Zo gingen er maanden vlotjes voorbij. Ik verdiende een aardig centje door me te prostitueren en mijn problemen leken voorgoed voorbij. De winter was al aardig gepasseerd toen er onverwacht een klant aan de deur stond. Hij had geen afspraak, maar vroeg of ik hem toch kon ontvangen. De laatste klant was al de deur uit en ik was nog niet moe. Ik zou een extraatje vragen voor mijn diensten en daarmee uit. Ik liet hem dus binnen. Het was een nette verzorgde heer in maatpak, verzorgde haarstijl, gladgeschoren, frisse maar niet te overweldigende parfum, ongeveer een meter tachtig, zag er gespierd uit en was ook niet onknap. Hij verontschuldigde zich voor het niet maken van een afspraak. Hij keek even rond in de ontvangstruimte en vroeg mijn prijs voor een uurtje – niets speciaal, gewoon een massage en handwerk. Hij leek wat onwennig. Was het zijn eerste keer? Ach, niet mijn zaak. Ik vroeg een 200 Euro en hij was zonder meer akkoord, want hij nam zijn portefeuille en nam er vier gladgestreken briefjes van 50 Euro uit die hij me vriendelijk gaf. Toen ik hem een zoentje voor de ontvangst wilde geven, schrok hij even achteruit en ontweek mijn lippen. Dat was vreemd.

“Goed, even terzake. Ik heb je net 200 Euro betaald, maar ik wil geen gebruik maken van je diensten. Ik wil alleen dat je luistert naar wat ik te vertellen heb.”

Ik keek raar op, maar 200 Euro om te luisteren is niet slecht. Maar ik was wel op mijn hoede. Normaal was dit toch niet. “Goed, ik luister…” en ik zette me neer in een zetel. Hij ging in de sofa zitten.

“Ik ben inspecteur Lemaître van de Staatsveiligheid.”

Ik schrok en trachtte mijn verbazing te verbergen. De reactie van de inspecteur wees erop dat ik mezelf aan het verraden was.

“Wees maar niet bang. Ik kom hier niet om u te arresteren of zo, juffrouw Sara De Vrindt.” Hij wachtte even. “Of moet ik zeggen juffrouw Nancy Bossaerts? Maar dan zou je al dood zijn, niet?”

Nu schrok ik echt. Hij wist wie ik was. De Staatsveiligheid had me ontdekt. Ik was eraan. Ik zou in de bak vliegen… Honderd gedachten ineens schoten door me heen.

“Rustig. Je geheim is veilig bij mij. Vooralsnog ben je juffrouw Sara De Vrindt. ten minste, als je op mijn voorstel ingaat.”

“Welk voorstel dan? Wat wil je van me. Ik doe alles. Ik zal je seksslaafje zijn als je wilt. Alles!” De angst had me in zijn greep.

“Neen, neen. Ik hoef je seks niet. Maar je hebt nog andere kwaliteiten, niet? Zoals je Eric van Weysel hebt vermoordt? Of je vader en je broer? Of je vriendin Sara of moet ik zeggen Nancy? Dat laatste is wel erg gevoelig, niet? Neen, ik hoef je seks niet, maar wel je kwaliteiten om genadeloos te doden. Jij moet voor mij mensen opruimen. Personen die niets anders verdienen dan gedood te worden. Zoals die Eric. Maar ook pedo's en verkrachters en zo. Hoe je dat doet is jouw zaak. Ik zorg ervoor dat ieder spoor naar jou verdwijnt. En je wordt er uiteraard ook voor betaald. Meer dan je hoerengedoe hier voor je opbrengt.”

“Je wilt dat ik mensen vermoord?”

“Denk er maar over na. Ik zet je niet onder druk. Als je neen zegt even goede vrienden hoor. Je geheim blijft veilig. Ik kom morgen terug voor een antwoord.”

Dan stond hij op, ging naar de deur, knikte naar me en verdween. Daar zat ik. Verslagen, verstomd… wat moest ik doen? De volgende dag stond hij er weer. Dit keer om vier uur in de middag. Hij vroeg naar mijn beslissing en ik zei ja. Dan kwam hij binnen.

“Vanaf nu ben ik meneer Lemaître. Ik ben voor zover je weet een handelsreiziger in keukengereedschappen en ben één van je vaste klanten. Telkens ik een opdracht voor je heb, kom ik hierheen op afspraak. Een opdracht mag je weigeren, maar dan moet je wel een verdomd goede reden hebben. Ik heb nu je eerste opdracht bij me. Je moet een man doden die onterecht is vrijgesproken van doodslag op zijn vrouw. Ze had met een andere man gesproken en hij heeft haar mishandeld en gewurgd omdat dit haar verboden was. Zijn dood zal als een bericht voor andere door de wereld gaan. Daar zorg ik voor. Zijn naam is Abdel Abdalloui. Aanvaard je de opdracht?”

Een smeerlap doden die het verdiend? Geen probleem. “Ja, ik aanvaard de opdracht.”

“Goed, hier heb je een dossier over de man. Als je opdracht is uitgevoerd of als je het dossier niet meer nodig hebt, verbrand je alles. De as verwijder je door het in de pompbak door te spoelen. Heb je alles begrepen?”

“Ja.”

“Goed, je loon is 20.000 Euro. Ik geloof dat dat niet slecht is voor een eerste keer. Je krijgt nu als voorschot 5.000 Euro en de rest nadat je opdracht is voldaan.”

Hij overhandigde mij een envelop, stond op, wenste me succes en verdween weer zoals de vorige keer.

Ik opende de envelop en nam er een bundel papieren uit. Er waren ook verschillende foto’s in de envelop en een bundelde geld, welgeteld 5.000 Euro in briefjes van 50. Ik bekeek de foto’s en zag er een Marokkaan op. Alle foto’s betroffen hem. Verschillende profielen. Verschillende achtergronden. Verschillende vrienden. Ik begon het dossier te lezen. Abdel was 35, een macho-type, agressief en geloofde dat hij iedere vrouw kon versieren. Hij pochte graag met zijn wagen en zo ging het verder. Een idioot kereltje dat denk dat hij het is dus. Gemakkelijk slachtoffer.

Die avond al ging ik op stap. Ik nam de wagen tot Brussel en vandaar het openbaar vervoer tot vlak bij hem thuis. Voor zijn huis stond zijn wagen. Achter hem stopte er net één. Een blank koppel stapte uit. De vrouw kwam naar me toe en sprak me in het Nederlands aan. Of het hier veilig was hun wagen achter te laten, want er was nergens parkeerplaats en ze moesten naar één of andere opera. Natuurlijk is het hier veilig zei ik hen. Ik woon hier al jaren. Blij gingen ze verder naar het optreden. Toen ze uit het zicht waren, haalde ik een vlijmscherp mes boven en stak hun voorband plat. Niemand had iets gezien. Perfect. Dan belde ik aan bij Abdel. Een gok… ik wist niet of hij thuis was en zo ja, of hij wel alleen was. De deur ging open en een muffe geur sloeg me in het gezicht. Ik glimlachte. Of ik even kon telefoneren. Ik had een platte band. Hij keek me aan alsof hij me keurde. Ik mocht binnenkomen. Hij heette Abdel zei hij. Hij verontschuldigde zich voor de rommel, maar zijn vrouw was naar Marokko voor enkele weken en hij was alleen thuis en ja, een man alleen… Ik glimlachte. De klootzak had zijn wijf gewurgd en gebruikte haar nu als excuus. We kwamen in een living, ten minste te oordelen naar een vuile sofa, een tafeltje vol rommel en etenswaren en overal blikjes water en bier. Of ik thee wilde? Hij was net muntthee aan het maken. Cliché… hij wilde me hier langer houden dan nodig. Dat lustte ik wel zei ik. Hij repte zich naar een kamertje ernaast dat was ingericht als keuken. Ik hoorde hem een pan op het vuur zetten. Dan kwam hij weer binnen; Nog even wachten, dan was de thee klaar. Hij nam zijn GSM uit zijn zak en keek ernaar. Verdomd, de batterij was leeg. Hij zou hem nu opladen, dan zou die na de thee wel voldoende opgeladen zijn. En anders zou hij die band wel vervangen. Een knappe dame in nood moet toch geholpen worden. Of ik wou zitten? En natuurlijk kwam hij naast me zitten, te dicht dan noodzakelijk. Hij begon zich voor te stellen. Vroeg mijn naam. Sara. Leuk. Ik zag er goed uit. Mooi. Had ik het niet te warm? Ik deed mijn jas uit. Ik had natuurlijk mezelf extra sexy aangekleed. Door het kleedje kon je mijn bh zien. Een mooi kantenbloemending die weinig verhulde. Een korte zwarte zijden rok. Te sexy om dicht bij een macho te zitten. Ik zag zijn ogen geilen en de bobbel tussen zijn benen bevestigde zijn gedachten. Ik glimlachte. Zei dat ik blij was bij een echte man aangebeld te hebben.

Ik legde mijn hand op zijn been en wreef even op en neer. Ik giechelde een beetje en hij voelde zich meer en meer man. Hij vertelde over een tattoo op zijn arm. Die wilde ik wel zien. Hoewel hij zijn mouw kon opstropen, deed hij zijn hemd uit. Hij was zwaar behaard. Een tattoo met een vers uit de Koran. Hij was er trots op. Ik streelde zijn arm. Ik deed bewonderend, maar eigenlijk kreeg ik alleen meer en meer zin om deze rotzak te doden. Ik aaide de haren op zijn borst en legde mijn hoofd op zijn schouder. Hij omarmde me en zoende mijn voorhoofd. Het spel was nu definitief begonnen. Ik begon zijn tepels te masseren en hij nam mijn hoofd in zijn handen, duwde me wat naar achter en begon me te zoenen. Ik opende gewillig mijn mond en zijn tong boorde zich tussen mijn tanden. Een heimelijke tabakssmaak overmeesterde me. Ik walgde ervan. Zijn handen gingen onder mijn kleedje en bh naar mijn borsten. Hardhandig begon hij er in te knijpen, wellicht zijn idee van een heerlijke massage, maar ik liet hem begaan. Het beest in hem zou hem vermoeien en dan kon ik mijn slag slaan. Al snel lag ik naakt op de stinkende sofa met een stinkende klootzak bovenop me. Hij had werkelijk geen verstand van seks. Het cliché over de macho Marokkaan bleek in dit geval in ieder geval te kloppen. Denken met je lul en niets waard. En dan kon je zijn geval nog maar amper een lul noemen. Ik schatte op zo’n 14 centimeter dat in mijn kut geschoven werd. Ik deed alsof ik genoot en kreunde in zijn oren. Ik was nog maar amper nat geworden toen hij in me klaarkwam en uitgeput naast me neerviel zodat ik uit de sofa werd gewipt. Hij keek niet naar me en probeerde op krachten te komen. Op dat moment nam ik het mes uit mijn handtas en met één haal sneed ik zijn keel over. Ik drukte hem op de sofa en plantte het mes in zijn nek langs achter en stootte heel hard naar voor. Hij spartelde als het schaap dat door hen geofferd werd en viel dan slap en dood neer.

Ik ging naar de keuken waar het water kookte en liet het lemmet van het mes in het water zakken. Nu het proper was, droogde ik het af, zette het vuur uit en ging naar buiten, me vergewissend dat niemand me had gezien. Dan nam ik weer het openbaar vervoer tot waar mijn wagen stond en reed voldaan naar huis, waar ik mijn werk hervatte als hoer.

De volgende dag ontving ik per post een pakketje met daarin 15.000 Euro…