Dienaar Van Mrs. Wila - 2

De Test

Inmiddels was het vrijdagavond geworden, Cor had de gehele week slecht geslapen. De hele week had hij liggen denken over zijn volgende ontmoeting met Meesteres Wila, en ook op zijn werk liet hem die gedachte niet los. Hij liep al de hele week met een stijve rond, alleen al de gedachte aan deze vrouw, wat had die een impact op hem gemaakt, hij had gewoon weer vlinders in zijn buik!
En wat had hij een behoefte zich eens lekker af te trekken! Maar ja, Meesteres Wila had nou eenmaal gezegd dat hij dat niet mocht, al was hij zo geil dat zij er toch niet achter zou komen, en zijn zaadproductie was momenteel zo hoog dat er nog genoeg over bleef, ze zou het toch niet merken, maar toch deed hij het niet, hoe moeilijk hij het ook vond! Hij zou het zien als verraad naar haar, en hij wilde nou eenmaal niet liegen.

Die middag was hij nog even naar de kapper geweest, want hij wilde er tiptop uit zien als hij ZIJN Meesteres weer zag. Ook kocht hij een mooie bos rozen voor haar.
Die avond was hij van plan eens lekker vroeg te gaan slapen want hij moest de volgende dag vroeg op. Hij ging even lekker douchen en waste zich extra goed, met de nadruk op zijn edele delen.

Die nacht sliep hij erg onrustig, en toen hij eenmaal sliep droomde hij continu over wat hem te wachten stond. Om zes uur liep de wekker af, hij had immers een lange rit voor de boeg en om negen uur moest hij bij Wila zijn.
Na zich lekker te hebben geschoren en gewassen nam hij een paar koppen koffie.
Eten waagde hij zich maar niet aan want hij was op van de zenuwen, hij zou het toch niet binnen kunnen houden.
Om zeven uur stapte hij in de auto, het was ongeveer anderhalf uur rijden maar hij wilde perse wat speling hebben om maar op tijd te zijn, misschien moest hij nog zoeken. Cor kon zich tijdens het rijden amper op de weg concentreren, zo was hij in gedachten, en het leek wel hoe dichter hij in de buurt kwam hoe stijver zijn pik werd!
In Ede aangekomen stopte Cor bij een plattegrond om de Bosweg op te zoeken, maar hoe hij ook zocht, er wás geen bosweg in ede! Er speelde een heel doemscenario door zijn hoofd, Wila zal hem toch niet bedrogen hebben, en zomaar wat verzonnen hebben? Hij maande zichzelf rustig te houden want hij kon het niet geloven!
Verderop zag hij iemand met een hond lopen. Hij liep er naar toe en vroeg haar waar de Bosweg was. “Dan zit je hier helemaal fout, die ligt een heel eind buiten Ede. Om er te komen moet je ongeveer drie kilometer terug rijden. Die weg loopt midden door de bossen.” antwoordde de vrouw. Er verscheen weer een glimlach op Cor zijn gezicht, hij kon het al niet geloven dat zij hem zou belazeren. De vrouw legde Cor uit hoe hij er moest komen en hij reed weer verder. Inmiddels was het al half negen geweest, dus hij moest wel een beetje tempo maken wilde hij nog op tijd komen, stel je voor dat hij nog eens fout reed?
Na tien minuten rijden kwam hij bij de Bosweg, gelukkig, hij had het gevonden! Nu nog even zoeken naar nummer elf. Hij draaide de weg op, nou weg, het was meer een bospad vol met kuilen! Hij reed langs het eerste huis, en kon het volgende nog nét zien, zo ver stonden de huizen uit elkaar. Wat nog niet tot hem doordrong, hij was immers zo nerveus, was dat het allemaal landhuizen waren, kastelen bijna!
Na nog eens tien minuten rijden was hij bij nummer elf; nu drong het pas tot hem door, hij stond voor een grote ijzeren poort en zag daarachter de oprit van nummer elf, een kaarsrechte weg die naar het huis reed, recht door de bossen! Dit was echt een enorm landhuis, met voor zover Cor kon schatten wel twintig kamers!
Na dit in zich op te hebben genomen stapte hij uit, zijn hart bonsde inmiddels in zijn keel, zoveel indruk maakte het op hem, en natuurlijk zou hij zíjn Meesteres weer zien!
Naast de poort hing een intercom met camera, met daaronder een houten bordje met daarop in sierlijke, gouden letters geschreven:

Maison Wila
Instituut voor Africhting
En Educatie.

“Kom verder” hoorde Cor een vreemde stem door de intercom zeggen, en de poort ging langzaam open. Hij stapte weer in zijn auto en reed door de poort richting het landhuis, en parkeerde zijn auto voor de deur. Hij liep naar de deur, het was zo’n zware, massieve deur wat je bij een landhuis kan verwachten. Er hing een zware klopper op de deur, en Cor klopte daar mee. Er ging een luikje in de deur open en Cor zag de ogen van een vreemde vrouw, dit kon Wila niet zijn, het waren de ogen van een jonge vrouw. “Parkeer je auto maar achter het huis.”hoorde Cor haar zeggen.
Zo gezegd zo gedaan, Cor reed om het huis heen, het was groter als hij in eerste instantie had gedacht, met een enorme tuin achter het huis omringt door bomen, met stallen er achter! Hij zag achter het huis een parkeerplaats en parkeerde zijn auto daar.
Inmiddels bontste zijn hart niet meer in zijn keel, het voelde of zijn hart daar al zát, zo nerveus was hij, nu het moment van de volgende ontmoeting zo nabij was!
Cor pakte de bos met rozen en stapte uit. Hij liep weer naar de voordeur, en onder het lopen keek hij zijn ogen uit, nu pas kon hij zien hoe immens groot het huis van Meesteres Wila eigenlijk was, en hoog, hij telde vier etages!
Bij de voordeur aangekomen klopte hij nogmaals met de zware klopper op de deur en hij ging krakend open.

Toen verstijfde Cor; voor hem stond een jonge dame van ongeveer vijfentwintig jaar oud, spiernaakt, zwart, opgestoken haar met recht vooruit staande pierced tepels en een spiegelglad geschoren kutje, met op de plek waar haar schaamhaar hoorde te zitten een tattoo. Er stond iets geschreven, maar hij kon zo snel niet lezen wat er stond. Maar wat nog het meeste opviel, was dat haar schaamlippen wel tien centimeter lang waren, met piercings aan de uiteinden, hij zag ze zo tussen haar benen bungelen, dit had hij nog in het echt gezien, echter wel op plaatjes. Het enige kledingstuk wat zij aan had, als je het al een kledingstuk mocht noemen, was een dunne, zwart lederen halsband, heel subtiel, met een chromen oog aan de voorkant.

“Kom verder!”hoorde hij de jongedame met vriendelijke stem zeggen. Hij schrok er van, zo was hij onder de indruk van deze verschijning! Cor liep naar binnen, met de bos rozen in zijn handen.
De jongedame sloot de deur en draaide zich om. “Volg mij maar”zei ze, en Cor liep achter haar aan door de hal. Het was een ruime en hoge hal, met een brede, marmeren trap in het midden. Net voor de trap ging zij rechts en opende een deur waar ze naar binnen liep, en Cor volgde haar. Ze kwamen in een volkomen witte ruimte van ongeveer drie bij drie meter, volledig met halogeen verlicht en alleen een spierwitte stoel in het midden van het kamertje en een paar kleedhaken aan de wand. Het paste eigenlijk helemaal niet in dit huis.
De jongedame sloot de deur en ging er voor staan, Cor aankijkend.
“Kleed je maar uit hoor” zei ze. Het ging allemaal wel wat snel voor hem, nou moest hij zich uitkleden tegenover een spiernaakte jongedame, die hij nog niet eens kende, en die zich ook nog niet had voorgesteld. Cor stak een hand naar haar uit om zich eerst maar voor te stellen, maar de jongedame verroerde geen vinger.
Toen vroeg hij:”Kun jij dan even buiten de deur gaan staan?” Maar de jongedame verroerde wederom geen vinger en bleef hem maar aanstaren.
Toen draaide Cor zich maar om en begon zich uit te kleden. Heel langzaam, hij voelde toch weer een beetje schroom, om zichzelf zomaar in het bijzijn van een vreemde vrouw uit te kleden. Toen hij zich had uitgekleed, op zijn onderbroek na, hing hij zijn kleren aan de kleedhaken. Cor probeerde zich in te houden om geen erectie te krijgen, maar dat was met haar verschijning zeer moeilijk. Ongetwijfeld zag zij dat door zijn onderbroek heen! Nu draaide hij zich om, en zag dat de jongedame hem glimlachend aankeek. “Trek die ook maar uit hoor!”zei ze met diezelfde glimlach op haar gezicht. Nu voelde Cor zich toch wel gedwongen om het te doen, hij had A gezegd, hij wist immers na de ervaring van vorige week dat hij rare dingen kon verwachten, en nu moest hij ook B zeggen. Hij trok zijn broek uit, hij stond nog in haar richting, en zijn pik stond inmiddels weer recht vooruit. Hij keek haar aan om haar reactie te zien, maar ze verroerde geen vin, alleen dat zij even een momentje haar ogen sperde.
De jongedame liep naar Cor zijn kleren, waarin onder andere ook zijn mobiele telefoon en autosleutels zaten, en pakte die op. Ook pakte ze de bos rozen en liep naar de deur toe. “Wacht maar even.”zei ze en liep de deur uit. Nu realiseerde Cor zich dat er geen weg meer terug was, hij stond hier in een kamertje in het huis van Wila, zonder kleren, mobiel en autosleutels! Hij kon dus alleen maar afwachten, iets anders zat er nu niet op.
Na ongeveer tien minuten, voor hem leken het wel úren, ging de deur weer open. Hij had gehoopt dat het Wila was, die had toch inmiddels wel een beetje van zijn vertrouwen gewonnen, maar het was weer de jongedame.
“De Meesteres wil je ontmoeten, maar je moet je handen op je rug houden.”zei ze.
Cor deed maar wat ze zei en volgde haar. Onder aan de brede trap aan gekomen zei ze dat hij hier even moest wachten, met zijn handen op zijn rug en zijn gezicht richting de trap. De jongedame liep de trap op en Cor hoorde haar recht vooruit lopen. Het was muisstil in huis, en hij hoorde haar op een deur kloppen. Nu hoorde hij voor het eerst weer de stem van Wila.
“Binnen.” hoorde hij haar zeggen.
“Hij staat klaar Meesteres!”hoorde hij de jongedame zeggen.
“Mooi, je kunt gaan.”antwoordde Meesteres Wila hierop.
“Dank U Meesteres.”antwoordde de jongedame terug, en Cor hoorde haar verder lopen.
Er gingen ongeveer twee minuten voorbij, Cor stond nog onder aan de trap met zijn handen op de rug, toen hij boven een deur open hoorde gaan, gevolgd door luide voetstappen die richting de trap kwamen. Zijn hart begon weer te bonzen in zijn keel, zou dit eindelijk Wila zijn?
Wat hij toen zag ging al zijn verwachtingen te boven!
Het was inderdaad Wila, maar ze zag er anders uit als de eerste keer dat zij elkaar ontmoetten!
Zij was volledig in zwart leer gekleed, haar haren netjes naar achteren gekamd, een strak leren top met een open decolleté, een lang zwart leren broek en hoge zwarte laarzen met halfhoge hakken, en niet te vergeten in haar handen een rijzweep! Wat een mooie verschijning, zij was met recht een Meesteres.
Cor stond haar aan te staren, zeer onder de indruk, toen zij zei:”Kom maar boven hoor.” Hij twijfelde geen moment, en liep tree voor tree naar boven. Eenmaal boven stond hij recht voor haar, en het eerste wat hem opviel was dat lekkere, zware parfum die zij op had. Hij keek haar even recht in de ogen en ging langzaam naar beneden om haar van top tot teen te bewonderen. Toen hij bij haar voeten was aangekomen voelde hij dat zij haar zweep op zijn schouder legde en hem naar beneden dwong. Dit had Cor nog nooit in het echt gedaan, maar uit verhalen wist hij wat zij bedoelde: hij moest haar voeten kussen, wat hij ook deed, eerst een paar op de ene, daarna verder gaan met de andere. Zo liet ze hem even doorgaan tot zij hem maande te stoppen door middel van een paar zachte tikjes met haar zweep op zijn rug. Hierbij stond Cor op en stond weer oog in oog met haar. Voordat hij haar aan kon kijken keerde zij zich om en maakte met haar zweep een gebaar haar te volgen.
Aan het einde van de gang opende zij een deur en we liepen naar binnen. Het was haar kantoor. Het was zeer luxe ingericht, zoals je van een landhuis mocht verwachten.
Er was weinig verlichting, het enige licht dat er was kwam van de kaarsen die her en der aan de muur hingen, en er klonk een rustgevend muziekje op de achtergrond. Er stond een groot, luxe houten bureau met een computer erop met in de hoek van de kamer een zithoek, ingericht met enkele comfortabele stoelen en een salontafel. Ook stond er een houten stoel bij, met een paar rare leuningen eraan.
En juist op die stoel maande zij dat Cor moest gaan zitten. Zelf ging ze in de comfortabele stoel tegenover hem zitten met haar benen over elkaar. Toen ze eenmaal zaten, Cor had inmiddels ook onbewust zijn benen over elkaar, hij was tenslotte poedelnaakt, keek ze hem kwaad en doordringend aan. Cor wist niet goed wat hij hiermee aan moest, maar toen begon het te dagen, dit had hij vorige week al meegemaakt! Hij moest in haar bijzijn zijn benen wijd houden, wat hij dan ook maar deed. Nog steeds keek zij hem kwaad aan, waarom wist hij niet, hij deed toch wat zij wilde? Plotseling stond Wila op en gaf Cor een klap in zijn gezicht, waarop ze zijn been pakte en die over de leuning legde. Het begon Cor nu te dagen waar die rare leuningen voor waren; het waren beencaps, hollingen die keurig waren uitgehouwen uit de leuningen! Ze hoefde niets meer te zeggen, Cor gooide zijn andere been ook in de cap, waarop Wila weer ging zitten.
Nu zat Cor er helemaal ordinair bij, hij vond het al vernederend om met zijn benen wijd voor Wila te zitten, maar nu zat hij dus ook nog heel ordinair met zijn benen in de lucht zodat zij nu écht vol op zijn zaakje keek en ook nog in zijn poepgat keek!
En toch deed het Cor wel wat, wat wel bleek uit zijn steeds harder wordende pik!
Wila ging weer zitten, met haar benen over elkaar en pakte een sigaretje. Ze rookte hem rustig op, ondertussen bestudeerde ze hem van top tot teen. Tot dusver had ze nog niets gezegd, alleen maar gekeken, en dat maakte Cor eigenlijk wel onzeker, want hij wist ook niet wat hij nou moest zeggen!
Toen ze haar sigaret op had vroeg ze:”Hoe vind je dit nou Cor?”
Cor wist niet goed wat te zeggen, maar eigenlijk wond hem dit wel op, dus antwoordde hij maar naar waarheid:”Redelijk opwindend Meesteres!”
“Mooi zo, vind je het goed als ik wat testjes met je doe?”vroeg ze.
“Dat legt er aan wat Meesteres!”antwoordde Cor.
“Dat vraag ik niet slaaf, ja of nee! Vertrouw je me?” vroeg Wila.
“Ja Meesteres, ik vertrouw U!”antwoordde Cor.
“Mooi!”antwoordde Wila terug, en ze liep naar haar bureau. Ze was even aan het wroeten in een lade en kwam terug met een paar lederen riemen. Bij Cor aangekomen zag zij dat Cor een beetje angstig keek maar daar lachte Wila alleen maar om. Zonder iets te zeggen pakte ze Cor zijn rechter hand beet en bond die met een riem aan de stoelpoot, waarna zijn linker hand volgde. Direct daarna begon ze zijn benen vast te gespen aan de beencaps. Cor begon als reactie hierop een beetje met zijn benen te spartelen.
“Niet zo aanstellen slaaf, er gebeurt nog niets. En buiten dat, jij bent hier uit eigen vrije wil!” was haar reactie hierop. Wila liep terug naar haar bureau en kwam terug met lang eind touw. Hiermee begon zij zijn voeten ook vast te binden aan de stoelpoten. “Zo, dat is beter.”mompelde ze in zichzelf. Wila ging voor Cor staan en trok even plagerig aan zijn pik.
“Ben jij de afgelopen week niet klaargekomen slaaf?”vroeg ze.
“Nee Meesteres.”antwoordde Cor. Inmiddels was ze weer tegenover hem gaan zitten en keek hem ongeloofwaardig aan.
“Je weet wat er gebeurt als je jokt hé, dan maak ik je los en dan mag jij naar huis, en hoef ik je nooit meer te zien!”zei Wila.
“Ja Meesteres.”antwoordde Cor hierop.
“Ik kan het bijna niet geloven, als ik zie hoe gauw die lul van jou steigert, dat je er van af hebt kunnen blijven, maar we zullen zien!”
Hij vond het ondertussen wel een beetje gênant worden zo, met zijn benen wijd voor zijn Meesteres en dan vooral de manier waarop ze naar hem keek, en hij kon geen poot verroeren zoals hij vast gesnoerd zat.
Tien minuten later stond Wila op en zei:”je legt er wel lekker bij zo hé slaafje, nu kan ik ten minste die geile lul van jou in de gaten houden, en jij kunt lekker niets, helemaal niets!”
Na dit gezegd te hebben ging Wila op de leuningen staan, met haar kont naar hem toe. Cor rook de geur van het leder van haar broek. Ze zakte door de knieën, met haar handen steunend op Cor zijn schouders, tot ze zowat zijn gezicht raakte. Dit vond hij een schitterend gezicht, het leder spande zich om haar prachtige kont, waardoor die er nóg beter uit kwam! De geur van het leder werd intenser, en Cor voelde zijn pik nóg harder worden!
“Kussen!”zei Wila, waarop Cor niets anders kon dan te doen wat zij hem beval, haar op haar achterwerk kussen! Innig was hij bezig, zelf stuurde zij haar kont zodat er geen plekje werd overgeslagen. “Lekker hé slaafje, wat een eer dat jij dit mag doen, zo begroet je nou een Meesteres!”zei ze op delegerende toon. Hierop stapte Wila weer van de leuningen af en kwam voor hem staan. Ze ging voor hem staan en zakte door de knieën. “Hmmm!”mompelde ze, waarop ze aan zijn schaamhaar ging plukken, zo hard dat Cor zich niet kon houden en begon te kermen. Dit had hij beter niet kunnen doen, want het gevolg was dat ze nog harder aan zijn schaamhaar begon te trekken. Terwijl zij dat deed keek ze hem aan met een grijns op haar gezicht. Na enige tijd stopte ze hiermee. Ze liep terug naar haar stoel om haar rijzweep te pakken. Teruggekomen bij hem greep ze zijn balzak beet en omsloot die met duim en wijsvinger, net boven zijn ballen en trok eraan zodat zijn ballen flink onder spanning kwamen te staan. Cor kon zich toch niet inhouden, hoe graag hij ook zou willen, om zachtjes te kermen van pijn. De reactie van haar had hij kunnen weten; in plaats dat ze stopte begon zij nog harder te trekken, zodat het nu leek of zijn ballen eruit zouden scheuren! Cor was inmiddels, heel gek, een beetje aan de pijn gewent en stopte met kermen. Wila hield het even zo, maar na ongeveer een minuut begon ze zachtjes met haar zweep op zijn ballen te slaan, kleine felle tikjes in een hoog tempo achter elkaar.
Nu hield Cor het echt niet meer, zijn ballen waren al gevoelig omdat ze zo onder spanning stonden en nu werden ze ook nog zo min of meer beurs geslagen!
“AAAAAUW”schreeuwde hij het uit.
“Hmmm, dus hier ligt de grens!”mompelde Wila in zichzelf, waarop zij direct stopte en zijn zaakje los liet. Cor lag nog na te puffen van deze ervaring of Wila pakte zijn pik beet en begon hem af te trekken tot hij bijna kwam, toen stopte ze.
“Blijf hier even liggen, ik ben zo terug.”zei Wila en liep de deur uit. Alsof hij weg kon lopen, hij lag nog steeds volledig vastgesnoerd aan de stoel!
Na enkele minuten kwam Wila terug met een koffertje in haar handen. Zij nam weer voor hem plaats, Cor zat nog na te puffen van net en zijn pik was weer gaan liggen.
“Wat is dat? Je lul is weer gaan liggen, vind je het hier niet meer leuk?”Vroeg Wila.
“Jawel Meesteres!”antwoordde Cor.
“Waarom is hij gaan liggen dan?”vroeg Wila.
“Weet ik niet Meesteres!”antwoordde Cor.
“Gelukkig zijn daar hulpmiddelen voor, dit kan niet hoor, zo’n slappe lul voor mij! Of heb je toch tegen mij gejokt, en was je zo geil dat jij jezelf toch af hebt lopen trekken?”,vroeg Wila streng.
“Nee Meesteres!”antwoordde Cor weer terug.
“We zullen zien!” Nadat zij dit had gezegd opende zij haar koffertje en pakte er iets uit. Cor herkende dit; het was een vacuümpomp voor zijn pik! Voor hij het wist stond Wila voor hem en schoof de pomp over zijn pik. Nu zij zo voor hem zat en hij zo haar decolleté in kon kijken begon hij toch weer te steigeren. Wila zag dit en begon te pompen. Cor keek er naar en zag zijn pik groeien in de doorzichtige koker.
“Blijkbaar red hij het niet zelf, het is maar goed dat ik deze heb hé geile slaaf van me!”zei Wila, en ze pompte door. Het werd toch wel wat gevoelig, zijn pik was normaal ongeveer zestien centimeter in stijve toestand maar dat was nu al overschreden, in de koker was hij nu zéker twintig centimeter door het vacuüm, en ze pompte maar door, net zolang tot ze het veiligheidsventieltje hoorde sissen. Nu stopte ze en ging weer zitten. Voor Cor was het zeer gevoelig, zijn pik was nu zeker uitgerekt tot tweeëntwintig centimeter! En wat was zijn eikel dik, die was helemaal klem gezogen in de koker, hij sloot zich helemaal rondom de binnenkant van de koker, die toch zeker vijf centimeter in doorsnee was!
Wila zag dat het gevoelig en pijnlijk was voor hem, maar lachte alleen maar.
“Lekker hé slaafje, en wat is hij groot en dik hé!”zei ze op delegerende toon.
Cor wilde zich niet laten kennen en antwoordde met moeite: “Ja Meesteres!”
“Zo, nu maar even kijken of je echt niet hebt gejokt tegen mij.”zei Wila en greep weer in haar koffertje en haalde daar een grote vibrator uit. Ze liep naar hem toe en begon een beetje te plagen met de vibrator. Eerst langs zijn gezicht, toen stopte zij hem in zijn mond en zei: “Pijpen!”, wat Cor maar deed. Wila schoof hem in en uit, en zette hem harder. Plotseling trok zij hem uit zijn mond en zette hem tegen zijn poepgaatje. “Nee, niet doen! Die is veel te dik Meesteres!”schreeuwde hij. Haar reactie was dat ze iets harder begon te duwen en Cor begon te kermen. Net voor hij naar binnen zou gaan stopte zij en hield hem tegen de vacuümpomp, ter hoogte van zijn inmiddels zéér gevoelige eikel. Omdat deze zo onder vacuüm stond was hij extra gevoelig, en had de vibrator een enorme impact! Cor voelde zijn hele pik meetrillen, en ondanks dat het zo gevoelig was, of misschien mede daardoor, raakte hij in de zevende hemel van genot en begonnen zijn ogen te draaien in zijn oogkassen!
“Ik kom klaar, ik kom klaar!”zei hij, waarop Wila de vibrator op maximaal zette!
Hij kon het nu niet meer houden en kwam klaar. Golven sperma voelde hij uit zijn pik stromen en terwijl hij kwam begon Wila als een bezetene te pompen, om ook de laatste druppels uit zijn pik te zuigen. Het leek of er geen einde aan kwam, het bleef maar stromen!
Toen Cor eindelijk weer bij zinnen was en naar zijn pik keek zag hij dat de hele pomp boven zijn eikel gekleurd was door zijn sperma en zijn eikel zwóm er gewoon in, zo’n hoeveelheid had hij geproduceerd!
Wila liet de pomp weer vol stromen met lucht, en Cor voelde zijn pik weer krimpen en zijn sperma naar beneden stromen, langs zijn ballen en door zijn bilnaad.
Zelfs Wila, die ongetwijfeld toch wel het nodige heeft gezien en meegemaakt, keek op van de hoeveelheid sperma.
“Goed zo slaafje, je hebt je netjes aan de afspraak gehouden, hier heb je gewoon een week voor moeten sparen, dat kan niet anders!”was haar reactie.
“Dank U Meesteres!”antwoordde hij.
Wila maakte de boeien los en Cor strekte zijn armen en benen, die waren wel wat stijf geworden. Zijn pik voelde helemaal beurs en gevoelig aan, en zag helemaal rood van de voorgaande behandeling.
“Wil je wat eten slaafje?”vroeg Wila aan hem.
“Ja Meesteres.”was zijn antwoord hierop en gelijktijdig tilde hij zijn benen uit de caps.
“Nee, beentjes netjes wijd houden!”zei ze kinderachtig waarop hij zijn benen weer in de caps legde.
Wila stond op en liep naar haar bureau, waar ze een koperen handbelletje pakte, zoals je wel eens ziet in ouderwetse films en klingelde even. Hierna ging ze weer tegenover Cor zitten.
Binnen een halve minuut ging de deur open en Cor keek achterom. Het was de jongedame die hem binnen had gelaten, nog steeds spiernaakt, en bij hem stond toen hij zich uitkleedde!
Ze ging voor Wila staan en zakte even door de knieën voor haar en vroeg:“Heeft U gebeld Meesteres?”
“Ja slavin. Ik wil je even laten kennis maken met slaaf Cor.”was haar antwoord, waarop de jongedame zich omdraaide richting Cor.
Ondanks dat Cor er inmiddels aan gewend was om met zijn benen wijd tegenover zijn Meesteres te zitten vond hij dit toch wel gênant nu dus twee dames hem aanstaarden. Hij voelde dat hij begon te blozen en sloot zijn ogen.
“Kijk me aan slaaf!”was haar reactie hierop.
“Slaaf Cor, dit is slavin Petra.”zei Wila.
“Hoi, slavin Petra.”zei Cor en hij stak zijn hand uit.
Petra maakte ook voor Cor een kleine kniebuiging en gaf hem een hand.
“Hoi slaaf Cor, ik ben slavin Petra.”zei ze met een zachte, schuchtere stem.
Direct hierop draaide zij zich weer om naar Wila toe en vroeg:”Verder nog iets Meesteres?”
“Ja slavin, wij willen iets eten. En neem een handdoek mee!”antwoordde ze, waarop Petra weer een kleine kniebuiging maakte voor haar en zich omdraaide en weer de deur uit liep.
“En slaaf, hoe bevalt het hier?”vroeg Wila aan Cor.

Cor wist niet goed wat te antwoorden, er gebeurde eigenlijk wel veel in een korte tijd, naar zijn idee rare dingen, maar het hele gebeuren wond hem wel op. Hij had hier veel over gefantaseerd, maar er nooit van dúrven dromen dat hij dit “in real life” mee zou maken!

“Goed Meesteres!”antwoordde hij maar terug.
“Dat is leuk om te horen slaaf, dan ben je hier tot dusver niet voor niets gekomen. Ik heb gezien dat jij je woord hebt gehouden en ik wil eventueel wel verder met jou. Als jij dat ook wil, zal ik jou zo meteen iets meer vertellen over de gang van zaken hier.”zei Wila.
Ondertussen werd er op de deur geklopt. “Binnen.”zei Wila.
Het was Petra met de lunch op een serveerwagen, het was inmiddels al twaalf uur geweest. Eenmaal bij haar Meesteres aangekomen vroeg Petra aan Wila en Cor of zij koffie of thee wilden. “Wil jij ook koffie of thee slaaf?”vroeg Wila aan hem.
“Koffie graag Meesteres.”antwoordde Cor.
Petra begon de koffie in te schenken uit een zilveren pot, in fijne porseleinen kopjes. Ze stond met haar rug naar Cor toe, en hij keek zo tegen haar kont aan, en verbaasde zich wederom over haar lange schaamlippen die eronder hingen te bungelen. Dit had bij hem tot gevolg dat zijn nog steeds beurse pik weer enigszins begon te steigeren.
Dit bleef ook niet onopgemerkt bij Wila, hij zag haar kijken, maar ze zei niets.
Petra had de koffie ingeschonken en zette een kopje voor Wila neer. Toen draaide zij zich om en gaf ook Cor zijn koffie. Ongetwijfeld moest haar zijn stijve pik opgevallen zijn, maar ze verblikte of verbloosde niet.
“Heb je een handdoek meegenomen slavin?”vroeg Wila haar.
“Ja Meesteres.”was haar antwoord.
“Veeg die slaaf tegenover me maar even schoon!”zei Wila.
Petra pakte de handdoek, die op het onderste plateau van de serveerwagen lag. Hierbij moest ze op haar hurken zitten, waarbij haar schaamlippen de grond raakten. Petra draaide zich om en ging op haar knieën voor Cor zitten en begon de inmiddels al een beetje opgedroogde sperma weg te vegen, heel rustig en voorzichtig, wat zijn pik weer deed groeien. Haar enige reactie was dat er een glimlach op haar gezicht verscheen, maar ze ging schaamteloos door met schoonvegen, eerst zijn pik, daarna via zijn schaamhaar, dat inmiddels vol zat met ingedroogd sperma, naar zijn balzak om te eindigen in zijn bilnaad.
“Maak vooral zijn eikel goed schoon, die zat helemaal onder!”zei Wila.
“Ja Meesteres.”antwoordde Petra, waarna ze zijn eikel ontblootte en zachtjes begon schoon te deppen. Wila keek even toe, waarna zij opstond en op haar knieën naast Petra ging zitten.
“Kijk goed!”zei Wila, en pakte de handdoek uit Petra haar handen. Ruw trok ze zijn voorhuid naar beneden zodat ook de onderste rand van zijn eikel zichtbaar werd, en begon stevig zijn eikel te poetsen, Cor aankijkend om zijn reactie te zien!
Ze sloeg hierbij geen millimeter over en poetste vooral de onderkant van zijn eikel uitbundig. Ondanks dat het zeer gevoelig was gaf hij geen krimp, maar Wila kon het ongetwijfeld aan zijn gezichtstrekken zien. Plagerig ging ze verder en zei tegen Petra: “kijk, zo doe je dat nou! Ik krijg dit niet helemaal schoon, en ook hier niet.”waarbij ze aan zijn schaamhaar begon te plukken.
“Maar dat geeft niet, hij moet zo maar even douchen!”zei ze, waarna ze opstond en weer naar haar stoel liep. Petra was inmiddels ook weer opgestaan en begon een paar broodjes te smeren, die ze daarna aan haar Meesteres en Cor aanbood.
“Dank je slavin, maak de badkamer maar vast klaar.”zei Wila tegen Petra.
“Ja Meesteres.”antwoordde Petra, en maakte weer een kniebuiging waarna zij de deur uit liep.
Nu waren ze dus weer met zijn tweeën en begonnen te eten.
Ondertussen begon Wila te vertellen: “Zoals je inmiddels al hebt gezien, is dit een Instituut, en wel een Instituut voor africhting en educatie. Dat houdt in dat we hier met verschillende mensen, en vooral verschillende sóórten mensen te maken krijgen. Met soorten bedoel ik Dominanten en onderdanigen. Deze mensen, en daarmee bedoel ik vooral de Dominanten, betalen hier een heleboel geld voor. Dat is de reden dat onze service gewoon optimaal moet zijn, het mag ze aan niets ontbreken.”

Cor liet even tot zich doordringen wat zijn Meesteres allemaal zei; Instituut? Geld? Ze had hem niets gevraagd, wil ze dat hij haar achteraf betaalt? Dan zou ze dus gewoon een prostituee zijn, dit was niet helemaal wat zijn bedoeling was!

“Mag ik U iets vragen Meesteres Wila?” Vroeg hij heel netjes, want hij wilde haar niet in de reden vallen!
“Natuurlijk slaaf!”was haar reactie.
“Dit is een Instituut zegt U, wat voor een instituut? En de mensen betalen er veel geld voor, dat heef U mij nooit gezegd! Wat kost het voor mij dan?”vroeg hij.
“Ik was nog niet klaar slaaf, en jou kost het niets, althans geen geld.”antwoordde Wila een beetje geïrriteerd.
“Sorry Meesteres”was Cor zijn reactie hierop.
Wila ging verder. “Om antwoord te geven op jouw eerste vraag; dit is een instituut voor africhting en educatie. Deze africhting is speciaal gericht op onderdanigen, van zowel het mannelijke als het vrouwelijke geslacht. Meestal klopt zijn of haar Dominant bij mij aan omdat zijn of haar onderdanige ongehoorzaam is. Of gewoon omdat zij de onderdanige andere vaardigheden wil bijbrengen. Tevens dienen wij als pension als de Dominant op vakantie is bijvoorbeeld, en Hij of Zij de onderdanige niet vertrouwd omdat deze te geil is, om maar een voorbeeld te noemen! En hier is continu toezicht. En mocht die er niet zijn, dan hebben wij wel onze middeltjes om te voorkomen dat zij met zichzelf gaan spelen.”
Wila schonk nog een kop koffie in voor hen beiden en ging verder. “De educatie is vooral gericht op de Dominant om trucjes bij te brengen. Meestal zijn deze erop gericht om de enorme geilheid, zoals bij de meeste onderdanigen te onderdrukken. Of om te leren hoe zij met ongehoorzaamheid om moeten gaan.”
Wila pakte nog een broodje en bood Cor er ook één aan.
“Ben je nog geïnteresseerd slaaf? Zo niet, dan laat ik jouw kleren komen en kun je gaan. Zo ja, dan gaan we verder met de volgende stap.”zei ze tegen hem.

Het klonk Cor wel een beetje vreemd in de oren, maar het wond hem wel erg op. Wat hem wel opviel was de toon waarmee zij over onderdanigen praatte; alsof zij het over honden had! En wat wilde zij van hem?

“Mag ik U nog iets vragen Meesteres?”vroeg Cor.
“Natuurlijk slaafje, vraag maar!” antwoordde zij.
“Wat wilt U van mij?”vroeg hij.
Wila antwoordde.”Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; vanaf het eerste moment dat ik jou zag wist ik dat je onderdanig was. Vraag me niet hoe, maar ik voelde het gewoon. En dan je gedrag van vorige week, ik zag jou gewoon steeds meer opgewonden raken, hoe meer ik je overheerste, hoe geiler jij werd. Vraag mij ook niet wat ik bij jou in het dorp deed, ik was gewoon aan het rijden en ik voelde een aantrekkingskracht daar naar toe! Ik had, en heb, ook helemaal geen plannen voor een nieuw slaafje, maar in jou zie ik wel toekomst. Ik wil kijken waar het schip strandt.
Dus mijn vraag aan jou is: trek jij je kleren aan of wil je blijven?”
“Blijven Meesteres, blijven!”antwoordde Cor volmondig, waarop Wila opstond en hem op zijn voorhoofd kuste.
“Je zult er geen spijt van krijgen slaafje, je zult er geen spijt van krijgen! Maar ik wil dat je het goed overdenkt en zélf de beslissing neemt! Ik ben wel een veeleisende Meesteres, en de training zal niet licht zijn, zeker niet voor hem!”en terwijl ze dat zei wees ze naar zijn pik.
“JA MEESTERES, JA!”zei Cor uitbundig.
Zijn Meesteres stond op en zei:”Mooi zo slaafje, ik wist het wel! Jij blijft hier tot morgenavond.”