De Buurvrouw

Ik schrok wakker uit mijn middagslaapje van een hoop geschreeuw en lawaai. Geeuwend stond ik op uit mijn stoel en liep naar het raam. Buiten zag ik een fiets tegen mijn auto liggen en een schreeuwende buurvrouw. Haar zoon, een puber van 18 jaar stond dreigend voor zijn moeder. Weer die verdomde buurjongen. De alleenstaande vrouw met haar twee kinderen woonde nou ongeveer drie maanden naast mij. Drie maanden met alleen geschreeuw en ruzie. Ik bedacht me geen moment en rende naar buiten om dat ellendige jong eens goed toe te spreken. Zijn fiets had behoorlijk wat schade aangericht aan mijn auto. Boos werd ik heel boos, mijn mooie auto waar ik zo trots op ben. Een poging om de vlegel bij zijn lurven te pakken mislukte. Hij draaide zich om en liep naar binnen. En ik er achteraan. Op zijn kamer had ik hem ingehaald. Zonder nog wat te zeggen pakte ik hem beet en begon hem op zijn kont te slaan. In het begin probeerde hij zich los te rukken, helaas voor hem was ik sterker.

Klap na klap teisterde zijn billen. Na een paar minuten werd hij rustiger en onderging huilend zijn lot.

Ook ik kwam weer tot bezinning en liet hem los. Ondertussen was de buurvrouw, een slonzige te dikke vrouw van midden 40 binnen gekomen. Verbaasd keek zij naar wat er gebeurde. Terwijl ik haar opzij duwde beet ik haar toe: En vanaf nu wil ik geen last meer hebben van dit stuk ellende. En jij, ruim eens een keer op het stinkt hier.

Thuis ging ik op de bank liggen wachten op de politie. Voor mij stond vast dat de buurvrouw aangifte tegen mij zou gaan doen. Huisvredebreuk en mishandeling.

Maar er gebeurde niks, geen politie, geen boze buurvrouw die verhaal kwam halen. Niks.

Ook de volgende dag geen enkele reactie.

Na zo’n dag of vijf stond de buurvrouw aan de deur. Mijn vrouw Thea deed open. Hallo buurvrouw, mag ik even met de buurman praten?

Natuurlijk kom binnen, ik heb net de koffie klaar lust je ook?

Vorige week weet u nog, hakkelde de buurvrouw. Toen zei u dat ik moest opruimen en poetsen. Ja, dat weet ik nog. Wilt u komen kijken of het goed is? En misschien wil buurvrouw ook kijken? Hoopvol keek zij ons aan.

Ik vond het een vreemde vraag maar allee, beter dan de politie. Even later liepen Thea en ik met buurvrouw Trees door haar huis. Ondertussen vertelde zij mij haar verhaal. Hoe ze in de steek werd gelaten door haar man. Achterbleef met zijn schulden. En haar zoon Mark waar geen land mee te bezeilen was. Hoe anders was haar dochter Annet. Ik had Annet weleens gezien. Een mager meisje van 20 jaar.

Is het goed zo? Krijg ik geen straf? Verbaasd keek ik haar aan. Straf, wat bedoel je met straf? Nou vorige week kreeg Mark ook straf. Thea had het door. Dat pak slaag had hij verdiend.

Maar jij ook, jij verdient ook slaag. Niet alles is goed. Daarvoor gaan wij jou straffen. Kom over een uur maar bij ons.

Wat was dat nou? Vroeg ik Thea. Nou heel simpel, Trees wil controle en straf. Er zijn meer vrouwen die dat graag willen. Maar jij dan, jij zegt dat ze over een uur hier moet zijn voor haar straf. Ja, over een uur is Trees hier en dan geven wij haar een pak slaag.

Een uur later ging de bel. Trees was terug. Zij droeg nog dezelfde te strakke spijkerbroek om haar veel te dikke billen. Luister Trees, zei Thea: Wij hebben een hoop last van jullie, in jou huis is het een zooitje daarom krijg jij straf, vijftig klappen van Gerard en vijftig klappen van mij. Duidelijk? Ja Trees, kom maar mee dan. Thea nam Trees bij haar arm en nam haar mee naar de eettafel. Ga maar op tafel liggen. Trees ging voorover gebogen op de tafel liggen met haar billen uitnodigend naar achter.

Thea en ik gingen ieder aan een kant staan. De eerste klap was van Thea. Gelijk daarna sloeg ik haar zo hard ik kon, mijn hand deed er zeer van. Trees vloog overeind, liggen Trees we zijn nog niet klaar. Na elke tien klappen wisselde wij van positie. De tranen van pijn liepen bij Trees over haar wangen.

Na dertig klappen gaf ik Trees opdracht haar broek te laten zakken. Huilend kwam Trees overeind en maakte haar spijkerbroek los. Een ouderwetse witte onderbroek – die niet helemaal schoon was - kwam te voorschijn. Onderbroek ook? Snikte ze. Nee, dat hoeft niet.

Na de laatste twintig klappen gaf ik Trees opdracht om in een hoek te gaan staan. Thea en ik gingen samen op de bank zitten en keken hoe Trees met haar broek op haar enkels, armen strak langs haar lichaam haar het laatste deel van haar straf onderging. Na een kwartiertje liet ik haar gaan. Volgende week weer Trees, zei ik. Net zolang tot wij geen last meer van jullie hebben. En trek volgende keer een schone onderbroek aan!

Thea merkte op dat we nog niks hadden afgesproken over de schade aan onze auto. Ruim drieduizend Euro Trees, hoe ga jij dat betalen? Ben je verzekerd? Trees is niet verzekerd en heeft geen geld.

Nou dan wil ik dat Mark twee maanden lang elke week hier komt om een pak slaag te halen. Regel jij dat verder maar met hem, zei Thea.

Een week later belden wij aan bij de buren. Annet deed open en liet ons binnen. Mama komt zo, wilt u even wachten? Even later kwam Trees binnen. Zij had echt haar best gedaan om er goed uit te zien. Haren gekamd, schone jurk die haar goed zou staan als zij tien kilo lichter was.

Na onze inspectie ronde gingen Thea en ik weer naar huis. Tot over een uur Trees. Wat is dit allemaal mam? Waarom lopen de buren door ons huis? En wat gebeurt er over een uur?

Thea gaf het antwoord: Bij jullie is het een zooi, wij hebben last van jullie ruzies en geschreeuw. Voortaan komen wij iedere week kijken of er is opgeruimd en geven jou moeder straf als het niet goed is of als jullie lawaai hebben gemaakt. Tot over een uur Trees.

Trees stond met gebogen hoofd voor ons. Vertel eens Trees, wat vind jij zelf van afgelopen week? Nou eh ik heb goed opgeruimd, de kinderen hebben geen ruzie gemaakt. Goed opgeruimd laat maar weg, zei Thea. Het is nog steeds een zooi. Kom Trees ga maar weer klaar liggen, waar was Mark trouwens afgelopen week? Informeerde ik.

Trees onze handen doen zeer van het slaan op jouw kont daarom doen we het nou met een ping pong batje.

Weer kreeg Trees eerst dertig klappen. Daarna schoof ik haar rok omhoog. Trees had nu een schone lichtblauwe slip aan. Model; ziet er niet uit.

De volgende tien klappen waren harder. Trees onderging kreunend haar straf terwijl haar billen trilde onder elke klap. Nog tien Trees, op je blote kont gelijk trok ik haar slip omlaag. Twee egaal donker rood geslagen billen kwamen te voorschijn. Doe jij de laatste tien maar, zei Thea. Terwijl ik dat deed zag ik dat mijn vrouw haar hand in haar slip liet verdwijnen.