Winkeldievegge Betrapt

Hij had haar al een tijdje in de gaten gehouden. De beveiligingscamera’s volgden haar, onzichtbaar en onhoorbaar. Maar hij kon elk beweging van haar vanuit drie standpunten volgen. Begin 40 schatte hij, goed gekleed. Precies behorend tot de doelgroep voor het warenhuis waar hij al jaren werkzaam was als beveiligingsbeambte.

“Hebbes” dacht John toen ze een doosje parfum onder blouse liet verdwijnen.

Dat was niet het eerste doosje, hij had genoeg bewijs vastgelegd om haar op te pakken. Normaliter hoorde zijn vrouwelijke collega er bij te zijn wanneer er vrouwen werden betrapt, maar vandaag werkte hij alleen. Het was bijna sluitingstijd. De winkel liep langzaam leeg, en buiten was de duisternis al ingetreden. Het vooruitzicht op een gesprek met deze dame in een doodstil kantoor wond hem op. Hij hield ervan om zijn macht te laten gelden. Was dat niet eigenlijk de reden geweest dat hij deze baan had aangenomen?

'Wilt u even meekomen?

Ze voelde zich letterlijk verstijven. Het bloed trok uit haar gezicht. Hij raakte haar elleboog voorzichtig aan. Als in een trance liep ze mee. Hoe vaak was ze hier niet bang voor geweest? ’s Nachts wakker geworden badend in het zweet. Het was haar grootste angst. En toch kon ze het niet laten, wetende dat het ooit zou gebeuren. Ze stond al voor de draaideur en kon het klingelen van de trams al horen. In gedachten was ze al op weg naar huis, en nu dit. Betrapt.

‘Mevrouw’ zo begon hij formeel, ‘u wordt verdacht van het ontvreemden van goederen, of anders gezegd: van stelen. Ik heb op camera vastgelegd dat u een doosje parfum in uw tasje hebt gestopt, en u heeft dat niet afgerekend. Onze policy is in dit soort gevallen dat wij aangifte doen bij de politie. Wilt u uw tas openmaken zodat ik ook formeel kan vaststellen dat u in het bezit bent van een verpakking Chanell 5, zonder dat u daarvan een kassabon kunt tonen?’

Werktuigelijk opende ze haar tas en boog haar hoofd om naar het doosje te zoeken. Ze wilde meewerken, zoveel mogelijk meewerken. Haar goede wil tonen. In de zenuwachtigheid kon ze het doosje niet meteen vinden. De bewaker bekeek haar rustig. Goedgekleed, een blank, gaaf gezicht, goed verzorgd. Onbegrijpelijk vond hij het elke keer weer. Van kinderen kon hij zich nog iets voorstellen, maar van deze rijke stinkerds, nee. Medelijden had hij niet. Hij wilde wel een visje uitgooien, wie weet. Normaliter was hij hier met een collega, zijn vrouwelijke collega. Officieel mocht hij wanneer hij alleen was niet verder gaan dan de vermoedelijke dader staande te houden, in afwachting van de politie. Maar dat kon op zo’n zaterdagavond lang duren.

‘Mevrouw’ vervolgde hij toen het doosje op tafel lag. ‘Mevrouw, voor een doosje Chanell het hele circus van politie etcetera, daar zit niemand op te wachten. De politie niet, ik niet en u al helemaal niet. Als het niet meer is dan dit wil ik om persoonlijke redenen wel schikken. Heeft u meer meegenomen dan dit?’

Dit was haar kans! Ze voelde de hoop terug terugkeren. Hij wilde haar matsen, mogelijk zou het wat geld kosten, maar alles beter dan de politie.

‘Nee, niets meer. Echt niet’ voegde ze er zenuwachtig en iets te snel aan toe.

Hij moest inwendig glimlachen om de leugen. Maar hij voelde dat hij beet kreeg.

‘Goed, in dat geval geef ik u een reprimande, een paar tikken voor uw achterste en u belooft me dat u het nooit meer zal doen’. Hij zei het op een luchtige toon, haast terloops. Ze was direct geneigd om ermee in te stemmen. Zo kwam ze er goed mee weg leek het. ‘Tikken voor uw achterste’ dat leek een grapje, niet serieus.

‘Akkoord’ zei ze ‘dank u’ voegde ze er zelfs nog aan toe. U moet weten dat ik erge haast had en er stond zo’n rij voor de kassa. Ik koop hier zo vaak, ik dacht….ze praatte aan een stuk door en hoorde eigenlijk nauwelijks wat de bewaker tegenover haar precies zei. Hij wilde niet eens geld, dat was een meevaller. Ze hoorde alleen ‘reprimande’ en ‘beloven’.

De bewaker, een man van rond de 50 jaar, pakte het doosje Chanell van tafel en stond al op.

‘In orde, dan. Bukt u zich maar even voorover dan, over die stoel.’

Onthutst keek ze hem nu aan.

‘Een paar tikken voor uw achterste’ zei ik toch. Dat vind ik de beste manier om dit soort kleinigheden af te handelen. Normaliter doen we dat alleen bij kinderen, maar dit stelt zo weinig voor…Vooruit, dan bent u er gelijk van af.

Aarzelend kwam ze overeind. Wilde hij nou echt….Ze liep wat onzeker naar een stoel die hij midden in de kamer had geschoven. Moest ze nou daar…? Hij leek het serieus te nemen, leek het doodnormaal te vinden. Door de stress en onzekerheid wist ze niet goed wat te doen en maakte ze onwillekeurig aanstalten . Ze voelde voorzichtig aan de rugleuning waar ze overheen moest buigen.

‘Een ogenblik nog’ hij onderbrak haar gedachten. ‘Wanneer ik op je spijkerbroek moet slaan ben ik degene die er last van heeft. Wilt u misschien even uw broek een klein stukje laten zakken zodat het tenminste voor mij wat comfortabeler wordt?’

Hij had weer zo’n luchtige toon. Alsof er geen sprake van kon zijn dat ze niet zou meewerken aan de kans die hij haar bood. En voor ze het wist gehoorzaamde ze. Gedachteloos trok ze haar blouse uit haar broek, niet meer denkend aan de ander doosjes die achter haar blouse naar beneden waren gezakt en nu rustten op de band van de spijkerbroek. Een glimlach nauwelijks onderdrukkend keek hij toe.

Toen ze zich realiseerde wat er gebeurde was het al te laat. Daar vielen nog 3 doosjes, lipstick en parfums uit haar blouse.

‘Wat krijgen we nou?!!’ Hij schreeuwde het uit. Woedend leek het. ‘Wat flik je me nou? Je had toch niks meer zei je.’ Zijn ogen flikkerden van gespeelde boosheid.

‘Sorry, sorry’ stamelde ze, ‘ik…ik…had er niet…’

Hij liet haar niet uitpraten. ‘Sorry?? Niet aan gedacht…dat meen je toch niet? Ik probeer nog welwillend te zijn….Zo gaat het niet! Moet ik alsnog naar de politie, en wat vertel ik ze dan? Nee we doen het anders, dame. Hup, die broek naar beneden. Nou zal je het weten ook!’

Hij gaf een ruk aan de nauwsluitende spijkerbroek zodat die halverwege haar bovenbenen bleef steken. Zijn slachtoffer stond nu op onderbroekje, een eenvoudig zwart katoenen slipje.

‘Buk maar’

‘Nee wacht even! Ik vertrouw het nu helemaal niet meer. Heeft u toevallig, ‘per ongeluk’, bauwde hij haar na, toevallig nog iets verstopt? Onder uw BH. Ik weet precies waar vrouwen hun gestolen lipstickjes verstoppen, en uw BH is groot genoeg.’

Terwijl hij dat zei liet hij zijn blikken over haar lichaam gaan, alsof het hem nu pas opviel dat deze mevrouw door de natuur rijk bedeeld was.

‘Nee…echt niet, echt niet..’

‘Ja, dat zei u net ook al, nu wil ik het controleren. Doet u die BH maar af en geef het hier.

Ze begreep dat protesteren geen zin had en wilde opnieuw haar goede wil tonen Haar armen haakten onder achter haar rug om het bandje los te maken. Vervolgens deed ze een knoopje van haar blouse open om vervolgens de BH er uit te trekken. Na wat frummelen lukte haar dat en ze overhandigde de BH. John pakte het intieme kledingstuk zwijgend aan.

‘Hier gekocht of gepikt?’

Ze deed er het zwijgen toe.

‘Uw borstpartij is groot genoeg om er iets onder te verstoppen, doet u uw blouse maar omhoog.

‘Maar dan…dan sta ik …’ ze maakte haar zin niet af.

‘Inderdaad, dan staat u hier bloot en zie ik uw borsten. Denkt u dat ik nog nooit borsten heb gezien? Of bent u nooit aan het strand of in de sauna? Kom op, omhoog die blouse!’ Hij zei het dwingend genoeg om haar na een korte aarzeling te doen besluiten. Hij had immers gelijk, en het kwam er op zo’n professionele manier uit. Met haar armen gekruist, zoals vrouwen dat doen, lichtte ze haar blouse op.

‘Hoger, hoger!’’

Nu was ontnam de blouse haar het gezicht, ze stond met haar beide armen omhoog met de blouse voor haar gezicht. Tevreden grijnzend keek John naar het resultaat. De grote blanke uiers werden gelift door de houding deze dame stond. Hij genoot van de hulpeloosheid van deze kakmadam die nu haar tieten liet zien aan hem, terwijl ze met haar broek op haar knieën stond. Toen ze aanstalten maakte om de blouse te laten zakken onderbrak hij haar bewegingen.

‘Wie had gezegd dat u uw houding mocht veranderen? Staan blijven, precies zo blijven staan. Ik wil even genieten van dit uitzicht.

Ze voelde een rilling door haar lijf trekken, zich plots realiserend hoe hulpeloos ze er bij stond. Ze kon niks zien, terwijl deze engerd haar borsten schaamteloos bekeek.

Hij liep naar haar toe en legde zijn handen op haar zachte bovenarmen en streelde met zijn duim richting haar oksels. Zachtjes duwde hij haar armen nog wat hoger terwijl hij nu over de stoppeltjes van haar okselhaar streelde. Zijn vingers dwaalden nog wat naar beneden totdat ze de ribben naast haar borsten bereikt hadden en hij de aanzet van haar zachte moederborsten voelde.

‘Mooi, heel mooie en grote borsten heeft u. Uw man moet een gelukkig mens zijn met zo’n speeltuin tot zijn beschikking.’

Hoe veel hij er ook naar verlangde, hij hield zich in, moest zich inhouden. Dat zou alles veel mooier maken.

‘Doet u uw blouse maar weer naar beneden, u heeft duidelijk niets meer verborgen.’

Ze voelde verwarring, terwijl ze nog het ene moment dacht dat hij haar wilde verkrachten liet hij haar nu weer fatsoeneren. Hij had haar eigenlijk niet echt onzedelijk aangeraakt. Bijna, dat wel, maar niet echt.

‘Maar u mag nu bukken, over die stoel.’

Hij duwde haar richting een stoel en duwde haar hoofd over de leuning van de fauteuil

zodat ze met haar handen steun moest zoeken op de zetel.

‘Hoofd lager.’ Hij gaf een kort bevel. Ging achter haar staan en bekeek zijn slachtoffer.

‘Omdat u mij probeerde te belazeren zal ik de straf aanpassen. U krijgt een pak billenkoek…op uw blote billen wel te verstaan.’

Onmiddellijk haakten zijn vingers onder het elastiek op haar rug en trok het slipje voorzichtig over haar achterste.

‘Nee, nee, niet zo, niet zo…! Niet op mijn billen. Alstublieft…’ Ze smeekte om genade. Maar daar stond ze, voor ze het wist op haar blootje. Slip op de knieën en spijkerbroek rondom haar enkels. Haar bolle, vette achterste maakte hem geil, echt geil. Daar stond deze kakmadam, als een hoer op hem te wachten, te wachten op de straf die onvermijdelijk zou komen.

Met haar ogen gesloten stond ze te wachten op de klappen. Toen die niet kwamen, keek ze op. De bewaker was op een stoel naast haar gaan zitten.

‘Zo, dame, voor we je een paar tikken geven wil ik weten of je al eerder een lichamelijke bestraffing hebt gekregen.’

‘Nee…. Ik weet niet’ antwoordde ze.

‘Neee? U weet het niet??’ Verbazing klonk door zijn stem. ‘Echt niet? Vertel op: ja of nee? Wanneer bent u voor het laatst gestraft? Als kind?’

Opnieuw sloot ze haar ogen. De verdrongen beelden kwamen weer terug.

Hij zag dat ze worstelde met haar geheugen. Nieuwsgierig vroeg hij door.

‘Hoe oud was je?’

‘Zestien, net zestien’

‘Vertel, wat was er gebeurd?’

‘Ik was jarig, en ik had mijn cadeau kapot gemaakt….toen kwam Pa thuis. Hij was woest’

‘Welk cadeau had je gekregen?’

‘Een Barbie huis’ Wie geeft zijn dochter nou een Barbie-huis. Alle vriendinnen hadden me uitgelachen, ik stond voor gek. Maar Pa was woest. Ik moest eerst mijn schoentjes aantrekken, dat vond ik vreemd, ik dacht dat we naar buiten gingen. Maar toen moest ik voor hem gaan staan en hij bekeek mij. Ik zag er belachelijk uit. Ook al vanwege Pa had ik een wit katoenen, kinderachtig jurkje aan met hoge witte kousen. En nu dan die schoenen.

‘Draai je om meisje’ dat zei hij. ‘Draai je om meisje’. Mij moeder zei: ‘Peter, nee, niet doen.’ Ze klonk paniekerig, maar ik had niets door. Toen pakte hij me plotseling beet en duwde me over zijn schoot. Ik lag als een baby over zijn schoot, en toen…sloeg hij mijn rok omhoog zodat ik…en toen begon hij te slaan. Vijf klappen op elke bil.

‘En jij komt straks aan de beurt.’ beet hij mijn moeder toe, die zachtjes protesteerde.

Daarna, stroopte hij mijn slipje naar beneden. Toen lag ik –op mijn verjaardag, mijn zestiende verjaardag- bloot over de knieën van mijn pa. En hij bleef slaan. En daarna…’ ze hield niet op met praten, ‘daarna moest ik in de hoek staan met mijn handen mijn rok omhoog houdend. Hij kneep nog een keer in mijn billen. Toen moest ik me omdraaien. Ik zag hem kijken, naar…naar’ ze maakte haar zin niet af. ‘Hij had ma over een stoelleuning gezet en ik moest toekijken hoe hij ma’s onderbroek naar beneden trok en haar ook klappen gaf. Ma kreunde en had een rode kleur. ’ Ik had Ma nog nooit bloot gezien, en nu zag ik gewoon haar billen, en mijn vader slaan en knijpen in die dikke billen van Ma. Ze vond het erg, maar het leek alsof ze het ook weer niet zo erg vond.’

‘Lekker he? Dit vind je lekker he? Jij geile hoer…’ zei pa. En ma antwoordde ‘ja, ga door, ga door, ik ben stout, heel stout geweest.’ ‘En toen moest ma naast mij staan, ook met haar rok omhoog. Pa bleef een tijdje staan en stuurde mij toen naar boven. Ik rende naar de deur, maar ik hoorde hem nog net zeggen ‘Op je knieën geile hoer, ik zal je laten slikken wat hoeren lekker vinden’.

‘Ik had de deur op een kier laten staan en toen zag ik…..’

De bewaker had inmiddels zijn hand op haar achterste gelegd en streelde over haar bilnaad, steeds lager totdat hij de warmte en vochtigheid vond van haar spleetje. Ze voelde een afkeer, maar tegelijkertijd voelde het goed. De verdrongen herinnering had iets bij haar los gemaakt, iets wat ze al die jaren verdrongen had leek het wel.Ze probeerde zich ertegen te verzetten, maar toen zijn vingers in haar kutje drongen kon ze niet langer haar geile gevoelens verdringen….ze werd steeds vochtiger. ‘Oooh ooohh, lekker ooh, ga door…’

‘Je bent stout he, een stoute geile meid.’

‘Ja, ik ben stout, heel stout….ga dooooor!! Ze kon haar orgasme niet tegenhouden. Ze voelde het vocht druipen, zijn handen werden kletsnat. Ah Ah, AHH. Bij elke stoot begon ze harder te schreeuwen. En daar kwam het…ze moest spuiten…haar geil spoot uit haar kut. Een hand verdween onder haar blouse en kneep in haar tepel. Dat was teveel…..AAAAAHHHH! Schokkend met haar hele lijf kwam ze nu echt klaar.

‘Nu je geile mond open’ Hij haalde zijn harde paal uit zijn broek en hield het voor haar gezicht. Gretig nam ze het monsterdikke geslacht in haar mond en neukte het met haar mond. Daar verstijfde het en voelde ze het lauwe zaad in haar mond. Nog nooit had ze haar man oraal bevredigd, maar nu, in deze vernederende houding, wilde ze niet liever.

Daarna was het voorbij. Ze voelde schaamte, maar ook trots. Trots, alsof niet hij maar zij de touwtjes in handen had gehad. Terwijl haar belager ongemakkelijk zijn broek ophees, deed ze handig haar BH om en knoopte ze haar broek vast, raapte de Chanell en lipsticks van de vloer.

‘Deze zijn voor mij’ en liep de deur uit.

Hij keek haar verward na.

einde