Mijn naam is ana. Ik ben een doodgewoon meisje uit een doodgewoon stadje. Ik had nog nooit sex gehad toen ik aan dit avontuur begon. Wel was ik op ontdekkingstocht gegaan naar mijn eigen lichaam en ik had op internet al vele filmpjes gezien waarin het spel van de bloemetjes en bijtjes werd nagespeeld. Tijdens het surfen kwam ik zoals iedereen wel eens op duistere sites met hele extreme sex. Vaak klikte ik dat maar snel weg omdat het te ranzig leek maar op bij bepaalde SM sites ging mijn hartje wat sneller kloppen. Ik snapte niks van dit gevoel omdat ik bij sex nooit aan pijn gedacht had, laat staan dat het mij opwond. Ik stond steeds op het punt op het kruisje te klikken, want dit was toch niet goed, pervers en bestemd voor gestoorde mensen? Maar toch bleef ik stiekem kijken en de volgende dag weer en ik beeldde me in dat ik daar was, dat ik geslagen werd, met knijpers vol werd gehangen en al dat soort dingen meer. En hoe meer ik keek, hoe geiler ik werd, ik voelde mezelf smerig en laag maar ik kon niet stoppen. Na een tijdje kwam ik via een site in contact met een mooie Meesteres die Miraja heette. Ze was heel vriendelijk en behulpzaam, gaf antwoord op mijn vragen, vertelde over Haarzelf maar Ze liet steeds duidelijker weten dat alles op Haar manier moest. Chatten wanneer Zij wilde en Ze stelde tientallen intieme vragen. Als ik er een vergat, kreeg ik gelijk een boze mail terug. Het voelde heel prettig haar te gehoorzamen en haar met Meesteres aan te spreken terwijl ik standaard “sub” werd genoemd. Dit gedrag had ik op de internetfilmpjes natuurlijk niet gezien en ik vroeg me af hoe het verder zou gaan als ik Haar zou ontmoeten.

Op een ochtend terwijl ik eigenlijk op school moet zijn bel ik bij haar aan. Meesteres doet open, zegt niks maar gebaart met een vinger dat ik verder moet lopen. Ik hoor haar hakken achter mij aan tikken. De deur valt met een onheilspellende klap dicht. Meesteres is een hele mooie vrouw, een vrouw waarvan je niet kan bedenken dat ze aan SM doet. Ik loop de kamer in als ze bits tegen me zegt “draai je om en op je knieën, snel.” Ik schrik, ondanks dat ik weet waar ik ben en reageer daardoor te laat op haar gebod. Ze stapt naar voren en laat haar vlakke hand hard op mijn rechterwang neerkomen. Een traan springt in mijn oog en ik weet niet hoe snel ik moet knielen voor haar om een volgende slag te vermijden. “Aangenaam, Meesteres Miraja voor jou”, zegt ze. “sub, je bent hier vrijwillig, op jouw verzoek. Dit is jouw proefdag waarna je besluit of je wel of niet weer komt. Ik neem veel risico met je als minderjarige dus teken je nu een formulier dat Mij vrijwaart. Kies soft of hard!”. Ik wil vragen wat eigenlijk het verschil is maar als ik “Wat is….”, heb gezegd herhaalt ze al op boze toon haar vraag. “soft of hard? Geef alleen antwoord op Mijn vraag en spreek alleen als je daarvoor toestemming hebt”. Het is duidelijk dat er met Haar niet te onderhandelen valt. Ik zeg “hard” omdat ik bij de heftigere filmpjes altijd het meeste opwinding voelde. Maar nu twijfel ik toch aan de inhoud die Meesteres daaraan zal geven. Ze duwt me een formulier en een pen in de handen en ik teken, zonder alles te lezen. Als laatste zin, staat er in vette letters. “slavin heeft de uitdrukkelijke wens deze behandeling te ondergaan en neemt alle gevolgen voor eigen rekening”.

Vanaf het moment dat ik heb getekend wordt ze spraakzamer en zo mogelijk nog strenger. “Kom achter me aan!”. Ze loopt door de kamer naar achter. Ik kruip achter haar aan naar een helder verlichtte kamer waarin ik allemaal toestellen zie die mij angst aanjagen. “Hier in huis is het warm, geef me je kleren, je hebt ze niet nodig. Schiet op, of moet ik je helpen”. Ik kijk naar haar op terwijl ze speelt met de schaar die ze in haar hand heeft en begin onmiddellijk mijn kleren uit te doen. Ze gebaart me de kleren in een soort gat in de vloer te gooien. Ik voel me heel erg naakt, er zijn weinig mensen die me zonder kleren hebben gezien en dat was onder de douche, niet in een SM kamer. Ik zie mijn Meesteres kijken naar de grote borsten die mijn ranke lichaam sieren en voel de eerste rillingen over mijn lijf gaan. “Genoeg getreuzeld, kom hier heen en ga op deze plek staan”. Behalve dat er twee voetstappen op de vloer zijn geplakt en er een touw aan het plafond hangt, is er niks te zien . Ik ga op de voetstappen staan. Meesteres komt achter mij en pakt mij beheerst bij de polsen en trekt ze naar achter. Ik hoor iets klikken en voel koud metaal dat in mijn vlees snijd, althans zo voelt het. Ik krijg kippenvel over heel mijn lichaam. Meesteres is met nog iets bezig. Even later merk ik waarmee. Mijn armen worden omhoog gehesen totdat ik door de pijn verkramp. Ze laat het touw een klein beetje vieren en zet het dan blijkbaar vast want als ze daarna voor me komt staan kan ik mijn armen alleen nog naar opzij bewegen. “Je ziet dat het prima gaat als je meew….”. Ze is niet eens uitgesproken als ik een zeer goed geplaatste mep op wijn wang krijg. Mijn wang gloeit door deze plotselinge aanraking en de rest van mijn lijf rilt nog meer. Nogmaals haalt ze uit maar nu van de andere kant en komt de slag terecht op mijn linkerwang. Ik voel de kracht van mijn Meesteres. Ze heeft hier duidelijk op getraind, wat een kracht. Ik voel tranen in mijn ogen opwellen door de zo plotselinge pijn. Ik realiseer me dat ik nog maar 10 minuten ben en nu al kan huilen en stel me tegelijkertijd voor dat dit alleen maar een beginnetje is. “Laat die tranen maar! Je krijgt wat je wilt en meer! Wat is dit?” en ze houdt een potlood op 3 cm van mijn ogen. Voor ik besef wat het is snauwt ze al “Te laat” en heb ik alweer een klap te pakken. “Je moet alerter zijn of je krijgt hele rode wangen, haha! We gaan het nu wat subtieler aanpakken”. Het zal wel met het potlood te maken hebben maar ik kan me alleen maar bedenken dat ze hem in mijn kut zal duwen. Ze komt naast me staan en ik zie dat ze het potlood ter hoogte van mijn taille met de rechterhand horizontaal vasthoud. Verder zie ik niks, maar dan voel ik een snerpende pijn als van een zweep. Ik gilde van pijn of eigenlijk meer van schrik. Behalve dat voelde ik nog niks van opwinding zoals ik die voelde als ik naar SM op internet keek en dat viel me tegen. Lang had ik niet om daaraan te denken want de pijn van de volgende tik sneed alweer door mijn middel. Ik had niet eens door wat ze deed totdat ze ineens voor me kwam staan en het trucje herhaalde op de zijkant van mijn borst. Omdat ze hoger stond zag ik dat ze met de linker duim het potlood op spanning bracht om het dan vervolgens te laten schieten tegen mijn gevoelige huid. Mijn borst trilde en ik voelde een striemende pijn. “AAAAUUW”, gilde ik uit maar Meesteres herhaalde de procedure twee keer net als bij mijn taille. Toen ik me bedacht me dat ze dit ook op nog gevoeliger plekken zou kunnen doen ging er een tinteling van zowel onbehagen als opwinding door mijn lijf. Was dat het wat ik zocht? Ik hoefde mijn antwoord niet te bedenken want Meesteres was mij voor. Ze liet het potlood met al haar kracht op mijn tepel neerkomen. Een scheut van pijn trok van mijn tepel naar mijn hersenen en een even krachtige scheut van opwinding straalde van mijn tepel naar mijn kutje. Ik schreeuwde het uit! Direct daarop sloeg Meesteres mij weer in het gezicht en beet mij toe: “Je zult leren niet zo te krijsen, lijden doe je hier in stilte.”. Meesteres ging verder met het bewerken van mijn beide borsten met het potlood. Hoewel ik nog steeds krijste probeerde ik dat zo zacht mogelijk te doen. Hoe meer ik mezelf probeerde te controleren hoe beter ik de opwinding voelde die mijn kutje stiekem deed gloeien. Ik vroeg me af wanneer ik de kans zou krijgen deze nog aangename spanning uit mijn lijf te vingeren. Mijn borsten begonnen toch behoorlijk zeer te doen en ik voelde me gesterkt omdat ik deze vreselijke pijn kon dragen. Het zoemde zo door mijn lijf dat ik me niet kon bedenken dat er nog een ergere pijn bestond. Ik vergiste me. Alsof Meesteres mijn gedachten kon lezen stopte ze. “Je hebt op beide borsten 25 keer gehad en daar laat ik het bij. De volgende keer doen we het dubbele.” En ze lachte. Ik voelde mezelf ontspannen, blij en opgelucht dat het voorbij leek te zijn. “Ik zal de procedure afmaken”, en ze lachte nog harder. Ze knielde voor me. Wat zou ze nu? Nee toch! “Benen wijd, slet!”. Ik probeerde mijn benen verder uit elkaar te zetten en dat ging maar moeizaam omdat mijn lijf daardoor zakte en de druk om mijn armen enorm toenam. Ik probeerde de pijn in mijn armen te verbijten maar dat lukte nauwelijks. Ik stond nu redelijk gespreid maar kon niet zien wat ze precies deed. Plots voelde ik het potlood tegen mijn klit slaan. Ik ging door de grond, gilde het uit van pijn, zakte door mijn knieën, voor zover dat nog kon en tranen sprongen uit mijn ogen. En nog gilde ik. Een overweldigende pijnscheut, alsof ik gestoken werd met een mes, trok door mijn lijf. Ik duizelde en voelde alleen nog dat Meesteres het touw liet vieren. Ik zakte op de grond terwijl de pijn wegebde. Ik bleef versuft liggen en hoorde in de verte Meesteres spreken “Dit was het begin. Morgen gaan we verder. Ik heb je gefilmd zodat je later terug kan zien hoe je hier begon. Zorg dat je er morgen piekfijn uitziet, haren in een staart en een geschoren kut. Dat haar wil ik niet meer zien. Ik zal je naar je kamer brengen.”.

Een kamer? Blijven? Ik moest toch beslissen? Ik moet toch naar school? Ik ben te in de war van de ervaring dat ik nog maar niks zeg. Meesters maakt mijn handboeien los. Ze loopt voor me en ik kruip achter haar aan, terug door de kamer en dan verder naar een ander halletje waar een lage deur zit. Ze maakt het hangslot los en doet hem open en ze laat me een keurig nette woon/slaapkamer zien. Volledig betegeld met vanillekleurige plavuizen. Maar alles is heel laag. Het plafond is 1 meter 80 en de matras ligt in een soort nis die maar 60 cm hoog is. Voor de rest staat er een tafel en een comfortabele stoel. Aan de wand hangt een plank met tientallen boeken erop. In een hoek van de kamer zit een gat in de grond met een opstaand randje. Er boven hangt een kraan. "Dat is je wc en daaruit", naar boven wijzend "kan je zoveel drinken als je wilt. Achter die deur daar zit een douche, en er ligt scheergerei. Om 18:00 krijg je eten. Nog steeds beduusd kruip ik naar binnen en ga op de matras liggen. Meesteres sluit de deur en laat een grote stilte achter.

Ik schrik wakker uit mijn slaap en weet niet hoe laat het is maar ik hoor gerommel bij de deur. Meesteres staat in deuropening. Ze zegt niks maar legt een jeans en een topje op de grond. “Trek dit aan, je gaat naar huis. Spreek niet. Schrijf op dit briefje of je morgen weer komt!”, en ze smijt een papiertje en een pen de kamer in. Ik schrijf ja op en kleed me aan. Meesteres raapt het briefje op en zegt onbewogen “mooi, morgen 8 uur ‘s ochtends melden. Ik regel alles met je ouders en school. Kom nu.”. Ik kruip achter haar aan en ze stopt bij de voordeur. “Sta op. Tot morgen”. Ik doe wat ze zegt, open de deur, draai me nog me eens om en zeg heel zachtjes “Dank U Meesteres”. Ze zegt verder niks en ik sluit de deur achter mij en loop over het tuinpad. Het is nog zonnig, blijkbaar is het nog ergens in de middag! Ik ga naar huis en overdenk de gebeurtenissen van eerder. Thuis zie ik mijn moeder in de kamer. “Wat ben je mooi op tijd. Je hebt hard gefietst zeker? Je hebt zulke rode wangen!”. Ik voel me betrapt en kijk op de klok en zie dat ik precies op dezelfde tijd thuis ben als op alle andere woensdagen. Toeval?