Deel 2 van 2

5.

Winnie zat in de kamer naast het kantoor van dokter Ulricke. Die was sober ingericht met een aantal dossierkasten en, in het midden, een stevige, functionele tafel met daarrond een aantal bijpassende stoelen. Tegen de muren hingen een paar lijsten met erotische en licht-pornografische afbeeldingen. Ze had zich van de vrouw moeten tooien met enkele attributen die het grietje meestal droeg. Grote hoepelvormige oorringen, een halsketting met daaraan een kruisje en een horoscoopplaatje (een tweeling, had de man aangegeven), een goudkleurig kettinkje rond haar linker enkel.

Die avond had ze een wit zomerjurkje gedragen. Dat droeg Winnie nu dus ook; het was zo dun en zo fragiel dat je er los kon doorkijken – en zien dat zij er niks onder droeg. Het was voorzien van een ruime decolleté, die de aanzet van haar borsten duidelijk toonde.

Om er voor te zorgen dat de man in de illusie op zou kunnen gaan, droeg ze een groen masker dat nagenoeg haar hele gezicht bedekte. Het begon net onder haar haarlijn en liet enkel het puntje van haar neus en haar mond vrij, zodat ze kon ademen en pijpen.

Het meisje chatte via Whatsapp met haar moeder en vertelde wat er te gebeuren stond.

‘Wees voorzichtig, kind,’ benadrukte Imelda.

Winnie verzekerde haar mama dat Ulricke nooit iets zou doen dat haar in gevaar zou brengen. Dat wist ze toch?

‘Ja, ik weet het wel,’ schreef Imelda terug. ‘Maar toch…’

Het meisje vond het lief dat haar moeder zich zo bezorgd toonde. Dan hoorde ze het volume van Dubois zijn stem omhoog gaan. ‘Ik haat haar!’ drong door de deur heen. ‘Ik haat haar met alles wat ik in mijn lijf heb!’ Een ogenblik stilte – waarschijnlijk omdat Ulricke een vraag stelde. Dan: ‘Wat bedoel je met “ze is hier”?’

Dat was haar teken, wist ze. Ze stuurde Imelda een afscheidsberichtje met vier kus-emoji’s en legde haar iPhone neer.

Vijf seconden later ging de deur open en kwam Maier binnen, op de voet gevolgd door een man. Ze keek Winnie bemoedigend in de ogen. ‘Hier is ze,’ zei ze tegen haar patiënt. Met grote ogen en een hoofd dat rood aangelopen was, keek die naar Winnie. ‘Wat zeg je nu tegen haar?’

Winnie zag dat de man, die er overigens niet slecht uitzag (één meter tachtig, goed gebouwd, zwart, kortgeschoren haar, zware wenkbrauwen, bruine ogen, stevige neus, smalle lippen, krachtige kin), in de war was.

‘Dat-dat is Aurélie niet,’ stotterde hij.

Maier ging naast hem staan en legde haar hand op zijn schouder. ‘Toch wel, kijk maar eens goed. Ros haar, grote oorringen, kettinkje om haar hals en om haar voet… Dit is nu Aurélie. En ik wil dat je haar vertelt hoezeer je haar haat. Ik wil dat je je afkeer voor haar de vrije loop laat.’

Verwarring maakte in de ogen van de jongeman plaats voor een hele rits negatieve expressies. Afkeer, walging, haat, woede. Winnie moest een keer slikken. Haar hartslag ging omhoog. Shit. Ik hoop dat ze die taser bij de hand heeft… ‘Dag, Daan,’ zei ze dan – haar stem klonk niet erg vast. Ze slikte. ‘Dat is lang geleden, hé?’ Al vaster nu.

Ulricke Maier bewonderde het grietje. Ze had echte spot in haar stem gehoord. ‘Vooruit,’ moedigde ze Dubois aan en duwde hem zachtjes in de richting van “Aurélie”.

Daan Dubois deed een stap in de richting van het meisje met het lange rosse haar en het luchtige witte jurkje. Het leek alsof hij die stap nodig had om op te gaan in de illusie. ‘Jij-‘ Zijn stem haperde. ‘Jij-jij smerig ros loeder!’ Bij ieder woord was zijn volume omhoog gegaan en het laatste woord had hij geschreeuwd. ‘Hoe kon je me dat aandoen?!!!’ Hij greep haar bij de bovenarmen en schudde haar door elkaar. ‘Heb je enig idee wat je me aangedaan hebt?!’

Winnie grijnsde. Ze hoopte dat hij haar armen snel zou loslaten. ‘Ik heb ervan gehoord, ja. En ik heb ook gehoord dat je het lekker vond. Zo’n vette truckerslul in je mond en je kont. Wat vond je het lekkerst?’ Hiervan hield ze niet. Maar dokter Maier had haar de opdracht gegeven te provoceren.

‘Ik zal je laten zien hoe ik ervan genoten heb, godverdomme,’ siste Daan Dubois. Hij greep haar hoofd vast en trok het meisje zo naar beneden, naar zijn lul toe.

Gewillig liet Winnie zich op haar knieën zakken. Ze voelde hoe Dubois haar vanachter bij haar haar beetpakte met zijn linkerhand; met zijn rechterhand opende hij zijn gulp en haalde zijn pik tevoorschijn. Beenhard. Diepgewortelde haat vertaald in een keiharde erectie. ‘Pijp me, jij slet,’ gromde hij. Winnie greep de stam beet en maakte pompende bewegingen. Al snel had ze de eikel ontbloot. Hij glom van het voorvocht. Ze sloot haar lippen rond het hete stuk vlees. Nu ze haar twee handen vrij had, maakte ze de knoop van de jeans los en stootte ze naar beneden. Heel even liet ze de lul uit haar mond glippen, zodat ze zijn geruite boxershort ook kon afstropen. Dan hapte ze het mannenvlees weer op en begon er op de sabbelen, terwijl ze met haar rechterhand met zijn kloten speelde.

Het feit dat de slet ervan genoot dat zijn lul in haar mond stak, maakte Daan woest. Hij greep met beide handen haar hoofd beet en ramde zijn pik tot achter in haar keel. ‘Hier! Pak aan!’ schreeuwde hij tegelijkertijd.

Hiervan schrok Winnie wel, maar ze had er zich aan verwacht. Ze ontspande zich zo goed mogelijk en liet hem haar neuken in haar keel. ‘Nggg-ngggaaa-ngggaaa,’ deed ze. Ze produceerde behoorlijk wat slijm dat langs haar mondhoeken naar buiten stroomde, over zijn zak.

Ulricke Maier hield Winnie angstvallig in het oog. Ze was geenszins van plan om risico’s te nemen met de gezondheid van het meisje. Over het fysieke aspect van wat er hier gebeurde – en ging gebeuren – maakte de dokter zich geen zorgen. Haar slettelijf kon alles aan; genoot van alles. Vaginale seks, anale seks, plasseks, seks met mannen, vrouwen, gangbangs, seks met dieren… Alles kon, alles mocht.

Mentaal had ze op haar jonge leeftijd al behoorlijk wat meegemaakt. Een jaar lang had ze opgesloten geleefd in een instelling; daar was ze mentaal en fysiek er bijna aan kapotgegaan dat ze niet had kunnen seksen. Het had wat moeite gekost, maar Maier had haar er weer bovenop gekregen. De vrouw wist echter dat het gevaar op een terugval altijd om de hoek loerde. Maar, paradoxaal genoeg, was het juist door wat ze meegemaakt had, dat dit – vernederende seks – iets was wat ze zonder problemen aankon. Zolang de grens maar niet overschreden werd. En een beetje “gedwongen” deepthroaten was mijlenver van die grens verwijderd, volgens haar professionele opinie.

‘Jij kutwijf! Jij sloerie!! Jij hoer!!!, jij-jij-jij-jij-ij-ij-haaarrrhhh!’ Bliksemsnel trok Daan zijn lul uit de mond van “Aurélie” en spoot zijn ballen leeg in haar gezicht.

Het grootste deel van het zaad kwam tegen het groene masker terecht. Eén straal belandde in haar haar, één in haar mond. Smakelijk slikte Winnie.

Dubois liet zich op de stoel achter zich zakken. Zijn ademhaling gierde door zijn lichaam.

Maier wist dat dit meer met mentale ontlading te maken had dan met de fysieke inspanning die hij geleverd had. Ze knielde naast hem neer en nam zijn glibberige lul beet. Ze pompte om hem hard te houden. ‘Goed zo, laat het los. Uit die negatieve gevoelens om je er over heen te zetten.’

Daan keek zijn dokter verwonderd aan. Waarom was ze hem aan het aftrekken?

‘Je bent er nog niet, Daan,’ beantwoordde zij zijn onuitgesproken vraag. Nu ja, of hij nu al over zijn frustraties en angsten heen was, kon de goede dokter eigenlijk niet zo heel veel schelen op dit moment. Haar geile ingesteldheid wilde zien hoe hij Winnie naaide. ‘Je moet haar nog neuken om zeker te zijn dat de demonen uit je hoofd verjaagd zijn.’ Om helemaal zeker te zijn dat ze zou krijgen wat ze wilde, voegde ze er ‘Stel je voor dat je bij je vriendinnetje bent en je krijgt nog steeds geen erectie omdat je je trauma niet volledig overwonnen hebt? Dat zou toch zonde zijn?’ aan toe.

6.

Daan keek naar het meisje met de sliert wit sperma in haar rosse haar, net boven het groene – bevlekte - masker. Op haar linker tiet blonk ook wat van zijn zaad. Op dat moment omvatte het meisje haar linker borst met haar linker hand en begon ze wellustig te kneden, door het dunne stof van haar jurkje heen. Met haar andere hand streelde ze door haar haar en draaide strengetjes rond haar middelvinger.

Shit. Dat had Aurélie ook gedaan wanneer ze opgewonden was.

Negen jaar geleden en hij herinnerde zich nog zoveel van haar. Hoe lekker ze altijd geneukt hadden. Hoe ze hem verteld had dat ze zoveel van hem hield. Hoe ze gelogen had… Anders zou ze toch niet gedaan hebben wat ze deed? Hem achtergelaten hebben op een parking, zonder kleren, zonder gsm. De bitch.

Haat vertroebelde opnieuw zijn blik. En vulde zijn lul opnieuw. Hij schopte, samen met zijn schoenen, zijn broek volledig uit, rukte zijn grijze T-shirt over zijn hoofd en kwam van de stoel af. In twee stappen stond hij bij haar. Hij greep haar bij de schouder met de ene hand en met zijn andere hand greep hij het jurkje beet ter hoogte van de decolleté. Dan gaf hij een gemene ruk en het flinterdunne stof scheurde aan flarden.

Winnie liet een gilletje – gespeeld, omdat ze wist dat het jurkje zo fragiel was en het was de bedoeling geweest dat het bij het minste aan stukken zou scheuren. Maar ze was ook echt een beetje geschrokken door de actie van Dubois.

Deze hapte even naar adem toen hij haar naaktheid zag. ‘Zie ze daar staan!’ tierde hij. ‘Compleet bloot. Loop je nog altijd zo rond, slet? Zonder ondergoed?’ Vóór hetgeen er op de parking gebeurde, was dit één van de dingen die hem mateloos opwond. Sindsdien was het iets wat hem razend maakte; iets waardoor een meisje serieus in zijn achting daalde. Het was voor hem een teken dat ze een slet was. Een sloerie. Een del.

‘Ja, schat,’ fleemde Winnie, ‘je kent me toch?’

Ulricke Maiers bewondering voor het grietje steeg met de minuut. Zo snel als ze zich herpakt had… Zijzelf, tegen de tafel leunend, was inmiddels behoorlijk nat geworden door hetgeen ze zag. Dus schoof ze haar donkerrode rok omhoog en speelde met zichzelf. In de voormiddag had ze het al eens “kwaad” gehad en was haar slipje in een schuif van haar bureau terecht gekomen. De schaamlippen van haar kale poes waren mega-gezwollen en het vrouwelijke vocht lekte er uit. Haar supergevoelige kittelaar toonde fier zijn kopje.

‘Ja! Ik ken je, jij takkewijf!’ Nieuwe scheldwoorden dienden zich vlotjes aan in het hoofd van Daan Dubois. ‘En ik weet ook dat je dit graag hebt.’ Hij spon “Aurélie” om haar as, in de richting van de tafel; dan sloeg hij zijn arm rond haar middel en duwde tegelijk tussen haar schouderbladen.

Het gevolg was dat Winnie zich voorover moest buigen, willen of niet. De woede zich die van zijn lichaam meester gemaakt had, maakte hem behoorlijk sterk, ondervond het sletje. Ze ving zich op met haar handen. Ze stond op een dertigtal centimeter naast dokter Maier, die haar vingers wellustig door haar scheur haalde en over haar knopje wreef. Het meisje zocht oogcontact met de vrouw. De blik over de bril heen verzekerde haar dat ze het goed deed.

‘Ik weet nog waar je hem het liefst krijgt!’ Dubois duwde met zijn voeten de benen van de rosse snol uit elkaar, zodat haar gaatjes zich een beetje openden. Dan gebruikte hij zijn duim en wijsvinger om haar aars verder te spreiden. Het volgende moment plaatste hij zijn eikel tegen haar anale ingang en duwde zijn bekken genadeloos naar voor. Moeiteloos schoof zijn pik tot aan de wortel in haar darmen.

Moeiteloos, omdat dokter Maier Winnie opgedragen had haar sterretje royaal met glijmiddel in te smeren. Zij had, op basis wat de man haar toevertrouwd had, juist ingeschat dat hij haar daar zou willen neuken.

Als een razende begon Dubois op en neer te stampen in haar darmen. Hij had haar bij haar haar beetgepakt en trok haar hoofd naar achteren.

‘Hmf-hmf-hmf-oeh-oeh-ah—aaah-aaah-aaahhh!’ Winnie gaf luidkeels uiting aan hetgeen ze nu ervoer. Pijn en opwinding verweven tot één geheel. Dan voelde ze Ulricke’s hand tegen haar clitje; ze voelde hoe de rijpe vrouw steeds sneller over haar pretknopje begon te wrijven – cirkeltjes werden afgewisseld met heen-en-weer bewegingen - en pijn verloor de strijd. En, oh god, het werd nog veel en veel lekkerder toen Ulricke twee vingers in haar kutje schoof. Haar twee gaatjes heerlijk gevuld… Wat kon een meisje zich nog meer wensen? Ze wilde zo graag aangeven dat ze tegen het klaarkomen aan zat, maar dat zou Dubois pas echt door het lint doen gaan, vreesde ze. Daarom – omdat stil zijn niet meer lukte – begon ze luidop te kreunen en piepte ze: ‘Nee-nee-alsjeblieft hou op! Je lul is veel te gggrooottt vooor mijn k-k-kontje! Alsjeblieft…’

Een film van zweet deed het lichaam van Daan glimmen. Woest neukte hij verder. ‘Nu kun je wel smeken, hé, teef?’ Hij gaf een gemene ruk aan haar haar en boog zich over haar heen, zodat zijn mond vlak bij haar oor kwam. ‘Maar weet je wat? Dat gaat je niet helpen!’ Dan liet hij haar haar los, greep haar bij de heupen en begon nu pas echt te rammen.

‘Stop! Alsjeblieft, stop!!’ gilde ze. Doe verder, doe verder, vooral niet stoppen! ging door haar hoofd. ‘Au-au-auuu!!!’ Winnie hield het niet meer. Ze zakte door haar benen. De man in haar kont moest wel volgen, ofwel toestaan dat ze aan zijn neukstaaf ontsnapte. Dat was hij duidelijk niet van plan. Hij volgde haar bewegingen richting de vloer. Uiteindelijk eindige het meisje op haar knieën en ellebogen, de kont flink omhoog; Dubois stond op zijn voeten over haar heen gebogen en bleef pompen. Zijn ballen zwiepten op en neer en kletsten ritmisch tegen haar kut. Pets-pets-pets-sneller en sneller-pets-pets-pets-pets…

Maier was met gespreide dijen op de tafel gaan zitten; ze leunde achterover op haar rechter elleboog en vingerde zich driftig. Nog eventjes volhouden en dan zou een zalig orgasme haar ten deel vallen.

Haar losbandige assistente drukte op dat moment haar mond op haar rechter onderarm om te maskeren dat ze klaarkwam. Haar lichaam had ze echter niet onder controle. Haar sluitspier kneep spastisch in de lul die haar naar een hoogtepunt genaaid had.

En dat miste zijn effect niet. Drie seconden later trok Daan Dubois zich terug uit de kont van de sloerie onder zich, rukte een paar maal aan zijn lul en spoot-

‘Haaaggghhh!!!’

-zijn witte spul over haar rug. Hijgend, steunend op zijn knieën, bleef hij staan, terwijl de laatste restjes zaad uit zijn neukstaaf in het donkere, gapende gaatje van “Aurélie” druppelden.

Dat dokter Maier zich inmiddels zelf had doen klaarkomen, was het neukende tweetal volledig ontgaan.

Dan besloot Daan dat het moment van de ultieme vernedering aangebroken was. Het moment waarna hij zou kunnen zeggen dat hij gezuiverd was van de gevoelens van schande en schaamte die jaren zijn seksuele genot in de weg gestaan hadden – ook met niet-rosse meisjes had hij het moeilijk gehad. Het ergste was misschien nog de twijfel over zijn eigen seksuele geaardheid die zich tussen zijn oren genesteld had… De man deed een paar passen naar achter en keek neer op het uitgestrekte, afgeneukte lijf van de slet. Ze lag op haar buik, met haar hoofd naar rechts gedraaid. ‘Dit is wat ik van je denk, Aurélie Coppens,’ gromde hij; hij nam zijn verslappende penis beet en richtte hem op het meisje. Een beetje druk en een heldere straal urine kletterde in een boog neer op haar. Op haar billen, en zo via haar rug en schouders naar haar gezicht. De straal spatte uiteen tegen het groene masker ter hoogte van haar wang.

‘Mmmm,’ kreunde het meisje. Dit was zo lekker. De sensatie van de warme druppeltjes die vrolijk op haar neerregenden… De wetenschap dat die uit een lul kwamen… Dat was zo geil… Ze draaide zich op haar rug en opende haar mond. De man mikte feilloos en het volgende moment overstroomde haar mond van de urine. Om het genot volledig te maken, begroef ze snel haar middenvinger in haar potje en, met gesloten ogen, roerde en roerde en roerde.

Plots leek de straal vanuit een andere hoek op haar neer te regenen. Ze opende haar ogen en wat ze zag verwonderde haar niet: dokter Ulricke zat links van haar, gehurkt, met haar deftig-donkerrode rok omhoog getrokken en de vrouw urineerde schaamteloos op haar gelegenheidsassistente. ‘Oh ja, dokter,’ kreunde Winnie. Dan verplaatste de dokter haar gouden fontein en werd haar clitoris getroffen. Dat – in combinatie met de vinger in haar kutje – was genoeg om een tweede orgasme te triggeren.

Daan en Ulricke keken neer op het kronkelende, bokkende slettenlijf. Terwijl de vrouw haar rok fatsoeneerde, kleedde Dubois zich terug aan. Dan leidde de dokter haar patiënt terug naar haar bureau. Zachtjes, alsof ze de nagenietende tiener niet wilde storen, trok ze de deur achter zich dicht.

7.

Winnie bleef nog een vijftal minuten liggen op de vloer, in de snel afkoelende pis. Toen de deur dichtgegaan was, had ze het besmeurde masker afgedaan. Terwijl ze ernstig klinkende stemmen door de deur heen hoorde, stond ze recht. Met de restanten van het witte kleedje veegde ze haar gezicht af. De tweede deur in de kamer gaf uit op de keuken, wist ze. Vandaar kwam ze via een korte gang in de veranda. Waar ze degene die ze zocht aantrof: Bas. Ze liet zich naast het beest op haar knieën zakken en streelde de labrador over zijn machtige kop. ‘Hé, jongen,’ zei ze met verliefde stem, ‘ben jij klaar om verder te doen waar de mensen gebleven zijn?’

En dus trof Ulricke de tiener tien minuten later aan op handen en knieën met een bonkende Bas vanachter op zich. ‘Ah,’ zei de vrouw grinnikend, ‘ik zie dat je je bonus al gevonden hebt. Hier is je geld trouwens.’ Ze legde een omslag op het lage tafeltje dat in de veranda stond.

Winnie draaide haar rood aangelopen hoofd in de richting van de dokter. ‘B-b-b-dankt,’ stamelde ze, een glimlach op haar geile snoetje. ’Oech-oech-oech-aaaeee-en-en-en wat zei hij nog?’

‘Dubois? Hij zei dat ik je moest bedanken. Hij weet wel welke rol jij vervulde in het geheel – hij is zeker niet stom. Ik denk dat het wel goed komt met hem.’ Mits hij nog een aantal sessies volgt, dacht ze erbij. Maar ze vermoedde dat ze Winnie’s hulp niet meer nodig zou hebben. En indien wel: ze was slechts een sms van haar praktijk verwijderd.

‘Als-als hij nnnoggg eens komt’ – Bas dreef het tempo nog op; zijn machtige hondenlul vulde haar nu zijn bal volledig gezwollen was maximaal – ‘zeggg maar dat ik het graaaggg dee-ee-eeed!’ Een beest van een orgasme verscheurde het ranke lijf van de tiener. Ze drukte haar hoofd tegen de vloer en onderging de natuurkracht die in haar lichaam en hoofd rond raasde.

Dan verstijfde Bas; de labrador spoot piepend zijn hondenzaad in het mensenkutje. Hij leek het lijf van het teefje met zijn voorpoten nog vaster tegen zich aan te trekken om er voor te zorgen dat zijn sperma zo diep mogelijk in haar schoot terecht kwam. Hoe dieper, hoe groter de kans op bevruchting, redeneerde het instinct van het beest.

‘Ik zal het hem zeggen,’ zei Maier. Dan verliet de promiscuologe de veranda. Bas en Winnie zouden nog wel even aan elkaar vast zitten. En zij moest de kamer naast haar bureau nog dweilen.