“Oh shit”, riep Sophie uit. Zoals iedere week stonden ze met alle meiden uit de klas in de dames groepskleedkamer bij het zwembad voor de verplichte zwemles en nu kwam ze er dus achter dat ze haar zwemkleding vergeten was. Gewoon thuis laten liggen. Stom natuurlijk, maar niks aan te doen.

Terwijl al haar klasgenoten zich aan het omkleden waren zat ze een beetje voor zich uit te staren. “Kom op joh, kleed je om anders komen we straks te laat”, sprak Els, haar beste vriendin. “Gaat niet, ik ben mijn spullen vergeten. Kan ik niet wat van jou lenen?” “Euh, nee, sorry maar ik heb zelf ook maar één setje bij me. Ik zal Van Dijk wel vragen voor je”. Frits van Dijk was de zwemleraar. Ondertussen was iedereen klaar met omkleden en bleef Sophie in haar eentje in de kleedkamer achter.

“Zo Sophie, dus jij bent je zwemkleding vergeten”, sprak Van Dijk terwijl hij de kleedkamer binnen stapte. “Je kent de regel, wie zijn spullen vergeet moet naakt zwemmen.” Sophie keek hem ongelovig aan, ze had altijd gedacht dat hij een grapje maakte als hij dat zei. Hij zou haar toch niet echt naakt laten zwemmen? Ze had nog nooit gehoord dat dat gebeurd was, maar aan de andere kant had ze ook nog nooit gehoord dat iemand zijn of haar zwemkleren vergeten was. “Ik maak geen grapje” zei hij terwijl hij haar strak aan keek. “Opschieten, want ik heb niet de hele dag de tijd en dit gaat allemaal van de les af.”

Langzaam kleedde Sophie zich uit, ze schaamde zich kapot. Straks zou de hele klas haar naakt zien. Nou ja, de meiden zagen haar wekelijks naakt bij het omkleden maar dat was toch anders. Dan was je allemaal naakt en bovendien was het maar kort. En de jongens hadden natuurlijk hun eigen kleedkamer. Doodnerveus stapte ze naakt de deur aan de zwembadkant van de kleedkamer door, met haar handen haar borsten en vagina bedekkend. Van Dijk maande haar nog eens op te schieten, de rest van de klas zat te wachten. Wat zouden die wel niet zeggen als ze straks zo binnen stapte?

Maar er viel niet aan te ontkomen. Nog altijd met haar handen haar intieme delen bedekkend liep ze langs de douches het zwemgedeelte in. Het moment dat ze haar klasgenoten, die op een rijtje langs de kant van het bad zaten te wachten, onder ogen kwam voelde zo beschamend. Sommigen konden hun lachen niet inhouden, anderen keken met grote ogen alsof ze niet konden geloven wat ze zagen. Sophie ontging het grotendeels, die was met haar eigen gevoelens van schaamte bezig.

Els had op het eind van de rij een plekje voor haar vrijgehouden en ze sprintte er haast naar toe. “Hey, gaat het?” vroeg ze. Sophie kon geen woord uitbrengen. Ze knikte, maar eigenlijk was het duidelijk te zien hoe moeilijk ze het er mee had. De arm die Els troostend om haar heen legde deed haar goed en ze wist zowaar op te letten wat Van Dijk zei dat ze vandaag zouden gaan doen.

“We gaan de estafette vrije slag verder oefenen”. Het kwam niet als een verrassing, hiermee waren ze de afgelopen weken steeds bezig geweest. Sophie had het altijd wel leuk gevonden en was er ook best wel goed in, maar toen had ze altijd een badpak of bikini aan gehad. Straks zou ze het in haar blootje moeten doen. Van Dijk was inmiddels het rijtje aan het afgaan met nummers maken en omdat Sophie en Els naast elkaar zaten kregen ze allebei een ander nummer. Els moest in baan 2 en Sophie in baan 3, dus wel naast elkaar gelukkig.

Sophie bleek in een groepje te zitten met Wim, Patrick en Linda, allemaal wel goede zwemmers. Van Dijk blies op zijn fluitje, de eerste van ieder groepje mocht op het startblok gaan staan. Gelukkig stapte Wim op, Sophie mocht nog even achterblijven. Natuurlijk wist ze wel dat het moment er aan zat te komen dat ze haar handen uit zou moeten strekken voor de sprong maar voor nu kon ze die nog even gebruiken om haar lichaam te bedekken voor zo ver dat ging. Nog een fluitsignaal en vanaf alle startblokken sprongen de eerste zwemmers af. De wedstrijd was begonnen. Even de overkant aantikken en weer terug, het klonk zo simpel.

Na de nummers een kwamen de nummers twee aan de beurt. Patrick zette een knappe prestatie neer en hun groepje lag op kop, maar helaas maakte Linda een foutje en verspeelde daarmee wat tijd. Sophie kreeg dit allemaal maar half mee, ze was veel te zenuwachtig. Straks zou zij op dat startblok moeten gaan staan. Als een schaap naar de slachtbank stapte ze er op, wetend dat het onvermijdelijk was. In een roes strekte ze haar armen uit en zodra Linda aantikte sprong ze af.

In een reflex begon ze te zwemmen en zette meteen een aardig tempo in. Voordat ze er erg in had doemde de overkant van het bad voor haar op en draaide ze om. Even keek ze in de baan naast haar waar Els gelijk met haar op zwom. Uit ervaring wist ze dat Els een snellere zwemmer was dan zij maar nu leek ze toch met de zelfde snelheid te zwemmen. Sophie voelde dat ze nog wat over had, dat ze nog harder kon en even vergetend dat ze naakt was begon ze alles er uit te halen. Het bad was natuurlijk niet lang en voordat ze het wist tikte ze alweer aan.

Daarmee was de estafette ten einde, Sophie was de laatste zwemmer van hun groepje. Ze keek in de baan naast haar waar Els net na haar aangetikt had. Toen keek ze naar de kant waar Patrick haar een hand uitreikte om er uit te klimmen. “Dat was echt een fantastische sprint, ik wist niet dat je het in je had.” Voor een moment was Sophie vergeten dat ze naakt was toen ze het bad uit klom. Even overheerste de euforie, ze had een fantastische tijd gezwommen. Zelfs Van Dijk kwam naar haar toe. “Gefeliciteerd Sophie, je hebt een persoonlijk record en klassenrecord gevestigd.” Wow, daar stond ze van te kijken. De snelste zwemmer van de hele klas. Ze wist dat ze niet slecht was, maar dit was ongelofelijk.

Dan schoot Els haar aan. “Hey, hoe voelde dat nou om naakt te zwemmen?” Toen pas leek Sophie zich te realiseren dat ze nog steeds naakt was en sprong de knop in haar hoofd weer om. Snel sloeg ze haar handen weer voor haar borsten en vagina. Els zag het gebeuren en stelde haar meteen gerust. “Hey, je hoeft je voor mij niet te schamen hoor. En de rest van de klas heeft je net ook al wel gezien, dus die armen is nergens voor nodig.” “Euh, ja, ik denk dat je gelijk hebt” stamelde Sophie wat onzeker terwijl ze haar armen weer liet zakken.

“Nog 10 minuutjes vrij zwemmen jongens, daarna douchen en wegwezen”, riep Van Dijk. Meteen sprong de hele klas het zwembad in. Sophie kon niet achter blijven en sprong er achteraan, niet wetend wat ze nou moest denken van het feit dat ze naakt was. Het was natuurlijk beschamend, maar aan de andere kant had ze net wel naakt de beste tijd gezwommen en op dat moment had het eigenlijk heerlijk gevoeld zonder de weerstand van haar zwemkleren. En nu zwom ze dus weer naakt. Eigenlijk voelde het best lekker, besloot ze.

De 10 minuten vrij zwemmen vlogen om. Er werd wat met ballen gegooid en wat relaxt gezwommen en vooral gekletst. Eigenlijk het zelfde als normaal met vrij zwemmen. Sophie stond uiteraard volop in de belangstelling, zogenaamd vanwege de tijd die ze net gezwommen had maar iedereen wist dat het vanwege haar naakte lichaam was. Ze deed nu geen enkele moeite meer om het te bedekken, iedereen had het immers toch al gezien en stiekem voelde al die aandacht toch ook wel prettig.

Toen Van Dijk op zijn fluitje blies dat ze er uit moesten klom ze onbekommerd op de wal zoals ze altijd deed, met als verschil dat ze van achter nu een prachtig zicht op haar kutje gaf. Ze deed het zonder na te denken, maar hoorde wel een paar klasgenoten die nog achter haar in het zwembad waren naar haar fluiten. Ach, ze fluiten maar, besloot ze.

Onder het douchen kwam Els weer bij haar staan. “Zo, jij bent veranderd net tijdens de les.” “Ach ja”, besloot Sophie, “Als het dan toch moet kan je er maar beter het beste van maken.” Maar diep in haar wist Sophie dat dit niet waar was, dat ze er van genoten had. Bij het afdrogen deelden Els en Sophie een handdoek en toen zat dit avontuur er op. Waar ze zich een paar uur geleden nog kapot geschaamd had had toch onverwachts iets moois op de loer gelegen.

Het was een week later, de volgende zwemles diende zich aan. Weer stonden ze met alle meiden uit de klas in die zelfde kleedkamer om zich om te kleden voor het zwemmen. Zelfverzekerd trok Sophie haar kleren uit en stapte richting de deur naar het zwemgedeelte. “Euh, Sophie, vergeet je niet iets?” vroeg Els. “Nee hoor”, reageerde Sophie terug. “Ik heb mijn beste zwemkostuum ooit aan”.

Vanaf die dag zwom Sophie altijd naakt. Ze zette recordtijd na recordtijd neer tijdens de lessen, maar stelde steevast teleur als het om officiële wedstrijden ging. Dan was ze nooit zo snel. De oorzaak was makkelijk te verklaren, dan had ze een badpak aan. Bij wedstrijden was naakt zwemmen immers verboden.