Mevrouw van Dijk was niet populair in de straat. De oudere dame stond bij de jongere kinderen ook wel bekend als ‘de heks’. Ze zorgden er altijd voor om zo ver mogelijk uit de buurt van haar huis te blijven tijdens het spelen. Wee je gebeente als je bal bij haar in de tuin terecht kwam. Dan kwam ze scheldend naar buiten en de kans bestond dat je je bal nooit meer terug zag. Buurtbewoners zagen haar zelden, vaak alleen om boodschappen te doen. Maar niemand uit de straat nam de moeite haar te groeten. Zij was de buurvrouw die de direct de politie belde voor iedere vorm van overlast. Of het nu ging om een buurman die aan het boren was om een schilderij op te kunnen hangen of een buurtbarbecue waar de muziek te hard stond. Ze klaagde over auto’s die verkeerd geparkeerd stonden, vliegtuigen die laag over vlogen en vuilnis dat te lang aan de weg bleef staan. Het feit dat ze gek was op katten maakte haar bijnaam in de straat alleen maar meer ironisch.

Mevrouw van Dijk was inmiddels al 65, en 15 jaar alleen sinds haar man was vertrokken. Hij had eindelijk ingezien met wat voor zuurpruim hij was getrouwd, en had haar daarom verlaten voor een ander. Dat had haar gedrag en humeur uiteraard geen goed gedaan. In haar jongere jaren was ze een aantrekkelijke vrouw geweest. Stevige heupen, een heel klein beetje mollig en met een stel flinke borsten. Met haar leeftijd was er niet veel veranderd behalve dat haar borsten wat waren gaan hangen en en haar donkerblonde lange haar inmiddels helemaal grauwgrijs was worden. Haar gezicht weerspiegelde haar humeur met zure lijntjes en haar mond stond bijna altijd in een negatieve uitdrukking. Ze droeg meestal goedkope kleding uit de discountwinkels en droeg kleding die haar er nog ouder uit liet zien dan ze was. Ze was verder niet slecht verzorgd, maar wie haar zag kreeg niet het idee met een aardige oude dame te maken te hebben.

Het was voor de buren dan ook soms een opgave om deze dame in de straat te hebben. Het was een levendige jonge buurt, waar met mooi weer altijd wel ergens een tuinfeest was, tot ergernis van Mevrouw van Dijk. Op een dag kwam het huis naast Mevrouw van Dijk te koop te staan, en vanwege de populariteit van de wijk duurde het ook niet zo lang tot het werd verkocht. Mevrouw van Dijk, die al meermalen had geklaagd over die grote vrachtauto in de straat toen de buren verhuisden, was zeer sceptisch over hoe de nieuwe eigenaar zou uitpakken. De oude buren waren in elk geval redelijk rustig geweest, al hadden ze niet veel aan hun tuin gedaan. Dat dat kwam omdat de buren niet graag in de achtertuin zaten omdat ze geen gemopper van haar wilden horen, drong niet tot haar door. Toen de nieuwe bewoners hun spullen naar binnen brachten sloeg de schrik haar dan ook om het hart.

Het was een jong stel, begin 30. De vrouw was licht geblondeerd en zonnebank bruin. Ze droeg een laag shirtje en een BH die haar decolleté duidelijk toonde, en een skinny spijkerbroek met hakken. Haar partner was een stevig in de spieren zittende vent, hoofdhaar kort geschoren, en hij droeg een strak t-shirt en een grijs-witte camouflage broek. Maar wat Mevrouw van Dijk het meest zorgen baarde, was de grote hond die ze bij zich hadden. Het leek op een Mastiff, en het dier trok enthousiast aan zijn riem om alle nieuwe geuren om hem heen te ontdekken. De man hield hem met moeite in touw. Glurend van achter haar gordijnen mopperde Mevrouw van Dijk al in zichzelf: “Dat kreng gaat zeker elke nacht liggen blaffen, en mijn schatje lastig vallen.” Ze streelde haar lievelings kat Mientje die ze in haar armen hield. Het dier spon tevreden. Om haar voeten draaiden 2 van haar andere katten, de vierde lag in haar mand bij de verwarming. “Ik zal er voor zorgen dat jullie geen last hebben van dat mormel,” zei ze tegen haar katten. “Dat beest zal zich gedragen of ik zorg er persoonlijk voor die hij een muilkorf krijgt.”

Die avond al begon het geklaag. De hond was uiteraard zeer onrustig door alles wat er in ‘zijn’ nieuwe huis gebeurde. En toe de buurman de deur naar de achtertuin open had gezet zodat het dier dit kon verkennen was het hek van de dam. Blaffend rende het dier het huis en de tuin door. Mevrouw van Dijk belde na een half uur lawaai met de politie. De agent aan de andere kant van de lijn had het verhaal van Mevrouw van Dijk al vaker gehoord en zuchtte toen hij hoorde wie hij aan de lijn had. “U moet er maar even aan wennen, het is een nieuwe omgeving voor de hond, als we nog maar klachten krijgen komen we wel even kijken.” Boos hing Mevrouw van Dijk op, ze voelde zich steeds minder serieus genomen als ze de politie belde. Kwaad ging ze in haar luie stoel zitten en zette de TV hard aan om de andere herrie maar niet te hoeven horen. Gelukkig was de hond stil toen ze naar bed ging. “Misschien moet ik gif in de tuin gooien voor dat mormel.” dacht ze nog vlak voor ze ging slapen.

Twee dagen later werd er in de straat weer een barbecue en tuinfeest gegeven. De buren hadden de nieuwe bewoners uitgenodigd om hen welkom te heten,wat ze met veel plezier hadden geaccepteerd. Mevrouw van Dijk werd vanzelfsprekend niet uitgenodigd, maar ze zag al hoe laat het was toen ze zag dat de buren een paar huizen verderop vlaggetjes aan het ophangen waren. Inwendig mopperend liep ze snel door naar huis.

Die avond kroop ze zoals gebruikelijk vroeg in bed. Van buiten klonk de muziek van de buren nog altijd. Mevrouw van Dijk deed haar best om het te negeren om in slaap te vallen. Ze voelde het getrappel van haar katten op haar dekbed. De dieren kwamen altijd bij haar slapen, en daar kwam ze door tot rust. Ze viel in slaap maar schrok na een tijdje wakker toen de hond van de buren in de tuin begon te blaffen. “Nu is het genoeg!” dacht ze bij zichzelf. Ze stapte uit haar bed en begon richting de trap naar beneden te lopen. Haar katten waren geschrokken van haar plotselinge vertrek. Ze sprongen achter haar aan van het bed en draaiden nerveus om haar blote voeten. Toen viel haar op dat het er maar 3 waren. Mientje was er niet bij. Nu kwam het wel vaker voor dat Mientje aan de wandel was en pas laat binnen kwam door het kattenluik. Plotseling werd ze overvallen door een beangstigende gedachte: Wat als die hond Mientje te pakken had genomen? Ze was het gewend om dwars door de tuinen van de buren te lopen dus misschien had ze zich nu per ongeluk in de tuin van de buren begeven net nu de hond daar zat. Ze haastte zich naar beneden in haar versleten nachtjapon en trok snel haar pantoffels aan. Zover het nog kon rende ze naar de achterdeur, deed deze van het slot en stapte de tuin in.

De tuin van Mevrouw van Dijk werd van haar buren gescheiden door een coniferenhaag die nooit helemaal dicht had willen groeien. Door de bomen heen zag ze dan ook de rommelige tuin van de buren. Er was een klein stukje slecht verzorgd gras en de rest was betegeld. Tegen de schutting aan de andere kant van de tuin stonden een paar mountainbikes. De hond stond te blaffen en te grommen met zijn aandacht gericht op iets wat zich tussen de fietsen verscholen had. Ze hoorde nu ook het geblaas van een kat en ze zag een plukje witte vacht: Dat was Mientje! Mevrouw van Dijk wist even niet wat te doen. Als ze nu de politie ging bellen kwamen die waarschijnlijk te laat. Het feest was nog in volle gang, door de muziek en de afstand kon niemand daar iets horen. Dus de buren waarschuwen hun hond terug te roepen ging ook niet lukken. Ze moest dus zelf ingrijpen.

Mevrouw van Dijk wrong zich tussen de coniferen door. Haar nachtjapon bleef hangen achter wat scherpe takken maar ze trok zo hard als ze kon om er doorheen te komen, ze moest en zou Mientje redden van die hond. Ze was hier zo op gebrand dat het geen moment in haar op was gekomen om iets naar die hond te schreeuwen en hem zo af te leiden. De versleten stof van de japon gaf het op een scheurde tot het kledingstuk als een nutteloze lap om haar heen hing. Een BH droeg ze ‘s nachts nooit, en haar Hema-onderbroekje had ook al betere tijden gekend. Ze rukte zich los van de takken en viel toen op haar knieën op het grasveldje.

De hond merkte de plotselinge beweging en draaide zich met een sprong om, en hij blafte luid. Mientje maakte van de gelegenheid gebruik om met grote sprongen de afstand naar de veilige tuin van Mevrouw van Dijk af te leggen. Mientje bekommerde zich hierbij niet om haar baasje en flitste langs haar tussen de stammen van de coniferen door.

Gelukkig, een zorg minder, dacht Mevrouw van Dijk. De hond sprong nu echt op haar af en duwde zijn sterke lijf tegen het hare. Ze wankelde en probeerde weg te kruipen van het grote dier. Ze zette daarbij een hand op een flard van haar japon en deze scheurde nog verder. Ze was nu zo goed als naakt, haar borsten zwaaiden onder haar lichaam terwijl ze kroop. Ze deed een poging zich om te draaien en op te staan.

De hond vermaakte zich kostelijk. Eerst was dat rare harige beest al in de tuin gekomen. Helaas wilde die niet met hem spelen en verstopte het zich waar hij niet bij kon. Maar nu kwam dit aardige mens met hem spelen. Hij kende haar niet maar ze leek hem heel erg leuk. Eens kijken of ze wilde spelen net zoals zijn baasjes.

De hond sprong tegen de rug van Mevrouw van Dijk, en ze zakte weer door haar knieën. Het grote lijf van het dier gleed langs haar lijf naar beneden. De wrijving werd het al verrotte elastiek van haar onderbroek te veel, dus deze knapte en begon mee naar beneden te rollen. Op handen en voeten probeerde ze weer terug te kruipen naar de haag, haar onderbroek flodderde hierbij langs haar benen naar beneden en maakte het haar lastig om door te kruipen. Weer sprong de hond op haar rug, ze voelde de hijgende hete adem in haar nek en ze durfde niet meer te bewegen uit angst dat het dier in haar nek zou happen. Nu begon ze zachtjes te jammeren van angst, hoe moest ze hier nou uit komen?

De hond was dolenthousiast dat dit mens zo leuk mee speelde door ook op handen en voeten te kruipen. Hij rende een rondje om Mevrouw van Dijk heen en pauzeerde toen even. Ze leek wel een beetje op een hond. Hij zag alleen geen staart. Hij rook een bijzonder geurtje vanaf haar achterkant en begon dit dan ook enthousiast met zijn snuit te verkennen. Na een paar keer snuffelen gaf hij een lange lik met zijn tong. Wat een aparte smaak! Hij begon gulzig verder te likken.

Mevrouw van Dijk hapte geschrokken naar adem toen ze plotseling die natte neus tussen haar billen voelde, gevolgd door zo’n hete natte tong. Dit kon toch niet! Ze moest maken dat ze weg kwam. Er ging een rilling door haar heen en haar ledematen trilden van de spanning. De hond maakte van de gelegenheid gebruik om door te likken. De kont en de harige snee van Mevrouw van Dijk werden glibberig van het speeksel. Ze voelde tintelingen die ze al 15 jaar niet meer had gehad. Haar gejammer veranderde van toon, ze kon af en toe een klein kreuntje nauwelijks onderdrukken. Maar toch drong het ten volle tot haar door wat er met haar gebeurde. “Oh nee… nee.. nee.. oh… oh… oh nee niet doen stom beest...oh niet doehoen…” Ze raapte haar kracht bij elkaar en kroop weer verder naar voren.

De hond had inmiddels de smaak te pakken. Het deed hem erg denken aan lang geleden, toen hij een teefje proefde, dat leek hier een beetje op. Als gevolg daarvan was de hond meer dan een beetje opgewonden geraakt, en was het puntje van zijn dierlijke pik uit zijn schacht gekropen. Maar nu het teefje voor hem er vandoor ging, wist hij wat hij moest doen. Want in zijn ogen was ze er helemaal klaar voor om gedekt te worden!

Met een sprong kwam de hond weer op de rug van Mevrouw van Dijk terecht, en hij klemde zijn voorpoten stevig om haar lichaam om te voorkomen dat ze verder kroop. De poten drukten tegen haar borsten en de nagels krasten in haar zij. Ze voelde zijn achterlichaam dansen tegen haar achterste, en een klein hard puntje stootte steeds feller tegen haar aan totdat het haar precies op de juiste plek raakte. “OOOH!” kermde ze toen ze doorkreeg dat het een hondenlul was die langs haar clitoris wreef. Het ding werd harder en groter en na een paar keer wrijven kwam er een beetje vloeistof uit wat het extra glibberig maakte in haar kruis. Ze probeerde nog weg te kruipen maar daardoor bracht ze de paars-rode pik alleen maar in de juiste stand. Toen de hond nog één flinke ruk met zijn voorpoten gaf stootte hij diep in de kut van Mevrouw van Dijk.

Zo was Mevrouw van Dijk al jaren niet meer opgevuld. “OH NEE GATVERDAMME!” riep ze. “GA VAN ME AF STOM KRENG! GA AF! GA AF!” maar dit was tegen dovemansoren. De hond begon zijn achterlijf met stijgend tempo op haar in te stoten. Mevrouw van Dijk voelde hoe zijn pik bleef groeien en steeds makkelijker in haar gleed. Ze voelde hete straaltjes uit de hondenpik spuiten waardoor haar kut begon te soppen en de hond steeds makkelijker in haar stootte. De pijn die ze even had gevoeld zwakte nu af en werd vervangen door een gevoel dat ze al lang niet meer had gehad, namelijk het gevoel van een harde neukbeurt. Maar dit kon toch niet, dit was een hond die dit deed, dit mocht niet… “Oh wat smerig, een viespeuk ben je… oh...oh… Oh hou ooooop…” kreunde ze, maar ze was niet bij machte om iets te doen.

Ze werd keihard volgepompt en hoe langer de hond doorging hoe zwakker haar weerstand werd. Het gejammer ging hoe langer hoe meer over in geil gekreun. Wat was dit lang geleden, zelfs haar man had haar niet zo hard genomen… Hoe kon ze dat nou denken?? Ze wilde boos worden op haarzelf maar de hond ramde toen net zo hard dat haar kut begon te krampen. Ze stond op het punt om klaar te komen! Haar lijf begon te trillen en het was alsof haar onderlichaam onder stroom kwam te staan en de vonken door haar lichaam vlogen. “Owwww zo diep zit je…. oh zo diep…. ja doe het… diep… in meeeee…AHHHHHH!”

Voor het eerst in jaren kwam Mevrouw van Dijk klaar. De hond trok zich hier niets van aan en stootte alleen maar verder. Mevrouw van Dijk begon te kermen van het ongekende genot van deze stevige neukbeurt. “Ohhh… Ohhh… Ohhh... Neuk me vies beest, neuk me… Neuk me maar! AAHHH JE… JA IK KOM WEER!” Ze had nooit verwacht dat ze zo snel weer zou komen. Ze bleef hete straaltjes geil in haar kut voelen spuiten, en de hond bleef maar rammen. Ze voelde haar snee verder opensperd worden toen de hond er een dikke prop aan de basis van zijn lul tegen aan drukte, en door alle nattigheid en de pure wellust waarmee hij haar neukte lukte het hem om die bal in haar oude doos te proppen. “OHHHHHH Ik… IK KAN NIET MEER! OWWW…” Mevrouw van Dijk dacht echt dat ze gek zou worden. Maar ze wist nog niet dat dit ook voor de hond alles was wat hij kon hebben. Hij bleef nog een minuut neuken, en begon toen piepend te janken. In een keer voelde Mevrouw van Dijk een hete kwak zaad vanuit die harde hondenlul in haar kut spuiten. Het blijft maar komen, en ze voelde zichzelf er helemaal mee vol lopen. Wat was dit een ongelofelijk gevoel. Nog nooit in haar leven had ze dit meegemaakt. Haar lijf tintelde en ze greep onderlangs naar haar eigen kut om zich snel met haar vingers over haar clitoris te wrijven. Met de nog nakloppende hondenlul in haar snee kwam ze voor de derde keer klaar. Ze trilde en schokte zo met haar lijf dat de pik van de hond met een zuigend geluid uit haar kut schoot, waarna een vloedgolf heet hondengeil over de vingers van Mevrouw van Dijk naar beneden in het gras gutste.

De hond keek tevreden naar het lekkere teefje. Hij liep een rondje om haar heen en ging braaf in de hoek van de tuin liggen. Zo, dat was leuk zeg. Hij begon zijn pik schoon te likken. Hij hoopte dat dit vrouwtje gauw weer zou komen.

Mevrouw van Dijk kwam hijgend overeind. Haar grijze haar zat door de war, haar nachtjapon kon ze weggooien. Wat er nog over was van haar onderbroek griste ze gauw weg terwijl ze voorzichtig weer door de haag terug naar huis kroop. Ze had geen idee wat ze hiervan moest denken. Maar het had wel lang vergeten gevoelens in haar wakker gemaakt. Nu pas voelde ze hoe vermoeid ze was. Eerst maar naar bed. Morgen zou ze eens goed moeten overdenken wat ze met deze ervaring moest doen.

In de keuken van de buren stond een figuur grijnzend te kijken hoe Mevrouw van Dijk terug naar haar tuin ging. Vanuit de donkere ruimte had ze alles goed kunnen zien zonder ontdekt te worden. Met een stijlvol gelakte nagel drukte de buurvrouw op de ‘Stop’ knop van haar camera telefoon. Misschien zou dit filmpje erg handig zijn voor als Mevrouw van Dijk weer eens kwam klagen...