Een lang verhaal over het bouwen van een computernetwerk. Deel 1 is een introductie, zonder heftige momenten om iedereen te leren kennen.

Maandag morgen, eindelijk, dacht Jenny, terwijl ze naar het imposante gebouw voor haar keek. Na drie maanden plannen, was het gebouw klaar voor haar en haar team om het nieuwe computer netwerk te installeren. De afgelopen drie maanden was het programmeren, testen, dan opnieuw programmeren en opnieuw testen en zo bleef de cirkel lopen. Maar klaar zou het pas zijn als het volledig was geïnstalleerd en operationeel. Ze hadden nu een week, voordat de anderen het gebouw zouden betrekken, een week om alles in orde te krijgen.

Jenny keek naar haar team, inclusief haar “kleine” broertje waren het 7 man, eigenlijk jongens nog. JJ was de jongste met zijn 18 jaar en Ben was de oudste met 23 jaar, maar voor Jenny met haar 38 jaar waren het nog maar jongens. Ze hadden hard gewerkt om alles goed voor te bereiden en nu zouden ze de hele week samen doorbrengen in dit gebouw, werken, slapen en eten, totdat alles klaar was. Het ging een zware klus worden. Honderd vijfenzeventig computers installeren, allemaal aansluiten op het netwerk en dan zorgen dat alles werkt voor maandag ochtend, de dag van de officiële opening.

Jenny zag er goed uit voor haar leeftijd, misschien iets dikker rond haar middel maar haar lichaam zag er nog lekker strak uit, zeker dank zij haar werk in de sportschool en haar danslessen, die ze nog tot vorig jaar had genomen. Haar borsten stonden nog fier overeind, en ook haar kontje mocht er zijn. Jammer, dat bijna iedereen in de IT nog een kind was tegenwoordig, maar Jenny hield zich ertussen goed staande, zeker als je bedenkt dat zij nu de komende week opgesloten zou zijn met 7 jongens voor een hele week. Het zou een echt experiment zijn.

Als baas moest zij hier de orders uitdelen, en zelfs ondanks het feit, dat ze het team maar op tijdelijke contracten had ingehuurd, had ze haar groep stevig voortgedreven. Ze wist hoe ze over haar dachten, de ijsprinses, tiran en meer van die namen had ze van hen gekregen, maar als de zaken goed liepen, zeiden ze ook wel eens leuke dingen over haar en werd er gelachen.

Ze was eigenlijk niet eens zo een carrière vrouw, het was gewoon ontstaan en ze was net zo goed als iedere andere man. Maar haar toewijding aan haar werk had het wel moeilijk gemaakt om een privé-leven op te bouwen. Het duurde 8 jaar voordat Jenny de functie van hoofd van de IT Divisie gekregen had, 8 jaar van hard werken. Daardoor was ze menig vriendje kwijt geraakt. Er was ook geen man die voor haar zoveel betekende als haar werk, ze miste altijd gelijk haar werk, maar soms miste ze ook wel een fijn seksleven. Ze was niet preuts en had verschillende dingen geprobeerd in bed, maar het won het niet van haar werk. Toen dit project liep, was ze zelfs zo in haar werk opgegaan, dat ze pas na een week merkte, dat haar vriendje was weggegaan.

Het gebouw was zeker imposant. Gebouwd tegen de zijkant van een heuvel, stak het 10 verdiepingen omhoog, met parkeerplaatsen op de begane grond. Jenny en haar team zouden het netwerk vanuit de kelder opbouwen. De kelder lag onder de parkeerplaatsen, en was uitgegraven in de heuvel. De kelder had maar een muur met ramen, maar dat was dan ook een hele glaswand. Omdat het gebouw op een heuvel stond, hadden ze vandaar een prachtig uitzicht. Langs die wand was een balkon gebouwd, die boven de heuvel hing en van daar kon men al ver kijken over de heuvels en de velden. De andere drie wanden waren uitgegraven uit de heuvel. De hele verdieping was opgezet als een kantoortuin met glazen wanden, om ze optimaal te kunnen genieten van het licht van de ene wand. Links was een keuken en rechts bevonden zich douches en toiletten. De grote vergaderzaal in het midden zou deze week als ontspanningsruimte dienen. Er stonden wat oude banken en een grote tafel met stoelen, zodat het er wat comfortabel zou zijn.

Haar hele team stond op de parkeerplaats. “OK jongens, we gaan beginnen. In die vrachtwagen zit al het voedsel en andere voorraden, die we nodig hebben voor ons verblijf deze week, inclusief het bier. Maar dat is bestemd voor de slotdag, zondag, als alles klaar is. Dan houden we een klein feestje als beloning. Tommy, jij verzorgt de keuken, dus ik laat het aan jou over hoe je alles regelt daar. Het hoeft deze week geen picknick te worden, dus maak het wat gezellig voor ons. De luchtbedden zitten in een van de containers hier, zodra je ze gevonden hebt, kun je ze naar de kelder brengen. Tommy zal er voor zorgen dat onze lunch klaar staat, maar ondertussen wil ik dat de containers worden uitgeladen. John en Jake zijn hier al een week dus ze zullen jullie laten zien, waar alles naar toe moet. Succes.”

Terwijl ze stond te kijken, hoe iedereen aan het werk ging kwam Tommy naar haar toe en zei: “wat eten we voor lunch, zusje.”

Jenny keek naar hem, met zijn 19 jaar was hij een van de jongste van de groep, en haar kleine broertje,maar hij was, ondanks dat hij een beetje langzaam was, wel een voortreffelijke kok. Net als de anderen was hij speciaal voor dit project ingehuurd als kok, niet dat hij de kans zou krijgen om echt hoogstaande keuken te presenteren. “Ik denk dat het beter is dat je het aan hen zelf vraagt, Tommy, zij doen het zware werk, en wat mijzelf betreft, ik eet alles.”

“OK zusje,” zei hij. Hij keek naar haar met tederheid en zei dan: “is alles goed met je, je lijkt me wat te neer geslagen?”

Jenny glimlachte naar hem. “Nee, alles gaat goed met me, ik voel alleen de druk om alles op tijd klaar te krijgen. Ga jij maar naar je eigen gebied, ze zullen dadelijk veel honger hebben.”

Tommy liep naar zijn karretje vol met eten en duwde dat fluitend in de richting van zijn keuken. Jenny had nog twee jongere broers, maar ouder dan Tommy. Tommy was een nakomertje en het verbaasde haar altijd zeer, dat haar vader daar niet mee kon omgaan. Daardoor voelde ze zich altijd zeer betrokken op haar kleine broertje, soms bijna een beetje moederlijk.

Jenny liep naar haar kantoor en begon haar documenten te ordenen, hing de plannen aan de wanden en begon met haar eigen taak. Ze wist dat het niet eenvoudig zou zijn en ze had besloten om de groep gelijk stevig achter de broek te zitten, hoe meer ze deden in de eerste dagen, des te relaxte konden ze de laatste dagen werken, en hadden ze eventueel tijd voor onverwachte tegenvallers.

Nadat ze haar kantoor op orde had, liep ze naar de liften en ging naar boven om te kijken hoe het ging met het uitladen van de containers. Op de parkeerplaats voelde ze de wind, een wind van de heuvels. Ze vond het hier veel fijner, weg van de smog van de stad en de drukte, maar wel dicht bij de stad.

“Hoe gaat het Ben,” vroeg Jenny.

“Het schiet niet op, maar het lukt wel,” antwoordde Ben.

Ben was de oudste en teamleider, briljant met computers, maar hij was niet goed in organiseren. Alle zes de jongens waren dozen aan het laden in een van de twee liften, dan gingen ze omhoog en begonnen die dozen te verdelen over de kantoren. Omdat de Pc’s allemaal hetzelfde was deed het er niet toe naar welk kantoor ze gingen, maar als ze het zo deden duurde het nog een week voordat het allemaal op hun plaats zou staan.

“Het is hier nogal een zooitje, niet/” zei Jenny. “Je had dit wel wat beter kunnen organiseren hoor, Ben.”

Ben deed geen moeite om zijn ergernis te verbergen. “Wat bedoel je met een zooitje, dit is verdomme zwaar spul.”

Zonder er op te reageren zei Jenny: “Ben, jij en Fred gaan naar de bovenste verdieping met de spullen in de lift en laad die uit net naast de lift. Niet verdelen, alleen de lift uitladen. Gebruik je walkietalkies om te weten hoeveel er per etage nodig zijn, die laad je dan uit en ga door naar de volgende etage. Hup.”

Ben staarde naar haar en zij keek streng terug. Tenslotte riep hij Fred en samen gingen ze naar de lift.

Met een zucht van verlichting draaide ze zich om en zei: “John, jij en Jake zijn de sterkten, dus jullie laden de container uit, zet alles hier in de hal en laat het laden van de rest maar over aan deze twee. Charlie en JJ, jullie laden de spullen in de lift, zodra er een naar beneden komt en stuur hem weer naar de etage terug waar hij vandaan kwam. Ben zal je laten weten wanneer ze van etage wisselen. En nu vooruit, anders krijgen we ons werk nooit af.”

Ze liepen allemaal naar hun nieuwe posities, en nadat ze had geconstateerd, dat ze allemaal weer aan het werk waren, ging ze terug naar haar kantoor. Een paar uur later kwam Tommy haar kantoor binnen en meldde: “over vijf minuten lunch.”

Jenny greep haar walkietalkie en vijf minuten later was iedereen beneden. Terwijl ze met elkaar bespraken hoe ze deze geweldige taak tot een goed einde konden krijgen, werd het toch wel duidelijk, dat ze minstens 12 uur per dag zouden moeten werken. Dus ze spraken af de rest van de week van 8 tot 8 uur, lunch om twee uur, en avondeten om 9 uur, zodat ze allemaal de tijd hadden om zich wat te verfrissen.

Tijdens het eten vroeg Lenny, “en hoe gaat het met de containers?” Ben glimlachte en zei: “het gaat goed, de eerste is bijna leeg en ik denk dat ze allemaal tegen het einde van de dag leeg zullen zijn.”

Lenny was blij dat hij glimlachte, hij was gelukkig niet boos op haar. De sfeer was goed en, zoals altijd met deze groep, de grappen en grollen vlogen in het rond. Jenny had het gevoel, dat zij vaak het middelpunt van hun grappen was, maar ze liet het maar gaan, ze waren tenslotte nog maar jong en dat hoorde bij hun leeftijd.

De dag ging zoals gepland en om half tien zat iedereen te eten. “En nu een biertje, niet Jenny?” zei Jake. “Nee,” zei Jenny met een glimlach, “dat is voor ons slotfeestje”.

“Doe niet zo flauw,” zei Ben, “we hebben ons best gedaan, en het is snikheet hier in dit gebouw. Eentje maar.”

“Nu vooruit maar,” zei Jenny tegenstribbelend, “maar wel maar eentje, anders hebben we niets meer voor zondag.”

Tommy liep naar de koelkast en haalde er voor iedereen een blikje uit. “Ik niet Tommy,” zei Jenny. “Ik kan geen bier verdragen, dat gaat gelijk naar mijn hoofd.”

Dat was wel niet helemaal waar, ze werd er niet dronken van, maar het had een vreemd effect op haar zelfbeheersing, dus geen bier hier. Tommy lachte naar Jenny met een ik-weet-waarom blik, maar zei niets.

Gedurende de middag had Tommy alle luchtbedden opgeblazen en ze in de kamer gelegd. Jenny, de enige vrouw in het gezelschap, had haar bed in een leeg kantoor, wel met glaswanden, maar die waren wat afgeplakt.

Na het eten liep Jenny naar het balkon. Ze genoot van de avond. Anderen namen stoelen mee en kwamen ook op het balkon zitten. Ze praatten over alles en niets en tegen middernacht zei Jenny: “wel ik heb genoeg gehad, ik ga slapen.” Ze trok in het toilet een T-shirt aan en een korte broek en ging naar haar kantoor. Ze glimlachte toen ze terug liep. Jenny sliep altijd naakt en speciaal voor deze gelegenheid was ze deze kleren gaan kopen, om nog een beetje decent over te komen. Maar wat zouden ze er van zeggen als ze het wisten.

Dinsdag liep voorspoedig, alle Pc’s stonden in de kantoren, maar nu moesten ze worden uitgepakt en aangesloten. Tegen het einde van de dag zag Jenny, dat ze bijna een dag voor waren op haar schema, dus tijdens het eten, als een gebaar van waardering, liet ze hen allemaal 2 biertjes drinken. De sfeer werd erg gezellig omdat het werk lekker opschoot. De gesprekken gingen steeds meer over henzelf in plaats van algemene praatjes. Mannen onder elkaar, dacht Jenny en hield zich buiten de gesprekken.

Woensdagochtend riep Jenny Ben naar haar kantoor. “Morgen Ben, ik heb zitten denken wat de beste manier zou zijn om de verbindingen te maken. De server staat nu klaar, dus waarom begin jij niet op de derde verdieping samen met Charlie en JJ, dan begin ik op de negende met John en Jake.”

Ben dacht heel even na: “JJ weet niet veel van computers, maar dan kan hij de computers uitpakken, terwijl wij ze aansluiten. , ja ik denk dat dit wel gaat zo. Vertel jij het de jongens?”

“ Nee,” zei Jenny, “zeg jij het maar. Vraag wel aan John dat hij me belt, als er problemen zijn, ik moet eerst hier nog wat dingen regelen.” Ben groette en ging blij weg, eindelijk had hij een beetje verantwoordelijkheid gekregen.

Tegen het einde van de dag bleek het zo voorspoedig te zijn gegaan, dat Jenny tegen Tommy zei, dat hij pizza’s moest bestellen voor de groep. Toen de pizzakoerier verscheen, liep Tommy er met een verliefde blik naar toe. Toen de helm afging zag Jenny waarom. Onder de helm zat een mooi meisje met donkere ogen, ze glimlachte naar Tommy. John liep naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen. “Hi Babe. Let op iedereen, dit is Paula, de snelste pizzagirl van de omgeving. Ze heeft er ons vorige week ook al pizza’s gebracht”

Tijdens het eten kon Tommy alleen nog maar over Paula praten, maar niemand luisterde naar hem. Op verzoek van de heren gaf Jenny weer toe, en Tommy haastte zich naar de keuken voor een rondje bier. Toen hij terug kwam zette hij een fles wodka naast Jenny neer. “Die heb ik gelijk voor jou besteld. Dan kun je met ons meedrinken.”

Jenny keek geschokt naar Tommy. “En waarmee moet ik mixen?” vroeg ze.

“O, vergeten” zei Tommy, “maar ik kan een sinasappel uitpersen voor je.”

“ Laat maar,” zei Jenny, “ik drink het zo wel.”

Tegen het einde van het eten had ze twee glazen gedronken en ze voelde zich heel ontspannen als in jaren en deed gezellig mee met de gesprekken. Ze ging bij de anderen op het balkon zitten en genoot van de avond. De laatste dagen was het steeds warmer geworden en de jongens werkten nu in korte broek en t-shirt, en nu gedurende de avond waren de shirts niet meer nodig. Sinds Eddy was weggelopen was Jenny alleen geweest. Nu was het of de drank, of de hormonen, ze wist het niet zeker, maar ze zag links en rechts een lekkere bult in de broeken van de jongens, dus ze nam nog maar een slok om daar verder niet aan te hoeven denken.

“Vertel eens,” vroeg Ben aan Jenny, “waarom drink jij geen bier. Het is toch niet omdat je het niet lekker vindt?”

“Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet,” zei Jenny geheimzinnig.

“Tommy? zei Jake.

“Je houdt je mond,” zei Jenny tegen Tommy. “Laat ik dan maar zeggen,” zei Jenny tegen Ben, “dat we samen, het bier en ik bedoel ik, wat problemen hebben. “

“Dus het valt anders,” zei Jake, “net als vrouwen en wijn?” John reageerde gelijk. “Wat bedoel je, vrouwen en wijn?” Jake lachte, “wel, sommige vrouwen verliezen wat van hun beheersing als ze wijn drinken, en dat effect heeft bier schijnbaar op Jenny.”

“Dat heb ik niet gezegd,” zei Jenny gelijk heftig. “Maar het is wel waar,” zei Tommy lachend.

Ben leunde nieuwsgierig voorover en vroeg samenzwerend aan Jenny: “en wat deed je dan de laatste keer dat je bier hebt gedronken, kom op, vertellen.”

Tommy had ook zijn deel van het bier gedronken en begon aarzelend, “ze eh …..”

“Tommy,” schreeuwde Jenny, “heb het lef !!!!!”

Jake liep naar Tommy, sloeg zijn arm om zijn schouder en draaide hem weg van de anderen. Jenny sprong op maar Ben gaf haar een zet en ze viel terug in haar stoel. “Tommy, nee!” riep ze nog. “Ben, laat me los.” Ze probeerde op te staan, maar merkte dat Ben haar vast hield. Dan kon ze alleen nog maar lachen.

“Ik heb het,” zei Jake terwijl hij zich triomfantelijk omdraaide naar de groep, “ze ging op de tafel staan en heeft daar gestript.”

“Tommyyyyy” gilde Jenny, “nee!!!!

Wat”?” zei JJ, “onze Jenny een stripper, onze preutse koude Jenny . Dat geloof ik niet” en tegelijk begon hij rond de stoel van Jenny te lopen en het deuntje van de stripper te neuriën.

Alhoewel ze zich vreselijk opgelaten voelde, maakte er ook woede van haar meester en ze wilde zich verdedigen. “Ik ben niet de eerste die zoiets doet,” zei ze, “en ik heb ook een leven naast mijn werk.”

Ben ging voor haar staan en begon voor haar te zwaaien met zijn heupen op de maat van de muziek. Jenny wilde wegkijken, maar dan haakte Ben zijn duimen in de rand van zijn korte broek alsof hij deze wilde uittrekken. Jenny verslikte zich bijna in haar drinken, probeerde uit haar stoel te komen en weg van die bult zo vlak voor haar gezicht, voordat er nog meer tevoorschijn zou komen. Maar ze liep in de armen van Jake en John, en nu zat ze klem tussen drie heren. Ze kon een bult tegen haar achterste voelen en een tegen haar maag. Een beetje te laag om het lekker te vinden.

“Ok,” zei ze rustig, “Jake, laat me passeren, Ben laat me gaan.” Ze voelde zichzelf trillen, maar ze wist niet precies waarom. Ze was hier toch gewoon veilig. Ze voelde een hand op haar heup en Ben zei, “geen probleem Jenny, Jake, laat onze strip artieste passeren.” Jake stapte opzij met een brede grijns op zijn gezicht en Jenny liep naar haar kantoor, proberend zo rustig mogelijk en zelfzeker mogelijk te lopen. Ze ging achter haar bureau zitten en merkte ineens dat haar kutje nat was. Was het echt zo lang geleden, dacht ze.

Ben kwam binnen en gaf haar een glas wodka. “Ik dacht dat je dit wel nodig had,” zei hij.

“Dank je,” zei Jenny, “sorry voor mijn gedrag.”

“ Dat is in orde,” zei Ben, “we hadden allen een beetje plezier, dat is alles, we wilden je niet van streek maken.”

Toen Ben weer terug was, waren de lachers helemaal los, ten koste van Jenny. Maar ze begon nu wel beter van zich af te bijten. Ze moest accepteren dat klem zitten tussen drie jonge kerels best leuk was, maar om er dan van in paniek te raken? Of waren het al die bulten., nee laten we maar eerlijk zijn, het waren die erecties die langs haar streken, die waren de oorzaak van haar paniek. Raakte ze daar van opgewonden. Jazeker wel. Alhoewel, het was alleen maar leuk, niets zou er gebeuren, ze was hun baas en het waren maar jonge kerels.

Alles waar ze nu over moest denken was haar reactie en de stof die ze hen nu gaf om over te denken, dachten ze nu dat ze vrijpostiger tegenover haar konden worden? Er was maar een manier om dat te ontdekken. Ze dronk haar glas Wodka half leeg, haalde eens diep adem. Daarna liep ze haar kantoor uit en ging terug naar het balkon. Fred stond te praten met Charlie en JJ. Toen Jenny het balkon opliep, draaide hij naar haar toe: “hou je van voetbal, Jen?” Vroeg hij.

Daar was het, Jen in plaats van Jenny, dus ze waren over haar aan het praten. “Het is Jenny en geen Jen, en nee, ik hou niet van voetballen,” antwoordde ze scherp. Charlie lachte, “en waar word jij dan opgewonden van, afgezien dan van computers?” Ze besloot die hint niet te snappen. “O, ik hou van wandelen in de natuur, ik vind het hier ook prachtig, deze streek bedoel ik, het is hier rustig.”

“En wat voor boeken lees jij dan, Jen,” vroeg John vanaf de deuropening: “romans?”
De insinuatie was overduidelijk en ze besloot hem niet te omzeilen: “Alleen als het hete liefde is,” zei ze met een geïrriteerde stem, maar ineens realiseerde ze zich, dat ze misschien te ver was gegaan, maar daarvoor was het nu te laat.

“Zo, dus jij houdt van hete liefde,” zei Fred op een vertel-mij-meer toon. “In een boek,” zei Jenny, het kan wat toevoegen aan het verhaal, dat is mijn mening.” Ze probeerde de discussie weer op het rechte pad te krijgen, maar ze voelde dat het haar niet lukte.

“Nu, ik heb geen probleem met hete liefde,” zei JJ, “wat denk jij John? “

“Nee ik ook niet,” zei John, “hoe heter des te liever.”

Jenny merkte dat ze bloosde. “Jullie mannen zijn allemaal hetzelfde,” zei ze om te proberen de zaken wat te verdoezelen. “Jullie denken maar aan een ding, wat vrouwen betreft.” Op het moment dat ze het gezegd had, had ze er al spijt van. De jullie mannen gezegde was normaal pas het laatste, waar je naar greep als je argumenteerde met mannen.

“Maar ik was het niet, die het had over hete liefde, nietwaar Fred,” zei Charlie.

“Nee,” zei Fred, “volgens mij was jij het zelf Jen.”

“Ik was ….., ik geef het op,” zei Jenny en liep terug naar binnen, begeleid door hoongelach en gefluit. Hoewel ze zich boos voelde en gefrustreerd over haar eigen stomme gedrag, kon ze het niet laten om toch stiekem te glimlachen en ze wist dat dit maar het begin was, maar wat maakte dat uit, ze kreeg van binnen wel een goed humeur.

Ze nam nog een paar glazen en voelde dat het tijd werd om naar bed te gaan. Ze liep naar de badkamer om zich daar te verkleden. Toen ze deur van de badkamer weer open deed hadden al de jongens zich op een rij voor de deur geplaatst, en op het moment dat ze verscheen begonnen ze het muziekje van de stripper te zingen, samen met handgeklap.

Jenny werd op slag knalrood, maar ze was vastbesloten om hen geen overwinning te gunnen. “Ik slaap altijd naakt thuis, jongens,” zei ze, en ze liep met haar meest sexiest loopje naar haar slaapkamer, de jongens teleurgesteld achterlatend.

In bed lag ze te wachten op haar slaap, ze dacht na over de afgelopen avond. Ze moest toegeven dat ze gevleid was over de aandacht van zoveel jonge mannen. Ze kon niet ontkennen, dat het moment, dat ze klem zat tussen die drie jonge lichamen eigenlijk erg opwindend was, alleen ze zijn nog zo jong. Met die gedachte en een gelukkige lach op haar gezicht viel ze in slaap.

Wordt vervolgt