Maureen - 81

Het is 4:16 uur… Ik lig te piekeren en denk over de nachtmerrie die ik net had. Stukken van mijn lijf werden opgegeten, maar groeiden weer aan en ondertussen groeide ik flink. Zou dat beeldspraak zijn wat op nu betrekking heeft?
Ik ga er van uit dat het inderdaad beeldspraak is en dat het een korte versie is van de rollercoaster waar mijn leven in beland is. Het feit dat ik in mijn droom groeide, is een geruststelling: dat geeft me de bevestiging dat ik als mens zal groeien.
Ik blijf liggen nadenken: “pijniging, jaloezie, vernedering”. Het rijtje klopt niet. Het past me niet…

Ik voel me ongeveer hetzelfde als een paar maanden geleden. Toen wilden Mark en Irma mij ook in een zeer onderdanige positie dringen. Dat vond ik toen helemaal niet leuk. Ik heb het nodig om waardering te krijgen voor wat ik doe. Vernedering druist tegen mijn eigenheid in. Ik kan daar niets mee.
Pijn vind ik prima. Daar kan ik zelfs enorm van genieten. Jaloezie vind ik niet echt leuk, maar daar kan ik wel aan wennen denk ik. Vernedering is het facet wat niet in mijn rijtje past. Die stomme sleutels aan mijn neusring. Sowieso die opzichtige ring...
En dan mijn extreem lange haren, metalen nekring en dikke tieten. Ik heb mezelf al een hele tijd niet in de spiegel bekeken, maar ik heb veel behoefte om dat nu te doen. Ik kan echter niet opstaan, omdat ik gekluisterd ben. Ik sluit mijn ogen en projecteer mijzelf als staande voor de spiegel.

Ik zie een mooie meid. Een heel mooie, sexy meid die zelfverzekerd in het leven staat. Een meid die anderen graag wil dienen: daar haal ik mijn waarde uit. Ik wil niet met geweld gedomineerd worden. Ik heb respect en eigenwaarde nodig.
Aan de andere kant word ik bloedgeil van een escapade in de trein of ergens in de open lucht. De wetenschap dat anderen zich verlustigen aan mij en mijn opwindende lijf maakt mij altijd erg geil.

Ik vind pijn werkelijk fijn. Lichamelijke pijn wel te verstaan!
Psychische pijn of psychische onderdrukking hoort niet bij mij.

De wending in mijn training vind ik prima. De laatste tijd ging het veel te veel over de buitenkant: mijn silhouet is aangepast aan de voorkeuren van de Arabier . Dat paste prima in mijn eigen denklijn, omdat er vaak ook pijn bij kwam kijken. Het gaf me voldoening dat ik die pijn kon afhandelen. Dat ik die vaak ook nog om kon buigen naar genot. Want: “pijn is fijn! “

Ik kan niet omgaan met vernedering. Niet structureel ten minste. Ik vind het prima om afgeranseld te worden met een zweep, maar die sleutels aan mijn neusring kan ik niet aan… Eigenlijk kan ik de neusring eigenlijk al niet helemaal aan…

Ik hoor een klik en de elektronische boeien schieten los. Ik beweeg mijn ledematen en sta op. Ik ga plassen en doe de boeien. Ik ga naar beneden, waar ik het ontbijt klaar maak.
Mark en Irma komen beneden en kijken me niet eens aan. Ik ben minder dan een hond voor hen. Ik haal diep adem om wat moed te verzamelen en zeg, zonder dat ik daar toestemming voor heb: “Ik heb nagedacht en ik ben er achter gekomen dat ik er helemaal achter sta om meer pijn te ontvangen. Daar verheug ik me op. Ik kan niet tegen de manier zoals jullie nu doen: mij negeren en mij minder dan een hond behandelen. Ondanks dat ik een pijnslet ben, blijf ik nog steeds een mens. Ik heb bevestiging nodig. Aandacht en waardering. Liefde en geborgenheid. De vernedering dat de sleutels aan mijn neusring hangen kan ik niet aan. Dat is te veel. Het heeft me gebroken. Ik heb de sleutels van de neusring gehaald en de hangsloten niet terug gedaan. Eigenlijk vind ik de neusring al veel te veel”.
Ik zwijg en er valt een stilte. Mark en Irma kijken elkaar aan en na een paar minuten zegt Mark, terwijl hij afwisselend naar Irma en mij kijkt: “Ik had al een dergelijk vermoeden, maar de Arabier wil dit traject graag zo inzetten. Irma verwachtte dat je het wel aan zou kunnen”.
Irma knikt langzaam en zegt nadenkend: “dan moeten we een paar dingen bijstellen, want een gebroken Maureen is iets wat we niet willen. Het is juist grotendeels jouw gedrevenheid die ons allemaal verder geholpen heeft”.

Ik adem langzaam uit. Gelukkig pakken ze het positief op. Dat had ik eigenlijk wel verwacht, maar ja… Zeker weten doe je dat nooit. Ik wacht af, maar ook Mark en Irma blijven stil. Ik kijk van de ene naar de andere, maar ze zeggen niets. Dan vraag ik onzeker: “Wat moeten we dan bijstellen?”
Irma ademt uit en zegt: “We moeten dingen bijstellen die jij net noemde. Als we je kut niet dicht kunnen maken met een paar sloten, dan moeten we iets anders doen om er voor te zorgen dat jouw neukhol primair voor pijn gebruikt kan worden. Toch?!”
Ik schrik van de felle reactie van Irma. Ze is duidelijk teleurgesteld in deze gang van zaken. Ik trek me dat heel erg aan en ik denk koortsachtig naar een oplossing. Dan zeg ik: “Ik denk dat Dimitri, de piercer daar wel een antwoord voor heeft. Hij heeft mijn kut de laatste keer onder handen genomen”.
Mark knikt instemmend en zegt: “je klitschildje komt ook bij hem vandaan”.

Irma zegt, terwijl ze wat bitchy naar me kijkt: “Wat is jouw idee met je neusring dan?”
Ik denk er nog even over na en antwoord dan: “Dat weet ik niet. Aan de ene kant haat ik het ding, omdat ‘ie veel te opvallend is, maar aan de andere kant ben ik er trots op dat ik hem kan dragen. De ring is voor mij een symbool dat wij met elkaar verbonden zijn”.
Dat is een antwoord wat bij Mark en Irma in de smaak valt. Dan zegt Irma: “Okay, dan stel ik voor dat je de neusring gewoon inhoudt, maar dat we er geen aandachtstrekker van zullen maken”.

Ik ben opgelucht. Ik ben er klaar voor om de training op te gaan pakken. Ik vraag: “Op welke manier willen jullie me meer pijn geven?”
Mark en Irma kijken mij aan en Mark zegt: “Aangezien jij zelf heel goed lijkt te weten hoe/wat je moet doen, stel ik voor dat je deze trainingsdag zelf vorm gaat geven. Je rek- en strekoefeningen doen meestal in je spieren pijn, maar nu ga je jezelf bewust pijnigen.
Ook de kracht training en je squats ga je dusdanig doen, dat je er pijn van krijgt. Vooral pijn in je kut en aan je tieten. Ik heb van Adil begrepen dat je je tieten best zwaar mag belasten”.

Daar kijk ik van op. Ik mag mijn eigen trainingsprogramma gaan samenstellen. Dat lijkt me wel wat. Ik pak pen en papier en schrijf op:
* Squats met extra gewicht aan tepels en kutlippen
* Loopband met hoge hakken
* Handstand met zweepslagen op wijd geopende kut
* Bruggetje met touw door mijn kruis naar boven toe
* Gewichtheffen met touwtje om tepels
* Opdrukken met touwtje om tepels
* Split en spagaat oefenen met elektrische dildo op de grond; elke keer beneden een schok
* Tepelklemmen die door schudden moeten afvallen

Mark en Irma kijken er naar en laten instemmende geluidjes horen. Irma zegt: “het is allemaal een beetje soft, maar de komende tijd zullen we wel wat hardere varianten toevoegen”.
Mark stemt daar ook in toe en zegt: “Prima, je gaat elke dag een logboek bijhouden welke training je gedaan hebt en op welke manier je jezelf gepijnigd hebt. Als we merken dat je niet goed genoeg je best doet, dan zullen wij ingrijpen en maken we het veel moeilijker voor je. Het is noodzakelijk dat je het onderste uit de kan haalt en dat je ook heel extreme pijn leert te negeren en misschien zelfs te waarderen.
Overigens, buiten deze reguliere trainingen krijg je nog diverse andere opdrachten van ons om jezelf pijn te doen. De eerste opdracht krijg je nu. De andere krijg je straks via de app.
Je gaat nu naar boven en haal daar twee lijmklemmen die je gisteren bij de Gamma hebt gehaald. Ook neem je een handje vol spijkertjes en een hamer mee. Rennen!”

Ik veer op en ren zo snel mogelijk naar boven. Het klitschildje werkt prima! Ik heb geen enkel genot in mijn klit: dit wordt prima afgeschermd door het ijzertje. Dat voelt heel erg rustgevend. Ik kan weer rennen zonder ter plekke klaar te komen!
Ik pak alles wat ik moest en ren er mee naar beneden. Ik leg alles op tafel en vraag Mark wat verder de bedoeling is.
Hij pakt een lijmklem, haalt het oranje hoesje van de bovenkant van de klem en slaat er een paar spijkertjes door. Als de klem nu ergens op gezet wordt, dan drukken de spijkertjes er doorheen. Hij doet hetzelfde bij de andere klem. Ieder heeft zes spijkertjes die er zeker drie centimeter uitsteken.
Hij reikt me de twee lijmklemmen aan en zegt: “Zet deze op je tepelhof”.

Mijn hart slaat over. Mijn ademhaling stokt. Dit is het moment dat ik moet laten zien wat ik waard ben. Ik haal diep adem en plaats de lijmklem op mijn tiet. Hij schuift er telkens af, maar dat voorkom ik door de spijkers wat door mijn vel te duwen. Het doet pijn, maar het is goed te doen.
Dan pak ik het handvat en begin te draaien. Als het onderste deel mijn tiet raakt, gaat het zeer doen. Ik haal weer diep adem en draai aan het handvat. Ik voel mijn tepel geplet worden en de spijkers dringen dieper en dieper in mijn vlees.
Het doet verdomde pijn, maar de pijn wordt gedempt door de adrenaline en endorfine: ik ben in een waas en geniet van het moment. Ik geniet er van dat ik het gedaan heb. Dat ik mezelf grote pijn gegeven heb en dat ik mijn kut voel lekken.
Ik laat de klem aan mijn tiet bungelen en steek mijn hand uit om de andere aan te pakken. Mark geeft hem aan en ik herhaal het recept. Een paar minuten later sta ik met gepijnigde tieten voor Mark en Irma. Ze zien er tevreden uit: ik heb hun verwachtingen in ieder geval waar gemaakt.
Ik begin te schudden met mijn memmen. De zware klemmen zwiepen al snel van links naar rechts. Het doet ontzettend zeer, maar de wetenschap dat ik het zelf doe; dat ik mezelf deze pijn aan kan doen, zorgt er voor dat ik boter- en botergeil wordt.
Dan grijpt Mark in. Hij steekt zijn hand op en zegt: “Genoeg voor nu. Straks raak je misschien nog ernstig gewond. Deze demonstratie was meer dan genoeg voor nu. Doe ze maar af, maak ze schoon en leg ze boven neer. Ik moet nu naar mijn werk. Ik app je de opdracht voor vanmiddag nog wel”.
Hij kust Irma en geeft mij een klap op mijn kut. Ondertussen knipoogt hij naar me. Dat doet mijn hart een slag extra slaan. Geen vernedering, maar erkenning en waardering.

Ook Irma en Noortje verdwijnen al snel naar hun werk en ik ben alleen thuis met een paar tieten die gruwelijk zeer doen. Ik probeer een paar zalfjes en de pijn wordt minder. Ik moet me wel aanleren dat ik niet heel vaak dit soort enthousiaste acties doe, want door het heen en weer zwiepen zijn de wondjes nogal opgerekt…
Voor de zekerheid pak ik de alcohol-verstuiver en spuit wat ontsmettende vloeistof op de gemangelde tieten. Ik moet moeite doen om niet spontaan mijn urine uit mijn blaas te laten lopen: zo’n pijn doet het… Ik huil zonder geluid te maken. Deze pijn is niet fijn…. Ik besluit dat ik snel wil weten waarom sommige pijn wel, maar andere pijn niet fijn is! Als ik dat weet, dan kan ik daar mijn voordeel mee gaan doen.

Ik ruim de ontbijtboel op en ga naar de trainingsruimte. Ik hang aan elke kutpiercing een gewicht van 100 gram. Ik doe mijn squats en het voelt lekker dat de gewichten elke keer op de grond komen. Het motiveert me enorm om lekker diep te gaan en weer op te tillen. Ik doe dubbel zo veel oefeningen dan anders!

De komende twee uur ben ik bezig met oefeningen, waarbij ik mezelf de hele tijd zo veel mogelijk pijnig. Het voelt goed. Het voelt alsof het zo moet zijn. Dit past exact bij me. De oefeningen zijn nu veel minder saai!

Na de oefeningen ga ik me douchen en mezelf van binnen en buiten reinigen. Na afloop drink en eet ik wat en dan komt er een appje. Van Mark. Hij meldt: “Je gaat om 13 uur naar de uiterwaarden bij de spoorbrug. Het enige wat je mee moet nemen zijn veel elastiekjes en de emmer die je gisteren kocht”.
Ik app: “ok” en ik heb geen idee wat hij wilt.

Het is amper een kilometer lopen en een kwartier later ben ik op het Brugmanpad. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat Mark me net een bericht heeft gestuurd. Daarin staat: “Doe de emmer half vol met water”.
Ik loop naar een vennetje en schep de emmer half vol met water.
Ik app terug: “gedaan”.
Ik lees: “Ga brandnetels plukken en maak bosjes van elk 10 brandnetels. Doe er een elastiekje om en zet die in de emmer. Je hebt minimaal 25 bosjes nodig”.

Mijn mond valt wijd open. Als ik dat geweten had! Dan had ik de handschoenen die ik gisteren gekocht had wel meegenomen…. Maar…. Als Mark had gewild dat ik de handschoenen aan had mogen trekken, dan had hij dat wel gezegd…
Het is zijn bedoeling dat ik met blote handen brandnetels ga plukken…. Nou, vooruit: daar gaan we maar. Gelukkig staan er genoeg!
Ik was natuurlijk zo slim om een wielrenbroekje aan te trekken met bloten onderbenen. Terwijl ik tussen de brandnetels sta, voel ik me overal in mijn benen geprikt worden.
Wat zei mijn oma ook al weer? Als je een brandnetel wil plukken, dan moet je dat vanaf onder doen. Na een paar mislukte pogingen heb ik in de gaten wat mijn oma bedoelde en ik krijg het voor elkaar om bosjes te maken. Ik word talloze keren gestoken in mijn benen, maar ook in mijn handen en armen. Zelfs een keer in mijn wang toen ik uitschoot met het vastmaken van een elastiekje….
De emmer vult zich langzaam. Ik ben veel meer dan een uur bezig met dit klusje.
Ondertussen vraag ik me steeds meer af wat de bedoeling is van al dit onkruid!?

Dan krijg ik een appje van Mark: “stuur me een foto als je denkt dat je klaar bent”.
Na een kwartier heb ik de emmer vol en stuur een foto van het bijzondere boeket naar Mark. Ik krijg terug: “ga op het hek bij het weiland verderop zitten, alsof het een zitstok is”.
Ik loop met de emmer in de hand naar het hek en schrik: de bovenkant is omwikkeld met prikkeldraad! Ik app een foto er van naar Mark en vraag: “deze?”
Ik krijg per kerende post terug: “Ja slet, die. Omdat je twijfelde, een half uur extra”.
Een half uur extra?! Hoe lang moet ik er dan in totaal op blijven zitten?! Ik zet de emmer met wat water en heel veel brandnetels naast het hek en sla mijn been over het hek en zet mijn kut voorzichtig op de prikkels. Fuck! Dat doet pijn! Ik probeer met mijn handen een plekje te vinden om de druk wat van mijn kut te verlichten, maar dat geeft alleen nog maar meer pijn: in mijn handen!

Na een minuutje maak ik de balans op: mijn kut wordt geperforeerd en ik merk tot mijn schrik dat mijn korte rokje helemaal tot boven mijn heupen opgestroopt is en dat iedereen mijn kale kut kan zien. Als er iemand aankomt, moet ik zedig mijn handen in mijn schoot leggen.
Maar: wat moet ik zeggen om mijn wonderlijke zetel te verklaren? Dan bedenk ik: “Als je geen beter verhaal dan de waarheid kan verzinnen, waarom zou je dan de waarheid niet vertellen?”

Ik kijk in de richting van de Lek. Ik spreid mijn benen en bedenk dat de schipper van het naderende schip nu een mooi uitzicht heeft als hij de verrekijker zou pakken. Minutenlang wacht ik op een toeter, maar die blijft uit. Ik wacht. Waarop eigenlijk? Geen idee. Ik moet meer vertrouwen hebben in Mark en wacht lijdzaam af. Ik hoop dat hij een appje stuurt als ik er af mag.
Door de toenemende druk op mijn kut, ga ik ook steeds meer druk op mijn klitschildje voelen. De piercings trekken heel hard aan mijn klitvlees en het is mij al snel duidelijk dat deze zenuwgroep het eerst aan de beurt is om te protesteren…

Ik hoor voetstappen aankomen. Ik camoufleer mijn blote onderlijf zo onopvallend mogelijk met mijn armen en handen en kijk de andere kant op: geen contact maken, zodat ze zo snel mogelijk doorlopen. Ik hoor vrouwenstemmen. Het lijkt er op dat het er twee zijnen dat ze een hond aan het uitlaten zijn. Ze praten veel en uitbundig en komen langzaam dichterbij, waardoor het lang duurt voor ze me echt passeren.
Als ze naast me zijn, lukt het me niet meer om de andere kant op te kijken en ik kijk ze snel na elkaar allebei in de ogen. Dit is het moment dat ik ter plekke door de grond wil zakken (al dan niet samen met het hek!).
Ik kijk in de ogen van een meisje/jonge dame van duidelijk Caraïbische oorsprong. De hond is aangelijnd aan zo’n lange uitrekbare riem en die wordt vastgehouden door Emma!?
Emma stopt een meter voor me, zodat het voor mij onmogelijk is om te doen alsof ik het niet de gaten heb dat zij daar staat. Haar uitlaat-maatje blijft tegen haar doorkletsen, terwijl Emma mij doordringend aankijkt. Niet vragend. Niet veroordelend, maar eerder taxerend.
Waarom? Waarom zo? Waarom is ze niet verrast?
Ik pers op een luchtige toon uit mijn mond: “Hi, Emma, ben je je hond aan het uitlaten?”

Emma antwoordt en zegt: “Nee, het is niet mijn hond, maar de hond van mijn vriendin Amber”. Ze kijkt naar de donkere schone, die abrupt stopt met kletsen als ze haar naam hoort. Ze kijkt me aan en zegt: “Hoi, ik ben Amber, wie ben jij?”
Ik pak haar hand aan en zeg: “Mijn naam is Maureen”.
De ogen van Amber gaan schattend over mijn lichaam en blijven bij mijn kut hangen. Doordat ik mijn hand niet voor mijn kut hield, heeft ze nu een onverhulde blik op mijn kut met bijbehorende versiering.
Ik durf niets te zeggen en Amber is te verward om iets te zeggen. Het duurt lang voordat Amber de stilte verbreekt en ze zegt: “doet dat pijn?”, terwijl ik haar op mijn kut zie wijzen.
Ik knik voorzichtig en zeg: “Ja, de prikkeldraad die in mijn kut prikt doet erg zeer, maar ook het schildje om mijn klit doet vreselijk veel pijn”.
Ze snapt er niets van en vraagt na een tiental seconden: “Maar, waarom blijf je dan zitten?”
Ik antwoord in alle eerlijkheid: “omdat ik nog niet gehoord hebt dat ik op mag staan”.
Nu is Amber helemaal de weg kwijt. Ze roept uit: “maar, er is helemaal niemand in de buurt die dat tegen je kan zeggen!”
Ik wijs op mijn telefoon en zeg: “Mijn meester hoeft niet bij mij te zijn. Zonder zijn aanwezigheid voer ik zijn opdrachten ook uit”.
Ik zie Emma goedkeurend knikken. Ze maakt een paar foto’s en vermoed dat die al snel in de groepsapp zullen verschijnen. Inderdaad. Binnen 10 seconden trilt mijn telefoon en zie ik dat ze een bijzonder mooie opname van mij naar de groep heeft gestuurd. Het is een heel geil gezicht zoals ik op het hek zit met de rok hoog opgestroopt.

Amber vraagt aan Emma: “zullen we doorlopen? Jij wilde per sé hier naar toe, dus ik ben benieuwd waar je me naar toe brengt!”
Ik hoor deze opmerking en begin te lachen. Ik zeg tegen Emma: “Jij bent me toch ook een slet. Heeft Mark je gezegd dat je hier naar toe moest komen om mij te bewonderen?!”
Emma krijgt een rood hoofd en zegt: “Ja, ik kreeg een appje van Mark waarin hij aangaf dat ik jou in een heel mooie positie zou kunnen zien. Volgens mij ziet hij het wel zitten om mij ook zo ver als jou te krijgen”.
Ik knik, maar antwoord niet rechtstreeks. Als het waar zou zijn wat Emma zegt, dan zou me dat niets verbazen. Emma is het toppunt van een extreem lekker ding. Onschuldig smoeltje, petitterig lichaam en een enorme seksdrive. Dan kijk ik naar Amber, die in de tussentijd ook wat heeft nagedacht en alle dingen bij elkaar opgeteld heeft. Ze zegt in het algemeen: “kennen jullie elkaar of zo?”
Emma antwoordt: “Kennen is niet het goede woord, laten we maar zeggen: we lusten elkaar”.

Ik proest het uit van het lachen (AUW! PIJN!) en zeg snikkend: “dat is de beste manier om onze relatie te beschrijven”.
Amber snapt het nog niet, maar gaat er niet op door. Dat komt vooral, omdat haar herdershond inmiddels aan het snuffelen is geslagen. Juist als ik uitgepraat ben, snuffelt hij in mijn kruis. De reu wordt helemaal gek als hij het nectar in mijn kruis ruikt.
Door zijn bewegingen, kantel ik mijn bekken, zodat de prikkels van het prikkeldraad alleen maar in mijn kont duwen: mijn kut is nu vrij en kan even uitdampen.
De hond bedenkt zich niet en likt met een lange haal door mijn kletsnatte gleuf. De tong voelt warm, glad en toch heel stroef. Snel likt hij nog een keer voordat Emma hem wegtrekt.
Ik ben verbaasd door de plotselinge actie van de hond. Emma blijkbaar niet zo erg. Ze merkt op: “Ik heb Max al vaker uitgelaten en altijd zat hij in mijn kut te wroeten”. Ze kijkt Amber doordringend aan en vraagt: “Wat heb je allemaal aan Max geleerd?!”

Amber slaat helemaal dicht en kan geen zinnig woord uitbrengen. Dan, na enig aandringen van Emma, stamelt ze: “Max likt mij ook wel eens”. Het is niet heel duidelijk te zien door haar donkere uiterlijk, maar het lijkt er sterk op dat ze een vuurrood hoofd heeft gekregen.
Ik begin te lachen en zeg: “Volgens mij ben jij ook een geile donder. Klopt dat?”
Amber knikt en zegt: “Ja, dat denk ik wel”.
Ik vraag: “Welke kunstjes heb je hem geleerd?” Emma voegt er aan toe: “Dat wilde ik net ook al weten: je hebt ons nieuwsgierig gemaakt!”
Amber schudt haar hoofd en zegt: “Nee, ik kan het niet maken om dat te vertellen….”

“O, dan gaan we raden. Dan hoef je alleen maar te schudden of te knikken”.
Amber kijkt nu alsof ze door de grond wil zakken en maakt aanstalten om weg te lopen. Emma houdt haar tegen en zegt: “Ik wil het weten. Ik wil weten wat ik kan verwachten als ik hem weer een keer uitlaat”
Amber ademt heel diep uit en zegt dan: “Ik speel vaker met Max. Vaak op mijn slaapkamer als mijn ouders niet thuis zijn. Hij kan me altijd lekker klaar likken. Zijn tong voelt echt heerlijk!”
Ik hum een bevestiging, want het was maar kort dat ik zijn tong voelde, maar het was echt bijzonder.
Amber stopt met praten; Emma dringt aan: “En verder?”

Amber schudt haar hoofd. Emma vraagt: “Heb je zijn pik wel eens vast gehad?”
De lichaamshouding van Amber is duidelijk. “En, heb je hem wel eens klaar zien komen?”
Wederom een duidelijk instemmende reactie. “Heb je zijn zaad wel eens geproefd?”
Nu voor het eerst een afwerende reactie. “Heeft hij je wel eens geneukt?”
Een duidelijke ja. “Heeft hij zijn zaad wel eens in je gespoten?”
Wederom een bevestiging. ”Vaker dan 10 keer?”
Nu is Amber helemaal klaar met deze ondervraging. Ze roept uit: “Ja, Max neukt mij. Hij vindt het heerlijk en ik geniet er ook heel erg van. Ik vind het heerlijk als ik zijn gloeiend hete zaad in mijn kut voel gutsen en dat hij mijn kut daarna weer schoon likt, waardoor ik lekker klaar kan komen. Daar is toch niks mis mee?!”

Ik kijk Emma aan. Zij kijkt naar mij en we halen allebei onze schouders op. Dan roept Emma “Max, kom hier”.
De hond kijkt haar vragend aan en Emma zet haar voeten wijd, tilt haar rok omhoog, doet haar slipje uit en zegt: “Lik”.
Dat commando kent hij heel goed en hij begint gelijk haar gleuf te likken. Het is duidelijk dat hij erg ervaren is en al snel begint Emma moeite te krijgen om te blijven staan. Ze houdt zich aan mijn benen vast, wat mij veel pijn oplevert, maar ik laat het gebeuren. Ik vind het veels te interessant om te bezien wat er allemaal gebeurt!
Emma begint te schokken, waardoor de binnenkant van mijn bovenbeen gekrast wordt door de scherpe punten van het prikkeldraad. Ik doe mijn best om mijn benen stil te houden, maar de spasmen van Emma schudden het hek heen en weer. Ik kreun en terwijl Emma langzaam bijkomt van haar climax houd ik het hek zo stil mogelijk en help ik Emma om op eigen benen te staan. Ze staat even stil, pakt haar telefoon en begint er op te rommelen. Ze maakt een foto van mijn kut en benen.
Binnen een minuut heb ik een appje van Mark. Daarin staat: “ga naar huis, neem de brandnetels mee en niet klaarkomen. TEEFJE!”

Emma en Amber helpen me van het hek af. De schade aan mijn kut valt mee, maar alles doet me pijn. Ik denk dat ik zeker anderhalf uur op het hek heb gezeten! Gelukkig zorgde Max voor wat afleiding.
Ik neem de emmer met brandnetels op en met ons drieën lopen we naar de dijk. Bovenaan gekomen nemen we afscheid, waarbij ik me voorneem om Amber zo snel mogelijk te gaan leren om niet alleen van een hond te genieten, maar ook van een man en een vrouw. Ze is echt een lekker ding!