De volgende ochtend vertrokken Max en Sandrine met het vliegtuig naar Italië. Max bezat in Toscane een huis waar de huwelijksreis naar toeging. Twee weken zouden ze er doorbrengen. Max was de hele reis vriendelijk en attent. Het tegenovergestelde van de dominante man die hij de avond daarvoor was geweest. Op het vliegveld kocht hij een nieuwe jurk voor haar omdat hij vond dat haar marineblauwe jurk met wit kraagje echt niet kon. Sandrine kon niet anders dan hem gelijk geven. Ze betwijfelde hevig of er een tijd was geweest dat haar kleding modieus was geweest.
Ze vlogen op Pisa. Max nam haar eerst mee de stad in om de beroemde toren te bekijken en te lunchen. Daarna begon de lange rit naar Max’ huis. Onderweg genoot Sandrine van het prachtige landschap. Max wees haar op bijzonderheden en vertelde wetenswaardigheden. Hij was helemaal de sympathieke leraar van de school.
Aan het eind van de middag arriveerden ze bij Max huis. Het was een kleine villa gelegen op een heuvel omringd door pijnbomen. In de wijde omgeving waren geen huizen te bekennen. Max vertelde dat het bijna een half uur rijden naar het dichtstbijzijnde dorp was. Hij zei dat hij het heerlijk vond dat het huis zo geïsoleerd was. Hier kon hij ongestoord zijn gang gaan.
Hij liet haar de villa zien. Beneden was een woonkamer met keuken. De woonkamer met het terras had een prachtig uitzicht. Boven waren twee slaapkamers en een badkamer. Het interieur was een geheel van hout en lichte kleuren. Het geheel maakte een prettige indruk op Sandrine. Max vertelde dat er ook nog een kelder was, maar die zou hij haar later wel laten zien. Hij nam haar mee naar de keuken waar hij een eenvoudige pastamaaltijd bereidde. Tijdens het eten praten ze gezellig over van alles en nog wat.
Na het eten veranderde Max. De uitdrukking van zijn gezicht veranderde, werd harder. De aardige man was verdwenen.
“Sandrine, ik heb boven een paar dingen voor klaar gelegd op het bed. Ik wil dat je dat aantrekt en dan naar de kelder komt”.
Het klonk bevelend en Sandrine gehoorzaamde meteen. Gespannen liep ze naar boven. Op het bed lagen echter geen kleren, maar een halsband, pols en enkelbanden en een paar schoenen met hoge hakken. Aarzelend pakte Sandrine een van de polsbanden beet. Het was gemaakt van zwart leer en er zat een glimmende ring aan. Ze had geen idee wat Max van plan was, maar ze wist wel dat ze hem moest gehoorzamen.
Ze kleedde zich uit en deed de banden om. Om haar polsen kostte het haar wat moeite om de gespen vast te krijgen, maar het lukte toch. Tot slot deed ze de schoenen aan. Ze had nog nooit op hakken gelopen dus ze liep enigszins wankel. Opeens zag ze zichzelf in de grote spiegel die op de deur van de kledingkast zat. Ze zag er heel opwindend uit. Ze voelde spanning in haar buik en zag haar tepels hard worden. Enigszins gegeneerd keek ze naar zichzelf. Dit was verkeerd. En zo kon ze toch niet door het huis lopen? Max had weliswaar gezegd dat het huis geïsoleerd lag, maar je wist maar nooit. Aan de deur zag ze een ochtendjas hangen. Ze besloot deze aan te doen om zichzelf te bedekken. In de kelder zou ze de jas dan uitdoen. Voorzichtig liep ze op haar hoge hakken de trap af en opende de kelderdeur. Een smalle trap leidde naar beneden. Verbluft keek ze door de goed verlichtte ruimte. In de ruimte stonden verschillende toestellen. Ze herkende een bok en aan de muur was een soort kruis bevestigd. Op verschillende plaatsen in het plafon, de vloer en de wanden zaten ringen. Ook stond er een soort tafel en in de hoek stond een kast.
“Lag de ochtendjas op het bed” klonk opeens Max’ stem achter haar. Geschrokken keek ze om.
“Ik…” stamelde ze.
“Ik dacht dat ik duidelijk was. Doe aan wat er op het bed ligt. Daar lag deze ochtendjas niet bij”
“Het spijt me”
“Spijt? Het zal je zeker spijten. Doe die jas uit”,
Snel deed Sandrine de jas uit. Max pakte haar bij haar halsband en trok haar mee naar het midden van de kelder. Struikelend liep ze met hem mee.
“Houd je handen boven je hoofd”.
Sandrine deed het meteen. Max klikte de boeien aan elkaar en maakte deze vast aan een ketting boven haar hoofd. Vervolgens gaf hij haar het bevel om haar benen te spreiden. De boeien aan haar enkels werden vast gemaakt aan ringen in de vloer. Sandrine volgde gespannen Max’ bewegingen. De ketting aan haar handen was aan een takel bevestigd. Max trok eraan totdat Sandrine op haar tenen balanceerde. Tevreden keek hij naar haar nu strakgespannen lijf. Hij liep naar haar toe en liet zijn handen over haar lijf glijden. Hij masseerde uitgebreid haar borsten totdat haar tepels keihard waren en parmantig naar voor stonden. Sandrine voelde haar opwinding toenemen en merkte tot haar schaamte dat haar kutje vochtig begon te worden. Dat constateerde Max ook toen hij met zijn strelingen daar aangekomen was. Hij stak een vinger in haar en masseerde haar klitje. Sandrines ademhaling versnelde en ze kon een kreun niet onderdrukken toen hij een tweede vinger in haar kutje stopte.
“Vind je dat lekker sletje” vroeg hij.
“Ja” hijgde ze.
“Dat is niet de bedoeling, nog niet”.
Tot Sandrines teleurstelling haalde hij zijn hand weg bij haar kutje en liep naar de kast. Sandrine kon niet zien wat hij deed of pakte. Toen hij zich naar haar omkeerde had hij een zweep in zijn handen.
“Vanaf dit moment” Max streek met de zweep over Sandrines rug. “Spreek je me aan met meester. Duidelijk?”
Sandrine knikte sprakeloos.
Max sloeg haar hard met de zweep op haar billen.
“Is dat duidelijk?” herhaalde hij.
“Ja meester” zei Sandrine snel.
“Goed. Vanwege je ongehoorzaamheid van daarnet krijg je vijfentwintig slagen op je billen en vijfentwintig op je borsten. Omdat dit de eerste keer is dat je met een zweep geslagen wordt, zal ik niet heel hard slaan. Maar dat betekent dat ik geen geluid van je wil horen. Als je schreeuwt of zelfs maar kreunt dan begin ik helemaal opnieuw. Begrepen?”
“Ja meester”.
Max begon direct met de eerste klap op haar billen. Met moeite wist Sandrine een schreeuw in te houden. Zag hij dit als niet hard? Het deed zo’n pijn dat ze zich afvroeg hoeveel pijn het zou doen als hij wel hard zou slaan. Ze kreeg geen tijd om er verder over na te denken want de zweep striemde opnieuw op haar billen. Ze wist zich te beheersen tot de twintigste klap. Deze kwam zo hard aan dat ze een kreun niet kon onderdrukken. Hoofdschuddend keek Max haar aan.
“Dat was niet slim sletje. Nu moet ik helemaal opnieuw beginnen.”
En tot haar ontzetting deed hij dat ook. Hij sloeg niet minder hard, maar wel sneller alsof hij haar minder kans wilde geven om een geluid te maken. Ze wist dit keer wel haar kreten in te houden, maar het koste veel moeite.
“Heel goed” prees Max en kuste haar even hard op haar mond. “Ik ga nu je borsten bewerken. Houd je in, want geloof me. Je wilt echt niet dat ik nu nog opnieuw ga beginnen”.
Meteen begon hij gericht op haar borsten te slaan. Dit was nog pijnlijker dan op haar billen. Vooral als de zweep terecht kwam op haar gevoelige tepels kostte het al haar zelfbeheersing om het niet uit te schreeuwen. Tranen van pijn schoten Sandrine in haar ogen. Max had gelijk. Vijfentwintig slagen waren meer dan genoeg. Toen Max klaar was huilde ze echt.
Hij besteedde daar geen aandacht aan en keerde zich weer naar de kast. Hij bleef een tijdje rommelen in de kast wat haar de gelegenheid gaf om op adem te komen. Hij legde verschillende dingen neer op de tafel zodat hij deze binnen handbereik lagen.
“Weet je wat dit zijn sletje?”
Hij hield een soort knijpers voor haar neus.
“Nee meester” fluisterde ze.
“Dit zijn tepelklemmen. Deze gaan zoals de naam al zegt op je tepels.”
Hij nam haar rechterborst in zijn hand en begon deze te masseren, zodat haar tepel weer hard werd.
“Dit gaat pijn doen sletje. Je hoeft je niet in te houden”.
Dat deed Sandrine dan ook niet. Ze schreeuwde het uit toen Max de klem vastzette op haar tepel. Hij wachtte even tot ze haar beheersing weer terug had. Vervolgens deed hij hetzelfde met haar linkerborst.
Daarna keerde hij zich naar de tafel, pakte iets en draaide zich weer naar haar toe.
“En dit is een dildo”.
De dildo die hij haar toonde was enorm. Dat ging nooit passen! Hij duwde de dildo in haar mond. Het paste maar net.
“Maak deze maar even goed nat in je mondje, want deze zal dadelijk in je kutje gaan. Als deze goed nat is, zal het makkelijk gaan.”
Onmiddellijk probeerde Sandrine de dildo zo nat mogelijk te maken met haar tong. Max ging ondertussen met zijn vingers naar haar kutje wat inmiddels nog natter was geworden. Tevreden hield hij zijn natte vingers voor haar gezicht.
“Je drijft sletje” constateerde hij.
Hij trok de dildo uit haar mond en begon deze in haar kutje te duwen. Het ging moeizaam omdat ze er nooit meer in had gehad dan zijn penis. Die was kleiner dan de enorme dildo die hij er nu in duwde. Ze kermde van de pijn, maar daar trok Max zich niets van aan. Zonder pardon duwde hij net zolang totdat de dildo er helemaal in zat. Haar hele kutje was nu gevuld. Max pakte een soort standaard uit de hoek en maakte deze aan de dildo vast. Sandrine nam aan dat dit was zodat de dildo er niet uit kon zakken.
Max liep weer naar de tafel en pakte daar nu een ketting vanaf. Deze bevestigde hij aan de tepelklemmen. Aan het midden van de ketting bevestigde hij een langere ketting die hij door een ring in het plafon trok. Aan het uiteinde hing hij een gewicht. Hierdoor werd de druk op haar tepels vergroot. Sandrine was de tepelklemmen even vergeten door de enorme dildo, maar het gewicht bracht de pijn weer terug. Ze kreunde luid.
“Ik zou me maar zo min mogelijk bewegen sletje, want iedere beweging van jou laat het gewicht bewegen. Met dit gevolg.”
Hij duwde even tegen het gewicht aan. Een scherpe pijn schoot door haar tepels en ze gaf een gil.
“Nu, ik moet nog even naar het dorp. Ik kom straks terug”.
Hij klikte op een knopje bij de standaard en de dildo begon in haar te bewegen met diepe stoten. Sandrine kreunde. Het kon toch niet zijn dat hij echt weg ging. Dat hij haar zo achterliet? Maar ze hoorde al snel de voordeur slaan en de auto wegrijden.
De dildo stootte diep in haar en Sandrine had het gevoel dat deze tot in haar baarmoeder kwam. Als de dildo eruit ging leek haar kut mee naar buiten getrokken te worden. Het was pijnlijk en tegelijkertijd verschrikkelijk opwindend. Dat kon toch niet dat ze hiervan genoot? Max had haar vastgeketend, geslagen en nu werd ze als het ware verkracht door een dildo. En ze genoot er van. Dat mocht niet. Ze probeerde zich er tegen te verzetten. Ze begon te bewegen in de hoop om aan de dildo te ontkomen. Hierdoor begon het gewicht aan haar tepels te bewegen waardoor de pijn daar toenam. Hoelang hing ze hier nu al. Max moest nu toch snel terug komen. Hij bleef echter weg.
Sandrine bedacht dat als ze zich aan haar armen optrok ze misschien wel van de dildo af kon schuiven. Dus ze trok zich op. De boeien gaven haar echter te weinig ruimte. Maar de dildo stootte nu wel minder diep in haar. Dus ze bleef zo hangen. Ze was echter niet sterk genoeg om dit lang vol te houden. En al snel moest ze zichzelf weer laten zakken. Toen ze was uitgerust deed ze dit opnieuw.
Na een hele tijd hoorde ze Max thuis komen. Ze was opgelucht. Max zou haar nu snel bevrijden. Dat deed hij echter niet. Ze hoorde hem naar de woonkamer lopen en de tv aanzetten. Ze probeerde opnieuw aan de dildo te ontkomen door zichzelf op te trekken. Ze was echter zo moe dat ze zich met een schok moest laten vallen. Juist op dat moment kwam de dildo omhoog en kwam daardoor nog dieper in haar. Door de schok schommelde ook het gewicht hevig en gaf haar het gevoel dat haar tepels er werden afgerukt. Ze schreeuwde het uit van de pijn.
Daarna bleef ze stil hangen. Ze was te uitgeput om zich opnieuw op te trekken. Het was haar duidelijk dat verder verzet geen zin had. Ze kon er niet aan ontkomen. Haar spieren trilden van vermoeidheid en zorgden ervoor dat het gewicht continue schommelde en haar de bijbehorende pijn gaf. Ze sloot haar ogen en gaf zich over aan het stoten van de dildo.
Ze schrok op toen ze opeens Max hand op haar rug voelde.
“Heel goed sletje. Je hebt het heel goed gedaan. Je verdient een beloning”.
Eerst haalde hij het gewicht weg. Daarna zette hij de dildo uit en verwijderde deze. Ze zuchtte opgelucht. Met een glimlach haalde hij de eerste klem van haar tepel. Dit deed nog meer pijn dan het erop zetten doordat de bloedstroom weer opgang kwam. Sandrine gaf een harde kreun. Max nam de tepel in zijn mond en verzachtte de pijn door er aan te sabbelen. Dat was heerlijk. Sandrine kreunde opnieuw, dit keer van genot. Haar andere tepel kreeg dezelfde behandeling.
“En dan nu je beloning”.
Max knielde voor haar neer en spreidde haar schaamlippen met zijn vingers. Met zijn tong bewerkte hij haar klitje, terwijl hij met zijn vingers haar kutje en kontje streelde. Sandrine wist niet goed wat hij met haar deed maar het was heerlijk. Haar ademhaling werd steeds dieper en ze kon haar gekreun al snel niet meer onderdrukken. Toch verzette een deel van haar zich tegen het genot. Het jarenlange gepreek van de Dominee had zijn sporen achter gelaten. Alsof Max dat wist intensiveerde hij zijn liefkozingen. Het genot was overweldigend. Ze hijgde en kronkelde.
“Toe maar” moedigde hij haar aan. “Geef je er aan over… Laat je gaan”.
En dat deed ze toen maar. Een daverend orgasme – haar eerste orgasme ooit – trok door haar lijf. Max stopte niet met het bewerken van haar klitje met zijn tong waardoor haar orgasme eindeloos doorging. Na afloop hing ze slap in haar boeien. Ze was zich vaag bewust dat Max haar losmaakte en naar boven droeg. Hij legde haar neer op de grond en legde zorgzaam een deken over haar heen.
“Heb je genoten sletje” vroeg hij zacht.
Ze kon niet anders dan te antwoorden met “Ja meester”.
“Mooi… Wees gehoorzaam en dan zul je naast pijn ook genot kennen.”