Hoofdstuk 22 - Meester Mark komt terug

Anna kwam de rest van de dag de slaapkamer niet uit. Ze had een erg lange douche genomen en wilde met rust gelaten worden. Fred bracht het grootste deel van de dag door met wat gerommel in de kelder. Na alles wat de afgelopen nacht gebeurd was, was hij vooral op zoek naar afleiding. Hij wilde eigenlijk helemaal niet aan Meester Nick's bezoek herinnerd worden, maar de kuisheidsgordel herinnerde hem de hele tijd aan de situatie waarin hij verkeerde.

Die avond zaten ze samen in de woonkamer op de bank wat televisie te kijken. Anna's gezicht zag er gelukkig weer normaal uit en vertoonde geen sporen meer van Meester Nick's ruwe handelingen.

En toen belde Meester Mark aan. Hij was terug van zijn zakenreis, en ondanks het feit dat Meester Mark degene was die aan de basis lag van alle ellende die ze hadden meegemaakt was Fred toch ook wel opgelucht om Hem te zien. Het was Fred die de deur open deed, want Anna was bij het horen van de deurbel meteen beginnen huilen. Hij let Hem binnen en nam Hem mee naar de woonkamer.

Hij begroette Anna en ging naast haar zitten. Fred mocht in een van de andere zetels gaan zitten. Al snel werd duidelijk dat Meester Mark geen zin had in grapjes. Na een kort oppervlakkig gesprek over zijn reis kwam Hij meteen terzake, en begon Hij over de ernst van onze situatie.

"Luister. Ik wil dat jullie allebei weten dat de dingen verder zijn geëvolueerd dan Ik verwacht had. Ik ben er niet tegen dat alles zo gelopen is, en Ik sta er zelf ook wel helemaal achter… maar Ik denk dat het vanaf nu heel erg belangrijk wordt dat jullie Me vertrouwen. Ik ben namelijk de enige die jullie nu nog kan helpen. Maar daarvoor heb Ik jullie absolute toewijding en vertrouwen nodig. Geloof het of niet, maar Mijn situatie is een beetje te vergelijken met die van jullie. Ook voor Mij is dit geen spelletje, en ook Ik heb niet meer de volledige controle over alles wat nu met jullie gebeurt. Die controle ligt nu bij de Club, en dat is niet iets waar Ik zomaar tegen in kan gaan. Maar ik heb wel wat macht binnen de Club, en Ik zal mijn best doen om jullie allebei te beschermen." Hij keek naar Fred. "Fred, je zal me moeten vertrouwen, en je zal alles moeten doen wat ik van je verlang. Als je je vrouw wil beschermen dan zul je me echt helemaal moeten vertrouwen."

Plots begon Anna weer te huilen. Ze kroop tegen Hem aan en leunde snikkend tegen Zijn schouder. "Alsjeblieft, Mark. Ik ben zo bang. De dingen die ze met me gedaan hebben… oh god, alsjeblieft."

Fred was er kapot van om Anna op die manier naar Meester Mark te zien kijken. Maar hij besefte dat Hij de enige was die hen misschien nog zou kunnen helpen.

Meester Mark begon haar te troosten. Hij sloeg zijn armen om haar heen, wiegde haar zachtjes, en zei dat alles weer goed zou komen.

Terwijl Anna zich in Zijn armen nestelde richtte Meester Mark zich weer tot Fred. "Fred, ik heb begrepen dat ze jou helemaal 'opgesloten' hebben. Sta eens recht en trek je kleren voor me uit. En ga dan even hier staan, zodat Ik kan zien wat ze met je hebben gedaan."

Fred had al gehoopt dat de avond voorbij zou gaan zonder opnieuw herinnerd te worden aan zijn 'situatie'. Maar nu wist hij dat hij dat die vernedering hem niet bespaard zou blijven. Hij stond op en deed stilzwijgend zijn kleren uit. Hij wilde door de grond zakken van schaamte toen hij even later naakt en met de kuisheidsgordel rond zijn pik in zijn eigen woonkamer voor zijn vrouw en zijn Meester moest gaan staan. Hij zei niets en hield zijn ogen naar beneden geslagen terwijl Meester Mark uitgebreid de tijd nam om alles te bekijken. En opnieuw merkte hij dat zijn eigen lichaam hem verraadde toen hij voelde hoe hij opgewonden werd en hoe zijn pik stijf probeerde te worden. Het te kleine 'kooitje' van de kuisheidsgordel zorgde er echter voor dat zijn pik niet helemaal stijf kon worden.

Anna was gestopt met huilen, en ze opende haar ogen net op het moment dat Meester Mark naar Fred's kruis greep en zijn gekooide pik betastte. Toen Hij Fred's teelballen vastpakte verscheen een geamuseerde grijns op Zijn gezicht. "Het lijkt erop dat de Club je nu letterlijk bij je ballen heeft. Vertel eens. Besef je dat je hele seksleven nu volledig door de Club bepaald en gecontroleerd wordt?"

Fred verkeerde inmiddels alweer in een gemoedstoestand van totale onderdanigheid, en hij knikte bevestigend. "Ja, Meester."

Zonder Zijn handen van Fred's ballen te nemen begon Meester Mark vervolgens tegen Fred's vrouw te praten. "Anna, zie je hoe machteloos je man is?" Ze knikte even terwijl ze snifte en terwijl ze probeerde haar emoties de baas te worden. "Besef je dat Ik de enige ben die jullie van nu af aan nog kan beschermen? Kijk me aan, en zeg het me, terwijl ik de ballen van je man vasthoud."

Fred voelde zijn wangen branden van schaamte bij het horen van deze woorden. Hij wist echter dat Meester Mark gelijk had, en hij merkte ook hoe Anna's gezicht rood aanliep terwijl ze het onvermijdbare aanvaardde. "Ja Meester, ik weet dat alleen U me nog kan beschermen. Alsjeblieft, Meester. Ik zal alles doen wat U maar wil. Alsjeblieft. Bescherm ons alsjeblieft?"

"Kus me." Het was een eenvoudig bevel, maar voor Fred werd het bijna ondraaglijk om er gewoon bij te moeten staan en ernaar te moeten kijken. Hij kromp ineen terwijl hij zag hoe de vrouw waar hij zoveel van hield Hem kuste. Ze wist wat haar Meester wilde. Het was geen gewone, vriendschappelijk kus, maar een sexuele kus. Het was een passionele kus. Een kus die ze normaal alleen zou geven aan de man waar ze van hield.

De kus duurde bijna een eeuwigheid. En terwijl ze Hem kuste kneep Meester Mark af en toe even in Fred's ballen. Uiteindelijk kreeg Hij er echter genoeg van en verbrak Hij de kus.

"Brave meid." Zijn ogen keken diep in die van haar, en Fred besefte dat op dat ogenblik iets heel intiems tussen zijn vrouw en zijn Meester aan het gebeuren was. Vervolgens draaide Hij zich terug naar Fred. "Fred, het is van essentieel belang dat je vanaf nu gehoorzamer bent dan ooit. Het komende weekend hebben we onze volgende bijeenkomst. Niet alle leden zullen er zijn, maar het zal een bijeenkomst zijn om jullie officieel in te wijden bij onze Club."

De stilte die hij op de woorden liet volgen had een dramatisch effekt. Anna keek verschrikt op en begon te smeken. "Mark… ik bedoel Meester Mark… alsjeblieft… ik zal alles doen wat U wil, we zullen allebei alles doen wat U wil. Maar neem ons alsjeblieft niet mee naar die bijeenkomst? Alsjeblieft, kan dit niet gewoon iets tussen ons blijven? U weet dat we alles zullen doen wat U maar wil, en zo lang U maar wil…"

Anna ging zo nog even door met smeken, maar toen ze merkte dat ze als antwoord alleen maar een koele blik kreeg stopte ze. "Nee. Dat kan niet. Jullie zijn nu van de Club. Zij hebben nu de controle over jullie. En daar kan ik niets tegen doen. We moeten voorzichtig zijn…" Hij leek over iets na te denken, maar hij liet het meteen weer los. "Luister naar Me. Ik ben bij dit alles wellicht degene die het dichtste bij de definitie van 'vriend' komt, maar het is belangrijk dat jullie beseffen dat dat geen punt van zwakheid is. Ik ben namelijk ook jullie Meester. Ik heb mijn eigen agenda en wensen bij dit alles, en Ik zal alles doen wat Ik kan om ervoor te zorgen dat de dingen gaan zoals Ik dat wil." Hij beklemtoonde hierbij de woorden 'zoals IK dat wil'. Fred's maag lag weer in een knoop, en hij wist dat hij zijn vrouw moest steunen. Hij moest iets doen. Eender wat. Om haar te beschermen.

Plotseling knielde hij neer en keek met smekende ogen op naar Meester Mark. "Alsjeblieft Meester. Alsjeblieft… het kan me niet schelen wat met mij gebeurt, maar… alsjeblieft… wil U alsjeblieft voor Anna zorgen?"

Meester Mark glimlachte tevreden. "Ja, dat zeg je heel goed, Fred. Blijf vooral op die manier verder denken. En vergeet niet wat je Me nu net gevraagd hebt. Fred, je zal ALLES doen, EENDER WAT, om ervoor te zorgen dat ik je vrouw bescherm?"

Fred voelde nattigheid. Het voelde aan alsof een val voor hem werd opgezet, maar hij wist niet wat hij anders kon zeggen dan "Ja. Ja Meester. Ik zal alles doen wat U wil. Als U mijn vrouw maar beschermt. Alsjeblieft?" Hij meende dit echt. Zijn smeekbede kwam recht uit zijn hart, en hij was er zich ook van bewust dat het echte gevolgen zou hebben.

Fred zag hoe Anna naar hem keek, en heel even kon hij weer echt voelen hoeveel ze van hem hield.

Plotseling stond Meester Mark op. "Anna, ga naar boven, en wacht op me in bed. Fred, kom met me mee."

Fred werd naakt naar de kelder geleid. Meester Mark haalde een paar handboeien tevoorschijn, en Fred kreeg een kleine handdoek die bij de vuile was lag en waarop hij naast de centrale verwarmingsketel moest gaan zitten. Zijn handen werden op zijn rug en dan ook nog eens rond een van de verwarmingsleidingen geboeid, waardoor hij geen kant meer op kon. Net voordat Meester Mark hem alleen achter liet leunde Hij nog even naar Fred toe en fluisterde Hij zachtjes in zijn oor "Ik ga nu naar boven om je vrouw te neuken, Fredje, in jouw bed. Ik weet niet of je er iets van zal kunnen horen, maar Ik hoop van wel. Zo niet, dan wil Ik dat je beseft dat je vrouw vanavond de liefde met Me zal bedrijven. En Fred... volgende week zal Ik ervoor zorgen dat alles gebeurt zoals Ik het wil. En Ik verwacht dat jij je aan je belofte houdt om ALLES en EENDER WAT te doen wat Ik wil."

Met deze woorden liet Hij Fred alleen achter, in de duisternis, naakt, en onbekwaam om een echte erectie te krijgen. Fred dacht dat hij gek werd van frustratie, van onwetendheid, en van de gedachten die door zijn hoofd gingen. Hij bleef nog uren wakker, en hij kon niets horen van wat er zich boven in de slaapkamer afspeelde, maar zijn verbeelding vulde zijn hoofd met allerhande beelden en geluiden. Zelfs toen hij op gegeven ogenblik de klok in de woonkamer 3 uur hoorde slaan en hij wist dat ze waarschijnlijk aan het slapen waren, was hij nog steeds wakker. Het deed zoveel pijn om zich voor te stellen dat een andere man op dat moment in zijn bed lag, bij zijn echtgenote... en om zich voor te stellen hoe ze tegen Hem aan lag en wilde dat Hij haar zou beschermen. Hij wist niet hoeveel meer van deze vernederingen hij zou kunnen verdragen. Uiteindelijk was hij echter zo uitgeput dat hij toch in slaap viel.

******

Anna was degene die hem de volgende ochtend wekte en losmaakte. Ze wilde niet praten over de afgelopen nacht. Op de een of andere manier was ze afstandelijk en koel geworden. Die zondag hoorde Fred haar verschillende keren stilletjes met iemand aan de telefoon praten. Fred liet haar met rust, ook al omdat hij zelf al genoeg dingen had om over te piekeren.

De week die volgende verliep redelijk normaal - voor zover je na alle gebeurtenissen van 'normaal' kon spreken. Ze hadden geen 'bezoekers', maar vooral 's avonds bracht Anna erg veel tijd door aan de telefoon. Fred vroeg zich af of overdag misschien dingen gebeurden waar hij niets van af wist, maar dat durfde hij niet te vragen. Op vrijdag had hij nog steeds geen nieuwe informatie gekregen over de bijeenkomst die voor het weekend gepland was, ook al vermoedde hij dat Anna waarschijnlijk meer wist. De kinderen zouden opnieuw het hele weekend bij hun grootouders doorbrengen. Toen hij die avond thuiskwam van het werk liet Anna hem weten dat ze deze keer waarschijnlijk meer dan 1 nacht weg zouden blijven, maar dat hij zich geen zorgen hoefde te maken over het inpakken van kleren.

Voor Fred was de spanning bijna ondraaglijk. Nog nooit eerder had hij zich zo machteloos gevoeld als nu. Zijn sexuele driften en verlangens brandden heviger dan ooit, en hij werd uitermate gefrustreerd door het feit dat de kuisheidsgordel verhinderde dat hij een volledige erectie kon krijgen. De intense vernedering van de situatie waarin hij verkeerde was zo overweldigend, en hij besefte dat hij in de positie was terechtgekomen waarover hij zo vaak had gefantaseerd: de positie van een onderdanige getrouwde man. Volledig onderdanig. Hij wilde alleen nog maar gehoorzamen, volledig, totaal. Niets meer. Alleen maar gehoorzamen.

Dit was trouwens ook de reden waarom hij geen druk uitoefende op Anna om meer te weten te komen. Zelfs nu, terwijl ze zich voor aan het bereiden waren op het weekend, vroeg hij haar niets. Hij trok de kleren aan die ze klaar legde, en gehoorzaam deed en bracht hij haar alles wat ze wilde. Na verloop van tijd moest hij van haar beneden op haar wachten, en zelfs toen wist hij nog niet of ze opgehaald zouden worden of dat ze zelf zouden moeten rijden.

Plots ging de deurbel. Anna deed open en liet 3 mannen binnen. Fred herkende 1 van hen. Het was een oudere, belangrijk uitziende man die hij tijdens het feestje had gezien. De andere 2 mannen waren grote, gespierde kerels die op lijfwachten leken.

"Fred, we hebben elkaar al eerder ontmoet, maar ik geloof niet dat we formeel aan elkaar voorgesteld geweest zijn. Iedereen noemt me Dokter. Ik heb begrepen dat je klaar bent om vanavond lid te worden van onze Club?"

Fred wilde zeggen dat hij geen idee had wat er zou gebeuren, en dat hij liefst van al nu meteen met alles zou willen stoppen... maar hij wist beter dan dat. Nederig en respectvol antwoordde hij "Ja Meneer."

De Dokter draaide zich even om naar zijn collega's. "Heren, waarom wisselen jullie niet al meteen de auto's? Anna, pak de sleutels van de auto die in de garage staat, en help deze mannen even. Ze weten wat ze moeten doen. Ik wil even een minuutje met Fred praten."

De man klonk vastberaden, en als een echte dokter, en achteraf zou Fred ook te weten komen dat hij ook echt een arts was. Hij ging naast Fred op de bank zitten, en zijn stem klonk vriendelijk, maar het was ook duidelijk dat hij wist welke macht hij over hen had.

"Fred, voordat we weggaan ga ik je iets geven. Maar ik wil eerst enkele dingen van je weten." De Dokter begon een aantal medische vragen te stellen, onder andere of Fred bepaalde allergieen had, en of in zijn familie bepaalde ziektes veel voorkwamen. Toen hij daarmee klaar was opende hij het koffertje dat hij bij zich had. Net op dat moment kwamen Anna en de 2 mannen terug van de garage.

"Goed. Anna, lieve meid, je komt net op tijd. Ik heb je hulp even nodig." Hij concentreerde zich op wat hij aan het doen was, namelijk het vullen van een spuit, terwijl hij tussendoor ook verderging met praten. "Anna, ik heb je hulp nodig, omdat ik wil dat je achteraf nooit zal vergeten dat je hier zelf aan meegeholpen hebt. Neem het flesje alcohol dat je daar ziet, en gebruik een van de watten balletjes om zijn arm te ontsmetten, net zoals je waarschijnlijk al vaker op de televisie gezien hebt. Nee, nee, niet daar... ja daar." Hij wees naar het putje van Fred's arm. "Zie je die dikke ader daar? Dat plekje moet ontsmet worden."

Fred voelde zich heel erg onzeker en bang, maar hij wist dat hij geen andere keuze had dan te gehoorzamen. Hij wist dat hij dat moest doen, ook al begreep hij eigenlijk helemaal niet wat er aan het gebeuren was.

"Goed zo, Anna." Zijn stem klonk zoals die van een grootvader die tegen een jong meisje aan het praten was. "Fred, nou wil ik dat je je arm even gestrekt houdt. Anna, jij weet wat je moet doen?" Fred begreep niet wat hij met dit laatste bedoelde, maar hij zag hoe zijn vrouw langzaam knikte.

Het prikje in zijn arm deed pijn. Hij had altijd al een afkeer gehad van spuitjes. Hij wist dat hij eigenlijk heel bang zou moeten zijn, maar hij liet alles heel passief gebeuren. Hij was niet verrast toen hij een beetje duizelig werd. Hij leunde achterover en hoorde een stem die van steeds verder weg leek te komen. "Goed zo. Je bent een brave jongen, Fred. Ga maar gewoon liggen en laat je gaan." Een korte lach. "Als je wakker wordt, dan zal alles helemaal anders zijn. Je leven zal veranderd zijn, en je zal eindelijk weten wat je plaats is." Vervolgens werd het helemaal zwart voor zijn ogen.

Anna keek toe hoe haar man zich stil en gehoorzaam overgaf aan het goedje dat de Dokter in zijn arm gespoten had. De gebeurtenissen van de afgelopen maand hadden zo'n grote indruk op hem gemaakt, en hij was zo in alles opgegaan, dat het haar niet meer echt verraste dat hij dit allemaal toeliet.

Ze wist dat ze zelf ook veel had moeten doorstaan, en dat ze zelf ook heel erg van haar voetstuk was gestoten en naar beneden was gehaald. Ze had inmiddels aanvaard dat ze helemaal geen controle meer had over haar eigen lot, en dat zelfs haar eigen man haar niet meer kon redden. Haar enige hoop, het enige lichtpuntje waar ze zich op concentreerde, was de gedachte dat Meester Mark misschien voor hen zou zorgen. Het afgelopen weekend had Hij haar namelijk weer hoop had gegeven, en daar was zo zo dankbaar voor dat ze met hem gevrijd had zoals ze nog nooit met een andere man gedaan had. Meester Mark wist dat ze nu van Hem was, en dat wist ze zelf ook. Na de vreselijke gebeurtenissen van de afgelopen maand was ze mentaal helemaal gebroken. Ze wist nu dat ze Meester Mark nodig had, en dat ze Hem wilde… en ze had het er niet gemakkelijk mee, maar ze was ook verliefd op Hem. Ze hield van Hem. Ze hield van Zijn macht. Ze hield van de controle die Hij over haar had. En nu had ze Hem echt nodig, niet alleen om haar eigen verlangens te bevredigen, maar om te overleven. Ze wilde aan Hem toebehoren. Ze wilde van Hem zijn, op elke mogelijke manier, om dit alles te overleven.

De afgelopen week had ze dagelijks met Meester Mark gesproken. Ze voelde dat ze Hem kon vertrouwen, en dat ze bij Hem dingen kwijt kon die ze bij niemand anders kwijt kon… maar nog steeds wist ze niet wat het komende weekend zou gebeuren. Wat ze wel wist is dat zijzelf en haar man gedrogeerd zouden worden voordat ze het huis zouden verlaten. Ze wist ook dat ze daarvan niets mocht zeggen. Ze mocht niets tegen haar man zeggen, maar ze mocht ook niets zeggen tegen de mensen die ze zou ontmoeten. Ze wist dat ze onderdanig zou moeten zijn, volledig onderdanig. En dat was ze ook. Het was meer dan alleen maar een rol die ze speelde… het was wie ze nu was.

Ze keek toe hoe haar man in slaap leek te vallen, en hoe de twee mannen hem uitkleedden, vastbonden, en naar de auto droegen die in de garage stond. Vervolgens deed ze gehoorzaam haar kleren uit, knielde voor de Dokter neer, en bood haar gestrekte arm aan hem aan om eveneens een spuitje van hem te krijgen.

Fred hoorde stemmen in zijn 'slaap'. De stemmen schilderden situaties en beelden in zijn hoofd. Beelden van zijn vrouw als een slavin, dienend als een onderdanige sexslet. Beelden van Pikken, Pikken met macht over zijn vrouw en hem. Beelden van zichzelf terwijl hij geknield een grote Pik aanbad. Hij voelde zich geil, een pijnlijke geilheid, een onbevredigde gekooide geilheid.

Langzaam maar zeker begon hij te beseffen dat zijn ogen open waren, en dat sommige beelden echt waren. Hij kon een man zien, gekleed in zwart leder, die dicht bij hem stond en ergens mee bezig was. Hij kon overal instrumenten en materieel zien. Bondage materieel. Tafels waar mensen op vastgebonden konden worden. Kettingen die aan de muren hingen. De gloed die van een open haard kwam. Hij lag op een tafel, met zijn handen boven zijn hoofd vastgemaakt met metalen boeien en kettingen. Zijn benen waren wijd gespreid, en hij voelde iets nats tussen zijn benen, en iemand die hem daar aanraakte. Toen hij naar beneden keek zag hij dat hij door iemand geschoren werd. Zijn benen werden geschoren, evenals zijn kruis. Het was een surrealistische gewaarwording, want hij was nog steeds onder de invloed van de medicijnen.

Hij merkte dat hij nog steeds de stemmen hoorde die hem vertelden over de kracht en de macht van de Pik. De stemmen zaten in zijn hoofd. Ze kwamen niet van iemand in de kamer. Het duurde ven voordat tot het tot hem doordrong. Koptelefoon! Hij had een koptelefoon op. En de stem die hij op dat moment hoorde was een donkere mannelijke stem. "… niks anders voor jou dan het aanbidden van de Pik. Je hebt geen andere keuze meer, Fred. Je zal de Pik aanbidden. Alle Pikken staan boven je en zijn belangrijker dan jou. Van nu af aan is het jouw taak en plicht om alle Pikken te behagen, op eender welke wijze die van je verlangd wordt. Je echtgenote, de vrouw waar je van houdt, leeft voor de Pik. Jij leeft voor de Pik. Je mond is er om plezier te geven aan de Pik. Je bent eigendom van de Pik. Je zal de Pik altijd gehoorzamen."

De stem bleef maar doorgaan. Voor Fred leek het alsof die stem altijd al in zijn hoofd gezeten had. Langzaam herinnerde hij zich dat hij zich had laten drogeren. Waarschijnlijk had hij al verschillende uren naar de opname liggen luisteren. Terwijl hij de omgeving in zich op probeerde te nemen bleef hij beelden zien van Pikken. Pikken die hij moest aanbidden. Het voelde aan alsof het voorbestemd was. Zijn vrouw en hijzelf… slaven van de Pik.

Anna had de indruk dat ze aan het dromen was. Ze had een rusteloze 'slaap' gehad met stemmen in haar hoofd die haar herinnerden aan haar nieuwe rol als eigendom van de Club. Ze hoorde verschillende mannenstemmen, stemmen die ze herkende als de leden van de kern van de Club. Ze herinnerde zich dat haar lichaam niet meer van haarzelf was. Ze wist ook dat haar lichaam niet meer van haar man was. En ze wist dat de man waar ze van hield nu ook eigendom van de Club was. Naarmate de medicijnen uitgewerkt raakten werden de stemmen duidelijker. Ze merkte dat haar ogen open waren, en ze zag vrouwenhanden voor haar gezicht, handen die make-up op haar gezicht aan aan het brengen waren. Af en toe voelde ze hoe vingers haar naakte kruis aanraakten. Haar handen waren vastgebonden op haar rug, in een soort stevig lederen tuigje dat tot bijna aan haar schouders kwam. Terwijl ze langzaam maar zeker weer bij bewustzijn kwam, zag ze wat er op de achtergond gebeurde. Er stonden enkele mannen in de kamer die stilletjes maar op een ernstige toon met elkaar aan het praten waren. Ze merkte nu ook dat de stemmen in haar hoofd van een koptelefoon kwamen. "Anna, elk deel van je lijf is nu van de Club. Je kent Ons nu, en Wij kennen jou. We kennen en weten alles van je, tot in de kleinste details. Je echtgenoot is ook van Ons. Jouw verlangens, jouw driften en jouw wensen hebben hem naar Ons gebracht. Het is te laat om terug te keren, en dat weet je zelf ook. De markeringen op je lichaam zullen symbolisch zijn, en iedereen in de Club zal weten wat ze betekenen. Van nu af aan is er niets meer waar je zelf de controle over hebt. Elke functie van je lichaam, van eten tot ademen tot sexueel genot is van de Club. Het brandmerk dat jullie vanavond zal krijgen zal dit bevestigen."

De stem ging verder, en werd even later vervangen door een andere mannenstem die net zo dominant klonk. De stem bleef maar op haar in praten terwijl ze zich langzaam maar zeker neerlegde bij de situatie waarin ze terechtgekomen was.

Op gegeven ogenblik stond Meester Mark voor haar. Zijn zelfverzekerde glimlach troostte haar en kalmeerde haar. De vrouw die bezig was met haar make-up was weg, maar ze voelde hoe ze af en toe toch nog gevingerd werd in haar natte kutje. Ze merkte dat ze ook een dikke, brede halsband om had die verhinderde dat ze naar beneden kon kijken, maar ze wist dat ze nog steeds helemaal naakt was.

Meester Mark verwijderde de koptelefoon en sprak haar naam uit. "Anna." Alleen al het geluid van Zijn stem deed haar hele lichaam branden van geilheid, en plots wilde ze niets liever dan Zijn Pik in haar te voelen. "Je man wordt nu ook voorbereid voor jullie inwijding. Het ziet ernaar uit dat jij al bijna klaar bent."