Ik zuchtte diep en mopperde in mezelf. Leuk hoor, overwerken op zaterdag. Het gezicht van mijn baas stond me opeens weer helder voor de geest. Zijn quasi verontschuldigende lachje en het nerveuze gepluk aan zijn trui. “Tja. Kijk, als niemand die uren invoert in de computer dan heeft de centrale administratie in Apeldoorn ze niet op tijd en dan kunnen we de salarissen niet op tijd uitbetalen.” Hier had hij even zenuwachtig zijn keel geschraapt. “En als we ze niet met deze loonboeking mee kunnen nemen dan wordt het volgende maand. En je snapt wel wat dat voor gevolgen heeft.” Och ja, dat wist ik. Vijftig pislinke medewerkers die aanstaande woensdag geen salaris zouden krijgen. En een donderdag waar ik alleen met het senior management zou zijn, omdat de rest van de medewerkers niet op zou komen dagen uit protest en een vrijdag waarop de vestiging waarschijnlijk zou sluiten. Dus ik had geen andere keus dan op zaterdag terugkomen om de uren alsnog in te voeren.

Ondanks het feit dat ik ze gewaarschuwd had dat hun nieuwe urenregistratiesysteem niet werkte, was het toch aan mij om dit op te lossen. “Sonja kan ik het niet vragen,” had Diederick gezegd, “Die heeft haar handen vol aan de bruiloft, Ben is al vertrokken naar Zuid-Frankrijk en Rachelle…”

En daar had hij gelijk in. Dus al mopperend was ik bezig met een urenregistratie van zo’n vijftig mensen, in een poging deze voor maandag af te krijgen. Ik was hier al om negen uur, had eerst een pot koffie gezet en was daarna aan de slag gegaan. Terwijl ik op een boterham kauwde was ik begonnen om alles in te voeren. Het schoot niet echt op, omdat alles handmatig moest gebeuren. Urenregistraties vergelijken met het rooster, corrigeren, bevestigen… was er nu maar een collega om me te helpen.

Ik schrok op toen ik de voorbel hoorde. Normaal was de receptioniste degene die opendeed, maar omdat ik op dit moment de enige aanwezige was, stond het gehele systeem doorgeschakeld naar mijn kantoor. Ik had hier ook een intercom en drukte op het knopje. “Wie is daar?” vroeg ik. Op zaterdag waren we altijd gesloten, maar misschien was er een leverancier die iets wilde afgeven.

“Martin?” klonk een metaalachtige stem die me, niet te min. bekend voorkwam. Ik kon hem zo even niet plaatsen. “Ja? En wie daar?” “De cavalerie. Ik ben zelfs te paard!”

Onmiddellijk wist ik wie er voor de deur stond. Rachelle! Blijkbaar had Diederick haar toch gebeld en stond ik er niet meer alleen voor. Rachelle was dan wel een uitzendkracht, maar ze had me al vaker geholpen en we konden erg goed samenwerken. Tenminste, zo lang ik niet werd afgeleid door haar vurige lokken. Al dat was een aangename afleiding. Het soort afleiding waar je energie van krijgt.

“Ik kom wel even naar beneden, dan krijg je de sleutel van de lift mee.” Waarschijnlijk zou Rachelle het ook wel op prijs stellen als ik de deur voor haar openhield, het waren nogal zware deuren. Maar sowieso dat ze de liftsleutel nodig zou hebben.

Rachelle zat buiten al op me te wachten. Ik hield mijn badge tegen het afleesplaatje en een piepje vertelde me dat de deur geopend kon worden, waar ik behoorlijk wat kracht voor nodig had. Rachelle lachte me vriendelijk toe. “Bedankt. Het zijn altijd zulke lastige deuren voor iemand te paard” en ze reed haar rolstoel naar binnen. Rachelle was de enige persoon die ik kende, ken en ooit zal kennen, denk ik, die naar haar rolstoel verwees als ‘mijn paard’. “Ik zit erop, rij erop en het heeft geen poten,” zei ze altijd, “Dus het is eigenlijk mijn paard.”

Terwijl we naar de lift liepen vroeg ik haar: “Heeft Diederik je toch nog gebeld?” “Diederick? Oh nee, ik had Sonja aan de telefoon die me iets vroeg over haar bruiloft. Daarna maakte ze een opmerking over dat ze het zo zielig vond dat jij de hele zaterdag moest overwerken, omdat het nieuwe systeem niet naar behoren bleek te werken. En ik had deze zaterdag toch geen vaste plannen dus ik besloot je te helpen.” “Maar dan ben je hier dus niet op verzoek? Wie zegt dat je betaald wordt? Je bent uitzendkracht.” Rachelle haalde haar schouders op: “Je denkt toch niet dat die nette, correcte Diederick een hulpeloos meisje als ik niet zal uitbetalen. De gedachte alleen al is voldoende om hem te laten hyperventileren.” Ik glimlachte. Daar had ze gelijk in. “Daarnaast leek het me wel leuk om eens iets met je te doen. Samen dan.” Ze werd een beetje rood en ik moest even iets wegslikken. Hoe moest ik dit nu interpreteren. Flirtte ze met me?

Met zijn tweeën schoot het werk een stuk sneller op dan verwacht, maar niet te min liep het tegen vijven toen we eenmaal klaar waren. Dat was voornamelijk te wijten aan onszelf, aangezien we nogal vaak afdwaalden van het werk. Rachelle en ik bleken van dezelfde films te houden, dezelfde muziek, hetzelfde eten. Ze lachte vaak om wat ik zei en raakte me veel aan tijdens het werk. Het was een prettige gedachte. Ik had Rachelle altijd een aantrekkelijke vrouw gevonden, maar die gevoelens werden nu behoorlijk versterkt. Ze was volkomen aanbiddelijk, die woeste krullenbos van rode haren, de betoverende twinkeling in haar ogen, haar stevige boezem onder haar strakke witte truitje, de duizend-en-één sproetjes op haar armen en gezicht. Alleen mijn schuldgevoel nam ook toe. Hoe durfde ik op zo’n manier aan deze vrouw te denken. Had ze nog niet genoeg problemen met haar beperkingen, zonder de avances van een geile bok? Kon ik haar hier wel mee lastig vallen? Maar ze maakte het zo verdomd moeilijk om die gevoelens te negeren door dat flirterig gedrag.

Het was tegen vijven toen ze zich uitrekte. Ik wendde snel mijn blik af van het truitje dat zich strak spande om twee mooie borsten. Maar ik zag nog net dat haar truitje uit haar broek floepte. Op haar buik had ze ook sproetjes… “Zullen we wat te eten bestellen? We houden allebei van Italiaans?” vroeg ze loom. 'Ach waarom ook niet,' dacht ik. “Op kosten van de baas dan!” zei ik instemmend.

Terwijl ik de laatste data invoerde in het systeem en alles afsloot bestelde Rachelle vast ons eten. We hadden geluk, het eten zou binnen een half uur geleverd worden. Ik zat een beetje met wat nu te doen. We konden natuurlijk nog wat praten, maar ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik met haar aan moest. Ik kon haar toch niet versieren? Dat was toch niet respectvol. Of haar te zien als lustobject terwijl het arme kind al in een rolstoel zat. Ze kon waarschijnlijk niet eens… Ik zou het me allemaal wel verbeelden, besloot ik.

Rachelle legde haar hand op mijn been en keek me diep in mijn ogen. Mijn mond werd droog en ik slikte, maar bleef haar aankijken. “Ik vind het fijn om hier wat met je te eten. Als ik in de stad uit eten ga dan kijkt iedereen naar me… Omdat ik in een rolstoel zit wil het toch nog niet zeggen dat ik niet van lekkere dingen houd?” Ze kneep me even in mijn been terwijl ze dit zei. Dit was geen flirten meer en al helemaal geen verbeelding, dit was een regelrechte versierpoging. Ik wist dat ik hem moest afkappen. Ze was in de war door mijn vriendelijke gedrag en ze dacht waarschijnlijk dat ze me zo terug moest betalen. “Maar,” fluisterde een stemmetje in mijn hoofd, “Zij heeft jou geholpen, niet jij haar. Ze vindt je leuk. En stel je voor dat je haar afwijst… Hoe zal ze zich dan voelen?” En… Ik wilde haar niet afwijzen. Ik wilde haar lippen kussen, haar lijf tegen me aan voelen, mijn handen door haar vuurrode krullen halen en die geweldige borsten beetpakken. Maar hoe moest ik met deze situatie omgaan? Ik besloot met een cliché. Even streelde ik haar wang en streek een lok uit haar ogen, achter haar oren. Daarna streelde ik haar half geopende lippen met mijn vinger. Meer moed had ik op dat moment niet.

Rachelle wel. Ze pakte mijn hand en hield die vast. Voorzichtig kuste ze mijn vingertoppen. Haar lippen waren zacht, haar adem warm. Desondanks kreeg ik kippenvel en behalve de haartjes op mijn arm ging er nog iets rechtop staan. Haar hand lag nog steeds op mijn bovenbeen en ik bewoog wat met mijn spieren om de plotselinge spanning die op mijn broekspijp kwam te staan niet te zeer te doen opvallen. Al die tijd keken we elkaar aan. Wat nu? Ik besloot er een eind aan te maken. Nadat ik eens diep ingeademd had zei ik: “Rachelle… dit kunnen we niet doen…”

Ik zag teleurstelling in haar ogen. En ook een beetje boosheid. “Waarom niet? Is er soms iets mis met me?” Tja daar had ze me goed te pakken. Ik kon moeilijk ‘ja’ antwoorden, dat zou lomp zijn. Maar ‘nee’ leek ook weer volslagen absurd. Waarom moest die klote rolstoel het zo moeilijk maken? Als ze een ‘gewone’ vrouw was geweest wist ik precies wat ik zou doen. Maar die rolstoel was er wel en hij was een probleem… “Rachelle… je bent heel erg mooi, maar…” Haar vingers drukten mijn lippen op elkaar. “Dat is alles wat je hoeft te zien. Kijk naar wat jij in me ziet. Kijk goed.” Ze rolde zichzelf een stukje achteruit. Haar hand gleed van mijn knie. “Kijk naar me. Wat zie je?” Er klonk trots in haar stem, maar ook kwetsbaarheid.

Op dat moment voelde ik een overweldigende bewondering voor deze vrouw. Ze had lef. Ze wist wat ik zou kunnen zien; een verlamd meisje, wanhopig op zoek naar aandacht. Maar ze vertrouwde erop dat ik daar doorheen keek en de zwoele verleidster zag die ze ook was. En ja, ze zat op dit moment. Maar waarop of waarin deed er opeens niet meer toe. Ze was alleen maar mooi en vurig. Rood haar: ‘Door vuur gekust’ schoot door mijn hoofd. Die zin had ik ooit eens ergens gelezen.

Ze zag me kijken, begeren. Dus vroeg ze nogmaals: “Wat zie je?”

“Ik zie jou.” Ik leunde voorover en kuste licht haar voorhoofd. “Ik zie je lieve gezicht.” Ik kuste haar neus en kamde haar vlammende lokken: “Je mooie haren”. Ik drukte een kus op haar linkerwang: “Je lijf.” Ik wilde haar rechterwang kussen en “Je borsten” zeggen maar bleef hangen bij haar lippen en drukte de mijne erop. Haar lippen gingen open en vonden mijn tong. Ze zoende me met een ongekende passie, haar armen trokken me naar zich toe. Ik stond niet al te gemakkelijk, voorovergebogen over haar stoel, onze nekken in een vreemde hoek, maar de zachte sensatie van haar lippen en tong maakte het goed. Met mijn ogen dicht bestond de wereld en al zijn problemen niet meer.

Toen ik heel even ophield om adem te halen nam Rachelle mijn gezicht in haar handen en streelde mijn wang. “Ik wil verder met je gaan,” zei ze me en keek me aan, “Ik verlang naar je.” Ik besloot er volledig in mee te gaan en me door geen beperking te laten tegenhouden. Mijn ene arm schoof ik onder haar benen, de andere om haar schouders en tilde haar op. Ze was een kleine vrouw en als ik me inspande kon ik haar best tillen (leven het bedrijfsfitness plan), dus dat deed ik. Ik tilde haar op uit haar stoel en liep ons kantoor uit, naar het tegenoverliggende kantoortje. Dat was het kantoortje van onze bedrijfsarts, waar een behandelbed met verstelbare hoogte stond. De deur was dicht, maar Rachelle opende hem voor ons. Ik legde haar voorzichtig op het bed en kuste haar weer.

Rachelle zoende me terug, maar haar handen waren bezig. Ze pakte haar truitje en trok het uit over haar hoofd, waardoor we even ophielden met zoenen en ik haar borsten kon bekijken. Haar borsten waren groot maar welgevormd en ondanks haar kleine gestalte in de juiste proportie. Ze waren nog bedekt. Niet met een BH maar met een oranje bikini, waardoor ik de donkere vorm van haar tepels kon onderscheiden. Voortvarend pakte Rachelle mijn handen en legde ze op haar borsten. Ik begon zachtjes te knijpen, terwijl we elkaar weer zoenden. Rachelle reageerde heftiger dan ik verwacht had. Ze hapte naar adem, rilde en duwde zichzelf overeind. Haar tepels drukten als punaises in mijn handen. Ik liet het warme zachte vlees van haar borsten onder mijn handen trillen, duwde ze even naar elkaar toe en daarna weer van elkaar af. Rachelle slaakte een diepe zucht. Ik bevrijdde eerst haar linkerborst uit haar bikini, daarna haar rechter. Ze waren lelieblank en net als de rest van haar lijf bedekt met sproetjes, die haar, ondanks haar wulpse volwassenheid, iets jeugdigs gaven. Mijn handen vouwde ik onder haar borsten en drukte ze nu omhoog, waarna ik mijn vingers langs de zijkanten liet glijden. Rachelle’s ogen waren gesloten, haar mond open en zachtjes likte ze haar bovenlip, opgaand in haar genot. Ik druk mijn lippen weer op die van Rachelle en weer zoende ik haar, onze lippen resonerend door haar zachte gekreun. Ik kon geen genoeg krijgen van haar borsten. De tepels voelende als kiezels aan, zo hard en elke keer als ik ze aanraakte reageerde Rachelle met een zacht kreetje. Ik liet mijn hoofd zakken en nam haar tepels een voor een even in mijn mond. Rachelle’s kreunen en kermen werden zo heftig dat het me zelfs verbaasde, maar omdat ze zo duidelijk genoot bleef ik haar borsten en tepels strelen en likken. Ik was echter niet voorbereid op wat er gebeurde. Rachelle kromde haar rug en drukte mijn hoofd woest tegen haar borsten. De tepel die ik in mijn mond had leek even op te zwellen en sidderend ademde ze in en uit. Ik kneep in haar andere tepel, trok er zachtjes aan en hoorde een langgerekt: “ ooooh…” gevolgd door een diep zucht.

“Wat is er?” vroeg ik, hees van geilheid. Rachelle bloosde, zoals alleen roodharigen dat doen en zei: “Ik kwam klaar.” “Zo makkelijk?” Ze glimlachte. “Mijn tepels zijn heel gevoelig. Compensatie voor sommige nadelen.”

Ik begon haar borsten weer te verkennen, opgaand in de eindeloze zachtheid. Haar tepels leken zich te verheffen uit de tepelhoven om mijn vingers te verwelkomen. Ze waren nog een beetje nat van mijn speeksel en ik boog me wat voorover om zachtjes te blazen. De koude luchtstroom deed ze nog wat meer samentrekken. Rachelle liet zich even heel schaamteloos gaan en legde haar handen onder haar borsten om ze wat op te tillen, maar liet ze al snel los. Ik bleef er zachtjes mee spelen, even onzeker over wat ik nu moest doen. Haar verder uitkleden? Ik wist niet zo goed of dat wel prettig voor haar was. Maar de noodzaak tot initiatief nemen werd me bespaard, want Rachelle nam het over.

“Laat me jou verwennen,” fluisterde ze, “Kleed je uit en ga over me heen zitten.” Het was een verzoek waar ik graag aan voldeed. Ik trok mijn bloes en broek snel uit en nu was ik net zo naakt als zij was. Terwijl ik me uitkleedde pakte zij de bedieningsknoppen van het bed. Met enkele drukken op de knop kwam het hoofdeinde omhoog. Ik voelde al wat ze van plan was. Toen ik schrijlings over haar ging zitten was haar hoofd op gelijke hoogte met mijn lul. Haar mond opende zich en ze liet me haar mond binnen glijden. Haar hand streelde mijn ballen zachtjes, terwijl ze aan me zoog. Dit was goddelijk. Het paradijs van haar mond, haar borsten die tegen mijn benen aandrukten, het onverwachte van de situatie. Haar hoofd bewoog zo snel, terwijl ze me pijpte dat het geheel aan het zicht ontrokken werd door de massa krullen die links en rechts, heen en weer geschud werden. Haar tong leek overal tegelijk te zijn; op mijn eikel, de schacht, soms zelfs even op mijn ballen. Ze deed ook iets wat ik niet verwacht had. Ze duwde zichzelf wat overeind, zodat haar borsten op gelijke hoogte waren met mijn lul. Toen drukte ze zich tegen me aan, mijn lul in de spleet tussen haar borsten. Ze duwde haar borsten tegen elkaar, zodat ze hem geheel omklemden en ik een warm zacht holletje had waarin ik hem heen en weer kon stoten. Instinctief deed ik dat ook en zo neukte ik haar tussen haar borsten.

Rachelle keek me aan met haar twinkelende ogen. “Echt neuken gaat niet zo makkelijk… en ik merk er weinig van als we het doen, dus zo is het voor mij het lekkerst… en voor jou?” Ik zuchtte alleen diep en drukte een kus op mijn vingertoppen, die ik daarna op haar lippen drukte.

“Ik wil zo graag dat je zo klaarkomt. Tussen mijn borsten… wil jij dat ook?” Ik kon alleen maar knikken. Maar de positie waarin ik stond zorgde wel voor kramp, dus al snel moest ik me door mijn knieën laten zakken. Ik kroop wat naar beneden en drukte mijn gezicht in haar warme krullen. Ze rook naar de zomer, haar lijf was warm en een vleugje bezweet. Haar handen gleden over mijn lijf en met haar vingers drukte ze zachtjes op mijn tepels. Ik had daar nooit zo’n aandacht aan besteedt, maar nu ik merkte dat zij er zo heftig op regeerde spiegelde ik haar verlangens. Onze monden zochten elkaar weer, ik legde mijn palmen over haar borsten en trok met mijn vingers over de zachte huid van de borst zelf, totdat ik de tepels ertussen voelde. Op dat punt verstevigde ik mijn greep en trok zachtjes aan de tepels, terwijl ik haar gezichtsuitdrukking las. Op het moment dat ik in haar ogen zag dat de pijngrens eraan zat te komen hield ik op en spreidde mijn handen weer, tot ik de tepels weer tegen mij handpalmen voelde prikken. En zo bleef ik met haar borsten spelen. Ze kreunde luid en wreef haar bovenlijf tegen me aan. Mijn opgewonden pik lag in een vreemde hoek tegen haar buik. Het was vreemd, om helemaal bloot te zijn, terwijl zij nog half aangekleed was, maar toch voelde het alsof we echt één werden. Toen ik mijn mond weer om een tepel vouwde verstrakte ze heel even, waarna ze wild onder me begon te kronkelen. Nu was er geen luid gekreun, ze bleef helemaal stil, behalve toen het voorbij was, toen slaakte ze een diep zucht: ”Ja, zo is het fijn…”

We lagen hierna even stil. Mijn hart bonkte tegen mijn ribbenkast en in mijn handen nog steeds die warme overvloed van haar borsten. Toen fluisterde ze zacht: “Jouw beurt”. Mijn beurt… ik dacht aan hoe ze me had gevraagd te komen. Ik had het altijd als vernederend beschouwd voor mijn partners om hen tussen de borsten te neuken, maar Rachelle’s lustbeleving was zo gefocust op dat deel van haar lichaam dat ik me helemaal niet bezwaard voelde.

Ik liet het bed zakken tot we weer plat lagen en kroop over haar heen. Mijn pik legde ik tussen haar borsten, duwde ze samen en ik stootte toe. Haar borsten waren zo groot dat mijn lul er bijna in zijn geheel tussen verdween. Slechts als ik stootte zag ik even de paarse top van mijn eikel. Rachelle lag nu stil, haar ogen gesloten, met een dromerige glimlach om haar mond. Haar borsten deinden op en neer, terwijl ik haar nam. Ze zag er mooi en tevreden uit. Een sluimerende prinses. Het punt naderde dat ik klaar kwam. Ik liet een zacht ‘Oh’ horen en mijn lijf schokte wat. Rachelle reageerde daar onmiddellijk op. Toen ik sneller begon te stoten en te ademen, wurmde ze zichzelf los. Ik beheerste me niet meer en de eerste straal sperma vloog uit me. “Jaaah…” zei Rachelle. Tenminste dat leek zo. Ik zag haar lippen bewegen, maar het geluid hoorde ik niet. Ik maakte zelf wel geluid. “Oh god, ja lekker, heerlijk.” Haar handen hadden mijn spuitende lid vastgepakt en ze masseerde me, terwijl ik klaarkwam en mijn zaad over haar borsten spoot. Ze genoot zo van dat gevoel dat ze volgens mij een nieuw hoogtepunt bereikte, maar ik vertrouwde mijn zintuigen niet genoeg om dat met zekerheid te kunnen zeggen. Een uitputtingsslag… maar een slag die ik graag streed.

Ik kan over die dag een aantal dingen nog vertellen. De bezorger van ons eten schijnt drie keer gebeld te hebben, maar we hebben hem niet gehoord.

En Rachelle en ik zijn nu nog steeds bij elkaar. We gaan binnenkort trouwen. Hoewel ze dus in een rolstoel zit is ze de meeste sexy vrouw die ik ken en ze kan me nog altijd opwinden. “Leve de nieuwe salaris administratie”, denk ik nog wel eens.