schepper in een liefdevolle omhelzing. Heel haar lichaam vloeit als een veelkleurige olievlek om hem heen, hij raakt bedwelmd door het aroma van haar borsten die deinend over zijn gezicht rollen, haar billen vullen zijn verfbevlekte handen. Terwijl ze hem begint uit te kleden klimt Gina opnieuw naar een orgasme, haar geile gegil wordt een krijsend gehuil… maar ze kalmeert langzaam als de vrouw op Hans’ schoot hem verzwelgt in een druipend geile tongzoen. Zijn kleren liggen als poetsdoeken ordeloos verspreid over de vloer. Hij voelt, streelt, masseert, boetseert zijn schepsel met al zijn penselen zodat de kleuren van haar lichaam zich vermengen tot de meest fantastische combinaties: de wolk van haar lange lokken zweemt van rood naar oranje, haar hemelsblauwe tong likt langs haar gouden lippen, haar tepels schitteren in alle kleuren op de volmaakte ronding van haar zilveren borsten… Ze laat hem uit haar omhelzing vrij en danst voor hem op het hypnotiserend ritme van Gina’s lied, dat weer aanzwelt; als zij zich afdroogt met een heerlijk zachte, warme handdoek, raakt Hans’ kunstzinnig bewustzijn volledig de weg kwijt tussen Gina en zijn eigen schepsel. Gina’s kruis tintelt van de tedere streling, haar schaamlipjes openen zich, haar onderbuik is opnieuw volledig ontvankelijk… voor wat tot nu toe ijdele hoop was. Totdat opeens, als in een droom, in haar balkondeuropening haar volmaakte evenbeeld verschijnt, alleen baadt het lichaam van de figuur in een oogverblindende draaikolk van alle mogelijke kleuren, eindeloos veel meer dan de regenboog. Gina staart het schepsel aan, blij verrast door de toenadering. Haar handdoek valt aan haar voeten. De figuur komt lachend, gracieus heupwiegend op haar af, neemt haar bij de hand en leidt haar naar het balkon… waar Hans voor het eerst zijn muze ontmoet. Op slag verliefd, kan geen van beide een woord uitbrengen. De avond is warm, belooft een nog warmere nacht… hij komt dichterbij, zij nadert… ze voelen geen schaamte… “Dag schat…” fluistert Gina tenslotte, maar Hans blijft sprakeloos. Hij wijst uitnodigend naar zijn balkondeur, en terwijl Gina hem in haar armen neemt, vervolgt ze: “Ben jij een kunstenaar...? Mag ik dan je kunstwerk zijn? Toe… je mag alles met me doen… mijn lichaam helemaal herscheppen… boetseren, beschilderen met je zachte penseel…” ze streelt hem in zijn kruis, spreidt haar dijen… hijgend legt ze haar benen om hem heen, zijn handen zoeken, tasten, streven naar een omhelzing… hun lach trekt aan hun lippen, hun tongen reiken naar een zoen… Inmiddels trekt de geschilderde vrouw zich geruisloos in het atelier terug. Haar taak is volbracht en ze abstraheert tot één wilde werveling van creativiteit, een volmaakt totaalkunstwerk als decor bij het paradijselijk toneel dat zich de hele nacht op het balkon afspeelt. Gina en Hans zijn ineengestrengeld tot een onontwarbare kluwen waarin alles wat ze tot nu toe hadden gemist is samengebald; midden in de kolkende tornado van hun tedere worsteling versmelt hun liefde tot een ondeelbaar kruispunt van levenswegen waarop ze elkaar beloven eeuwig te zullen voortgaan, hijgend, kreunend, tongzoenend, soppend in het hypnotiserend paringsritme van hun eindeloos orgasme…