Kookmoeders

Ik was in mei 16 geworden toen we dat jaar met de jeugdvereniging weer de kempische bossen introkken. Net als de anderen werd ik gehuisvest in een groene overjaarse tent waar we met 20 elk onze slaapzak hadden. Ook vorig jaar was het zo, net als het jaar daarvoor.

Tijdens die drie weken dat we mochten ravotten, spelletjes spelen, wedstrijden uitvechten, en gezamenlijk van de grote ketel gezonde boerenkost te eten kregen, stonden we onder toezicht van achttien- en negentien jarigen, onze leiders.

Soms, afhankelijk van het weer, kwam ook de proost, onze onderpastoor, een dagje meegenieten van de frisse buitenlucht. Maar ook weer als tevoren, hadden we het superieure toezicht van de kookmoeders. Deze twee stoere veertigers waren erg dominant, ook voor de leiding, en vermaanden elke kleine misstap die ze te horen of te zien kregen.

Anderzijds konden ze ook zalvend te gemoed treden. Elkeen deed zich wel eens een keertje pijn, of miste zijn mama, of was het slachtoffer van een misplaatste grap. An en Irma waren er dan als eersten bij om te troosten. Anderzijds hadden ze meer dan hun handen vol om die vijftig monden elke ochtend het nodige brood en toespijs te bezorgen, ‘s middags zoveel te koken dat er genoeg patatjes en groenten waren en weer bij zonsondergang te zorgen dat elkeen na het avondeten nog een potje zoete rijstepap leeg gelepeld kreeg.

Onze lijvige kookmoeders logeerden tezamen in de afzonderlijke ziekenboeg, want ook daar zwaaiden ze hun scepter, en daar begint mijn verhaal.

Reeds de tweede dag van ons verblijf was ik overmoedig van de drie-meter-hoge schaarmast gesprongen. Hierbij verzwikte ik mijn voet en werd jammerend en hinkend naar de ziekenboeg gedragen. Toen men vaststelde dat mijn enkel nogal fiks opzwol, besloot men de dorpsdokter erbij te halen. Na kort onderzoek en een paar pijnlijke duwen, gaf hij de raad van een viertal dagen niet op de voet te steunen en meermaals per dag een verzachtende zalf op de pijnlijke plek te smeren.

Mijn argument dat ik hinkend wel met de groep kon meedoen werd vermanend in de kiem gesmoord. Rusten en kalm blijven. Ondanks protest moest ik de ziekenboeg in.

Mijn ouders die op verlof waren in zuid frankrijk werden op de hoogte gebracht, het was niet nodig dat ze hun verre reis onderbraken om me op te pikken, ik was in beste handen.

Overdag mocht ik buiten, in de schaduw van een hoge boom, in een luie ruststoel stripverhalen lezen, het eten werd me op de schoot gebracht, voor het sanitair moest ik de grote nachtemmer van de ziekenboeg gebruiken. Viermaal per dag werd mijn voet ingesmeerd met de koude zalf, daarna ingezwachteld in witte doek, en dan weer stilzitten... stilzitten... stilzitten..

Er waren natuurlijk wel wat verhalen van Suske en Wiske, die ik nog niet gelezen had, de jommekens-boeken had ik thuis allemaal, en na de eerste dag verveelde ik me reeds tegen de sterren op. Kwam er dan nog bij, telkens ik ging plassen of een grote boodschap doen, mocht dat enkel onder begeleiding van één van de kookmoeders.

In plaats van me die paar meters te helpen stappen, tilden ze me op alsof ik een pasgeboren baby was. Ze hielpen me zelfs mijn broeken af te strepen en bleven geduldig-toeziend wachten tot mijn sanitaire boodschap volbracht was. Behulpzaam als ze waren, hield de ene me dan recht, terwijl de andere mijn broeken terug in orde bracht. Ik kon niet optornen tegen hun overdreven hulpvaardigheid.

En dan elke avond vroeger dan de anderen naar bed. Enkel gescheiden door een meter-hoge gordijn lag ik in bed op nauwelijks anderhalve meter van mijn verpleegsters. Die kwebbelden nog een stuk in vroege nacht, kwamen me dan uit mijn sluimerslaap wekken, om nog eens de zalf en doekjes te vervangen en me dan lief goedenacht te wensen.

Bij die laatste verzorging waren ze reeds beiden in nachtkledij. Natuurlijk moesten ze zich bukken om mijn voet te kunnen verzorgen. Dat hierbij, in het schrille licht van een gasflesje, hun blanke boezem een vijftal minuten bijna geheel voor me zichtbaar was, schenen ze niet te beseffen. Dat merkten ze maar pas de derde dag. De split van mijn pyjama broek stond onverwacht met een tuit omhoog. De dames merkten het glimlachend op en trokken zelfs even aan de broekspijpen zodat het kopje van mijn stijve fier naar buiten stak.

Ik was te laat om het terug naar binnen te duwen, ze hadden het gemerkt. Een beetje blo, bedekte ik het fenomeen met mijn handen, maar ze deden mijn vingers opzij. Terwijl An mijn handen vasthield, trok Irma mijn pyjama tot beneden de knieën. Het was niet de eerste keer dat mijn fluitje recht stond, maar wel de eerste keer dat het niet voor mij alleen was.

Bijna tegelijk voelden ze met hun zachte vingers aan het stijvertje en mijn zakje. Dan knikten ze me bemoedigend toe, dat ik me maar moest leegmelken. Ze zouden een paar stukjes toiletpapier brengen voor de opvang van de spatjes, ge-weet-wel-hoe?

Blijkbaar zagen ze aan mijn reactie dat ik dat helemaal niet wist. Ik trok blijkbaar nog groter ogen toen ze me nadenkend vroegen of ik nog nooit pitje-afgespeeld had. Ze overlegden even heimelijk fluisterend met mekaar. Tot mijn verwondering deden ze het licht in de ziekenboeg uit en kwamen ze beiden naast mij op de brits te zitten.

In het stikdonker voelde ik hoe mijn piemel door vier handen vastgegrepen werd. Terwijl er een strelende hand over mijn buik en billen dwaalde, telden warme vingers mijn balletjes na. Een heleboel vlindertjes dansten in mijn buik toen iemand met vaste hand mijn pik vastgreep en hem langzaam op-en-neer bewoog.

Ik hoorde mezelf hijgen, evenals de diepe adem van mijn verzorgsters. Bijna gelijktijdig werden mijn handen onder lichte dwang naar boven gebracht. Eerst voelde ik alleen warme naakte buiken, maar onder zachte dwang lieten ze me elk een borst omknellen. Mijn vingers werden zelfs naar de opstaande tepels geleid, ze leerden hoe ik deze teder moest kneden.

Na een korte ritseling kreeg ik een tepel voor de mond. Een zachte stem vertelde me dat ik flink pappeke moest zuigen. Terwijl mijn pyjamabroek volledig van mijn benen geschoven werd, trok iemand mijn knieën omhoog en tegelijk mijn benen uit mekaar.

Ik besefte maar pas een paar tellen later dat mijn lul gevangen zat tussen een paar zuigende lippen. De vlinders fladderden nog heviger in mijn buik. Het werd nog erger toen de tepel zachtjes uit mijn mond getrokken werd, en even lief de andere speen mijn lippen open duwde. In reflex greep ik met beide handen de warme uiermassa en perste al wat ik kon in mijn zuigende mond.

De diepe zucht van de eigenares en haar lieflijk fezelende stem, die me vertelde wat een flinke kerel ik was, zette me aan om nog intenser te doen wat ik begonnen was.

Zo duurde het enkele minuten. Een korte onderbreking bracht een andere zuigende tong om mijn pik, alsook een nieuwe, grotere en harde tepel waaraan ik heerlijk mocht memmeren.

Plots voelde ik mijn spieren spannen, mogelijk beet ik me zelfs vast in die dikke harde speen. Kort klauwde ik wild om me heen en omknelde stevig het naakte vrouwenvlees binnen mijn handbereik. Grommend en kreunend gingen ongekende schokken door mijn lijf. Zonder het zelf te willen duwde ik mijn pik fors omhoog, besefte niet eens dat die nog gezogen werd, en pas een halve minuut later voelde ik hoe mijn spieren weer tot rust kwamen.

Ik was vermoeid, niet wetend waarvan, en bleef een tijdje moedeloos liggen uithijgen.

De zuigende lippen waren weg, de speen verdween. Ik voelde hoe de kookmoeders naast mijn bed gingen staan. Vier handen trokken mijn pyjama weer in orde. Na een kort gegniffel streelde een warm-vochtige hand over mijn wang. De ongekende geur van de vingers deed me diep snuiven. De hand trok zich maar pas terug nadat de vingers even vooraan in mijn mond gezeten hadden en ik de weeë smaak er van ontdekte.

Kort na deze nieuwe belevenis, viel ik in een diepe rustgevende slaap.