Een beetje verlegen en schoorvoetend loop ik richting je kantoor, ik voel m'n hart kloppen in m'n borstkas en mijn ademhaling versnelt een beetje. Ik haal nog éen keer iets dieper adem en klop zachtjes op je deur terwijl ik deze iets verder open duw.

Je kijkt op van je beeldscherm, je mooie heldere blauwe ogen lijken rechtstreeks in m'n ziel te kijken, en als ik me niet vergis, zie ik pretlichtjes.

"Hoi..." zeg ik nog steeds een beetje verlegen, en ik voel dat ik wat begin te blozen. Na al die tijd, krijg ik nog steeds knikkende knieën van je...

Je groet me terug met een kort "hey" en ik verbeeld me dat je mondhoeken een beetje omhoog beginnen te krullen in een speelse glimlach.

"Ik... Uhm... wilde je nog even een goed weekend wensen..."

Ik begrijp niet waarom ik nu weer zo zenuwachtig ben, daar zou ik inmiddels toch wel al over heen moeten zijn?

Ik heb het idee dat je in de gaten hebt welke uitwerking je op me hebt, want je gaat wat relaxter in je stoel zitten, strekt je benen onder je bureau en inderdaad, daar zijn die pretogen en dodelijke glimlach van je weer.

"En? Heb je nog wat meegemaakt de laatste tijd?" Vraag je zomaar uit het niets, na een ietwat ongemakkelijke stilte.

"Uhm, nee niet echt... ik, ik ben vrij rustig op het moment."

"Is dat zo?" Vraag je, terwijl mijn gedachten 100km/h gaan ineens. Ik besef me dat ik je eigenlijk veel

teveel verteld heb, maar op de 1 of andere manier kan ik niet anders dan open en eerlijk tegen je te zijn, opener en eerlijker dan tegen wie dan ook, zelfs mijn man.

Plotseling voel ik me heel erg kwetsbaar, maar toch voelt het vertrouwd om hier zo te staan. Ik voel dat het ergens tussen m'n benen irritant lekker begint te tintelen en ik probeer dat gevoel uit alle macht te negeren.

"Ja, ik ben rustig..." zeg ik nogmaals, "ik zei toch al dat ik op zich niet meer zoveel te kort kom en dat ik ALS ik iets zou willen doen, jij de enige bent waarmee ik dat zou willen?"

Zei ik dat nou echt? Ik voel de rode kleur op m'n wangen weer opkomen en ik durf je niet aan te kijken.

Ik hoor je een beetje grinniken, en terwijl ik het steeds warmer begin te krijgen probeer ik te bedenken hoe ik het snelste me uit de voeten zou kunnen maken zonder dat het té belachelijk zou lijken.

"Is dat zo?" vraag je, en ik voel dat je me strak aan probeert te kijken, maar ik ontwijk je ogen nog steeds.

"En wat zou je dan willen doen?"

Hoor ik dat nou goed? Je daagt me uit, terwijl je weet dat ik op whatsapp veel beter uit mijn woorden kan komen dan face to face. In het echt ben ik veel terughoudender en minder vlot gebekt, daarom struikel ik nu ook

behoorlijk over m'n woorden en weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen

"Ik wil alles" fluister ik..

"Alles? Wat is alles?"

"Ik wil je voelen, je verwennen"

Volgens mij vind je het grappig om me uit te dagen en verlegen te zien, want je glimlach wordt steeds groter en je gaat steeds ontspannender zitten

"Je wilt me pijpen?"

M'n hart slaat een slag over, de kriebels tussen m'n benen nemen toe en ligt het aan mij, of wordt het steeds warmer hier op kantoor?

"Uhm.. ja... onder andere.." stamel ik. Jeetje waarom heb ik nu nou niet zo m'n woordje klaar als op de whatsapp?

Je staat op zonder iets terug te zeggen en loopt naar het aangrenzende kantoor.

Ik twijfel, wat moet ik nu doen? Achter je aan lopen? Blijven wachten? Ik besluit dat ik toch maar achter je aan loop.

Je bent niet in het aangrenzende kantoor, dat betekend dat je verder bent gelopen naar het kantoor daarachter, en ik loop er ook maar heen, want het is natuurlijk ook raar om hier zo te blijven staan..

ik besef me dat je gewoon door aan het werken bent en ik voel me ineens niet meer zo op m'n plaats. Net als ik mijn mond open wil doen om te zeggen dat ik naar huis ga, zeg je: "je mag wel wat laten zien als je dat wilt"

Ik twijfel even, wil ik dat? Dit hebben we eerder gedaan en ik weet niet of ik dat weer wil op die manier...

ik herpak me, schraap zachtjes mijn keel in een verwoede poging om mijn stem terug te vinden die ik ineens kwijt lijk te zijn en zeg nauwelijks hoorbaar "je mag best wat zien... maar niet hier.. dat is te gevaarlijk.. zolder?"

Je kijkt me indringend aan, laat weer zo'n ongemakkelijke stilte vallen en dan loop je met grote passen de trap op naar zolder.

Ik loop gauw achter je aan, de tintelingen tussen mijn benen zijn inmiddels zo nadrukkelijk aanwezig, dat ik ze echt niet meer kan negeren, ik ben echt super opgewonden, terwijl er nog niets gebeurd is en het ook helemaal niet zeker is of er überhaupt wat gaat gebeuren.

Ik volg je naar het stukje van de zolder wat bekend is voor ons, de plek waar we al vaker gestaan hebben.

Ik voel de spanning stijgen wanneer ik met mijn billen tegen de verwarming ga staan, ik maak mijn bovenste knoopje los, maar dan zeg ik tegen je "wil je wat zien? Dan moet je me wel helpen, ik ga niet meer mezelf bloot geven, letterlijk, zonder interactie... dat wil ik niet meer.. ik wil jou.."

Verbaasd over mijn eigen vastberadenheid kijk ik je aan met mijn hart kloppend in mijn keel. Ik ben er van overtuigd dat je nu weer afhaakt, zoals je vaker hebt gedaan en hoe langer je wacht des te zekerder ben ik daarvan.

Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar dan ineens kom je dichterbij.

Ik raap al mijn moed bij elkaar, pak je vast bij je overhemd en trek je naar me toe. Ik voel je verstarren en eventjes denk ik dat ik een grote fout heb begaan. Je dwingt me met je ogen om je recht aan te kijken, nooit ben ik meer bewust geweest van mijn eigen opwinding dan nu. Langzaam laat ik mijn hoofd zakken, maar dat sta je niet toe, je hand pakt mijn gezicht, tilt deze weer iets omhoog en dan doe je eindelijk wat ik zo graag wilde. Jouw mond op de mijne, gretig, opgewonden, en heerlijk. Lust... pure lust...

Ik maak mijn mond los van de jouwe, breng m'n handen naar de boord van mijn blouse en begin de knoopjes los te maken. Als mijn blouse open valt en je uitzicht krijgt op mijn mooie volle, rode BH, gaat mijn borst bij elke ademhaling op en neer, de ademhaling die van opwinding veel te snel gaat...

Ik sta je toe naar me te kijken, je bent de enige die dat zo mag en het ook ooit zo gedaan heeft. Ik voel me erg kwetsbaar, maar tegelijkertijd wind het me ontzettend op. Als alle knoopjes van mijn blouse los zijn, zijn mijn handen al bij mijn broek aangekomen. Je kijkt me nog steeds aan, uitdagend, nieuwsgierig hoe ver ik zal gaan. Ik knoop ook mijn broek los en laat deze een beetje zakken zodat je uitzicht krijgt op mijn intiemste zone. Ik weet dat je graag kijkt hoe ik met mezelf speel, dus heel even geef ik je dat pleziertje. Inmiddels en van opwinding stop ik waar ik mee bezig was en kijk je recht in je mooie ogen. Je kijkt me vragend aan: "wat wil je?"

"Ik wil jou" zeg ik bijna onhoorbaar, "ik wil je voelen"

De stilte die volgt duurt weer lang genoeg om me ontzettend onzeker te maken.

"Je wilt me voelen?"

"Ja, dat wil ik" zeg ik en ik haal een condoom uit mij broekzak.

Weer denk ik dat dit het moment is waarop je er vandoor gaat, maar je pakt het condoom uit mijn hand en plotseling is daar jouw mond weer op de mijne.

Je masseert mijn borsten, speelt met mijn tepels en ik trek mijn stoute schoenen aan, mijn handen gaan richting jouw broek, die inmiddels behoorlijk op spanning staat. Ik maak je knopen los en zak voor je op mijn knieën. Ik bevrijd je prachtige stijve lid uit z'n benarde positie en sluit mijn lippen, warm, zacht maar toch stevig om je eikel. Langzaam laat ik hem helemaal in mijn mond verdwijnen, diep... je kreunt zachtjes maar al gauw trek je me overeind, draait me ietwat ruw om en zegt me dat ik moet bukken.

Ik hoor je het condoom uit de verpakking halen en begrijp dat je deze om aan het doen bent.

Vol verwachting wacht ik op wat gaat komen, hier heb ik lang naar uitgekeken, ik wil je zo graag voelen.

Je pakt me bij mij schouder vast, en leidt met je andere hand je stijve naar mijn warme, erg natte gleuf.

Even voel ik je een beetje zoeken waar je moet zijn, maar dan, zonder enige waarschuwing stoot je ineens helemaal bij me naar binnen. Ik kan nog net een kreet van genot binnen houden. Je trekt mijn billen wat uit elkaar om een goed uitzicht te krijgen op wat je aan het doen bent en neemt me met stevige, harde stoten. Het duurt niet lang voor ik door pure opwinding en het gevoel van jouw heerlijke stijve diep in me, heerlijk klaar kom, het warme geile sap druipend langs mijn been. Ik weet dat er iets is dat je heel graag wilt, dus ik haal je uit me, wrijf wat van mijn eigen vocht over mijn kontje en zet jouw eikel tegen mijn Sterretje. "Niet te voorzichtig, gewoon doorstoten" zeg ik tegen je en dat is precies wat je doet.

Eventjes voel het ongemakkelijk, onprettig en te strak, maar al gauw wen ik aan het gevoel en sta ik je toe om te stoten.

Je voelt je opwinding borrelen en al gauw geef je aan dat je bijna klaar komt.

Ik weet dat je het ongemakkelijk vindt en dat je naar jouw idee te snel komt, maar eigenlijk vind ik het geil en ik zeg daarom tegen je dat je je niet moet inhouden en gewoon heerlijk voor je eigen genot moet gaan. Beetje egoïsme is niets mis mee!

Gedreven door mijn aansporende woorden, stoot je nog een paar keer stevig en diep in mijn kontje. Ik voel je in me opzwellen en ik geniet intens van het gevoel dat je in Mijn kontje klaar komt. Langzaam laat je je uit me glijden, ik sta nog eventjes met zwabber beentjes na te trillen, maar dan draai ik me om. Ik voel mijn verlegenheid weer opborrelen en durf je niet zo goed aan te kijken. Ik help je het condoom af te doen en ik beloof je dat ik het ergens opruim waar niemand het per ongeluk kan vinden.