Paps De Vrijdagsoldaat

Het Café heet ‘Officers Mess’. Het is op de hoek van de Brink en de Kazernestraat. Ik weet dat omdat we er al jaren naast wonen. We, dat zijn mijn moeder, Jessica en ik, Barbara, een tweeling. We hebben alle drie rode krullen en heel veel sproeten. Een vader is er niet bij, hij vertrok toen Jess en ik 12 waren. Waarom? We hebben het er nooit over. Waar naartoe? Naar Irak, voor één of andere missie.

Het merendeel van de klandizie van de Officers Mess bestaat uit soldaten van de Juliana-kazerne, even verderop op de Kazernestraat. Vooral vrijdagmiddag, voordat ze voor het weekend naar huis gaan met hun legergroene plunjezak vol vuile was. Andere klanten mijden dan de Mess, de sfeer is er iets te uitgelaten. Jess en ik gaan dan juist: twee roodharige roofdieren met de Mess als territorium.

We hebben een vast scenario. We beginnen aan de bar. Henri schenkt ons een glas witte wijn in. Jess en ik bekijken de groep. Een stuk of 20 soldaten. Jonge jongens. Acht van hen zitten rond twee aan elkaar geschoven tafels vol glazen, de rest staat er omheen. Er is al flink gedronken maar de jongens kunnen er goed tegen. Ze proberen niet naar Jessica en mij te kijken, maar dat lukt niet zo goed. Ze kijken voortdurend. En ze hebben het over ons. In hun ogen tekent zich een wens af, en ook in hun broek.

Wij hoeven ze niet te versieren. We hoeven ze alleen te naderen en ze het gevoel te geven dat wij de prooi zijn en niet zij. We lopen met ons glas langzaam naar de groep. Het gesprek valt stil. Ze kijken nu allemaal naar ons.

‘Ok, inspectie’ roept Jessica, ‘schoenen uit, broek en onderbroek uit’. ‘Yes sir’, roept één guitige jongen en begint zijn veters los te maken. De rest volgt. Binnen een minuut staan ze allemaal in hun blote pik tegenover ons. ‘Geef acht’ roept Jessica. Gehoorzaam gaan ze op een rijtje staan, benen iets uit elkaar, armen strak langs hun lichaam, kin omhoog. ‘Sergeant Boersma, controleer de wapens’.

Ik doe een stap naar voren en ga tegenover de eerste jongen staan. Eén voor één pak ik hun pik in mijn linker hand en hun zak in mijn rechter. De vierde jongen is zichtbaar zenuwachtig. Hij is kennelijk voor het eerst op het vrijdagmiddag-appèl. ‘Wat is je naam boy?’ vraag ik. ‘Gert’, antwoordt hij zachtjes. ‘Gert sir’, brul ik.

Na mijn inspectieronde staan alle wapens stijf omhoog. ‘Op de plaats rust’, roept Jessica. Henri geeft alle jongens een glas bier. Hij kan ondertussen zijn ogen niet van de jongens afhouden. Voor Henri is de Mess het paradijs. ‘Hef het glas’, beveelt Jessica, en dan: ‘proost!’ Daarna lopen de jongens terug naar hun tafel. Sommigen trekken hun broek weer aan, de meesten niet. Jessica en ik mengen ons onder de jongens. Er ontstaan twee groepjes rond twee roodharige seks-magneten.

Klokslag 17.00 uur komt Henri naar ons toe met de hoge hoed. Alle jongens (op Gert na) trekken een lootje. De uitslag wachten Jessica en ik niet af. Die zien we een kwartier later wel als de deur van het schuurtje achter de Mess open gaat. Gerard stapt naar binnen. Een favoriet van me: stevig, gespierd, een echte soldaat. Gerard is ook een genieter, die zich graag door twee naakte zusjes laat verwennen, die het initiatief aan ons kan overlaten. En dat is wat we willen.

Jess knielt voor hem en maakt zijn broekriem los. Ze trekt zijn broek en onderbroek naar beneden tot op zijn enkels. Hij stapt er uit. Jessica schuift zijn kleren opzij. Ik ga achter Gerard staan en trek zijn T-shirt over zijn hoofd. Ik pak zijn borst vast en druk mijn borsten tegen zijn rug aan. Jessica heeft Gerards pik in haar mond genomen en pijpt hem. Ik kniel naast Jessica op de grond en neem Gerards zak in mijn hand. Ik kneed zijn ballen. Ik neem Gerards pik van Jessica over. Ik sluit mijn lippen halverwege de schacht, zodat ik met mijn tong rondjes rond zijn eikel kan draaien. ‘Oef’, kreunt Gerard. De harde pik van Gerard klopt in mijn mond.

De finale is voor ons tweeën. Van twee kanten zuigen we aan Gerards eikel en likken we de onderkant van zijn pik. Zonder waarschuwing spuit hij een volle zak zaad in ons gezicht. ‘Sorry’, zegt hij. We staan op en geven om de beurt Gerard een kusje op zijn wang. ‘Dismissed soldier’, fluister ik in zijn oor.

Aan zaad oplikken doen Jess en ik niet. We pakken een legergroene handdoek waarop ‘Juliana-kazerne’ is gestikt en vegen ons gezicht schoon. De handdoek verdwijnt in een wasmand. Henri denkt echt aan alles!

Het tweede en laatste winnende lot is getrokken door Winston, een lange magere zwarte jongen. In zijn prachtige bruine ogen heeft hij een onduidbare blik. ‘Kom mee’, zeg ik, terwijl we het schuurtje verlaten.

Ik open de voordeur van ons huis. Binnen gaan we de trap op naar boven, Jessica voorop. We kloppen op de slaapkamerdeur van mams. ‘Binnen’, zegt ze. ‘Winston is er’, zegt Jessica, als we naar binnen stappen. Mams ligt naakt op een groot twee-persoons bed in het midden van de kamer. Achter het bed hangt een poster met daarop een man met een grijs sikje. Hij draagt een blauw jasje, een rode strik en een witte hoed met sterren. Hij kijkt ons doordringend aan en steekt zijn rechter wijsvinger priemend in onze richting. Op de plek waar ‘YOUR ARMY NEEDS YOU NOW’ hoort te staan, staat ‘FUCK THE ARMY’. En dat is precies wat mams elke vrijdagmiddag doet.

Winston is voor mams en voor mams is pijpen niet genoeg: mams wil all the way. Winston gaat voor het bed staan en salueert. Als Jessica en ik de kamer verlaten, horen we mams zwoel ‘presenteer geweer’ zeggen.

Als Jessica en ik terug komen in de Mess voor nog een glas witte wijn, zijn de meeste soldaten verdwenen. Gert, de enige die geen lootje trok, staat aan de bar met Henri te fluisteren. Het klikt wel tussen die twee.

* * *

Al een paar weken is er op vrijdagmiddag een klant in de Mess die zich door ons stoute ritueel niet laat afschrikken. Hij zit alleen aan een tafeltje in de hoek, achter een glas bier en kijkt geïnteresseerd naar ons ondeugende appèl. Hij is ook in legerkleding, maar de andere soldaten zeggen hem niet te kennen. Ze noemen hem ‘de generaal’ vanwege de sterren op zijn epaulet. Hij is een jaar of 40 en heeft een afgetraind lichaam. Hij is veel meer man dan de jongens van de Juliana-kazerne. Hij is zelfs zoveel man dat Jessica en ik over hem fantaseren. Over hoe hij ons in het schuurtje neemt en zijn zaad in onze kutjes spuit.

‘Generaal Boersma wil jullie graag ontmoeten’, zegt Henri, ‘hij beweert dat jullie zijn dochters zijn’. ‘Dan moet hij net als de anderen een lootje trekken’, lacht Jessica ongelovig. ‘En als hij dat niet wil?’ vraagt Henri. ‘Dan heeft ie pech gehad’, zeg ik. We gaan naar het schuurtje voor ons wekelijkse rendez-vous met de krijgsmacht. Als we ons uitkleden zijn we net iets meer uitgelaten, net iets meer opgewonden dan normaal. Stel je toch eens voor.

En zo geschiedt. Als we in koor ‘binnen’ roepen nadat er op de deur is geklopt stapt de stoere ‘mystery’ generaal het schuurtje binnen. Hij legt de twee lootjes met ‘winnaar eerste ronde’ en ‘winnaar tweede ronde’ voor ons op het tafeltje en zegt: ‘Raadt eens wie vandaag de jackpot heeft gewonnen?’. ‘Paps’, antwoorden we braaf.

‘Trek je eigen conclusie’, zegt hij en begint zich uit te kleden. Jess en ik blijven bewonderend toekijken als hij zijn broek uittrekt en er een reuze half stijve leuter tevoorschijn komt. We raken de regie kwijt. Lust en geilheid nemen de teugels van ons over. Vol verlangen storten Jess en ik ons op de pik van de generaal. We proberen vast te houden aan ons gebruikelijke draaiboek. Jess begint met pijpen. Dan mag ik. De generaals pik vult mijn mond helemaal. Gelukkig duwt hij zijn pik niet diep in mijn keel. Dit mag van mij eeuwig duren: die warme pik van mijn onbekende vader in mijn mond, keihard en rubberzacht tegelijk. Ik heb zijn gevoeligste vlees in mijn macht.

Dan is het tijd voor ons duet. We zuigen allebei aan zijn eikel en likken zijn schacht vanaf zijn zak omhoog. Met zoveel pik is er ruimte genoeg voor twee zusjes. Om de beurt sluiten we onze lippen rond zijn eikel. En elke keer blijkt, dat het nog stijver kan. Hij moet nu elk moment zijn sperma in de mond van één van ons tweeën gaan spuiten, als Russische roulette. Maar de generaal heeft een stalen beheersing. Hij schokt een beetje, maar waar de soldaten al gecapituleerd hebben, houdt hij stand: op wat voorvocht na houdt hij zijn lading binnen.

‘Barbara, op je rug’, beveelt de generaal. Ik ga op mijn rug op de grond liggen. Hij zet zijn knieën aan beide kanten van mijn hoofd. Zijn natte zak hangt op mijn neus. Hij buigt naar voren en steekt een vinger in mijn inmiddels kletsnatte kutje. Daarna begint hij heel langzaam over mijn clitoris te wrijven. Ik pak met beide handen zijn pik vast en begin hem af te trekken. Ik zuig zijn zak voorzichtig naar binnen. Als allebei zijn ballen in mijn mond zitten, span ik mijn lippen en maak knijpende bewegingen.

Jessica gaat wijdbeens over me heen staan, met haar rug naar de generaal en duwt haar billen in zijn gezicht. ‘Tijd om mijn sterretje te likken, generaal Paps’, hijgt ze. Als een echte tweeling komen Jessica en ik tegelijk klaar. De generaal geeft zich nog niet over. Hij heeft nog een laatste plan.

‘Zo, nu gaat generaal Paps de billen van Barbara en Jessica helemaal onderspuiten met geil. Gewillig draaien we ons om. We gaan, naast elkaar, op onze ellebogen en knieën zitten en steken onze kontjes de lucht in. Als ik Jessica aankijk zie ik dat ze op haar lip bijt en dat er een traan over haar wang loopt. In haar ogen zie ik puur genot. Dan voel ik de eerste klodders sperma op mijn billen en mijn rug. Een deel loopt naar beneden en blijft op mijn anus liggen. Even voel ik niets. Jessica wordt nu ondergespoten en dat laat ze horen: ‘Oh, lekker, spuit je zak leeg op het kontje van je dochter’. Dan ben ik weer aan de beurt. Een tweede lading drupt op mijn billen.

Nadat paps ons voorzichtig heeft schoongeveegd met de door Henri klaargelegde handdoek, kleden we ons zwijgend aan. Het is tijd voor het innen van de volgende prijs van de generaal.

* * *

Als we de deur van de slaapkamer van mams openen zien we het gebruikelijke tafereel. Mams ligt klaar om door haar soldaat genomen te worden. ‘Paps is er’, kondigt Jessica zijn komst aan. Paps stapt over de drempel en kijkt dan naar Jessica en mij. Het is niet de bedoeling dat we hier bij zijn kennelijk. Als we ons terugtrekken klinkt het als vanouds: ‘Presenteer geweer soldaat’.

De Mess is geheel verlaten als we ons bij Henri melden voor een tweede glas witte wijn.