Verbitterde Kluizenaar - 2

Er was iets veranderd in de relatie tussen Elizabeth en Tom. Waar ze zich eerst nog opgewonden voelde door de gedachte aan haar vader, was ze nu nog wel aangetrokken tot hem, maar eveneens vastbesloten er nooit meer aan toe te geven. Ze had nauwelijks nog moeite met het negeren van haar lust en weigerde te erkennen dat van die lust enige sprake was. Haar vader echter had een tegengestelde reactie op het voorval. Sinds die kus was hij gaan beseffen hoe mooi en lief hij haar wel vond, hoe lang het al geleden was dat hij enige vorm van bevrediging had gehad en hoe lang het geleden was dat hij nog zoiets gevoeld had. Het was moeilijk toe te geven, maar hij besefte dat hij verliefd aan het worden was op zijn Lizzie. Het enige probleem was dat zij zich zo gegeneerd en onzeker voelde dat ze zich terugtrok en hem leek te vermijden. Maar het was moeilijk elkaar te vermijden als je al je hele leven bij elkaar woonde en je zo lang je kon herinnerde een nauwe band had gehad met de enige persoon die je kende. Dus hoeveel wilskracht en gêne Lize ook voelde, ze kon het niet opbrengen lang van haar vader weg te blijven. Ten slotte had zij de eerste stap gezet, en leek zijn handelen niet meer dan een reactie daarop. Hij wist toch alles? En hij had toch alleen maar het beste met haar voor? Misschien had hij niet bedoeld haar te kwetsen, maar was zij overgevoelig gaan doen en had ze overreageerd. Dus na een tijdje besloot ze haar vertrouwen weer volledig in hem te stellen, en hem er gewoon op aan te spraken. Hierdoor was hij enigszins verrast (hij had in haar altijd een verlegen bloempje gezien) maar ook weer niet helemaal. Ze had immers haar hele leven al op hem vertrouwd en zou moeilijk zonder hem kunnen. Dus tegen de tijd dat ze terug toenadering zocht, had hij onbewust al een antwoord voorbereid. 'Papa?' -'Hmh. Is er iets Lize?' 'Wel...ik...ik wou zeggen dat het me spijt als ik dat niet had mogen doen.' Als was het om nog maar eens te bewijzen hoe onschuldig en onwetend ze was opgegroeid, liet ze hem met deze woorden merken dat ze niet wist hoe dat heette. 'Toen je me zoende?' -'Jja.' Hierop antwoordde hij dat ze helemaal niets verkeerds had gedaan. 'Weet je nog toen je vertelde over dat nat worden en die vreemde gevoelens? Toen ik je antwoordde dat dat het teken was dat je klaar was voor een nieuwe fase?' -'Ja?' 'Wel, toen dacht ik oprecht dat je er klaar voor was. Toen ik je vastgreep en terugzoende? Dat was omdat ik echt dacht dat je klaar was voor die nieuwe fase. Maar gezien je reactie ben je dat waarschijnlijk niet. Zit er maar niet mee in, ik kan dat ook niet zomaar verwachten. Ik begrijp het heus als je nog wat tijd nodig hebt.' -'Maar...wat houdt dat dan in?' Ze was geschrokken van haar eigen vraag, want dit hoorde niet. Als hij het had willen uitleggen, had hij dat allang gedaan. Hij leek het echter niet erg te vinden, en zocht naar een geloofwaardig antwoord dat haar hopelijk nieuwsgierig te maken, of haar het gevoel te geven dat ze niet de perfecte dochter was die ze graag voor hem zou zijn. 'Dat kan ik je niet zeggen. Als je dat van eerder al erg vond? Dan kan ik je dat zeker niet vertellen, je bent er gewoonweg nog niet klaar voor.' -'Hoe weet ik dan wel dat ik er klaar voor ben?' 'Dat zal je wel merken. Geloof me nou maar, maak je geen zorgen.' -'Oke. En papa? Bedankt.'

De daaropvolgende dagen hield Tom zijn dochter goed in de gaten. Hij wou weten of het gewerkt had of dat het bij die kus blijven zou. Wel liet hij zijn kleren nu voorgoed voor wat ze waren en onderhield zijn lichaam des te beter. Hij wou er aantrekkelijk uitzien voor zijn dochter. Hij ging daarom niet meteen sporten, maar at wel vaker fruit, waste zich nu nog beter, op alle plaatsen, en onderhield zijn stoppelbaard netjes. Niet alleen deed hij dat om haar zo misschien makkelijker over de streep te trekken. Nee, hij wou er ook graag gewoon goed uitzien voor haar, alsof hij haar waard probeerde te zijn op uiterlijk vlak. Zij had dit alles niet door, daarvoor werd ze te druk in beslag genomen door haar gedachten. Hij had haar iets gegeven om over na te denken, dat stond wel vast. Ten eerste vroeg ze zich nog steeds af wat hij bedoelde met die volgende fase. Hij leek er nogal belang aan te hechten, het leek wel om iets heel belangrijks te gaan. Zou dit de rest van haar leven bepalen? Deze vragen hingen samen met het tweede wat ze zich afvroeg, namelijk wanneer ze er dan wél klaar voor zou zijn. Misschien ging ze dat wel nooit zijn en wat dan? Ze zou hem ontzettend teleurstellen. Misschien zou hij het op een gegeven moment wel beu zijn en haar op straat zetten. Dat mocht nooit gebeuren! Hij zorgde al 16 jaar voor haar en was de enigste voor haar. Waarschijnlijk beschermde hij haar tegen iets gruwelijks, maar was hij te nobel om dat te willen toegeven. Ze wist niet eens of er daarbuiten nog andere mensen waren en of die nog maar in de buurt zouden komen van zijn zachtaardigheid! Bij deze gedachten, raakte ze in paniek. Langzaam trachtte ze te kalmeren en rustig aan iets anders te denken. Nu pas merkte ze dat hij in de zetel recht tegenover de hare was gaan liggen. Hij moest ingedut zijn, want zijn ogen waren dicht en zijn ademhaling regelmatig. Weer werd haar de adem ontnomen bij het zien van zijn schoonheid. Ze merkte dat hij een heel kalmerende uitwerking op haar had en stond op uit de zetel, om naast de zijne te gaan zitten. Ze knielde op de grond naast zijn lichaam en ze kon niets anders doen dat zijn gezicht aanstaren en genieten. Waar had ze hem toch aan verdiend? De schaamte om haar gedrag van laatst en het ongeloof om zijn bestaan in haar leven, deden haar zoveel pijn dat ze een paar tranen over haar wangen liet lopen. Zachtjes boog ze over hem heen en liet haar lippen op de zijne rusten. Meteen verdween wat van de pijn en werd ze verdoofd door het voelen van zijn warmte op haar gezicht. Even bleef ze in die houding zitten, vervolgens stond ze op en ging op haar bed liggen waar ze zachtjes bleef snikken. Maar zonder dat ze het besefte, was er een traan op Toms wang gerold, waardoor hij moeiteloos wakker werd uit zijn ondiepe slaap.

Hij hoorde Elizabeth wenen en bezorgd ging hij een kijkje nemen. Haar kamerdeur stond open en in de gang bleef hij even staan om met het nodige respect naar haar slanke lichaam te kijken, maar vooral om zichzelf te feliciteren met zijn keuze. Hij had haar namelijk enige tijd al niets anders meer gekocht dan kanten ondergoed en het felrode slipje dat ze nu droeg, accentueerde haar welgevormde billen prachtig en viel des te meer op op het verder naakte lichaam. Door haar snikken zag hij ook telkens de welving van haar rechterborst omhooggaan, wat niet veel lijkt, maar wel een geweldig zicht was, met de bleke huid en daarop haar blonde haar getooid. Hij besloot dat hij daar lang genoeg had staan kijken en liep zachtjes haar kamer in. Hij ging op haar bed liggen en trok haar lepeltje-lepeltje in zijn schoot, zodat hij haar in een warme troostende omhelzing kon nemen. Zijn neus stak hij nog snel even in haar prachtige haardos, alvorens haar te vragen waarom ze aan het wenen was. Lize, die afgeleid werd door de warmte van zijn lichaam tegen het hare dat niet door kleren werd tegengehouden, vergat verlegen te zijn om wat ze dacht en zei zonder nadenken waar het op stond. De toon van haar boodschap stond Tom meer dan aan. 'Ik jou op straat smijten? Hoe kun je nu zoiets denken? En zó belangrijk is het nu ook weer niet. Het is gewoon geweldig voor iedereen die het kan ervaren, maar heus niet iedereen lukt dat en als jij er niet klaar voor bent, is dat niet zo erg. Het was gewoon iets wat ik je wel gunde en voor mij was het ook niet onprettig geweest, maar je moet je nooit gedwongen voelen of dingen doen waar je later spijt van kan krijgen!' -'Het spijt me echt dat ik zo gereageerd heb, meer dan je beseft. Ik blijf me maar afvragen: 'Wat als ik me niet had teruggetrokken?'.' 'Meen je dat?' -'Ja, ik vond het gevoel van jouw lippen op de mijne heel aangenaam. Ik was gewoon heel erg geschrokken.' 'Dus...je zou me graag opnieuw zoenen?' -'Ja, zo graag dat ik je daarnet toen je sliep ook heel even heb gezoend.' bekende ze. Ze kon echt niets voor hem verzwijgen. Hier schrok hij wel een beetje van. Hij had wel degelijk verwacht en gehoopt dat zijn woorden effect zouden hebben, maar dat ze zo ondernemend zou zijn? 'Misschien,' zei hij peinzend. 'Misschien...kan het wel.' Hij zei het meer tegen zichzelf, maar hoopvol vroeg ze: 'Kan wat? Misschien kan wat wel?' -'Misschien heb ik me in je vergist. Misschien ben je er wel klaar voor.' 'Meen je dat?' Meteen werd ze enthousiast. 'Wil je het echt heel graag?' -'Ja! Ik zou alles voor je doen en ook dit wil ik enkel met jou beleven! Leer het me, alsjeblieft.'

En zo is het dat hij haar in zijn armen omdraaide en haar heel teder en zij hem met alle liefde kuste.

Zo, het tweede zit erop! Ik heb al leuke reacties gekregen en goede tips, die ik erin heb probéren verwerken! Meer suggesties, commentaar...zijn altijd welkom!

Hopelijk was dit niet te traag en zie ik jullie terug in het derde deel!

X Nienke