“Neee!”

Ik zit rechtop in mijn bed en sla wild met mijn armen om mij heen. Waar is Mindy? Waar zijn Marco en Bert? Irene? Ik stop met om mij heen slaan, omdat ik mij realiseer dat ik alleen maar lucht aan het verplaatsen ben. Wat is er aan de hand? Waar ben ik? Waarom ben ik niet in de trouwzaal? Waarom kan ik mij in godsnaam niet oriënteren. Dan zinkt het in. Ik ben in mijn bed, op mijn nieuwe slaapkamer. Het was maar een droom. Eigenlijk een nachtmerrie, maar toch. Wat zich net voor mijn ogen heeft afgespeeld, dat was niet echt. Ik lach door mijn tranen heen. Blijkbaar heb ik in mijn slaap gehuild. Mijn lach verdwijnt meteen weer. Ik hoop niet dat ik ooit nog zo’n vergelijkbare droom zal krijgen. Dat die zwartharige heks mijn dromen verziekt, daar ben ik al enigszins aan gewend. Niet dat ik dat leuk vind, maar toch. Dat mijn vrienden ‘s nachts in mijn hersenen gaan rondspoken, dat is echt een brug te ver. Wat heb ik eigenlijk gedroomd. Ik begin de droom te analyseren.

Mijn vrienden die Mindy neuken, als wraak dat ik het met hun vrouwen heb gedaan. Dat zou kunnen zijn omdat ik mij schuldig zou moeten voelen. Dat doe ik echter niet. Dat was gewoon de straf die die Luciënne en Leanne verdienden. Niet meer en niet minder. Dan de rol van Irene. Zij presenteerde zich als de aanstichtster van de gangbang van Mindy. Dit gedeelte van de droom is overduidelijk. Irene is degene die het initiatief heeft genomen dat uitmondde in golden tulip gate. Zij was degene die de andere meiden aanmoedigde om seks te hebben met de strippers. Zij was ook degene die als eerste een bed opzocht om ‘all the way’ te gaan. Ik moet haar nog straffen. Het liefst nog harder dan de ander twee vrouwen. De rol van Mindy als overspelige hoer is ook duidelijk. Het huwelijk was natuurlijk om te benadrukken dat het echt om overspel ging. Het grote aantal mannen is dan weer om de omvang van het bedrog aan te geven. Alsof twintig mannen op een avond nog niet genoeg is. De ambtenaar van de burgerlijke stand? Geen idee wat zijn boodschap is in mijn droom. Iemand moet toch een huwelijk voltrekken. Hij moest er gewoon zijn. Dat hij als eerste die slet mocht neuken is dan bijzaak. Dat was het wel. Nu ik het zo rustig evalueer, valt het eigenlijk wel mee. Nee, natuurlijk is het nog steeds niet leuk dat ik moet zien hoe Mindy in alle gaten wordt genomen. Zeker niet door mijn vrienden. Dat was het dan. Nee, wacht. Het pilletje van Irene. Wat moet ik daarmee? Het pilletje? Het pilletje. Het pilletje! Het zit mij gewoon niet lekker. Niet te lang over nadenken. Ik durf niet meer te gaan slapen, dus sta ik maar weer op.

xxx

Ik probeer een nieuw stramien in mijn leven te krijgen. Natuurlijk is er door de week mijn werk. Ondertussen heb ik het huis op orde zoals ik het in gedachte had. Ik heb een extra kast aangeschaft en gordijnen laten plaatsen. Ook de nieuwe wasmachine is een uitkomst. Natuurlijk ook wat extra meubilair voor in de woonkamer. De voorraadkasten zijn aangevuld. Eigenlijk begin ik mij al aardig thuis te voelen op mijn nieuwe stekje. Voor het komend weekend heb ik een housewarmingparty georganiseerd. Natuurlijk heb ik de buren naast en onder mij al gewaarschuwd dat het dan wellicht wat luidruchtiger wordt. Ze hadden er geen probleem mee.

Een echt vervelende nachtmerrie heb ik niet meer gehad. Wel blijft na al die tijd die heks regelmatig terugkomen, vooral in mijn erotische dromen. Nu Leanne niet meer ‘toegankelijk’ is, komen die dromen weer wat regelmatiger voor. Wel denk ik nog vaak aan de eerste droom in mijn nieuwe appartement. Verder krijg ik het vervelende gevoel maar niet kwijt dat ik gevolgd word. Vooral vanuit het parkje heb ik steevast het gevoel dat er iemand mij staat te begluren. Toch zie ik niemand als ik wat beter kijk. Hopelijk ben ik snel van die hersenspinsels bevrijd. Iets wat mij echt niet meer los laat is het pilletje. Wat is de boodschap van dit onderdeel van mijn droom? Heeft het überhaupt een betekenis. Het was ten slotte gewoon een droom. Een vervelende, maar toch gewoon een droom. Toch blijft het pilletje maar malen in mijn hersenen. Zozeer, dat ik er wat mee moet. Het eenvoudigste is om Irene te vragen. Zaterdagavond krijg ik wellicht de kans, als ze op mijn housewarmingfeestje komt.

Toch kan ik zolang niet wachten. Enerzijds omdat ik te nieuwsgierig ben en anderzijds omdat ik het gevoel krijg dat ik van Irene geen bevredigend antwoord ga krijgen. Het is waarschijnlijk ook niet meer dan het is. Een pilletje waarvan je minder snel moe wordt. Toch bel ik op een rustig moment vanaf mijn werk naar het farmaceutisch bedrijf waar Irene werkt. Ik heb alles al helemaal doorgedacht. Bij de receptioniste stel ik mij voor als de nieuwe investeerder. Graag wil ik de verantwoordelijke spreken van het pilletje waarin ik investeer. Het pilletje waar je minder snel moe van wordt. In eerste instantie wil ze mij afwimpelen, maar als ik dreig mijn geld uit het project terug te trekken omdat ik niet tevreden ben, schakelt ze mij alsnog door naar het hoofd van de afdeling ontwikkeling. Ik krijg een vriendelijke, aan zijn stem te horen wat oudere man aan de lijn. Hij is verbaasd dat ik op de hoogte ben van het bestaan van de pil. Toch lukt het mij om betrouwbaar over te komen. Zozeer, dat de beste man het een en ander begint te vertellen. Als ik de verbinding verbreek weet ik in ieder geval wat meer.

Het pilletje heet blijkbaar Incornactin en is nog in ontwikkeling. Dat wil zeggen dat al getest is dat het werkzame bestanddeel meer dan voortreffelijk werkt. Wel zijn er nog enkele bijwerkingen. Daarom is besloten om Incornactin nog niet op de markt te brengen. Er wordt nog gesleuteld om het werkende bestanddeel dusdanig aan te passen dat het zijn werking niet of nauwelijks verliest, maar dat de bijwerkingen wel verdwijnen. Dat betekent wel dat het proces terug naar nul is. Na de aanpassing moet alles opnieuw getest worden. Zo'n proces kan jaren duren. Voorlopig komt Incornactin dus nog niet op de markt. Het is dus precies wat ik dacht. Gewoon een pilletje tegen de vermoeidheid. Een soort XTC, maar dan zonder de drogerende bijwerkingen. Een medicijn in plaats van een drug. Ik begrijp wel dat hier een markt voor is. Het bedrijf van Irene kan hier veel winst mee gaan maken. Natuurlijk gaan ze op zeker. Er mag geen twijfel zijn over het product. Daarom nemen ze een paar jaar tijdsverlies voor lief. Resteert de vraag waarom Irene Incornactin wel zelf al gebruikt. Blijkbaar vindt ze de eventuele bijwerkingen niet zorgelijk, want anders zou ze die pilletjes niet zelf gebruiken en zeker ook nooit aan haar beste vriendinnen hebben gegeven.

xxx

Ik ben er helemaal klaar voor. Genoeg hapjes en drinken in huis. Goede muziek draait al rustig op de achtergrond. Laat het bezoek maar komen. Een beschaafde zoemer meldt de eerste gasten. Dit is zoveel beter als die irritante bel in het oude huis. Het zijn Bert en Leanne. Met een simpele druk op een knop open ik beneden de deur. Gelukkig is er een lift. Ik wacht ze op bij mijn voordeur. De echte Bert trekt wel nog met zijn been. Vervelend voor hem, maar op de een of andere manier een geruststelling voor mij. Bert wil een biertje. Leanne gaat voor een glas cola, maar niet voordat ik een mooie grote plant van haar in mijn handen geduwd krijg. Het is duidelijk wie van hun tweeën vanavond terug naar huis rijdt. De zoemer gaat opnieuw. Het zijn Frank en Irene. Opnieuw krijg ik een plant. Mijn vrienden kennen mij blijkbaar goed. Het huis kon inderdaad wel wat biologische decoratie gebruiken. Een biertje voor Frank, een ice tea voor Irene. Ik complimenteer Irene met haar nieuwe coupe. Het was al niet lang, maar nu heeft ze haar rode haren wel erg kort.

“Bedankt. Gelukkig iemand die merkt dat ik naar de kapper ben geweest.”

Frank krijgt een gespeelde boze blik.

“Nou, bedankt gast,” zegt Frank quasi verontwaardigd tegen mij.

De toon is gezet. Het gaat een geslaagde avond worden.

Ha, de zoemer. Marco en Luciënne. Ik wist het wel. Plant nummer drie is binnen. De dames gaan meteen aan de slag. Ik heb geen enkele inspraak welke plant waar komt te staan. Vervolgens is het tijd voor de korte rondleiding voor Bert en de drie meiden. Zij zijn ten slotte voor de eerste keer in mijn nieuwe woning. Daarna maken we het gezellig in de woonkamer. We kletsen en lachen wat af. We zingen vals mee met enkele liedjes die uit de luidsprekers komen. De jongens drinken in hoog tempo hun biertjes. Gelukkig heb ik voldoende in huis gehaald. De meiden en ik houden het bij frisdrank, al drinken Leanne en Luciënne wel één glaasje witte wijn. Uiteraard zorg ik ook voor een hapje. Natuurlijk heb ik verschillende soorten chips en nootjes in huis gehaald. Ook heb ik voor wat kazen en worsten gezorgd. Als laatste heb ik minisnacks gekocht. Vier minuten in de friteuse en klaar is kees. Opvallend is dat iedere keer als ik naar de keuken ga, Irene mee gaat om te helpen. Nu kan ik een kaasje heel goed zelf in blokjes snijden, maar als ze persé wil helpen vind ik het prima. Toch zijn daar weer die subtiele kleine aanrakingen op mijn schouder of arm. We zijn nota bene in een open keuken. Frank en de andere gasten zitten gewoon om de hoek. Het zal wel. Het sterkt mij alleen maar in het idee dat ik ook Irene ooit door kan strepen op mijn lijstje.

Niet verwonderlijk is het dat Bert de eerste serieuze tekenen van vermoeidheid vertoont. De nasleep van het ongeluk in combinatie met het vele bier hebben er flink ingeslagen. Bert zelf wil eigenlijk nog niet naar huis, maar Leanne kan zeer overtuigend zijn. Als ik ze uitzwaai bij de voordeur moet ik minzaam glimlachen. Bert zal thuis wel weer snel onder zeil zijn en flink gaan snurken. Het wordt een zware nacht voor Leanne en in ieder geval geen seks. Als ook Frank en Marco hem flink hebben hangen neemt Luciënne het initiatief om naar huis te gaan. Eigenlijk had ik van Irene hetzelfde verwacht, maar een uurtje later zijn we nog steeds met z’n drieën lol aan het maken. Eigenlijk meer met z'n tweeën, want veel krijgt Frank volgens mij niet meer mee. Naar mijn idee is het genoeg geweest, maar als goede gastheer zet ik mijn bezoek niet zomaar buiten. Uiteindelijk vraagt Irene of ze nog kan helpen met opruimen. Ik zie het als een teken dat ze naar huis wil. Ik bedank vriendelijk en zeg dat ik dat morgen zelf wel doe. Het idee daarachter is natuurlijk dat Frank en Irene nu naar huis gaan. Niet dus.

“Nee, kerel. Ik help je wel even. Het kan maar gedaan zijn.”

Ze begint met opruimen. Voor ik er erg in heb laten we Frank achter met zijn laatste biertje en sta ik in de keuken samen met Irene af te wassen. Toegegeven, met z'n tweeën is het vlot gedaan. Nu alles zo goed als opgeruimd is ben ik best wel blij dat ik dat morgen, of liever eigenlijk later vandaag niet meer hoef te doen. Terwijl ik de theedoek terug hang om te drogen zeg ik een gemeend dankjewel tegen Irene.

“Graag gedaan” zegt ze, en voordat ik er erg in heb slaat ze haar armen om mij heen en kust mij vol op mijn mond. Ik kan niet zeggen dat ik dit niet aan heb kunnen zien komen, maar toch, het moment verrast mij compleet. In eerste instantie laat ik het beduusd over mij heen komen. Als ik ook haar tong overduidelijk tegen mijn gesloten lippen voel, weet ik dat de signalen die Irene de laatste tijd in mijn richting stuurde niet heb verbeeld. Voorzichtig leg ik mijn handen op haar heupen en open mijn lippen. Blijkbaar is dit de bevestiging waar ze op heeft zitten wachten. Ruw en agressief dringt haar tong mijn mond binnen. Het potje tongworstelen kan ik niet winnen. Ik begrijp nu waar de term kopkluiven vandaan komt. Het is duidelijk dat ze het meent. Haar vriend zit nota bene om de hoek zijn laatste biertje te drinken. Alweer een bewijs dat vrouwen het niet zo nauw nemen met trouw zijn aan een partner. Net als Leanne, die ik heb gevingerd onder de neus van haar man, bedriegt deze hoer haar vriend waar hij bij is. Nu weet ik het zeker. Het gaat niet lang meer duren voordat ik ook Irene door kan strepen op het wraaklijstje.

Als Irene de kus verbreekt zijn we beiden buiten adem. Haar gulle lach is aanstekelijk.

“Waar heb ik dit aan te danken?” fluister ik zacht, in de hoop dat Frank het niet kan horen.

Ze geeft geen antwoord en loopt de hoek om naar het woonkamergedeelte. Ik volg haar. De angst dat Frank ons had kunnen horen was voor niets geweest. Mijn vriend is op zijn zij gevallen. Zijn benen hangen nog langs de bank. Hij slaapt overduidelijk. Ik wil het lege bierglas nog wegpakken, maar Irene pakt mijn hand.

“Kom,” zegt ze dwingend.

Ik loop met haar mee naar mijn slaapkamer. Ze sluit de deur achter ons en begint meteen de knopen van haar blouse open te maken.

“Om nog een antwoord te geven op je vraag, je hebt dit verdiend omdat je een geweldige vriend bent. Ondanks dat je eigen relatie stuk is gelopen, heb je Luciënne, Leanne en mij niet verraden. Dat kan ik waarderen. Omdat je na al die tijd nog steeds geen nieuwe vriendin hebt, wil ik je geven wat je zeker heel erg mist. Ik wil zo een stukje van mijn schuldgevoel wegnemen, want ik voel mij een heel klein beetje medeverantwoordelijk voor jouw breuk met Mindy.”

Ze heeft zich ondertussen verder uitgekleed. Haar blouse en rok hangen over mijn stoel. Haar schoenen staan er netjes onder. Ze heeft alleen nog haar lichtblauwe lingerie aan. Het staat mooi bij haar fletsblauwe ogen en haar natuurlijke rode haren.

“Nou, kom op, kleedt je uit. Of ben ik te lelijk voor jou? Wil je mij niet?”

Ho, zelfs voor mijn doen gaat ze ineens erg snel. Dat ik binnenkort het bed met haar zou gaan delen, daar was ik van overtuigd. Dat het plotseling zo snel zou gaan echter niet. Snel ontdoe ik mij van mijn eigen kleding. Mijn blik blijft echter op Irene gericht als ze haar bh uittrekt. Ze heeft duidelijk de grootste borsten van de vier golden tulip gate hoeren, zonder dat je ze echt gigantisch kunt noemen. Toch zijn ze opvallend stevig. Kleine roze tepeltjes accentueren de verder bijna tepelhofvrije spierwitte bollingen. In tegenstelling tot Luciënne en Leanne kunnen deze tieten wel concurreren met die van Mindy. Fuck, niet aan die heks denken nu. Onhandig snel verdwijnen mijn laatste kledingstukken. Als Irene haar mooie slipje uit heeft zijn we beiden helemaal naakt. Op een smalle knalrode landingsbaan na is ze vanonder helemaal geschoren. Mooi hoe wit ook daar haar pigmentarme huid is, precies zoals je dat bij roodharige mensen verwacht.

Zelfverzekerd loopt Irene naar mij toe. Ik steek mijn hand uit om die prachtige borsten te voelen, maar ze duwt mij hardhandig op mijn bed.

“Heb je ook touwen of ander bondagemateriaal? Ik heb het altijd al geil gevonden als mijn bedpartners vastgebonden zijn.”

Ik schud mijn hoofd. Ik heb wel ergens touw, maar dat is niet geschikt om armen en/of benen mee vast te binden. Het snijdt zeker in de huid.

“Oké, ook goed. Dan maar zonder.”

Meteen pakt ze mijn jongeheer en begint deze hardhandig af te trekken. Veel was niet meer nodig. Hij wordt direct helemaal hard en er komen al druppeltjes voorvocht uit mijn paarse eikel. Het duurt dan ook niet lang voordat Irene boven op mij kruipt. Ze neemt mijn pik vast en stuurt deze vastberaden naar de ingang van haar vagina. Meer voorspel is voor haar duidelijk niet nodig. Centimeter voor centimeter dring ik haar genotstunnel binnen als ze zich langzaam laat zakken. Haar fletsblauwe ogen kijken mij geil aan als ik haar helemaal heb opgevuld.

Ik doe een tweede poging om die mooie tieten vast te pakken. Het mislukt omdat ze mijn handen vastpakt. Ze bukt naar voren en legt mijn handen naast mijn hoofd. Ze drukt ze stevig op het bed. Als ik zou willen dan zou ik mij gemakkelijk kunnen ‘bevrijden.’ Ik ben ten slotte veel sterker dan Irene. Toch laat ik het maar zo. Ze begint met haar onderlichaam tegen mijn schaambeen te schuren. Op deze manier stimuleert ze haar klitje behoorlijk. Irene’s ademhaling wordt zo al snel frequenter en onregelmatiger. Ze is zichzelf duidelijk naar een orgasme aan het werken. Voor mij is het ook prettig, maar op deze manier ga ik het langer uithouden dan de vriendin van Frank. Haar borsten deinen parmantig voor mijn gezicht. Ik kan er met mijn mond net niet bij. Ik heb het idee dat ze dat bewust doet. Irene is duidelijk graag dominant. Ze wil de controle hebben. Dan laat ze toch verrassend genoeg mijn handen los. Ze gaat meer rechtop zitten. Irene vindt achter zich steun door haar handen naast mijn benen te plaatsen. Als een volleerd amazone begint ze mij hard te berijden. Mijn jongeheer wordt nu ook maximaal gestimuleerd. Ik strek mijn arm, maar kom nog steeds niet bij die prachtige melkwitte bollen. Het is niet erg. Ik geniet van het gevoel dat de strakke en natte binnenkant van haar vagina veroorzaakt als deze op en neer schuurt langs mijn roede. Op deze manier ga ik toch nog eerder klaarkomen dan Irene. Dan echter, begint Irene onregelmatiger te bewegen. Met haar hoofd in haar nek kreunt ze het uit. Tijdens haar orgasme voel ik haar vaginawand krampende bewegingen maken. Door haar zuigende kut kom ook ik klaar en spuit mijn visceuze goedje diep bij haar naar binnen.

Irene herstelt opvallend vlug. Ze gaat van mij af en begint zich aan te kleden. Dat is maar goed ook. Gestommel is hoorbaar op het centrale halletje en ik hoor Frank’s duidelijk beschonken stem.

“Irene, schat. Waar ben je?”

Met haar blouse nog voor een groot deel open, loopt Irene de slaapkamer af.

“Ah, daar ben je. Wat was je aan het doen?”

Tot mijn verbazing heeft Irene direct een antwoord klaar.

“Ik ben tijdens de rondleiding een oorbel verloren. We waren die aan het zoeken.”

Alweer het bewijs dat vrouwen ongegeneerd hun partner bedriegen. Ook het bewijs dat mannen behoorlijk naïef zijn. Irene heeft deze avond helemaal geen oorbellen gedragen. Daarbij hangt haar blouse voor een groot deel open. Toch schijnt Frank er met zijn grote voeten in te trappen.

“Moet jij nog even naar het toilet voordat we naar huis gaan?”

Frank vindt het een goed idee en ik ben ook zo goed als klaar met mij aankleden. Ook ik verlaat de slaapkamer. Frank heeft duidelijk hoge nood, gezien het geklater dat van het toilet afkomt. Niet zo verwonderlijk, gezien de hoeveelheid alcohol die hij heeft geconsumeerd. Irene maakt de laatste knopen dicht en fatsoeneert de rest van haar kleding. Als mijn vriend klaar is met zijn behoefte doen, kan ik mijn laatste gasten eindelijk uitzwaaien. Ik kijk nog hoe Irene haar zwalkende vriend liefdevol ondersteunt bij het instappen van de lift.

Ik kleed mij maar weer uit en ga naar bed. Slapen lukt natuurlijk niet meteen, omdat mijn lichaam nog vol adrenaline zit. Dat ging maar net goed. Wat als Frank iets eerder op zoek was gegaan naar zijn vriendin en de slaapkamer op was gekomen? Ik wil het niet eens weten. Het is mij wel duidelijk waar Frank wakker van geworden is. Het is een bevestiging van het feit dat mijn appartement best wel gehorig is. Irene was niet bepaald stilletjes, zeker niet tijdens haar orgasme. Wel kan ik Irene doorstrepen op mijn lijstje, al zie ik niet hoe dit een straf voor haar was. Zij was nota bene degene die het initiatief heeft genomen. Ik heb haar niet hoeven te chanteren met een video of zo. Wel moet ik ervoor zorgen dat het niet bij een eenmalige ‘vriendendienst’ blijft van haar kant. Dit is wat mij betreft voor herhaling vatbaar, maar dan het liefst wat uitgebreider. Toch moet ik op zoek naar haar zwakke plek, zodat ik ook Irene kan straffen. Zij is ten slotte degene die de andere hoeren aanspoorde om seksuele handelingen te verrichten tijdens golden tulip gate. Zij was degene die het eerste all the way ging met een van de strippers.

xxx

Het is niet verwonderlijk dat ik pas na het middaguur wakker word. Ik heb een uitsmijter nodig om op gang te komen. Wel voel ik mij goed. Het voelt definitief als een nieuwe start van mijn Mindy-vrije leven. Ik heb goede hoop dat die zwarte heks eindelijk uit mijn gedachten zal verdwijnen. Ook gloort er hoop aan de horizon wat Luciënne betreft. Over twee weken gaat Marco weer meedoen aan de Hamburg-Rome Classic. Dat is een race met oldtimers over acht etappes. De eerste start op zaterdag in Hamburg, de laatste eindigt de zaterdag erop in Rome. Marco heeft een week vrij kunnen regelen van zijn werk. Het mooie is dat Luciënne dan een week alleen thuis is. Het ideale moment om weer eens werk te maken van het magere vrouwtje van Marco. Hun trouwdag is alweer een tijd geleden, en dat is de laatste keer dat ik intiem met Luciënne ben geweest. Irene wordt een lastiger verhaal. Had zij maar een vriend die voor zijn hobby een week van huis weg is. Misschien moet ik weer eens op een vrijdagavond bij hen op bezoek gaan en Frank dan dronken voeren. Ja, het is ver gezocht, maar ik kan even niets beters verzinnen.

De rest van de dag blijf ik lekker luieren. Het is dat ik ‘s avonds nog snel de deur uit moet om het vuilnis naar beneden te brengen. De ophaaldienst komt namelijk altijd op maandagochtend. De lift stopt op weg naar beneden meteen weer op de derde verdieping. Mijn onderbuurvrouw stapt in, eveneens met een vuilniszak. We zeggen elkaar netjes goedendag. Het is een knappe blondine, ik schat iets jonger dan ik ben. Net als ik draagt ze gemakkelijke kleding. Volgens mij is zij vandaag ook niet haar woning uit geweest. Ik haat die stiltes in de lift. Daarom probeer ik maar een gesprek op gang te krijgen.

“Hopelijk hebben jullie geen last gehad van het geluid gisteravond. Het is wat later geworden dan ik had gedacht.”

Blijkbaar heb ik iets grappigs gezegd, want ze geeft mij een brede glimlach.

“Nee, hoor. Het viel wel mee. Misschien moet je er in vervolg wel rekening mee houden dat jouw slaapkamer boven de onze is, als je weer eens vrouwelijk bezoek hebt.”

Nu begrijp ik de lach, al voel ik wel dat ik ervan ga blozen. Oeps, dit is toch wel gênant.

“Sorry,” weet ik te mompelen als we op de benedenverdieping uit de lift stappen.

“Het is niet erg hoor, ik wil alleen dat je weet dat ons complex soms een beetje gehorig is. Niet dat we jou hebben gehoord, maar je vriendin was nogal luidruchtig. Daarbij gaf het mijn vriend wat inspiratie en heeft hij mij ook weer eens goed verwend, als je begrijpt wat ik bedoel. Nog bedankt daarvoor.”

Oké, dat is misschien wat veel informatie. Ik lach ook maar wat schaapachtig als we de vuilniszakken in de daarvoor bedoelde container werpen.

“Daar heb ik niets van meegekregen. Jullie zijn behoorlijk stil bij, uh, je weet wel.”

Ze vindt mijn onbeholpenheid wel leuk.

“Dat leer je vanzelf in dit complex.”

Op dat moment zie ik wat bewegen op de hoek van het appartementencomplex.

“Wat is er?”

“Ik dacht dat ik daar iemand zag, maar nu is hij weg.”

De buurvrouw kijkt ook naar het einde van het gebouw.

“Ik zie niemand. Ik denk dat jij je hebt vergist.”

Het zal wel, maar het zit mij niet lekker.

We gaan weer met de lift omhoog. Nu valt toch weer die ongemakkelijke liftstilte. Met een lach zeggen we gedag als zij de lift verlaat op de derde verdieping. Ze is dan wel blond, maar ik mag haar wel. Normaal niet zo mijn type, maar ze ziet er best wel goed uit. Wellicht ook een optie, ter afwisseling van de golden gate hoeren. Dat ze een vriend heeft, zal wel geen probleem zijn. Vrouwen en monogamie gaan niet samen, zo heb ik ondertussen wel geleerd. Nee, voor mij geen vaste relatie meer. Zo nu en dan een scharrel moet voldoende zijn. Mij gaat geen vrouw meer bedriegen, maar ze mogen hun partner bedriegen met mij. Ik kijk nog wat naar de t.v. Lubach is weer ontzettend grappig. Goed gemutst sluit ik het weekend af en ga naar bed.