We waren op de terugweg na een dagje zee geweest toen ik dringend moest plassen. Het was vertraagd tot stilstaand verkeer op de autosnelweg. Het ging dus niet goed vooruit het werd steeds dringender. Heel even dacht ik er nog aan om zomaar uit de wagen te springen en in de berm te plassen, zo dringend werd het. Maar dat kan je moeilijk doe hé?

Eindelijk zagen we een tankstation. We namen zo snel als mogelijk de afrit en mijn man reed op het benzinestation toe. Blijkbaar hadden nog vrouwen dezelfde behoefte want ik zag daar een enorme file wachten voor het toilet. Ik kon me heus niet lang meer inhouden hoor en zei tegen mijn man: "Ik ga daar snel in de bosjes". De bosjes lagen achter een afgelegen parkeerstrook, het zag er daar verlaten uit en veilig dus. Al maakte ik me daar minder zorgen om, ik dacht maar aan één ding...

Mijn rokje kon niet snel genoeg omhoog zijn. Een slipje draag ik bijna nooit en al zeker niet als ik met mijn man op stap ben. Terwijl ik de stroom losliet, kon ik de zucht van opluchting niet onderdrukken. Deze werd al gauw geruild door een gilletje van schrikken. Op amper 5 meter van me vandaan en recht voor me, stond daar plots een man. Vanwaar hij zo plots kwam wist ik niet. Ik had toch goed rondgekeken of er niemand was? Hij kwam met zijn stijve piemel in de hand op me toe gestapt. Schrik nam van me over. Ik meende er goed aan te doen, kalm te blijven, gewoon verder te blijven zitten en niets te zeggen. Rechtstaan, gillen en gaan lopen, leek me niet goed. Hij zou me binnen de kortste keren ingehaald hebben en wie weet wat dan gedaan? Stilletjes blijven zitten dus, niets zeggen, me opspannen voor een eventuele uitval naar hem toe en afwachten. Intussen was hij tot op een 2 meter op me toegestapt en bleef daar staan. Hij trok zich gewoon voor mijn ogen verder af. Ik bleef gewoon doch gespannen kijken wat hij deed. Het leek me alsof hij niet echte kwalijke bedoelingen had maar gewoon zijn ding doen voor de ogen van een vrouw. Dat hij daar een vrij zicht had op aan kut, zal hem er wel bij helpen dacht ik. Preuts of dat ik daar halfnaakt voor een vreemde man zat, kwam niet in mijn gedachte op. Minuten gingen er voorbij en ik ontspande me stilaan, een echt gevaar leek er me niet te zijn, doch was wel voorzichtig en zweeg verder. Ik kon daar toch moeilijk zo blijven zitten en besloot om voorzichtig en traag recht te staan. Ik wou hem niet doen schrikken of provoceren. Ik hield mijn rokje omhoog zodat zijn ogen nog steeds op mijn kut waren gericht terwijl hij verder bleef rukken. Als hij me maar niet verkracht, bleef het in mijn hoofd spoken. Ik stond daar nu geheel recht met opgetilde rok, hij moet opgemerkt hebben dat ik geen slipje droeg. Wat nu? Toch gaan lopen met alle mogelijke gevolgen? Neen geen goed idee. Blijven staan was ook geen optie. Het leek alsof hij niet snel zou klaar komen, hij was daar toch al enkele minuten aan te trekken. Vanwaar die durf kwam weet ik niet. Ik stak één hand naar hem uit, hij liet het begaan en deed zelfs nog een stap dichter. Ik nam zijn stijve piemel in mijn hand en hij liet hem los. Ik begon hem zachtjes af te trekken, maar dat is moeilijk als je vlak voor iemand staat. Stilletjes en terwijl ik verder bleef trekken, zette ik stapjes opzij zodat ik eerst naast hem en vervolgens achter hem kwam te staan. Onze lichamen raakte nu elkaar aan. Geen woord werd er gewisseld maar aan zijn hijgen hoorde ik dat het hem beviel. "Hem laten klaar komen"; was het enige waar ik nog aan dacht. "Dan zal het gevaar geweken zijn". Ik trok hem met meer feeling af. Mijn andere hand kneedde zijn balzak. Wel effe schrikken toen ik zijn handen achter zijn rug om onder mijn rok voelde te komen. Zijn handen streelde de binnenkant van mijn dijen en raakte zelfs mijn poesje aan. "Hoever zou ik hem laten gaan en hoe snel krijg ik hem klaar?"; waren mijn overlevingsgedachten. Hij kwam met enkele vingers in me. Dit voelde me ietwat te gevaarlijk aan en besloot om me te verplaatsen en een andere tactiek te nemen. Langzaam stapte ik weer langszij en knielde naast hem. Terwijl ik steeds verder bleef trekken, besloot ik hem af te zuigen. Liever dat nog dat hem in me te krijgen. Hij had door wat ik van plan was en liet het begaan. Ik nam zijn stijve in de mond en zoog hem al trekkend af. Nu hoorde ik hem duidelijk kreunen. Dat beviel hem duidelijk wel. Effe verstand op nul en als een volharde hoer hem afzuigen, was hetgeen in mijn hoofd omging. Dat deed ik dan ook. Na een tijdje voelde ik verandering in zijn houding, hij zou gaan klaar komen. Ik was net iets te laat om me weg te trekken, een deel van zijn sperma kwam in mijn mond. Niet dat ik daar vies van ben, maar in deze situatie... was het toch vreemd. Ik voelde hem slap worden. Nu is het moment om weg te komen dacht ik. Ik stond weer recht en stapte met mijn rug naar hem gericht rustig, maar met klein hartje, weg.

Je kan niet geloven hoe blij ik was om terug de wagen te zien. De wagen die ik eerst zo vervloekt had toen ik moest plassen.

Mijn man zag aan me dat er wat aan de hand was. Ik zei hem; "rij gewoon weg aub". Hij deed het en bleef vragen wat er was. Ik deed hem het ganse verhaal. Hij wou eerst nog terug draaien om die persoon eens flink zijn vet te geven, maar op de autosnelweg is dit moeilijk hé? ten slotte zal hij toch reeds gaan lopen zijn. Met gemengde gevoelens was mijn man toch trots op me dat zo gehandeld had. Het was de beste oplossing, zo leek het me ook. Gekrenkt, gebruikt maar toch ook met enige trots, kijk ik terug op deze belevenis.

Misschien voor vele gaat dit waargebeurd verhaal niet ver genoeg maar je zal het maar eens voor hebben hé?