Ze Was Een Danseres - 3

Maanden gingen voorbij zonder dat er ook maar één dag was geweest dat Joyce niet aan de woorden had gedacht die haar vriend tegen haar had gezegd; “Shockeer me maar, maar elke keer dat je faalt heeft het consequenties”. Waar moest ze beginnen? Ze had werkelijk geen idee. Weer naar Johan? Na twee keer een avontuur met hem te hebben gehad wilde ze dat niet meer. Het zou te ‘gewoon’ worden en niet meer spannend genoeg waar ze zo veel van hield. Daarbij realiseerde ze zich dat de opmerking van haar vriend ver strekkende gevolgen zou hebben. Om haar vriend te kunnen shockeren moest ze proberen over zijn grenzen gaan. Maar om dat te doen zou ze ook haar eigen grenzen te moeten verleggen! Het was duidelijk; Haar vriend had haar in een houdgreep van een prachtig staaltje mindplay. Hoe ze het ook wende of keerde, wat ze ook zou doen, ze zou er niet aan ontkomen. “Ja Joyce, daar sta je dan”, had ze zich bedacht. “Om je schat te shockeren moet je over je eigen grenzen gaan, maar als hij niet tevreden is gaat hij er vanzelfsprekend nog een keer over heen”. Joyce wist het niet meer. Elke keer als ze aan de woorden van haar vriend dacht kreeg ze een week en onbekend gevoel in haar buik. Het werd zelfs zo erg dat ze merkte dat haar studie er onder begon te leiden. “Dit gaan we niet doen!!” Sprak Joyce zichzelf streng toe. “Eerst mijn studie”. Ze had nog maar een paar maanden te gaan alvorens ze haar studie zou afronden. Joyce zette de knop om, stortte zich op haar eindexamens en een paar maanden later slaagde ze met prima cijfers. Wanneer mensen aan haar vroegen wat ze na het behalen van haar diploma wilde gaan doen zei ze altijd heel triomfantelijk: “Voorlopig even helemaal niets!”

Het was op een zonnige ochtend in mei toen Joyce zich plots de woorden van haar vriend weer wist te herinneren. Het was al weer een hele tijd geleden. Ze glimlachte een beetje in zichzelf en bedacht zich dat het toch twee prachtige avonturen waren geweest. De woorden over het shockeren was ze ook niet vergeten. Het gaf haar een gevoel wat ze nog nooit had; Weekhartig, nederig en mak. Het wond haar enorm op en samen met haar “vriendje”, zoals ze haar kleine vibrator altijd heel ondeugend noemde, kwamen alle mogelijke scenario’s voorbij. Het kriebelde ook weer en ze wilde graag weer zo’n mooi avontuur. Maar ondanks dat ze nu alle rust en tijd had om dit te gaan regelen wist ze nog steeds niet waar ze moest beginnen.

Een paar dagen later had Joyce zich voor genomen weer eens lekker een ochtend naar het park te gaan. Dat deed ze wel vaker; Gewapend met een boek en een flesje water, lekker op een bankje in het stadspark genieten van de warme zon. Met de geluiden van spelende kinderen en kwetterende vogels op de achtergrond kon ze heerlijk wegdromen in haar boek. Zo zat ze een half uurtje te lezen toen haar oog viel op een wat oudere man die tegenover haar op een bankje was gaan zitten. Joyce keek schuin over haar boek naar de man die zichtbaar genoot van de mooie ochtend. Hij haalde een zakje met wat brood tevoorschijn en begon de eenden te voeren. Joyce bekeek het tafereel en glimlachte beleefd naar de man toen hij haar aan keek. “Dat een man op die leeftijd nog zo charmant kan zijn” dacht Joyce en ze richtte zich weer op haar boek. Maar ze kon haar aandacht er niet bij houden. Om één of andere reden bleef ze af en toe subtiel over haar boek naar de man kijken. Soms passeerden hun ogen elkaar waarbij Joyce dan verlegen weg keek. Het intrigeerde haar dat deze man haar al een paar keer heel open en vriendelijk had aangekeken. “Kom Joyce, lezen!” had ze tegen zich zelf gezegd en ze dook haar boek weer in.

“Pardon, mag ik even naast je komen zitten?” Joyce schrok op uit haar boek en was verrast dat de man was opgestaan en voor haar stond. Ze rook zijn aftershave, hij was goed verzorgd en zijn grijze haren waren netjes gekamd. Een spijkerbroek, vlotte blouse en moderne schoenen. Helemaal geen kleding die je bij zo’n man zou verwachten. “Ik zit daar al een hele tijd met de zon in mijn gezicht en hier hoef ik niet meer zo met mijn ogen te knijpen . Joyce lachte verlegen, gebaarde galant dat ze er geen probleem mee had en de man zette zich naast Joyce. “Wat ben je aan het lezen?” vroeg hij geïnteresseerd. “Ach” zei Joyce, “een doktersromannetje, niks bijzonders. Lekker lezen zonder er veel bij na te hoeven denken”. De man vertelde dat hij ook een fervent lezer was en begon enthousiast over allerlei boeken te vertellen. Joyce had haar boek dicht geslagen en luisterde aandachtig naar de man. Hij was wel bespraakt, koos zijn woorden zorgvuldig en praatte op een manier alsof niets hem kon deren. “Toch wel lekker zo, die zon in mijn rug” zei hij. “Zo worden de spieren van een oude man ook nog eens lekker verwarmd” voegde hij er aan toe. Joyce lachte lief en vroeg of hij het vervelend zou vinden als ze om zijn leeftijd zou vragen. “Nee hoor, geen enkel probleem” zei de man joviaal. “68 over een paar weken”. Een snel en klein rekensommetje speelde door het hoofd van Joyce en toen ze besefte dat de beste man bijna 43 jaar ouder was bekroop haar een spannend en opwindend gevoel. Ineens had ze door waarmee ze haar vriend wellicht zou kunnen shockeren…

“Ik ben net 25” zei ze tegen de man, “maar u ziet er erg goed uit voor uw leeftijd hoor!”. De man lachte naar Joyce en zei dat ze hem niet met ‘U’ hoefde aan te spreken. “Als je wilt dat ik me echt oud ga voelen dan moet je dat vooral doen” grapte hij er nog achter aan. “Zeg maar Cees”. Joyce stak haar hand uit en stelde zich voor. Zijn hand was zacht en ze merkte direct dat ook hij heel bewust haar hand voelde. “Aangenaam Joyce” zei Cees. “Ik vind het leuk hier met je te kletsen!”. De hele ochtend praatten ze over alle daagse dingen, over koetjes en kalfjes maar ook over vrij persoonlijke dingen. Joyce had hem verteld over haar passie voor het dansen en Cees had gereageerd dat hij ook enorm van het theater kon genieten. Ze kon fijn met hem praten, voelde dat deze man te vertrouwen was en ze verzonk diep in zijn woorden. “Ben je getrouwd Cees?” vroeg Joyce zomaar ineens tussen de regels door. Cees schudde van niet. “Mijn vrouw is al lang geleden gestorven ” zei hij met een lichaamstaal die verraadde dat hij het er liever niet over wilde hebben. Joyce verontschuldigde zich en zocht naar een ander onderwerp toen Cees zei: “Maar ik ben niet eenzaam hoor! Het leven zit vol met schitterende verassingen.” En toen Joyce vroeg wat voor verassingen keek Cees haar triomfantelijk aan en zei: “Nou, bijvoorbeeld dat ik nu op dit moment heel onverwacht een zeer prettig gesprek heb met een ontzettende mooie jonge vrouw!” Joyce keek de man blozend aan. Hij had iets. Iets betrouwbaars, iets gemoedelijks. Hij was zo veel ouder maar ze praatte met hem alsof hij een leeftijdsgenoot was.

De dagen daarna zat Joyce nog regelmatig op het bankje in het park, in de hoop Cees weer tegen het lijf te lopen maar ze zag hem niet. Ze was hem al bijna weer vergeten toen ze hem vrij onverwacht tegen kwam in de supermarkt. “Dag Cees” zei Joyce op een kalme manier die verborg dat ze het toch wel heel leuk vond om hem weer te zien, “Alles goed met je?” Cees keek verrast op en knikte met een brede glimlach. “Nu wel” zei hij lachend en gaf er een subtiele knipoog achter aan. Het spannende gevoel wat ze eerder bij deze man had, kwam weer in alle hevigheid bij haar binnen. Joyce aarzelde even en zei: “Ik woon hier vlak bij, heb je misschien zin in een kop koffie?” Cees reageerde alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat hij werd uitgenodigd en zei: “Alleen als ik iets lekker voor bij de koffie mag kopen”.

Een minuut of twintig later zaten ze samen bij Joyce thuis buiten aan de tuintafel. Een dienblad met koffie en wat kopjes op tafel en twee heerlijke tompoezen die Cees had mee genomen. “Vind je het niet raar dat ik je heb uitgenodigd?” vroeg Joyce. Cees antwoordde dat hij het onder alle andere omstandigheden wel wat raar zou hebben gevonden, “Maar met jou niet, ik weet niet waarom”.

Gesterkt door dit antwoord haalde Joyce een keer diep adem en zei: “Ik voel me nu best een beetje opgelaten Cees, maar ik moet je wat vertellen”. Verlegen en met een blozen hoofd vertelde ze uitvoerig over haar prachtige relatie met haar vriend, de eerdere avonturen die ze hadden beleefd en over de woorden die haar vriend had gebruikt. Ze zal zo’n half uurtje hebben zitten praten en toen ze eindelijk klaar was keek ze stil naar beneden. Ze was een beetje bang voor de reactie van Cees.

“Dus als ik het goed begrijp denk jij je vriend te kunnen shockeren door sex met mij te hebben?” vroeg Cees nadat het een seconde of tien heel stil was gebleven. Met een rood hoofd keek Joyce hem aan en knikte. “Ik voel me erg op m’n gemak bij je” zei ze. Cees keek haar aan en lachte lief. “Ik denk niet dat alleen vrijen met me voldoende zal zijn” zei hij. Heel even aarzelde hij. Toen pakte z’n stoel, schoof ‘m wat dichter bij Joyce, keek haar diep in haar ogen en zei: “Maar ik heb wel een paar ideetjes hoor meisje”.

Trappelend van ongeduld zat Joyce te wachten op haar vriend. Hij zou zo thuis komen van zijn werk en ze had goed nieuws. Ze kon geen moment stil zitten. Als een klein kind draaide ze op haar stoel en keek regelmatig uit het raam of ze hem op zijn fiets al om de hoek zag verschijnen. En toen ze zijn sleutel hoorde en zijn voetstappen in de gang rende ze snel naar hem toe. “O schat, ik heb zo’n goed nieuws!” zei ze terwijl ze haar vriend om z’n nek vloog. Hij lachte zijn meisje toe en vroeg wat er aan de hand was. “Een solo!!”, riep ze haar vriend zo enthousiast in het oor dat hij er bijna doof van werd. “Ik mag een solo gaan dansen!” Haar vriend feliciteerde haar met een dikke knuffel. Hij was zo blij voor haar. Hier had ze het al zo vaak over gehad. Er waren veel dansvoorstellingen geweest waar Joyce aan had mee gedaan maar een uitvoering voor een echte solodans had ze nog nooit gehad. “En het is kort dag” zei ze. “De uitvoering is al over 6 weken”. Joyce zou de komende tijd dus veel aan het trainen zijn. En toen haar vriend vroeg waar de voorstelling zou plaats vinden riep Joyce blij dat het in haar eigen theatertje zou zijn. Hij was blij voor haar. Ze gingen wel vaker samen naar het theater voor een mooie voorstelling. Altijd hetzelfde theater in de stad. Het was een klein en knus theater, een kleine tribune met plaats voor zo’n 50 mensen. En een podium dat dicht op het publiek stond. Ze kwamen er graag en Joyce noemde het altijd; “Mijn eigen theatertje”.

Samen aan de koffie vertelde Joyce uitgebreid over de dansvoorstelling die er aan zat te komen. Over de muziek die gebruikt zou gaan worden en in wat voor soort stijl de dans uitgevoerd zou worden. In de weken daarna was Joyce veel weg om te trainen.

“Is het maar één voorstelling?” hoorde Joyce haar vriend vragen. “En mag ik ook komen kijken?” Joyce vertelde dat ze de beste plaats van het theater al voor haar vriend had gereserveerd. “Jij zit vooraan op de eerste rij in het midden” zei ze lachend. “Je moet er natuurlijk gewoon bij zijn. Het is inderdaad maar één uitvoering en die mag jij niet missen”. Hij had Joyce een zoen en een knuffel gegeven om haar te bedanken.” Ik denk dat ik die zaterdag maar eens vrij ga nemen”, zei hij. “Dan kan ik lekker uitgerust naar jouw solo komen kijken”. En toen die zaterdag was aangebroken leek hij nog zenuwachtiger dan zijn vriendin.

Vriendelijk knikkend naar mensen had hij zich een weg gebaand naar zijn plaats op de eerste rij. Zouden de mensen weten dat hij de partner is van de danseres die zo meteen ongetwijfeld een prachtige voorstelling gaat geven? Zo trots als een pauw had hij zich in z’n stoel gezet. Anderen namen ook plaats op de tribune. Het bekende geroezemoes van pratende mensen voor een voorstelling vulde de zaal. Hij vond het toch wel een beetje raar. Meestal zat hij hier samen met zijn Joyce. Hij had wel eens vaker gekeken naar een voorstelling waar zijn vriendin aan mee deed maar dan zaten er toch meestal wel wat bekenden op de tribune maar deze keer herkende hij niemand. Veel tijd om daar over na te denken had hij niet. Het licht op de tribune begon te dimmen, het geroezemoes hield op en toen het pikdonker was in de zaal werd het helemaal stil. De voorstelling ging beginnen.

Op de tonen van prachtige klassieke muziek sprong er in het duister theater een volgspot aan. Die scheen op een zwarte achtergrond waar van onder uit sierlijk bewegend een hand in het licht kwam, gevolgd door nog een hand en twee onderarmen. Hij kerkende direct de armen van Joyce. Een trotse glimlach verscheen op z’n gezicht. “Dat is mijn meisje” had hij zachtjes tegen zichzelf gezegd. De armen ‘dansten’ door op de muziek. Langzaam kwam Joyce wat omhoog en werd haar hoofd zichtbaar. Sereen keek ze voor haar uit in het donker, geconcentreerd op haar rol als danseres. Haar haren strak naar achter op een knot. Sierlijk liet ze haar armen bewegen, Een voet kwam in beeld, daarna nog een voet, twee onderbenen. Het leek bijna een soort van schaduwspel maar dan met de ledenmaten van een sierlijk bewegende ballerina. De rug van Joyce kwam in beeld. Het hart van haar vriend die de hele tijd glimlachend had zitten kijken vulde zich met trots. Met een gedempt “oohh” reageerden enkele bezoekers op de blote rug van Joyce.

Langzaam kwam er wat meer licht op het podium en bleek dat Joyce helemaal naakt danste. Haar vriend wist niet dat dit ging gebeuren maar echt schrikken deed hij niet. Hij had Joyce wel eens vaker horen vertellen dat naaktrollen ook in de danswereld voor komen en dat zo iets er gewoon een beetje bij hoort. Nu was het schijnbaar zo ver. Trots keek hij naar zijn meisje die een prachtig contrast van pure naaktheid en ballet wist samen te voegen tot een kunstig geheel. Hij was trots op zijn schat en genoot van de zachte opmerkingen van andere bezoekers om hem heen. Het deed ‘m wel wat. Zijn blote, dansende meisje gade geslagen door zo’n 50 mensen. Onderling zacht fluisterend liet een enkeling merken niet van het naakte gecharmeerd te zijn. Hij trok zich er niets van aan. Hij was apetrots op zijn meisje, leunde wat verder voorover en concentreerde zich op de voorstelling.

De muziek veranderde van genre. In een knap gearrangeerde overgang ging het over van klassiek naar wat moderner maar toch nog steeds erg sfeervol. Het tempo van de muziek ging ook wat omhoog en twee mannelijke dansers bewogen zich over het toneel. Dramatisch bogen ze zich over Joyce die nog steeds sierlijk zittend op de vloer haar ledenmaten bewoog. Verbaast trok haar vriend z’n wenkbrauwen omhoog; “Het was toch een solo?” Hier had ze niets over gezegd. Nu maakte hij het wel vaker mee dat voorstellingen gedurende het proces wel eens wat wilde veranderen. Maar Joyce was zo blij geweest dat ze een solo mocht dansen. De voorstelling werd er niet minder door. Sierlijk dansend dartelde Joyce tussen haar mannelijke tegenspelers. Ze was inmiddels opgestaan en in haar blootje fladderde ze als een vlinder over het podium. Ze zat duidelijk in haar rol, en onbeschroomd gooide ze haar benen omhoog als de choreografie daar om vroeg. Het hele publiek keek keer op keer weer tegen haar vagina aan en de eerste bezoeker had inmiddels gedempt mopperend de zaal verlaten. Joyce en haar tegenspelers waren dansend van het podium gegaan en na een bescheiden applaus werd het weer donker in de zaal. Het eerste deel zat er op.

Na een minuut of twee van duisternis en stilte klonk er weer muziek. Mysterieuze muziek deze keer, hard en dreigend. Muziek die regelrecht uit een griezelfilm leek te komen. In het donker waren wat schimmige bewegingen te zien. Plots sprongen er twee volgspots aan en in het midden van het podium stonden op een meter of drie van elkaar, twee mannen. Beide dansers waren naakt en staarden glazig het donker in. Een golf van “Oeh” en “Ohh” ging door het publiek. De muziek denderde dramatisch door en van boven daalde een danseres als een mysterieuze engel naar beneden. Het was Joyce. Met lederen polsbanden hing ze met haar armen omhoog, naakt aan een balk en zakte ze langzaam tussen de twee mannen in. Haar fel rode haren dansten los over haar schouders heen. Ze had haar ogen gesloten en net als bij een kruisiging haar hoofd schuin opzij. De vriend van Joyce zat ademloos te kijken. Zijn hart sloeg over toen hij z’n meisje zo naar beneden had zien dalen. “Wat een voorstelling”. Dat er inmiddels al verschillende mensen de zaal hadden verlaten was hem niet eens opgevallen. Gefascineerd zat hij te kijken naar zijn meisje dat op het podium tussen de twee mannen was neer gedaald, de muziek nog steeds heftig en dreigend. Zonder enige emotie te tonen draaiden de mannen zich naar haar toe en kwamen dreigend dichter bij. Joyce werd los gemaakt en stond rechtop tussen de twee mannen met haar armen ontspannen naast haar lichaam. De mannen begonnen haar aan te raken. Eerst een nonchalante streel over haar schouder, haar rug, haar benen. Daarna een kras over haar borsten, een pets tegen haar billen. De vriend van Joyce keek ademloos toe. Al vanaf het moment dat ze naar beneden kwam zakken wist hij het, dit was geen dansvoorstelling. Dit was Joyce haar eerste poging om ’m te shockeren en blijkbaar was ze er meteen helemaal voor gegaan.

De helft van het publiek was inmiddels weg gelopen. De rest was een paar rijen opgeschoven om dichter op het schouwspel te zitten. Kennelijk vonden ze dit ook heel interessant. En de vriend van Joyce? Die zat ongeduldig op z’n stoel, gespannen over wat er allemaal nog zou komen.

De twee mannen op het podium gingen door met het slaan van Joyce. Heel hard ging het allemaal niet maar toch hard genoeg om Joyce heel af en toe haar gezicht te zien vertrekken. Dan viel ze een klein beetje uit haar rol. Haar rol om strak voor zich uit te kijken en alles maar over zich heen te laten komen. Een van de mannen likte Joyce onbeschoft door haar gezicht. De andere man likte haar als een hond door haar nek. En Joyce liet het allemaal gebeuren. Haar buik vulde zich weer met dat onbekende gevoel waar ze steeds meer van kon genieten. Het was een teder gevoel, zacht, kwetsbaar en gedwee liet ze alles met zich doen wat de heren op het podium met haar wilde. Eén man had zich op z’n knieën laten vallen en zijn tong diep in het inmiddels kletsnatte spleetje van Joyce gestopt. De andere man deed hetzelfde aan de achterkant en likt haar poepgaatje tot het doorweekt met speeksel was. Joyce kermde van genot. In het donker met enkel een paar volgspots op haar gericht was ze niet in staat haar publiek te onderscheiden. En dat ze haar vriend daardoor ook niet kon zien maakte het nog spannender voor haar. De mannen waren inmiddels opgestaan. Eén van de mannen pakte Joyce van achter bij haar lange haren en dwong haar zo op haar knietjes. Daar zat ze; Rechtop op haar knieën met haar armen langs haar lichaam en haar hoofd fier omhoog. Haar tepels stijf en opgewonden, haar kutje nat en gezwollen. De mannen liepen dreigend om haar heen. Ze werd compleet vernederd. Af en toe een pets tegen haar borsten of tegen haar gezicht, dan weer werd er lomp en zonder enig tact een vinger diep in haar poepgaatje gestopt om haar daar kort maar zeer krachtig te vingeren. De mannen stonden op en keken naar Joyce die inmiddels zo hard kreunde dat het over de muziek te horen was. Ze bleef keurig in haar rol maar het in stilte ontvangen lukte haar niet meer. Agressief keken de mannen haar aan. Eentje schraapte zijn keel krachtig en spuugde Joyce recht in haar gezicht. Dit voorbeeld werd gevolgd door de andere man die ook zijn best deed om Joyce te voorzien van een fikse hoeveelheid mannelijk speeksel. Ze liepen om Joyce heen en om beurten bespuugde ze haar. In haar gezicht, over haar lichaam, overal. Joyce huiverder maar onderging het allemaal. De vriend van Joyce ontplofte bijna van emoties. Nog nooit had hij zich zo gevoeld. Nog nooit was zijn meisje zo ver gegaan. Hij realiseerde zich dat ze een weg waren ingeslagen van waaruit geen terugweg meer mogelijk was. Het maakte hem geil, zo geil dat hij met een spontaan orgasme zijn broek had vies gemaakt. Dit was hem nog nooit overkomen. Maar hij vond het zo spannend, zo vies maar tegelijk toch ook heel mooi.

Joyce zat nog steeds op haar knieën en wachtte af wat er ging gebeurden. Beide mannen kwamen dicht bij haar staan. Aan beide kanten een slap geslachtsdeel ter hoogte van haar schouders. Instinctief wist Joyce wist wat er ging gebeuren en een flinke huivering rolde langs haar ruggengraat naar beneden toen de eerste druppels urine op haar lichaam vielen. Beide mannen plaste hun blaas leeg over Joyce. Eentje spoelde met zijn urine alle speeksel van haar lichaam en de andere man plaste zonder schroom in haar gezicht. Een paar ferme kreten van Joyce overstemde de harde muziek. “JAAA! JAAA!”. Ze had nooit gedacht dat ze zich zo zou durven laten gaan. Nadat de twee mannen alle urine uit hun blaas hadden geperst werd er een waterslang bij gepakt. Met een harde straal die Joyce zichtbaar pijn deed werd haar lichaam schoon gespoeld. Ze werd op haar rug gelegd, haar benen werden ruw uit elkaar geduwd en de harde straal werd zonder pardon op haar kruis gericht. Joyce gilde het uit! De slang werd zelfs heel even in haar geile en natte perzik gestopt waarna het water wat er in was gespoten er weer met een flinke golf uit kwam. Joyce gilde en gilde. Nadat ze grondig was schoon gespoeld werd een verrijdbare tafel het podium opgereden waar Joyce werd op gelegd. Haar benen werden uit elkaar getrokken en beide mannen neukte haar hard en snel om beurten tot ze hun condoom vulde. En net op het moment dat Joyce een enorme harde schreeuw gaf van genot, viel de muziek stil en werd het plots donker in de zaal. Na een half minuutje gingen de lichten aan en zag de vriend van Joyce een leeg podium. De voorstelling was voorbij.

Lachend en druk pratend verlieten de toeschouwers de zaal. Aan hun rode hoofden was te zien dat ze het te gek hadden gevonden. Stelletjes pakten elkaar stevig vast, hun lichaamstaal verraadde dat ze later die avond nog veel plezier aan deze voorstelling zouden hebben. De vriend van Joyce zat stil voor zich uit te staren. Dit had hij nog nooit mee gemaakt, wat een toestand. Hij vroeg zich af of hij nu was geschockeerd. “Ja, zeker heeft Joyce me nu weten te shockeren, maar ik heb er geen negatief gevoel bij” bedacht hij zich. En dat laatste had hij wel een beetje verwacht. Hij had gehoopt dat zijn grens misschien duidelijk zou worden maar dat was hem voor dit moment niet gegeven. De zaal was inmiddels helemaal leeg gelopen en hij zat al een minuut of tien voor zich uit te staren toen Joyce lief lachend de zaal binnen was gekomen. Ze keer hem aan, zei niets, ging naast hem op een stoel zitten en sloeg haar om hem heen. “Wat ben je mooi!” zei hij en hij keek Joyce met een dromerige blik aan. “Verdomme wat ben je mooi” riep hij uit. Joyce keek hem lief aan en zei “Ga je mee naar huis? Dan praten we daar verder”.

Thuis aangekomen kropen ze naast elkaar op de bank, beide een stevige borrel. “Ben je weer een beetje tot je positieven gekomen?” vroeg Joyce aan haar vriend. Hij knikte en vertelde over hoe hij zich had gevoeld, over zijn spontane zaadlozing en dat er nog nooit een vrouw is geweest die dat bij hem voor elkaar had gekregen. Dat ze hem wel degelijk shockeerde maar niet op de negatieve manier zoals hij verwachtte. “En jij?” vroeg hij.

Kalm vertelde Joyce dat ze er tijdens de voorstelling achter was gekomen wat dat rare gevoel was wat steeds weer bij haar binnen kwam en waar ze zich geen raad mee wist. “Jou shockeren is heel geil maar het vernederd worden is minstens net zo geil”, zei ze met een ontspannen blik in haar ogen. “Het is niet altijd zo, maar af en toe bekruipt me dat gevoel van extreme onderdanigheid en dan moet ik er gewoon iets mee”. Met een grote glimlach keek haar vriend haar aan. Joyce vertelde dat de solo die ze zou dansen er zeker nog gaat komen. “Twaalf uitvoeringen in twee weken tijd” zei ze trots. “Maar dat is pas over een half jaar”. Tot diep in de nacht zaten ze samen te kletsen. Joyce had verteld over de ontmoeting met Cees, die haar had geholpen dit hele avontuur in scene te zetten. Dat ze haar mannelijke tegenspelers pas voor het eerst op het podium zag en dat ze in de uren vlak voor de show zo ontzettend zenuwachtig was geweest. “Maar wie waren al die mensen dan die op de tribune zaten?”, vroeg haar vriend. Joyce had geen idee. “Volgens mij zijn die gewoon van de straat geplukt”, zei ze.

Het was al in de middag toen Joyce wakker werd. Ze zon scheen volop de vogels floten uitbundig. Ze keek naar haar vriend die nog heerlijk lag te slapen. Wat hield ze veel van hem. Hij was haar rots in de branding. Zij kon fladderen en vlinderen maar hij zou er altijd zijn. Nadat ze was op gestaan was ze voor de tweede keer na de voorstelling uitgebreid in bad gegaan. Daarna had Joyce koffie gezet en een broodje gesmeerd en op een grote luie tuinstoel had ze haar ontbijtje genuttigd. Haar gedachten gingen terug naar de avond er voor. Ze had er een beetje een dubbel gevoel over. Van de ene kant was er de trots dat ze het allemaal toch maar had gedaan en dat ze het allemaal zo geil had gevonden. Van de andere kant was er toch wel een beetje het gevoel van schaamte. Ze had geen idee wie er op de tribune hadden gezeten. Met haar felle en lange rode haar was ze een opvallende verschijning. Het zou zomaar kunnen dat iemand op straat haar zou herkennen.

Een uurtje later kwam haar vriend met een kop koffie de tuin in gewandeld. Hij glimlachte naar Joyce. “Ben je weer helemaal schoon?” vroeg hij plagend. Hij wist dat Joyce enorm op haar hygiëne was gesteld en was er zeker van dat ze zich al uitgebreid zou hebben verzorgd. “Ja hoor”, zei Joyce. “Ik ben weer helemaal proper” lachte ze haar vriend ondeugend toe.

“Mooi” zei haar vriend. “Dan ben je vast en zeker ook klaar voor het avontuur wat ik nu voor je in petto heb”. Geschrokken keek Joyce haar vriend ongelovig aan.”NU?” zei ze met een angstig stemmetje. Haar vriend glimlachte, zei niets en ging tevreden met zijn koffie in de zon zitten.