Inmiddels zijn we een aantal maanden verder, Anke en Tricia hun buiken zijn enorm gegroeid en staan op het moment op knappen, beide meiden hebben hun zwangerschap op foto’s vast laten leggen. Ohh Tric, steunt Anke, van mij mag het nu wel gedaan zijn, ben het zo zat. Het is weekend en het hele gezelschap zit op het terras bij Kees.

De enorme behoefte aan seks die Anke, in het begin van haar zwangerschap kwelde, nam na drie maanden af toen bleef het beperkt en kon Joris haar na harte lust gelukkig zelf weer bevredigen. Bij Patricia was het ook zo. Pff hijgt, Tric…ik ben het ook zat, die buik zit me behoorlijk in de weg.

Op school had niemand hinder ondervonden van het feit dat er twee leerlingen zwanger waren, aangezien ze altijd vrolijk waren. Menig klasgenoten hadden wel ontsteld gevraagd of het gepland was om al zo jong moeder te worden. Anke en Tricia hadden beiden geantwoord, dat het niet gepland was, maar wel enorm welkom was. Zo denken de dames er nog steeds over.

Anke staat op van de stoel, een hevige pijnscheut in haar rug besluit haar weer te doen zitten, gaat het antwoord Tricia, die de kramp van Anke heeft gezien. Ja, het gaat wel antwoord ze, denk dat ik iets te snel ben opgestaan, opnieuw komt ze overeind, dit keer iets langzamer dan voorheen. Nu gaat het goed, maar als ze wel en goed staat, volgt er een nieuw pijnscheut, ze kan zich nog net aan de tafel vastgrijpen. Het is begin maart, het is verrassend warm buiten, het weer zit tegen een hittegolf aan. Het is maar goed dat het zo warm is buiten, zodoende konden de meiden hun korte zomerjurkjes aantrekken. Tricia bekijkt Anke die de pijn te boven komt, wat is er met je, vraagt ze bezorgd. Ik heb geen flauw idee, antwoord ze, een nieuwe pijnscheut, schiet door Anke heen. Joris die in het zwembad juist hun kant op kijkt ziet Anke staan, verwoed probeert ze zich te herstellen. Als een gek zwemt hij richting het trappetje en hijst zich zelf uit het water. Naar binnen toe lopend zich onderwijl afdrogend, klopt hij op de studeerkamer van opa.

Binnen hoort hij, Joris opent de deur en steekt zijn hoofd om de hoek, opa roept hij, volgens mij is het begonnen, zelf heeft ze er nog geen weet van, maar aangezien ze iedere keer voorover buigt denk ik het wel. Opa legt zijn krant weg en kijkt naar Joris, zo dus jij bent morgen rond deze tijd papa? Misschien , of misschien vandaag wel. Ik ga het ziekenhuis even bellen, om te kijken wat we kunnen doen. Als Joris terug buiten komt loopt hij richting Anke, over haar rug wrijvend, kijkt ze hem dankbaar aan over haar schouder. Op het moment dat hij wil vragen hoe het met haar gaat, hoort hij zijn zus een gilletje slaken. Verschrikt kijkt hij op, gatver roept ze uit, het lijkt wel of ik heb zitten plassen, alleen heb ik helemaal niet geplast. Opstaand van de lounge bank, ziet ze dat het kussen helemaal doorweekt is, Joris begint te lachen. Tricia je water is gebroken, op het moment dat hij het zegt, komt er bij Anke ook een enorme waterval naar beneden. Joris is te laat met opzij springen en krijgt een gedeelte van het vruchtwater over zijn voeten. Hij begint te lachen en zegt; zo volgens mij wil iemand duidelijk laten weten dat het tijd is om op eigen beentjes te staan. John die ook naar hen toe is gelopen vraagt met interesse; wat is er allemaal aan de hand? Ons kindje en dat van hen, geeft aan dat het tijd is. Pardon, antwoord hij enigszins verrast, dan bekijkt hij de loungebank waar ze even daarvoor heeft gezeten, zo te zien, heb je behoorlijk in je broek zitten plassen antwoord hij plagend. Ja, maak er maar grapjes over, zegt Tricia, net op het moment dat ze hem een kus wil geven op zijn mond kruipt ze in elkaar van de pijn, wat is er schatje, vraagt hij bezorgd. Een wee, hoort hij Joris zeggen.

Hun neven, half zusje, broers en zussen hebben ook door dat er iets aan de hand is, iedereen snelt zich uit het water en komt op hen afgelopen. Jullie moeten het water in, antwoord Joris, nu iedereen eruit is kan dat mooi. Met tegenzin, worden beide dames begeleid naar het zwembad. Kleren uit, roept John, hij helpt Tricia uit haar jurk, een nieuwe wee zorgt ervoor dat ze dubbel klapt van de pijn, nee snikt ze luid, ik wil dit niet. Doe maar wel, antwoord Kees die zich bij hen heeft gevoegd op het terras, het water verlicht de pijn, gelijktijdig heeft het ook een verkoelende werking. Met tegenzin, stappen ze in het water, als ook Anke een nieuwe wee voelt opkomen, merkt ze dat ze het beter kan hendelen in het water.

Jeetje roept Simon, uit straks ben ik oom, jij tante Andrea. Andrea kijkt met grote ogen van de één na de ander, kom zegt ze tegen Simon, ook weer het water in glijdend zwemmen ze richting Anke en Tricia. Overige neven en nichten laten zich ook het water in zakken, genietend van de aankomende gebeurtenis laten ze de twee zwangere drijven, hen sturend naar een persoon, die hen vervolgens weer een klein duwtje geeft naar de volgende. Mmm…heerlijk kreunt Anke.

Kees is als een gek gaan bellen, naar zijn zoons. Hij hoort de bel gaan en loopt naar de voordeur, iedereen in het gezin heeft een sleutel, ook Stef heeft een sleutel gekregen van hem. Hij is met Sandra op huwelijksreis, dus hun hoeft hij niet te bellen. Lopend naar de intercom ziet hij een ambulance broeder staan, snel drukt hij op de knop om het hek te openen. Aangezien hij niet wist, dat Tric haar water ook was gebroken, heeft hij dit ook niet doorgegeven. Aan de telefoon heeft hij inmiddels Mieke. Mieke, zegt hij wil jij de anderen bellen, zeg maar dat het is begonnen… echt roept ze verheugd uit, dan ga ik gelijk bellen. Voor hij haar gedag kan zeggen heeft ze de verbinding al verbroken. De voordeur openend begroet hij de mannen van de ambulance en zegt; misschien dat jullie er nog eentje kunnen oproepen, want op het moment dat ik belde, wist ik dat maar één persoon bezig was, nu blijken ze beiden weeën te hebben. Wordt geregeld, in zijn portofoon roept hij nog een ambulance op. De centralist vraagt; kunt u het alleen soms niet af, de broeder antwoord, niet met twee vrouwen die op het punt staan te bevallen. Wijselijk worden er geen grapjes meer gemaakt, zal er nog een sturen horen ze een stem zeggen.

De mannen lopen achter opa aan, door de keuken richting het terras, als Joris het ambulance personeel ziet aankomen vraagt hij, moeten ze uit het water? Nee, hoor laat ze er nog maar lekker in liggen, wij zijn hier voor als het wat verder is gevorderd. Tom één van de broeders laat verlekkerd zijn ogen over de personen in het zwembad gaan, hij weet dat het niet hoort, maar dat ene meisje daar trekt zijn aandacht. Annelies voelt zich erg naakt zonder haar bikini, aangezien ze gewend zijn bij hun opa geen kleding aan te hebben, zijn ze allen dan ook altijd naakt aan het zwemmen. Wel een blote bedoeling hier hoort hij zijn collega zeggen. Vind je het vervelend horen ze de oudere man vragen, dan kan ik wel vragen, of ze iets aan willen trekken. Nee, hoor we zijn wel wat gewend antwoord hij weer, maar je ziet het niet dagelijks, dat een hele familie naakt bij elkaar loopt. Nee, dat is waar antwoord Kees, maar wij hebben daar geen last van zoals je kunt zien.

Opnieuw went Tom zijn blik op de mensen in het zwembad, lijkt het nou of is dat meisje waar hij even vluchtig oog contact mee had gehad nou verdwenen. Nog een keer kijkt hij goed, dan ontwaart hij haar naast een jongen, waarschijnlijk haar broer. Annelies kijkt vanachter haar broer naar het terras en ze ziet dat de jongeman, met wie ze eerder oog contact had, naarstig op zoek naar haar is. Ze voelt een blos naar haar wangen stijgen, als hun ogen elkaar opnieuw vinden, lijkt de wereld om hun heen stil te staan. Tom ervaart dit net zo als Annelies, geschokt houdt hij zijn adem enkele ogenblikken in. Gaat het, hoort hij zijn collega vragen, met moeite maakt hij zijn hoofd los, van de ogen waarin hij verdrinkt. Ja, ja…. Stottert hij….het gaat prima met mij… Zijn collega speurt het zwembad af en ziet een mooie jonge vrouw die hem aankijkt en hem een knipoog geeft. Ahhh, zegt hij….ik begrijp het al, maar Tom laat ik je er wel even aan herinneren….we zijn aan het werk!

Ja Eric, dat weet ik, antwoord hij. Met het beeld van haar in zijn netvlies gekerfd went hij zich tot de oudere man, die hen informatie geeft over beide dames. Opnieuw gaat de bel, zullen jullie collega’s wel zijn, hoort hij de man zeggen, richting de openslaande deuren lopend, loopt Tom achter hem aan, zal vast de nodige spullen pakken, voor als het zover is. Eric kijkt hem lachend na, hij moet echter even ontsnappen aan die starende mooie ogen, voor hij zichzelf verliest.

Als hij richting het voertuig loopt, ziet hij dat in de andere ambulance twee vrouwen zitten, na nog een keertje goed te hebben gekeken, ontwaard hij Monique en Jasmijn, hé collega’s antwoord hij lachend. Als jullie zo naar binnen gaan, wil ik jullie ergens voor waarschuwen, het is daar wijzend naar het huis, nogal bloot. Bloot is de zin van naakt, hoort hij Jasmijn vragen. Ja, inderdaad in de zin van bloot. Goed dat je het zegt, anders zou ik zomaar bloedgeil kunnen worden, lachend stoot Jasmijn haar collega aan. Jasmijn, antwoord Monique, je bent ook een rare. Wel verrassend, dat wij erop uit worden gestuurd voor zwangere tieners, is weer een verrassende werking, van een nieuwe dag. Zeker, antwoord Tom. Met zijn drieën lopen ze terug het huis in, door de keuken naar het terras. Goedemiddag allemaal, roepen Jasmijn en Monique. Goedemiddag, word er terug geroepen vanuit het water. Monique en Jasmijn kijken naar de twee zwangere tieners die worden voortgeduwd in het water, als ik zwanger ben wil ik ook wel zo behandeld worden, zegt Monique. Anders is wel, antwoord Jasmijn.

Kees komt weer naar buiten en vraagt het ambulance personeel of ze misschien wat te drinken willen, graag komt het uit de vier monden. Terug naar binnen lopend, maakt Kees ook een aantal sandwiches klaar, het ambulance personeel ziet er zo uitgehongerd uit, die kunnen dit ook vast wel gebruiken. Terug lopend met een dienblad vol heerlijke broodjes, twee koffiekannen en twee kannen gevuld met heet water loopt hij terug naar het terras. Zo, tast toe, dankbaar kijken ze de oude man aan, alsof u onze gedachten heeft kunnen raden, ben uitgehongerd, roept Jasmijn. Kees heeft op de rand van het zwembad enkele bikini’s en zwembroeken gelegd, als hij terug naar binnen loopt om de schaal met vers fruit te halen, ziet hij dat de kleding allemaal is weggenomen uit de hoek. Annelies knikt hem dankbaar toe. Zwemmend naar het trappetje, komt ze het water uit en kijkt daarbij richting Tom, die was net een broodje richting zijn mond aan het brengen, maar door haar knappe verschijning, blijft het broodje halverwege hangen, om er nog een schepje boven op te doen, loopt ze uitdagend langs hen heen, om de tafel heen lopend, gaat ze naast hem zitten op de lounge bank. Het kussen wat Tricia even daarvoor bevuilt had, is al ver vangen door een ander kussen. Naast hem zittend, pakt ze de fruitschaal aan van haar opa en schept zichzelf een bakje vers fruit in. Achterover leunend op de bank, showt ze zichzelf aan de jongeman naast haar. Tom, roept Jasmijn, je mond staat open. Lachend kijkt ze van de één na de ander, de lucht is enorm beladen. Tom komt door de roep van Jasmijn weer terug in het hier en nu en propt zijn boterham naar binnen. Als hij zijn ogen uiteindelijk los weet te maken, van het heerlijke schepsel naast hem kijkt hij in het lachende gezicht van zijn collega die hem eerder riep. Jeetje Tom, zou haast zeggen dat je bent betoverd. Nu begint Monique ook te lachen en ook bij Eric, verschijnt er een lach.

Tom is ook betoverd door Annelies, ook zij is zich hier bewust van, een blaadje pakkend van het schrijfblok en een pen, schrijft ze haar naam en nummer op, ondertussen heeft ze haar schaaltje met fruit leeg. Opstaand van de bank, vouwt ze het papiertje dubbel en steekt het in het shirt van Tom, echter heeft hij zoiets zien aankomen en als haar hand zachtjes zijn lichaam aanraakt pakt hij haar hand beet. Elektrische tintelingen vliegen beide door hun lijf. Annelies is geschokt, er is dus wel degelijk sprake van iets…..

Zo snel als hij haar vastpakte, bijna net zo snel laat hij haar weer los. Jasmijn kijkt met grote ogen naar het gebeuren voor haar neus, de vonken spatten er vanaf, maar hij beseft zelf ook, dat hij aan het werk is. Als Annelies vervolgens met een sierlijke duik het zwembad induikt hoort hij Jasmijn zeggen; love is in the air, love is in the air, oh, la, la, la.

Niet zo plagen Jasmijn, zegt ook Eric nu, volgens mij ben je stink jaloers… Hahaha…nee hoor zo erg is het niet, ik gun het je van harte Tom, de vonken spatten werkelijk van jullie af. Tom kijkt met doordringende ogen naar Jasmijn, nu hij haar zo aankijkt, weet ze dat ze beter wijselijk haar mond kan houden. Hebben jullie al onderzoek gedaan bij hen twee, wat betreft ontsluiting? Nee, antwoord Tom, aangezien toen wij net voor jullie arriveerden nog maar net de waterblaas was geknapt. Ohh..oké, misschien kunnen we beide dames, dan zo even onderzoeken, aangezien we hier al een uurtje zitten. Een uur alweer antwoord Eric, waar gaat de tijd toch heen.

Ze lopen richting het zwembad en John en Joris voeren hun partners mee richting het trappetje, hun ondersteunend volgen ze hun na twee lounge bedden. Liggend op de bedden, komen de weeën, weer met veel pijn, beter in het water puft Anke, dan voel ik het niet zo. Snap ik antwoord Monique, maar ik moet wel even kijken hoe ver je bent. Jaaaa…..puft ze….snap ik ook. Eric doet bij Tricia hetzelfde onderzoek als wat Monique bij haar doet. De onderzoekers kijken elkaar aan, verbazend wekkend hebben beide dames al zeven centimeter ontsluiting. Moet tot mijn spijt mededelen, zegt Monique dat we niet terug het water in gaan, we gaan richting de auto. Echt puft Anke, is het al zover dan? Ja, antwoord ze, jullie zijn er verrassend genoeg heel snel bij. Haar hoofd naar links wendend zegt ze; sterkte zo Tricia. Jij ook Anke, is het commentaar. Joris en John vliegen naar binnen om zich om te kleden, ze kunnen namelijk moeilijk in hun natte zwembroek het ziekenhuis binnen komen druppelen.

De brancards worden gehaald en Tricia en Anke nemen erop plaats, in de tussentijd zijn ook de anderen uit het water gekomen, tot straks roepen ze hen toe, tot straks antwoorden Tricia en Anke in koor. Joris en John staan al bij de ambulance aangekleed en wel. Helemaal klaar ervoor, vraagt Jasmijn om papa te worden? Ja, antwoorden de heren, wij zijn er klaar voor.

Met een half uurtje zijn ze in het ziekenhuis, de weeën volgen elkaar in rap tempo op, als ze beiden naar de verloskamer worden gebracht is er ook geen tijd meer voor een ruggenprik, natuurtalenten, zegt de dokter die hun verwelkomt. Zie je niet vaak, dat bij de eerste keer het zo vlot gaat. Nog een dokter word erbij gehaald en niet veel later mogen ze beiden gaan beginnen met persen. Anke is heel stil, terwijl Tricia veel geluid produceert. Al snel zien ze een hoofdje, beide doktoren roepen, nog eventjes je bent er bijna. Dan met een laatste pers, worden de eerste twee kindjes geboren, beiden op hetzelfde tijdstip. 16:02 Tricia bevalt van een meisje en Anke van een jongen. John en Joris zitten beide te huilen bij het zien van hun kinderen. Ohh wat mooi, snikt hij. De dokter voelt bij Anke en Tricia, alles zit goed, beide dames zijn niet uitgescheurd. Blijf nog maar even zo liggen zegt de beste man tegen Anke. Na tien minuten heeft Anke het gevoel dat ze opnieuw moet persen, ook bij Tricia is dit het geval. De doktoren worden gehaald en hoofdschuddend kijken ze elkaar aan, nee dit kan niet, hoe kan dit, het is onmogelijk. Anke, komt iets overeind en vraagt; wat is er aan de hand dokter? De dokter kijkt Anke in haar ogen, je krijgt nog een baby. Nog één, antwoorden Tricia en Anke. Hoe kan dat dan, dat is helemaal niet gezien op de echo, anders hadden we dat wel geweten, we gaan het uitzoeken, maar nu eerst mag je weer persen, jij ook Tricia, jij mag ook weer persen. Opnieuw persen de meiden hun baby naar buiten, weer een meisje voor Tricia en voor Anke weer een jongen. Joris en John die achter de zusters zijn aangelopen hebben nog geen weet ervan dat de dames hun tweede kindjes naar buiten hebben geperst. Uitgeput en moe sluit Anke haar ogen, twee denkt ze, hoe kan dat, waarom hebben ze dat niet gezien.

Liggend op de verloskamer, opent Anke uit eindelijk haar ogen, de dokter staat voor haar, we hebben het onderzocht zegt hij; de enige conclusie die we hieruit hebben kunnen trekken in dat ze achter elkaar hebben gelegen en het hartje gelijk klopte met de baby die voorop lag. Mmm…antwoord Anke, ze weten dus nu al hoe ze iedereen moeten foppen. De twee anderen zijn exact weer geboren rond de zelfde tijd op 16:12 uur. Nu moet ik nog meer namen gaan bedenken antwoord, Tricia uit het bed verderop. Niet veel later komt John terug de verlos kamer ingelopen, twee zegt hij glunderend, Tric we hebben twee kindjes. Over haar heen buigend kust hij haar vol op de mond, twee kindjes murmelt hij tussendoor. Joris, komt ook even later glunderend de kamer terug in gelopen, jij smiecht, zegt hij tegen Anke, gewoon twee hé, eentje was natuurlijk niet genoeg. Niet veel later komen vier zusters terug met vier babies.

De babies overhandigend aan Anke en Joris, maar ook aan Tricia en John, is het een drukte van jewelste. Allemaal zijn ze gezond, hoe gaan we ze noemen fluistert John tegen Tric, Sky hadden we zo wie zo al gezegd, kijkend naar Anke, misschien kunnen we ons andere kindje Ster noemen. Vind alles goed, teder kust hij haar op haar voorhoofd en plant dan voorzichtig een kusje op Sky en Ster hun kleine voorhoofdjes. Anke en Joris kijken verliefd naar de mannetjes in haar armen, wat zijn ze mooi roept ze zachtjes uit, zo perfect. De eerstgeborene heet Sam, wat je uitspreekt als Sem, jij bent Ben, roept Joris zacht, Anke heeft tranen in haar ogen, ze dacht precies hetzelfde als wat Joris uitspreekt. Liefdevol kijkt hij haar aan, haar tranen weg vegend, zegt hij zacht, het zijn nu al donderstenen.

Niet veel later word de deur geopend en komen de overige familie leden binnen, opa loopt als eerste naar Anke, twee zegt hij verbaasd? Ja, twee zegt Joris; zachtjes, links in Sam, die is als eerste geboren, onze Ben kwam als verrassende tweede. Stil blijft Kees kijken, Ben de verrassende tweede, lijkt inderdaad op zijn zoon Ben, toen hij zo klein was, tranen van vreugde lopen over zijn wangen. Kom zo terug antwoord hij, ga even bij Tricia en John kijken. Met nog tranen in zijn ogen loopt hij naar het andere bed, ook hier zijn er verrassend twee. Mag ik voorstellen opa, zegt Tricia trots; Sky en Ster.

David kijkt vol trots in de deuropening naar zijn dochter en zijn zoon, beiden hebben een tweeling gekregen, de aparte namen die Tric en John hun kinderen hebben geven, verbazen hem niks. Joris ziet hij dolverliefd naar zijn kinderen kijken, zijn vrouw komt onder zijn armen door gekropen en kijkt hem verliefd aan, hebben wij hen goed opgevoed of niet, fluistert ze zacht. Moet je kijken wat een pracht, wat een liefde. Ja, zegt David zacht, dat hebben we inderdaad goed gedaan. David gaat het eerste naar Joris, terwijl zijn vrouw als eerste naar hun dochter loopt, pap moet je zien, het zijn juweeltjes. Ik zie het jongen, een arm om zijn schouder slaand kijkt hij naar Anke, knap werk hoor dame, om twee prachtige jongens op de wereld te zetten. Haar ogen neerslaand bij zoveel lof, opent ze iets later haar ogen weer. David staat nog steeds naast het bed, mag ik vraagt hij. Hij neemt Sam van Anke over, zo kereltje, welkom op de aarde, zegt hij, ik ben je opa. Sam terug gevend aan Joris neemt hij nu Ben in zijn armen, ook jij welkom op de wereld, zoals ik net tegen je broer heb gezegd ik ben je opa. Op het moment dat hij dat zegt, besluit baby Ben, zijn opa gelijk maar in te dopen, kijk hij plast op je pa, roept Joris uit, ook Anke ziet het en begint te lachen. David kijkt naar de baby in zijn armen, jij wordt me er eentje roept hij uit, hem snel aan Anke overhandigend, pakt hij het doekje aan wat de zuster hem geeft en begint zijn overhemd af te nemen.

Kees draait zich om naar zijn zoon, vraagt hem waar hij mee bezig is, Ben heeft me onder gepiest, zegt hij lachend. Dat meen je niet antwoord Kees, lachend loopt hij naar Anke, weet je dat toen je vader nog leefde toen hij net geboren was, toen wilde David hem ook vast houden, toen hij hem vast had, pieste hij ook over David heen. Echt, zeggen Anke en Joris lachend. Ja, antwoord Kees, hij weet dat misschien niet meer, maar ik wel. Anke en Joris kijken elkaar aan, zich tot Ben wendend zeggen ze gelijktijdig, zo dus jij hebt nu al trekjes van je opa.

Nu begint Ben te kraaien van plezier, een echte dondersteen, ik heb het al gezien zegt Kees. Petra die samen met Don de kamer binnen komt lopen, ziet dat haar half zusje niet één, maar twee babies heeft gekregen. Verrassing, zegt Anke lachend. Je krijgt de felicitaties van Sandra en Stef, zodra ze weer in het land zijn komen ze langs. Joris legt ook Sam terug in de armen van Anke en maakt plaats voor Don en Petra. Kijk Sam en Ben, dit is jullie tante, de kleine oogjes bestuderen Petra, als Ben zijn armpjes naar voren reikt, zegt Anke, volgens mij wil Ben je even gedag zeggen. Opstaand van haar stoel neemt ze Ben voorzichtig in haar armen, hallo knul antwoord ze, ga je het mama niet al te moeilijk maken? Don kijkt genietend naar Petra die haar kleine neefje vasthoud. Een baby staat haar goed ziet hij, toch willen hun nog even wachten met kinderen, misschien over een jaar of twee. Als ze achttien is, dat vond ze vroeg zat. Hij bukt zich en op zijn hurken bewonderd hij de kleine Ben. Zich tot Anke wendend, voor je het weet zijn ze groot en maken ze leven tot een ware hel. Lachend kijkt Anke naar Don, ik weet het, maar ik geniet van ieder moment.

Niet veel later komen de zusters binnen en vragen vriendelijk aan de bezoekers of zij willen vertrekken, vanavond bent u allen weer van harte welkom, maar nu moeten de babies gevoed worden en willen de moeders even uitrusten. Dankbaar kijkt Anke naar de zuster, zelf had ze het toch niet over haar hart kunnen verkrijgen om haar familie de kamer uit te sturen, blij dat dit voor haar gedaan word, slaakt ze een diepe zucht. Etenstijd lacht de zuster, wie wil er eerst. Doe haar maar, Anke wijst met haar vinger naar Tricia. De zuster genaamd Michelle, helpt Tricia met het aanleggen van haar babies aan de borst, het is een raar gevoel, zo dit gaat heel gemakkelijk zie ik al. Als ook de andere baby is aangelegd, loopt ze naar het bed aan de andere kant van de ruimte, nu helpt ze Anke, hihi…roept Anke uit, dat kietelt. Toch is ze op een gegeven moment aan het gevoel gewend, ben gewoon een liggende melkbar, schatert ze het uit. Joris, maakt volop foto’s van zijn zoons die voor de eerste keer aan de melkbar liggen. Zou ook wel een slokje willen proberen, fluistert hij zachtjes als Michelle even de kamer verlaat, anders ik wel antwoord John. Dan moeten jullie nog maar even wachten, antwoorden Tricia en Anke gelijktijdig, kinderen gaan voor.

Michelle komt de kamer weer binnen gelopen, heeft de dokter al tegen jullie gezegd dat jullie de eerste weken geen seks mogen hebben? Wat…roepen ze vol ongeloof uit, eerste weken? Ja, de eerste zes weken, om precies te zijn, dan kan het mooi helen aan de binnenkant. Zes weken kreunen Joris en John uit, zes weken geen seks, dat overleef ik niet. Michelle kijkt lachend naar de heren, jullie hebben het trouwens ook veel te druk om aan seks te doen, jullie moeten luiers verschonen, kindjes aankleden, bezoek binnen laten, bezoek uitlaten, beschuitjes smeren, moedertjes verwennen. Lachend kijkt ze hen aan, pfff….zoals jij het ons voorschotelt, lijkt kinderen krijgen eerder een nachtmerrie dan een leuke droom. Michelle went zich streng, opnieuw tot de heren, niet zo raar praten over jullie pasgeboren kinderen, ze horen alles. Het was maar een geintje Michelle, nu ze de lachende ogen ziet van de heren, ziet ze inderdaad aan hen, dat ze dondersgoed weten dat seks, de eerst komende tijd er niet in zal zitten.
Hen alleen latend met hun nieuwe aanwinsten verlaat ze de kamer, met een half uurtje beloofd ze terug te keren met enkele collega’s om zo de moeders ook wat rust te gunnen. Joris, kreunt Anke zachtjes, ik ben zo moe, ik wil graag even mijn ogen sluiten, maar ik ben bang dat ik ze dan laat vallen. Nee hoor, Anke daar hoef je niet bang voor te zijn, ik let wel op dat je Ben en Sam niet laat vallen. Dankbaar sluit ze haar ogen, ondanks dat de bevalling gemakkelijk ging voor hun eerste keer is ze toch volledig uitgeput. Ook Tricia even iets verderop ligt met haar ogen dicht te genieten. Als Michelle na een half uurtje terug de kamer in komt met nog vier collega’s zijn Anke en Tricia al diep in slaap. De babies worden meegenomen, ook Joris en John verlaten de kamer, zij gaan even naar buiten een luchtje scheppen.

Buiten aangekomen zien ze dat de hele familie op een bankje is neergestreken in het warme zonnetje, Joris, John roepen ze. De mannen lopen naar de hun familie toe, hoe voelt het nou om papa te zijn. John en Joris kijken elkaar aan en zeggen dan: geweldig.