Het is woensdagmiddag kwart voor twee. Vanuit het raam van kamer vijftig kijk ik de parkeerplaats op. Ik sta schuin achter het bureau waar de spullen klaar liggen. Touwen, ketting, wasknijpers en tape. Die laatste zal ze niet verwachten. Ik heb mij voorgenomen om bij elke ontmoeting een verrassingselement in te bouwen. Dat kan een ding zijn dat ik bij me heb, zoals nu, maar kan ook een een andere manier of onverwachte handeling zijn. Mijn subje heeft dat nodig merk ik. Zeker nu in de opbouwfase.

Ben wel benieuwd hoe ze het deze keer zal ervaren. Dat ze haar congres heeft afgezegd stemt me hoopvol. Ook dat ze niet geklaagd heeft over een dag lang van allerlei voorstellen over plaatsen en ruimtes die dan uiteindelijk niet doorgingen is positief.

Maar ik besef ook dat we vandaag een volgende brug overgaan. Bij de vorige ontmoetingen is er nog geen sprake geweest van pijn. Dat gaat nu wel komen. Een beetje tenminste. Het is niet mijn bedoeling om haar af te schrikken en mijn subje is geen vrouw waarbij ik ineens grote stappen ga zetten.

Nee zij heeft het nodig om rustig op te bouwen. Zonder harde dwang of plotselinge heel erg snel verleggen van de pijngrens. En eigenlijk wil ik dat ook niet, bedenk ik bij mezelf. In de paar keer dat ik haar nu ontmoet heb, en in de digicontacten die we tot nu toe gehad hebben, bemerk ik dat ik bij haar het idee krijg dat zij wel eens iemand voor de lange duur zou kunnen worden.

Dat mijn subje een mooie vrouw is en lichamelijk alle kwaliteiten in huis heeft om lang mee te spelen is duidelijk. Maar haar intelligentie, manier van reageren en haar eigen wil om gebieden te verkennen geeft me wel vertrouwen in de toekomst.

Ze heeft een dominante persoonlijkheid naar buiten toe, zeker verbaal. En de wil om mentale spelletjes te spelen. Samen met nog wat karaktereigenschappen van haar zorg dit er wel voor dat zij meer is dan een vrouw die af en toe gewoon even op de plaats gezet wil worden door een flink pak voor haar billen. Of een andere straf die heel erg lijfelijk en direct is. Niets mis mee, maar heb het vermoeden dat ik met mijn subje verder kan gaan dan dat. Diepere lagen kan ontdekken. Iets moois om samen tegemoet te zien. En dat zij op dit gebied nog ongevormd is maakt het alleen maar mooier

Daar zie ik haar witte autootje. Geparkeerd en al. Zij die zich over haar mobiel buigt. Ik app haar. Zeg haar de deur open te doen, uit te stappen en even rond te draaien. Benadruk dat ik haar kontje wil zien. Ze doet dit.

De toon is gezet. Even zeg ik nog dat ze haar schoudertas wat moet verschuiven. Hangt nu voor haar mooie billen. Afgeleid door een geluid op de gang weet ik niet of ze dit gedaan heeft. Maar dat hindert niet.

De rollen zijn al verdeeld. Haar nieuwe kapsel staat haar goed. Past eigenlijk wel wat beter ook bij haar als subje. Ondanks dat er minder ruimte is voor een touw door en om haar kapsel en haar daarmee aan een plafond te zetten. In deze kamer daar ook geen sprake van.

Vijf minuten later staat ze op de kamer. Jammer genoeg moest ze eerst naar het toilet. Ik bemerkte dat mij dat hindert in mijn planning die ik in mijn hoofd heb. Maar ik los het op. Ze staat nu geblinddoekt voor me. In 't midden van de kamer. Zonder inleiding en ook zonder een rollenspel te starten zeg ik haar zich ui te kleden. Helemaal. Bewust zeg ik het op conversatietoon.

Kan van mijn subje, terwijl deze volgorde en directheid nieuw is, gehoorzaamt ze gelijk. Zelfs bij de laatste kledingstukken zie ik geen aarzeling.

Schoenen mag ze aanhouden. Hakje is leuk en maakt haar wat groter.

Handen naast haar lijfje. Ik inspecteer haar. Loop twee keer een rondje om haar heen. Voelbaar dichtbij maar raak haar niet aan.

Dan neem ik haar mee naar de douche. Zet haar daar geblinddoekt en naakt vast aan een vooraf bevestigd touw aan een hoger gelegen rekje. Ze heeft nu een lus om haar nek en staat naast de douchedeur. Er is een paar keer een zachte maar dwingende beweging van mij nodig om haar te doen beseffen dat ik wil dat ze staat, rechtop, met gebogen hoofd.

Ik kleed me uit en ga me douchen. Bloedgeil gezicht hoe ze naast de douche staat. Geparkeerd noemde ze het zelf later. Ik heb het idee dat ze zich goed voelt en daar prima staat. Ik neurie wat en haast me niet.

Ik geniet van het mooie uitzicht en het vooruitzicht dat zij van mij is de komende uren.

Bemerk ook een iets andere houding bij haar. Lijkt er op dat ze meer bereid is om de onderdanige kant te zoeken en uit te werken. Weet niet of dit bewust of onbewust is. Mooi is het wel.

Ik stap onder de douche vandaan en droog me af. Achter haar. Raak haar aan en neem haar mee. De kamer in. Het gaat nu echt beginnen.

Vijf minuten later staat ze vast aan een geïmproviseerd soort van kruis. Het is het niet niet helemaal, maar het uitzicht op mijn naakte subje die met vastgebonden gespreide armen en benen voor me staat, doet me wel wat.

Ze is bereikbaar, toegankelijk en heel erg kwetsbaar zo. Dat ze deze positie zonder tegenstribbelen aangenomen heeft doet me deugd. Ze bewijst dat ze echt wil leren, echt wil ondergaan. En misschien nog wel het mooist; dat ze zich echt overgeeft.

Als beloning kus ik haar. We zoenen hartstochtelijk. Nu nog gelijkwaardig. Ben benieuwd of zij het ook ervaart als de laatste stap net voor het betreden van een nieuwe dimensie.

Terwijl ik haar zoen, haar tong en lippen voel, streel ik haar met mijn vingers. Ik raak haar overal. Voel dat ze nat is, ik raak nog meer opgewonden.

Dan buig ik me voorover, beweeg mijn lippen naar haar oor, en ik vraag of ze klaar is voor een volgende stap.

Ze zegt ja. Ook als ik zeg dat dit pijn gaat doen geeft ze aan klaar te zijn om verder te gaan.

Dit is wel één van d kernmomenten. Hier komt eigenlijk alles op aan. Misschien wel net zo veel als het moment van pijn zelf. Maar dit, de bereidheid, is het uitleveren aan de meester. Veel over nagedacht waarom ik dit zo mooi vind. En nee, ondanks de term sado-masochisme, ik herken dit niet als sadistisch. Veel meer een ultiem gevoel van genot dat mijn sub onvoorwaardelijk aan mijn wensen tegemoet wil komen. En vervolgens de wisselwerking dat haar behoefte om te dienen vervuld wordt. Een heel precair evenwicht.

Waarin, hoe tegenstrijdig ook, het gevoel en de grenzen van mijn subje leidend zijn. En bepalend voor ritme en tempo. Voor duur en diepte.

Ik begin langzaam met knijpers. Vorm een kleine parabool van oksel richting tepel. Maak duidelijk dat haar tepels (hoe gevoelig ook) echt aan de beurt komen. Uiteindelijk zet ik een knijper op één tepel. Dit doet pijn bij mijn subje. Ze vertrekt haar gezicht en klemt de kaken op elkaar. Eigenlijk ging ik uit van een 'stop'. Daar deze niet komt besluit ik toch het bij de ene te laten. Voor nu. Met de belofte dat ik straks verder ga.

Natuurlijk troost ik haar. Mooi onderdeel van het spel. Belangrijk ook. Langzaam maar zeker rijpt bij mij de gedachte dat ze weleens heel goed geschikt zou kunnen zijn hiervoor. Ik ken haar nog niet goed genoeg om haar genotsbeleving te kunnen peilen. Volgens haarzelf is ze daar zelf ook niet echt uit.

Toch lijken een aantal dingen er op te wijzen dat ze heel veel potentie heeft als sub. Ze herkent het mentale spel. Ze ondergaat het fysieke gedeelte. Staat open voor experimenten. Is bereid pijn te ondergaan. Ook al is dit nog maar het begin. Als iemand eenmaal bereid is die weg te lopen, dan worden volgende kruispunten ook genomen.

Natuurlijk kan ik verder gaan met het verloop van de middag. De heerlijke bondage-sessie op het bed. Mijn subje op haar zij, armen achter haar rug bij de polsen gebonden. En dan vastgemaakt aan opgetrokken enkels. Niet de makkelijkste houding. Later mailt ze me dat ze eigenlijk het ongemak wel gesignaleerd had, maar niet op een heel lichamelijke manier. Enkele fysieke signalen zelfs niet gemerkt. Zegt iets over haar drive om te volgen.

Heerlijk ook om haar zo te dwingen mij te pijpen. Heb het idee dat ze er wel van geniet om dit ook gewoon te benoemen. Aanwijzingen die ik geef, voor pogingen tot deepthroat te gaan volgt ze prima op.

En ik ga best diep. Hoor en bemerk dat ze paar keer begint te kokhalzen. Ik geef aan dat dit niet erg is en er bij hoort. Ik zet rustig en duidelijk door. Ook weer niet zover dat ik haar over een grens jaag. Een volgende keer zal ik hier iets verder in gaan neem ik me voor. Ze mag nog wel leren dat na het kokhalzen het juist de bedoeling is om mijn lul helemaal diep te slikken. Dan geeft ze de controle over haar adem helemaal uit handen. Tot aan mijn ballen in haar heerlijke geile mondje. Twee vingers aan haar mooie neusje, en ze weet en voelt dat haar adem door de meester gecontroleerd wordt. Maar dat moet wachten tot verkoudheid over is. Mooi ook om de bondage los te maken. Ik neem mijn tijd en geniet van het lichaam van mijn subje tegen me aan. Zogenaamd beetje tot rust komen, maar ze weet donders goed wat haar lichaam met mij doet. Zeker zo half tegen mij aan!

De spank is deze middag beperkt gebleven tot een paar sessies met mijn handen. Heb het idee dat we hier nog best veel stappen ik kunnen zetten. Weet niet helemaal zeker of het gewoon haar ding niet is, ofdat ze nog moet leren dat het niet altijd in de slagkracht zit maar veel meer in het blijvend doorgaan. Vijf sessies van tien klappen op haar billen, zullen ze niet alleen rood maken. Maar door het rustig en zeker doorgaan zal ze voelen dat er geen tegenstribbelen mogelijk is. Dat het ook onafwendbaar is. Maar zou misschien ook nog wat harder kunnen.

Mooi moment ook van haar pauze te laten houden, geknield naast me. Ik in de stoel en zij geknield. Bewust als de gewoonste zaak van de wereld gebracht. Bemerk dat ze eigenlijk ook wel snel in die rol zit. Is knap. Zeker in soort van pauze. Ik bedoel; het is niet zo moeilijk om vastgebonden of over de knie iets van onderdanigheid te ervaren, maar om dit ook et beleven met een flesje water in de handen op de knieën naast de meester is wat anders. Voor mij een van de hoogtepunten van de middag.