Werkbezoek

“Het is aan het einde van de hal. Ik loop even met u mee.” De vriendelijke secretaresse loopt voor me uit door de kille, zakelijke gang van het kantoor. Weinig moeite gedaan om er iets sfeervols van te maken. Vooral niet de bedoeling, kennelijk, om je hier thuis te voelen.

Het parmantig klikken van haar hakken brengt me terug in de realiteit. Eigenlijk, bedenk ik me, is de secretaresse het enige lichtpuntje in deze grauwe kolos. Sierlijk zwaait ze haar benen naar voren als een veelgevraagd model op de catwalk. Haar zwarte haar keurig in een strakke knot. Een grijs mantelpakje verhult net haar prachtige rondingen. Ik schat haar rond de dertig jaar, licht gebruinde huid. Met een andere kledingkeuze zou ze zo als zinnenprikkelende Zuid-Amerikaanse in een zwoele koffiereclame passen.

Terwijl ze de deur opent en mij aankondigt voel ik even haar hand op mijn rug. Ik ruik de zoete geur van een duur parfum. Zal de licht vadsige baas, die ik quasi enthousiast de hand schud, haar wel cadeau gedaan hebben.

De bespreking is lang, traag en uiterst vermoeiend. Aan het eind van de middag betrap ik mezelf erop dat ik ongeduldig begin te worden. Ik hoop dat de secretaresse nog niet naar huis is. Met wat dooddoeners en obligatoire wensen neem ik afscheid van mijn gesprekspartner. Ik loop de hal weer door, langzamer dan anders. Gelukkig ze zit er nog. Als ze opkijkt verrassen haar bijna zwarte ogen, die me vriendelijk aankijken. “Dat was een flinke bespreking, meneer”, zegt ze. “Ja niet echt het hoogtepunt van mijn dag” antwoord ik. Ze glimlacht: “Dat komt misschien nog?” Verdomme wat een ongelofelijk mooie vrouw. Ik zie hoe ze de clip van haar knotje losmaakt. Vloeiend valt het haar over haar schouders. “Ik loop gelijk met u mee. Ook mijn dag zit erop”. Ze glijdt langs me heen in de richting van de lift. Ik hoop dat haar baas niet ook het onzalige idee heeft om naar huis te gaan. Een lichte ping geeft aan dat de lift er is. Bijna gelijktijdig lopen we naar binnen. Altijd een beetje ongemakkelijk zo samen in een kleine ruimte. De gespreksstof lijkt dan opeens op te zijn. Toch kan dit “liftmoment” me niet lang genoeg duren.

Een scherp, schurend geluid laat de lift stotterend tot stilstand komen. “Niet weer hè,” zegt de secretaresse ontstemd. ”Dit is al de derde keer deze week. Gisteren kostte het me bijna 2 uur.” Ik kijk haar aan en ondanks dat ik niet zo gek ben op afgesloten ruimtes, merk ik dat het me deze keer veel minder moeite kost. “Een groot verschil is wel dat we nu samen zijn. Maakt het plezieriger, vindt u niet?” zegt ze vriendelijk. “Tsja, als ik dan toch vast moet komen te zitten, kan ik me geen betere lotgenoot wensen, dan jij”, antwoord ik. Ze doet een stap naar me toe en zegt: “Dat vind ik nou ook.” Met haar hand glijdt ze over mijn stropdas. “Ik zal hem iets losser doen, voelt veel comfortabeler. Het wordt snel benauwd in zo’n hokje.” Van dichtbij kijkt ze me aan: “Ik heet Gabriëlla”. “Tom”, zeg ik terwijl ik voel dat ik licht bloos. “Dag Tom.” Ze buigt naar me toe en geeft me drie kussen. De laatste net even langer en niet keurig op de wang. Haar hand rust op mijn buik vlak boven mijn broekriem. “Volgens mij heb je het wel naar je zin,” zegt ze terwijl ze mijn broekriem losmaakt. “Even kijken of het echt zo is.” Ze doet de rits open en grijpt me tussen mijn benen. Mijn broek zakt naar beneden. In de kleine spiegel onder het bedieningspaneel zie ik hoe ze door haar knieën zakt. “Mmmm, we kunnen nergens heen, tenslotte. Kunnen we onze tijd maar beter nuttig besteden.” Met een stevige beweging trekt ze mijn voorhuid naar achteren. Ik voel mijn lijf schokken. Een tinteling schiet door mijn dijen als ze haar mond op mijn ballen zet. “Ik ga je leegzuigen, Tom. Gewoon helemaal leegzuigen.” Ze zet haar handen op mijn heupen, gaat iets verzitten en schuift in één keer mijn lul naar binnen. Elke keer als ze me diep neemt voel ik haar tong over mijn ballen likken. Ze verhoogt haar tempo. Wat een ongelofelijk geil gevoel. “ Niet inhouden, Tom. Laat je geil stromen. Elke geile druppel wil ik van je. Sluis die geile ballen van je leeg. Kom op lekkertje”, zegt ze terwijl ze even mijn pik uit haar mond laat glijden en me onwaarschijnlijk hard aftrekt. “Wat een heerlijke geile geribbelde neuklul heb je. Nu ga ik je leegslikken. Letterlijk leegslikken. Laat het over je heenkomen. Je zult niet weten wat je overkomt.” Ik kijk haar aan en zie dat ze mijn lul ver naar binnen schuift. Met haar hand knijpt ze mijn ballen naar elkaar toe en ook die verdwijnen in haar mond. Ik heb zoiets nog nooit gevoeld. Ik hoor haar slikgeluiden maken en voel dat mijn lul wordt afgetrokken. Elke keer als ze slikt, dat knijpende zuiggevoel aan mijn pik. Elke zenuw in mijn lijf staat gespannen. Ik merk dat ik bijna niet kan blijven staan. Steeds dat slikken, dat knijpen. Sneller nu, nog heftiger. Mijn hele onderlijf krampt ineen. “Ik ga komen”, roep ik “ ohh ik ga zo vreselijk komen”. Ik kijk haar aan en het ongenadig geile gevoel en de blik in haar ogen persen me over de drempel. Met intense stoten spuit ik mijn lul leeg in haar slikkende keel. Er lijkt geen eind aan te komen. Nog nooit heb ik dit meegemaakt. Dit gevoel, deze geilheid. Eindelijk voel ik dat ik meer controle krijg. Ik heb de neiging om door mijn knieën te zakken, mijn benen houden me niet meer. Mijn lul zit nog steeds in haar mond. Ik wil haar overeind helpen maar ze schudt haar hoofd. Ik voel hoe ze een vinger tegen mijn kont aan zet. Het slikken begint weer. Ik kan het nauwelijks hebben. Zo’n bijna onhoudbaar kriebelen. Opeens schuift ze haar vinger naar binnen en neukt me hard in mijn kont. Ik schreeuw en zet me schrap tegen de wand. Waar het vandaan komt weet ik niet maar ik voel weer dat ik spuit nog dieper heviger, tegen pijn aan. Golf na golf. Ik voel de tranen van geilheid over mijn wangen lopen.

Ze is tevreden. Als ze omhoog komt en me op mijn ogen kust zegt ze “Dat bedoel ik met elke geile druppel, Tom” Zelfs een dankbare, voldane glimlach kost me moeite. Ik wil iets zeggen, maar ze legt een vinger op mijn lippen. Geen sprankje energie heb ik meer over.

Als ik mijn kleding heb gefatsoeneerd lijkt er weer beweging in de lift te komen. De deuren schuiven open. Een bezorgde monteur kijkt ons aan. “ Gaat het een beetje?”

Lachend antwoord ik: “Ja het gaat meer dan een beetje.” Ik zie nog net hoe Gabriëlla door de draaideur loopt en uit het zicht verdwijnt.