Hey, reacties natuurlijk steeds welkom...

Kirsten zit een half uur lang verstijfd op de rand van haar bed, ze blijft de boodschap van haar prof steeds opnieuw in haar hoofd afspelen. Hoe ver was dit uit de hand gelopen, van een slecht examen naar chantage met de topless-foto? Ze heeft 2 dagen om te bedenken hoe ze hier onderuit komt...

Die dag probeert ze haar zinnen te verzetten, shoppen met haar moeder doet haar even vergeten wat er gebeurde. Tot haar mama haar een kleedje toont, met de vraag 'iets voor de diploma-proclamatie?'. De stemming slaat om, Kirsten zegt nog weinig, en vraagt of ze naar huis kunnen terugkeren. Haar moeder voelt dat er iets scheelt, en doet meerdere pogingen om te achterhalen wat er aan de hand is. Heel even, in de auto, speelt Kirsten met de gedachte om alles te vertellen, maar ze zwijgt... en sust haar moeder met de leugen dat ze zich niet zo goed voelt, niks meer. Waarom vertel ik het nu niet? Maar wat zou er dan gebeuren? Dan vertrouwen ze me misschien niet meer? Wat zouden ze denken als ze weten dat ik een topless-foto naar mijn prof stuurde? Mijn diploma haal ik dan ook sowieso niet... Haar mama haalt haar uit haar gedachten, als ze thuis de oprit oprijden. 'Ga maar wat op bed liggen, als je je niet lekker voelt' zegt haar mama haar nog, en Kirsten gaat naar haar slaapkamer.

Na een paar uur schiet ze wakker, zwetend in haar slaapkleedje. Ze gaat naar de badkamer, en bekijkt zichzelf in de spiegel. Haar voorhoofd toont kleine zweetdruppeltjes, ze draait de kraan open, en besprenkelt haar gezicht, armen, en schouders met wat water. Dan gaat ze terug naar haar kamer, en neemt haar gsm. Ze wil een poging doen om de prof tot rede te brengen. Ze smst 'als je hiermee doorgaat stap ik naar de politie, en vertel ik alles'. Ze krijgt geen antwoord, althans niet de eerste 20 minuten. Ze wordt wakker doordat haar gsm een sms binnenkrijgt, ze was blijkbaar even ingedommeld... Donderdagavond, 20u00, bij mij thuis, anders geen diploma, geen mooie toekomst, het is maar 1 nacht Kirsten... Een traan rolt over haar wang, ze beseft dat ze niet anders kan dan gaan, haar toekomst kan ze niet laten vallen.

Die donderdagavond zegt ze tegen haar ouders dat ze naar een vriendin gaat voor een girls-avondje, en dat ze daar zal blijven slapen. Ze trekt de voordeur dicht en neemt haar fiets, richting het huis van de prof. Nog nooit was ze zo nerveus. Van het hele fietstraject, toch wel een half uurtje, beseft ze eigenlijk niks, ze is bang voor wat komt, en dat beheerst haar gedachten volledig... Na een half uur staat ze aan de voordeur van de prof zijn woning. Ze zet haar fiets tegen de gevel, haalt adem, en belt aan...