Vicki heeft haast. Over de licht besneeuwde wegen spoed ze zich voort naar haar volgende schoonmaakklus. Vicki is een niet onaantrekkelijke veertiger, moeder van twee schoolgaande kinderen en nu onderweg naar haar derde schoonmaakklusje van die dag. Dat kan nog net voor ze haar kinderen van de buitenschoolse opvang moet halen.

Haar leven is een stuk drukker geworden sinds haar man ontslag heeft gekregen. Hij werkte in de bouw en de crises had ook bij het bedrijf waar haar man werkte sporen achter gelaten. Als kraanmachinist was hij al jaren in dienst van hetzelfde bedrijf. Ze hadden het altijd goed gehad. Hij werkte fulltime en zij paste op de kinderen. Het was voor haar een bewuste keuze geweest. Ze had ook kunnen blijven werken maar het hoefde niet en ze redden zich goed. Leuk huis, twee auto’s en haar man een motor. Twee keer per jaar op vakantie. Alles liep op rolletjes. Tot die ene dag een aantal maanden geleden. Totaal onverwacht was het bedrijf waar haar man werkte failliet verklaard. Weg goede baan, weg inkomsten en hallo hoge hypotheek en vaste lasten.

Gelukkig had haar man Joop door zijn vele ervaring snel een nieuwe baan gevonden als kraanmachinist bij een internationaal bedrijf. Dit betekende dat hij drie weken weg was en één week thuis. Ook zijn salaris was lager dan voorheen. Samen hadden ze aan tafel gezeten toen de kinderen op bed lagen. Met pijn in het hart hadden ze besloten een auto en motor de deur uit te doen. Na een aantal maanden bleek ook dit niet voldoende. De lasten bleven hoog vanwege de leningen die ze hadden moeten nemen om te overbruggen en ze besloten nog meer kosten te halveren. De autoverzekering kon op WA-dekking , de kachel een graadje lager en nog meer van die kleine maatregelen. Vicki had besloten ook haar steentje bij te dragen en was begonnen met huishoudelijke schoonmaaklusjes bij particulieren. In het begin liep ook dit niet want door de crises was er steeds minder vraag maar nu had ze een aantal vaste adresjes door de stad. Door haar bijdrage konden ze het weer net redden en hoefden ze het huis niet in de verkoop te zetten. De kleine leningen werden versneld afbetaald. Het leven begon weer zin te krijgen.

Vicki reed de wijk binnen in haar stationwagen. Het was een villawijk waar grote dure appartementsgebouwen, de villa’s afwisselden. Haar schoonmaakklus was aan het doodlopende eind van de wijk, rond een pleintje waar de uitritten van drie villa’s samen kwamen. Er was een kleine parkeerplaats waar een mercedes, bmw, porsche en een dure aston martin stonden geparkeerd. Vicki parkeerde snel haar auto ernaast. De stationwagen stak een beetje schril af tegen het kapitaal dat er geparkeerd stond. Snel stapte ze uit haar wagen en glibberde over de sneeuw, de oprit op richting haar schoonmaakadres. Het waren de laatste dagen van het najaar. Dit was haar grootste adres. Hier was ze minimaal drie uur bezig. Ze moest opschieten want anders zou ze te laat komen bij de buitenschoolse opvang. Ze was al een keer te laat geweest en haar kinderen waren niet echt blij geweest. Ze wilden al niet eens naar de BSO, maar nood breekt wet. Vicki spoedde zich naar binnen en begon aan haar klus.

Natuurlijk hadden de bewoners die avond ervoor een party gehad en het huis stond op zijn kop. Zal je net zien als je haast hebt. Met frisse moed begon ze en het werk vorderde snel. Ze borg de stofzuiger en andere schoonmaakspullen op. Ze keek op haar klokje. Shit, neee…. Nog tien minuten om bij de BSO te komen. Gauw haastte ze zich naar de auto waar alweer een dun laagje sneeuw op had verzameld. Ze veegde gauw de voorruit schoon en stapte in de auto. Startte de motor en zette de auto in de achteruit. Voorzichtig, maande ze zichzelf. Het is glad. Langzaam reed ze achteruit. Zo nu kon ze veilig vertrekken. Ze gaf gas en trok op. Plotsklaps kwam daar uit de struiken een kat de weg over rennen. Instinctief trapt ze op haar rem. De auto begon te schuiven en ze schampte langs de dure wagens die daar geparkeerd stonden. Ze stapte uit en bekeek de schade. Die was fors. Ze keek om zich heen maar kon geen mens vinden.

Niemand die haar had gezien. Wat nu? Ze was al bijna te laat. Een briefje onder de ruitenwisser. Na wat gerommel in het handschoenenvakje kon ze geen pen en papier vinden. Ze keek om zich heen maar het was absoluut niet duidelijk wie de eigenaren waren van de auto’s. De druk op haar schouders nam toe toen ook nog haar mobiel begon te rinkelen. Ze keek op de display. De kinderen. Ze nam op en vertelde dat ze al onderweg was naar de BSO. Een half uur te laat ophalen betekende een boete van de BSO. Daar had ze nu even het geld niet voor. Ze nam een besluit. Ze stapte in de auto en haalde haar kinderen op.

Later die avond belde ze nog even met haar man die voor zijn werk nog steeds in Dubai zat. De kinderen lagen op bed en ze hing met “Ik houd ook van jouw schat” op. Ze had hem niets verteld van het incident. Wonderbaarlijk was de kras op haar station minuscuul geweest. Ze kon het vast wel bij iemand laten repareren. Ze stond in dubio wat te doen. Moest ze de politie direct bellen of morgen? De deurbel ging en ze haastte zich naar de deur. Snel anders zouden de kinderen nog wakker worden.

Ze opende de deur en voor haar stond een ietwat gezette vrouw van rond de veertig. Ze was niet onaantrekkelijk en met haar blonde haren en doordringende blik, keek ze Vicki aan. Ze droeg een zwarte lange jas die open stond. Daaronder droeg ze een minirokje, kousen, hoge hakken en een laag uitgesneden truitje met een volle boezem. Ze zei niets. Vicki begon zich wat ongemakkelijk te voelen en duwde de deur een beetje dicht. “Wat wilt u?” vroeg Vicki.

“Ik geloof dat u en ik iets hebben te bespreken over de schade die u vanmiddag heeft toegebracht aan mijn auto”. Vicki stond even perplex en verschoot wit van kleur. “Excuus, komt u binnen” zei ze tegen de dame. Nee toch, spookte het door haar hoofd. Ze had niemand gezien. Ze had innerlijk al besloten de volgende dag te willen bellen met de politie maar door de drukte was het er nog niet van gekomen. De vrouw nam plaats op haar sofa. “Ik wilde morgen de politie bellen” stamelde Vicki. “Zal ik de papieren even halen?” ”Wilt u koffie?” Vicki had het niet meer en was één en al zenuwen. “Woont u hier alleen?” vroeg de vrouw terwijl ze aan het rondkijken was. Vicki ontspande al een beetje.”De kinderen liggen op bed en mijn man zit in het buitenland” vertelde zomaar prompt verloren. Er verscheen een glimlach op de vrouw haar mond. “U begrijpt dat u bent doorgereden na het veroorzaken van een ongeluk? “vroeg de vrouw nu aan Vicki. Deze verschoot opnieuw van kleur en werd nerveus. Ze begon te stamelen: “Ja maar, ik wilde morgen naar de politie gaan en moest de kinderen nog ophalen en ik……” Ze werd hard onderbroken. ”Zwijg” zei de vrouw nu op dwingende toon tegen haar. “Daar bent u nu te laat mee. Doorrijden is een misdrijf, weet u. Iets waarvoor je de cel in gaat. Echter gezien het feit dat u kinderen hebt….. Komt u morgenvroeg naar dit adres en wellicht dat ik de aanklacht dan zal laten vallen” De vrouw stond op, legde een visitekaartje neer en liep via de voordeur naar buiten. Stapte in haar gehavende aston martin en vertrok. Vicki’s hoofd was nu spierwit en het bloed trok langzaam uit haar hoofd. Ze werd duizelig en liet zichzelf op de bank vallen.

Honderden gedachten trokken door haar hoofd. Zij de cel in en de kinderen dan? Een schade die ze niet kon betalen. Hoe zou haar man hier op reageren. Hoe moest ze nu verder. Ze begon te huilen op de bank. Ze was ook zo druk geweest en alles liep mis. Er was niemand om haar bij te staan en….ze vermande zich. Ze had al zoveel doorstaan. Ook dit zou ze wel redden. Morgen zou ze naar het adres gaan. Ze pakte het visitekaartje en draaide het om. Mr. Vos, advocaat, Van Loenensingel, Wassenaar. Die nacht sliep ze slecht. De volgende ochtend smeerde ze routinematig het brood en bracht de kinderen naar school. Gelukkig had ze de komende twee dagen geen schoonmaakklusjes.

Ze pakte het papier dat ze met routeplanner had uitgedraaid en begaf zich naar het adres op het kaartje. Ze woonde zelf in Den Haag en Wassenaar was vanuit haar wijk zelfs dichtbij. Een kwartier later stond ze voor de poort van een behoorlijkj grote villa. Ze stapte uit en drukte op de bel bij de poort. Ze hoorde een beveiligingscamera zoemen en een stem uit een luidspreker vertelde dat ze verder mocht rijden. Ze stapte in haar station en begaf zich via de lange statige oprijlaan naar het woonhuis. Ze melde zich aan de voordeur. Een butler in pak opende de deur en vroeg of ze in de hal wilde wachten. Hij haalde mevrouw op.

Vicki keek nieuwsgierig rond. De lange marmeren gang met grote schilderijen maakte indruk op haar. “Komt u mee naar de living?” vroeg de butler statig. Vicki liep achter de man aan en nam plaats op een sofa. De vrouw die de avond ervoor bij haar thuis was geweest stormde de kamer in en droeg een schijfje mee. Ze liep naar een kast waar diverse apparaten in stonden en legde het schijfje in een apparaat. Ze pakte een afstandbediening en een groot TV-scherm floepte aan. Op het beeld was een vrouw te zien die haastig in een auto stapte. Weliswaar voorzichtig wegreed maar hard op de rem trapte en langs vier peperdure auto’s schoof. De vrouw stapte uit en inspecteerde de schade. Keek in het rond, rommelde wat in haar auto en stapte in de auto en reed weg. Zij was de vrouw in kwestie. De kat was niet op het beeld te zien. “Gelukkig heeft mijn cliënt een camera bij zijn uitrit hangen”, vertelde de vrouw. “Ik begrijp dat u daar schoonmaakt in de buurt?” De vraag werd op haar afgevuurd en Vicki wist niet hoe ze moest reageren. “Eh ja” stamelde ze. Vicki begon hem een beetje te knijpen het leek wel of ze werd verhoord.

“Goed” zei ze. “Ik zal u een zakelijk voorstel doen. Ik geef u een kwartier bedenktijd of u het accepteert. Zo niet dan gaat deze band, samen met een aangifte naar de politie. Houdt u er rekening mee dat dit geen overtreding is maar een misdrijf. Dit betekent celstraf en een boete. En vergeet u mijn reparatiekosten niet. Ik hoop dat u een goede oppas heeft”.

Er heerste even een stilte zodat deze woorden neervielen in Vicki’s brein. “Ik begrijp dat u de ernst van de situatie inziet?” Vicki knikte schuchter. “U zult hier twee dagen per week schoon komen maken voor alleen het komende jaar. Daarbij voert u tevens alle opdrachten uit die ik u geef zonder tegenspreken. Kunt u zich hier in vinden? “ Vicki gaf een zucht van verlichting. Hiermee kon ze goed wegkomen. “Op welke dagen” vroeg Vicki nog. “Elke donderdag en vrijdag zult u zich hier ’s ochtend melden. U bent dan om drie uur vrij zodat u uw kinderen van school kunt halen. U blijft hier werken totdat u de schade van mijn auto hebt terugbetaald. “Zie het als een extra adresje en wellicht zal ik u er ook nog voor betalen. U hebt een kwartier om hier over na te denken”. Ze liep de kamer uit. Vicki hoefde niet te lang na te denken. Twee dagen in de week extra werken een jaar lang en geen vervolging en ze kon haar huidige inkomen op peil houden. Haar man zou van niets weten en wellicht haalde ze ook nog wat extra centen binnen. De deal was goed. Na een kwartier stond de vrouw van middelbare leeftijd weer voor haar “En?” vroeg ze. “Ik doe het” zei Vicki. “Dan spreek je me vanaf nu alleen nog aan als mevrouw” zei ze “Morgenvroeg om 9.00 uur, precies en anders krijg je straf”. Die laatste opmerking ontging Vicki in haar vreugde.

En zo stond ze de volgende dag weer voor de poort. Ze was er zelfs iets eerder. De auto moest ze achter bij de stallen parkeren en ze liep naar het huis. Ze hoefde niet aan te bellen. De butler opende de deur en verzocht haar mee te lopen. Ze daalden af naar een kelder en daar diende ze zich om te kleden in een ouderwets dienstmeisjesuniform. Het bestond uit een kort zwart minirokje, een paar hoge hakken, netkousen, een laag uitgesneden witte blouse en een wit schortje van kant. Ze diende ook een soort kanten mutsje op te zetten. Het leek wel zo’n pakje als haar man een keer bij de pabo had willen bestellen. Ze had hem dat uit zijn hoofd gepraat. Geen haar op haar hoofd dat ze dat ging aantrekken. En nu deed ze het toch.

Ze kleedde zich uit en trok het pakje aan. Haar borsten werden helemaal naar boven gedrukt. Ze bezat een ruime DD-cup maar die waren gaan hangen na de zwangerschappen. Maar nog steeds was ze gezegend met een grote boezem. Ietwat onwennig liep ze naar de woonkamer. Van de butler had ze meegekregen dat ze met haar plumeau alles moest gaan afstoffen. Ze zou morgen dan alles moeten zuigen. Mevrouw zat op de bank en zei niets. Ze observeerde Vicki. “Goedemorgen mevrouw” had Vicki nog gezegd maar ze had geen reactie terug gekregen.

Vicki overzag de kamer en begon maar met de grote boekenkast. Ze pakte een huishoudtrapje en begon met haar plumeau de bovenkant van de kast af te stoffen. Haar mevrouw zat nog steeds naar haar te kijken en Vicki werd er toch een beetje ongemakkelijk van. Nadat er nog eens zo twintig minuten voorbij gingen vroeg Vicki haar uiteindelijk: “Kan ik iets voor u doen mevrouw?” Haar mevrouw wenkte met haar hand dat ze moest komen. Nog steeds zei ze niets. Vicki liep door de kamer richting de grote stoel. Het was zo’n grote barokke stoel met veel versieringen er omheen. Vicki ging voor haar staan en keek haar vragend aan. “Kniel” sommeerde haar mevrouw. Ze vroeg het op een zachte toon maar het kwam er strak en dwingend uit. Vicki keek haar verbouwereerd aan. “Moet ik mezelf herhalen?” vroeg ze. Vicki wist niet wat ze met het verzoek aan moest en gaf maar toe. Het was immers haar eerste dag. Ze knielde neer voor haar mevrouw. Deze bukte zich nu voorover en kwam met haar gezicht vlak bij de hare. Ze had een losse zijden blouse aan en Vicki’s ogen werden naar het grote decolleté van haar mevrouw gezogen. Ze droeg geen BH en een paar grote blanke meloenen hingen voor haar neus te dansen in de zijden blouse. Ze rook naar een duur parfum die Vicki enigszins bedwelmde. “Als ik je iets vraag, dan voer je het zonder tegenspreken gelijk uit, heb je dat begrepen?” vroeg ze op dwingende toon. Vicki begon een beetje te stotteren: “Eh… j,j,ja mevrouw” antwoordde ze. Ze wilde de deal niet teniet doen op deze eerste dag. “Prima, dat verwacht ik ook. Anders kan het hele zooitje alsnog worden opgestuurd” bitste ze. Vicki wilde haar niet ontstemmen en vroeg gelijk ”Zal ik weer verder gaan mevrouw?” Ze keek Vicki aan met een glimlach op haar gezicht en zei: “Dan trek je nu eerst je BH maar eens uit. Ik wil die dubbel D’s van jou wel eens inspecteren!” Vicki was totaal verbouwereerd en keek haar aan. Ze werd boos en zei: “Zo’n vrouw ben ik niet, dat is geen onderdeel van de afspraak!” Ze stond op en ontdeed zich van haar schortje. Gooide die woest op de grond en het kapje op haar hoofd erna. Ze liep richting de deur. Ze had hem bijna bereikt toe ze met harde toon achter zich de vrouw hoorde spreken in haar intercom: “James, er is hier een mevrouw die zich niet aan de afspraak houdt. Zie erop toe dat ze netjes het pand verlaat en breng tegelijkertijd even het pakketje met bewakingstape langs de politie. Ik zal zo dadelijk voor een aangifte langs rijden”.

Vicki bleef staan en draaide zich om. “Dat is niet eerlijk” riep ze uit naar de vrouw. Deze glimlachte en keek vergenoegd leunend vanuit haar stoel. Op zachte toon zei ze: “Als de wereld eerlijk was had ik geen werk meer. Je gaat om met tegenslag of je legt je erbij neer. Jij kiest voor het laatste. James zal je uitgeleide doen. Onze afspraak was dat je al mijn opdrachten zou uitvoeren een jaar lang. Bij het eerste verzoekje begin je al te piepen. Je vroeg het me zelfs.” Vicki keek haar aan. Ze stond daar terwijl er een traan over haar wang biggelde. Wat moest ze nu doen? Honderden gedachten besprongen haar. Uiteindelijk na vijf minuten nam ze een besluit. De vijf minuten leken wel dagen. Ze veegde de traan van haar wangen. Ze deed het knoopje van haar blouse open, en nog één en nog één.

Ze reikte met haar handen naar binnen en trok het schouderbandje naar beneden en herhaalde dat bij haar andere schouderbandje. Ze liet de BH op de grond vallen. Op dat moment kwam James de kamer binnen. “Mevrouw heeft zich bedacht!” hoorde James vanuit de stoel tegen zich roepen. “Neem dat daar op de grond mee en leg het bij haar spullen. Ze zal het binnen dit huis niet meer nodig hebben”.

James pakte de BH van Vicki op en zei: “Zoals u wilt mevrouw”. En daarmee verliet hij de kamer weer. Vicki stond daar met haar blouse open. Haar volle DD’s waren in volle glorie te aanschouwen in haar blouse. Ze veegde de tranen van haar wang en vermande zich weer. De vrouw in de stoel observeerde haar nog steeds en wenkte haar toe weer naar haar toe. Vicki liep naar de stoel toe. Toen ze er bijna was wees haar mevrouw naar het schortje en het mutsje. “Vergeten we niet wat?” Vicki keek haar nijdig aan en bond haar schortje weer voor en plaatste het mutsje op haar hoofd en liep naar de stoel. “Kniel” werd haar opnieuw gesommeerd. Vicki aarzelde nu niet meer en knielde voor haar neer. Yolanda, dat was de naam van mevrouw, bukte zich voorover. Haar hoofd kwam naast die van Vicki te hangen en ze fluisterde in haar oor: “Dit is de eerste en laatste keer dat je dit doet. Er komt geen volgende keer. Ik laat alles direct opsturen. Zo dadelijk zal ik een passende straf voor jouw wangedrag bedenken. Ik zou me maar bedanken als ik jou was”. Vervolgens ging ze weer rechtop in haar stoel zitten en keek naar Vicki. Deze was nog een beetje in shock maar het kwartje begon langzaam te vallen. Ze keek op naar Yolanda en stotterde: “D, d, dank u wel voor deze kans mevrouw” Yolanda lachte naar haar en knikte vergenoegd. Ze wenkte met haar hand dat Vicki dichterbij moest komen. Deze stond op en bukte zich naar haar toe. Ze voelde een koude hand langs haar borsten glijden en ze voelde haar tepels verstijven. Yolanda kneep lichtjes in Vicki’s tepels. Een rilling trok door haar lichaam en ze kreeg kippenvel. Haar borsten werden nu door twee handen gewogen en gemasseerd. Er werd geen woord gesproken. Haar borsten werden nu al tien minuten afgetast. Toen hield ze er plotsklaps mee op.

“Ik ben eruit” zei ze plompverloren. “Doe je blouse dicht. Ik zal James roepen. Vertel hem dat je hem een geile man vindt. Kniel voor hem neer en haal langzaam zijn lul uit zijn broek en zuig hem af. Als hij bijna komt spuit je alles over je gezicht. Daarna haal je het zaad met je vinger van je gezicht en slikt alles door. Vervolgens bedank je hem voor zijn verdiensten. Dit zal je straf zijn”.

Vicki keek haar aan met grote ogen van ongeloof. Er waren voor haar huwelijk wel wat andere mannen geweest maar deze had ze nog nooit afgezogen. Pas later in haar huwelijk had ze dit voor het eerst geprobeerd. Nu moest ze een wildvreemde afzuigen. Haar mevrouw keek haar aan met vragende ogen. “En….?” Bitste ze tegen Vicki. Deze keek haar geslagen aan en antwoordde: “Ja mevrouw”. Mevrouw liep naar de intercom en riep James. Deze kwam vijf minuten later de kamer in en vroeg “Mevrouw?” Deze knikte naar Vicki en zei: “Ons nieuwste lid heeft een bekentenis. Er viel even eens stilte en James keek Vicki aan. Deze wist inmiddels wat er van haar werd verwacht. “James, ik vond je bij binnenkomst al zo’n geile man. Ik kan me niet meer inhouden. Ik wil graag je lul bewonderen en hem eens lekker afzuigen”. Alsof het ingestudeerd was kwam James voor haar staan en keek haar aan met een glimlach op zijn gezicht en knikte goedkeurend naar zijn baas alsof hij al wist wat er ging gebeuren. Vicki ging op haar knieën en opende de gulp van de butler. Ze stak haar hand naar binnen. Ze voelde snel zijn warme gezwollen lid en viste hem eruit. Hij was onbesneden, in tegenstelling tot die van haar man. Ze keek ernaar en omsloot toen haar hand om zijn lid. Ze trok zijn voorhuid naar achteren en likte aan zijn eikel. James gromde en een paar druppeltjes voorvocht kwamen eruit. Vicki proefde de ietwat ziltige smaak en vervolgde haar werk. Ze liet haar rood gestifte lippen over zijn eikel gaan en verder over zijn schacht. Langzaam voerde ze het tempo op. Ze ging steeds sneller met haar lippen over zijn lul. Plotsklaps pakte hij haar hoofd beet en begon hem over zijn lul te duwen. Vicki kokhalsde en hapte naar lucht toen de lul haar keel verliet. Slijm droop aan haar kin. Ze hapte naar lucht. Ze keek op en zag dat James zijn hoogtepunt naderde. Gauw pakte ze zijn lul en begon hem af te trekken. Enkele seconden later spoten grote slierten over haar wangen, lippen en neus. Ze bleef net zo lang trekken totdat een laatste druppel aan de eikel bleef hangen.

Ze likte hem eraf en begon voor zijn ogen het sperma met een vinger van haar gezicht te halen. Ze zoog elke keer het zoute goedje van haar vinger en slikte het door. Bij de laatste haal keek ze hem nog steeds geknield aan en zei: “Dank je wel James. Het was heerlijk”

“Prima gedaan!” hoorde ze plotseling naast haar. Ze keek opzij en zag dat haar mevrouw naast haar stond. Een videocamera in haar hand. Een rilling trok over de rug van Vicki. “Mocht je alsnog besluiten een uitbarsting als zojuist te hebben, dan gaat deze prachtvideo naar je man” Vicki keek haar met ongeloof aan. “Eén jaar, dat is de tijd dat je voor mij bent. Daarna zal je niets meer van mij horen noch hoef je bang te zijn dat ik dit materiaal gebruik. Je mag het zelf vernietigen. Tot dan……. ben je van mij dienstertje!”

Vicki zat in haar auto, op weg naar de buitenschoolse opvang om haar kinderen te halen. Haar “mevrouw” had netjes woord gehouden en gezorgd dat ze op tijd weg kon. Het maalde door haar hoofd. Alle emoties trokken pijlsnel door haar hoofd. Van verdriet tot intense boosheid. Verschillende opties schoten door haar hoofd maar ze kwamen telkens weer terug bij hetzelfde punt. Ze had geen keus. Eén jaar moest ze dit vol zien te houden. Morgen was haar tweede dag……..