Dit is het eerste deel van het verhaal over Evita. Ik heb het geschreven in opdracht van mijn schrijfmeester. Ik heb hem al laten genieten van het verhaal en nu heb ik toestemming om het ook aan jullie te laten lezen. Ik hoop dat jullie er ook erg veel van zullen genieten.

Ik keek rond in deze prachtige wijk. Hier moest het ergens zijn, aan de rechterkant. Nummer 23 daar was het.

Ik controleerde mijn outfit. Een nette blouse en een rokje tot aan mijn knieën. In de spiegel controleerde ik mijn rode haar en corrigeerde nog even een lokje. Mijn make-up zag er goed uit. Dit kon niet mis gaan.

Mijn Audi zette ik voor het hek en drukte zenuwachtig op het knopje van de intercom.
Het was mijn eerste grote opdracht als makelaar. Ik werkte voor een groot kantoor en het begin ging moeizaam. Anderen kregen sneller de grote opdrachten en de kansen om te groeien, maar ik wist wel hoe dat kwam: de andere vrouwen gaven toe aan de grote baas die op hen geilde.
Ik wist dat de baas ook op mij geilde en hij had mij zelfs proberen te verleiden in zijn kantoor. Ik weigerde en was van mening dat ik nu bewust kleingehouden werd door hem.
Natuurlijk kon ik weggaan bij het kantoor, maar er lagen zoveel kansen. Bovendien was ik niet het soort vrouw dat zich op deze manier liet beetnemen. Ik zou wel bewijzen dat ik een talent binnen de organisatie was en ook zonder seksuele handelingen te verrichten kon opklimmen naar de top.

“Hallo, Evita, de makelaar, hier” zei ik opgewekt en keek nog eens naar de prachtige villa. Ik zou er alles aan doen om het voor een mooi bedrag te verkopen.
“Kom verder” klonk de stem.
Ik reed mijn Audi de immense oprit op en parkeerde naast een luxe sportwagen.
Mijn hakken prikten ongemakkelijk tussen de kiezels van de parkeerplaats toen ik rondkijkend naar de voordeur liep. Ik schrok toen ik zag dat de eigenaar al in de voordeur stond.

Hij was een slanke man. Ik schatte hem ergens achterin de 40. Hij droeg een modieus maatpak en deftige schoenen die het plaatje compleet maakten.

“O, goedemiddag meneer” zei ik en stak mijn hand naar hem uit.
“Mijn naam is Evita en ik kom om een schatting voor uw huis te maken”.
“Hallo Evita” zei hij. “Wat een prachtige naam. Noemen mensen je ook wel eens Eefje?”.
Ik vertelde dat een paar mensen dat deden. Een oom, een paar vriendinnen en ik bedacht zich ineens dat mijn baas mij zo noemde toen hij mij wilde verleiden. Dat laatste vertelde ik er niet bij.
“Vind je het erg als ik je Eefje noem?” vroeg hij. Zijn vraag had iets charmants.
“Nee hoor“ antwoordde ik. Vandaag zou ik niets erg vinden, alles om dit huis voor hem te mogen verkopen.

“Je kunt mij Meester noemen. Kom verder”.
Meester? Vroeg ik mezelf af, was dat zijn achternaam of iemand die erg trots is op zijn rechtenstudie?
We liepen door een grote gang met marmeren tegels.
Pas toen viel mij het grote schilderij op aan de muur, met daarop een naakte vrouw die op haar knieën voor een man zat.

Ik schrok van het feit dat hij doorhad dat ik er te lang naar keek.
“Vind je het mooi?” vroeg hij. Ik keek hem aan. Hij was niet onaantrekkelijk, maar wel bijna dubbel zo oud dan ikzelf.
“Het schilderij, vind je het mooi?”.
“Het is erg bijzonder” antwoordde ik inmiddels erg gespannen.
Dit beviel hem wel en hij leidde mij verder naar de woonkamer.

Ik zag dat daar meer schilderijen met hetzelfde thema aan de muur hingen. Vrouwen met hun handen vastgebonden op hun rug, knielend of in andere onderdanige posities.
“Wil je eerst iets te drinken of zal ik je eerst rondleiden?”.
Ik voelde me hier in dit huis nog niet goed genoeg op mijn gemak om te gaan drinken en bleef liever lopen.
“Laten we eerst maar het huis zien. Dan kunnen we bij het drinken de details bespreken” stelde ik voor.
“Zoals je wilt. Deze kant op teefje”.
Ik ging verbaasd achter hem aan. Hoorde ik het goed? Noemde hij mij zojuist teefje in plaats van Eefje?
Het waren vast de zenuwen waardoor ik het zelf niet goed gehoord had.
Terwijl hij vertelde dat het huis in 1987 geheel naar zijn wensen gebouwd was, bracht hij haar naar de mooie keuken. Alles was er keurig geordend.
Hij vertelde over zijn kokin Astrid die speciale koksopleidingen gevolgd had in chique restaurants gewerkt had, maar nu hier voor hem kookte.
“Ze is er nog niet” zei hij en wees op een prachtig schort met kant en een bijpassende koksmuts.
Vanuit de keuken kwamen we terug in de hal. Daar gingen we de enorme trap op.
De eerste kamer was zijn slaapkamer. Groot, met een prachtig bed.
Tevreden keek ik rond en zag weer een schilderij met een vrouw aan een andreaskruis.
Hij wees ernaar. “Ze heeft dit zelf voor mij geschilderd. Uit dankbaarheid”.
Ik wilde vragen waarvoor ze dankbaar was, maar besloot dat het beter was dit niet te doen.
Ik keek nog even rond en keek uit het raam. Dit uitzicht vanuit de slaapkamer zou zeker iets moois met de prijs kunnen doen.
“Heel mooi” zei ik als teken dat we verder konden naar de volgende kamer.
“O, Eefje er is nog een ding dat ik je wil laten zien”.
Hij ging naar de wand en opende er een soort geheime kast. Er kwam een ruimte met daarachter twee zwepen en een cane tevoorschijn. Ik schrok ervan, maar herpakte me snel. “Geheime opbergplekjes doen het altijd goed bij de verkoop”.
“Vrouwen bewaren hun eigen geheimen, mannen die van anderen” citeerde de meester een oude dichter. Het kostte mij even tijd om dat tot me door te laten dringen.

“In bijna iedere kamer heb ik dergelijke opbergkastjes” zei hij. “Het is altijd goed om een zweep binnen handbereik te hebben”.
Ik durfde me niet af te vragen of het een grapje was. We gingen naar de volgende slaapkamer. Hij had er in totaal vijf.
Op 1 van de bedden lag nog een forse dildo. Ik wist niet of hij het niet zag of het gewoon negeerde. Uiteindelijk kwamen we bij de eerste badkamer.
De grote badkamer met een vrijstaand bad in het midden was werkelijk wonderbaarlijk, maar ik keek verafschuwd naar een foto boven het toilet van een geknielde vrouw die een straal urine in haar gezicht kreeg.
Ik probeerde er niet te lang naar te kijken, want anders zou hij er zeker een opmerking over maken en dat wilde ik liever niet.

Zo gingen we verder de kamers door tot hij bij een trapje naar de zolder kwam. De zwepen, de dildo overal perverse kunst. Wat moest ik van deze zolder verwachten? Een grote SM-speelruimte?
Ik ging als eerste de trap op en tot mijn verbazing was de ruimte nagenoeg leeg. Er stonden alleen wat banken en er lag een oud matras op de grond. Niets aan de hand dus.

Op de benedenverdieping liet de man ook nog enkele kamers, met geheime opbergruimtes met zweepjes en gags zien. We sloten af bij de grote hal waar ik was binnengekomen. Er was een klein werkkamertje waar we even naar binnen gingen.
Een jonge vrouw zat daar te werken achter een computer. Ze stond op en ik zag dat de jongedame op hele hoge hakken liep en een heel kort rokje droeg. Ook haar diepe decolleté was weinig verhullend. Ik herkende het van sommige dames, vaak de favorieten van de directeur, op mijn eigen kantoor, maar dit was allemaal wel heel erg kort. Haar haren droeg ze in een hoge staart.
Ze gaf mij een hand. “Ik ben Evita en ben hier als makelaar om het huis van meneer Meester te bekijken”. Het schoot er zo uit en ik hoopte maar dat dit ook echt zijn achternaam was. Het meisje moest er om lachen dat ik hem zo noemde.

“Ik ben Rebecca, de assistente van de meester” zei ze, terwijl hij zelf ook binnenkwam.
“Waarom moest jij zo lachen Rebecca?” vroeg hij haar streng.
“Omdat ze u meneer Meester noemde, meester”.

“Je weet toch dat het erg onbeleefd is om gasten uit te lachen, Rebecca?” ze keek oprecht bezorgd naar hem.
“Het geeft niets hoor” zei ik snel.
“Plan vanavond een strafsessie in Rebecca” gaf hij haar als bevel. “Ja, meester” antwoordde ze gehoorzaam.

Hij verliet de kamer en een beetje geschrokken ging ik achter hem aan naar de laatste kamer: zijn werkkamer.

Hij nam plaats tegenover mij. Het stoorde me dat zijn stoel net een stukje hoger was dan de mijne, waardoor hij op mij neerkeek.
“Wat wil je drinken, teefje?” Vroeg hij.
Dit keer hoorde ik het weer. Ik kon me toch niet twee keer vergissen?
“Water, alstublieft” antwoordde ik.
Hij drukte op een knopje en zei: “Rebecca. Een koffie en een water graag”.

De deur ging even later open en toen kwam Rebecca weer binnen. Nu ze liep was het duidelijk dat haar flinke borsten vrij bewogen onder de stof van haar blouse. Ze kwam naar ons toe en zette het kopje voor hem neer.
“Alstublieft meester” zei ze. Ik zag nog net hoe hij vlug met zijn hand tussen haar benen streelde. Haar tepels priemden door de strakke stof.
In haar andere hand had ze een drinkbak, zo-een die ik zelf ook had voor mijn kat. Ze zette hem op de grond naast me neer.
“Alstublieft” zei ze.

Verbaasd keek ik omlaag. Even dacht ik dat ik in de maling werd genomen. Was dit een TV-programma of zo? Ik zocht de kamer af naar verborgen camera’s en tot mijn schrik waren deze helemaal niet verborgen.
De man wist wat ik dacht.
“Daar zit er 1” zei hij met een glimlach. “En in die hoek ook. Ik neem graag al mijn gesprekken op”.
Hij vouwde zijn handen.
“Evita. Ik heb veel over je gehoord”. Ik huiverde nu hij mijn naam voor het eerst voluit noemde. Ik vroeg me af wat hij over mij gehoord had.
Hij zag mijn verbazing.
“Vooral goede dingen. Over je werk. Je lichaam. Je toewijding”. Hij keek uitvoerig naar mijn borsten.
“Toch wil ik nog wat meer over je weten: hoe oud ben je?”.
“24, maar wat doet dit ter...”.
Hij onderbrak me.
“Getrouwd, al twee jaar. Gelukkig?”.
Ik moest even denken. “Ja”.
“Je twijfelde”.
Ik baalde dat ik te laat was met antwoorden.
“Wanneer hebben jullie het voor het laatst gedaan?”.
“Eergisteren” zei ik snel. Normaal zou ik dit nooit vertellen, maar ik had het gevoel dat ik alle twijfels over mijn huwelijk weg moest halen.
“In je kont?” vroeg hij streng.
Ik keek verbaasd. Wat waren dit voor vragen?
“Nee, niet in mijn kont” antwoordde ik enigszins beschaamd.

Wat was dit allemaal? Dacht ik en ik was minstens zo verbaasd over mijn lichaam. Merkte ik nou dat ik opgewonden begon te raken?

“Misschien moet je even wat water drinken” zei hij overdreven vriendelijk.
“Ja” antwoordde ik, met afkeer kijkend naar het bakje op de grond naast me.
Ik stak mijn hand uit om het te pakken, maar de meester hield me tegen.
“Laat het bakje maar staan en drink vanaf je knieën”.
Een paar seconden later verbaasde ik mezelf. Ik zat op mijn knieën naast het bakje. Ik zat al voorover gebogen toen ik me afvroeg waarom ik dit bevel zo gehoorzaam had opgevolgd. Er was vanaf dat moment geen weg meer terug. Ik stak mijn tong uit om te gaan drinken.

Hij kwam naast mij staan.
“Heeft hij je wel eens in je kont geneukt?” vroeg hij streng.
Ik had me nog nooit zo klein gevoeld. “Ja” zei ik zacht.
Hij gaf een klap op mij billen. “Ja, meester zeg je dan!”.
“Ja, meester” herhaalde ik.

“Word je vaker op je billen geslagen?”. Vroeg hij.
“Nee”.
“Fantaseer je er wel eens over om op je billen geslagen te worden?”.
“Nee” zei ik weer.
Een harde klap kreeg ik nu op mijn billen.
“Lieg niet!” schreeuwde hij.
“Ja” jammerde ik. “Daar fantaseerde ik wel eens over, meester”.

Zonder pardon trok hij mijn rok omhoog en gaf me een harde klap op mijn blote bil en toen nog 1 op haar andere, net zo lang tot mijn beide billen 10 tikken gehad hadden.
Toen trok hij met 1 vinger aan mijn string, die daardoor strak tussen mijn schaamlipjes trok.
“Wat is dit?” vroeg hij streng.
“Een string, meester”.
Weer een klap op mijn kont.
“Jouw kut hoort beschikbaar te zijn en niet verstopt achter zo’n laf stukje stof” zei hij kwaad.
“Opstaan, nu!”.
Ik stribbelde omhoog en had een schuldgevoel over mijn stringetje.
“Uittrekken!” zei hij streng.
Hij kon mijn kutje zien glinsteren van het vocht toen ik het stukje stof langs mijn benen liet glijden.
Ik had knikkende knieën van dit alles.
Hij wees naar de prullenbak in de hoek. “Daar hoort dat thuis”.
Gehoorzaam gooide ik mijn string weg.
Ik mocht weer tegenover hem gaan zitten, met mijn rokje nog omhoog gestroopt. Mijn blote, gespankte billen, deden pijn op de stoel.

“Dat zit daar te lekken op mijn stoel!” zei hij weer streng.
“Kun je spuitend klaarkomen?” vroeg hij direct daarna.
“Nee, dat kan ik niet”. Hij maakte een aantekening en keek er een beetje teleurgesteld bij.
“Dat zullen we je dan moeten leren”.

“Wie gaf je billenkoek in je fantasietjes?”.
Ik moest even nadenken. “Mijn man, leraren, een ex-vriend”. Hij vond het fijn om te horen hoe ik me bloot gaf.
“Nog verdere fantasieën?”.
Ik bloosde maar zei niets. “Nou?” drong hij aan.
“Ruw gegangbanged worden, heb ik vaak over gefantaseerd”.
Hij glimlachte en noteerde het.

Toen stond hij op en streelde door mijn rode haren. Vanaf boven keek hij neer op mijn decolleté. “Zijn ze puur natuur?” vroeg hij.
“Ja, meester”.
“Welke maat?”
“Een 80D, meester”.
“Laat ze aan mij zien!” zei hij streng.

“Nee dat wil ik niet” protesteerde ik.
Hij pakte mijn haren. “Je moet nog veel leren, sletje”.
“Ga daar staan en trek eens eerst die schoenen uit. Want die hak hoort veel hoger!”.
Ik ging met mijn nog steeds ontblootte onderljf voor hem staan en trok mijn schoenen uit.
“En die rok. Had zeker de helft zo kort gemogen”. Hij wenkte dat die ook uit moest en dat deed ik gehoorzaam.

Uit zijn bureaulade pakte hij een rijzweepje. En tikte er zachtjes mee op tafel.
“Je bloesje uit, nu!”.
Ik had geen keuze en ontknoopte mijn lichtblauwe bloesje van boven naar onderen, tot beide kanten opzij vielen en mijn kanten BH nog in het midden vast zat.
Het blouseje legde ik aan de kant en ik wist wat er komen ging.
Toch wachtte hij nog even en kwam hij dichterbij.
Hij voelde aan mijn benen, mijn volle billen. Mijn buik mijn nek en aan het kant van mijn BH. Overal streelde hij en gaf hij kleine keurende kneepjes.
“Uit nu!” zei hij, terwijl hij weer afstand nam. Geschrokken maakte ik zelf het sluitinkje op mijn rug los en liet de BH van mij afvallen, wachtend op het oordeel van de meester.
Hij bleef even kijken en kwam toen dichterbij om mijn borsten te keuren. Hij kneedde ze eens flink en pakte er 1 stevig vast en gaf er een gemene klap op met zijn vlakke hand.
“Au!” riep ik en trappelde met mijn voeten.
“Stil jij!” zei hij streng en ging rustig door met voelen en strelen.
Uiteindelijk kwam hij bij mijn tepels. Rustig speelde hij ermee. Hij draaide er zachtjes aan, dat vond ik verrassend fijn, maar toen draaide hij precies tot waar het pijn begon te doen.
Ik beet op mijn lip om me netjes stil te houden.
“Mijn opdrachtgever heeft daar speciale wensen mee” zei hij.
Opdrachtgever? Gaf iemand hier opdracht toe? Wie? Haar baas?
“Ik heb genoeg gezien” zei hij en gaf haar een envelop.
“Hierin zit een adres daar ben je morgen om 6 uur, begrepen teefje?”
Dit keer bestond er geen twijfel over dat hij geen Eefje gezegd had.
“Ja, meester”.
“Je belt alle afspraken na werktijd voor deze week af”.
“Morgen draag je het kortste rokje dat je hebt en hakken die hoger zijn dan tien centimeters en slipjes, die draag je niet meer!”.
“Ja, meester” zei ik weer gehoorzaam.

Hij legde de envelop op het midden van de tafel en liet me er voorover overheen buiten.
“De volgende keer hoef ik niet tweemaal te vragen of jij je tieten laat zien, toch?”.
“Nee, meester” zei ik schuldbewust.
Hij pakte de rijzweep en zei dat ik mee moest tellen. Eerst vijf op mijn linker bil. Toen vijf op mijn rechter bil. Ik schreeuwde het getal bij iedere klap en mijn mascara begon uit te lopen van de tranen.
“Elf, meester” zei ik toen de tweede set begon.
Uiteindelijk voelde het alsof mijn billen in brand stonden.
“Je mag gaan, sletje. Tot morgen”.