Hoofdstuk 9: De afspraak.

8u30. Miranda was weer op kantoor.

Ze regelde eerst en aantal zaken voor de management meeting die ze die ochtend nog had. Het beloofde een pittige vergadering te worden want er waren een aantal zaken die haar stoorden en die wou ze deze ochtend bespreken. Waarschijnlijk zou haar dat weer eens minder geliefd maken maar dat kon haar weinig schelen. De belangen van het bedrijf vond ze in dit geval belangrijker.

Om stipt 9.00 uur nam ze de telefoon en belde het nummer. Na drie maal te zijn overgegaan werd de telefoon opgenomen.

“Met Mario” werd er aan de andere kant gezegd.

“Dag Mario, je spreekt met Miranda van “Medicall international”. Ik zou je nog bellen naar aanleiding van het sollicitatiegesprek van gisteren.

“Oh, jaja” klonk het enigszins opgewonden aan de ander kant van de lijn.

Tot mijn spijt moet ik je echter melden dat ik heb heb besloten om niet met jou in zee te gaan. Ik wil namelijk iemand die fulltime voor mij aan de slag gaat en dat leek mij bij jou niet mogelijk.” Miranda was zakelijk. Ze kwam bij dit soort zaken ook altijd snel to the point want het had weinig zin om rond de pot te draaien vond ze. Misschien was dit ook wel een van de redenen waarom andere mensen haar een “harde tante” vonden”. Ze verbloemde de waarheid nooit.

“Ach schat, geen probleem hoor!” was het antwoord aan de ander kant van de lijn. Mario begreep het wel en hij had bovendien ook nog een ander aanbod liggen. Maar hij vond het wel fijn dat Miranda het nieuws zelf persoonlijk bracht. Hij kende namelijk heel wat bedrijven die met dit soort zaken minder zorgvuldig omgingen.

Na Mario succes gewenst te hebben met de vervolgstappen in zijn carrière hing Miranda op.

Bij het volgende telefoontje was de “harde tante” weer verdwenen.

Normaal gezien zou ze altijd eerst de kandidaat bellen die ze op het oog had. Maar nu was haar plan geweest om eerst Mario te bellen en daarna pas Tessa. Bovendien wou ze eerst nog eens met Tessa om de tafel zoals dat heet. Zou deze daarna niet meer geïnteresseerd zijn dan had ze besloten om maar geen personal assistent aan te nemen. Echt zakelijk kon je deze gang van zaken niet noemen. Het leek wel alsof haar verstand en hart twee verschillende wegen bewandelden.

Ze belde het nummer van Tessa. De telefoon ging twee maal over en Tessa’s voicemail verwelkomde haar. Daar had ze niet op gerekend. Zonder een boodschap in te spreken hing Miranda op en zonk in gedachten. Wat nu. Ze keek op de papieren op haar bureau. Verder met het voorbereiden van de vergadering dan maar. Die was om tien uur.

Plots ging de telefoon. De interne Lijn 2, dus het was haar secretaresse.

Enigszins kortaf zei Miranda “ja”

“Miranda? Ik heb Tessa voor jou... had jij haar gebeld?

“Oh, jaja dat was ik, geef maar door...” er klonk enige opwinding in haar stem. Een korte klik en de verbinding kwam tot stand.

“ Tessa? Hoi, hoi met Miranda.” Dat klonk eerder alsof ze met een vriendin aan de lijn hing dan met een sollicitant, dacht Miranda bij zichzelf.

“He, hallo” zei Tessa op een bijna speelse wijze.

‘Ik bel nog even over het gesprek van gisteren. Ik eu... ben er nog niet helemaal uit, er zijn nog wat dingen die ik met jou wil bespreken” Miranda kreeg het weer enigszins warm... “kunnen we misschien eu.. eens lunchen of zo?”

‘Oh, natuurlijk ja, dat lijkt me leuk” klonk het aan de andere kant van de lijn.

Miranda beet even op haar lip. “en wanneer eu.. kan je? ... vandaag?” Ze had lang getwijfeld of ze dat wel wou vragen want het leek alsof ze gehaast was en zo wou ze niet echt over komen.

Even was het stil aan de andere kant “Ja hoor, dat lijkt me leuk en het kan.” Het antwoord van Tessa klonk opgewekt. Miranda kreeg enigszins verlichting. Ze bespraken de details en zouden elkaar om 13u30 in het centrum van Utrecht bij Delphi's Lunch & Diner, op het Neude treffen. Een zaak waar Miranda vaker heen ging om te lunchen. Ze kende immers de eigenaar. "

Miranda liep naar het toilet. Ze moest even tot zichzelf komen want om een of andere rede had het telefoontje nogal wat spanning in haar veroorzaakt. Ook op haar blaas. Tijdens het gesprek had ze haar luier gewoon nat voelen worden wat haar nog meer opwinding had bezorgd.

Ze sloot het hokje en tilde haar rok op. De zwarte panty zat strak over het luierbroekje. Nu ze, een tijdje terug, bij de Albert Heijn nog wel, de Tena lady pants plus had ontdekt droeg ze bijna iedere dag zo’n broekje. Ze had ontdekt dat deze veel geschikter waren om onder haar gewone kleding te dragen dan Alway’s discreet underwear. De ladypants konden meer hebben en ze was nu minder bang om door te lekken. Iets waar ze thuis geen probleem mee had maar op kantoor wou ze dit vermijden. De pants voelden ook een stuk echter aan, meer alsof het echte luiers waren. Ze stroopte haar nylon een eindje omlaag en al zittend op het toilet wreef ze met haar hand langzaam over de voorkant van de natte luier. Ze zuchtte. Ze voelde het vocht tegen haar schaamlippen. Wat voelde dat heerlijk. Ze werd altijd opgewonden van het natte gevoel. Vroeger vond ze het al fijn om in haar broek te plassen, nu was haar motto min of meer “Hoe natter hoe geiler”. En doorlekken, sinds de gebeurtenissen een aantal weken geleden vond ze het nog opwindender dan anders, het vocht wat zich in de luier verspreide, haar kont die nat werd, de plas die vervolgens langs haar dijen liep, haar kletsnatte natte kut.

Ze zuchtte nogmaals. “Neen, beheers je Miranda. “Dit kun je niet maken nu” dacht ze bij zichzelf”. Ze kon immers niet te lang wegblijven van het toilet. En als er ditmaal iemand zou binnenkomen en ontdekken waar ze mee bezig was zou het avontuur waarschijnlijk ook anders aflopen. Geen happy end in elk geval.

Ze stond recht, scheurde het broekje aan de zijkanten zodat ze het makkelijk kon verwijderen en propte het snel in een plastic tasje wat ze speciaal had meegebracht. De plastic tas ging vervolgens diep in haar handtas waarna ze er een reserveluier en een zakje vochtige doekjes uithaalde.

Miranda luisterde aandachtig, er was nog steeds niemand. De volgende handeling ging wat moeizamer en luidruchtiger wist ze ondertussen uit ervaring en ze wou niet dat iemand haar bezig hoorde of zag onder de toiletdeur door. Met een paar doekjes veegde ze snel over haar schaamlippen en kont. De aanraking gaf haar kleine kriebeltjes. Ze bleef net wat langer in de buurt van haar clitoris vegen. Ze ging zitten. De aanraking van haar billen met de koude toiletbril bezorgde haar een rilling. Snel maar voorzichtig om geen “ladders” te maken stroopte ze haar panty verder omlaag en werkte één voet naar buiten. Nu kon ze het nieuwe luierbroekje snel, over de panty heen, omhoog trekken, vervolgens de panty weer aantrekken en haar rok laten zakken. Ze begon er ervaring in te krijgen vond ze van zichzelf.

Miranda verzamelde haar spullen, controleerde of ze niets vergeten was en liep het toilethokje uit. Na zich nog even gefatsoeneerd te hebben voor de spiegel was ze helemaal klaar voor de meeting.



Hoofdstuk 10: lunch

Enigszins aan de late kant reed Miranda de regenachtige stad in. De meeting was pittig geweest en er waren wat vervelende woorden gevallen, maar zoals altijd had ze de brokstukken gelijmd, besluiten genomen en de controle over de situatie genomen. Met meer dan een uur vertraging was de vergadering afgelopen.

Gehaast, wat een lichte frons op de wenkbrauwen van haar secretaresse had verwekt, stopte ze haar spullen in haar handtas en attaché koffer. ‘Ik heb nog een afspraak buiten de deur, ik zie je waarschijnlijk pas maandag weer’ zei ze tegen Paula. “Verbind je eventuele telefoons door naar mijn gsm?”

‘Doe ik, fijn weekend’, Paula dook weer achter haar computer. ‘Misschien ging ze weer stiekem chatten met haar man’ dacht Miranda. Ze had Paula al een aantal maal betrapt op het chatten. Maar net als de vorige keren besteedde ze er ook nu niet veel aandacht aan, zolang het werk maar gedaan werd vond ze het wel kunnen. Of was het wel haar man... ‘Paula deed de laatste tijd soms een beetje vreemd’ dacht Miranda bij zichzelf.

De lift bracht haar naar de parkeergarage.

20 minuten later parkeerde ze haar auto in de Bijenkorf en liep snel naar het restaurant. Nog voor ze de zaak inliep zag ze Tessa al aan het raam zitten. De eigenaar verwelkomde haar kort en ze liep naar het tafeltje aan het raam.

‘He, daar ben je’ Tessa stond op en er volgden drie kussen.

Kriebels in Miranda’s buik waren het gevolg. Tessa zag er weer prachtig uit vond Miranda. Een zwarte jurk tot net boven de knie met een wit vogelmotief, bruine laarzen met een kleine hak. Haar eigen grijze mantelpak stak een beetje af tegen het speelse van Tessa.

‘De vergadering liep zeker uit?’

‘Oh, je bent ook al helderziende’ Miranda hijgde van al het gehaast. Langzaam kwam ze een beetje bij. De ober was snel aan hun tafel.

De drankjes werden op tafel gezet en Tessa kwebbelde er lustig op los. Ze vond het best leuk om hier te lunchen, was hier ook nog nooit geweest. En dat ondanks het feit dat ze Utrecht vrij goed kende, ze woonde zelfs in de buurt. Miranda voelde zich steeds meer relaxed met de aanwezigheid van deze vrolijke jonge dame. Het was alsof ze rust en gemoedelijkheid bracht in haar eigen rusteloze en hectische bestaan. Tegelijkertijd wakkerde Tessa ook iets aan wat Miranda in geen jaren had gevoeld. Miranda maakte een complimentje over Tessa’s jurk. Ze kreeg vervolgens de details te horen van een heel klein maar fijn winkeltje waar dit soort spullen kon kopen. En ook “speciale” dingen die je nergens anders kan krijgen zei Tessa er op een wat vreemde wijze achteraan. Ze gaf geen verdere verduidelijking.

‘Maar wat wou je nu nog vragen?’ het was Tessa die ten slotte de gemoedelijk sfeer doorbrak.

‘Oh, wel ik...’ Miranda was plots een beetje van slag. Tessa keek haar doordringend aan en kwam wat dichter bij.

‘Je weet dat je geheim veilig is bij mij, he... of heeft het daar niets mee te maken?’

Miranda keek Tessa enigszins verlegen aan.

‘Toch wel, ik eu... je weet die... luiers ...’ Miranda kwam niet uit haar woorden. Iets wat ze normaal nooit had.

‘Ja, je draagt graag luiers, dat had ik al door en is geen probleem hoor...’ Tessa, nam het gesprek over. ‘Nou ja luiers, je had een luierbroekje aan, da’s niet echt een luier he, dat kan beter...’

Miranda voelde zich beschaamd maar tegelijkertijd was ze opgewonden. Dat merkte ze aan alles. Haar hart klopte sneller, ze had het warm en haar luier was weer nat. Maar ditmaal was het niet omdat ze er in had geplast.

‘Ik... durf geen echte luiers te dragen op kantoor. Ik ben bang dat ze opvallen.’

‘Ah, maar dan heb je waarschijnlijk niet de juiste luiers. Ik kan je wel helpen om de juiste te vinden hoor!’ zij Tessa enigszins fluisterend. Ze keek er speels bij alsof er pretlichtjes in haar ogen zaten. Het leek voor Miranda alsof Tessa er veel meer van afwist.

Miranda keek opzij, enkel tafels verder zat een grote, enigszins slonzige man. Een bouwvakkers type met een ongeschoren kop en verwilderd haar schoot er door Miranda heen. De man aan het tafeltje keek haar even aan en dook vervolgens weer in zijn krant.

Miranda richte zich weer tot Tessa, de lunch was ondertussen gebracht.

‘Ik heb nu wat anders’ Miranda had nog moeite om openlijk met iemand anders over haar ‘geheim te praten, maar het leek Tessa totaal niet te deren. Niets kon haar blijkbaar van haar stuk brengen

‘Ah, wat heb je dan nu om?’ Vroeg ze quasi nonchalant. ‘Want ik neem aan dat je nu ook geluierd bent?’

Nog steeds enigszins verlegen over het onderwerp antwoordde Miranda ‘Tena lady pants’

‘Oh, die ken ik nog niet’ Tessa nam een grote slok van haar glas wijn. ‘Zullen we er nog eentje bestellen?’

Het gesprek ging verder. Over koetjes en kalfjes, over vrouwendingen, over Medicall international over wat ze daar zo allemaal deden, over Miranda’s vele reizen voor het bedrijf en over hoe een personal assistent Miranda hierbij kon helpen. En ook over Tessa’s overleden moeder. Die, vrijzinnig als ze was, blijkbaar een grote invloed op haar had gehad. Ze had haar dochter geleerd niet te oordelen over andere mensen, ook niet als deze een compleet andere mening hadden. Bovendien vond ze dat, als je zelf respect wilde, je dat ook terug moest geven, ook al is de mening van de andere tegenstrijdig met je eigen belangen. Uiteraard moet je jezelf wel verdedigen als de andere je kwaad wil doen, maar vaak lost luisteren een groot deel van de problemen op.

Miranda luisterde inderdaad aandachtig. Ze was een control freak. Dat was al zo vanaf de kleuterklas had haar eigen moeder haar eens verteld. Maar voor het eerst in haar leven kreeg ze nu het gevoel dat ze de controle kon loslaten. Tessa bracht iets in haar teweeg waardoor er een innerlijke rust ontstond, ook als stond ze bij wijze van spreken, in vuur en vlam. Ze had het gevoel alsof ze ditmaal haar ziel kon weggeven.

Het gesprek werd alleen even gestoord door omvallende bierglazen aan het tafeltje van de grote slonzige man. Hij vloekte in een vreemde taal en ging in gebrekkig Nederlands een discussie aan met de ober die hem ten slotte een nieuw biertje - de hoeveelste al? - bracht. Vreemde kerel fluisterde Miranda... ‘ach niet oordelen he’ zei Tessa. Ze lachte en Miranda volgde haar voorbeeld. Wat de man nors hun richting deed opkijken.

‘Even naar het toilet’ Tessa stond op ‘daar heb jij het makkelijker he!’ Miranda kreeg een kleur want ze dacht dat de halve zaak het gehoord had.

‘Jezelf verschonen hier op toilet is niet echt handig denk ik. De hokjes zijn aan de kleine kant, je breekt vast je nek.’ Tessa was terug van het toilet en was nog steeds in een giechel bui. ‘Of hoeft het nog niet?’ Ze keek met een iet of wat schaapachtige blik naar Miranda.

De wijn had ondertussen bij Miranda ook haar werk gedaan en ze had de luier gebruikt tijdens het gesprek, steeds kleine beetjes proberen plassen want een stortvloed kon hij waarschijnlijk niet aan. Het steeds moeten stoppen was wel geen fijn gevoel en het gaf haar zelfs pijn in haar buik. Of was ze misschien ongesteld? Neen dat kon niet dat duurde nog een week.

Miranda kreeg weer een blos op haar wangen. ‘Ja, eigenlijk moet het wel’ zei ze enigszins verlegen. Maar je hebt gelijk, de toiletten hier zijn niet echt handig voor dat soort zaken.

Tessa keek haar even aan. ‘Hm.. ik heb wel een oplossing hoor... als je die wil? Maar dan moeten we even ergens ander heen. Of moet je nog naar kantoor?’

Miranda zei niets keek Tessa aan. ‘Is goed’ kwam er na een tijdje uit haar mond. En neen ze hoefde niet meer terug naar kantoor.

Plots vond ze het vreemd dat ze eigenlijk nog niets van kantoor gehoord had. Meestal als ze uit lunchen was werd ze meerdere malen gebeld. Nu was er geen enkel telefoontje geweest. Ze keek op haar telefoon. Geen gemiste oproepen maar wel twee app berichten van Paula. “Akkoord ontvangen op jouw voorstel van deze ochtend” was het eerste bericht en “meeting volgende week donderdag op het hoofdkantoor in New-York gaat door, fijn weekend” stond in het tweede bericht. Ze keek er even voldaan. Haar acties van de afgelopen dagen waren succesvol geweest.

‘Neen, ik hoef niet meer terug naar kantoor.’ Zei ze nogmaals.


‘Dan moeten we maar afrekenen’, Tessa begon in haar handtas te rommelen maar Miranda was ineens helder. ‘Hee, ik betaal de rekening hoor! Ik heb jou immers uitgenodigd.’ Ze liep naar de kassa en na een kort onderonsje met de eigenaar pinde ze het bedrag en liep terug naar het tafeltje.

Tessa stond al recht met Miranda’s jas in hand en hielp haar deze aan te trekken. ‘Even oefen als personal assistent he’ giechelde ze.

Samen liepen ze de zaak uit. Nagestaard door de vreemde man die aan zijn zoveelste biertje toe was.

Het regende ondertussen zachtjes. Tessa loodste Miranda door een aantal Utrechtse straten en bleef na een tiental minuten lopen voor een mooi en oud Herenhuis staan. Het pand was duidelijk gerenoveerd. ‘Hier moeten we zijn!’ Tessa viste een sleutelbos uit haar tas opende de voordeur en liep naar binnen. ‘Kom erin’ zei ze tegen Miranda.

Miranda liep de gang door en kwam in een ruime woonkamer. Ze draaide zich om ‘woon je hier?

Tessa glimlachte ‘klopt, hier kan je makkelijker verschonen he!’

Hoofdstuk 11: Tessa’s home

Miranda stond enigszins besluiteloos in de woonkamer. Ze keek rond. De woonkamer was wat minder strak dan haar eigen woning, maar het geheel zag er warm, uitnodigend en vrouwelijk uit. Een houten vloer een aantal tapijten en wanden met frisse roze kleuren. Sommige muren waren geverfd ander behangen met een vrolijk motief. Verder stonden er een paar bloemstukken, verschillende staande lampen en kandelaren, Laura Ashley bankstellen en gordijnen. Geen designer dingen maar er was duidelijk over de inrichting nagedacht.

Op een lage dressoir stonden een aantal verjaardagskaarten... een van de kaarten toonde het getal 27. Plots herinnerde Miranda het CV van Tessa waarin haar geboortedatum stond. Ze was afgelopen week jarig geweest. ‘11 jaar!’ schoot er door het hoofd van Miranda ‘ze is 11 jaar jonger dan ik.’

‘Misschien kan ik dan even de badkamer gebruiken?’

Tessa stond ondertussen in de halfopen keuken in de koelkast te rommelen. Ze kwam terug met twee glazen en een fles wijn waar duidelijk al van gedronken was. ‘Dat komt wel he!’ Ze schonk de glazen vol en gaf er eentje aan Miranda. ‘En als je doorlekt is het niet zo erg, niemand die het hier ziet’. Ze giechelde weer meisjesachtig.

Miranda werd er verlegen van maar ze voelde de warmte in haar hart langzaam bezit nemen van de rest van haar lichaam. Ze wees naar de kaarten ‘nog gefeliciteerd met je verjaardag’

Miranda tilde haar glas even op ‘Woon je hier alleen?’

‘Bedankt, de taart is op en jawel, helemaal alleen!’ was het antwoord van Tessa. Ze liep terug naar de keuken en viste uit een van de kastjes een zakje borrelnootjes.‘ ik heb wel nog een paar nootjes’.

‘Leuk huis heb je’ Miranda keek door de schuifdeuren naar de kleine tuin. Door de regen zag het er een beetje troosteloos uit maar ze vermoedde wel dat het een aangename plek zou zijn als de zomer in het land was en de zon volop scheen. Een lekker beschut plaatsje.

‘Dank je wel’ zei Tessa. ‘Boven is er ook nog een klein terras. Wil je de rest ook even zien?’

‘De keuken heb je al gezien, de rest zit hogerop.’ Tessa liep de trap op die naast de keuken zat. Miranda volgde haar. Boven kwamen ze in een gang waar een aantal kamers aan grensden. ‘Mijn werkkamer, met terras’ zei Tessa, aangekomen bij de eerste kamer. Hiertegenover zit de badkamer.

Miranda liep de werkkamer in. De kamer zag er al even vrouwelijk uit als de woonkamer maar was een stuk minder opgeruimd, duidelijk een werkkamer. Er stond ook een bankstel waar allerlei kledingstukken over hingen, maar het was vooral het bureau en de rekken met kleding die de aandacht van Miranda trokken. In tegenstelling tot haar eigen bureau was dit bureau niet alleen een stuk rommeliger maar ook een stuk groter. Toen ze beter keek merkte ze op dat het eigenlijk een grote oude tafel was, waarschijnlijk wel antiek. Aan de ene kant stond een laptop, er lag een iPad en allerlei ander spullen die ze niet onmiddellijk kon thuisbrengen. In het midden lagen verschillend grote vellen papier met iets wat leek op patronen. Er lagen ook uitgeknipte stukken stof op. Aan de ander kant van de tafel stond een grote naaimachine. In een hoek op een lage kast lagen verschillende rollen met stof.

Op zoek naar enige uitleg draaide Miranda draaide zich om maar Tessa was verdwenen.

Ze keek verder de kamer rond en liep naar de rekken met kleding. Dit was duidelijk geen standaard kledij. Dat zag ze onmiddellijk. Er hingen verschillende rokken met vreemde pasvormen, dingen die op korsetten leken, een paar witte blouses, en allerlei soorten lederen kledingstukken met vooral veel gespen. Ze zag ook lingerie in de vorm van een aantal jarretel gordels. En er hingen verschillende mooi nylons en stay-up’s over het rek. Eronder stonden een aantal laarzen met ook hier vooral heel veel gespen en touw.

Aan de muur naast de kledingrekken hingen diverse afbeeldingen en posters. Miranda bekeek ze en haar oog viel op een van de posters waarop een vrouw in verschillende soorten vreemde maar toch sexy kleding stond. Het leek nog het meest op een kruising tussen een cowboy outfit en iets uit de industriële revolutie rond 1880. Toen ze beter keek zag ze dat de vrouw op de foto’s Tessa was die de verschillende outfits droeg. Wat vooral het meest opviel was de hoog opgesneden voorkant van de jurken die ze droeg. Op sommige was er zelf helemaal geen sprake van een voorkant en zag je het korset wat ze droeg. Miranda kreeg het er weer warm van en vond het geheel om een of andere reden heel opwindend.

Onder de poster stond “My steampunk collection”. Miranda staarde enige tijd naar de poster

‘Een uit de hand gelopen hobby’ Tessa stond achter haar en keek over haar schouder mee.

‘Steampunk?’ Miranda keek Tessa vragend aan.

‘Ja, ik maak steampunk kleding.’ Omdat Miranda haar vragend bleef aankijken bracht Tessa enige verduidelijking ‘Steampunk is een subcultuur in de gothic scene gebaseerd op fantasie en fictie. De term verwijst naar de tijd dat stoomkracht de primaire krachtbron was, de kleding zit dan ook vol met typische elementen uit 1900. Het loopt tegenwoordig een beetje uit de hand want er is nogal wat vraag naar.’

‘Jij en gothic?’ Miranda fronste haar wenkbrauwen en keek Tessa bedenkelijk aan.

Tessa lachte ‘haha, een subcultuur he... echt gothic hoeft het voor mij niet te zijn hoor. Iets teveel zwart. Maar ik vind het vooral ... sexy...’

‘Oh, ah, ja sexy is het zeker...’ Miranda keek Tessa aan. ‘Het staat je geweldig’ ze bloosde licht. Of kwam dat door de wijn.

‘Maar eu... de badkamer was toch die kant op he?’ Miranda wees naar de deur aan de andere kant van de gang.

Tessa keek haar aan. ‘Klopt, maar we gaan eerst ergens anders heen, kom!’ Tessa draaide zich om en liep de werkkamer uit. Miranda, enigszins verbouwereerd, volgde haar.

Ze liepen een andere kamer in, duidelijk een slaapkamer. De kamer was een stuk kleiner dan haar eigen slaapkamer. Er stond een grote kast waarvan een deur openstond, maar haar aandacht werd onmiddellijk getrokken naar het bed.

Miranda’s mond viel enigszins open en haar hart begon nog sneller te kloppen. Op het opgemaakte bed lag een luiermatje en ernaast stond een teiltje met water, lag een washandje, zeep en een aantal luiers.

‘Nou, zullen we jou even verschonen?’ Tessa wees naar het bed. ‘Dan kan je meteen ervaren hoe mijn assistentie voelt ... en beslissen of je me aanneemt of niet..’ ze keek Miranda uitdagend aan.

Verlegen en onzeker stond Miranda in de kamer. Gelukkig nam Tessa weer het initiatief.

Als bevroren voelde Miranda hoe Tessa het jasje van haar mantelpak uittrok. Ze vouwde het netjes op en hing het op een stoel in de hoek van de kamer. Tessa’s warme handen gleden tussen de rand van de rok van Miranda’s mantelpak, vonden de knoopjes en maakten deze vaardig los, de rok viel op de grond.

De herinneringen aan wat enkele weken geleden gebeurd was kwamen terug bij Miranda. Ze hoorde Tessa zeggen ‘stap maar uit de rok en ga liggen op het luiermatje.’ Haast als een robot ging ze zitten op de mat en met een klein duwtje van Tessa lag ze snel op haar rug.

Op commando schoof ze nog iets omhoog en voelde ze hoe Tessa haar voeten vast pakte en haar pumps los maakte. Deze werden netjes onder de stoel geplaatst waar ook haar rok en jasje reeds op lagen. Vaardige handen maakten de knoopjes van haar blouse los. Waardoor Miranda’s mooie blauwe, met kant afgewerkte bh, zichtbaar werd. Ze voelde hoe de bh eventjes werd aangeraakt en hoorde Tessa zeggen ‘mooie bh hoor, heel sexy ...’

Miranda leek te zweven op een wolk. Ze liet zich meevoeren door de vaardige handen van Tessa die nu ook haar panty vastnam en deze op een haast strelende wijze langzaam uittrok. ‘D’er zit een ladder in’ hoorde ze Tessa zachtjes zeggen. ‘ik heb wel een nieuwe voor jou...’

Miranda lag op haar rug, haar benen opgetrokken. De natte tena lady pants werden doorgescheurd en ze lag bijna naakt op het bed van een vrouw die ze amper kende. Tessa bekeek de pants. Leuk en interessant’ zei ze ‘Moet ik ook eens proberen. Maar nu gaan we voor het echte werk he.’ en ze wees naar de luiers die naast het hoofd van Miranda lagen.

Miranda keek opzij, ze zuchtte. Ze voelde zich intens gelukkig en voor het eerst sinds een heel lange tijd geheel ontspannen. Alsof alle stress van haar was afgegleden. Veilig in de armen van deze jonge vrouw die ze geheel vertrouwde.

Ze voelde een hand tussen haar benen die zacht over haar schaamstreek streelde. Een golf van warmte en genot stroomde door haar lichaam. ‘Hm’, hoorde ze Tessa zeggen. Ze zag vervolgens hoe deze opstond, de kamer uitliep en een minuut later terugkwam met iets wat op een spuitbus en een scheermesje leek.

Tessa nam terug plaats op het bed en keek Miranda glimlachend aan. ‘Geschoren, maar er staan stoppeltjes he... dat kan beter.’ Weer streek Tessa’s hand over haar schaamlippen. Miranda voelde hoe een nat washandje tussen haar benen werd gewreven en hoe een vaardige hand vervolgens haar hele schaamstreek begon in te smeren met scheerschuim. Zacht en langzaam. Ze liet het zich gewillig ondergaan zonder ook maar even te protesteren. Geheel overgeleverd aan Tessa.

Alsof ze het dagelijks deed hanteerde De jonge vrouw het scheermes. Vaardig en resoluut werd Miranda op haar meest intieme plaats onder handen genomen. Ze genoot als nooit tevoren, was geen momenten angstig. Ook niet toen Tessa haar schaamlippen vastnam en het mes er liet over glijden.

De laatste restjes scheerschuim werden weggehaald met het washandje, een verzachtende crème werd aangebracht, wat poeder ging tussen haar benen en voor ze het wist zat er een luier om haar kont.

Miranda greep de uitgestoken hand van Tessa en kwam recht van het bed. Ze werd naar een grote spiegel geleid. In het spiegelbeeld zag ze een vrouw met een open blouse, een blauwe met kant afgezette bh en een witte luier. Tessa stond dicht achter haar en glimlachte. In de grote spiegel zag Miranda hoe handen over haar luier streken. ‘Zo, een goede luier voor overdag’ hoorde ze Tessa zeggen ‘valt niet op onder je rok, daar hoef je niet bang voor te zijn!’

Langzaam begonnen handen de knoopjes van haar blouse dicht te maken. Ze leunde enigszins achterover en voelde zich geborgen in de armen van de mooie vrouw achter haar. Ze sloot haar ogen en genoot van elk moment.

Tessa liep naar de kast en kwam terug met een nieuw paar Nylons. Ze ging op haar knieën zitten en hielp Tessa met het aantrekken van de kousen. Na de rok en het jasje weer aangetrokken te hebben nam ze een stap achteruit en bekeek het resultaat. ‘Zo dat ziet er weer uit als een perfect plaatje!’

Miranda bloosde. Binnenin voelde ze haar hart als een wilde te keer gaan.

‘Kom, dan drinken we onze wijn beneden op.’ Miranda kwam weer enigszins tot zichzelf en nam het glas aan wat Tessa haar aanreikte. Ze keek naar rechts. In het onderste gedeelte van de kast stonden verschillende pakken luiers. Net zoals bij haar thuis.

—————

Miranda zat in de woonkamer op de bank en keek naar Tessa. Deze liep een beetje op en neer door de woonkamer alsof ze niet helemaal goed wist hoe het nu verder moest. Ze verplaatste een bloempot, zette wat kopjes ergens anders neer en keek even naar buiten. Het was nog steeds grijs maar gelukkig regende het niet meer. Voor het eerst zag ze er iets of wat onzeker uit dacht Miranda bij zichzelf.

Ook Miranda was nog niet helemaal bekomen van hetgeen er zo juist gebeurd was. Maar ze had zich wel al deels herpakt. En nam het initiatief.

‘Ik denk dat de test geslaagd is...’ Tessa keek vragend haar richting uit.

‘Ik, eu.. zou het leuk vinden als je mijn... assistente werd...!’ Miranda probeerde zo zeker mogelijk over te komen. Weer heerste er enige stilte.

‘Ik ook’ Tessa glimlachte. De dames keken elkaar aan.

De spanning in de lucht werd verbroken door het geluid van een telefoon.