Eerste Turnles, Nieuwe School - 1

Dit verhaal is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Wie verwacht om in een, twee, drie klaar te komen, is er aan voor de moeite ;-) Ik hoop dat jullie veel plezier beleven aan dit verhaal. Laat het niet na om commentaar te geven. Zowel positief, als negatief.

***

Eerste turnles op een nieuwe school.

***

Dinsdag 1 september 2015 was een belangrijke dag voor me. Als zestienjarige ging ik voor het eerst naar een nieuwe middelbare school. We waren verhuisd, dus moest ik ook naar een andere school. Het was best wel spannend, een volledig nieuwe school en ik kende er niemand...

Vol goede moed sprong ik die morgen m'n fiets op. Ik vond de ondergrondse fietsenstalling van de school en ging mooi op tijd naar de speelplaats. Toen de schoolbel ging, zocht ik m'n klasrij. Een vriendelijke leerkracht riep de namen af. Ik bleek in klas 3A te zitten, stelde me in die rij en merkte dat het merendeel van m'n klasgenoten elkaar kenden. Ze vertelden honderduit over hun vakantie en waren blij elkaar terug te zien.

Aangezien ik niemand kende, ging ik eerder achteraan staan. Naast me stond een meisje, ik ging ervan uit dat ze ook nieuw was, aangezien ze ook geen contact zocht met de andere leerlingen. Een beetje beschaamd zei ik: "Hoi, ik ben Bram. Ben je ook nieuw?" Ja, zei ze, ik kom van een andere school en start hier nu in het derde middelbaar... "Leuk, ik ken hier ook niemand..." zei ik. Het meisje heette Sanne, ze was ook zestien en zag er niet onknap uit. Ze was geen model, maar gewoon een natuurlijk mooi meisje.

In de voormiddag kregen we vooral veel uitleg. De vrijdagmiddag hadden we de laatste twee uur lichamelijke opvoeding. Leek me wel leuk. De laatste twee uur van de week nog even sporten! Diezelfde voormiddag moesten we ook onze turnuniformen passen. De jongens droegen een donker blauwe short en een witte T-shirt met het schoollogo erop. De meisjes droegen dezelfde T-shirt, maar met een aansluitend kort blauw broekje. Na het passen kregen we te horen dat onze sportkledij voor de eerste turnles ging klaarliggen. De aankoop kwam op de schoolrekening.

De volgende dagen trok ik vaak op met Sanne, omdat we als enigen nieuw waren in deze groep. Sanne was net iets kleiner dan ik en was echt bruingeblakerd. Ze had haar vakantie met haar ouders in Portugal doorgebracht, had ze me verteld. Ze had halflang, kastanjebruin haar en bruine ogen. Sanne bleef de komende dagen erg teruggetrokken. Ik voelde me wel goed bij haar en ze was zeker niet onknap. Ze was slank en had kleine borstjes. Ik had het wel voor haar...

Vrijdagmorgen vroeg m'n moeder nog of ik geen sportkleding moest meenemen voor de turnles. Ik zei dat we die al gepast hadden en dat onze short en T-shirt zouden klaarliggen bij de eerste turnles. De aankoop zou op de schoolrekening komen. "Fijn, zei m'n moeder. Prettige dag!".

Om 14u00 gingen we naar de sporthal van de school. Wat een verschil met het stofferige turnzaaltje van m'n vorige school! De leerkracht L.O. deelde de shorts en T-Shirts uit aan de nieuwe leerlingen en vertelde ons waar we ons mochten omkleden. De meisjes mochten de kleedkamers gebruiken, de jongens moesten zich omkleden in een nabijgelegen lokaaltje waar ook de turntoestellen stonden opgeslagen. Ik trok m'n short en T-shirt aan en stelde dan pas vast dat ik niet aan sportschoenen gedacht had... Alle andere jongens hadden sportschoenen mee! Op m'n sokken liep ik dan maar de sporthal binnen.

De leerkracht L.O. bekeek de leerlingen even en uiteraard was ik de eerste die een opmerking kreeg. "Bram, als je je sportschoenen vergeten bent, turnen we op blote voeten! Sokken zijn te gevaarlijk om bvb. uit te glijden..." Ik hoorde wat gelach achter me... Och ja...Waarom ook niet? Thuis en in de wijk loop ik toch steeds op blote voeten als het weer het een beetje toe laat...

Ik trok m'n sokken uit en stond daar als enige op blote voeten. Zelf had ik er weinig problemen mee. Ik hoorde wel dat er nog wat meer gelachen werd en dat er opmerkingen gemaakt werden. Ik voelde me plots toch al wat minder minder op m'n gemak...

De leerkracht ging verder. Bijna iedereen had sportschoenen aan, slechts enkele meisjes hadden nog witte turnpantoffeltjes aan. Sanne had witte All-stars aan... "Sanne, zijn dat je buitenschoenen?" Eugh, ja mevrouw, stamelde Sanne. "OK, dan mag je die ook uitdoen. In de sporthal mag je niet met buitenschoenen." Sanne's gezicht betrok. Met tegenzin deed ze haar All-stars uit. Ze had nu nog alleen haar enkelsokjes aan. "Sanne, die sokjes mag je ook uitdoen... Op sokken turnen is te gevaarlijk... Als je je sportschoenen vergeten bent, turn je hier op blote voeten..." Sanne trok zichtbaar gegeneerd haar sokjes uit...

Voor de turnles had Sanne haar haar in een hoge staart. Net als ik stond ze nu ook op blote voetjes in de sporthal. Zag ik haar ogen rood worden? Zelf gaf ik er relatief weinig om, maar ik merkte dat Sanne zich duidelijk niet op haar gemak voelde... Sanne was bruingeblakerd door haar vakantie, maar het viel me onmiddellijk op dat haar voetjes spierwit waren. Had ze dan haar hele vakantie schoenen gedragen?

Als opwarming moesten we tien toertjes rond de sporthal lopen. Sanne liep met de meisjes ergens vooraan en ik eerder achteraan. Ik kon m'n blik niet van haar af houden. Haar prachtige, bruine lichaam, het spannende shortje en haar blote -witte- voetjes... Na enkele toertjes, kreeg ik plots een raar gevoel in m'n onderbuik en ballen. Ik had geen stijve, maar kwam toch plots klaar... Even paniek, maar zo vlug als het opgekomen was, was het ook weer weg. Wel een zalige ervaring, met daarbij een warm, plakkerig gevoel in m'n broek...

Ik liep diagonaal door de sportzaal en vroeg in het passeren aan de leerkrachte of ik even naar het toilet mocht. Gelukkig mocht dit. Ze zei nog: "Als je op blote voeten loopt, moet je wel vaker plassen." Oef, ze had alleszins niets gemerkt. In het toilet probeerde ik de rommel zo goed als mogelijk op te kuisen met WC-papier. M'n onderbroek zat onder het sperma. Gelukkig was m'n turnshort nog niet nat.

Toen ik terug in de sporthal kwam, ging de opwarming verder, het lopen was net gedaan. We gingen per twee stretchen. Iedereen mocht een partner uitkiezen, jongens met een jongen, meisjes met meisjes. We zaten met 22 in klas, wat er voor zorgde dat het aantal jongens en meisjes oneven was. De leerkrachte L.O. had dit ook gezien en zei: "Dat treft, de twee leerlingen op blote voeten mogen samenwerken." Ik vond het helemaal niet erg om samen met Sanne te moeten stretchen. Zij zag er echter nog steeds beteuterd uit...

"Gaat het een beetje?" vroeg ik haar. "Helemaal niet" zei ze. "Wat scheelt er je?" Sanne zei me dat ze voeten vies vond en daardoor nooit op blote voeten liep. Dat verklaarde haar spierwitte voetjes, op vakantie had ze dus bijna altijd schoenen gedragen... Ze had vandaag ook niet aan sportschoenen gedacht en was nu, net zoals ik, verplicht om op blote voeten aan de turnles deel te nemen. Ze had gehoopt er nog onderuit te komen door haar All Stars te dragen, maar de leerkracht was blijkbaar erg opmerkzaam... Ze voelde zich enorm beschaamd.

We gingen samen op een turnmat zitten en kregen instructies van de leerkrachte. We moesten met onze benen gestrekt, met onze voeten tegen elkaar zitten en zo beurtelings rekken en trekken. Zelf heb ik wel iets met blote voeten, dus stak ik met plezier m'n voeten tegen die van Sanne. Zij voelde zich er niet echt gemakkelijk bij. Ik probeerde haar te troosten door te zeggen dat ze eigenlijk wel mooie voeten had. Waar schaamde ze zich eigenlijk over? "Echt? Heb ik mooie voeten?" vroeg ze? "Ja, natuurlijk!" repliceerde ik.

Nu moesten we van houding veranderen. In spreidzit, opnieuw met onze voeten tegen elkaar aan, weer rekken en strekken. "Wees gerust, Sanne, er is geen reden om je druk te maken, je hebt prachtige voeten", zei ik. Terwijl ik dat zei, voelde ik m'n lul opkomen... Verdorie, dacht ik, ik word nu echt opgewonden... Sanne had het natuurlijk ook gezien. "Hmmm, vind je me zo lekker?" zei ze met een knipoog.

Ik werd er rood van en stamelde: "Ja, sorry, ik weet niet wat jij van je voeten vind, maar ik vind ze alleszins perfect." Da's lief van je, zei Sanne en ze stak haar rechtervoet tegen m'n kruis. Ik hield het bijna niet meer en siste dat ze moest ophouden. Ik deed m'n best om me zo goed mogelijk op de les te concentreren, maar de paal in m'n broek werd alleen maar groter. Sanne grijnsde een keer en duwde haar voet nog wat harder tegen m'n kruis. Ze draaide haar voet ook nog eens een keer een beetje rechts en links. Ik hield het niet meer en spoot nog een keer... Sanne kon haar lach niet onderdrukken...

Wacht maar, dacht ik. Ik probeerde m'n blik van haar voetjes af te wenden en kwam zo bij haar kruis terecht. Met haar spannend broekje en in spreidzit dacht ik haar lipjes te zien. Was haar broekje ook al een beetje nat? "Je hebt erom gevraagd!" zei ik. Sanne werd op haar beurt rood. "Nee, alsjeblieft, niet doen" zei ze. "Te laat..." repliceerde ik.

Nu stak ik m'n voet tegen haar spannend broekje. Dat voelde nat en warm. Sanne's adem stokte bijna. Ze greep m'n voet en duwde hem weg, maar dat kon ze niet blijven volhouden. Bovendien mocht ze ook de aandacht van de leerkracht niet trekken. Anders waren we er allletwee gloeiend bij. Ik duwde m'n voet opnieuw tegen haar kutje. Ze was nog natter dan daarnet. Sanne liet me dan maar doen en enkele ogenblikken laten kwam ze al schokkend klaar.

"Zullen we volgende week onze sportschoenen weer vergeten?" fluisterde Sanne me in het oor.

Ik kijk in ieder geval al uit naar de volgende turnles...