Hoofdstuk 4 - Geen weg terug

Drie dagen later vond Anna opnieuw een bruine enveloppe op haar werktafel. Het was donderdagochtend, en ze was net begonnen aan haar normale ochtendroutine - tenminste wat je 'normaal' zou kunnen noemen, want haar ontmoeting met Mark een paar dagen eerder hield haar wel heel erg bezig en baarde haar erg veel zorgen. Nadat hij haar op maandag terug naar haar werk had gebracht had ze zich zo misbruikt, machteloos en verward gevoeld. En door de schaamte en de schuldgevoelens die ze had, was ze sinds die dag ook heel afstandelijk geworden ten opzicht van haar man Fred. Ze hield nog enorm veel van hem, en wilde hem absoluut niet verliezen, maar ze schaamde zich zo erg en ze voelde zich ook zo enorm schuldig dat ze het niet kon verdragen om hem te dichtbij te laten komen. Als excuus zei ze dat ze zich een beetje ziekjes voelde, en dat het bevondien erg druk was op haar werk, waardoor ze zich daardoor een beetje gestresseerd voelde. Na de gebeurtenissen van maandag had ze de avonden doorgebracht met ijverig poetsen en wassen en strijken, en ze deed die dingen eigenlijk vooral op automatische piloot, want in haar gedachten was ze met heel andere dingen bezig. Ze maakte zich ernstig zorgen over wat er gebeurd was, en ze was bang voor wat haar nu allemaal nog te wachten stond. Ze was helemaal in de war, en ze wilde wat er gebeurd was eigenlijk zo snel mogelijk vergeten, maar tegelijkertijd speelden de gebeurtenissen van afgelopen maandag zich in haar hoofd steeds opnieuw af. Wat kon ze in hemelsnaam doen om van Mark af te komen?

Ze had sinds maandag niets meer gehoord van de man die de controle over haar genomen had. Ze hoopte dat hij haar misschien al beu geworden was, maar ze wist dat die kans maar heel erg klein was. Hoe meer ze nadacht over de dingen die waren gebeurd, hoe meer het tot haar door begon te dringen dat ze in de val zat. Ze worstelde bovendien ook behoorlijk met de gevoelens die dit alles in haar losmaakte. Ze had vooral moeite met het feit dat ze afgelopen maandag haar eigen gevoelens niet beter onder controle had kunnen houden, en dat de gedachten aan maandag haar na drie dagen nog steeds opwonden. Hoe was dat in godsnaam mogelijk? Wat was er mis met haar? Hij had haar misbruikt, vernederd en gechanteerd, en het was bijzonder moeilijk voor haar om zich ermee te verzoenen dat die dingen haar dan ook nog hadden opgewonden.

Ze opende de enveloppe, en ze was niet echt verrast toen ze daarin ekele foto's vond die Mark van haar genomen had. Op een van de foto's zag ze zichzelf zoals ze kort na haar aankomst in de hotelkamer gestaan had. Haar ogen keken recht in de camera. Het was geen mooie foto. Kritisch als ze altijd op zichzelf was, bevestigde de foto voor haar dat - tenminste in Anna's ogen - haar borsten veel te groot en te zwaar waren, en dat haar heupen veel te breed waren. In een andere foto stond ze over het bed gebogen, met haar kont omhoog geduwd. Die foto was gemaakt meteen nadat Mark haar geneukt had. Ze vond het een erg vernederende foto, want er was duidelijk op te zien hoe haar kutje nog open stond van de intense neukbeurt die hij haar met zijn dikke pik gegeven had, en je zag ook duidelijk de klodders zaad die uit haar kutje dropen en langs haar benen naar beneden gleden. Het leek wel een foto van een of andere porno-website.

Er zat natuurlijk ook weer een berichtje bij.

"Ik wil dat je straks met je auto terug naar het hotel gaat, en dat je er stipt om half 1 bent. Je gaat naar kamer 634. De deur zal open staan. Ga naar binnen, en doe meteen bij de deur je kleren uit. Vanaf het moment dat je me ziet wil ik dat je de hele tijd je ogen op mij gericht houdt. Ik zal op het bed zitten. Als je dan naar me toe komt wil ik dat je hele houding en gedrag een gevoel pure lust en geilheid uitstraalt. Kruip van op het voeteinde van het bed heel langzaam naar me toe, en dan wil ik dat je me een heel passionele kus geeft. En Anna, ik wil dat je me vandaag overtuigt dat je passie echt is. Ik speel geen spelletjes. Je zal hard moeten werken om me te overtuigen. En ik hoop voor jou dat je daarin slaagt. Anders weet je wel wat de gevolgen zullen zijn."

Anna's hart ging wild tekeer toen ze dit alles las. Wat hij van haar wilde - nee, eiste - dat ging veel te ver! Ze wist dat hij waarschijnlijk opnieuw een ontmoeting met haar wilde, en daarom was ze al bezig geweest om zich daar mentaal een beetje op voor te bereiden, maar dit had ze niet verwacht. Dit was verschrikkelijk! Het was al erg genoeg dat ze die dingen onder dwang moest doen, maar nu wilde hij ook nog dat ze zich zou gedragen alsof ze dit zelf wilde! Ze kon het ook niet laten om zich af te vragen of dit was hoe een hoer zich zou voelen als ze sex met een totale vreemde moest hebben?

De ochtend ging veel te snel voorbij. Voor ze het besefte was het al middag, en haastte ze zich in haar autootje naar de plaats van afspraak.

Ze kwam een klein beetje te vroeg bij het hotel aan, en ze moest daarom doodnerveus in de auto blijven wachten terwijl ze het dashboard-klokje in de gaten hield. Stipt om 12:30 haalde ze diep adem, stapte ze uit de auto en liep ze naar binnen.

De deur van kamer 634 stond op een kier, net zoals Mark geschreven had. De gordijnen in de kamer waren dichtgetrokken, en in de hele kamer was maar 1 lampje aan, op een van de nachtkastjes naast het bed. Van bij de deur zag ze Mark half liggend en half zittend met een aantal kussen in zijn rug op het bed liggen. Zijn bovenlichaam was naakt. De rest van zijn lichaam lag onder de dekens. Ze bleef even staan, maar ze bleef naar hem kijken, zoals hij haar had bevolen. Langzaam trok ze haar kleren uit, waarbij ze deze keer de tijd nam om ze netjes op te vouwen zodat ze niet zoals de vorige keer gekreukt zouden worden. Toen ze helemaal naakt was, liep ze rillend van de zenuwen naar het voeteinde van het bed. De hele tijd bleef ze hem recht in zijn ogen kijken, en zonder het zelf echt te beseffen of te willen begon ze langzaam maar zeker op te gaan in de rol die hij wilde dat ze speelde. Ze haatte de man die in het bed lag. Of neen - ze wilde hem haten. Maar op de een of ander manier lukte dat niet echt. Ze was boos op hem, en ze was bang voor hem, en ze had alle redenen van de wereld om hem te haten en te verachten, maar Anna was nooit een type geweest dat andere mensen echt kon haten. Misschien kwam het door haar opvoeding, of door haar zelfbeeld dat niet zo erg positief was, maar als ze al haatgevoelens had dan waren die meestal naar haarzelf gericht. En dat was ook nu het geval. Ze haatte zichzelf omdat ze haar lieve man bedrogen had, en omdat ze nu op het punt stond dat weer te doen. Ze haatte zichzelf omdat ze zich door Mark in de val had laten lokken. Ze haatte zichzelf omdat ze geen uitweg vond uit deze situatie. En ze haatte zichzelf omdat ze het niet kon laten om ook nog opgewonden te worden van deze hele situatie.

Onbewust maakte ze haar lippen nat, waarna ze als een kat op handen en knieen over het bed naar Mark toe kroop en zich voorbereidde op hun kus. Ze wist dat met hem niet te sollen viel, en dat hij het meende toen hij schreef dat hij een sensuele, passionele kus wilde... en ze wilde dan ook niet het risico lopen om hem teleur te stellen.

Ze bracht haar gezicht boven het zijne, waarbij haar inmiddels alweer hard geworden tepels over zijn behaarde borst gleden. Ze bleef op die manier heel even boven hem hangen, en liet vervolgens haar lippen naar de zijne gaan. Terwijl ze haar borsten op zijn borst liet zakken, bracht ze haar lippen naar die van Mark. Ze kuste hem, eerst heel zachtjes, maar toen hij haar kus beantwoordde werd de kus al snel heviger, intenser. Ze opende haar mond, en ontving zijn tong tussen haar lippen. Ze zoog er zachtjes op en proefde zijn speeksel. Een tijdje lang flirtten hun tongen met elkaar, plagerig en sensueel, maar dan lieten ze zich helemaal gaan en gingen hun tongen hevig in elkaars monden tekeer.

Het was een erg lange, intense, natte kus, en toen die voorbij was keek hij haar grijnzend aan. "Nou nou, ik ben onder de indruk. Ik had eigenlijk verwacht dat ik je zou moeten straffen, en had dus niet verwacht dat je het uit jezelf al op deze manier zou doen. Maar misschien komt dat doordat je dit zelf ook heel graag wil?"

Anna wist dat het geen zin had om hierop te antwoorden. Ze was slim genoeg om haar mond te houden, maar ze was zich wel bewust van hoe gejaagd haar ademhaling was, en dat het voor hem duidelijk moest zijn dat ze zelf erg opgewonden was.

Op Mark's aanwijzing kroop ze bij hem onder de dekens, en in tegenstelling tot eerder die week was hij heel erg lief tegen haar. Afgelopen maandag had hij haar brutaal gebruikt, maar deze keer bedreef hij de liefde met haar, en de manier waarop ze het deden was gepassioneerd, opwindend, en soms zelfs heel teder. Af en toe fluisterde hij haar iets toe om haar eraan te herinneren dat ze hem moest 'overtuigen'. Ze wist wat hij daarmee bedoelde, en deed haar uiterste best om geloofwaardig over te komen. Daarbij werd ze zelf echter zo opgewonden en geil dat ze het niet kon verhelpen om zelf klaar te komen, Niet een keer, maar zelfs drie keer. En het waren bijzonder intense orgasmes.

Toen het voorbij was en ze in elkaars armen lagen fluisterde Mark haar weer toe. "Dat heb je goed gedaan, Anna. Je bent er ook in geslaagd om me helemaal te overtuigen dat je dit niet zomaar gespeeld hebt. en daar ben ik heel blij om. Ik wil nzamelijk dat je dit zelf ook wil. En dat je dit zelf ook nodig hebt. En ik zal hier niet mee ophouden totdat ik weet dat je dit alles nodig hebt. Dat je mijn controle nodig hebt. Dat je mij nodig hebt. Dat je niet meer zonder mij kan."

Ze bleven een poosje stil liggen, maar toen werd hij weer opgewonden. Gewillig opende ze haar benen, en liet ze zich opnieuw door hem nemen. Deze keer ging hij echter iets ruwer tekeer, en was hij minder lief en vriendelijk tegen haar. Toen hij tijdens zijn gestoot begon te praten schrok ze van wat hij zei. "Je man. Zeg zijn naam." Ze weigerde eerst, maar terwijl hij hard op haar inbeukte herhaalde hij zijn bevelen. "Zeg het. Luidop. De naam van je man."

Waar was dit voor nodig? Waarom wilde hij dit? Ze schaamde zich zo al erg genoeg voor het feit dat ze haar lieve man opnieuw zo schandelijk bedrogen had. Waarom wilde hij nu ook nog eens dat ze zijn naam zei? "Alsjeblieft, nee." Ze keek in zijn ogen en smeekte hem op te houden, maar de blik in zijn ogen was hard en medogenloos, en hij herhaalde opnieuw zijn bevel. "Laastste kans, slet. De naam van je man. Of je weet wat de gevolgen zijn."

"Fred."

"Opnieuw."

"Fred."

"Luider."

"Fred!"

"Nog luider."

"Fred!"

Het was duidelijk dat Mark hiervan genoot. Terwijl hij zijn harde pik in en uit haar kut bleef rammen bleef hij maar doorgaan. Anna schaamde zich zo enorm, en het was zo vernederend om op deze manier eraan herinnerd te worden dat ze haar lieve man aan het bedriegen was, maar desondanks kon ze niet verhelpen dat ze zelf weer zo enorm geil en opgewonden werd. Mark bleef maar doorgaan. "Wat zou hij hiervan vinden, denk je? Wat zou hij ervan vinden als hij zou weten dat zijn lief klein vrouwtje, waar hij zoveel van houdt, eigenlijk een slet is die zich door andere mannen laat gebruiken? Een slet die bij het minste haar benen meteen voor andere mannen spreidt? Wat zou hij ervan vinde als hij zou weten dat zijn vrouwtje nu het bezit van iemand anders geworden is, en dat ze alles zal doen wat die andere man van haar verlangt, ongeacht wat dat zal zijn? Wat zou hij hier volgens jou van vinden?"

Terwijl hij die dingen in haar oor fluisterde begon hij haar steeds harder te neuken, en zonder het te willen kwam ze even later opnieuw bijzonder hevig klaar. Terwijl ze klaar kwam kreunde en hijgde ze luid, maar dat ging al snel over in gehuil. En terwijl de tranen over haar wangen stroomden kwam ook Mark weer luid grommend in haar klaar.

Toen hij klaar was stond hij op en zei dat ze zelf moest blijven liggen. Hij kleedde zich aan en herinnerde haar subtiel aan de videocamera die in de hoek van de kamer opgesteld stond. Hij grijnsde zelfverzekerd. "Herinner je je hoe je hier binnen bent gekomen? Ik zou zeggen dat de beelden daarvan zullen bewijzen dat je dit ook echt wilde. Werk me niet tegen, Anna. Het enige wat je hoeft te doen is me gehoorzamen. Want je bent nu van mij. Mijn kleine sletje. Zeg het me na."

Anna had opgehouden met huilen, maar haar wangen waren nog nat van de tranen. Haar stem klonk onderdanig, verslagen. "Ik ben je kleine sletje."

"Ben ik je Meester, slet?"

Nieuwe tranen begonnen over haar wangen te rollen. Ze schaamde zich zo enorm. "Ja. Je bent mijn Meester."

"Goed zo. En jij bent mijn speciale kleine hoertje." Met die vernederende woorden draaide hij zich om en verliet met de camera in zijn hand de kamer.

Anna bleef nog wel zeker 20 minuten in bed liggen, huilend van ellende, voordat ze uiteindelijk opstond.