Onvoldoende Op Biologie

Als eerst wil ik zeggen dat dit verhaal volledig fictie is. Ook wil ik eraan toevoegen dat dit mijn eerste verhaal is wat ik schrijf. Dus ik ontvang graag feedback, positief en negatief. Bij veel positieve reacties komt er een vervolg. Veel leesplezier!

Het is maandagochtend 8:30 als mijn mentorklas voor de deur staat te wachten tot ze naar binnen mogen. Ik geef ze op dit meest verschrikkelijke uur van de week biologie en ik ben nog de laatste puntjes op de i aan het zetten. Chagrijnig ben ik niet, altijd probeer ik het beste uit de dag te halen, op welk moment dan ook. Dat lukt mij tot nu toe aardig goed, moet ik zeggen. Ik geef nu voor mijn tweede jaar les op deze school, nadat ik in 2013 ben afgestudeerd. Een jonge mannelijke leraar biologie, eentje waar dus eentje veel vraag naar is. Ik kan mij uit mijn jeugd ook goed herinneren hoeveel toffer ik de jongere leraren vaak vond. Ze staan in de meeste gevallen dichterbij de leerlingen en kunnen zich meer inleven in de belevingswereld en de moderne tijd. Enfin, ik dwaal af.

Mijn klas is een 2 vwo klas en het schooljaar is net begonnen. De kinderen hebben nog hun bruine tint van de zomervakantie en raken nog steeds niet uitgepraat over de belevenissen. Ik hoor de verhalen door de deur heen en moet glimlachen om hun onbezonnen enthousiasme. Ze zijn nog niet toe aan zeuren over vroeg opstaan, het zware dagelijkse leven, alle verantwoordelijkheden. Nee, zij zijn gewoon op maandagochtend 8:30 uur ontzettend vrolijk. Ik doe de deur open en de kinderen lopen naar hun plaats. De les verloopt heerlijk; gemotiveerde leerlingen, afwisselend hard aan het werk of een uitleg met humor, ze hebben het naar hun zin. Het hoofdstuk Voortplanting & Seksualiteit behandelen we vanaf vandaag, dus hilariteit alom! Zelfs wanneer ik een onverwacht SO voorleg vinden ze het prima.

Er valt 1 onvoldoende, dus ik geef de SO's beoordeeld terug. Als ze allemaal zijn uitgedeeld, mogen de kinderen van mij gaan, ze hebben hierna gelijk een tussen uur. Lisanne blijft zitten. Ik ben bezorgd en als ik wat beter luister hoor ik haar zachtjes snikken. "Lisanne", begin ik, "wat is er meisje?". Ze kijkt op en ik zie haar vochtige, rood doorlopen ogen.

"Die onvoldoende... Ik zag die echt niet aankomen, meneer.", vertelt ze snikkend.
"Dat snap ik."
"Als ik met dit cijfer thuiskom, weet ik wel wat er gaat gebeuren..."
"Zo erg is het toch niet? Het is maar een SO, die telt maar één keer, hoor."
"Dat is het niet. Mijn vader maakt dat niks uit, ik moet gewoon goede cijfers halen... En het stomste is nog wel dat ik biologie zo leuk vind! Waarom haal ik dan hier een slecht cijfer op?"

Ik vraag haar of ze even naar mijn bureau komt. Ze staat op en loopt mijn richting op. Lisanne is één van de populairste meiden van de klas. Dat merk ik aan hoeveel de jongns haar treiteren, dat is kinderlijke aandachttrekkerij. Ik snap de heren ook goed hoor, ze heeft blonde krullen, heldergroene ogen een slank lichaam en een mooi formaat borstjes, ik schat een cup A80. Daar mag ze op best trots op zijn. Ze weet zich ook altijd volgens de laatste mode te kleden en is niet verlegen om accentuerende kleding te dragen.

"Meneer...", hoor ik ineens, "ik sta al voor u hoor."
Ik knipper even met mijn ogen en zie een lach verschijnen op haar gezicht.
"Sorry, ik had even mijn gedachten er niet bij", zeg ik haar.
"Haha, u bent niet de eerste, dat heeft Olaf ook altijd."
Olaf is de populairste jongen van de klas, misschien zelfs wel de hele onderbouw, en heeft een enorme crush op Lisanne. Zo mooi om te zien hoe ze dat op die leeftijd proberen te verbergen, maar als collega docenten hebben wij het er graag over in de lerarenkamer.
Ze heeft Olaf allang door, maar houdt zich onschuldig tegenover hem. Ik hou me maar van de domme en verwacht niet dat ze van mij hetzelfde denkt. Waarom zou ze? Ik ben 12 jaar ouder.

"Heb je enig idee waarom je net op dit onderwerp een onvoldoende haalt? Ik weet nog van vorig jaar dat je mijn beste leerling was.", ga ik maar verder.
"Nou ja, van de andere hoofdstukken kan ik nog wel bedenken, waarom het is zoals het is. Ik snap wel waarom een steen 'levenloos' is en een tafel 'dood'."
Ik lach haar onvervalste eerlijkheid toe.
"Maar dit onderwerp...", gaat ze verder, "Ik kan het gewoon niet voor me zien..."
"Daar ben je misschien ook wel wat te jong voor."
"Maar dat is iedereen uit de klas, toch?"
"Daar heb jij dan weer gelijk in".

Ik denk even na hoe ik hier mee om moet gaan. Sowieso wil ik graag dat mijn leerlingen met een goed gevoel in de klas zitten, maar ik wil ten tweede niet een aanleiding zijn voor wat voor narigheid er zich thuis kan afspelen.

"Dus als ik je goed begrijp, zou je een hoger cijfer kunnen halen als je er een voorstelling van zou kunnen maken?", het komt mijn mond uit voor ik er erg in heb.
Lisanne kijkt op met grote ogen en een strakke mond.
"Oh oh...", denk ik bij mezelf.
Er valt een pijnlijke pauze, terwijl ze elkaar verstokt aan blijven kijken. Haar wangen beginnen langzaam te blozen.
Ik red mezelf door te vragen of ze al eens met een jongen gezoend heeft.
Ze komt uit haar strakke plooi en zegt "Nee, alleen een keer Thomas een kusje geven, op het strand een paar maanden geleden."
Er valt een last van m'n schouders.
"Maar het moest, we waren met een stuk of 6 en deden Truth or Dare."
Ik zie nu in hoe onwetend ze inderdaad is op dit gebied, maar blijkbaar is ze wel nieuwsgierig.

"Wacht", zeg ik en ik loop naar het magazijn.
Ik kom terug met een nephoofd, dat wij gebruiken om tongzoenen te demonstreren.
"Dit is eigenlijk voor volgende week, maar als je er niks over zegt, wil ik je wel al een voorproefje geven."
"Okeee?", zegt Lisanne, "Wat is dit dan?"
"We gebruiken dit om te laten zien hoe tongzoenen gaat."
"Wow.. En dat ga jij mij nu laten zien?"
"Nee, je mag het zelf proberen", zeg ik terwijl ik het nephoofd desinfecteer. "Kom maar eens hier staan en dan houd ik het hoofd voor je gezicht."
Schoorvoetend komt ze mijn richting op, terwijl ik al klaar sta met het hoofd. Ze kijkt me verlegen aan, maar in de twinkeling in haar ogen zie ik dat ze het ook spannend vindt.
"Spannend?", vraag ik.
Ze knikt.
"Leuk?"
Ze knikt.
"Ben je er klaar voor?"
Ze knikt, maar toch wat aarzelender.

"Oke, sluit nu je ogen en houd je gezicht een beetje schuin."
Ik houd het nephoofd in de andere richting steeds dichter bij haar gezicht, tot het haar lippen raakt.
"Doe nu je mond een beetje open en steek je tong in de mond van de pop."
De pop heeft een zachte, vrij natuurgetrouwe tong die je als leraar zelf kan laten bewegen met je vingers.

Lisanne pakt de bewegingen al snel op en begint met de neptong te spelen.
"Rond het maar af.", zeg ik tegen haar.
Ze komt los van het hoofd en en glimlacht naar me.
"Dat was best wel raar, haha!", zegt ze vrolijk, "Maar wel leuk!".
"Ja, dit is nog heel erg anders dan in het echt, maar zo krijg je wel al het gevoel ervan. En je mag je wel een beetje speciaal vinden, want normaal laten wij het als docent alleen zien voor de klas."
Ze begint weer te blozen en kan alleen een lief "hihi" uitspreken.

"Wil je het nog een keer proberen?", vraag ik haar.
"Ja, graag meneer, maar wel met u."
Ik kan nog niet reageren of ze kust me vol op mijn mond. Ik schrik er van. Wat ze net nog geoefend heeft, probeert ze meteen in de praktijk te brengen.
Ik antwoord in eerste instantie niet, maar ik ben intussen zo gek op haar geworden en haar lippen voelen heerlijk zacht op de mijne.
Ze blijft volhouden en ik voel haar tongetje voorzichtig naar buiten komen. Nu heb ik het ook niet meer en heb ook zelf al lang niet meer gezoend. Ik open mijn mond. Haar warme en zachte, nog compleet onbeschadige tong aait de mijne. Mijn god, wat voelt dit heerlijk.

Na een korte tongzoensessie zeg ik dat we beter naar het magazijn kunnen gaan, als ze nog meer bijles wil hebben...