Ik = Marleen

Ik word laat in de avond thuisgebracht door Irma.

Ze heeft me een tas met spullen meegegeven en een blad met 15 oefeningen ofwel uitdagingen. Irma vertelde me in de auto nog, dat ze de uitgebreidere versie met extra uitleg en tips in de loop van morgen zal mailen.

Ik ben kapot. Ik ben afgelopen weekend nog nooit zo heftig geneukt. Ik ben werkelijk als een beest tekeergegaan, maar ik ben dan lichamelijk wel moe: geestelijk ben ik nog helemaal fit. Het voelt heel goed om te beseffen dat er dan toch mensen zijn die mij wel lijken te begrijpen. Mensen die begrijpen dat ik wel een mens ben, maar dat ik me geen mens voel. Ik vind mijn lichaam heel erg mooi, maar ik voel me niet waardig om dit te mogen hebben. Dit lichaam moet voor een ander zijn.

Ik voel me een beest, een dier. Een hond, een kat, nee… Nog eerder een fruitvliegje. Zou mijn wens om niemand te hoeven zijn nu eindelijk eens uitkomen?

Ik pak de spullen uit. Het zijn 15 handgeschreven opdrachten. De rode zijn verplicht en moet ik vandaag nog doorlezen, zodat ik weet wat er komen gaat. De groene mag ik zelf kiezen.

Ik lees een rode: “Doe alles wat op ondergoed of badkleding lijkt in een doos en breng naar het Leger des Heils. Doe alle kledingstukken één voor één in de container en film het allemaal. Neem de doos mee naar huis. App die film door”.

Nog een rode: “Maak een overzicht van je harde limieten: Wat wil je dat er nooit met jou (hoofd en lijf) zal gebeuren. Uiterlijk aanstaande vrijdagavond inleveren”

Nog een rode: “Lees elke ochtend voordat je gaat plassen hardop de regels en doe 10 minuten deepthroat training met de dildo vastgemaakt op een spiegel. Film het allemaal en stuur het dagelijks op”. Attentvol zit er een enorm lange dildo met zuignap bij.

De volgende: “Lees elke avond voordat je slapen gaat hardop de regels en doe 10 minuten anaal training. Film het allemaal en stuur het dagelijks op”. Hierbij zit een opblaasbare plug.

Ik grabbel even en vind uiteindelijk een groene: “Ga morgen na je werk naar de Gamma, haal er een bamboestok. Vraag aan degene van de houtzagerij of deze geschikt is om iemand billenkoek mee te geven. Daarna ga je naar de kassa en vertel dat je geen geld hebt. Je biedt aan om de persoon achter de kassa klaar te laten komen, zodat je voldoende korting krijgt en hem zonder te betalen mee mag nemen”.

Ik ril even. Dit betekent dat ik moet prostitueren…

Ik lees er nog een paar, maar ze dringen niet helemaal meer door.

Ik sorteer de opdrachten per dag, want ik zal ze niet allemaal kunnen uitvoeren. Ik besluit om een A4 op tafel te leggen en zet daar in rode letters boven: “HARDE GRENZEN”.

Ik leg de lange dildo en de opblaasbare anaalplug in mijn slaapkamer. De zuignap van de dildo duw ik op de passpiegel en ik zoek een krukje om mijn mobiel op te kunnen zetten, zodat ik alles goed kan filmen. Ik maak een paar proefopnames, maar die zijn zo donker, dat ik een paar extra lampen op ‘de set’ neerzet.

Dan zoek ik een hele grote doos en verzamel alle ondergoed en badkleding die ik in huis kan vinden. Ik doorzoek zelfs de wasmachine en haal nog een BH van de waslijn. Ook de onderbroek die ik nu aan heb doe ik uit. Die doe ik er niet bij, maar gooi ik in de prullenbak. Dat ding is namelijk zeiknat en stinkt naar mijn geil. Ik zoek naar de dichtstbijzijnde kleding container van het Leger des Heils en vind die bij de basisschool aan de Irenelaan in Leerdam. Daar kom ik morgen tijdens mijn werkroute vast wel in de buurt. Ik breng de grote doos met kleding alvast naar de auto, dan kan ik die morgen niet vergeten.

Ik zoek nog een rode opdracht, maar sommige zijn nog niet ingevuld: er staat alleen maar een nummer op. Ik vind er nog één: “Pak een kussen waar een hond op zou kunnen slapen. Leg die bij de achterdeur en ga daar vier uur op liggen, poedelnaakt. Er op slapen is toegestaan. Film alles en stream het via Facetime naar ons”.

Dit lijkt me wel een passende opdracht voor straks. Ik zoek in het berghok een oud stoffig kussen en wapper er een groot deel van het stof uit. Ik leg het naast de deur en maak op het aanrecht een stellage, zodat ik mezelf kan filmen. Ik bedenk dat het vannacht vies af kan koelen en zet voor de zekerheid de verwarming wat hoger. Op dit moment ziek worden lijkt me een heel slecht plan.

Ik ga naar boven en poets mijn tanden en douche me grondig. Ik loop mijn kamer in en ga op bed liggen. Ik doe alle lampen aan, zodat de film goed belicht wordt en ik begin de plug in mijn kont te duwen. Dat gaat heel moeilijk, want het rubber is erg stroef. Ik herstart de video en stream die gelijk naar Mark en Irma.

Ik begin obsceen de plug te likken en proef mijn eigen kontsappen. Ik negeer de smaak en begin de vochtige plug in mijn kont te drukken. Dat gaat nu een stuk beter. Ik friemel nog wat, totdat de plug echt goed in mijn kont zit. Daarna begin ik te pompen en ik doe vijf stevige knepen. De ballon vult zich snel met lucht. Nóg een kneep en het voelt pijnlijk, maar ook wel heel lekker. Ik moet weer aan die enorme lul van Jeroen denken. Wauw….

Ik hoor een stem door mijn mobiel komen die bevelend zegt: “MEER!”

Ik schrik ervan, want ik had geen feedback verwacht. Ik druk nog een keer om de ballon in mijn kont verder op te blazen, maar terwijl ik druk, realiseer ik me dat het niet de stem van Mark was, maar van een andere man. Geschrokken draai ik me om en ik hoor de stem van Mark: “Je hebt een grote fout gemaakt. Deze opname is wereldwijd te bewonderen. Ik denk dat je morgen een heleboel vriendschapsverzoeken hebt!”

Ik schrik, maar ik ben verbaasd dat ik me niet schaam. Ik heb er al vaak van gedroomd om een webcamgirl te zijn: lekker geil met de camera flirten, terwijl je weet dat er aan de andere kant heel veel mensen zijn die opgewonden worden van jou en eigenlijk allemaal virtueel seks met je hebben. Een massale, digitale orgie. Ik besluit ter plekke dat ik de impuls om mijn mobiel te laten stoppen met filmen onderdruk en geil in de camera kijk. Ik druk demonstratief nog een keer, zodat de ballon in mijn kont nu echt pijn doet.

Ik hoor de stem van Mark: “Goed zo slavin. Je mag de plug vannacht inhouden. Weltrusten”.

Ik zeg: “Weltrusten, Mark en Irma!”

Dan stop ik met filmen. Ik moet dit even verwerken. Ik wil op de rand van mijn bed gaan zitten, maar dat vindt mijn kontje helemaal niet leuk! Snel ga ik liggen. Waarom moest ik nu zo nodig dat extra pompje geven!?

Ik pak mijn mobiel, doe alle lampen uit en vertrek naar de achterdeur. Ik doe de lamp in de keuken aan, anders is er van de hele film niets te maken… Ik doe voor de zekerheid de oplader aan mijn mobiel en begin de opname. Ik zeg luid in de camera: “Mijn kont is heel erg opgevuld door een opblaasbare dildo. De opdracht is om vier uur lang op dit kussen te blijven liggen”.

Ik nestel me in de foetushouding, want ik heb het ondanks dat de verwarming hoger staat, toch best koud. Op de klok van de magnetron kan ik zien hoe laat het is: 0:12. Er komt een snerpend koude tocht onder de deur door. Daar had ik niet op gerekend. Vanwege de camera laat ik me niet kennen en doe ik alsof ik in slaap ga vallen, maar in werkelijkheid begin ik te ‘reflecteren’: alles de revue nogmaals laten passeren en mijn gevoel eraan op te hangen. Na een tijdje begin ik steeds breder te glimlachen. Voor het eerst sinds heel lange tijd voel ik me gelukkig. Ik ben werkelijk blij dat ik anderen geil kan maken via de stream. Ik ben blij dat ik mijn verwarde gedachten kan ophangen aan de opdrachten die me gegeven worden. Ik knuffel mezelf: ik voel me eindelijk mezelf!

Ik hoor een stem door mijn mobiel komen, die paniekerig zegt: “Marleen! Is je account gehackt? Ik zie van die gekke filmpjes?!”

Ik realiseer me dat deze filmpjes natuurlijk voor iedereen toegankelijk zijn, maar dat mijn vrienden er een attendering van krijgen. Ow….

Ik antwoord: “Nee, ome Jan. Mijn account is niet gehackt, maar ik ben zelf gehackt. Vanaf nu doe ik dingen anders. Ik wil niet meer de lieve, behulpzame Marleen zijn. Ik wil mezelf zijn en daarom ga ik aan iedereen laten zien wie ik echt ben”.

Ik hoor: “Dat lijkt me heel interessant, maar ik vermoed dat Facebook dit filmpje niet lang op hun site laat staan: het is namelijk nogal duidelijk zichtbaar allemaal”.

“Geniet maar van wat je dan nu kan zien!”, antwoord ik gevat.

“Welterusten”. “Welterusten”

Ik besluit dat ik morgen iets moet doen om op een andere manier te kunnen gaan streamen, want Facebook gaat dit inderdaad niet goedkeuren…. Als daar maar een deel van een tepel te zien is, dan wordt de foto al verwijderd… Laat staan van een naakte vrouw die met haar opgevulde kont op een kussen bij de achterdeur doet alsof ze slaapt.

Ik lig en denk. Ik voel. Ik voel me blij. Ik ben erg hyper en kan niet slapen… 3:04 uur. De dildo begint langzaal kleiner te worden. Of, zijn mijn kontspieren inmiddels wat opgerekt?

4:08 uur. Nog vier minuten en dan mag ik de opname stoppen. Ik besluit om door te gaan met streamen. Dat besluit geeft me zoveel rust, dat ik direct in slaap van.

Om 6 uur hoor ik uit de speaker komen: “MARLEEEN! WAT BEN JE IN HEMELSNAAM AAN HET DOEN!?!?!”

Mama…. Het zal duidelijk zijn dat mijn vader dit ook meekrijgt. Ik haal diep adem en wil hen hetzelfde gaan zeggen als tegen ome Jan, maar ik hoor alleen maar achtergrondgeluiden, waar ik uit opmaak dat ze dit geen goed idee van mij vinden en dat ze zo snel mogelijk de beelden weg willen hebben.

Ik ben helemaal koud en stram, ik krabbel op en zeg in de camera: “Hallo allemaal, ik zie aan het tellertje dat er nu veel mensen zitten te kijken. Waarschijnlijk zijn er veel mensen bij die ik goed ken. Ik wil jullie vertellen dat ik gisteren besloten heb om mijn leven wat anders te willen invullen. Ik heb een paar mensen ontmoet die mij hierbij kunnen en willen helpen.

Ik ben het nemen van sociale keuzes helemaal beu. Ik wil dat niet meer. Ik heb er behoefte aan om gecontroleerd te worden. In alles. Vanaf gisteren gaat dat gebeuren en vooralsnog maak ik daar geregeld opnames van, zodat mijn controleurs mij in de gaten kunnen houden. Jullie mogen daar op meeliften.

Als er iemand problemen mee heeft, weet dan: het is niet verplicht om te kijken. Je kan Facebook ook uitzetten. Ik respecteer iedereen op dezelfde manier als vorige week. Ik zal binnenkort wel merken wie mijn ware ‘ik’ zal respecteren en wie niet. Ontvriend me gerust als je daar behoefte aan hebt, maar weet wel dat je dan niet het contact met mijn ware ‘ik’ beëindig, maar juist met mijn oude ‘ik’. Ik hoop dat mijn ware ‘ik’ nog heel veel jaren mee mag gaan.

Ik hoor diverse stemmen en de getallen onder de video lopen op. Veel commentaren van vreemden die het heel knap vinden, maar van familie en vrienden toch helaas best veel mensen die een onbegrepen, soms zelfs vijandige reactie geven.

Die van mijn vader vind ik het liefst: “Ik hoop dat ik heel erg snel je nieuwe ‘ik’ mag gaan respecteren. Het is nu wel moeilijk voor me, omdat het wel even schrikken is!”

Ik geef hem gelijk een like en uiteindelijk komen er van veel vrienden en familie meer likes op deze opmerking van mijn vader. Daar ben ik gruwelijk blij mee.

Ik ga offline, maak eten klaar, haal de inmiddels vrijwel leeggelopen opblaasdildo uit mijn kontje en maak hem netjes schoon en begin in mijn autootje met mijn ronde door de streek. Hoezo ‘Wijk’verpleegkundige? Pfffff… Je wilt niet weten hoeveel kilometer ik per dag moet maken om iedereen te kunnen bezoeken!

Ik ben kort voor 12 uur in Leerdam in de Irenelaan. Het is druk met auto’s: stuiterende kinderen worden opgehaald voor de lunch. Ik haal mijn schouders op en pak de doos van de passagiersstoel en wandel er mee naar binnen. Daarbinnen vind ik de container en zoek even om me heen wie er een filmpje kan maken. Ik zie een moeder die op haar kind aan het wachten is. Ik druk haar mijn telefoon in de hand en zeg: “Je wilt vast wel even een filmpje van me maken. Het is voor promotiedoeleinden”.

Ik loop naar de container en begin kledingstuk voor kledingstuk uit de doos te halen en in de container te stoppen. De cameravrouw vraagt: “Waarom doe je dit?”

Ik antwoord: “Omdat het een opdracht is en omdat ik mensen iets wil leren”.

“Wat dan?”

Ik zeg: “We kunnen best met veel minder kleding. Het is zot dat we per persoon gemiddeld meer dan 150 kledingstukken hebben in Nederland”.

De moeder is even gerustgesteld, maar merkt dan op: “Maar, je doet er alleen maar onderkleding in”.

Ik zeg: “Dat klopt. Alles wat ik kon vinden. Over een tijdje ga ik de bovenkleding denkelijk wel moeten gaan schiften”.

De onderkaak van de vrouw valt naar beneden als duidelijk wordt dat ik dus al mijn onderkleding ‘doneer’.

Ik doe het laatste slipje in de container en kijk om me heen. Ik heb inmiddels best veel publiek; met name jonge moeders. Ik leg hen nogmaals uit wat ik gedaan heb en ik zie twee reacties: ongeloof en bewondering.

Ik denk dat deze container deze keer extra vol zal zitten!

Ik pak de doos, draai even snel rond, zodat een snelle kijker kan zien dat ik onder mijn omhoog zwaaiend rokje geen slip draag en loop zweverig naar mijn auto. Ik voel me vrij. Heeerlijk!

Ik ga bij de auto staan om even van de wind te genieten die langs mijn blote kutje waait en verzend de film naar Mark en Irma. Er komt een man langsgelopen. Hij zegt langs zijn neus weg: “Ik zou willen dat mijn vrouw er zo bij zou lopen”.

Ik vraag ad rem: “Wat bedoel je?”

Hij stopt en antwoordt: “Zo zonder ondergoed”.

Ik vraag: “Waarom dan?”

Hij krijgt een rood hoofd en wordt door mijn vragen wat verlegen. Hij zegt op een veel minder zekere toon: “Dan zou het veel makkelijker worden om haar even snel te neuken”.

“Ja, dat is wel zo”, zeg ik. “Maar, dan moet zij natuurlijk ook wel willen neuken!”

De man kijkt bedremmeld en weet niet meer wat hij moet zeggen. Dan kijk ik hem aan en zeg: “Daar heb ik geen last van, want ik wil altijd neuken. Ik wil wel altijd en overal seks hebben!”

De man weet niet hoe hij het heeft en kan alleen maar uitbrengen: “Dat lieg je!”

Als antwoord doe ik het passagiersportier van mijn auto open, ga op de stoel zitten en trek hem aan zijn riem naar me toe, waarbij de deur de tere kinderoogjes beschermt voor iets wat mama nog niet uit wil leggen. Voor hij bedacht heeft wat ik doe, rits ik zijn broek open en haal er een aardige lul uit. Ik geef een paar likjes over de eikel en hij smaakt prima! Het kopje verdwijnt al snel in mijn mond en de staaf wordt harder en harder. Hij pakt me al snel bij mijn hoofd en bokt zijn eikel vaak tegen mijn huig, waardoor ik veel braakneigingen heb. Ik moet duidelijk nog veel leren met deepthroaten!

Ik merk aan zijn bewegingen dat hij snel gaat klaarkomen en als ik de eerste straal in mijn keel voel komen, laat ik de rest van zijn zaad over mijn gezicht sproeien. Overal zit zaad op mijn gezicht. Ik voel me een enorme sloerie. De man staat te hijgen alsof hij een eind gerend heeft, maar ik pak mijn telefoon en zeg: “Neem een foto van mij, met ook een stukje van jouw pik er op”.

Hij doet wat ik zeg en dan pakt hij snel zijn eigen telefoon en maakt ook voor zichzelf een foto. Hij bergt zijn lul op en zegt: “Ik ben hier elke maandag tussen de middag”.

Ik glimlach en zeg: “Dat zal wel, maar ik hou van afwisseling. Maar: je weet maar nooit!”

Ik geef hem een kushandje en rijd weg terwijl het sperma van mijn gezicht op mijn kleding druppelt. Op een parkeerplaats een stukje verderop parkeer ik en verstuur ik de foto naar Mark en Irma. Als bijschrift zet ik: “Net een voorbijganger gepijpt. Nu op weg naar een oud vrouwtje”.

Ik ga naar het oude vrouwtje om haar met haar medicijnen te helpen. Ze kijkt me onzeker aan als ze de deur opent en zegt: “Je ziet er een beetje anders uit”. Ik antwoord: “Ik heb vandaag andere make up op, maar die blijft niet zo goed zitten”.

“Ach, jullie meiden… Je bent mooi genoeg zonder make up. Ga jezelf in de badkamer maar even schoonmaken!”

Ik volg de raad van de mevrouw op, want het begint nu toch wel hinderlijk te worden en te stinken. Ik ben na een paar minuten klaar en samen regelen we de medicijnen. Bij het vertrek laat ze me uit en zegt: “Je hebt wel lef dame. Veel lef, maar pas op dat je de verkeerde niet treft”.

Ik doe alsof ik haar niet begrijp, waarop de oude vrouw zegt: “Dacht je nu werkelijk dat ik de geur van sperma niet zou herkennen!? Ik heb vroeger ook van alles uitgevreten!”

Ze geeft me een dikke knipoog en we schieten in de lach. Lachend en hoofdschuddend loop ik naar de auto. Maar: die dame had wel een goed punt. Ik moet niet de verkeerde treffen. Misschien moet ik toch maar wat minder te koop gaan lopen met mijn geilheid. Al was het maar voor mijn eigen veiligheid.

Als ik in de auto ben en daar mijn vergeten telefoon pak, zie ik dat Mark me een paar keer heeft gebeld en ik heb een appje van hem.

“Stomme slet, heb jij een opdracht gezien wat lijkt op hetgeen je net gedaan hebt. Doe de opdrachten en niets meer of minder!”

Oei… Mark lijkt echt boos. Ik app terug: “Sorry Mark, ik wilde Irma en jou gewoon trots maken. Ik zal me aan de opdrachten houden”.

“Mooi. Geen enkel initiatief meer. Je wilde toch niet meer na te hoeven denken!”

Ik stuur een duim terug, maar ik voel me niet prettig. Ik voel me een soort van betrapt…

Ik ben er de rest van de dag niet erg bij. Ik voel me rot omdat ik me niet aan de opdrachten gehouden heb. Als ik thuis kom, ontkleed ik me en ga ik onder de douche. Daarna maak ik naakt een snel prakkie en eet die aan de keukentafel op.

Ik voel me nog steeds teleurgesteld. Ik voel me een loser. Dan pak ik de opdrachten en zet een krul bij de opdracht dat ik alle ondergoed weg moest brengen. Dat geeft me een wat beter gevoel. Dan zie ik een groene opdracht, maar er staat alleen maar een getal op: 12.

Ik app naar Mark en Irma met de vraag: “Ik wil graag opdracht 12 doen. Wat is die?”

Ik krijg terug: “Geen idee, maar waarom ben je niet bij de Gamma?” Ik geef me een klap op mijn voorhoofd. Totaal vergeten! Zo’n simpele opdracht en ik heb het niet eens gedaan. Ik kijk op de klok: het is acht uur. Ik ren naar mijn fiets, want dan kan ik sneller binnendoor steken.

Om half negen kom ik hijgend bij de bouwmarkt aan. Ik hijg niet alleen door het harde fietsen, maar ik ben er net achter gekomen dat mijn zadel een paar scheurtjes in het leer heeft die mijn blote kutje ontzettend veel genot geven. Ik heb tijdens het rijden mijn klit ernstig geschuurd!

Ik loop snel de bouwmarkt in en ga op zoek naar de tuinspullen. Daar zie ik een paar bamboestokken en weet niet welke ik moet nemen. Ik pak er één en loop er snel mee naar de zagerij. Daar is een jongen aan het vegen. Ik loop naar hem toe en vraag: “Is deze geschikt om billenkoek mee te geven?” Ik voel geen eens schaamte als ik deze vraag stel.

De jongen kijkt me aan en zegt: “Dat weten we alleen maar als ik het uitprobeer. Doe je rokje maar omhoog en grijp met je handen je knieën”.

Ik doe wat hij zegt en ik voel het geil uit mijn kut komen sijpelen. Het voelt zo normaal om deze duidelijke opdrachten te volbrengen. Ik hoor een zwiep en het bamboe raakt mijn kont. Ik gil het uit van de pijn en ik schiet ruim een meter naar voren.

De jongen kijkt bewonderend naar het stukje bamboe en zegt duidelijk onder de indruk: “Deze is zeer geschikt om billenkoek mee te geven. Alstublieft!”.

Ik pak het bamboestokje aan en laat mijn rok over mijn kont vallen. Ik huiver even. Ik denk dat ik van mijn leven nog nooit zo’n zere kont gehad heb. Ik merk dat mijn kut stopt met druipen. Ik word echt niet opgewonden van pijn…

Ik loop naar de kassa en zie daar een meisje zitten. Volgens haar naamkaartje heet ze Emma. Ik leg het stokje op de lopende band en voor het eerst vandaag voel ik wat schaamte. Ik haal diep adem en zeg: “Ik heb geen geld meegenomen. Wilt u mij korting geven als ik u klaar laat komen?”

Het meisje kijkt me aan alsof ik iets gezegd heb wat volstrekt normaal is. Ze zegt: “Daar moet ik nog even over nadenken. Kruip hier onder de kassa en blijf daar zitten, terwijl ik ga bedenken hoeveel korting ik je zou kunnen geven. Ik doe wat ze zegt en ik beland in een vies stinkende ruimte waar normaal alleen zweetvoeten zijn…

Het meisje doet haar sneakers uit en zegt: “Lik mijn voeten schoon”.

Blij dat ik een opdracht heb, begin ik aan de smerige taak. Ik voel me vernederd door deze taak, maar deze vernedering windt me mateloos op! Ondertussen komen nog een stel laatste klanten die willen afrekenen. Het lijkt onmogelijk dat ik niet opgemerkt word, maar niemand zegt er iets van. Ik lik en sabbel alle tenen van Emma schoon, waarna ik de rest van haar voeten begin te verwennen.

Dan voel ik dat ze mij aan mijn haren omhoogtrekt en zegt: “Het is bijna negen uur en we gaan zo sluiten. Ik wil je 50% korting geven. Misschien wil mijn collega je ook nog wat korting geven?”

De jongen van de zagerij komt eraan en zegt: “Prima, maar ze moet wel alles doorslikken”.

Ik besef door de manier van praten, dat ze een toneelstukje opvoeren en dat er veel meer achter zit dan wat ik weet. Het maakt mij helemaal niets uit: de opdrachten zijn duidelijk en ik krijg op deze manier het bamboestokje mee.

Emma rukt me aan mijn haren onder de desk en stroopt haar broek naar beneden. Ze gaat op de stoel achter de kassa zitten en briest: “Lik me!”

Ik doe wat ik kan, maar de ruimte is erg smal. Ik hoor een klant aankomen en hou mijn hoofd heel stil. Wel blijf ik mijn tong over het klitje van Emma bewegen, terwijl ze de klant te woord staat en afrekent. Als de klant wegloopt, voel ik haar onderlijf trillen en komt ze schokkend klaar. Ik blijf doorlikken. Daar komt pas een eind aan als ze mijn haren omhoogtrekt, zodat ik haar aan kan kijken. Ze zegt: “Sjeezus, wat ben jij een sloerie zeg!”

De jongen van de zagerij staat achter de servicebalie en hij wenkt me.

Ik loop naar hem toe. Hij zegt: “Ik moet nog wat administratie in orde maken. Jij kan hier in dit lege kastje zitten, dan kan ik ondertussen gewoon doorwerken. En, denk er om: alles doorslikken”.

Ik kruip in het krappe kastje onder de servicebalie en haal zijn lul uit zijn broek. Ik begin te sabbelen aan zijn pik en geniet al weer.

Ik voel de jongen verstijven en verwacht dat hij nu al klaarkomt, maar het blijkt dat de deur nog niet op slot is en dat er nog een laatste klant binnengekomen is. De jongen praat met de klant en vraagt aan de klant of hij even bij de servicebalie kan komen te staan, omdat hij even niet weg kan.

Daar moet ik even om gniffelen.

De klant begint een moeilijk verstaanbaar verhaal over garantie en retourneren. Dat gaat een heel lange zit voor mij worden in dat krappe kastje… Ik heb de hele tijd zijn leuter gelikt, zodat die heerlijk stijf gebleven is. Ik begin harder te pijpen en zonder een geluid te maken geef ik hem een magistrale pijpbeurt. Hij heeft veel moeite om zijn bekken niet elke keer naar voren te stoten.

Het windt mij mateloos op dat ik iemand aan het pijpen ben en dat de ander een soort slachtoffer is: de jongen moet nu moeite doen om niet betrapt te worden, terwijl ik lekker veilig in het kastje zit.

Het onvermijdelijke gebeurt. Zonder dat hij verder beweegt voel ik zijn zaad in mijn keel lopen. Snel slikkend werk ik het naar binnen en zorg ervoor dat ik zijn pik weer netjes schoon aflever.

Mijn nieuwe levensstijl bevalt me wel!

De jongen doet onopvallend zijn rits weer dicht en doet een stapje naar achteren. Daarna doet hij het deurtje dicht en doet het schuifje er op.

Ik raak in paniek, maar durf niet te bewegen vanwege de klant. Het is pikkedonker om me heen en het is maar een heel krappe ruimte. De stemmen die dichtbij aan het praten zijn, vervagen. De paar kleine streepjes licht van de verlichting in de winkel verdwijnen: ik word hier opgesloten!!

Ik begin te bonken op de wanden en probeer me uit het kastje te duwen, maar de ruimte is te krap, waardoor ik me niet goed af kan zetten. Dan trilt mijn telefoon. Gelukkig: ik kan alarm slaan!

Met trillende handen ontgrendel ik mijn redding. Ik zie een appje. Van Mark. Het is een lange tekst: “Je bent vanavond weer verder gegaan dan de opdracht was. De opdracht was om de dame achter de kassa klaar te laten komen. Jij moest zo nodig weer een pik afzuigen. Voor straf moet je vannacht in het kastje blijven. Dan kan je goed nadenken. Geen bericht terug”.

Ik ben verbaasd. Ik straf?! Ik dacht dat ik alles perfect gedaan had. Ik moest inderdaad de caissière klaar laten komen, maar zij verwees me toch door naar die jongen? Wat had ik dan moeten doen?

Mijn voeten beginnen te tintelen. Ik maak het mezelf het minst ongemakkelijk en allerlei gedachten malen door mijn hoofd.

Dan uiteindelijk, na vele uren piekeren valt me het antwoord in. Ik had Mark of Irma moeten vragen. Zij hadden de opdracht gegeven, dus ik had erop moeten vertrouwen dat zij wisten wat ze deden. Niet nadenken, maar navragen. Geen initiatieven.

Het begint in te dalen, maar het is nog wel heel moeilijk. Dat komt denk ik ook door de grote afstand tussen ons en dat we vooral appen.

Ik wurm me nog een keer in het kastje en merk dat één zijwand wat losser lijkt te zitten. Ik probeer deze nog losser te krijgen en langzaam maar zeker krijg ik de plaat los. Daardoor kan ik in ieder geval ook het kastje ernaast tot mijn ‘slaapkamer’ rekenen. Ik kan met wat improvisatie mijn benen strekken en gebruik een paar mappen als hoofdkussen.

De batterij van mijn telefoon is snel leeg, omdat ik deze ook als zaklamp gebruikt heb…

Zo lig ik nog uren in het donker na te denken en mijn eindconclusie is, voordat ik in een halfslaap wegdoezel: dit is wat ik wil. Als een opblaaspop weggelegd worden en tevoorschijn komen als er werk aan de winkel is.

Ik word wakker van een keiharde knal tegen het kastje waar ik in lig. Ik veer overeind, maar stoot dan keihard mijn hoofd tegen de bovenkant.

“Wakker worden slet, anders kom je te laat op je werk!”, hoor ik. De jongen staat er en maakt ongeduldige gebaren, dat ik uit het kastje moet komen. Met mijn stramme en onwillige ledematen haast ik me zoveel mogelijk uit het kastje. Als ik na een paar minuten weer verticaal sta, voel ik me ontzettend klein en onderdanig. De jongen zegt: “De opdracht voor vandaag is, dat wanneer je loopt, dat je je bovenarmen naar beneden houdt, je onderarmen naar boven en je handen exact naast je tieten laat hangen, zodat je op een hondje lijkt wat aan het bedelen is”.

Ik knik en doe het voor. Ik vraag: “Moet het zo?”

De jongen knikt en zegt: “Bijna goed. Je moet je handen wat verder naar achteren houden, zodat je het uitzicht op je tieten niet blokkeert. Je kan onderweg goed oefenen, want je fiets is al bij je thuis. Je mag dus lopen. Dat is goed voor de bloedsomloop”.

Ik vraag: “Hoe laat is het?”

“Dat is niet belangrijk, het is belangrijk dat je de taken goed en snel uitvoert. Dus, snel lopend de deur uit nu!”

Met ferme stappen loop ik de winkel uit. De jongen doet de winkel dicht en vertrekt weer. Het is buiten donker, maar dat zegt niet zo veel. Het wordt pas rond half acht weer licht en dan moet ik toch eigenlijk wel bijna in de auto zitten.

Ik besluit via het station te gaan, zodat ik de tijd kan zien. Als ik de helling opgelopen ben van de spoordijk, zie ik de jongen bovenop staan, hangend op zijn fiets. Ik voel me betrapt en dat wordt nog erger als hij zegt: “Ik zei het toch: je moet snel naar huis. Tijd is niet belangrijk voor je. Daar zorgen Mark en Irma wel voor en ik help hen erbij. Gisteren was je bijna te laat om de opdracht te doen. Nu verlies je tijd doordat je via het station wilde lopen. Je mag aannemen: je moet nu echt fors doorlopen, want anders kom je te laat om je werk op tijd te kunnen beginnen!”

Gaandeweg de preek van de jongen heb ik mijn ogen te neer geslagen en als ik merk dat zijn relaas ten einde is, keer ik me om en ga op een draf naar huis. Ik merk al snel dat ik kramp krijg in mijn schouders en armen. De houding is absoluut niet makkelijk! Toch durf ik niet vals te spelen, want ik voel dat ik de hele tijd in de gaten gehouden word.

Hijgend kom ik bij mijn huis. Daar staat Mark. Hij geeft me een compliment dat ik de armen onderweg zo goed gehouden heb en verwijst me door naar binnen. Ik mag douchen en doe mijn deepthroat training. Daarna maak ik mezelf op. Net wat hoeriger dan anders. Ondertussen kan mijn telefoon ook een beetje opladen… Ik neem me voor om ervoor te zorgen dat dit ding veel langer met de batterij kan doen.

Ik smeer een paar boterhammen die ik in de auto op kan eten en ga naar buiten. Daar staat Mark nog steeds te wachten. Hij zegt: “Geef me je huissleutel, dan kunnen we vandaag je woning een beetje verbouwen”.

Even twijfel ik. Ik denk snel na: wat zouden ze gaan doen? Wil ik dit wel? Waarom gebeurt dit? Dan geef ik kordaat de sleutel aan Mark en zeg: “Alsjeblieft. Het eerste evaluatiemoment is nog niet geweest, wil je daar rekening mee houden?” Mark kijkt me aan en zegt: “Te veel nagedacht… Te weinig vertrouwen…”

Ik schrompel in elkaar. Ik trap er weer in….

Mark zegt: “Morgen ben je vrij, of je meldt je ziek”

Ik knik gelijk, maar bedenk ondertussen weer allemaal problemen… Wie moet mijn werk dan doen? Hoe ga ik het vertellen? Wat moet ik dan allemaal doen als ik vrij ben?

Mark zegt: “Alle vragen die nu in je hoofd zitten zijn niet relevant. Laat het gaan. Laat het los”.

Ik voel me nog kleiner worden: Mark heeft me helemaal door! Hij snapt me…

Mark zegt: “Weet je al wat je moet doen wanneer je van je opdracht af zou willen wijken?” Ik knik fanatiek en zeg: “Ja, zeker! Dan neem ik contact op met jou of met Irma. Ik ga zelf geen oplossingen meer bedenken”.

Mark knikt en zegt: “dat is een goed begin. Ik ben trots op je. Je pakt het goed op. Vandaag heb je alleen de opdracht om, als je loopt, je armen en handen in de bedel-houding te houden. Vanavond doe je de verplichte opdrachten. Vannacht slaap je de hele nacht op het kussen. Morgenochtend om 9 uur ben je bij ons thuis. Lopend. Heb je dit onthouden, of zal ik het inspreken, zodat je het de hele dag kan herhalen op je telefoon?”

Vernederd zeg ik: “Ik heb het opgeslagen meneer Mark. Ik zal het uitvoeren”.

Mark kijkt me niet eens meer na, draait zich om en gaat weg.

Het voelt alsof ik droom. Een hele mooie droom. Ik word vernederd en ik voel me gelukkig!