De Vrouw Met De Regenjas - 1

Vanuit mijn woonplaats maak ik een paar keer per week fietstochtjes in de omgeving. Mijn tochtjes gaan door de bossen, dorpjes en polders, over fietspaden en stille wegen. Zo kom ik ook vaak langs diverse bungalowparken. Op een van mijn tochtjes gebeurde het volgende.

Zo’n 20 km van huis kreeg ik een lekke band. Hoe het is gebeurd weet ik niet, maar ik voelde dat mijn voorband langzaam leeg liep. Dat was niet best. Plakspullen nam ik op deze “korte” ritjes niet mee, aan een band plakken had ik sowieso een hekel. Het ging ook bijna altijd goed.

Maar nu dus niet. Ik belde per mobiel mijn vrouw thuis, maar die nam de telefoon niet aan. Dus stond ik daar even vreemd te kijken en te overdenken wat te doen. Toen kwam er een vrouw met een hond aangelopen, uit een hekje van het bungalowpark waar ik dichtbij was gestopt. Ik dacht, haar spreek ik aan, misschien kan zij mij helpen. De vrouw kwam dichterbij en was gekleed in een lange regenjas, die er niet erg flatteus uitzag. Het hondje, ik ben niet zo‘n echte hondenvriend, ik vond het ook een misbaksel, viel op door zijn nogal grote piemel. Maar gelukkig begon hij niet te blaffen tegen me.

Ik sprak de vrouw aan en legde mijn probleem uit. ‘Ik heb een lekke band, geen plakspul bij me, vrouw niet thuis om me op te halen, heeft u soms een plaksetje in huis?’. De vrouw stopte, bekeek me van top tot teen, ik dacht ze kijkt even of ze me wel kan vertrouwen, en zei: ‘ja hoor, dat moet nog wel ergens zijn. Loop maar even mee naar mijn huisje op het park. Dat vragen we even aan Piet, dat is mijn man. En zeg maar Miep, zo heet ik, onze hond is Rakker, het is me er een’. ‘Dat is fijn Miep, ik ben Peter’. Dat aanbod nam ik graag aan, wat kan mij gebeuren, haar man is thuis, misschien helpt hij wel.

Na een wandeling van 5 minuten kwamen we bij het huisje aan. Miep schreeuwde naar binnen ‘Piet, Piet, ik heb een wielrenner bij me, die wil je plakset even lenen’. Piet zei niet veel, zat in de stoel en wees met zijn hand richting een kast. Miep deed de hond los en trok de regenjas uit. Toen schrok ik wel een beetje. Stond Miep daar ineens in zowat haar blootje voor me. Een klein vrouwtje, ik schat boven de zestig, met geweldige borsten, zeg maar rustig memmen, die daar zo heerlijk naar beneden hingen en alleen een slipje aan, nou slipje het was meer een flinke onderbroek. Ze zag me een beetje vreemd kijken en verontschuldigde zich gelijk. ‘Sorry hoor, we hebben net ontbeten, dan laat ik de hond uit en dan doe ik die stomme lange regenjas aan en dan gaan we douchen. Tot die tijd loop ik er na het opstaan altijd zo bij. Ik doe wel even mijn duster aan’. Maar ik kon mijn ogen niet meer van haar afhouden en zag af en toe een glimp van haar borsten door de openvallende duster heen. Mijn jongeheer groeide een beetje, voelde ik en dat zat niet zo lekker in mijn strakke wielrenbroek.

Na een kopje koffie had Miep de plakspullen gevonden en gaf ze aan mij. Ze zei ‘ik ga nu even Piet onder de douche zetten en daarna ga ik zelf. Je redt je wel, Peter’. De spullen zagen er nog goed uit en ik begon mijn band te repareren. Vanuit het huisje hoorde ik het gekletter van water in de douche en soms het praten van Miep tegen Piet. Hij deed blijkbaar niet wat zij wilde. Na een kwartiertje kwam Miep naar buiten in haar duster en Piet ging weer in de stoel. Ik was met de fiets klaar en zat een beetje moe voor het huisje.

Miep vroeg ‘Peter is het gelukt?’. ‘ Ja hoor’ zei ik ‘de band is geplakt, ik kan er weer tegenaan’. Miep zei mij toen, ’ Peter je ziet er wel heel verhit uit, het zweet staat op je gezicht. Kom even samen lekker douchen’. Wat krijgen we nou, dacht ik. Ik was wel heel warm geworden, maar wat moest ik denken van dit aanbod. ‘Bedoel je, eh, samen met jou, Miep?’. ‘Kom op Peter, dat is toch even lekker’.

Ok dan, ik doe mijn fietsbroek, shirt en schoenen uit en kroop bij Miep onder de douche. Een hele ervaring. Een beetje kleine douche en ik stond daar achter Miep onder een lekkere waterstraal. Miep voelde denk ik de spanning en zei dan ook ‘wil je me rug even doen, die ouwe heeft daar geen zin meer in’. Nou dat wilde ik wel, dan was ik even fijn bezig. Mijn jonge heer speelde wel weer behoorlijk op en ik kreeg toch veel zin Miep eens bij haar borsten en billen vast te pakken. Ik kon haar nu ook rustig bekijken, tegelijk met het insoppen van haar rug. Een niet grote vrouw, wel stevig gebouwd en een aardige, stevige kont. Kort haar, verborgen nu in een douchekapje en de oren zo vrij.

En daar ontstond een probleem. Ineens kreeg ik zo’n zin om aan haar oor te gaan sabbelen. Ik bukte voorover en pakte haar oor in mijn mond. Er ging een rilling door Miep’s lijf. Ze vond het duidelijk prettig. Deze bevestiging spoorde mij aan door te gaan. De spons liet ik vallen, en ik pakte van achteren Miep’s borsten vast. En dat voelde lekker aan. Grote, zachte borsten, hangtieten een beetje. Miep liet dit allemaal toe, en ik kneedde dan ook haar geweldige tieten, en speelde met mijn vingers rond en met haar tepels. Miep moest daar een beetje van kreunen. En ik had er ook plezier in.

En dan ineens zei Miep ‘mag ik je pijpen? Mijn Piet heeft een slappe lul en daar is weinig eer aan te behalen. Rakker vindt het wel fijn, maar het blijft toch maar een hondje’. ‘oh, dat vind ik wel heel lekker, ga je gang’ zei ik en ik draaide me om naar Miep. Daar stond ze voor me, een ongeschoren kutje met daarboven de grote hang tieten. Ze pakte mijn jongeheer beet en ging er volleerd aan staan trekken. De bewegingen die Miep maakte waren niet slecht, mijn pik was in de kortste keren stijf en mijn eikel lag bloot. En Miep ging maar door. Ze stopte de douche en ging op haar knieën voor me zitten en nam mijn jongeheer in haar mond. Dat zuigen, en de beweging in en uit haar mond, dat was toch wel heel lekker. Ik kon alleen nog maar wat met haar borsten spelen. Na een paar minuten had ik het echt niet meer. Ik zei ‘ik kom klaar’. ‘Geef niet, doe je best maar’ zei Miep. Miep slikte mijn hapje in, wat resten liepen langs haar mond naar beneden. ‘Kom ‘ zei Miep, ‘we zetten er de douche nog even over aan en we stoppen ermee’. Zo vlug als het was begonnen, zo snel kwam er nu een eind aan. Miep gaf me een handdoek om me af te drogen. Miep liep naar de slaapkamer om zich aan te kleden en ik trok mijn fietsbroek, shirt en schoenen weer aan. Dat was toch wel even heel lekker.

Weer in de kamer zei Miep ‘Piet, de wielrenner is weer fris, hij kan er nu tegenaan. Hij heeft me even geholpen mijn rug te wassen. Zou je een voorbeeld aan moeten nemen’. Ik wist niet veel meer te zeggen. Ik ging de deur uit, pakte mijn fiets en zei: ‘Piet bedankt voor je plaksetje en Miep jij ook bedankt. Rakker ook, doei’. Miep riep bij het weggaan ‘kom nog eens langs, hoeft niet alleen met een lekke band’ en gaf me een knipoog.

Die Miep met haar lange regenjas, ik moest er onderweg nog steeds aan denken. Daar ga ik zeker nog eens langs.