De Gordel Van Smaragd

“Adoeh jij doerak, betoel jij zult geen man krijgen...” Dora hoorde het haar moeder nog zeggen. Ze waren nog niet helemaal gewend aan hun nieuwe woonplaats en papa had door de ervaringen van de laatste jaren weinig meer in te brengen. “Schiet op jij, pas op of je eindigt nog in de kali.”.

Mam was ook niet helemaal goed bij haar hoofd gebleven en voor een beetje afleiding kon ik thuis niet terecht.

“Kom Dora, opletten” , de lerares tikte me op de schouder en ik schrok op. Ik was even weggedroomd en had mijn werkstuk even vergeten dat voor me lag. Juf had het nagekeken en de hele klas zat stil te lezen wat er voor opmerkingen in hun nagekeken werkstukken stond.

Ik had iets over de riddertijd en de jacht geschreven, omdat we vlakbij een oude kasteelruïne woonden met een toren waarin uilen nestelden.

’s Nachts in mijn bed hoorde ik die uilen als het donker werd en dan voelde ik me even terug in de rimboe van vroeger.
We woonden toen vaak op verafgelegen plekken waar mijn vader dan de rust en orde moest bewaren door met de inlanders contact te maken en contracten af te sluiten. Hij sprak een meerdere talen en kende ook de adat zodat hij goed kon bemiddelen.

Voor mijn moeder waren de weken dat hij ons dan midden in de rimboe alleen liet tijdens zijn expedities niet zo leuk.
De djongos en de kebon pasten op onze veiligheid en de baboe zorgde dat het huishouden liep en ik niets te kort kwam maar de verveling sloeg dan toe.

Hij kwam uit Denemarken en had na wat omzwervingen en een studie Oosterse talen in Nederland mijn moeder ontmoet en om aan de kost te komen had hij een betrekking in de Oost aangenomen. Zijn opleiding gaf hem de kans zich te onderscheiden maar toen ik er eenmaal was, bleef mijn moeder vaak alleen thuis en voelde mijn moeder zich vaak verloren tussen de inlanders.

Thuis hoorde ik een mengelmoesje van plat Nijmeegs, Maleis en Deens en als pa echt boos was gooide hij er een paar arabische verwensingen tussendoor.
Mijn vriendinnen keken soms raar op maar meestal gingen we naar het buurthuis waar een disco was en je kon pingpongen of gewoon met een cola op de banken rondhangen.

Het buurthuis stond tegen de dijk en in de achtertuin groeide hoog onkruid en verwilderde struiken tussen de oeroude fruitbomen.
’s Zomers kon je daar heerlijk zonnen en mijn vriendinnen en ik legden dan achterin achter de hoge struiken tegen de dijkhelling wat dekens en kleedden ons uit om heerlijk in de zon te liggen.

Af en toe klonk er dan van boven waar een wandelpad over de dijk liep een snerpend gefluit. Weer een gluurder, dacht ik dan en trok me er niets van aan.

Vroeger als kind speelde ik ook in mijn blootje in de achtertuin en als de baboe me voor het eten baadde had ik meestal moddervlekken en schrammen over mijn hele lijf. “Kom nonna, aankleden” zei Baboe na het bad en trok me mijn tjelana monjet aan.

Mijn moeder had met pa steeds Deens gesproken waardoor ik thuis meestal Deens sprak. En als er weer een gluurder naar ons floot zei ik “ Røvhul” en voor de zekerheid ook “kontol besar”.
Mijn vriendinnen keken me dan aan maar ik liet ze maar raden.

Voor hen was ik een buitenbeentje en mijn vader die vaker weg was dan thuis had de reputatie gestoord te zijn.

Hij was geregeld opgenomen en werd dan voor therapie en behandeling ver weg in een inrichting verzorgd. Mijn moeder en ik pasten ons aan in onze buurt en Nederlands werd onze voertaal.

Dat mijn moeder ook niet ongeschonden de oorlog was doorgekomen had ik wel door. Terwijl we om een mij onbekende reden door konden gaan met wonen in ons huisje met de baboe als hulp, was pa afwezig.

Later las ik stiekem in mams dagboek dat ze onder haar nachtgoed in de kast verstopte en ik begreep dat ze jarenlang haar lichaam had laten gebruiken in ruil voor haar en mijn vrijheid.

Ik had dan met de baboe een wandeling gemaakt en op de pasar rondgestruind en later die dag als we met de volle tassen naar huis liepen zongen baboe en ik liedjes “In de kali Brantas, ... en boerong kakatoea ... “.

Voor we het huis inliepen keek baboe dan even en riep “Nonna, kita boleh datang? “
Als mam terugriep dat we er in konden liepen we de keuken in en pakten de boodschappen uit.
Soms had mam “Tida” teruggeroepen en dan wachtten we in de tuin tot ze tevoorschijn kwam even later.

In haar dagboek had ik later gelezen dat er dan herenbezoek kwam en de baboe pas laat met me thuis mocht komen om de tien maar soms ook twintig heren te kunnen ontvangen.
Ons afgelegen huis bood een ideale gelegenheid voor ongemerkte bezoekjes en dat had mams dus uitgespeeld.
Toen ze later weer met pa herenigd was, speelde dat verleden op en vertrokken we vrij snel naar Holland.
Het verleden achter je laten is echter moeilijk.

Afijn, ik bloeide op school wel weer op en toen mijn ouders uiteindelijk uit elkaar gingen kwam er rust in huis.

“Dora, je hangt altijd met vriendinnen rond, wordt het geen tijd voor een vriendje?” had mams een keer onder het avondeten gezegd, maar ik dacht: bemoei je met jezelf.
Ik had wel begrepen dat de heren der schepping erg vrijpostig konden worden en daar had ik nog geen behoefte aan maar ik zei niets en at door.

Toen ik zestien was geworden en in mijn voorlaatste schooljaar zat zag ik er al aardig volwassen uit.

Als ik met mijn vriendinnen lag te zonnen hoorden we nu altijd gefluit van boven en we hadden er wel schik in de jongens een kijkje te gunnen. Met de benen open en opgetrokken knieën deden we of we bruin proberen te worden met een strooien hoed over ons gezicht gelegd. In de warme zon dommelde ik dan geregeld in en ik kleurde dan ook gauw streeploos bruin.

Op een middag had ik me weer op de deken naast mijn vriendinnen onderaan de dijk neergelegd en na een cola tic die ik binnen van de barjongen had weten te krijgen hoewel alcohol schenken niet mocht officieel, doezelde ik in de zonnewarmte in.

Hoed over mijn hoofd en armen langs me heen, heerlijk ontspannen.

Dit keer klonken er geen snerpende fluitgeluiden en bleef het stil. Ik droomde dat ik in onze oude tuin van vroeger lag ergens in de rimboe en dat de kebon de tuin aanharkte. “Nonna... “ hoorde ik zacht, blijkbaar lag ik in de weg maar hij harkte wel verder om me heen.

De blaadjes kietelden me terwijl hij om me heen harkte en ik rilde wat. Gut wat voelde dat lekker aan en ergens tussen mijn benen bewoog de hark nu en de blaadjes raakten mijn poesje. “Ga door kebon, mijn poeki jeukt”, dacht ik terwijl ik loom door doezelde en blijkbaar merkte deze ijverige tuinjongen het en ik voelde hoe mijn poesje met een paar vingers werd opengeduwd.
“
Lekker”, mompelde ik en toen voelde ik een natte tong langs mijn lipjes glijden...
“Uch uch” klonk het en blijkbaar waren een paar haartjes in de keel van de kebon gekomen.

Daar verdween de tong en ik hoorde vaag een rits die los werd getrokken. Een warm en zacht nat tongetje leek weer tegen mijn poesje te drukken en ik zette me in mijn slaap schrap.
Mijn heupen drukte ik wat op en mijn poesje opende zich en toen gleed een heel lange tong naar binnen. Wat een lange tong dacht ik en dommelde verder nu toch wat meer opgewonden. “Adoeh, jouw tong hij is toch geen kontol ?... mompelde ik in mijn slaap.

Mijn poesje wende aan het gevoel en na een tijdje voelde ik dat er iets op mijn buik viel. Mijn poesje was leeg maar er dropen warme dikke klieders langs mijn buik op de grond.
Het ritselde nog even en een rits werd dichtgeschoven en de zonnewarmte leek mijn natte poesje snel weer op te drogen.

Toen mijn vriendin aan mijn arm schudde werd ik wakker, “Dora”, zei ze “was dat een jongen daarnet? Ik zag er een paar de dijk opklimmen, jij niet?”

Ik wist van niets en schudde van nee. “Verbeelding, ja toch...”, maar ik dacht wel terug aan mijn droom.

De rest van die zomer herhaalde zich dit regelmatig en ook mijn vriendinnen leken af en toe met opgedroogde vlekjes op hun buik wakker te worden na het zonnen. De barjongen had ons steeds vaker meer dan 1 glas, flink met rum aangelengde cola gegeven en later begreep ik dat hij dat niet zonder reden deed.

“Afijn om een lang verhaal kort te maken, die barjongen werd later jouw vader, Carlijn”, had ik aan mijn dochter opgebiecht.

Carlijn vroeg me nog of ik oma’s dagboek bewaard had en ik gaf het haar met het verzoek er erg zuinig op te zijn.

“Schrik niet van wat je leest, oma was nogal recht door zee en wond er geen doekjes om”.


Woordenlijst
Poekie = kutje
Kontol monjet = apenpik
Kontol besar= grote piemel
Kebon= tuinman
Djongos= huisbediende
Baboe=kindermeisje