Verlamd Of Gewoon Lam - 7

Dit deel is het slot van een serie die ik probeerde uit de taboesfeer te halen, immers mensen met een handicap hebben volgens de "geleerden" geen recht op lichamelijke gevoelens die kunnen uitmonden in seks.

Ik wens alle lezers van mijn verhalen een voorspoedig en gezond, veel liefde en seks toe in 2015.

Zoekie.

Johns Visie !!!

Met de geboorte van onze tweeling Paul en Peter, ook in deze volgorde geboren bleef het voorlopig even rustig in ons bed, ik moest nu voor 3 personen zorgen, mijn Ingrid die een moeilijke en zware bevalling had gehad, de twee jongens die nog geen uur oud waren en al wisten waarvoor de luiers dienden, mijn moeder en Gerda die niet bij de wieg waren weg te slaan, Gerda s buik begon nu ook al heel goed zichtbaar te worden, en mijn moeder die ook iets had van die twee wel en ik niet, een beetje jaloers dus.

Mijn moeders nieuwe vriend had er ook over gedacht en de slotsom was dat ze het gingen "proberen" nu het nog ging, beide oma s waren er nog jong genoeg voor vonden ze allebei.

Mijn visie,

Ikke dus Ingrid, was nu mama geworden van Paul en Peter, vlak na onze vakantie terug keer was ik onder controle geplaatst van een neuroloog en natuurlijk een vroedvrouw die de zwangerschap secuur volgde, de neuroloog omdat ik tintelingen in mijn bovenbeen voelde, dit hield ik nog verborgen voor mijn familie, ik wilde eerst weten of het iets te maken had met mijn verlamdheid of niet, na twee weken van rust kreeg ik weer zin om met John te vrijen, mijn kutje droop als ik er aan dacht dat hij zijn pik weer in mijn kut zou steken, mijn god wat was ik geil, tijdens de lange avonden dat John mij naar de woonkamer droeg, en we op de bank zaten keek ik vaak naar zijn profiel, de tweeling hadden we in de woonkamer staan en Gerda was bij de dubbele wieg niet weg te slaan, elk kreuntje van een van de twee en Gerda stond er bij, als dit maar goed gaat was haar gezegde elke keer, ik riep haar tot de orde en zei dan maaaaahaaaaam heb jij nog nooit een kind gehad, mama lachte dan en zei : jaweeeeel, maar nog nooit een tweeling kindje.

Gerda s Visie,

Wat een prachtkindjes die MIJN dochter heeft gekregen, jongens, allebei, ze hadden al haartjes bij de geboorte, allebei pikzwarte haren, mijn dochter is blond en John ook, dat begrijp ik even niet hoor, het maakt mij niet minder gelukkig maar ZWARTE HAREN, ik vraag het de dokter nam ik mij voor, bij navraag in de geboortekliniek kreeg ik een lach en het antwoord, wacht maar even een tijdje, dan zal je zien wat er van jou verdenking overblijft zij de dienstdoende Arts, ze keek naar mijn buik en vroeg toen hoelang ben je al nu,? Ik legde mijn handen op mijn uitstekend buikje, 21 weken zei ik, wat hoop je dat het word vroeg de dame nu weer, en ik antwoorde dat het mij niets uitmaakte, als het kindje maar gezond is zei ik tegen haar, ze draaide zich om en liep weg de lange gang in, kom maar hiernaartoe riep ze als het zover is, en laat je onderzoeken bij de vroedvrouw en huisarts, weg was ze de hoek om op weg naar weet ik veel.

Claire s Visie,

John belde mij op vlak voor ze naar de kliniek gingen, ik moest mijn vriend wakker maken die nog half in slaap vroeg wat er nu weer was, Ingrid moet bevallen riep ik naar hem, wordt nou wakker man!!! we moeten gaan, waarnaartoe vroeg Eric slaperig, ga nou maar liggen vrouwke, WAT schreeuwend rammelde ik aan hem en plotseling begon het te dagen, Ingrid kwam het brommend uit zijn keel, INGRID MOET BEVALLEN, schreeuwde hij nu ook en sprong op van het bed alsof het in de fik stond, wat sta je daar nog zei hij nu helemaal wakker, ben jij nog niet aangekleed, John word vader en jij staat te klooien, perplex keek ik naar hem, ik had hem toch wakker gemaakt of verbeelde ik mij dat nu.

We renden naar buiten waar de auto stond en Eric gooide de deuren open, we reden als gekken om op tijd te zijn daar waar de spanning al voelbaar was, Ingrid lag al in de verloskamer, gekrijs liet ons verbleken, we wachten in spanning af en ik ging naast Gerda zitten, hand in hand zaten we daar terwijl de man in ons bijzijn op en neer begon te rennen, heel kalm vroegen we aan Eric of hij zenuwachtig was, de man keek ons aan en met een hoogst verbaasd gezicht, bijna op het beledigde af was het ; mijn zoon moet bevallen hoor, ik weet niet of jullie dat wel weten, wij vrouwen keken verbluft naar elkaar en gilden toen van het lachen waarbij Gerda haar blaas niet meer onder controle kon krijgen en haar plas spontaan liet lopen, Eric ging zitten morren en met een rooie kop sprak hij; iedereen kan zich toch eens vergissen of wel soms, hup daar gingen we weer.

John kwam uit de verloskamer met een gezichtsmasker en een groene jas aan die hij nu van zich af smeet, Hij liep eerst naar Claire en een grootte knuffel was het gevolg, 2 jongens mam, ik ben papa van twee jongens, hij kuste Claire op haar wangen en Eric gaf ook aan John een kus op zijn wang met tranen in zijn ogen, John draaide zich nu naar Gerda, Proficiat oma s riep hij door de zaal, een tweeling zei hij ook tegen Gerda, twee jongens mam, en met Ingrid gaat het goed, we moeten nog even een en ander afwachten, de kinderen gaan eerst nog even in een couveuse, even kijken of alles goed gaat en dan mogen we ze als Ingrid ook naar huis mag meenemen, een hele zin vol zonder adem te halen, een half uur ging voorbij, een "zuster" kwam ons halen en nu konden we de borelingen zien die in de couveuse lagen en werden aangewezen, dat zijn ze dus, even werden ze getoond voor het raam, hun ogen dicht.

Gerda nam de hand van John en Claire, met hun drie liepen ze naar de uitgang, Eric als een klein hondje achter hun aan, Ingrid moest natuurlijk blijven, John mocht ook, maar dat zou hem te veel worden waren we bang.

Wij zijn nu 2 weken verder en de twee groeien als kool, de borsten van Ingrid zijn gevuld met melk en de twee weten waar ze voor zijn, beiden liggen gelijktijdig aan de borst van mijn vrouw, soms kijk ik even jaloers naar hen, een stralende lach van Ingrid is mijn beloning als ik onze jongens van haar weg haal, verschoon en hen weer in de wieg leg waar de beide oma s dan steeds weer naar toe lopen, de tintelingen in Ingrids benen kunnen tot op de dag van vandaag nog geen belangen vertegenwoordigen al heeft de cardioloog wel testen in het vooruitzicht gesteld, afgelopen nacht hebben we voor het eerst na de bevalling weer seks gehad, volgens Ingrid is er nu weer plaats voor een nieuwe, ik John dus, heb expres mijn uiterste stinkende best gedaan om haar weer te vullen, Gerda heeft een test laten doen, ze weet wat er in haar buik aanwezig is maar zegt niets, ze laat de aanstaande vader in spanning zitten, diens vrouw is de dochter van de zwangere oma, verder zeg ik niets meer en is dit het einde van deze serie.

Ps Gerda is na 2 maanden bevallen van een dochter die Claire word genoemd, Claire en Eric hebben de verkering gestopt, Claire heeft haar woning verkocht en leeft nu bij Gerda, deze twee zijn een relatie begonnen in het huis van Gerda, John en Ingrid met kinderen wonen ook in dit huis totdat ze zelfstandig in een daarvoor ingericht huis kunnen gaan wonen.