Het is maandagavond 19 september. Ik sta ruim op tijd op het station te wachten om de meiden op te vangen. Ik zie hen aankomen en ik zet met mijn afstandsbedieningen de beide eitjes op een lage trilstand. Ik zie de meisjes hun pas iets inhouden en wat in elkaar krimpen. Mooi: de eitjes doen hun werk. De meiden beseffen dat ik in de buurt ben en kijken om zich heen om te kijken of ze mij zien, maar ik heb me achter een hoek teruggetrokken en wacht tot ze langzaam langs komen lopen. Exact op het moment dat ze door de toegangspoortjes piepen zet ik de trilling hoger, waardoor ze wederom reageren.

Ik loop achter de meiden aan en juist als ze bovenaan de roltrap staan om naar perron 20-21 te gaan spreek ik hen aan. "Nee dames, we gaan nog even de stad in. Loop maar door richting Vredenburg". Elena en Maureen kijken me aan met een mix van verlangen en anticipatie. Daarna lopen ze in de goede richting. Op Hoog Catharijne loop ik een paar meter achter hen en ik geniet volop van de in strakke spijkerbroek gehulde, wiegende heupen terwijl ik weet dat diep verstopt in hun lichaam een trileitje druk bezig is om het lopen steeds moeilijker te maken. Dat het moeilijker wordt blijkt ook als Elena haar arm om Maureen legt, zodat ze meer steun aan elkaar hebben. Ze gaan steeds langzamer lopen. Ik haal hen in en als we tegenover de Jamin zijn zeg ik met een lachende ondertoon tegen hen: "ga hier maar even zitten. Volgens mij moeten jullie even uitrusten? Jullie lopen zo langzaam".

De meiden gaan snel naast elkaar zitten, maar ik geef aan dat ik tussen hen in wil zitten. Ik wil hun warmte wel eens voelen. Elena vraagt aan me of het eitje een beetje harder mag. Om haar te plagen zet ik het trillen even op maximaal, zodat het lijkt alsof ze een stroomschok krijgt. Maureen vraagt gelijk: "mag ik ook?". Nog voor ze uitgesproken is herhaal ik wat ik eerder deed, waarna ik de eitjes weer wat rustiger zet.

Wijzend naar de snoepwinkel tegenover hun zitplaatsen zeg ik: "ik ga even twee zuurstokken kopen. Wachten jullie hier? Maar: niet klaarkomen hoor!"

Bij de Jamin haal ik twee korte, maar dikke zuurstokken. Als ik terugkom bij de meiden zie ik hen met gesloten ogen tegen elkaar hangen. Als ik me weer tussen hen in wurm komen ze weer wat terug op aarde. Ik geef hen ieder een zuurstok en zeg: doe deze maar in je broekzak. Maureen kijkt me met flikkerende ogen aan, maar Elena vraagt: "maar: de zakken zijn er uit..." Dan valt ook bij haar het kwartje en de beide meiden staan op en doen hun zuurstok in hun voorzak, maar omdat die afgeknipt zijn steekt het puntje recht naar hun kutje. "Doe het puntje tegen je klitje" zeg ik. Ik zie de meiden wat friemelen met de zuurstok, totdat ze hun speciale plekje gevonden hebben.

Om het de meiden wat moeilijker te maken en daardoor de show voor mij wat mooier, zet ik de beide eitjes wat zachter. De meiden merken het amper: zo verdiept zijn ze in het spelletje 'tikkertje spelen met de zuurstok'. Dan zeg ik: "maak jezelf klaar, maarrrr: alleen de eerste mag klaarkomen. De volgende niet". Direct beginnen de meiden allebei als een bezetene met de zuurstok te spelen. Voor de langslopende toeschouwers ziet het er uit wat het is: twee masturberende meisjes. Ik had verwacht dat Maureen het eerste klaar zou komen, maar Elena begint als eerste enorm te hijgen. Ze draait met haar ogen, maar dan houdt ze plotseling in. Ze kijkt naar Maureen en zegt: "kom op, dan komen we tegelijkertijd".

Ik ben verbaasd dat ze ondanks haar geilheid nog zo goed na kan denken en ik zeg: "goed zo Elena. Daar zijn vriendinnen voor. Die gunnen elkaar een pleziertje. Maar, het is niet zo handig om bijdehand te willen zijn. Kom allebei maar klaar, maar ik pak je zo dadelijk wel terug".

Het orgasme van de meiden komt er aan als een aanstormende Intercity. Het lukt hen om tegelijkertijd te exploderen. Ze omhelzen elkaar, geven elkaar een liefdevolle kus en genieten nog even van het heerlijke gevoel in hun lijf. We staan op en de meiden wisselen de sappig glanzende zuurstok uit, zodat ze elkaars sappen van de stok kunnen lebberen.

In een rustig tempo lopen we naar het Vredenburg waar we bij Mannekenpis een zak lekkere friet kopen. Daarna gaan we naar de Zadelstraat, waar ik bij nummer 17 aangeef dat we de friet eerst even op moeten eten voor we naar binnen gaan. Maureen kijkt naar de sexshop waar we voor staan en bewondert de etalage. Elena staat wat onwennig de andere kant op te kijken. Maureen is snel klaar met de friet, maar Elena doet er lang over. Het lijkt er op dat Elena niet zoveel zin heeft om naar binnen te gaan. Jammer meisje: je mag toch mee!

Als we naar binnen gaan loopt Maureen gelijk zoekend rond. Elena blijft een beetje achter me staan. Ik besluit dat Elena de volgende stap maar eens moet zetten. Ik loop met haar in mijn kielzog naar de eigenaar van de winkel en vertel hem dat ik op zoek ben naar vier tepel piercings. Elena deinst zeker twee meter terug. Maureen hoorde mij ook en komt snel naar me toe met een benauwd gezicht. Allebei beginnen ze tegen te sputteren, maar ik herinner hen er aan dat ze zich een kwartier geleden erg bijdehand gedroegen en dat ze dus een straf krijgen. De verkoper is gelijk geïnteresseerd en vraagt: "wat hebben de meiden uitgehaald?" Ik leg hem in geuren en kleuren uit wat er gebeurd was en hij knikt begrijpend. De meiden hebben ondertussen een knalrood hoofd gekregen en kijken bedremmeld naar beneden.

Ik knipoog naar de verkoper en vraag of hij misschien een clip on heeft met schroefverstelling. Hij knikt en loopt naar achteren. Elena vraagt erg nerveus: "wil je echt dat ik een piercing krijg?" "Ja, twee zelfs", zeg ik. "Ik denk dat ik dat niet wil", zegt Elena en ook Maureen geeft te kennen dat ze dat toch écht een brug te ver vindt. "Wacht maar even af", zeg ik en ik leun tegen een tafel.

De verkoper komt terug met twee doosjes. Hij zegt: ik heb twee setjes. Een gouden en een zilveren. Ik zeg, ondertussen wijzend: "Zilver past het best bij het blonde haar van Maureen. De andere is voor Elena". De dames pakken de doosjes aan en met nerveuze vingers openen ze elk een doosje. De vorm van de sieraden is gelijk. Het is een zonnetje waarvan de stralen licht naar binnen gebogen zijn, zodat ze de curve van de borst volgen, maar wel zodanig dat de punten van de stralen lichtjes in de tepelhof zullen prikken. In het midden van het zonnetje zit een opening waar de tepel door heen gestoken kan worden en twee van de stralen kunnen met schroefdraad gebruikt worden als een stelschroef om er voor te zorgen dat het zonnetje goed om de tepel blijft klemmen.

De mond van Elena staat ver open, terwijl Maureen begint te grinniken. "Die wil ik wel proberen", zegt Maureen. Elena kijkt haar aan met een blik waarmee ze aangeeft dat Maureen stapelgek is. Maureen doet haar shirt uit en begint te friemelen. "Het lukt niet", zegt ze na enige tijd. Ik vraag aan de verkoper: "heb je misschien een ijsklontje of iets anders kouds?". De verkoper komt al snel met een schaaltje ijsklontjes terug. Ik pak een ijsklontje en begin één van de tepels er mee te bewerken. Heel snel staat de tepel helemaal strak en priemt deze naar voren. "Probeer het nu nog maar eens", zeg ik tegen Maureen en ze gaat aan de slag om haar tepel door het ringetje te proppen. Uiteindelijk lukt het, waarna de gedienstige verkoper de twee stelschroeven aandraait. De schroeven eindigen niet in een punt, maar hebben een soort dwarsbalkje waardoor het aandraaien van de schroeven geen pijn, maar alleen maar druk geeft.

De verkoper legt uit. "Als je tepel gaat krimpen, dan wordt deze kleiner, dus je moet de stelschroef goed vast zetten en misschien zelfs nog wat aandraaien, zodat het zonnetje er niet af valt. Als je wilt kunnen de stelschroefjes ook vervangen worden door een staafje wat door je tepel heen gaat. Dan weet je zeker dat het zonnetje goed blijft zitten". Ondertussen blijft hij de stelschroeven rustig aandraaien totdat Maureen de druk goed kan voelen. Dan stopt hij. "Zo, de volgende kan je zelf", zegt hij. Daarna draait hij zich om naar Elena en zegt haar dat zij haar shirt ook uit moet trekken. Elena kijkt wat angstig naar mij en ik knik. Daarna kijkt ze naar Maureen. Maureen hoeft niets te zeggen: de geile blik in haar ogen zegt genoeg.

Elena trekt haar shirt uit en ik zie voor het eerst haar borsten. Deze zijn werkelijk erg mooi, maar de tepels zijn wel erg teruggetrokken. Elena zegt dat ze zich voor haar tepels schaamt, maar de verkoper zegt: "geen probleem, daar weet ik wel wat op". Hij gaat naar achteren en komt al snel terug met iets in zijn hand. Daarna drukt hij een ijsklontje op een tepel die daardoor een stuk harder wordt. Met het opgehaalde tangetje pakt hij de tepel zachtjes beet en de tepel groeit snel naar buiten. "Dit blijft niet zo, maar we hebben nu wel genoeg tijd om een zonnetje om te doen" en snel doet hij het gouden zonnetje om haar tepel. Als hij de stelschroefjes snel aandraait, staat Elena haar versierde tepel te bewonderen. "Het is wel heel erg mooi", zegt Elena en Maureen vertelt dat zij de zonnetjes een hele mooie versiering vindt. Maureen heeft de beide zonnetjes nu om en wiebelt met haar borsten. Eerst zacht en daarna schudt ze voluit in een poging om de versiering er af te krijgen, maar ze zitten goed vast.

"Ik voel dat de puntjes zachtjes in mijn borst prikken", zegt ze. "Dat klopt", zegt de verkoper. "Dit is een trucje van deze versiering. Als je je borsten plat duwt, dan voel je het nog beter".

Als Elena uiteindelijk ook versierd is met twee zonnetjes zeg ik tegen de meiden: "geef elkaar een lekkere dikke knuffel en duw je lekker tegen elkaar aan". Ze doen het en ze merken allebei duidelijk dat de puntjes van de zonnetjes in hun borst prikken. "Het doet een beetje pijn", zegt Elena. "Maar het voelt echt heerlijk!" "Ja", zegt Maureen. "En de tepel is ook veel gevoeliger!" De verkoper beaamt wat de meiden vertelden.

"Probeer deze maar eens uit en kom me morgen maar vertellen wat je er van vindt. Nu is het sluitingstijd". Dat klinkt als een goede deal. Met een "tot morgen" nemen we afscheid en lopen we naar het station. De meiden voelen de stof van hun shirt over hun tepel schuren en het schudden van hun borsten laat de puntjes van de zonnetjes in de tepelhof prikken. Ze genieten volop!

Als we uiteindelijk in de trein zitten, dan zeg ik dat ze vanavond de eitjes uit moeten doen en morgen niet in moeten doen. Ze mogen vanavond klaar komen zoveel ze willen, maar ze moeten de zonnetjes om houden, tenzij het pijn gaat doen. De meiden snappen wat ik zeg en ze beloven het te doen.

Dan valt me op dat een man schuin tegenover me naar Elena aan het staren is. Met een steelse blik kijk ik naar Elena. Zij zit met haar rechterwijsvinger haar tepel te beroeren. Zachtjes krabbend met haar nagel droomt ze weg; genietend van het heerlijke gevoel. Ik kijk naar de man en als onze blikken elkaar kruisen, dan trekt de man een bewonderende blik en steekt hij een duim naar me op. Elena heeft het inmiddels ook in de gaten en ze krijgt een hoofd als een biet. Ik zeg tegen haar: "ga maar door. Iedereen vindt het heerlijk".

Als we vaart minderen in Houten, dan pak ik de afstandsbediening van het trilei van Elena, laat deze aan haar zien en wens haar een fijne avond. Juist op het moment dat ze de trein uitstapt zet ik het eitje best hard aan. Ondanks dat ze het verwachtte zakt ze toch door haar knieën. Ze gaat weer staan, kijkt me aan en ik zet het eitje nog harder. Snel laat ze zich tegen een paal aan vallen en ik zie haar ogen wegdraaien terwijl de trein weer vertrekt. Als we het station uit zijn zet ik de afstandsbediening uit en doe hem weer in mijn zak. "Toch handig dat zo'n trileitje stopt als de zender niet meer binnen bereik is", zeg ik tegen Maureen.

Maureen doet ondertussen haar best om de stof van haar shirt over haar tepel te laten glijden. Ze heeft een heerlijke glans op haar gezicht. Ik geniet van deze aanblik en praten niet meer tot we in Culemborg zijn. Maureen kijkt, net voor we uitstappen, achterom of ik een afstandsbediening beet heb, maar dat is niet zo. Ze kijkt wat sip, maar ik zwaai naar haar en wens haar een fijne avond. Als ze wegloopt, zet ik het eitje aan. Heel zacht en daarna loop ik naar mijn auto. Als ik in mijn auto zit, dan wacht ik totdat Maureen langs komt fietsen. Ik zet dan langzaamaan het eitje steeds wat harder. Ik rijd ongeveer een kilometer achter Maureen aan, maar dan stopt ze ineens en stapt ze van de fiets af. Ze staat dubbel gebogen met een hand in haar kruis om een orgasme te verwerken. Ik rijd door en een stuk verder zet ik de afstandsbediening uit.

Het was weer een heerlijke dag die ik later die avond met twee heerlijke orgasmes heb besloten. Ik heb hen nog niet intiem aangeraakt, maar wauw…. wat is het toch heerlijk om met deze meiden te 'spelen'!