Kirsten fietst in het schemerende avondlicht richting huis. Ze komt net terug van haar knutselclub, waar ze wekelijks heengaat om haar avonduurtjes te vullen en omdat ze het erg leuk vindt. De 16-jarige Kirsten is enig kind en krijgt veel aandacht van haar ouders. Leren kan Kirsten erg goed, bijna elk vak staat ze gemiddeld een 8 en daarom is het ook eigenlijk al zeker dat Kirsten overgaat naar het volgende leerjaar. Dat Kirsten een echte studiebol is is niet zo vreemd. Haar ouders Victor en Sandra vinden het belangrijk dat Kirsten het goed doet op school en helpen haar daarom bij alles wat met school te maken heeft zodat ze goede cijfers krijgt. Kirsten is met haar uiterlijk ook echt het type meisje dat veel leert. Ze heeft een vrij grote zwarte bril die er vrij nerderig uitziet. Verder heeft Kirsten lang zwart haar, dat licht golvend over haar schouders loopt. Groot is Kirsten niet, met haar 1,51 is ze ook nog eens de kleinste van haar klas. Wel is Kirsten slank, maar heeft ze een vrij grote D cup, wat eigenlijk niet echt bij haar kleine lichaam past, waardoor ze behoorlijk opvalt. De jongens in haar klas pesten haar er zo nu en dan wel mee en noemen haar namen als Pamela, omdat de enorme borsten daar wel wat van weg hebben omdat het afsteekt tegen haar lichaam.

In de klas is Kirsten daarom ook een stil meisje, haar huiswerk maakt ze altijd al zodra ze thuis komt, of zelfs nog in de les als nog die bezig is en ze daar de kans voor krijgt. Echt goede vriendinnen heeft Kirsten niet, althans niet in haar klas. Op de club waar ze haar knutselavondjes doorbrengt heeft ze een vriendin waar ze het wel aardig mee kan vinden. Tamara is haar naam, maar ook al gaan ze op de knutselavondjes goed met elkaar om hebben ze elkaars huis nog nooit gezien... Jongens daar wil Kirsten niks van weten... Meestal maken ze haar belachelijk of maken ze grapjes over haar. Toch is dat best vreemd, want Kirsten heeft een prachtig gezichtje, erg onschuldig en verlegen, maar toch een mooi gezichtje. Ook bij de meisjes is Kirsten nou niet bepaald de leider van de groep. Na de gymlessen in de douches heeft Kirsten ook wel gezien dat ze niet bepaald voorloopt op iedereen. De meeste meiden in haar klas hebben al een aardige bos schaamhaar tussen hun benen, of hebben het al regelmatig geschoren waardoor een flinke stoppeltjeslijn zichtbaar is. Zelf heeft Kirsten daar beneden vrij weinig haar, het is wel egaal bedekt, maar voor een meisje met zwart haar is het te verwaarlozen en zijn het maar dunne haartjes die amper opvallen. Qua borsten is Kirsten dan wel weer behoorlijk gevorderd vergeleken met de rest van haar klas. Kirsten heeft zonder twijfel de grootste van allemaal, maar de meiden uit haar klas maken er gelukkig geen lullige opmerkingen over.

In gedachten fietst Kirsten naar huis, en leunt ze met haar ellenbogen op haar stuur. Echt tempo zit er niet in, maar dat maakt Kirsten niet zo heel veel uit. Het meisje is moe van de inspanningen op school omdat er vandaag sport op het programma stond en ze hier totaal niet van houdt. Kirsten leest liever een boek in stilte, of maakt liever huiswerk dan dat ze moet sporten... Meestal wordt ze toch maar als laatste gekozen voor een team... Rustig trappen haar benen de pedalen rond, en komt ze maar moeilijk een helling op. Dan hoort het meisje wat in de verte, wat vreemd is omdat er in de directe omgeving vooral natuur is... Kirsten stopt en zet haar fiets neer... "Woef Woef" klinkt het zachtjes vanuit de begroeiing. Kirsten herkent het geluid en besluit wat verder te lopen. "Woef Woef WOEF WOEF!" Het geblaf wordt steeds harder, en Kirsten moet haar ogen goed laten wennen voordat ze de dichtere begroeide bosjes in gaat omdat het al aardig donker aan het worden is. Het geblaf wordt nog steeds harder en Kirsten moet haast wel vlak naast het dier staan. Dan kijkt Kirsten goed, en ziet in het inmiddels pikkedonker een grote hond staan aan een riem die vastgemaakt zit aan een boom. Ze had het dier nog bijna over het hoofd gezien omdat het beest helemaal zwart is, en enkel een witte streep over zijn neus en kop heeft lopen.

Het hart van Kirsten smelt, want ze houdt heel veel van dieren. Ondanks dat mocht ze nooit een huisdier van haar ouders, want "Dat zou toch maar teveel werk zijn zo'n beest" volgens haar moeder. Dan had Kirsten het alleen nog maar over een hamster gehad, laat staan een hond... "Ahh jongen ben je achtergelaten?" zegt Kirsten zorgzaam. De enorme hond laat een zacht gejank horen en likt Kirsten haar hand. Zorgvuldig knoopt Kirsten de hond van de boom los en neemt hem aan de riem mee. Met zijn prachtige grote blauwe ogen kijkt de hond Kirsten aan alsof hij wil zeggen "Ga jij maar voor, jij weet waar we naar toe moeten" Kirsten glimlacht als ze het dier dankbaar ziet kijken en neemt hem mee richting haar fiets. In het licht wordt het Kirsten duidelijk wat voor ras het dier is. Het is een prachtige zwarte huskyhond, met een duidelijk witte tekening op zijn kop. De pluimachtige staart heeft ook witte accenten er in, het is een prachtdier! "Waarom zou iemand jou hier achterlaten, je bent zo lief!" zegt Kirsten tegen het grote dier. Hoewel Kirsten aan de ene kant heel blij is met zo'n grote hond is ze toch ook wel ietwat angstig. Het dier is vergeleken met de kleine Kirsten een monster, en zou haar in no time in flarden kunnen scheuren als hij dat zou willen. Toch ziet Kirsten dat de hond keurig afgericht is en zelfs nederig op haar overkomt...

"Ga je mee?" vraagt Kirsten aan de hond. Het dier houdt zijn kop vragend scheef en begint zachtjes te hijgen om af te koelen. Kirsten stapt op haar fiets en begint te trappen. Gelijk geeft de hond vol gas en trekt hij Kirsten aan de riem keihard mee. "HOOOO rustig!" piept Kirsten als ze met een noodgang de helling opgetrokken wordt. De kracht waarmee de hond haar vooruit trekt is enorm, en nu snapt Kirsten gelijk waarom deze dieren met een sneeuwslee worden ingezet. De hond gaat met een noodvaart vooruit en Kirsten moet haar best doen om als ongetrainde hondenbegeleider het dier de goede kant op te krijgen. De remmen van haar fiets zijn zelfs maar net genoeg om het dier tot stoppen te krijgen. "Oké, we gaan dus lopen als dat beter gaat..." zegt Kirsten hijgend omdat het een aardige worsteling was met het dier aan de riem en aan haar stuur vast...

Doodop van het in bedwang houden van de hond loopt Kirsten de oprit van haar ouderlijk huis op. Meteen bedenkt Kirsten wat haar ouders hier van gaan vinden, die zullen niet zomaar blij zijn dat Kirsten een hond meeneemt... "Ik laat je heel even hier jongen..." zegt Kirsten die de riem vastknoopt aan het hekje bij de voordeur. Zelf loopt Kirsten naar binnen en roept ze haar ouders. "Nou dat is toch te bizar voor woorden dat ze zo'n prachtig dier voor dood achterlaten!" zegt Victor als Kirsten het hele verhaal aan haar vader heeft uitgelegd. "Nou wat je zegt schat!" zegt Sandra die het dier twijfelachtig wil aaien. Hijgend staat het dier af te koelen van het lopen en laat zich maar al te graag aaien. "We zullen toch wel even naar de dierenarts moeten met hem, kijken of hij gechipt is..." zegt Victor verstandig. Ja daar was Kirsten al bang voor, zo'n lief dier en dan pakt de dierenarts hem van haar af omdat hij van iemand anders is... "Ja, die hier vlakbij is ook in de avond open Victor, anders gaan jullie er even heen..." stelt Sandra voor. Zo gezegd zo gedaan, en 15 minuten later zitten Kirsten en de onbekende hond op de achterbank van Victor zijn auto.

"Nou of hij is niet gechipt, of ik kan hem niet vinden!" zegt de dierenarts na het volledig scannen van de husky. "Wat houdt dat in?" vraagt Kirsten. "Nou dat betekent dat het baasje niet te traceren is en we hem ook niet kunnen vervolgen voor het achterlaten van zijn hond..." zegt de dierenarts teleurgesteld. "En wat gebeurd er met de hond?" vraagt Kirsten gelijk. Victor kijkt zijn dochter vreemd aan, want Kirsten is normaal nooit zo'n prater! "Die kan naar een asiel, dan wordt hij goed verzorgd en zorgen zij voor een nieuw huis!" zegt de dierenarts tegen Kirsten. "Dat vind ik zielig, kan hij niet zolang bij ons blijven pap?" vraagt Kirsten aan haar vader. "Nou dat moet je dan ook eerst aan je moeder vragen, anders heb ik het straks gedaan!" zegt Victor lachend terwijl hij de dierenarts meetrekt in zijn grap. Kirsten krijgt de telefoon van haar vader en belt met haar moeder. Victor en de dierenarts blijven achter in de ruimte, totdat Kirsten een kwartier later weer binnenkomt. Het meisje glundert en komt naast haar vader staan. "Je hebt het voor elkaar he?" vraagt Victor aan zijn dochter. "Alleen als het van jou ook mag!" zegt Kirsten hoopvol. Victor denkt even na en zet demonstratief zijn duim en wijsvinger aan zijn baardje en doet alsof hij heel hard aan het nadenken is. "Nou vooruit, MAAR… je schoolwerk mag er niet onder lijden!" dringt Victor nog even aan.

"Yess!" zegt Kirsten blij. Er wordt wat papierwerk geregeld met de dierenarts en daarna mag de hond mee met Kirsten en haar vader. "Heb je al een naam voor hem?" vraagt de dierenarts als ze bijna de kamer uit zijn. "Ja, Wolf!" zegt Kirsten omdat ze het dier heel veel op een wolf vindt lijken. "Ja dat is een toepasselijke naam!" zegt de dierenarts lachend. Niet veel later zijn Kirsten en Victor weer thuis en mag Wolf eindelijk mee naar binnen. "Hij kan vanavond wel even in de bijkeuken slapen, ik heb een kleedje voor hem neergelegd!" zegt Sandra die trots is op haar werk. Er ligt een oud tuinstoelkussen op de grond, met daarop een kleed dat net groot genoeg is voor het kussen. Wolf loopt er gelijk naar toe en snuffelt er even aan. Een paar rondjes over het kussen stellen hem gerust, en het dier ploft neer. "Nou volgens mij is hij goedgekeurd!" zegt Sandra blij. Wolf sluit bijna direct zijn ogen en valt vredig in slaap. "Zo die was wel moe zeg..." zegt Kirsten ongelovig. "Ik ben trots op je lieverd, zonder jou was hij misschien wel doodgegaan in dat bos!" zegt Sandra blij. "Voor jou is het inmiddels ook bedtijd denk ik..." zegt Sandra als ze Kirsten ziet gapen. Kirsten poetst haar tanden en gaat daarna naar bed.

De volgende dag heeft Kirsten haar wekker vroeger gezet, want ze moet nu natuurlijk Wolf uitlaten. Als Kirsten aan haar ontbijt zit komt Wolf naast haar zitten en maakt een nerveuze indruk. "Ja jij wilt natuurlijk al uit!" zegt Kirsten begrijpelijk. Bij het woordje uit begint Wolf gelijk te blaffen en gaat hij staan. "Oh dat woordje ken je dus..." zegt Kirsten glimlachend. Met een boterham in haar ene hand en de riem van Wolf in haar andere hand neemt ze het dier mee voor een rondje. Het arme meisje wordt steeds bijna voorover getrokken, omdat Wolf veel sterker is dan zij. Het beest is opvallend gespierd en erg goed in vorm vindt Kirsten. "Rustig nou!" zegt Kirsten als het dier voor de zoveelste keer haar nog net niet omver trekt. Even verderop komt er een jongen aangelopen, deze loopt langs Kirsten en Wolf. Wolf begint zachtjes te grommen en zet zijn poten wijd uit elkaar en maakt neemt een dreigende houding aan. Als de jongen een huppeltje maakt omdat hij toch wel onder de indruk is van het dier, gaat Wolf weer normaal staan en loopt de jongen weer verder. "Waar was dat nou goed voor?" vraagt Kirsten aan het dier. Uiteraard komt er geen antwoord, maar voelt Kirsten zich eigenlijk best een beetje stoer met Wolf aan haar zijde...

Uitgeput komt Kirsten terug, het is geen makkelijke opgave om Wolf uit te laten. Kirsten pakt haar tas en gaat gelijk naar school omdat ze anders nog te laat komt ook. Wolf blijft piepend voor het raam staan en met een steek in haar hart moet Kirsten het dier tot haar spijt achterlaten. Voor het eerst kan Kirsten zich niet goed focussen op haar schoolwerk. Het is voor haar moeilijk want ze heeft tegen haar ouders gezegd dat haar school voor gaat, en nu zit ze toch alleen maar aan Wolf te denken... Nog nooit is Kirsten blij geweest dat de school uit was en fietst ze snel naar huis zodat ze Wolf kan uitlaten. Het dier is blij om zijn bazinnetje te zien en laat zich uitgebreid knuffelen. Kirsten maakt een rondje door de buurt heen, wat gelukkig al wat beter gaat nu Wolf zijn territorium een beetje afgebakend heeft. Toch is het een hele klus en is Kirsten behoorlijk bezweet door het tegenhouden van het enorme dier, en zou ze een douche wel op prijs stellen. Kirsten laat Wolf in de bijkeuken en knuffelt hem stevig. Daarna loopt het meisje naar de badkamer die zich boven bevindt. Kirsten zet de douche aan en gaat er onder staan. Als Kirsten klaar is droogt ze zich af en trekt ze een wat oudere onderbroek aan. Het is niet echt een bijzondere onderbroek, want wie gaat dat nou zien? Eigenlijk is het ding aan vervanging toe, want het ding is ietwat ruim en lubbert een beetje bij het kruis. Toch vind Kirsten het een fijne onderbroek en wordt hij dus nog niet weggegooid.

Kirsten schrikt zich rot als de klink van de badkamerdeur ineens omlaag gaat en de deur openzwaait. Kirsten snapt het niet want ze was alleen thuis en haar ouders zijn alle twee werken. Met één hand houd Kirsten haar tepels bedekt omdat ze toch één van haar ouders verwachtte. Het blijkt niet één van haar ouders te zijn, maar Wolf, die nonchalant naar binnen komt gelopen. Zodra hij Kirsten ziet verandert zijn houding echter en begint het dier imposant op Kirsten af te lopen. Kirsten snapt er geen hout van wat het dier probeert als hij een rondje om Kirsten haar benen loopt terwijl hij zijn vacht langs haar wrijft. Ineens likt Wolf de binnenkant van Kirsten haar bovenbeen, waardoor ze wat verward haar been weg trekt. Gelijk daar achteraan gaat Wolf op zijn achterpoten staan, en duwt hij tegen het kleine lichaam van Kirsten. Het meisje valt achterover en kan zich nog net aan de wasbak tegenhouden, zodat ze niet al te hard valt. "Hey lomperd!" zegt Kirsten geschrokken. Als Kirsten wil opstaan begint Wolf hard te grommen en ontbloot hij zelfs zijn tanden naar het meisje. Ineens ziet Kirsten een hele andere hond, en word ze een beetje bang van hem...

Als Kirsten op haar handen en knieën rust komt Wolf ook weer tot rust en stopt hij met grommen. Kirsten schrikt zich echter wel te pletter als ze het enorme lijf van Wolf tegen haar zij voelt wrijven, en de hond ineens over losse kruisje van haar onderbroekje begint te likken. "Oh nee..." fluistert Kirsten in zichzelf... Ineens gaat het heel snel en springt de zware Wolf op de kleine Kirsten. "Ahhhh!!!" kermt Kirsten als de nagels van Wolf hevig op haar dijen en zijkant van haar buik krassen. Kirsten weet wat Wolf van plan is, maar wil dit niet! Ze is natuurlijk nog maagd, omdat er geen enkele jongen is die wat met haar wil, en andersom ook. Nu heeft ze nog geen dag een hond, en wil deze heel wat meer met haar dan zij met hem wil! Wolf is extreem sterk en heeft Kirsten als een soort bankschroef vast met zijn poten. Desondanks weet Kirsten een manier te vinden om toch een soort van te kunnen kruipen, om zo hopelijk onder Wolf uit te komen. Dit merkt Wolf echter meteen en vindt dat niet echt een geslaagd idee. Dan voelt Kirsten de hete adem van Wolf in haar nek en voelt ze hoe twee ijzersterke kaken haar keel omsluiten. Deed, deed Wolf dit nou echt? Kirsten kan niet geloven dat de hond zo slim is, want zijn kaken houden haar nek stevig vast, maar zorgen er ondertussen ook voor dat ze gewoon kan blijven ademen en geen pijn heeft...

Wel is Kirsten doodsbang dat Wolf door zal bijten, daar heeft hij maar een seconde voor nodig... Dan voelt Kirsten waar ze al bang voor was, iets puntigs en stevigs drukt tegen haar schaamlippen, en weten die opvallend makkelijk te vinden. Ondanks dat Kirsten maagd is drukt de inmiddels 10 centimeter harde en stevige hondenlul tegen het stof van Kirsten haar onderbroekje en weet deze een aantal centimeters naar binnen te duwen. "Ohhh alsjeblieft! AUwwww!" kermt Kirsten, die pijn aan haar kutje voelt en ondertussen ook in haar zij van de krassende nagels van Wolf. Tot haar verbazing voelt Kirsten de penis van Wolf dieper in haar komen en voelt ze een scherpe pijn in haar onderbuik. Ook voelt ze haar kutje warm worden, niet alleen van binnen maar ook van buiten. Haar onderbroekje voelt ze langzaam doorweekt raken van voorvocht van Wolf, die met alle macht probeert om in het lichaam van Kirsten te komen. Wolf begint krachtig te stoten en met elke stoot voelt Kirsten haar onderbroekje strakker om haar lichaam getrokken worden, omdat Wolf met zijn pik bezig is de stof van haar broekje in haar kutje te drukken. "Auauaauaauaua stop alsjeblieft!" kermt Kirsten die nog steeds met haar nek in de dodelijke kaken van Wolf zit. Wolf is echter niet van plan te stoppen en drukt alleen maar harder.

Tien centimeter hondenpik zit inmiddels in het zojuist op een bizarre manier ontmaagde kutje van Kirsten. Het meisje boft nog dat de stof er voor zit, anders was zijn enorme knot samen met de rest van zijn enorme hondenpik er ook nog in geschoten... De tien centimeter zijn voor Wolf genoeg om klaar te komen, en als Kirsten Wolf voelt verslappen en haar onderbroekje verder doordrenkt voelt raken beseft ze dat het over is. Het zaad verzadigt de stof van haar onderbroekje en zorgt er voor dat zich een stroompje vormt op het laagste punt van de stof. Dit is de bovenkant van het elastiek rond haar middel, wat resulteert in een stroom dun hondenzaad, dat bij haar navel naar beneden op de tegelvloer van de badkamer druppelt. De kaken van Wolf gaan van haar nek af en Kirsten begint te snikken. Ze is zojuist door een hond ontmaagd... Wolf stapt van zijn nieuwe teefje af en begint zijn penis schoon te likken. Kirsten staat op en trekt het doorweekte onderbroekje weer uit. Meteen stapt het meisje weer terug onder de douche en begint zichzelf schoon te maken. Haar kutje voelt tintelend aan, maar gelukkig niet pijnlijk zoals Kirsten gedacht had. De striemen op haar zij en dijen zijn duidelijk zichtbaar, en smeert ze na het douchen in met een verzorgende lotion.

Kirsten bekijkt zichzelf in de spiegel en ziet aan haar rode ogen dat het zeer duidelijk is dat ze gehuild heeft. In haar nek staan diverse tandafdrukken duidelijk zichtbaar, niets ernstigs maar het moet even tijd krijgen om weg te trekken. Als Kirsten weer een onderbroekje aan heeft trekt ze daarna een joggingbroek aan en een shirt en vest. Dan gaat Kirsten naar beneden om aan het eten te beginnen. Kirsten kookt vaak voor haar ouders omdat ze alle twee rond 6 uur pas thuis zijn, en ze anders erg laat eten als ze dan nog moeten gaan koken. Daarbij vindt Kirsten het leuk om te koken, dus dat komt goed uit. Als Kirsten in de keuken aankomt ziet ze dat Wolf zijn kleed heeft opgepakt en dit neergelegd heeft in de keuken. Uitgeput rekt het dier zich uit en doezelt langzaam weg. Zo woest en wild zoals Wolf daarnet was, zo lief is hij nu... Kirsten zet het maar uit haar hoofd, het zal wel iets eenmaligs zijn geweest toch?