Dit is het zevende deel in de serie bowlen. Aan te raden is om eerst de vorige delen te lezen omdat het verhaal wordt opgebouwd.

Een tussenverhaaltje

Het was alweer een maand geleden dat ik seks had gehad met Hanneke en haar zus en zusje. In de tussentijd was er niet veel meer gebeurd. We hadden gewoon normaal tegen elkaar gedaan, niemand die iets kon vermoeden. Ook had ik maar eens wat leuke dingen gedaan met Linda. Zo waren we afgelopen week naar de Efteling geweest. Dat was goed voor onze relatie, vond ik. Het enige wat ik miste was de spanning. Linda was echt een hele leuke, lieve meid, iemand waar ik nog wel heel lang een relatie mee kon volhouden. Ik wilde echter aan de andere kant ook de ‘wereld verkennen’ zoals ik dat voor mezelf altijd noemde. Andere dingen proberen, andere mensen leren kennen en ook voornamelijk andere meiden leren kennen. Voor mij was het verschrikkelijk om nu al ook maar enigszins te denken over de toekomst met Linda. Ik wilde het nu leuk hebben en ook dingen uitproberen. Ik durfde het met Linda alleen nooit over een dergelijke ruimte binnen onze relatie te hebben. Bang dat ik haar dan snel kwijt was. Het gevoel bleek echter sterker dan dat ik wilde. Ik leek wel aangetrokken tot alle meiden op een gegeven moment. Nu ja, aangetrokken. Het was zomer en daardoor had iedereen wat minder kleren aan, waardoor alle meiden er in principe lekkerder uitzagen. Daarnaast heeft goed weer echt een hele positieve uitwerking op de mens.

Die zaterdag zaten we weer eens met een aantal mensen bij elkaar om een biertje te drinken en wat te kletsen. De vakantie zat er aan te komen, en de laatste proefwerkweek stond voor de deur. Toch moest je wel een beetje ontspannen, en daarvoor was een terrasje uitermate geschikt met het mooie weer. We zaten al een uurtje op het terras toen ook Lars, Hanneke en… Iris zich bij de groep voegde. Iris had ik al een tijdje niet meer gezien. Eerst kwam ze vaak bij onze groep, maar ze was al een tijdje niet meer geweest omdat ze ook vaker wat met een andere groep meiden deed. Wij vonden dat niet zo erg, iedereen mocht aanschuiven wanneer hij of zij dat wilde. Doordat ik Iris al lang niet meer gezien had, was ik even vergeten hoe mooi ze ook alweer was. Haar blonde haren zaten ditmaal in een staart en ze had een rood hemdje aan. Doordat ze dus een hemdje aan had, kon ik ook zien dat ze een rode BH droeg, of in ieder geval haar bandjes waren toch rood. Daaronder had ze een spijkerrokje aan. Haar kont kwam hier echt goed in uit. Ik merkte dat ik aan het staren was en keek snel weer richting Huub om het gesprek weer te volgen en mee te praten.

Lars, Hanneke en Iris pakte een paar stoelen en schoven bij aan onze tafel. Iris kwam hierbij schuin tegenover mij zitten. Op zo’n manier dat ik haar best veel in mijn gezichtsveld had. Ik werd dan ook continu tot haar aangetrokken. Gelukkig was het gesprek interessant waardoor ik me wel daar op kon blijven focussen, maar Iris moet het wel doorgehad hebben. Linda had gelukkig niks door. Rond 23.00 uur stond zij op, gaf me een kus en ging naar huis. Ze had dit weekend weer eens weekenddienst dus moest morgen nog werken. Aangezien we maandag eerst twee proefwerken hadden waarbij je toch niet kon leren, had ik morgen dan een redelijk chille dag voor mezelf. Lekker uitslapen dus, en ik besloot om nog een biertje te bestellen. Rond 02.00 uur besloten we allemaal maar eens naar huis te gaan. De kroeg ging toch sluiten, en veel bijzonders was er niet meer te doen. Iris was al eerder door meiden van haar hockeyploeg opgehaald want ze speelde morgen een belangrijke wedstrijd voor het kampioenschap. Ik fietste daarom met Lars, Huub en Ruud richting huis. Voordat Lars de andere straat indraaide vroeg hij nog snel of ik morgen ook mee ging kijken naar de wedstrijd. Hanneke wilde graag gaan kijken en hij zou zich anders wel wat vervelen daar. Ik zou er nog over nadenken aangezien ik morgen toch nog ook wel wat wilde studeren. Ik zou hem appen.

De volgende dag werd ik rond 10.30 uur wakker. Ideale tijd dacht ik. Ik stond op en douchte mezelf en ging naar beneden. Daar lag een briefje op de keukentafel dat mijn pa en ma vandaag naar oma waren en vervolgens ook nog naar de Ikea gingen. Dat betekende dat zij vanavond wel weer een keer terugkwamen. Ik besloot dan maar zelf te ontbijten en ook alvast mijn boek wiskunde erbij te pakken, zodat ik daarvoor de moeilijke sommen al kon doornemen. Als het een beetje opschoot zou ik dan vanmiddag naar de wedstrijd kunnen gaan. Gelukkig was dat het geval. Onder mijn ontbijt had ik de meest moeilijke opgaves al snel ontrafeld. Het was eigenlijk ook wel een goed idee om naar die wedstrijd te gaan. Kon ik gelijk ook Lars even vragen wat er nu precies in dat proefwerk kwam, want dat had ik nog niet helemaal begrepen namelijk. Ik besloot om ook nog even wat aan aardrijkskunde te doen voordat ik ging. Ik had namelijk nog wel even tijd, de wedstrijd begon pas om 13.30 uur.

Rond 13.00 uur belde Lars bij me aan. Ik had hem geappt dat ik meeging waarop hij terugstuurde dat hij wel op mij aan kwam. We fietste richting het hockeyveld, waar Hanneke al zou zijn. We kwamen net aanfietsen toen de meiden naar binnen liepen voor de laatste besprekingen. Hanneke wachtte al op ons aan de zijkant van het veld, waarna we een wat betere positie zochten. 10 minuten later kwamen de dames weer het veld op. Ik zocht even naar Iris en vond haar eigenlijk meteen. In haar hockey-outfit zag ze er op de een of andere manier nog lekkerder uit. Ik kon nu ook gewoon naar haar blijven kijken als dat nodig was. Niemand lette op waar je naar keek. Ik probeerde echter toch maar iets van de wedstrijd te volgen. De ploeg van Iris deed het goed namelijk. Ze kwamen al snel op een 1-0 voorsprong. Daarna kakte het niveau een beetje in vond ik. Veel foute passes waardoor het spel veelal op het middenveld bleef hangen. Ik richtte m’n aandacht daarom maar weer op de meiden op het veld. Ik vond dat er bij de tegenstander eigenlijk niet zoveel lekkers rondliep, maar in Iris haar team was dat duidelijk anders. Terwijl ik zo rustig de meiden eens bestudeerde, werd er net voor mijn neus en meid ten val gebracht doordat ze enigszins werd gehinderd door een stick. Ze viel zo’n beetje voor mijn neus, aan de andere kant van de boarding. Het zag er wel zielig uit en het leek alsof ze zich flink bezeerd had. Doordat ze gevallen was, was haar rokje helemaal omhoog gekomen. Ze had duidelijk niet veel aan onder haar rokje. Ik kon net een glimp opvangen van en zwart stringetje. Ik was volgens mij ook de enige die dat kon zien. De rest had daarnaast ook meer aandacht voor een opstootje tussen twee speelsters, naar aanleiding van deze overtreding. De meid krabbelde uit zichzelf weer op, deed haar rokje recht. Dat was een bikkel, bedacht ik me en een mooie meid ook nog. Ik stak m’n duim naar haar op, waarop ze teruglachte.

De rest van de eerste helft bleef het 1-0, waarop de speelsters het kleedlokaal opzochten. Wij liepen richting kantine om een kop koffie te doen. Het was redelijk druk, waardoor het ook snel benauwd werd in de kantine. Na m’n koffie zei ik tegen Hanneke en Lars dat ik toch echt even naar buiten moest daarom. Ik liep naar buiten. Daar kwamen ook net een drietal meiden van Iris’ team naar buiten voor de warming-up. Ik herkende ze aan het tenue, anders had het niet geweten. Niet veel later kwam er nog een meid naar buiten. Ik keek even en zag dat het de meid was die daarstraks voor mijn gezicht op de grond was gevallen. Het was echt een prachtige verschijning. Lang donker haar, mooie benen, lief gezicht. Ze zag me ook staan en glimlachte weer naar me. “Hoe gaat het nu?” vroeg ik haar. “Ah, lief dat je het vraagt! Wel goed, ik moet alleen warm blijven want dan heb ik het minste last van mijn enkel” zei ze. Ze had dus blijkbaar nog wel iets meer overgehouden aan die overtreding dan alleen enkele schaafwonden. “Ga maar snel dan” zei ik. Ze lachte nog en rende toen richting het speelveld. Ik keek haar nog even na, iets wat ze merkte want ze draaide zich nog even om en gaf me een knipoog.

Niet veel later begon de tweede helft. Deze was een stuk spannender dan de eerste. Het tempo lag hoger, het spel van beide kanten was beter. De uitspelende ploeg kwam dan ook snel op een gelijke stand. Lang bleef het spel op en neer gaan, maar gescoord werd er niet meer. Toen brak echter de laatste minuut van de wedstrijd aan. Het was nagelbijten voor het thuispubliek. De uitspelende ploeg was net een laatste aanval op aan het zetten. De bal werd toen de cirkel ingespeeld richting een van de aanvallers. De scheids floot echter net voordat de bal aankwam voor een strafcorner. De bal was volgens de scheids tegen de voet van een van de verdedigers van Iris’ team aangekomen. Ongelofelijk hoe snel het hele team op de scheids afvloog. Het leek ook een redelijk onterechte strafcorner, want de bal was sowieso niet van richting verandert, iets wat normaal wel gebeurd als hij tegen een voet aan komt. De scheidsrechters waren echter onverbiddelijk. Met nog 30 seconden op de klok volgde en strafcorner. Het was een perfect uitgevoerde variant. De bal werd vanuit de rand van de cirkel aangespeeld, goed stilgelegd door de meid die hem moest aannemen en daarna verwoestend in de goal geschoten door een stevige meid. De wedstrijd was uitgedraaid op een teleurstelling. De kansen op het kampioenschap waren tot een minimum geslonken. Enkel als Iris’ team volgende week won en het team waar ze vandaag tegen speelde verloor konden ze nog kampioen worden. De stemming rondom het veld was koeltjes geworden. Veel supporters vertrokken direct na de wedstrijd. Hanneke en Lars waren ook direct naar huis gegaan toen het af was gelopen, Lars moest nog naar de verjaardag van zijn oma en nu ze toch niet gewonnen hadden was er toch ook geen reden om te feesten. Ik was echter net even met een kennis in gesprek geraakt, waardoor ik nog heel even bleef praten. Toen ook hij vertrek keek ik nog een keer richting het veld. De laatste meiden verlieten het veld. Ik zag achteraan nog de meid strompelen waarmee ik in de rust even kort had gepraat. Ze wilde blijkbaar door niemand geholpen worden, want de rest liep voor haar uit. Ik vond dit toch wel zielig en liep richting haar. “Heey, gaat het een beetje?” vroeg ik. “Mwoh, jawel” zei ze. Op dit moment vertrok haar gezicht. Duidelijk was dat ze wel degelijk pijn had van die enkel. “Zal ik je even helpen?” vroeg ik aan haar. “Waarom doe jij eigenlijk zo aardig tegen mij?” vroeg ze daarop. Ik legde haar uit dat ik het dapper vond dat ze de hele wedstrijd had uitgespeeld. Ik bewonderde dat. Ze glimlachte. “Zou je me aan de rechterkant dan willen ondersteunen?” vroeg ze, terwijl er blijkbaar weer een pijnscheut door haar enkel ging. Ik sloeg haar arm om me heen en ondersteunde haar rechterkant. Ze hoefde ze niet teveel te steunen. We liepen ze richting kleedkamer. “Hoe heet jij eigenlijk” vroeg ze toen aan mij. “Ik ben Tim, zit hier in het dorp op school”. “Ik ben Fleur” zei ze. Ze zat ook bij ons op school, maar in een ander gebouw, vandaar dat ik haar ook niet kende.

Toen we bij de kleedkamers waren aangekomen hielp ik haar nog even over het opstapje heen. “Gaat het vanaf hier lukken?” vroeg ik haar. “Ik denk het wel, bedankt Tim!” en ze drukte een vluchtige kus op mijn wang. Hierop keek ik haar aan. Wat had ze prachtige ogen. Ze leek net een engeltje. Ik kon me niet inhouden, pakte haar vast en drukt een kus op haar mond. Ze kuste terug, en niet zo’n beetje ook. Al snel stonden we in het halletje met elkaar te tongen. Ze kon er wel wat van, het was ontzettend lekker. Ik streelde haar rug een beetje, en durfde ook langzaam met mijn hand richting haar kontje te gaan. Ik moest die nu ook voelen. Ik kneedde het een beetje en ik hoorde een zacht kreuntje. Blijkbaar vond ze het dus lekker. Toen verbrak ze de kus. “Ik moet me snel gaan douchen, anders dan gaan ze dadelijk vragen stellen. Zie ik je donderdagavond?” Donderdagavond was de vaste trainingsavond van het team. “Ik zal eens kijken, je zult het vanzelf zien.” Hierop strompelde Fleur naar de kleedkamer en verliet ik het sportcomplex.