De aanloop van dit verhaal is traag maar het vervolg wordt een stuk spannender, indien een vervolg gewenst graag reageren met jullie mening...

Kirsten is 22, een meisje dat misschien niet direct opvalt, maar toch een mooie verschijning. Natuurlijke schoonheid zou ik zelf zeggen, geen meid die make-up belangrijk vindt. Ze is 1m70, slank, heeft halflang donkerblond haar, en een mooi snoetje. Ze heeft momenteel geen vriend, en steekt al haar energie in haar universiteitsstudies. Ze kreeg van thuis uit altijd mee dat haar studies het allerbelangrijkste zijn, en dat dat haar een mooie toekomst garandeert. Ze zit in het laatste jaar rechten, en ambieert een job in een prestigieus advocatenkantoor waar ze al stage liep. Wat haar altijd bijblijft is de uitspraak van haar ouders dat een goeie advocate steeds een onberispelijke reputatie heeft. Tot zover de inleiding...

Die maandag wordt ze wakker, kijkt op de wekker... Shit, kwart over zeven, de wekker niet gehoord. Ze zoekt snel wat kleren bij elkaar en springt de douche in, ondertussen overloopt ze in gedachten de belangrijkste zaken uit haar cursus arbeidsrecht: Een superbelangrijk examen vanmorgen, en net nu door de wekker heengeslapen... Verdomme zeg, dat is een slecht teken, denkt ze.

Snel iets eten, en gehaast naar het station om de trein hopelijk nog te halen. Gelukkig lukt dat, en zal ze toch op tijd op de universiteit geraken. In de trein bedenkt ze dat dit de dag is waar ze haar diploma in een definitieve plooi kan leggen, een mondeling examen bij een prof die haar een toffe meid vindt, een hete meid waarschijnlijk, schiet door haar gedachten,,, ze bedenkt hoe hij soms naar haar kijkt, terwijl de trein het station binnenrijdt.

Ze stapt de universiteit binnen, en komt op de gang haar beste vriendin tegen, die snikkend aan komt wandelen... Wat is er? Vraagt Kirsten. Haar vriendin doet kort haar verhaal, dat ze niet geslaagd is, en dus niet genoeg punten heeft om af te studeren, en waarschijnlijk dan van haar ouders zal moeten stoppen met studeren. Kirsten probeert haar even te troosten, maar wordt onderbroken door een andere student die haar meedeelt dat zij wordt verwacht in het examenlokaal. Ze knuffelt haar vriendin nog, die haar succes wenst. Kirsten loopt de lange gang door, haar gedachten slaan op hol, wat als zij ook een slecht resultaat haalt? Haar ouders zouden haar waarschijnlijk ook verplichten om te gaan werken, stoppen met studeren dus. Nee, zegt ze in zichzelf, dit gaat lukken, ze stapt het examenlokaal binnen.

De prof is heel vriendelijk, de eerste 2 vragen gaan goed, ze voelt zich wat minder zenuwachtig worden. Vraag 3 ligt duidellijk hoger qua moeilijkheidsgraad. En jammer genoeg voor Kirsten gaan de rest van de vragen enkel in diezelfde richting... Ze voelt haar gehoopte goede resultaat wegglippen, waarom zo moeilijk? Vraagt ze zich af. Dit ligt echt niet in het verlengde van de testvragen die ze eerder op het jaar kregen. Op het einde van het examen zegt de prof haar dat haar resultaat echt niet goed is, en dat dit waarschijnlijk negatief zal zijn voor haar diploma. Kirsten beseft dat alles wat ze vreesde werkelijkheid wordt...

Ze probeert haar prof toch nog aan te geven dat ze echt hard gewerkt heeft gedurende het jaar, dat ze veel heeft opgeofferd, en dat ze niks liever wil dan afstuderen. De prof begrijpt haar wel, maar hij vertelt dat het systeem zo werkt, examens kunnen tegenvallen ondanks hard werken. Kirsten vraagt of ze een herkansing krijgt, en vertelt dat haar ouders haar zullen laten stoppen met studeren. Tot haar spijt gaat de prof hier niet verder op in, en moet ze het lokaal verlaten...

Net als ze buiten wil stappen zegt haar prof 'kom straks naar het universiteitsrestaurant', voor ze kan reageren komt de volgende student het lokaal binnen, en staat ze terug op de gang, met een verward gevoel. Waarom zei hij dat nu? Een smsje haalt haar uit haar gedachten... mama... hoe was je examen? Ze smst kort terug dat het wel ging, al weet ze niet hoe het nu eigenlijk ging, met die laatste woorden van de prof. Waarom wil hij me toch nog terugzien straks?

In de late namiddag wandelt ze het universiteitsrestaurant binnen, bestelt een cola en gaat aan een tafeltje zitten. Geen prof te zien. Ze besluit te wachten, een half uur gaat voorbij. Plots een hand op haar schouder, een oudere dame die ze herkent van het studentensecretariaat geeft haar een gesloten enveloppe, en vertelt dat ze dit moest afgeven van een prof die dringend weg moest, Ze staat op, en wandelt naar buiten met de enveloppe. Eens op het centrale pleintje voor de campus, dat er op dit uur zeer verlaten bij lag, opent ze de omslag. Ze haalt een briefje tevoorschijn, en leest wat er op staat. KIRSTEN, IN RUIL VOOR EEN GOED EXAMENRESULTAAT WIL IK EEN NAAKTFOTO VAN JOU... Ze schrikt, wat staat daar nu? Dit kan niet...