Golden Tulip Gate - 12

Irene kruipt naast mij op het bed. Ze speelt wat met mijn half stijve penis, alsof ze nog aan het bedenken is wat ze ermee wil doen. Dan begint ze mijn pronkstuk met één hand af te trekken.
“Dat vind je wel lekker hè, of niet soms?”
Het is inderdaad heerlijk. Ik bevestig haar vraag met een goedkeurende kreun. Ik sluit mijn ogen terwijl ik geniet. Dan, uit het niets, knijpt ze hard in mijn ballen. Ik zag het niet aankomen. Een pijnlijke kreun kan ik niet onderdrukken. Dat was echt op het randje. Met een gemeen lachje gaat Irene door met het aftrekken van mijn jongeheer. Haar andere hand aait nu mijn ballen. Ze pakt er één in haar hand en trekt er dan hard aan.
“Au, verdomme! Stop daarmee.”
Dit is niet prettig. Echt pijnlijk is het net niet, maar fijn is anders. Irene schudt haar hoofd.
“Je moet wel stil zijn. Zo kan ik je niet plezieren.”
Plezieren? Daar hebben we dan een andere gedachte bij. Ze gaat van het bed en rommelt weer in de boodschappentas.

“Mond open,” commandeert ze.
Ik schud mijn hoofd, waarop Irene mij teleurgesteld aankijkt.
“Ben nu geen spelbreker. Je gaat het fijn vinden. Echt waar. Geloof mij maar.”
Ik heb moeite om haar te geloven. Wat als ik niet meewerk? Is deze avond dan een vroegtijdige dood gestorven? Wellicht moet ik hier aan wennen. Enigszins schuchter open ik mijn mond. Ze stopt er een zwarte gag in. Deze knalt tegen mijn tanden, waardoor ik mijn mond maximaal moet open maken. De bal vult mijn mond helemaal op. Gelukkig zitten er kleine gaten in, zodat ik niet alleen door mijn neus hoef te ademen.
“Til je hoofd op!”
Ik voldoe aan haar ‘vriendelijke verzoek.’ Ze heeft net genoeg ruimte om de leren bandjes achter mijn hoofd te bevestigen en strak te trekken. Als Irene klaar is laat ik mijn hoofd weer terug op het bed vallen.
“Zo, dat is beter. Het kan natuurlijk niet dat jij stop roept. We hebben geen stopwoord afgesproken en je hebt er ook geen nodig. Eens kijken, waar was ik gebleven?”
Stopwoord? Wat bedoelt ze? Wat is ze nog van plan? Ik heb er spijt van dat ik mij in deze kwetsbare positie heb laten brengen. Volledig vastgebonden en nu ook nog de mond gesnoerd. Hoe heb ik zo stom kunnen zijn. Ik moet haar nu wel vertrouwen dat ik het fijn ga vinden. Meer keus heb ik ook niet meer.

Irene klimt weer op het bed. Mijn jongeheer is ondertussen weer slap geworden. Ze begint mij opnieuw af te trekken. Ondanks mijn scepsis wordt hij vlug weer goed stijf. Net als ik er weer volop van kan genieten doet ze het weer. Ze knijpt in mijn ballen. Het is weer precies op dat randje van verdraagbaar. Met mijn mond gesnoerd wordt mijn kreun gesmoord. Ondertussen blijft ze mij aftrekken. Dat voelt dan weer wel goed. Ze trekt nu aan mijn andere teelbal. Wederom begint dat spelletje van afwisselend pijn en genot. Dan begint het te dagen. Het draait allemaal om vertrouwen. Door mij zo te behandelen dat het net niet onverdraaglijk wordt, geeft ze haar dominante positie aan. Zij bepaald wat ze met mij doet. Ze kan mij pijn doen als ze dat wil. Ik moet haar vertrouwen dat ze niet te ver gaat. Als beloning speelt ze heerlijk met mijn pik. Nu ik het door heb kan ik er ineens meer van genieten, ondanks de zo nu en dan venijnige plaagstoten. Op een gegeven moment pakt Irene mijn ballen stevig in een vuist. Haar nagels boren lichtjes in mijn huid. Als ze nu doorknijpt gaat ze vast en zeker onherstelbare schade toebrengen aan mijn zaadfabriek. Hoewel het niet prettig aanvoelt vertrouw ik er op dat ze niet doorknijpt. Toch ben ik opgelucht als ze weer los laat.

Irene krijgt toch nog gelijk. Ik begin de behandeling fijn te vinden. Steeds minder word ik ‘gepijnigd’ en steeds harder begint ze mij af te trekken. Het lijkt tijd voor mijn beloning. Die kriebel in mijn ballen geeft aan dat ik bijna klaar ga komen. Ik weet niet of dat de bedoeling is, maar ik kan Irene het niet duidelijk maken. Ze blijft haar hand stevig en snel langs mijn stam op en neer bewegen. Plots trekt ze haar hand weg. Het lijkt wel of ze het subtiele geklop van mijn beste vriend heeft gevoeld. Waarom stopt ze nu juist op dit moment? Mijn pik staat fier, lichtjes kloppend omhoog. Mijn voorhuid zit achter mijn paarse eikel, zodat deze een prachtig uitzicht heeft op het witte plafond. Mijn ballen tintelen gigantisch, klaar om te exploderen. Het gebeurd echter niet. Wat frustrerend. Ik wil het uitschreeuwen van boosheid, maar dat kan ik niet. De grijns op Irene’s gezicht helpt ook al niet. Dan slaat ze plotseling met haar vlakke hand hard tegen de onderkant van mijn eikel. Een vreselijke pijnscheut schiet door mijn hele pik. Terug in de originele positie is daar de ontlading. Enkele stralen van mijn donker witte visceuze sperma schieten als een fontein in de lucht, om verspreidt over mijn buik, benen en bed te landen. Een gedeelte is ook weer teruggekeerd naar mijn penis, zodat ook deze onder mijn eigen zaad zit.

Ik weet het zonet nog niet. Die laatste klap was echt serieus pijnlijk, maar ik kreeg er wel het orgasme van waar ik naar verlangde. Een fysiek orgasme in ieder geval, want ik twijfel of ik er geestelijk ook van genoten heb. Nee, wat mij betreft is dit niet voor herhaling vatbaar. Althans, niet in de huidige rolverdeling. Ik ben er nu zeker van. De volgende keer bind ik Irene vast. Ik ga haar pijn doen en plagen. Ik breng haar keer op keer op dat randje van een orgasme, maar zet dan niet door. Net zolang tot ze mij smeekt. Dan laat ik haar ‘afkoelen’ om haar vervolgens hard te neuken. Vlak voordat ze dan haar hoogtepunt bereikt spuit ik haar kutje helemaal vol om snel terug te trekken. Onbevredigd laat ik haar dan achter. Ja, dat ga ik doen. Zo ga ik deze golden tulip hoer straffen.

Ondertussen lig ik nog steeds vastgebonden op het bed. Irene kruipt helemaal over mij heen. Met haar knietjes naast mijn hoofd plaats ze haar kutje op mijn mond. Ze begint meteen te bewegen. De gag gaat op en neer door haar spleetje. Irene begint te kreunen. Ik vind ook dit helemaal niks. Ik kan alleen nog maar door mijn neus ademen als deze vrij is. Irene schuift zo hard op mijn gezicht heen en weer dat zelfs mijn neus regelmatig wordt afgedekt. Er zijn momenten dat ik denk dat ik stik. Toch krijg ik iedere keer net op tijd weer wat verse lucht binnen. Irene gebruikt mij als seks speelgoed. Ze gebruikt mij om een orgasme te krijgen. Met seks heeft dit wat mij betreft weinig te maken. Ik onderga het lijdzaam, meer kan ik niet doen. Ik hoop dat ze snel klaar is, zodat ze mij los kan maken en ik deze rampzalige avond snel kan vergeten. Voor mijn gevoel duurt het dan ook erg lang voordat ik een verandering in haar ademhaling hoor. Het is inderdaad zover. Irene schreeuwt het uit als ze haar hoogtepunt bereikt. Naschokkend blijft ze nog op mijn gezicht zitten. Dan, eindelijk, gaat ze van mij af. Irene staat nu naast het bed. Ze kijkt mij aan. Ik kan niet peilen wat ze nu denkt. Met mijn ogen probeer ik duidelijk te maken dat ze mij ondertussen wel los mag maken. De poging mislukt hopeloos. Waarom maakt ze mij niet los? Dan begint Irene te praten.

“Zo, mannetje. Dat was het dan. Tijd om afscheid te nemen. Je bent mij te gevaarlijk geworden. Je laat mij geen andere keuze. Ik moet deze drastische maatregel wel treffen.”
Wat bedoelt ze? Waar gaat dit over? De afwezige blik in haar fletsblauwe ogen bevalt mij helemaal niet.
“Ten eerste was het nooit de bedoeling dat je op het vrijgezellenfeest van Luciënne zou komen. De seksorgie was niet voor jouw ogen bedoeld. En alsof het nog niet erg genoeg was dat je ieder moment Frank zou kunnen vertellen dat ik vreemd gegaan was, moest jij je ook nog zo nodig bemoeien met mijn werk. Dat was echt de druppel en totaal onaanvaardbaar. Nee, dat had je niet moeten doen.”
Terwijl ze aan het vertellen is heeft ze ondertussen het koffertje geopend. Ik kan niet zie wat ze doet. Waar gaat dit over? Kom ik eindelijk de ware toedracht van golden tulip gate te weten? Irene staat nu weer naast het bed. In haar linkerhand heeft ze iets wat op een klein glazen flesje lijkt. In haar rechterhand een injectiespuit. Ik begin nu toch wel enigszins in paniek te raken.

“Op het vrijgezellenfeest van mijn zus leerde ik Paul en René kennen. Zij traden daar op als het strippersduo ‘Chip en Dale’. Heel onschuldig allemaal. Ik weet niet hoe het kwam, maar ik werd helemaal week van Paul. Het was liefde op het eerste gezicht. Op dat moment dacht ik helemaal niet meer aan Frank. Toen Paul en René naar huis gingen, heb ik mijn zus verteld dat ik mij niet lekker voelde en ben snel achter de strippers aangelopen. Het koste mij geen enkele moeite om ze te ‘versieren.’ Zo kwamen we met zijn drieën bij Paul thuis. In René was ik op dat moment niet geïnteresseerd, maar ik kreeg hem er gratis bij. Voor de eerste keer in mijn leven had ik seks met iemand anders dan Frank, en nog wel met twee gasten tegelijk. Het was geweldig. Op een gegeven moment zat ik op Paul terwijl René mijn kontje uit aan het wonen was. Nog nooit heb ik zo'n geweldig orgasme gehad. Ik wist dat ik verder wilde met die jongens, en in het bijzonder met Paul.”
Ondertussen is het Irene gelukt om de naald door het membraan van de glazen ampul te steken en de kleurloze vloeistof op te zuigen in de spuit. Wat is die hoer in godsnaam van plan? Waarom vertelt ze mij dit allemaal spontaan?

“Dit gaat even prikken. Ik ga je eerst injecteren met een verdovingsmiddel. Daarna met een middel waarvan je een hartstilstand krijgt. Dat laatste middel veroorzaakt hevige pijnlijke krampen. Geen paniek, ik ben de vervelendste niet. Dat laatste middel krijg je pas als je slaapt. Je merkt er dan helemaal niets van. Morgen vindt het kamermeisje jou en zullen ze denken dat je een natuurlijke dood bent gestorven. De kamer heb ik op jouw naam gereserveerd, dus niets verwijst naar mijn aanwezigheid.”
Geen paniek? Dat mens is gek. Ik ruk uit alle macht aan de touwen, maar krijg er geen beweging in.
“Lig stil,” commandeert ze weer en ik voel de naald mijn linker onderarm penetreren. Een warme gloed verspreidt zich als de vloeistof mijn bloedbaan binnen komt.
“Het duurt een paar minuten voordat je er wat van begint te merken, ondertussen maak ik alvast het volgend spuitje gereed.”
Irene loopt terug naar het koffertje.

“Er was een moment dat ik Frank wilde verlaten voor Paul. Ik realiseerde mij echter op tijd dat Paul ook niet monogaam was. Na zijn optredens als stripper neemt hij wel vaker vrouwen mee naar huis. Daarbij zou ik zonder het inkomen van Frank er behoorlijk op achteruit gaan. Ik besloot de rest van mijn leven bij Frank te blijven, maar wel te ‘snoepen’ zoveel als ik aan kan. De woensdagavond werd mijn yoga avond. Frank denkt ook nu dat ik naar de yogales ben. In werkelijkheid neuk ik er op woensdagavond op los. Vaak met Paul, maar ook met René of andere jongens die ik heb leren kennen. Bij mijn nieuwe leefstijl leefde ik weer helemaal op. Ik voel mij weer helemaal op en top vrouw. Mijn leventje was weer perfect.”
Irene staat ondertussen met een nieuwe ampul en spuit naast het bed. Ze vertelt gewoon door alsof ze gewoon gezellig op visite is. Het is gewoon psychopatisch hoe kalm als ze is.

“Toen waren de testen van Incornactin bekend. De knappe koppen hadden besloten om het proces opnieuw te doen vanwege de bijwerkingen. Ik zag ineens een kans om stinkend rijk te worden. Terwijl het bedrijf jaren verspilt om het product te verbeteren, zag ik mogelijkheden. Een pilletje dat niet alleen onvermoeibaar maakt, maar daarnaast ook nog eens enorm geil. Viagra voor vrouwen. Ik heb contact opgenomen met een concurrerend bedrijf. Zij zijn bereid grof geld te betalen voor de huidige formule van Incornactin. Daarnaast krijg ik een half procent van de opbrengst. Je begrijpt wel dat ik binnen ben voor de rest van mijn leven. Het enige wat ik nog moet doen is de formule van Incornactin zien te achterhalen. Sindsdien snuffel ik zoveel mogelijk in de computers van de knappe koppen. Ik heb al wat documenten gevonden, maar nog niet alles wat ik nodig heb.”
Irene heeft de tweede spuit al gevuld. Het verdovingsmiddel begint te werken. Ik kan mij moeilijker concentreren op het verhaal van Irene en ik voel mij iets suffig. Het dringt door dat mijn laatste uur heeft geslagen. Ik ben gestopt met het zinloos trekken aan de touwen. Ik kom toch niet los. Zodadelijk val ik in slaap om nooit meer wakker te worden. Het doet mij opvallend weinig. Eigenlijk stelt mijn leven sinds de breuk met Mindy weinig meer voor. Ik leef alleen nog voor de haat van en de wraak op de golden tulip gate hoeren. Wat triest en zielig eigenlijk. Misschien is dit nog niet zo'n slechte ontwikkeling.

“Ik wilde Incornactin ook zelf testen. De vrijgezellenavond van Luciënne was de uitgelezen mogelijkheid. Ikzelf en drie nietsvermoedende testpersonen. Verbaasd was ik hoe snel ik de meiden om had om strippers in te huren. Mindy het adres van Paul en René geven en het moeilijkste was al geregeld. De jongens wisten nog wel wat collega's en vrienden die zin hadden in een gangbang. De hele avond liep volgens mijn schema. Incornactin werkte nog beter dan ik dacht. Bij mijzelf kon het nog een placebo werking zijn geweest, maar de andere meiden konden er ook geen genoeg van krijgen. Ze waren toch een potje geil. Niets kon ze stoppen op zoek naar een harde pik. Achteraf bleek dat Mindy zelfs niet kon stoppen nadat ze jou had gezien. De drang naar seksuele bevrediging was op dat moment sterker dan de liefde voor jou. Incornactin werkte inderdaad zoals ik had gehoopt. Zelfs beter nog.”
Irene klinkt steeds holler, maar ik kan met moeite nog steeds volgen wat ze vertelt.

“En toen kwam jij op het feestje. De eerste kink in de kabel. Mocht ik de formule niet kunnen achterhalen, dan mag ik Frank niet verliezen. Jij had mij gezien, neukend met andere mannen. Frank mocht dit nooit te weten komen. Gelukkig hield jij je mond, maar voor mij was je sindsdien een niet te controleren tikkende tijdbom. Dat was nog tot daar en toe, maar toen moest je zonodig met mijn bedrijf bellen. Na het gesprek gingen bij ons de alarmbellen af. Blijkbaar was er opeens een vermoeden dat het wel eens om bedrijfsspionage kon gaan. De beveiliging werd aangescherpt. Computers staan niet meer onbeheerd met geopende accounts. Mijn zoektocht naar de ontbrekende bestanden is een heel stuk lastiger geworden. Ik ben zelfs bijna betrapt bij mijn spionagepogingen. Ik weet niet in hoeverre jij van mijn plannen op de hoogte bent, maar ik kan het risico niet nemen dat je te veel weet en mij gaat verraden. Daarom heb ik je in mijn val laten lopen.”
Ik voel mij leeg. Mijn ogen vallen dicht. Na enkele keren knipperen krijg ik mijn oogleden niet meer open.
“Slaap je,” hoor ik Irene vragen. Alsof ik met die gag in mijn mond een antwoord kan geven. Ik voel getik op mijn rechter onderarm. Ze zoekt een bloedvat.
“Neeeee! Smerige bitch.”
De schreeuw maakt dat ik een fractie van een seconde mijn ogen een heel klein stukje open krijg. Het bed schudt en ik meen vlak voordat mijn ogen weer sluiten iets zwarts voorbij te zien wapperen. Volgens mij hoor ik heel in de verte iets dat op rinkelend glas lijkt en dan een oorverdovende gil. Terwijl de schreeuw langzaam uitdooft zak ik weg in oneindige duisternis.

xxxxx

Ik open mijn ogen. Een zwak schijnsel verlicht de kamer waarin ik lig. Waar ben ik? Ik probeer mij te oriënteren. Het lijkt wel een ziekenhuiskamer. Hoe kom ik hier? Wat is er gebeurd? De dekens sla ik van mij af. Ik draag alleen een operatiehemd, verder niets. De vloer voelt koud aan mijn blote voeten als ik uit bed stap. Ik open de deur van de kamer. De grote, forse man die op een stoel voor de deur zit springt meteen op. Hij blokkeert mij de weg.
“Het spijt mij meneer, maar u mag de kamer niet verlaten.”
Wat is dit nu weer? De kleerkast van een vent heeft geen enkele moeite om mij met lichte dwang weer de kamer op te duwen. Al had ik weerstand willen bieden dan was het niet gelukt. Ik voel mij erg slapjes. Door de commotie die is ontstaan verschijnt er ook een vrouw in een wit uniform. Een verpleegster zo te zien. Als ik terug op het bed zit neemt de gorilla zijn plaats voor de deur weer in. De verpleegster maakt het licht aan en stelt zichzelf voor. Ze heeft een geruststellende stem. Ze legt uit dat er een politieonderzoek gaande is en dat ik gedurende dit onderzoek niet de kamer mag verlaten. Ik vraag haar wat er is gebeurd.
“Dat weet ik niet. Het enige dat ik kan vertellen is dat u in onbewuste toestand naar het ziekenhuis bent gebracht. Omdat we u niet wakker kregen heeft u een tijdje op de medium care gelegen. Uit een spoedonderzoek van uw bloed bleek dat u een verdovend middel binnen heeft gekregen. Dit was niet levensbedreigend, dus hebben we u naar deze kamer verplaatst om het middel uit te laten werken. Er wachten twee rechercheurs in het ziekenhuis. Als u zich goed genoeg voelt, dan geef ik ze toestemming om u te bezoeken.”
Ik knik. Ik wil dolgraag weten wat er aan de hand is.

Langzaam komen de beelden van eerder deze avond terug. Het plaatje in mijn hoofd is echter nog wat onsamenhangend. De rechercheurs laten er geen gras over groeien. Ze stellen zich netjes voor en beginnen dan vragen te stellen. Terwijl ik antwoord geef herinner ik mij steeds meer. Erover praten helpt blijkbaar. Ik vertel dat ik afgesproken had met Irene. Dat ze mij vastgebonden heeft op het bed, we een soort van seks hebben gehad en ze mij uiteindelijk wilde vermoorden. Dan is het mijn tijd om vragen te stellen. Waarom leef ik nog? Heeft Irene het uiteindelijk toch niet aangedurfd om mij te vermoorden? Was het maar een slechte grap van haar? Gelukkig beginnen de rechercheurs uit te leggen wat er is gebeurd.

“Nadat bij de meldkamer een melding binnen was gekomen dat er een vrouw van een balkon was gevallen, zijn we met spoed naar het golden tulip hotel gereden. Daar troffen we inderdaad een dode, naakte vrouw aan. Ze lag in een poel van bloed en glasscherven. Vervolgens zijn we alle mogelijke kamers afgegaan waarvan de vrouw naar beneden kon zijn gevallen. Bij binnenkomst op kamer 702 bleek al snel dat we de juiste ruimte hadden gevonden. De glazen schuifpui naar het balkon lag helemaal in diggelen. Verder troffen we u aan op het bed, naakt, vastgebonden en met een gag in uw mond. Op u lag een huilende vrouw met nogal wat wondjes, veroorzaakt door glasscherven. We hebben u losgemaakt en met spoed naar het ziekenhuis laten brengen. Nadat mevrouw Zegers gekalmeerd was hebben we haar kunnen verhoren. U bevestigt haar verhaal, waardoor we kunnen concluderen dat u in ieder geval niet direct betrokken bent bij het overlijden van het slachtoffer. Wel wachten we nog op de resultaten van het forensisch instituut, die de medicijnen onderzoeken die op de hotelkamer zijn aangetroffen. Moord kunnen we denk ik nu wel uitsluiten. We moeten alleen nog overleggen met de officier van justitie of mevrouw Zegers eventueel wordt aangeklaagd voor doodslag dan wel dood door schuld.”

Oké, dat moet ik even verwerken. Hoe is Mindy op de hotelkamer terecht gekomen? Terwijl ik mij die vraag stel slaat het als een raket bij mij binnen. Mindy heeft mijn leven gered. Opnieuw. Ze heeft mij al eens van mijn alcoholprobleem afgeholpen en nu heeft ze mij ook fysiek het leven gered. De vrouw die ik de laatste tijd ten onrechte heb gehaat. De vrouw die ik ten onrechte heb beschuldigd van vreemdgaan. Ja, ze heeft seks gehad met andere mannen, maar nu weet ik dat het komt door dat verdomde pilletje. Waarom geloofde ik het niet toen ze zei dat ze er niets aan kon doen? Dat het was alsof iemand anders bezit van haar had genomen. Ze sprak de waarheid. Ik had het moeten weten, zeker toen Luciënne en Leanne eenzelfde soort verhaal vertelden. De twee vrouwen die ik nota bene heb misbruikt om mijn ten onrechte gekwetste ego te strelen. Wat ben ik een ontzettende klootzak. Hoe heb ik kunnen denken dat alle vrouwen slecht zijn? Dat het allemaal overspelige hoeren zijn. Hoe heb ik dat in godsnaam kunnen denken terwijl in werkelijkheid ik de grote smeerlap ben geweest. Ik verdien het niet dat Mindy mij heeft gered. Was Mindy maar nooit de hotelkamer opgekomen om mij te redden. Dan had ik gekregen wat ik had verdiend.

De verpleegster komt terug de kamer op. Ze informeert hoe ik mij voel. Ik geef aan dat het wel gaat, maar dat ik mij nog wat slapjes voel. Ze zegt dat ik in principe naar huis mag, maar dat ze mij aanraadt om eerst nog wat uurtjes bij te slapen. De bewaker is in ieder geval weg.
“Er is een mevrouw Zegers die u wil spreken. Ze zegt dat ze uw vriendin is. Willt u haar nu spreken of moet ik zeggen dat ze morgen terug moet komen.”
Wat? Mindy wil mij zien. Durf ik haar nog onder ogen te komen, na alles wat ik haar heb aangedaan? Durf ik haar op te biechten wat ik heb gedaan? Ze heeft mijn leven gered. Wie ben ik om te weigeren dat ze mij wil spreken. Ik knik dat het goed is. De verpleegster verdwijnt om Mindy te informeren dat ze mij mag bezoeken. Volgens mij ben ik nog nooit zo zenuwachtig geweest. Van de ene kant wil ik haar heel graag zien, maar ik ben ook bang voor de aanstaande ontmoeting.

Mindy verschijnt in de deuropening. Mijn god wat ziet ze er slecht uit. Ze is broodmager. Haar ooit zo mooie bruine ogen zijn hol en stralen leegte uit. Ze heeft een pleister op haar wang en meerdere op haar armen. De scheuren in haar broek doen mij vermoeden dat ze daar ook nog wondjes heeft. Het is allemaal mijn schuld. Wat heb ik haar in vredesnaam aangedaan? Mindy begint spontaan te huilen. Ze loopt op mij af en gaat naast mij op het bed zitten. Ze slaat haar armen om mij heen.
“Klootzak,” snikt ze “Waarom heb je mij zo laten schrikken? Waarom zei je niets? Ik heb je gesmeekt om je ogen open te maken. Ik dacht dat je dood was. Dat ik je voor altijd kwijt zou zijn.”
Is Mindy zich nu zorgen aan het maken om mij? Ik zou mij zorgen moeten maken om haar. Dat doe ik ook. Ik stel haar gerust. Er is niets met mij aan de hand. Maar mijn nieuwsgierigheid wint het.
“Hoe kwam jij op de hotelkamer? Wat is er in godsnaam gebeurd?”
Ze laat mij los en veegt nog wat tranen weg. Haar hoofd wordt zo rood als een boei.

“Ik, uh, ik was je al een tijdje aan het bespieden. Ik miste je zo erg en wilde zo graag bij je in de buurt zijn. Daarom ben ik je stiekem gaan volgen. Ik heb bij Bert en Leanne voor het huis gepost en later ook bij je nieuwe woning, alleen om je af en toe te kunnen zien. Gelukkig vertrok je vandaag te voet, zodat ik je kon volgen. Bij het hotel had je mij weer bijna gezien. Ik werd steeds onvoorzichtiger. In het hotel zag ik nog net voordat de deur van de lift dicht ging dat je op de knop van de zevende etage had gedrukt. Ik ben de trap opgesprint. Je was natuurlijk allang boven. Bij de eerste deur hoorde ik niets. Heel voorzichtig heb ik geprobeerd de deur open te maken, maar hij was op slot. Bij de tweede deur meende ik dat ik jouw stem hoorde. Ook die deur heb ik voorzichtig open gemaakt. Door de kier zag ik Irene uit een tas wat touwen pakken. Toen wist ik dat het de juiste kamer was, al was ik niet blij met je gezelschap. Ik had wel zo’n idee wat er ging gebeuren. Hoewel ik jaloers was, wist ik dat ik het jou niet kwalijk kon nemen. We zijn ten slotte uit elkaar. Wel vond ik het raar dat Irene haar vriend aan het bedriegen was. Ik ben op de grond naast de deur gaan zitten. Ik kon het bed toch niet zien, maar met de deur op een kiertje kon ik alles horen. Groot was mijn verbazing toen Irene met haar biecht begon. Het verklaarde waarom ik die bewuste avond mijzelf niet onder controle had. Waarom ik toegegeven had aan mijn seksuele lusten. Ik was zo met het verhaal bezig, dat mij bijna ontschoot wat er werkelijk in de kamer aan de hand was. Plotseling drong door dat ze jouw aan het vermoorden was. Ik ben opgestaan en de kamer binnengelopen. Toen ik Irene met die spuit bij je arm zag, heb ik instinctief gehandeld. Ik ben schuin over het bed tegen haar aangesprongen om haar bij jou weg te krijgen. Door de vaart zijn we daarbij met tweeën door de glazen schuifdeur gelopen. We verloren ons evenwicht. Ik viel op het balkon, maar Irene stond te dicht bij de rand. Ze kieperde er zo overheen. Toen zag ik jou op het bed met je ogen dicht. Ik dacht echt dat ik te laat was.”

Mindy begint opnieuw te snikken. Ik neem haar stevig in mijn armen en probeer haar te troosten. Ze had zelf ook dood kunnen zijn, realiseer ik mij. Ze is bereid zichzelf op te offeren om mij te redden. Waarom verbaast mij dat? Altijd al heeft ze voor mij klaar gestaan. Vanaf dat ik haar ken is ze mijn rots in de branding geweest. Haar liefde voor mij was oneindig. En bij de eerste hobbel in onze relatie heb ik haar laten vallen als een baksteen. Ondanks dat staat ze nog steeds voor mij klaar.
“Wil je het alsjeblieft weer met mij proberen schat? Kun je mij vergeven nu je weet dat ik vreemd ben gegaan onder invloed van een medicijn? Ik zal je echt nooit meer bedriegen. Ik hou van jou. Alleen van jou.”
Ook dat nog. Nu verklaart ze ook nog openlijk haar liefde voor mij. Er is in ieder geval niets meer te vergeven. Eigenlijk heeft ze mij niet bedrogen. Ja, ik wil heel graag een nieuwe start met deze geweldige vrouw. De vraag is echter of ze mij kan vergeven. Ik moet haar vertellen wat ik heb gedaan. Dan is de keuze niet aan mij, maar mag Mindy beslissen of er voor ons nog een toekomst is.

“Lieverd, ik moet je eerst wat bekennen. Ik heb met meer vrouwen seks gehad dan alleen met Irene.”
Tot mijn verbazing begint Mindy te lachen.
“Dat weet ik toch. Je hebt ook seks gehad met Leanne. Ik heb jullie gezien toen jullie bezig waren in de woonkamer. De gordijnen waren gewoon open. Iedereen had het kunnen zien. Jij bent vrijgezel, dus je hebt het recht om seks te hebben met wie je wil. Niet dat ik het leuk vond, maar het is niet aan mij om daar een mening over te hebben. Ik ben alleen verbaasd dat Leanne als getrouwde vrouw seks met jou had.”
Ze verbaast mij opnieuw. Toch is het tijd voor het hele verhaal.
“Leanne heeft niet vrijwillig seks met mij gehad. Ik heb haar gechanteerd en gedwongen. Hetzelfde heb ik overigens ook met Luciënne gedaan. Nu ik weet wat er daadwerkelijk op de vrijgezellensvond is gebeurd, heb ik daar enorm spijt van. Ik kan het echter niet meer ongedaan maken. Ik begrijp het dat je nu niet meer met mij verder wil.”

De lach bij Mindy is weg. Ze schijnt na te denken. Ik weet het, ik heb het verknald.
“Oké, dat je ook seks met Luciënne hebt gehad zag ik niet aankomen. Het is inderdaad niet zo mooi dat je ze gedwongen hebt. Ik kan mij echter wel voorstellen dat je het uit een begrijpelijk stuk frustratie hebt gedaan. Ik kan je dat wel vergeven. Nog steeds wil ik graag met jouw verder, als jij mij ook wil natuurlijk.”
Nu alles is uitgesproken val ik huilend in haar armen. Ik weet dat ik haar niet verdien, maar ik ben dolgelukkig dat we weer een stelletje zijn. Een passionele kus verzegeld onze hernieuwde relatie.