Anke - 29

Aangezien het een lange rit terug is naar het bungalow park, maakt Anke haar sigaret uit in de asbak en gaat een beetje tegen Joris aanhangen, al snel vallen haar ogen dicht en is ze in een diepe slaap gevallen. Niet alleen Anke is in slaap gevallen ook Joris, Tricia, John, Don en Petra. Moet je nou eens kijken Simon, ik lijk wel een slapende taxi, zegt Andrea, hij draait zich om naar achteren en ziet dat echt iedereen in dromenland verkeerd.

Zich weer goed zettend op de stoel zegt hij; ik blijf wel wakker hoor moppie, maar ik ben ook best moe...en hij begint plagend gaap geluiden te maken. Jij ook al, zegt ze, als je ook wil, dan moet je ook maar even je ogen sluiten. Nee, Andrea het was maar een geintje, ik ben helemaal niet moe. Lachend kijkt ze even vluchtig opzij, ze ziet nu in de gauwigheid dat hij haar inderdaad eventjes zat te plagen. Wel leuk begint Simon weer, dat we nog uit eten gaan, dit keer op Don en Petra hun kosten. Dat is inderdaad zo Simon, ik hou wel van gratis eten.

Na een uur te hebben gereden, zijn ze er bijna, alsof Don het heeft aangevoeld opent hij zijn ogen, Simon fluistert hij, zijn we er al bijna? Slaapkop, zegt Simon, ja we zijn er inderdaad bijna, Don maakt voorzichtig Petra wakker en als ze hem vragend aankijkt zegt hij; we zijn er bijna schatje. Gelijk is ze wakker, recht op zitten kijkt ze om zich heen, ja ik zie het zegt ze.

Andrea rijdt een groot parkeerterrein op en parkeert de auto, als vanzelf worden de overige in de bus ook wakker. Tricia rekt zich uit en zegt; zijn we er al? Niet op het park, wel bij het restaurant, zegt Don lachend. Restaurant, vanwaar restaurant, roept Anke, die inmiddels ook is ontwaakt. Om misschien uit eten te gaan, lacht Petra. Nog enigszins verbaasd lopen ze achter Petra en Don aan naar binnen. Het is niet een heel groot restaurant, maar wel knus en gezellig ingericht. Het is maar goed dat we hebben gebeld Petra, anders had het misschien niet meer gekund. De gastvrouw loopt op hen af en Don zegt zijn naam. Hun begeleidend naar de tafel komen overige personeelsleden gelijk aan snellen met menu kaarten. Als iedereen zit en hun bestelling is opgenomen voor een drankje zeggen Don en Petra gelijktijdig: Neem wat je wilt. In de menu kaart bladerend merken ze nu pas hoe honger dat ze hebben. Ohhh wat een lekkere gerechten, dit ziet er allemaal wel heel veel belovend uit.

Alsof het zo is afgesproken nemen de vrouwen ieder een groentesoep, de heren een kippensoep, als hoofdgerecht nemen ze biefstuk met romige champignonsaus en als nagerecht nemen er vier een dame blanche, twee een vruchtensorbet en Anke en Joris gaan aan de malaga. Gezellig met zijn allen aan tafel bespreken ze de kampweken, de gemaakte examens en het vrije leven, wat nu bijna gedaan is. Genietend onder hun avondmaal kijken ze terug, naar twee leuke weken. Bah straks weer naar school roept Tricia uit, iedere dag weer saaie uren doorbrengen in het klaslokaal, de minuten die voorbij kruipen, wachtend eindeloos wachtend tot de tijd ons weer naar huis brengt. En jij John, moet wachten tot Tricia klaar is met haar huiswerk, eer ze met je mee kan gaan. Haha, ja daar heb je helemaal gelijk in Don, maar dat geldt voor jou ook en voor mijn zus Andrea. Jullie gaan naar school, wij moeten werken.

Na het eten rekenen Don en Petra af en de anderen lopen alvast naar buiten, pff ik kan niet meer zit echt tot aan de nok toe vol. Anke, misschien moet je dan even een sigaretje roken, want dan zakt het allemaal een stukje sneller. Mmm..misschien is dat wel een goed idee. Een sigaret opstekend, inhaleert ze diep, door de rook die ze uitblaast ziet ze niet hoe goedkeurend Joris haar staat op te nemen. Mmm….eindelijk heeft zijn meisje weer eens goed gegeten, de laatste dagen hier, eet ze vele malen beter als thuis. Hopelijk houdt ze dat bij thuiskomst ook vol.

Wanneer Don en Petra zich bij hen voegen, klauteren ze allemaal de bus weer in en kletsen honderduit over het lekkere eten in de kleine rit gedurende van een kwartier. Aangekomen op het park nemen ze afscheid van hen, na hen nogmaals uitvoerig te hebben bedankt om hen mee te nemen op restaurant. Naar het huisje lopend, lopen ze ieder in gedachten verzonken. Morgenavond gaan John en Andrea weer bijtijds naar huis, want maandagmorgen dienen zij weer fris en fruitig te verschijnen op hun werkplek.

Inmiddels is het maandagochtend, een drukte van jewelste in het huisje, koffers worden gepakt alles word nagekeken, of ze niets vergeten zijn. Koelkast wordt leeggemaakt, heel veel ligt er niet meer in. Nog een kleine vuilniszak wordt opgevuld en buiten bij de deur neergezet. Gelukkig mogen ze het afval laten staan, mits het buiten word neergezet bij de deur. Met nog een laatste blik op het huisje lopen ze richting de parkeerplaats waar de bussen staan, die hen weer naar huis vervoeren. Anke geniet nog voor een laatste maal van het park op weg naar de parkeerplaats. Zal het hier gaan missen zegt ze zacht. Joris heeft haar echter wel gehoord, een arm om haar heen slaand, zegt hij; in de vakantie kunnen we altijd nog eens terug komen. Het vooruitzicht om met haar alleen op vakantie te gaan, bevalt hem uitstekend. Mmm…zegt ze dromerig, dat zie ik wel zitten.

Op het parkeerterrein, lopen ze naar de bus, de koffers worden in de laadruimte gestapeld en de leerlingen lopen één voor één de bus in. Als vanzelf sprekend zitten Joris en Anke weer helemaal achterin aan de rechterkant, de stoelen voor hen worden in gebruik genomen door Simon en Tricia en daar weer voor door Petra en Don. Pff…zegt Don, ben wel blij dat ik nu rust heb en niet hoef te rijden naar Nederland. Anders ik wel, zegt Petra die zich heerlijk tegen zijn borst aan vlijt. Zijn handen die op haar lichaam rusten, maken Petra verlangend naar meer. De onrustige bewegingen van haar merken ook Anke en Tricia op, wie zegt dat jij rust krijgt Don lachen Anke en Tricia, daarbij gevend een knipoog naar Petra.

Ze zullen rond de middag aankomen bij hen school, vandaar uit gaan ze dan met de bus naar huis. Joris gaat echter mee met Anke en zijn vader zal hem dan later die avond op komen halen. Ook Anke vlijt zich tegen de borst van Joris en Tricia doet hetzelfde bij Simon. Al gauw zijn ze allemaal opgaand in elkaar. Joris streelt over de platte buik van Anke en kijkt haar verliefd aan als ze haar hoofd naar hem opheft. Haar ogen sluitend geniet ze nog meer van hem. Waar is je armband hoort ze Joris ineens zeggen. Ohh, haar ogen blijven gesloten die zit in mijn tas in het doosje, wilde hem niet kwijtraken met het zeulen van de tassen en koffers. Ohh Anke, ja dat is misschien maar beter.

Inderdaad tegen de middag, of eigenlijk na het middag uur komen ze aan bij hun school, de overige leerlingen die wel naar school zijn gegaan, hebben een studiemiddag, ter compensatie voor diegene die terug komen van het kamp. De koffers aanpakkend lopen ze snel naar de bushalte om zo nog de bus te kunnen halen van kwart over één. Dit lukt gelukkig, omdat Dominique de buschauffeur uitgelegd heeft dat haar broertje, zusje en neef en nicht terug zijn gekomen van het kamp. De aardige man wil wel even een paar minuten wachten. Eenmaal zitten in de bus vraagt Dom; was het leuk? Het was grandioos, roept Anke verheugd uit, zou het zo wel in willen ruilen voor school. Zoveel moois gezien, mensen ontmoet. Dom kijkt naar het opgewonden gezicht van Anke, even vluchtig naar haar broertje kijkend, ziet ze hoe hij haar verliefd bekijkt. Nog dik aan tussen die twee schiet het weer door haar heen. Ook haar zusje heeft enorme blosjes op de wangen. Is John nog geweest, vraagt ze nieuwsgierig? Ja, is hij zeker en zijn zus…zijn zus is de vriendin van Simon. Dom kijkt nu naar Simon, zozo jij laat er dus ook geen gras over groeien, twee weken van huis, meneer komt terug en hij heeft vaste verkering. Chantal en Peter bestoken Simon, nu ook met allerlei vragen. Simon doet net of hij de vragen niet heeft gehoord en vraagt; waar zijn Annelies, Wouter en Bas? Die liggen ziek in hun bed, is het antwoord wat Chantal hem toe werpt, maar Simon vertel eens, die zus van John hoe heet ze? Andrea heet ze antwoord Joris, ze is 21 en heeft net als Chantal een enorme voorgevel. Anke stoot Joris aan, oké liefje, ze is goed gevuld. Een kei gezellige meid en een goede chauffeuse. Shit schiet het door Anke haar hoofd, Joris aan zijn arm pakkend die naar haar toe buigt, mijn tas met de hangers ligt nog in haar bus, stom, stom, stom hoe kon ik die nu vergeten. Ach schat, hij ligt er in ieder geval veilig. Simon, roept hij, kom eens even; Simon komt via het pad naar hen toegelopen en dan verteld hij dat zowel hij als Anke helemaal vergeten is dat de tas nog in het opbergvak ligt bij Andrea in haar bus. Mmm… ik zal er straks wel even bellen, ze is om half vijf klaar. Dank je Simon. Bij de overstap gaat iedereen eruit, behalve Anke en Joris. Die blijven lekker zitten. Als de bus zich weer in beweging zet krijgt ze een sms bericht binnen op haar telefoon. Anke lieverd, ik red het niet om op tijd thuis te zijn, maar jij en Joris weten waar de sleutel ligt. Ik zie jullie straks, dikke kus opa.

Nou Joris, dan hebben we het reik dadelijk nog even allen, zullen we een frisse duik maken dan? Lijkt me een goed idee Anke. Niet veel later komen ze aan bij de halte waar Anke er altijd uitstapt. Hier is het bij lange na niet zulk mooi weer als in Duitsland. Grijze wolken pakken zich samen, misschien beter een duik nemen in de whirlpool zegt Joris lachend terwijl hij omhoog kijkt naar de lucht. Anke volgt zijn blik en kijkt omhoog. Hun ogen beiden weer naar voren gericht hebben ze niet door dat er iemand achter hen loopt. Het is niemand minder dan Anton. Hij heeft twee doeken in zijn hand, in iedere hand eentje nog een paar stappen sneller zettend en Joris en Anke voelen beiden dat er iets over hun mond en neus word gedrukt. Al snel zijn ze beiden van de wereld en word het zwart voor hun ogen.

Als Joris enkele minuten later wakker wordt beseft hij eerst niet helemaal waar hij is, hij ligt in het gras, dan komt hij met een schok terug in de werkelijkheid. De koffer van Anke staat naast de zijne, maar van Anke ontbreekt ieder spoor. Verdomme, die klootzak hij heeft haar, hij heeft haar. Zijn telefoon pakkend uit zijn broek, ziet hij dat de batterij eruit is gehaald. Klootzak, schreeuwt hij hardop, op dat moment komt er een auto het pad op rijden en is het niemand minder dan opa Kees. Kees ziet Joris verwoed om zich heen kijken, hij stopt naast hem en vraagt; waar is Anke? Opa, heeft u een telefoon roept hij, ja jongen die heb ik. De telefoon aan zijn kleinzoon gevend draait hij het nummer van zijn vader, hij gaat drie keer over voordat hij wordt opgepakt, pa zegt hij wat kan ik voor je doen? Nee, pap ik ben het, snel met horten en stoten begint hij te vertellen wat er is gebeurd. Blijf waar je bent en bel nadat je mij hebt opgehangen de politie zegt hij. Ga niet verder, maar blijf gewoon waar je bent. De verbinding wordt verbroken en Joris draait het nummer van de politie. Ook deze vertellen hem te blijven waar hij is. Kees wordt nu toch een beetje ongeduldig, Joris zegt hij nogmaals, waar is Anke? Ik weet het niet opa, antwoord hij, ik weet het niet. Dan zakt hij in elkaar, begint met lange uithalen te huilen en zijn lichaam schokt onregelmatig. Opa zet zijn auto uit, stapt uit en komt naar Joris toe. Naast hem plaatsnemend op de grond neemt hij de jongen in zijn armen, het komt wel goed Joris, ze zullen haar wel snel vinden. Kees is ook bang geweest, zijn afspraak in het ziekenhuis duurde langer dan gepland vandaar dat hij niet op tijd terug kon zijn, toch schokt het hem dat die kerel zo precies wist, hoe en wanneer zij terug zouden komen. Niet veel later stopt er achter zijn auto nog een auto en ziet hij dat het David is. Jongen, zegt hij tegen zijn zoon, hij heeft haar meegenomen. Dan ziet David zijn zoon op de weg zitten, veel is er niet van hem over, doelloos staart hij voor zich uit en heeft een lege blik in zijn ogen. Het gebeuren, waar ze allen op hadden gehoopt wat niet waar zou zijn, is toch waarheid geworden. Kees en David horen nu sirenes aankomen, enkele ogenblikken later stoppen drie auto's bij hen in de buurt en word de omgeving afgezet.

Anton rijdt over een zandweggetje richting de grote weg, even naar achteren kijkend ziet hij het levenloze lichaam liggen van het sletje, wat hij vrij gemakkelijk te pakken heeft gekregen. Hij had niet gedacht dat het zo gemakkelijk zou gaan, maar dat het hem zo gemakkelijk verging doet hem deugd. Hij is behoorlijk opgewonden en hoopt dat de rit vlekkeloos zal verlopen en hij snel in het gebouw zal zijn. Het is een rit van nog geen half uur. Binnen dertig minuten komt hij dan ook aan op plaats van bestemming. Haar slappe lichaam uit zijn auto tillend, loopt hij met Anke in zijn armen naar binnen. Hij voelt aan zijn harder wordende pik, hoe hij naar haar verlangd, een zachte kreun ontsnapt uit zijn keel. De kamer doorlopend loopt hij via een trapje de kelder in, de kamer waar zij zal verblijven heeft hij al ingericht. Het enige wat hij nog moet doen is haar ontkleden. Het idee alleen al, dat hij haar zachte rondingen gaat zien, zorgen ervoor dat zijn eikel pijnlijk tegen zijn broek aan schuurt. Haar op het bed leggend, streelt hij haar lange blonde haren, zijn hand dwaalt over haar borsten naar beneden. Ohhh….wat een heerlijk geil sletje is dit, verder en verder dwaalt zijn hand, onder haar rokje streelt hij haar lippen, haar string iets opzij trekkend wordt het hem teveel en hij voelt hoe zijn zaad tegen zijn broek aan spuit. Haar even loslatend kleed hij zich uit tot hij helemaal naakt is. Zijn eikel afvegend aan zijn broek is binnen enkele minuten weer kanon hard, dan begint hij haar uit te kleden. Haar top en bh zijn uit en genietend kijkt hij naar haar prachtige borsten. Zachtjes raakt hij ze aan, door zijn aanraking ziet hij worden ze hard, zelfs nu zegt hij hardop, heeft deze geile slet zin in me. Zich niet langer te kunnen beheersen rukt hij haar rokje en string van haar lijf. Naakt ligt ze voor hem, op het bed aflopend trekt hij haar naar de rand en duwt in een keer zijn geile staaf bij haar naar binnen. Krachtig staat hij in uit haar levenloze lichaam te pompen, eindelijk ben je van mij, slet roept hij uit.

Sandra die iets verderop ligt hoort het gebrul van haar baas. Eindelijk van mij, hoort ze hem roepen. Enigszins opgelucht is ze nu, dat hij haar heeft ingeruild voor iemand anders. Zo mag ik niet denken, schiet het door haar heen, nu heeft hij nog een weerloos persoon om te verkrachten.

Anton voelt zijn zaad borrelen, met tegenzin haalt hij zijn pik uit Anke, over haar heen hangend spuit hij zijn opkomende zaad over haar borsten. Hij weet niet of ze aan de pil is, hij wil geen risico nemen dat ze straks zijn kind draagt dan maar zo. Als hij zijn laatste druppeltje uit zijn pik perst tilt hij haar op. Met haar in zijn armen loopt hij naar de douche en zet de kraan aan. Opnieuw voelt hij hoe zijn pik begint te groeien, haar borsten schuren tegen zijn borst en opnieuw begint zijn pik te steigeren. Anke nog steeds onder zeil, merkt niets van dit alles. Haar lichaam inzepend streelt hij lang haar borsten, speels knijpt hij erin, zachtjes zegt hij; nu merk je er niks van, maar als je straks weer wakker bent doen we het nog eens dunnetjes over sletje. Snel zichzelf inzepend en afspoelend zet hij de kraan weer uit, een stel handdoeken pakkend droogt hij haar af en brengt haar terug naar haar kamer. Zijn en haar kleren pakkend kijkt hij nog één keer naar haar levenloze lichaam op het bed, dan draait hij zich om en verlaat de kamer. Nog steeds in zijn pik hard, ditmaal wil hij zijn zaad verschieten in een kutje. Hij loopt naar het kamertje waar Sandra ligt en draait de deur van het slot. Deze gore slet ligt vastgebonden op het bed, Sandra ziet haar baas naderen, door een zakdoek die hij in haar mond heeft gepropt kan ze maar weinig geluid uitbrengen. Haar hoofd naar links draaiend ziet ze wel dat hij een behoorlijk stijve pik heeft. Hij gaat me weer afbeulen schiet het door haar heen, als vanzelf zet ze haar lichaam op de automatische piloot, om zodoende zo weinig mogelijk mee te krijgen. Anton neemt plaats tussen haar benen, aangezien ze nog niet nat is, pakt hij van het kastje de tube met glijmiddel en spuit een royale hoeveelheid op haar kut. Met zijn hand wrijft hij het uit en ook smeert hij wat op zijn pik. Dan voor haar opening zettend duwt hij hem ditmaal zachtjes naar binnen. Op haar kruipend zonder uit haar te glijden sabbelt hij aan haar inmiddels opgerichte tepels, zich even iets oprichtend kijkt hij haar doordringend aan, je verstand mag dan wel nee tegen mij zeggen slettebak, maar je lichaam hunkert naar mijn aanraking. Hard trekt hij aan haar inmiddels hard geworden tepels, de tranen wellen op uit haar ogen, zijn pik glijdt nog steeds zachtjes in en uit haar, ook al wil ze het niet, ze voelt hoe haar lichaam begint te reageren op deze fijne zachte aanraking. Haar heupen iets omhoog brengend zorgen ervoor dat Anton begint te lachen, zie je wel slet, dat je me wil. Sandra wil helemaal niet, maar haar lichaam zegt hele andere dingen. Iets verder naar achteren leunend, richt hij zich op, hij bekijkt haar opgezwollen lippen en begint nu wat sneller in en uit haar te stoten. Haar aankijkend zegt hij; knik maar ja, als je mijn zaad diep in je kutje wil ontvangen. Sandra knikt heftig van nee, iets wat hem alleen maar meer doet lachen. Niet zegt hij plagend, nog verder naar achteren richtend begint hij haar klitje te bewerken, algauw merkt ze dat ze lichtjes begint te kreunen. Dit is ook Anton niet ontgaan, nog steeds geen zaad diep in je slet? Sandra wil nee schudden, maar haar lichaam reageert niet hoe zij het wil, haar hoofd begint langzaam ja te knikken. Zie je wel, hijgt hij je wil me gewoon, nu ik ga je geven, waar je om vraagt. Sneller en sneller begint hij in en uit haar te bewegen, niet lang daarna komt ze zelf ook klaar en dan voelt ze hoe Anton zijn zaad in haar baarmoeder knalt. Uit haar glijdend , komt hij op haar afgelopen, de zakdoek uit haar mond halend zegt hij; likken nu schat, maak hem maar schoon. Met tegenzin, begint Sandra zijn pik te likken, als ze dit niet doet krijgt ze klappen, dan weet ze maar al te goed. Na het schoonlikken van zijn pik, maakt hij haar los en begeleid haar naar de douche, maak jezelf schoon, kom ik je zo halen. Haar de douche ruimte induwend sluit hij de deur en draait deze op slot. Nu hij weer schoon is gelikt pakt hij uit de werkkamer waar genoeg dildo's en vibrators hangen uit de kast een schone broek en shirt en trekt deze aan. De andere kleren die hij in het gangetje had gelegd stopt hij in een plastic zak, ook Anke haar kleren. Zich afvragend of ze al wakker is loopt hij naar haar kamer.

Door het raampje in de deur, zit hij haar lichaam nog net zo liggen als dat hij het heeft achtergelaten, jammer denkt hij, ze is nog niet bij kennis. Door lopend naar het kamertje wat hij ingericht heeft als keukentje begint hij een maaltijd te breiden voor Sandra, het is niet de bedoeling dat zijn meisjes honger lijden. Het bord met eten op de tafel zettend begint hij aan een volgend bord.

Anke opent langzaam haar ogen, ze ligt in bed, een bed wat ze niet kan plaatsen en ook niet de kamer waar ze zich in bevind. Stil liggend luistert ze naar de geluiden om zich heen. Ja daar, ingespannen luistert ze weer naar het geluid. Ze hoort het snikken van een vrouw, Sandra schiet het door haar heen, dat is Sandra. Nu wat meer bewust van haar omgeving komt ze tot de ontdekking dat ze niet thuis is, kut denkt ze, hij heeft me dus toch te pakken gekregen, dan denkt ze aan Joris. Joris waar ben je, hoe is het met je? Zittend op het bed, beseft ze nu dat ze naakt is, geschrokken kijkt ze om zich heen, haar kleren zijn er niet, het enige wat het kamertje nog bied is een wc, voor de rest helemaal niets. Van het bed afstappend loopt ze naar de deur, de klink naar beneden drukkend merkt ze dat deze op slot is, terug naar het bed lopend slaat ze de dekens over zich heen. Ze vindt het normaal gesproken niet erg om naakt te lopen, maar nu, nu is dat een heel ander verhaal.

Anton, heeft een klink gehoord, benieuwd wie het is geweest, loopt hij naar het kamertje van Anke, hij ziet haar zitten op het bed met de dekens om haar heen geslagen, mmm…ze is dus wakker…terug lopend naar het keukentje, maakt hij nog een bord met eten klaar. Ook zij zal moeten eten. Dan loopt hij naar de douche, inmiddels is Sandra helemaal schoon en droog precies zoals hij haar heeft opgedragen. Haar meetrekkend aan haar armen, laat hij haar plaatsnemen op de stoel en zet haar vast met de boeien aan haar enkels. Wetend dat zij nergens naar toe kan gaan, pakt hij een tweede bord van de tafel en loopt naar het kamertje van Anke. Een sleutel in het slot maakt Anke erop attent dat er iemand binnenkomt, in elkaar kruipend wacht ze het af. Anton komt naar binnen met een bord met eten en de wc deksel dichtklappend zet hij het voor haar neer. De deur staat nog open ziet ze nu, vliegensvlug wipt ze van het bed en zet een eindsprint naar de deur. Anton heeft deze actie echter zien aankomen en grijpt haar bij haar haren, waar dacht jij heen te gaan smerige teef, schreeuwt hij tegen haar. Om zich heen slaand, trappend roept ze; laat me los. Haar aan haren trekkend brengt hij haar wild om zich heen slaande lichaam tegen het zijne, in een ijzige greep houd hij haar vast en door die greep kan ze geen kant meer op. Haar op het bed duwend glijd hij over haar heen, door zijn gewicht kan Anke niks meer uitrichten, met ogen die pure walging uitstralen kijkt ze hem aan, bek houden teef schreeuwt hij tegen haar. Anke doet haar mond open en begint te gillen. Anton is woedend en geeft haar een klap in haar gezicht. Je doet precies wat ik zegt sist hij tussen zijn tanden door. Anke geschrokken van de klap houdt wijselijk haar mond dicht en hoort aan wat hij te zeggen heeft. Haar benen spreidend met zijn knie brengt hij zijn vrije hand naar haar kutje, haar zachtjes beginnend te strelen zegt hij opnieuw; je bent nu van mij, ik zal je de straf geven die je verdient. Hem aankijkend met grote ogen, zegt ze; blijf met je gore poten van me af! Houd je bek, zegt hij opnieuw, zijn hand die even daarvoor haar kutje streelde komt dreigend naar haar gezicht. Bang voor een nieuwe klap houdt ze haar mond, hij brengt zijn hand terug naar kutje, haar lippen strelend kijkt ze hem woedend aan. Anton kijkt haar verlangend aan, ik ga je laten smeken, zegt hij, smeken zal je mij. Op het moment dat haar lichaam reageert op zijn aanraking laat hij haar los, je eten staat daar, van haar afglijdend loopt hij naar de deur, dichttrekkend achter hem hoort ze hoe hij de sleutel omdraait in het slot.

Het bord met eten pakkend van de wc smijt ze het tegen de gesloten de deur, hoef je vreten niet klootzak die je bent, laat me gaan, laat me eruit schreeuwt ze. Anton loopt lachend terug naar het keukentje, dit wordt nog een heel karwei, maar wel een aangenaam karwei schiet het door hem heen. Sandra hoort haar baas terug het kamertje in komen, ook zij heeft gehoord wat er zich afspeelde. Met haar hoofd gebogen stopt ze het eten in haar mond. Ook haar reactie was in het begin, precies het geen wat dit andere schepsel doet. Wetend nu dat ze beter had kunnen luisteren, had ze misschien nu niet vastgebonden gezeten.

Anton loopt op Sandra af, hij moet naar huis, om geen argwaan te wekken, Sandra haar boeien los te hebben gemaakt loopt hij hardhandig met haar naar haar kamertje, haar de kamer induwend zet hij het bord met eten neer op het bed, dan loopt hij de kamer terug uit en draait deze op slot. Sandra verbaasd, door het feit dat ze haar bord met eten op haar bed treft begint langzaam weer verder te eten, dit keer is ze niet vastgebonden. Lopend in haar kamertje eet ze haar eten. Stil luistert ze naar de geluiden om zich heen, dan hoort ze een auto wegrijden. Pff hij is weer weg.

Anke zit op haar kamertje voor zich uit te staren, het gaat dus allemaal toch gebeuren, stilletjes keert ze helemaal in zichzelf en begint zachtjes te huilen. Sandra die rustig op haar bed is gaan zitten, hoort het snikken van de vrouw, zij weet precies wat er in haar omgaat, aangezien zij het ook meemaakt. Kon ik haar maar troosten, schiet het door haar gedachten, konden we elkaar maar zien. Wetend dat dit toch niet gaat gebeuren, schuift ze haar bord met eten aan de kant en gaat in het bed liggen. Voor het eerst in tijden kan ze weer liggen zoals ze zelf wil, zonder vastgeketend te zijn.

Joris moet keer op keer vertellen wat er nu precies allemaal is gebeurd, van het moment dat ze uit de bus stapten. Nu is het genoeg, zegt David, zijn zoon bij zijn middel pakkend duwt hij de agent opzij, moet je kijken hoe hij eraan toe is. Pa, zegt hij opnieuw we rijden naar jouw huis. Kees pakt de koffers aan de kant van de weg en zet ze in zijn auto, de agenten kijken hen na, wetend dat als er vragen zijn, zij altijd aan kunnen komen. Achter David aan rijden ze naar zijn huis, op de oprit bij de garages loopt Joris naar binnen. David zijn vader en zijn opa volgen hem. Op de bank neemt hij plaats en kijkt niets zeggend voor zich uit. Ik ga Mieke even bellen en daarna school, zegt hij. Ik denk kijkend naar zijn zoon, niet dat hij in staat is om lessen te volgen. Ik denk het ook niet, antwoord Kees. David loopt naar de keuken en draait het nummer van thuis. Het is Tricia zijn dochter die de telefoon aanneemt. Papa wat leuk dat je belt, waar ben je? Bij opa, antwoord hij is mama in de buurt. Ja, antwoord ze, ik zal haar even roepen. Niet veel later krijgt hij zijn vrouw aan de telefoon, kort maar krachtig legt hij uit, wat er is gebeurt. Nadat hij met haar heeft opgehangen belt hij naar de school. Wonder boven wonder, krijgt hij Nick aan de telefoon, Nick zegt David, het is foute boel, Anke wordt vermist. Nick die op dat moment zijn vrouw wenkt, kan zich nog maar net vast houden aan een stoel. Wat zeg je David, opnieuw begint hij te vertellen, wat er is voorgevallen nadat Anke en Joris de stadsbus zijn uitgegaan. Hierbij wilde ik ook even mededelen dat Joris voorlopig niet op school komt, misschien de hele familie wel niet, iedereen zal mee helpen met zoeken, Anke moet zo snel mogelijk weer thuis komen, net als jullie dochter zegt hij er snel achteraan.

De verbinding verbrekend ziet hij dat hij een oproep heeft gemist van thuis, snel belt hij terug. Weer neemt Tricia zijn dochter de telefoon op, papa hoort hij haar zeggen, waar is Joris? Joris zit hier op de bank, maar het gaat niet zo goed met hem. Ohh…papa…Tricia begint hoorbaar te snikken en niet veel later hoort hij zijn vrouw weer aan de telefoon. David, ik kom er zo aan, zegt ze zacht. Ik wacht nog even op Bas die ieder moment thuis kan komen en dan komen we eraan. Dank je Mieke, ik zie jullie dadelijk wel verschijnen.