Spijt Van De Foto's?

Lees meer over Anne, Chantal en Ilona in: drie pubers en een dildo, ontmaagd op verjaardag en weg met die donsjes.

Die dinsdag ging Chantal samen met Anne de stad in om ondergoed te kopen. Ilona ging niet mee, want zij had met Pieter afgesproken. De twee waren snel klaar. Chantal had een paar kleurige stringetjes gekocht en een paar slipjes van ‘hello kitty’. Ze maakte zich een beetje zorgen wat haar ouders van de stringetjes zouden zeggen. Ze klaagden altijd dat meisjes van tegenwoordig zich veel te sexy kleedden. Chantal vond dat ze nu wel oud genoeg was voor een string. Ze zag er misschien jonger uit, maar ze was toch al bijna vijftien. Al haar vriendinnen droegen ze ook. Anne had eigenlijk niks nodig, maar vond dat ze ook maar iets moest kopen. Daarom had ze een paar bh-tjes gekocht. Niets speciaals; gewoon een witte, een zwarte en een witte met kersjes erop. Toen ze naar huis fietsten vertelde Anne dat ze een mailtje terug had gekregen van die vent waar ze de foto’s naar toegestuurd hadden. Chantal was wel nieuwsgierig wat de reactie van de kerel was.
“Het was een kort berichtje, maar er zaten ook foto’s van hem bij. Had ie zijn stijve lul gefotografeerd,” giechelde Anne. “En ook twee foto’s waarop je zijn sperma op onze foto’s kon zien. Hij heeft ze uitgeprint. Zag er best wel spannend uit. Ik heb nog nooit een stijve piemel gezien. Jij wel?”
“Nee, gelukkig niet. Ik vind het maar stom dat jullie dat gedaan hebben hoor.”
“Ach, hij kan er toch niks mee. In zijn berichtje schreef hij trouwens dat hij het jammer vond dat jij niet op de foto’s te zien was.”
Ondanks dat Chantal het een vies idee vond, voelde ze zich toch wel een beetje gevleid.
“Je moet maar een keertje langskomen om die foto’s te bekijken,” zei Anne “Ik weet zeker dat jij het ook spannend vindt. Maar niet als mijn ouders thuis zijn hoor. Die vermoorden me als ze dat zien.”
“Net als Ilona haar ouders, als ze erachter komen wat ze op dit moment met Pieter aan het doen is,” lachte Chantal.
Ook Anne begon te lachen. Ze was wel een beetje jaloers op Ilona. Zelf vond ze Pieter niet zo leuk, maar haar vriendin was geen maagd meer en lag nu misschien ook wel te vrijen.
Dat was niet het geval. De moeder van Pieter was thuis en hij zei dat die soms zo maar zijn kamer binnenkwam. Wel zaten ze op zijn bed te zoenen en zijn handen voelden aan haar tietjes en gleden af en toe tussen de benen van Ilona. Dan wreef hij over haar kruis, waardoor ze zachtjes begon te kreunen tot ze merkte dat ze meer wilde en besefte dat ze dat niet kon doen. Pieter woonde in een dorp buiten de stad. Ilona kende hem van vroeger toen hij bij haar in de straat woonde. Van haar ouders moest ze thuis eten, dus nam ze om vijf uur afscheid van haar vriendje. Het was best een eind vanaf Pieters huis naar de plek waar de bus vandaan ging, maar gelukkig bracht hij haar achter op zijn fiets. Haastig namen ze afscheid, want Pieter moest die avond naar voetbaltraining. Ilona keek op het bord met de vertrektijden en zag dat ze de bus net gemist had. Ze moest een half uur wachten op de volgende. Geërgerd ging ze op het bankje zitten en wachtte. Gelukkig kon ze droog zitten, want het regende. Ze dacht aan Pieter en aan hoe zijn handen haar kruisje hadden bevoeld. Haar slipje plakte er nog een beetje van, want ze was behoorlijk vochtig geworden. De weg waar de bushalte aanlag was druk. Er kwam veel verkeer langs; voornamelijk mensen die uit hun werk kwamen. Langs de weg lag ook een fietspad, maar daar maakte bijna niemand gebruik van. Het begon al te schemeren. De koplampen van de auto’s raasden voorbij. Na vijf minuten zag ze een fietser aankomen. Hij was nog een eindje weg, maar ze kon zien dat hij doorweekt was. De fietser ging voorbij, maar hield verderop in en keerde terug. Voor het bushokje stopte hij.
“Hé, jij bent toch een vriendin van Anne?”
Het was een man van in de dertig, schatte Ilona. Hij zag er een beetje sullig uit, wat versterkt werd doordat zijn natte haar over zijn gezicht hing. Hij had een koffertje op zijn bagagedrager. Ilona herkende hem niet.
“Ja, dat klopt. Waar kent u Ilona van?”
“O, ik ken haar niet echt hoor. Ik heb haar vorige week een keer gesproken in de stad. Ze heeft me daarna een paar foto’s gestuurd. Volgens mij stond jij ook op een paar.”
De man had een vieze grijns op zijn gezicht en Ilona voelde haar hoofd rood worden. Ze voelde zich ongemakkelijk. Ze had al een vermoeden over welke foto’s het ging, maar hoopte dat ze het mis had. Ze wist niets uit te brengen.
“Kan dat kloppen,” vroeg de man toen hij besefte dat ze niks zou gaan zeggen.
“Ik weet het niet,” stamelde Ilona. “Over wat voor foto’s heeft u het?”
“Hele mooie foto’s. Je stond er heel mooi op. Vooral met dat ding in je kut.”
Ilona schrok van de directe aanpak van de man en werd bang. Er was niemand in de buurt te zien. Ze probeerde iets te zeggen, maar ze kon niets verzinnen.
“Ik… ik…” stamelde ze.
“Zou ik misschien even ‘the real thing’ mogen bekijken,” grijnsde de kerel.
“Nee, dat wil ik niet,” wist Ilona uit te brengen, maar haar stem klonk krachteloos.
“Er is toch niemand in de buurt? Ik heb het toch al gezien, dus wat maakt het uit? Ik wil alleen maar even kijken. En voelen,” voegde hij er aan toe. “Het zag er zo lekker uit op de foto.”
“Wilt u alstublieft weggaan, ik heb hier echt geen zin in,” bracht Ilona met een huilerig stemmetje uit.
“Eerst geil je me op met die foto’s en nu kruip je terug? Laat godverdomme gewoon even je kut zien.”
De kerel zette zijn fiets neer en liep het bushokje in. Ilona wist niet wat ze moest doen. De man was twee koppen groter dan haar. Ze werd bang en voelde tranen in haar ogen opwellen. Dreigend stond de kerel voor haar en ze wist niks ander te doen dan de knoop van haar spijkerbroek los te maken.
“Goed zo, laat dat kutje maar zien.”
De man begon over zijn kruis te wrijven toen Ilona opstond en haar broek een stukje liet zakken. Haar roze omrande witte slipje was nu zichtbaar. De man stak zijn hand uit en duwde die tegen har kruis. Ondanks de situatie voelde Ilona dat ze weer een beetje vochtig werd.
“Ook dat slipje naar beneden,” beval de man.
Ilona gehoorzaamde. Ze kon haar tranen nu niet meer tegenhouden. Huilend liet ze de kerel naar haar jeugdige spleetje kijken.
“Ik vind dat je dat schaamhaar wel een keer mag scheren, ook al heb je niet zoveel. De rest ziet er lekker uit.”
“Mag ik alstublieft nu mijn broek weer aantrekken,” huilde Ilona, maar de man had geen genade.
Terwijl hij met zijn rechterhand over zijn pik bleef wrijven duwde hij twee vingers in één keer Ilona’s krappe sneetje in. Er schoot een golf van pijn door haar kutje, maar ze voelde ook dat ze direct vocht aanmaakte in haar grotje. De man had dikke vingers, maar gelukkig waren ze al nat van de regen, waardoor ze soepel in haar kutje op en neer konden bewegen.
“Hou op met huilen, je kut is drijfnat. Je kan mij niet wijsmaken dat je het niet lekker vindt.”
Angstig zag Ilona dat de man nu zijn eigen broek losmaakte en een enorme pik sprong tevoorschijn.
“Alstublieft… ik wil dit niet.”
“Ik ga je heus niet neuken. Ik zei toch dat ik alleen maar wilde voelen. Ik snap niet waarom je zo staat te janken, je geniet er net zo van als ik.”
Ilona moest toegeven dat het gevoel in haar kutje wel prettig was, maar op deze manier wilde ze niet klaarkomen. De man haalde zijn vingers uit haar spleetje en hield ze voor haar gezicht. Ze glinsterden van haar eigen kutsapjes. De vingers werden in haar mond geduwd en ze proefde haar eigen geil. Op hetzelfde moment voelde ze iets warms tegen haar onderbuik spatten. De man knoopte zijn broek dicht en liet haar huilend achter nadat hij had gezegd dat hij op meer mooie foto’s hoopte. Ilona was even helemaal van slag en stond daar een tijdje met haar broekje naar beneden. Dikke klodders zaad dropen van haar onderbuik naar beneden. Een deel bleef in haar kleine laagje schaamhaar hangen en een deel droop verder naar beneden, langs haar kutje haar slipje in. Na een tijdje trok ze haar broek op en droogde ze haar tranen. Ze voelde de zaadklodders tegen haar buikje en kutje plakken. Toen ze eindelijk thuiskwam waren haar ouders boos dat ze zo laat was. Ze zei niets over het voorval in het bushokje. Tegen niemand.