Dokter Brijs Nodigt Uit!

Deel 1

“Hallo, Nicole, zit jij hier nog altijd? Jij moest toch al lang naar huis zijn, is het niet?”
Ze was zo druk bezig met het opmaken van de briefing voor de ochtendploeg, dat ze de knappe dokter niet had horen binnenkomen in het kleine kantoortje. Haar hart klopte in haar keel en dat was heus niet alleen omdat hij haar had doen schrikken. Toch kon ze hem onmogelijk zeggen dat ze stiekem het werkschema van de artsen had ingekeken. Daardoor wist Nicole dat dokter Brijs nachtdienst had en bewust was ze wat langer gebleven, in de hoop hem tegen te komen.
“Ach dokter, je weet hoe dat gaat. Als hoofdverpleegster heb je eigenlijk nooit gedaan. Bovendien zijn de kinderen toch bij hun oma en dus is er niemand die thuis op me wacht.”
“Ja, ik begrijp het, Nicole. Soms heb ik echt met je te doen. Het zal heus niet eenvoudig zijn om twee kinderen op te voeden als vrouw alleen, zeker niet als je daar bovenop een fulltime job hebt zoals jij.”
“Ik red me wel, dokter. Dankjewel.”

Meteen had ze spijt van haar botte antwoord. Het was immers niet de schuld van dokter Brijs dat haar huwelijk een mislukking was geworden. Haar ex had niet genoeg gehad aan wat zij hem kon bieden. Hoe goed en hoe vaak ze ook haar best had gedaan om haar echtgenoot terwille te zijn in de echtelijke sponde, Harry was seksverslaafd en voor hem was het nooit genoeg. De eerste keer dat ze ontdekte dat hij naar de hoeren ging, had ze het hem nog vergeven. Ze was gezwicht voor zijn tranen van spijt en zijn eed op het hoofd van hun kinderen dat het de laatste keer was geweest. Helaas, al gauw bleek dat hij niet in staat was om zich daaraan te houden. Toen had ze begrepen dat hij nooit zou veranderen. Een leven lang samenleven met een hoerenloper zag Nicole absoluut niet zitten en scheiden was de enige oplossing.
Vijf jaar was dat intussen geleden en niets gaf haar het recht om haar gram te halen bij deze charmante dokter. Ze kende hem goed genoeg om te weten dat hij elk woord dat hij zojuist had gezegd, ook oprecht meende. Hij verdiende het niet om zo afgekapt te worden.
“Nicole,” klonk het berispend en even was ze bang dat hij een opmerking in die zin zou maken. Hij zei echter iets heel anders. “Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat jij me gewoon Herman moet noemen? Zeker als er niemand in de buurt is zou ik graag hebben dat jij die ‘dokter’ eindelijk eens achterwege laat. Beloof me dat je daar voortaan aan zult denken.’
“Euh…ja, Herman. Ik zal er aan denken.”

God, wat was ze weer nerveus. Dat gebeurde wel vaker als ze ergens alleen in een kamer was met Herman. Nicole vond het slap van zichzelf, al wist ze wel waaraan dat lag. Ze was bang om teveel van haar intiemste gevoelens aan hem te tonen. Ze vond hem een knappe en bijzonder sympathieke man, dat zeker. Toch had ze schrik om toe te geven aan haar verliefdheid, in de eerste plaats omdat ze absoluut niet kon inschatten hoe hij over haar dacht. Ze wist niet of hij ook op die manier iets voor haar voelde. Hij was altijd wel heel vriendelijk tegenover haar, maar was hij dat niet tegen alle vrouwen? Aan de andere kant had ze schrik om in een uitzichtloze dokter / verpleegster relatie verzeild te geraken. Hoe vaak hoorde je niet dat een dergelijke relatie uitdraaide op een heus drama?
Trouwens, wat moest zo’n knappe vrijgezel met iemand als zij. Die zat vast niet op een moedertje met twee kinderen te wachten, die kon wel wat anders krijgen. Dokter Brijs had aan vrouwelijke belangstelling geen gebrek. Er was heus nogal wat concurrentie, zelfs vanuit de eigen afdeling.
Uitgerekend vandaag had Sandra, het andere diensthoofd waarmee Nicole dagelijks van dienst wisselde, haar pochend verteld dat zij door dokter Brijs was uitgenodigd op het feest dat hij gaf ter gelegenheid van zijn veertigste verjaardag. Zelf was Nicole niet uitgenodigd. Was dat dan niet duidelijk genoeg? Ja toch?
Ze mocht haar opdringerige collega zo al niet, maar dat Herman die Sandra Tilborgs boven haar verkoos, dat deed Nicole meer pijn dan ze wilde toegeven.

Ondertussen had de dokter doorheen een aantal medische dossiers zitten bladeren. Blijkbaar was hij daarmee klaar, want hij kwam naar haar toe en leunde tegen de zijkant van haar bureau. Toen hij een hand op haar arm legde, keek ze op en zag ze zijn vriendelijke gezicht.
“Nicole,” zei hij, “het komt goed uit dat ik je vanavond tref. Ik heb namelijk nog iets voor je.”
Uit de zak van zijn witte doktersjas haalde hij een gekleurde briefomslag tevoorschijn en duwde die in haar hand.
Nicole’s hart sloeg een slag over. Zou het zijn wat ze dacht dat het zou zijn? Met trillende vingers maakte ze de enveloppe open en vliegensvlug gleed haar blik over de letters.
‘Het verheugt dokter Herman Brijs om u uit te nodigen…’ Verder kwam ze niet.
Dus toch! Het jubelde in haar hart en met moeite kon ze een opkomend traantje terugdringen. Een traan van blijdschap, welteverstaan.
“Kom je, Nicole? Kan ik op je rekenen?”
“Euh…Herman, ik …ik weet het nog niet.” Ergens wou ze toch niet al te gretig overkomen. “Het overvalt me een beetje … Waarom ik?”
“Waarom jij? Maar Nicole toch. Dacht jij nu echt dat ik de mooiste en liefste vrouw die ik ken er niet heel graag bij wil hebben? Zonder jou is dat feest gewoon niet compleet. Wat wordt het, Nicole? Kom je?”
“Goed dan, ik zal er zijn.” Zijn lieve woorden hadden haar over de streep gehaald.
“Mooi zo. Daar ben ik blij om en dus kan ik met een gerust hart weer aan de slag gaan. De plicht roept. Fijne avond nog en tot morgen.” Nicole keek hem na, als in een roes.

Eenmaal Herman het kantoortje verlaten had, begon Nicole de kaart opnieuw te lezen. Het feest was binnen drie weken. Het zou plaatsvinden in de foyer van hotel Belvedères te Brussel. Voor zover Nicole wist, was dat een van de mooiste en duurste hotels van de hoofdstad. Dokter Brijs keek dus zeker niet op een euro meer of minder. Het was zelfs mogelijk om te blijven overnachten en dat allemaal op zijn kosten. Dat laatste moest wel op voorhand gemeld worden in verband met de reservatie. Ze besloot dat ze van die gelegenheid om te blijven slapen gebruik zou maken, want een nachtelijke treinreis als vrouw alleen, dat zag ze niet zitten. Ze nam zich voor om het Herman morgen alvast te zeggen.

Die nacht sliep Nicole om half twee nog altijd niet. Haar jubelstemming was nog steeds niet over. In gedachten had ze Hermans woorden nog minstens tien keer herhaald.
‘De mooiste en liefste vrouw die ik ken,’ had hij gezegd.
‘Ach, Herman,’ mijmerde ze in zichzelf, ‘je moest eens weten hoe gelukkig je mij daarmee maakt.’ Ja, hij voelde meer voor haar dan louter vriendschap. Nou, zij ook voor hem. Wie weet zou ze weldra haar liefde voor de knappe dokter niet langer moeten verbergen.
Nicole liet haar fantasie de vrije loop. Zou het niet fantastisch zijn als hij uitgerekend op zijn verjaardag haar zijn liefde zou verklaren, en dat in het bijzijn van zoveel mensen? Ja, dat zou mooi zijn. In gedachten zag ze het al gebeuren hoe ze zich daarna in de uitnodigende armen van Herman zou storten. Sandra Tilborgs zou groen zien van jaloezie, dat wist ze wel zeker.

Nicole sloot haar ogen en liet toe dat haar intiemste gedachten haar handelen gingen bepalen. Het gebeurde de laatste tijd wel vaker dat ze, liggend in haar bed, toegaf aan de tedere gevoelens die ze koesterde voor ‘haar’ charmante dokter. Niet zelden gebeurde het dat ze dan haar nachtjaponnetje opstroopte en ze haar vingers zacht strelend over haar huid liet gaan. Ook nu, alleen … vannacht waren haar liefdevolle gedachten veel intenser en concreter dan anders. Ze zag het al gebeuren hoe dokter Brijs haar na zijn liefdesverklaring naar de dansvloer leidde en hoe ze, dicht tegen hem aan, vlotjes meeging op de tonen van een swingende foxtrot. Hoe hij haar tijdens de daaropvolgende slow nog strakker omarmde en haar ongegeneerd kuste … en dat voor de ogen van al zijn gasten.
Doordat ze haar handen op haar borsten drukte, voelde ze als het ware de druk van Hermans stoere borstkas op haar tieten. In combinatie met haar fantasie kon ze zich de fysieke aanwezigheid van de man van haar dromen probleemloos inbeelden. Anders dan gewoonlijk, voelde ze haar lichaam daarop reageren en voor het eerst sinds lange tijd voelde Nicole iets wat op lust en verlangen geleek. Toch wilde ze daar niet aan toegeven. Liever concentreerde ze zich op het vervolgen van haar fantasie.

Ja, het zou toch mooi zijn als het zo zou lopen. Ze zag zichzelf al aan Hermans arm hangen, terwijl hij één na één afscheid nam van zijn gasten, tot alleen zij twee nog overbleven. Ze zag hoe hij haar naar de lift leidde en hoe ze, eenmaal boven, als vanzelfsprekend op haar kamer en in haar bed belandden.
Dat beeld deed haar aarzelen. Zou ze het nog wel kunnen, vroeg ze zich af. Zou ze nog wel in staat zijn om zich aan een man te geven en daar zelf tegelijkertijd nog van te genieten ook? Na Harry had ze tot op heden geen man in haar leven meer toegelaten. Ze had daar ook nooit echt de behoefte toe gevoeld, tot op de dag dat dokter Brijs bij hen in het ziekenhuis op de afdeling was gekomen. Hij had haar sluimerende hormonenhuishouding helemaal overhoop gehaald.

Een siddering ging door haar heen toen ze zich inbeeldde hoe Herman over haar heen boog en zelfzeker bezit nam van haar schoot. Onwillekeurig schuurde ze haar dijen tegen elkaar op en de onmiskenbare stuwing in haar borsten deden haar zachtjes aan haar tepels plukken. Daardoor nam de warme tinteling in haar onderbuik nog toe. In een poging om haar schoot toch wat verkoeling te geven begon ze met haar bekken te wiebelen.
Het hielp niet en al helemaal niet toen ze zich ook nog eens ging afvragen wat voor een minnaar Herman zou zijn. Ze vermoedde dat hij er eerder eentje van de tedere soort was en vast geen geweldenaar. Als je zag hoe vaardig hij met zijn handen was aan de operatietafel, dan kon het haast niet anders dan dat diezelfde handen ook wel bekwaam zouden zijn om een vrouw op passende wijze te verwennen. Wellicht zou hij ook wel wat ervaring hebben, dacht Nicole. Dokter Brijs was altijd vrijgezel gebleven, maar het kon haast niet anders dan dat hij wel wat avontuurtjes zou hebben gehad. Een mooie knappe dokter als hij had nu eenmaal de vrouwtjes voor het uitkiezen. Nee, ze mocht er niet van uitgaan dat hij zijn hele leven op haar had gewacht, daar was ze wel zeker van.
“Hmm,” steunde ze, terwijl ze fantaseerde hoe het niet haar, maar de handen van Herman waren die haar borsten stevig kneedden.

De combinatie van fantasie en fysiek handelen maakte dat Nicole zich ontzettend opgewonden voelde. De jeuk in haar poesje was nog nauwelijks te harden en dat deed haar overgaan tot iets wat ze niet meer gedaan had sinds haar puberteit. Iets wat ze lang geleden had afgezworen, omdat ze het niet vond kunnen als volwassen vrouw. Maar… als het brand, dan moet er geblust worden en dus liet ze één hand langs haar blote buik naar omlaag glijden.
Al gauw streelden haar vingers doorheen de dunne stof van haar slipje over haar pubis. Ter hoogte van haar schaamlippen was een warme vochtige plek voelbaar en een siddering ging door haar heen toen ze met een vinger over het natte katoen wrijvend, de duidelijke scheidingslijn tussen haar lipjes volgde.
Wat ze in jaren niet meer had gedaan, dat deed ze nu wel. Haar hand gleed onder het elastiekje en met twee vingers streelde ze over haar klit. Meteen besefte ze wat ze zich zolang had ontzegd en waar ze nu plots hevig naar verlangde. Ze kon nog maar aan één ding denken, ze moest en zou klaarkomen. Haar hand gleed wat dieper in het broekje, waarna ze twee vingers kromde en die naar binnen duwde.
“Haaa..!” zuchtte ze genietend. Haar vochtige schede, vijf jaar lang in elk opzicht onontgonnen gebied, verwelkomde haar vingers met sprekend gemak. Al gauw lag Nicole met opgetrokken benen zichzelf heerlijk te soppen.

Het maakte haar diep gelukkig, dat ze zo intens genoot. Dat had ze een heel goede reden voor. Nee, ze had beslist niet een of andere vorm van mentaal gestuurde frigiditeit overgehouden aan de periode met Harry. Dat was iets waar ze wel eens bang voor was geweest, omdat ze de voorbije jaren zo goed als nooit nog seksuele opwinding had gekend.
Maar nu wel, en hoe! Het stelde Nicole gerust. Ze zou klaar zijn voor Herman op de dag dat hij haar wilde. Nu wist ze tenminste met zekerheid dat ze in staat zou zijn om haar lichaam aan hem te schenken.
“Oh, Herman,” kreunde ze, en vanaf dan was het alsof het niet langer haar eigen vingers waren, die haar kutje ‘teisterden.’ In haar fantasie waren het Hermans goed verzorgde vingers die met chirurgische precisie de juiste plekjes in haar schede wisten te beroeren.
Al snel verloor ze haar laatste restje zelfbeheersing en wulps duwde ze haar kontje van de matras omhoog.
“Ooh…” kreunde ze opnieuw. Ditmaal omdat ze de eerste hete scheuten ergens in de buurt van haar nagelbuik voelde opborrelen.
“Oooooh..!” kreunde ze nog wat luider, toen ze in een opwelling haar andere hand onder haar billen door in haar slipje schoof en met de wijsvinger hard tegen haar aarsje drukte. Ook van daaruit vertrokken er direct hete genotgolven. Toen alles tegelijk in haar brandende poes leek samen te komen, was Nicole ten prooi aan een explosie van genot, zoals ze zich in de verste verte niet kon herinneren. Spetterend kwam ze klaar en terwijl ze zich loom en voldaan op het bed uitstrekte, voelde ze hoe haar sappen rijkelijk vloeiden.

De volgende ochtend aan het ontbijt zat Nicole met een dubbel gevoel. Een verkwikkende douche had ervoor gezorgd dat ze alles weer wat beter in de juiste verhouding kon zien. In haar nachtelijke fantasie was ze toch wel wat voortvarend geweest. Want ook al was ze dan ontzettend lekker klaargekomen, de aanleiding daarvoor was en bleef fantasie. Ergens schaamde ze zich, omdat ze zich zo had laten gaan en dat ze haar wensen voor werkelijkheid had genomen. Natuurlijk, zijzelf was tot over haar oren verliefd op Herman Brijs, maar nergens had hij gezegd dat hij hetzelfde voor haar voelde.
‘De mooiste en de liefste…” Dat had Herman gezegd en dat was toch nog net iets anders dan ‘Ik hou van jou.’ Nee, ze was er nog lang niet. Als ze de knappe dokter voor haar wilde winnen, dan kon ze er maar beter voor zorgen dat hij op dat feest niet naast haar kon kijken.
Eenmaal tot dat besluit gekomen, raakte Nicole op dreef. Ze plande de aankoop van een nieuwe en bij de gelegenheid passende jurk. In de reclamebladen ging ze alvast op zoek naar de betere modezaken in de buurt. Ze moest pas ’s middags beginnen werken en daardoor had ze ook de tijd om op het internet de laatste nieuwtjes op het gebied van make-up op te zoeken. Zelf gebruikte ze al jaren dezelfde klassieke spulletjes, dus een ander type lipstick, een andere eyeliner, enzovoorts, dat moest toch kunnen. Dat was met zekerheid een goede investering en tegen de middag had ze een online bestelling geplaatst.

Twee dagen later was ‘Maison Martinique’ al het derde modehuis dat Nicole bezocht. Alweer slaagde ze er niet in om die éne jurk die beantwoordde aan haar wensen te vinden. De ene was te lang en de andere te kort. Bij een andere beviel de kleur niet en weer een andere spande teveel…Zo ging het een hele tijd door. De winkelbediende begon haar geduld te verliezen en Nicole las op haar gezicht dat ze haar een superlastige klant vond. Na minstens twaalf of dertien ‘afgekeurde’ jurken, verloor de verkoopster haar kalmte.
“Maar mevrouw! Zeg me alsjeblieft waarvoor die jurk moet dienen. Misschien kan ik u dan wel helpen, want op deze manier geraken we geen stap verder.”
“Nou, vooruit dan maar.” Het was dat Nicole na een hele middag passen alle hoop om een geschikte jurk te vinden al had opgegeven, anders zou ze niet zo snel bereid geweest zijn om aan de eerste de beste verkoopster te vertellen dat ze naar een feestje moest, een heel speciaal feestje ter gelegenheid van de veertigste verjaardag van een heel goede vriend.

“Is die vriend uw verloofde?” vroeg de jonge vrouw belangstellend.
“Nog niet, en dus wil ik er echt goed uit zien.” Nicole had direct spijt van dat openhartige ‘nog niet,’ want de verkoopster informeerde discreet naar de details en uiteraard ook naar haar specifieke wensen. Ze kon niet meer terug en dus zat er niets anders op dan te antwoorden. Na enkele minuten wist de ervaren winkelbediende genoeg.
“Mevrouw,” zei ze vriendelijk, “wat u nodig heeft is een jurk die er opwindend maar tegelijk toch heel gekleed uitziet. U heeft een prachtig figuur en dat mag gezien worden. Sorry dat ik zo recht voor de raap ben, maar uw figuur is een troef die u beslist moet uitspelen. Mag ik u voorgaan, mevrouw. Ik denk wel dat ik iets voor u heb.”
“Ik weet niet…”
De verkoopster liep echter al vooruit en er bleef Nicole geen andere keuze dan haar te volgen. Helemaal achteraan in de winkel was een klein rek met echte galajurken, waar ze nog niet eerder bij gestopt waren. De jurk die de winkelbediende voor haar omhoog hield was gemaakt van een glanzende zwarte stof, afgewerkt met ontelbare glittertjes die, naargelang de lichtinval, telkens veranderden van kleur. Toch aarzelde Nicole. De jurk was beslist mooi, maar tegelijk ook heel uitdagend. Ze wist niet of ze daarin wel naar het feest van Herman zou durven. Toch liet ze zich beetje bij beetje overhalen om hem toch eens te passen.
In het pashokje voelde Nicole direct hoe de zachte stof als een tweede huid om haar lijf spande. Deze jurk voelde alvast aangenaam om dragen. Toch moest haar bh uit, de lijnen daarvan waren veel te duidelijk te zien. Bovendien bleven de schouders helemaal bloot en de bh bandjes ontsierden het geheel nogal. Gelukkig dat ze een piepkleine stringslip had aangetrokken, want dat was bij dit soort jurk echt wel nodig.

“Oh, mevrouw!” De verkoopster klapte geestdriftig in haar handen toen Nicole uit het pashokje kwam. “U ziet er geweldig uit. Die jurk is voor u gemaakt. U lijkt wel een filmster!”
Het deed Nicole goed dat de jonge vrouw zo oprecht enthousiast reageerde. Het gaf haar de moed om tot bij de grote passpiegel te lopen.
‘Wauw,” dacht Nicole meteen. De winkelbediende had heus niet overdreven. De lange jurk zat haar als gegoten. Draaiend voor de spiegel, kon ze niet anders dan bewonderend naar haar eigen spiegelbeeld staren. Ze was sprakeloos. Haar brede schouders, haar slanke taille, haar ronde heupen, het kwam allemaal even goed tot zijn recht. Het borststuk was zodanig strak en rechtlijnig gemaakt dat het leek alsof ze daaronder een pushup bh droeg, zo werden haar ronde borsten geaccentueerd. En dan die split aan de linkerkant … Die begon net onder de heup en liep naar onder toe steeds breder uit, zodat er in eender welke houding altijd wel een flink stuk dij en onderbeen te zien bleef. Uitgerekend die split deden haar benen eindeloos lang lijken. De zwarte stof contrasteerde dan weer schitterend met haar blonde haren en tegelijk deed het haar slanker lijken dan ze in werkelijkheid was.
Zesendertig was ze, maar zoals ze er nu uitzag, zou niemand haar zo oud inschatten. Dat ze al twee kinderen had gebaard, dat was haar al helemaal niet aan te zien.
Mooi was deze jurk zeker en haar aanvankelijke tegenzin was heel ver weg. Toch was er nog een belangrijk detail.
“Wat kost deze jurk?” Ze had nooit gedacht dat ze hem zou willen kopen en dus had ze niet op het prijskaartje gelet.
“Ik zal even voor u kijken, mevrouw. Ach, dat valt wel mee, achthonderd negenenveertig euro.”
De verkoopster vertrok geen spier van haar gezicht, net alsof een dergelijk bedrag de normaalste zaak van de wereld was. Nicole kreeg echter bijna een hartstilstand bij het horen van dat gigantische bedrag. Dat kon ze onmogelijk betalen. Wat jammer!
“Ik ben bang dat het ver boven mijn budget zit,” zei ze met spijt in de stem. “De koop kan helaas niet doorgaan.“
“Maar hij staat u juist zo beeldig, mevrouw. Het zou zonde zijn als u hem niet neemt.”
Daar was Nicole het mee eens, maar toch kon het niet. Zoveel geld had ze er niet voor over.
“Nee,” schudde ze beslist, “Het kan echt niet.”
Ze wilde terug in de richting van de paskamer lopen, maar de verkoopster hield haar tegen.
“Wacht u hier even, mevrouw, ik zal de baas roepen. Hij is de eigenaar van de zaak en misschien weet hij wel een oplossing.”
Een paar minuten later kwam een keurig in het pak zittende heer op haar toegelopen. Nicole schatte hem een prille vijftiger, die ondanks dat zijn haren al wat grijze pijltjes vertoonden, er best nog goed uitzag. Hij maakte een lichte buiging als begroeting en nodigde haar uit om mee te komen naar zijn kantoor. Een tikkeltje nerveus volgde Nicole hem in de richting van de deur, achteraan in de zaak.

“U wilt deze jurk graag hebben, mevrouw?”
“Euh, ja, meneer.”
“Zeg maar Ludo, dat doet iedereen. Ik heb begrepen dat er een probleem is … ?”
“Nicole, ik ben Nicole … Ja, er is een probleem, Ludo. Deze jurk gaat boven mijn budget.”
“Je mag ook met Visa betalen, Nicole. Als jou dat beter uitkomt, dan mag je het bedrag zelfs spreiden over zes maanden.”
“Nee. Dat zal helaas ook niet gaan.” Twee jaar geleden was Harry met de noorderzon vertrokken. Tot dan toe had haar ex-man iedere maand netjes de alimentatie betaald, maar sindsdien had ze geen eurocent meer ontvangen. Ze had zich al tot de bevoegde instanties gericht en ze wist dat hij internationaal werd opgespoord. Tot nu toe had dat echter niets opgeleverd en dus moest ze zien rond de komen met wat ze zelf verdiende. Nicole dacht aan de huishuur, aan het schoolgeld voor Tim en Gino, aan de wekelijkse boodschappen … Ach, er waren zoveel vaste kosten.
“Ik kan de jurk maar beter uit mijn hoofd zetten,” zei ze met spijt in de stem.
“Tja…” Ludo keek haar nadenkend aan. Zullen we daar even gaan zitten?”
Hij wees naar de ruime bank achteraan tegen de muur en zodra Nicole neerzat, nam hij naast haar plaats.
“Ik zal u een voorstel doen,” zei hij..
“Een voorstel? Ik vrees dat ik u niet begrijp, Ludo.”
“Nicole, zo naïef kun jij toch niet zijn, is het wel? Meisje, jij ziet er ongelooflijk appetijtelijk uit.” De grote vlezige hand die hij op haar knie legde, maakte al iets duidelijk. Nicole voelde de warmte van zijn hand op haar huid afstralen. Ze begon te begrijpen wat hij bedoelde, maar het idee stootte haar af.
“Vooruit, Nicole, wees eens lief voor me, dan kunnen we wel iets aan de prijs doen. Bedenk maar eens hoe stapelgek jouw man op je zal zijn als hij jou hierin te zien krijgt.”
“Mijn man, mijn man? Ik ben al jaren gescheiden.” Haar antwoord kwam instinctief en zonder nadenken. Ze begreep direct dat ze dit beter voor zichzelf had gehouden, want het leek hem nog aan te moedigen.
“Des te beter,” zei Ludo lachend, “des te beter.”
Hij liet zijn hand een stukje omhoog glijden om te onderstrepen wat hij bedoelde.
Eventjes weerde ze hem nog af, maar dan liet ze hem begaan.

Wat deed het ertoe, Ze wilde de jurk zo graag hebben en deze man kon ervoor zorgen dat ze hem kreeg. Als daarvoor een offer moest worden gebracht, dan moest dat maar gebeuren. Dat de man voor wiens feest ze de jurk nodig had, haar hierom zou verachten, dat was meer dan waarschijnlijk. Maar ja, Herman hoefde dit niet te weten. Ze was niet met hem getrouwd, nog niet. Voorlopig was ze niet eens zijn vriendin, dus hoefde ze hem ook nog niet onvoorwaardelijk trouw te zijn. Zelf zou Herman vast ook wel zijn geheimpjes voor haar hebben, als ze ooit een koppel werden. Nee, dit hoefde ze hem niet te verantwoorden.
Tegen de tijd dat Ludo zijn lippen op de hare drukte, had Nicole haar geweten zover gesust, dat ze zich niet langer verzette. Zijn hitsige tong drong gulzig haar mond in en grote, sterke vingers begroeven zich in het malse vlees van haar dijen. Ze hoorde hoe hij begon te hijgen, Ludo geraakte opgewonden van haar. Nu was het moment gekomen om zaken te doen, dacht Nicole, want dat was het, een zakelijke transactie. Niets meer en niets minder.

“Ludo,” begon ze, “als ik jou je zin geef, krijg ik de jurk dan gratis?” Ze blies in zijn oor en sabbelde eventjes op zijn oorlel
“Gratis? Ben je gek? Voor zo’n bedrag ga ik niet neuken. Nee, ik zal er honderd euro van af doen.”
“Nee, dan is het nog veel te veel. Laat maar, ik kan beter gaan.” Nicole probeerde zijn handen weg te duwen en overeind te komen, maar hij was te sterk. Hij hield haar op de bank en drukte zijn lijf strak tegen het hare aan.
“Vooruit dan,” fluisterde Ludo, “Vierhonderd vijftig euro, maar geen cent minder.”
“Goed,” gaf Nicole zich gewonnen, “maar dan ook geen cent meer.”
Misschien zou ze niet zo snel hebben toegegeven als ze het toenemende verlangen in haar lijf nog wat langer had kunnen negeren. Zijn lichaam dat strak tegen het hare aanleunde en zijn grijpgrage handen op haar dijen maakten dat echter onmogelijk. Nicole kon het zelf nauwelijks bevatten, maar met de minuut raakte ze hoe langer hoe meer opgewonden. Ludo bleek een sterke man te zijn en ze vermoedde dat zijn pik allicht navenant zou zijn.
Toen Ludo de sluiting bovenaan losmaakte, schoof ze het borststukje van de jurk zelf naar omlaag, bang als ze was dat het dure kledingstuk anders stuk zou gaan.
Ze wist dat voor Ludo nu de weg open lag naar haar hete borsten, die als het ware smeekten om gestreeld te worden. Ze kon haast niet wachten tot hij zou toetasten, maar toch sloot ze de ogen. Ze wilde zijn van wellust vertrokken gezicht niet langer zien, maar dat hij gretig toetastte, dat voelde ze natuurlijk wel. Toch dwaalden haar gedachten aanvankelijk nog af.

Helemaal zonder zorgen voelde Nicole zich niet echt en dat in weerwil van de sussende gedachtegang van daarnet. Ze was niet meer of niet minder dan een hoer! Een vrouw die neukte, enkel voor het geld. Zelfs al deed zij het voor een galajurk, in feite maakte dat geen verschil. Op de keper beschouwd, was zij geen haar beter dan de vrouwen van lichte zeden, waar haar ex-man destijds, tegen betaling, zijn lusten op botvierde. Ze huiverde. Nicole was bang dat ze straks als dit allemaal voorbij was zichzelf hierom zou haten, maar … als ze het niet deed, dan zou ze daar ook spijt van krijgen. Ze had die galajurk nu eenmaal broodnodig als ze Herman wilde strikken en alleen door dit hoerige gedrag kon ze deze jurk bekomen.

Ludo haalde haar uit haar droefgeestige gedachten, omdat hij over haar heen boog en probeerde om haar achterover op de bank te drukken.
“De jurk!” gilde Nicole geschrokken. “Denk aan de jurk, die moet eerst uit!”
Daar kon hij blijkbaar begrip voor opbrengen, want hij was zo vriendelijk om haar te helpen opstaan. Ze liet hem met gepaste zorg langs haar benen naar omlaag glijden. Nadat ze haar schoenen uitgeschopt had, stapte ze eruit en hing de jurk over een van de bureaustoelen.
Toen ze zich terug naar Ludo omdraaide, hapte Nicole naar adem. Gewoon omdat ze besefte dat ze op een minuscuul wit driehoekje na, helemaal naakt voor een vreemde man stond. Een man die, terwijl hij bezig was met het uittrekken van zijn bovenkleding en zijn onderhemdje, duidelijk liet merken dat hij op haar geilde. Maar toch ging ook hij nog niet direct helemaal bloot. Allebei met hun slip nog aan, lieten ze zich terug op de bank zakken.
Ludo kuste haar opnieuw en deze keer opende Nicole haar mond gewillig. Zijn hete strelende tong maakte haar gek en hartstochtelijk zoende ze hem terug. Zodra zijn rechter handpalm over haar borsten ging, voelde ze die zwellen en haar tepels werden vanzelf hard.
Ze hield haar adem in en stond toe dat hij haar blote tieten kuste. Eventjes zorgden zijn lippen voor wat afkoeling, maar dan zogen zijn lippen zich vast. Eén voor één zoog hij haar zachte vlezige heuvels in zijn mond.
Nicole voelde de zwelling in zijn slip tegen haar heup drukken. Wat haar betrof mocht hij stilaan haast beginnen maken, want haar kutje werd erg nat en doorweekte haar slipje.
“Ludo,” zuchtte ze, “zouden we niet beter gaan liggen?”
“Nog niet, baby. Ik wil eerst nog even met jouw geweldig mooie borsten spelen.”
Ondertussen frommelde hij toch alvast aan haar slipje. Hij probeerde het uit te trekken, iets wat pas lukte toen Nicole haar billen omhoog wipte. Toen ze daarna haar benen optrok, kon hij het niemendalletje van haar voeten schuiven.
Nu was het haar beurt. Haar hand gleed omlaag en alsof ze het dagelijks deed, gleed haar hand in zijn slip en kromden haar vingers om zijn stijve pik.
“Auw,” gilde Ludo, toen ze blijkbaar iets te hard kneep.
“Sorry,” mompelde ze, “maar hij is ook zo groot.”
Dat compliment was voldoende om de boze blik weer van zijn gezicht te halen. Ze overdreef misschien een klein beetje, zo een machtig liefdeswapen had ze nu ook weer niet in de hand. Dat wapen groeide echter nog een beetje, toen ze die hand een paar keer op en neer bewoog. Wat was zijn penis hard, hard als steen.
Nicole vergat haar oorspronkelijke bedoeling. Ze vergat dat ze naast deze man op de bank gekropen was om zich zo snel mogelijk te laten naaien en zo die jurk te verdienen. Die snelle wip hoefde nu plots niet meer zo snel. Nee, ze verlangde echt naar zijn lul. Ze verlangde ernaar om zijn harde pik in haar kut te voelen en dat hij haar zou neuken tot ze hem moest smeken om op te houden.
Ze had zolang geen man meer gehad en nu ze er een bij de hand had, wilde ze daar gebruik van maken. De lokroep van de natuur was te sterk. Ja, Nicole wilde neuken en geneukt worden. Nu!

“Zullen we dit ook maar uittrekken?” Nicole rukte aan de elastische boord van zijn slip, wat voor Ludo het sein was om zijn billen van de bank op te lichten. Seconden later lag ook zijn onderbroek op de vloer, maar toen Nicole alvast over hem heen wilde klauteren hield hij haar tegen.
“Wil je me eerst niet even pijpen, schatje?”
“Heu?” Zijn vraag overdonderde haar, daar had Nicole niet op gerekend.
“Pijpen!” herhaalde hij, iets luider ditmaal. “Je weet vast wel wat dat is.”
“Ja, maar … toch maar niet. Ik heb liever dat jij me onmiddellijk gaat neuken,” zei ze, geheel naar waarheid.
“Nicole,” klonk het haast smekend, “jij hebt het mooiste pijpmondje dat ik ooit zag. Dat ga je me toch niet ontzeggen, lieve schat.”
Ze wilde opnieuw weigeren, maar plotseling kreeg ze een stout idee. Ze wist dat nogal wat mannen een ‘fellatio’ het absolute summum van mannelijk genot vonden. Misschien zat er voor haar ook nog wel een voordeeltje in als ze het wel deed.
“Nog eens tweehonderd euro van de jurk af en ik doe het,” zei ze.
“Je bent gek! Ik heb al zoveel van de prijs afgedaan dat ik nu al verlies maak.”
“Nou, dan niet.”
Ze zag de teleurstelling op zijn gezicht maar tegelijk leek het haar alsof hij toch nog over haar voorstel nadacht. Dat bleek ook al snel.
“Schatje, wil je het doen voor honderd? Meer kan ik echt niet doen.”
“Kan ik erop rekenen dat jij je straks niet zult bedenken, Ludo?”
“Jazeker, erewoord.”
“Vooruit dan maar,” stemde ze in. Honderd euro was best flink wat geld voor wat er als tegenprestatie van haar werd verwacht. Dat kon er nog wel bij.

Het volgende moment ging Nicole tot actie over. Ze liet zich van de bank glijden en knielde tussen zijn benen. Dan boog ze voorover en hapte zijn fallus op. Ze proefde de ietwat zoute smaak, sabbelde op het harde vlees dat hij haar aanbood, maar slaagde er niet in om zijn pik helemaal in haar mond te krijgen. Toch probeerde ze hem zo goed mogelijk op zijn wensen te bedienen. Ze sabbelde, knabbelde, likte en zoog. Ze pijpte hem zo goed als ze maar kon. Aan zijn reactie te merken was dat niet eens zo slecht, want al gauw zat hij op de bank te wiebelen en gromde als een gewond dier.
“Oh, Nicole! Wat doe je dit fantastisch! Je bent … je bent een echte hoer … mijn verrukkelijke hoer.”
Puur naar de letter had hij gelijk en vreemd genoeg wond zijn taalgebruik haar op. Ze vond het geil dat hij haar zo noemde. Tegelijk betekende het ook dat hij waardeerde wat ze met hem deed en dat hitste haar nog meer op. Ze stak nog een tandje bij en in een driest tempo bewoog ze haar zuigende lippen over zijn harde lans op en neer.
Lang hield Ludo het niet meer uit. Hij duwde haar hoofd weg, bang als hij was dat hij anders al zou gaan spuiten. Dan trok hij haar op de bank en dwong haar op haar rug. Zijn sterke handen duwden haar dijen uiteen, waarna hij er tussenin knielde. Nog even kneedden zijn grote handen Nicole’s borsten, haar buik en haar gladde dijen, maar dan tastte hij toe. Met twee handen greep hij haar in haar kruis en ruw trok hij de grote schaamlippen uiteen. Zijn doortastende aanpak deed Nicole sidderen van geilheid en ze klampte zich aan hem vast.
“Ja, Ludo, ja,!” kermde ze.“Doe het … Laat me niet langer wachten …Geef me die reus van je…Ik wil je in me voelen, nu!”
Haar woorden leken één lange jammerklacht. Wat kon Ludo anders doen dan haar gehoorzamen? Haar wil was zijn wet.
Toen hij in haar schoof was er niets dat hem tegenhield. Geen belemmering, geen enkel opstakel stond zijn blijde intrede in de weg en vanzelf schoof hij in één keer diep in haar. Nicole’s kut was een glibberige glijbaan geworden en ze voelde zijn ballen tegen haar billen aan kletsen.
“Neuk me,” smeekte Nicole. “Neuk me hard.”
“ Ja…Jaaaaa!” Ludo stootte wild op en neer.
Geen van beiden dachten ze nog aan de dure jurk in dit moment van uiterste opwinding, zo gingen ze in elkaar op. Ze leken wel aan elkaar vastgeklonken en allebei hadden ze slechts één gemeenschappelijk doel voor ogen, zelfs zonder dat ze het uitgesproken hadden. Dat doel was neuken en nog eens neuken, vol overgave en helemaal tot aan het gaatje!
Toen Ludo haar benen van de bank optilde en ze wijd gespreid omhoog hield, leek het alsof hij nog dieper in haar kwam. Voor Nicole voelde het aan alsof zijn stompe eikel bij elke voorwaartse beweging tegen haar maag aan tikte. Een sensationele gewaarwording was het, die niet zonder gevolgen bleef. Al gauw stootte ze haar eenmalige minnaar tegemoet alsof ze nooit anders had gedaan. Dat was best vermoeiend, maar ze hield vol … tot ze stuipend en in trance alle controle op het gebeuren verloor in een orgasme dat haar vijf lange jaren onthouden was gebleven. Eventjes was ze zo ver weg dat het niet tot haar doordrong hoe Ludo boven haar brulde als een getergde leeuw. Net op tijd hervond ze haar helderheid van geest. Net op tijd om er getuige van te zijn hoe hij salvo na salvo diep in haar schoot vuurde.

Terug thuis hing Nicole haar nieuwe ‘aankoop’ met veel zorg op in de kleerkast. Toen ze een laatste keer met haar hand over de zachte stof streek, was daar plots dat kwelduiveltje weer. Het kwelduiveltje dat haar op de terugweg al een paar keer terecht gewezen had om wat ze had gedaan. Ze had zich niet alleen tegen vergoeding laten neuken, ze had er nog van genoten ook! Wat een contrast was dat met het beeld van de plichtsbewuste hoofdverpleegster én moeder. Een beeld dat ze zo graag ophield, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de mensen om haar heen ... Ze had zich gedragen als de eerste de beste slet en daar zou ze mee moeten leren leven.
Hete douchestralen spoelden even later de laatste lichamelijke sporen van haar lijf. Tegelijkertijd kwam haar gemoed ook weer wat tot rust. Ach, dacht Nicole, zolang niemand wist wat ze had gedaan, was er niet echt een probleem. Als de baas van ‘Maison Martinique’ zijn mond hield, moest ze ook niet bang zijn dat Herman het ooit aan de weet zou komen.
Aan de andere kant kon ze gerust zijn. Ze had de droomjurk die ze wilde, maar niet alleen dat. Van de extra honderd euro die ze onverhoopt bespaarde, had ze een paar bijzonder leuke en bijpassende pumps gekocht.
Wat Nicole betrof, kon het feest beginnen…

Deel 2

Het feest in hotel Belvedères was in volle gang. Er werd naar hartelust gedronken, gelachen en gedanst. Nicole had een mooi plaatsje gevonden, van waaruit ze een goed uitzicht had over het hele gebeuren. Tijdens het diner had de wijn al rijkelijk gevloeid en dat maakte de sfeer reeds van bij de aanvang van het bal heel gemoedelijk. De wijn deed harten sneller kloppen en maakte de tongen los, waardoor het overgrote deel van de gasten al gauw in een feestroes verkeerde. Ook Nicole was door de feestmicrobe aangestoken.
Toch was ze niet echt uitbundig zoals anderen dat wel waren. Dokter Herman Brijs speelde zijn rol als gastheer voorbeeldig en daardoor had hij, naar Nicole’s zin, nog onvoldoende tijd voor haar gehad. Misschien had hij bij de verwelkoming haar net ietsje inniger gekust en haar hand net iets langer vastgehouden dan strikt noodzakelijk was, maar dat was het dan. Oh ja, Herman had haar ook een compliment gemaakt voor haar jurk en met haar uiterlijk, maar daar moest ze het tot hiertoe mee doen. Nadien had ze hem niet meer gesproken en dat was toch wel een kleine smet op haar feestvreugde. Ze wist wel dat ze Herman niets mocht verwijten, maar toch… Ze zag hem dansen met een al wat oudere dame die ze niet kende. Natuurlijk mocht hij dat, het was immers zijn feest, maar diep van binnen hoopte ze dat hij haar weldra ook eens ten dans zou vragen.

De voorbije week had ze Herman niet meer gezien of gesproken, omdat hij naar een medisch congres was geweest in Amerika. Zonder dokter Brijs leek het op de afdeling altijd wat saaier te zijn dan anders. Toch had hij, misschien wel onbewust, haar iets gegeven om zich mee te troosten tijdens zijn afwezigheid. De dag voor zijn vertrek hadden ze samen wat lopende zaken doorgenomen. Terwijl ze naast elkaar over de dossiers gebogen stonden, had ze plots Hermans hand op haar bil gevoeld. Eerst schrok ze daarvan nogal. Dergelijke intimiteiten werden in het ziekenhuis niet getolereerd. Maar Nicole had zich niet verzet, ook niet toen hij zijn arm om haar middel had gelegd en haar tegen zijn zij had aangetrokken. Toen ze hem aankeek had ze de aarzeling in zijn ogen gezien. Bemoedigend had ze hem toegelachen, maar net op het ogenblik dat hij naar haar toe boog om haar te kussen, was Sandra Tilborghs het lokaal binnen gekomen. Direct had ze gezien wat er aan de hand was en de giftige blik die haar collega in haar richting stuurde zou Nicole zich nog lang herinneren.

“Stoort het u als ik erbij kom zitten?”
Geschrokken keek Nicole op naar het sympathieke gezicht van een wat oudere, grijzende man, die de lege stoel naast de hare aanwees. Hij lachte haar vriendelijk toe en wachtte niet op antwoord, maar zette zich zelfzeker naast haar neer. Hij stelde zichzelf voor als Jen Delanghe. Toen ook Nicole zich voorstelde, schudden ze elkaar de hand en al gauw raakten ze in gesprek.
Jan was een vlotte prater. Hij vertelde hoe hij dertig jaar geleden van Oostende naar Brussel was verhuisd, waar hij jarenlang met succes een makelaarskantoor had gerund. In die periode had hij Dokter Brijs leren kennen. Vorig jaar had hij de zaak verkocht omdat hij, naar eigen zeggen, zijn schaapjes op het droge had.
Ondertussen had Nicole gemerkt dat zijn blik regelmatig naar haar borstpartij afdwaalde. Niet dat het haar echt stoorde, ze was het wel gewoon dat mannen belangstelling toonden voor haar ‘zusjes.’ Ze was altijd al trots geweest op haar volle ronde borsten en onwillekeurig spande ze haar bovenlichaam, wat haar boezem nog beter deed uitkomen. Ze zag Jan slikken.
“Wat is er?” vroeg ze quasi nonchalant.
“Euh… niets… Alleen heb ik in tijden zo’n mooie vrouw als jij niet meer gezien. Nicole,…” Jan boog naar haar toe en ging verder op fluistertoon. “Je maakt me nieuwsgierig.”
“Oh ja? Waarnaar dan?” Zonder nadenken speelde Nicole het spelletje mee. Ze hield wel van de manier waarop hij haar het hof probeerde te maken. “Is hier dan geen mevrouw Delanghe aanwezig?”
“Oh jawel.” Hij wees naar een iets te overdreven opgemaakte dame, twee tafeltjes bij hen vandaan.
“Die dame in die grijze jurk, is dat uw echtgenote?”
“Hmm,” knikte Jan, “al eenendertig jaar. Ik ken haar van binnen en van buiten, kan ik wel zeggen. Agnes valt op jonge knullen. Ook nu heeft ze er eentje gevonden die ze wel ziet zitten. Je begrijpt vast wel dat ik geen zin heb om daar op de eerste rij getuige van te zijn.”
Dat begreep Nicole maar al te goed. De jongen met wie Jans vrouw de arm in elkaar had gehaakt en waarmee ze vrolijk zat mee te deinen op de maat van de muziek, kon met gemak haar zoon zijn. Ongegeneerd leunde ze onder het wiegen door vaak net iets meer op de jongeman dan de fatsoensnorm toeliet. Nicole zag hoe Jan het gebeuren met een flauwe glimlach op het gelaat gadesloeg. Blijkbaar maakte het hem niet veel uit dat zijn vrouw openlijk zat te flirten met zo’n jochie.
“Uw vrouw verveelt zich niet,” durfde ze daarom op te merken.
“Dat doet ze zelden op een feest. Als zo’n jongen haar aangenaam weet bezig te houden, dan kan ze daar uren mee doorgaan. Niet zelden eindigt het ermee dat … Nou ja, dat wil je niet weten.”
“Daar is niet veel fantasie voor nodig,” antwoordde Nicole.
“Nee, elke goeduitziende knul die zin heeft in een wip is bij haar aan het juiste adres.”
“Dat vinden die jonge gasten niet erg, denk ik.” In een troostende gebaar legde ze haar hand op zijn dij. Het tafelkleed was lang genoeg, niemand kon dat zien. Nicole had met hem te doen en terwijl ze haar vingers over de spieren van zijn dij liet glijden, zei ze dat ook.
“Arme Jan, het moet vast niet gemakkelijk voor je zijn om daarmee te leven.”
“Nee, dat niet. Ik voel me soms zo …” Ze zag hoe hij een krop in de keel kreeg en niet uit zijn woorden geraakte. “Sorry, Nicole, neem me niet kwalijk. … Ik moet hoognodig een sigaretje gaan roken.”
“Doe maar,” zei ze begrijpend. Ze keek hem na terwijl hij in de richting van de rookzaal liep.

Zodra Jan uit het zicht was, richtte ze haar blik weer op de zaal en een schok ging door haar heen. Op de dansvloer, slechts een tiental meters van haar vandaan, hing Sandra Tilborgs in de armen van Herman. Dat op zich was al voldoende om haar de haren ten berge te zoen reizen, maar de manier waarop ze haar lijf tegen de dokter aanschuurde, liet aan duidelijkheid niets te wensen over. Sandra was die ene man waarvoor Nicole naar hier was gekomen aan het opvrijen. Herman leek het niet eens onaangenaam te vinden, want hij deed niet echt moeite om haar op afstand te houden. Het klamme zweet kwam Nicole in de handen staan. Waarom danste hij wel met Sandra en niet met haar? Nicole wilde haar blik wel afwenden, maar dat lukte niet. Ze kon haar ogen niet van Herman en haar rivale afhouden.
Toen de dans ten einde was, lieten ze elkaar niet los, maar met hun armen om elkanders middel bleven ze staan keuvelen. Aan de lach op hun gelaat was te zien dat ze het allebei best naar hun zin hadden. De volgende slow kondigde zich aan en Nicole zag hoe die twee zich nog meer verstrengelden. Op het vulgaire af waren hun bewegingen en nu kon ze het niet langer aanzien. Woedend wendde ze haar blik af. Ze was niet alleen kwaad op Sandra, maar ook op Herman. Nooit eerder voelde ze zich zo voor schut gezet. Voor haar was het feest, waar ze zoveel van verwacht had, al voorbij nog voor het goed en wel begonnen was. Ze besloot naar haar kamer te gaan, haar koffer te pakken en in alle stilte te vertrekken. Ze zou de eer aan zichzelf houden. Ja, dat zou ze doen.

Eenmaal op haar kamer stond ze minutenlang voor het raam voor zich uit te staren. Niet dat ze buiten iets zag want het was al lang donker. Het enige wat ze zag was haar eigen beeld dat weerspiegelde in het vensterglas. Ze had zich van dit feest zoveel voorgesteld en nu werd het zo’n afknapper. Had ze zich daarvoor al die moeite getroost? Had ze zich … ja, … had ze zich daarvoor door een wildvreemde laten neuken, alleen maar om aan die jurk te geraken? Nicole walgde van zichzelf, nu ze daaraan terug dacht. Nou ja, ze had het gedaan om met deze chique jurk Herman te imponeren, om hem te overtuigen van haar liefde voor hem … en toegegeven, ze was van plan geweest om hem te verleiden. Ze had zomaar aangenomen dat hij voor haar zou vallen. Mooi niet dus! Het zou niet in haar bed zijn, dat Herman de nacht doorbracht.
Neuken zal dokter Brijs vannacht wel, bedacht Nicole bitter. Alleen zou het niet met haar zijn, zoals ze zo vurig had gehoopt, maar wel met Sandra Tilborgs. Dat deed pijn, heel veel pijn.

Bij dat besef stroomden de tranen over haar wangen. Ze moest zichzelf dwingen om de gordijnen te sluiten, maar eenmaal daarmee klaar kon ze weer helder denken. Ze besloot om voor het vertrek eerst nog snel een douche te nemen en op automatische piloot maakte ze haar jurk los en trok hem uit. Ook het minuscule stringslipje rolde van ze van haar billen, maar toen ze, helemaal naakt, in de richting van de badkamer liep, werd er zacht op de deur geklopt. Nicole schrok ervan.
“Wie is daar?” Het eerste wat in haar opkwam, was dat het Sandra zou zijn, die van haar triomf kwam genieten.
“Ik ben het, Jan. Jij was al weg en dus ben ik naar jou op zoek gegaan. Mag ik binnenkomen?”
“Ogenblikje,” zei ze. Opgelucht haalde Nicole adem. Snel nam ze een badlaken en wikkelde het om haar lijf. Daarna opende ze de deur en liet hem binnen.
“Waauw,” zei Jan, bewonderend om zich heen kijkend, “wat een mooie kamer. Nou ja, kamer? Dit is eerder een suite.”
Nicole haalde haar schouders op. Deze gulden kooi had haar in ieder geval geen geluk gebracht. Ze voelde Jans blik op haar gericht.
“Jij hebt geweend, is het niet?”
Nicole wendde haar hoofd af maar kon niet voorkomen dat de tranen alweer achter haar oogleden prikten. Jan kwam tot vlak bij haar en keek haar indringend aan.
“Een mooie meid als jij hoort niet te huilen. Zeg me wat er scheelt, misschien kan ik je troosten.”
Zijn lieve woorden zorgden ervoor dat er alweer enkele traantjes over haar wangen rolden en toen Jan dat merkte, sloot hij haar in zijn armen.
“Is het mijn schuld, Nicole? Heb ik jou op een of andere manier verdriet gedaan?”
“Hoe…hoe kom je daarbij?” Zijn vraag verwonderde haar nogal. “Nee, het ligt niet aan jou. Laat mij maar even.”

Nicole probeerde zich uit zijn omarming los te maken, maar daardoor kwam de handdoek los Het onding zakte tot op Jans armen, waardoor haar borsten zich in al hun glorie aan hem vertoonden. Ze zag dat het uitzicht hem beviel en hoe hij, om nog een betere kijk te hebben, een stapje achteruit zette. Daardoor viel de handdoek helemaal van haar af. Pas op dat ogenblik realiseerde Nicole zich dat ze niet eens meer een slipje droeg en nu poedelnaakt voor hem stond. In een reflex wilde ze met haar handen haar schoot bedekken, maar Jan was haar te vlug af. Op hetzelfde moment greep hij haar twee handen vast en van op een afstandje bekeek hij haar opnieuw. Toen ze zag hoe hij ongegeneerd langs zijn lippen likte, wilde Nicole zich wel losrukken, maar iets weerhield haar daarvan. Was het zijn blik? Vermoedelijk wel. Ze las in zijn ogen verwondering en bewondering. Jan vond haar mooi, zonder twijfel. Waarom hem dan niet even laten kijken?
“Nicole…,” stamelde hij moeilijk.
“Bevalt het je wat je ziet?” Ondanks haar tranen wist ze toch iets dat op een glimlach leek op haar gezicht te toveren.
“Nou en of, schatje! Jij bent een betoverende schoonheid.” Jan liet haar handen los en kwam dichterbij. Gedurende enkele seconden leken zijn handen boven haar billen te zweven, maar dan legde hij ze op haar malse rondingen en trok haar naar zich toe.
“Jan, ik denk niet …” verder kwam ze niet, want hij perste zijn mond op haar lippen.
“Oh…Ik weet niet…” mompelde Nicole. ‘…Of dit wel een goed idee is…,’ had ze eraan willen toevoegen, maar Jan zoende zo lekker dat ze vanzelf zijn hete kus beantwoordde.
Meteen besefte ze dat ze dat beter niet had gedaan, want alle erotisch getinte opwinding van eerder op de avond, kwam weer helemaal terug. ‘Dit kan niet,’ dacht Nicole geschrokken, ‘ik ga me niet nog een keer als hoer gedragen.’ Direct maakte ze een einde aan de zinnenprikkelende kus.
“Jan, dit wil ik niet.”
Maar Jan liet zich zo gauw niet afschepen. Hij had al een nieuwe ‘aanval’ in gedachten. Vliegensvlug liet hij zich op de knieën zakken en zonder aarzeling zoog zijn mond zich op haar poesje vast, gulzig en bezitterig.
“Aaah…” Een kreetje ontsnapte aan haar lippen toen ze zijn hete tong over haar schaamlippen voelde glijden. Ze huiverde en stond te rillen op haar benen, toen hij haar kut gretig en begeleid door smakkende geluidjes begon te likken. Ze walgde bijna van zichzelf omdat ze, alsof het vanzelfsprekend was, achterover ging leunen en met een hand op zijn achterhoofd, zijn mond strak tegen haar hunkerende schoot aandrukte. Ze kon niet anders, haar hele onderlijf tintelde van verlangen. Het maakte haar dronken van wellust.
“Oh … Jan … je … je maakt me heet,” kreunde ze opgewonden. “Ik … Ik denk … dat je me moet neuken.”
Tegelijk wist ze het wel zeker. Door deze ongehoorde woorden uit te kramen, was ze opnieuw de hoer die ze drie weken geleden ook al een keer geweest was. Vijf jaar van geheelonthouding hadden, nu ze eenmaal het seksuele genot herontdekt had, op zijn minst een vreemde uitwerking op haar libido. Ontkennen had geen zin, haar hele lijf schreeuwde om bevrediging, hier en nu. Ach, wat maakt het uit? suste ze zichzelf. Herman wilde haar toch niet, waarom dan niet vrijen met een man die haar wel begeerde? Jan verlangde naar haar en zij verlangde naar hem. Nicole gaf zich gewonnen, ze gaf toe aan de lokroep van de natuur.
Met haar vrije hand deed ze haar schaamlippen uit elkaar en hitsig duwde ze haar kut nog wat strakker tegen zijn mond aan.
“Lik me, Jan! Geef het me, nu!”
Jan gaf het haar! Met zijn vingers diep in het malse vlees van Nicole’s billen gedrukt, likte en zoog hij haar kut vol overgave. Hoe lang was het al geleden dat hij nog eens een vrouw op deze manier had geproefd? Heel lang. Deze begerenswaardige jonge vrouw maakte het beest in hem los en ongeremd gooide hij al zijn ervaring in de strijd.
“Aaah…” kreunde Nicole. Met één hand zocht ze steun op Jans schouder toen de eerste hete scheuten haar hoogtepunt aankondigden. Jan merkte het en terwijl zijn vingers onafgebroken haar klit bespeelden, pompte hij zijn tong flitsend op en neer in haar geurige spleetje.
Nicole vergat alles om haar heen en gaf zich over aan haar genot.
“Nog, Jan … nog..!” hijgde ze hees. De kreet die ze uitstootte op het moment dat ze klaarkwam, klonk haast dierlijk. Een rauwe, luide kreet, die tot ver op de gang te horen moest zijn. Zwaar leunend op de schouders van de man die haar deze onvergetelijke likbeurt gaf, onderging ze de zalige lijfelijke geseling.

Hoe heerlijk het ook geweest was, Nicole’s ‘honger’ was nog niet gestild.
“Kom, Jan,” zei ze en stak hem een uitnodigende hand toe. “Vlug, neuk me. Ik heb het nodig.”
Dat liet Jan zich geen twee keer zeggen, dus volgde hij haar wat graag. Onderweg sleurde hij zowat de kleren van zijn lijf en bij het bed aangekomen, moest hij enkel zijn slip nog uittrekken.
“Wacht,” zei Nicole, “laat mij dat doen.” Ze viel voor hem op haar knieën, haakte haar vingers achter de elastische boord en in een vlotte beweging trok ze zijn laatste kledingstuk omlaag. Toen ze dieper boog om hem eruit te helpen stappen, voelde ze de hardheid van zijn pik langs haar wang strelen.
“Mooi gerief, Jan,” fluisterde ze, toen ze zijn lul vlak voor haar ogen had. In volle glorie wees hij recht vooruit in haar richting en ze omvatte zijn pik met beide handen. De zware aders die zich duidelijk op de huid aftekenden, verraadden jaren van intens gebruik.
“Bevalt hij een beetje?” vroeg Jan met iets van trots in zijn stem.
“Nou en of,” giechelde Nicole. Ze streelde zijn paal van boven naar onder en kneep er zachtjes in. Eventjes slurpte ze de dikke eikel tussen haar lippen, iets wat Jan deed sidderen van de voorpret.
“Op je rug!” commandeerde Nicole plots. “Ga op je rug liggen.”
Jan gehoorzaamde met veel plezier. Vol verwachting liet hij zich achterover op het bed vallen.

Ook Nicole kroop op het bed. Terwijl ze over hem heen knielde, zag ze zijn van wellust vertrokken gezicht. Zijn ogen waren pal op haar vochtige spleetje gericht, waaruit ze kon afleiden dat hij evenveel naar hun samensmelten verlangde als zij. Langzaam liet Nicole zich zakken. Rustig en zelfzeker leidde ze zijn harde paal naar het juiste plekje en al gauw raakte zijn eikel haar glibberige kutmond. Ze zakte verder door en zodra de dikke eikel voorbij de laatste remming was, zakte ze in één keer door. Flitsend drong Jans pik diep in naar binnen, haar kutje helemaal opensplijtend. Direct begon Nicole op en neer te bewegen.
“Hmm,” bromde Jan opgewonden, “wat ben jij een lekker geil wijfje, Nicole. Ooh…! Waarom ben ik jou niet veel eerder tegen gekomen? Dit is…dit is zaaaaalig.”
Ondanks alles was Nicole het met hem eens. Ja, ze was bloedgeil en ook voor haar was het een zaligheid, zoals zijn dikke pik in en uit haar schede bewoog. Ergens verbaasde het haar zelfs, dat ze uitgerekend nu zo geil als boter was. Zou het feit dat Hermans haar negeerde daar voor iets tussen zitten?
Jans handen op haar tieten deden haar die gedachten echter al snel weer vergeten. Ze huiverde onder de knedende vingers van de ervaren man en al gauw liet ze zich in extase meevoeren op de golven van genot, tot die haar leken te verlammen. Ze was niet langer in staat om hun paringsdans te leiden. Toen Jan dat merkte, trok hij haar bovenlijf op zijn borst. Na een ferme heupzwaai kwam Nicole onder haar minnaar te liggen en direct spreidde ze haar benen zo ver mogelijk.
“Ooh…,” kreunde ze, toen Jan haar met lange halen begon te naaien. “Neem me, Jan! Neem me helemaal!”
“Hmm,” bromde de man, terwijl hij bleef doorstoten, “daar kun je van op aan, liefje.”
“Cho,” jammerde Nicole, “jij hebt precies ook heel wat in te halen.” Zij zelf in ieder geval wel en wulps stootte ze Jan tegemoet. “Ik heb de laatste vijf jaar nauwelijks een lul in me gehad. Ik was bijna vergeten hoe lekker dat dat voelt.” De opwinding had de controle over haar denken zodanig overgenomen, dat ze zonder nadenken uitkraamde wat er in haar opkwam. Ze omarmde Jan krachtig, toen een stout vraagje in haar opkwam.
“Neuk ik … beter dan … jouw … vrouw?”
“Ik weet …ik weet het niet … Het is zo …zolang geleden dat … ik Agnes … nog eens neukte … ik kan niet … helder denken, alleen … alleen maar … neuken!”
“Ja, Jan … wij twee …hebben echt … wel veel …in te halen.”
“Niet … niet zoveel praten, Nicole … Neuken …neuken en nog eens neuken…Praten kan … straks nog.”
Sneller en sneller pompte Jan zijn pik op en neer en Nicole wipte probleemloos in het ritme met hem mee. Na elke stoot voelde ze hoe haar schaamlippen een stukje mee naar buiten gezogen werden door zijn harde lans, om nadien telkens weer een stukje mee naar binnen geperst te worden, als hij haar opnieuw diep penetreerde.
“Ooooh,” kirde ze, “wat is dit heerlijk.” Het was niet meer te stoppen en ze voelde in haar hele lijf dat er een verschroeiende climax zat aan te komen. Eventjes kon Nicole het nog tegenhouden, maar het was een strijd die ze niet kon winnen. Een woeste schreeuw ontsnapte aan haar lippen. “Aaaaaah …, ik … ik kooooom!”

Jan was best trots dat hij haar nu al zover had, maar toch gunde hij haar geen rust en bleef stevig op haar inbeuken. Wat Nicole nog nooit meegemaakt had, gebeurde nu wel. Nauwelijks was haar hoogtepunt weggeëbd, of daar kondigde zich het volgende al aan. Alweer voelde ze een nieuwe tinteling diep vanuit haar schoot opborrelen. Ze bolde zich op, zodat iedere beweging van Jans pik nog feller langs haar klitje schuurde.
“Je bent een … hemelse minnaar,” hijgde ze. Vanaf dan trok ze haar spiertjes samen om zijn lans, waardoor het contact van zijn harde vlees met haar kutwand nog veel intenser aanvoelde.
Haar schede klemde om zijn lid bij de allerlaatste stoot. “Jaaa!” gilde Nicole hees, “ Nu!”
“Ik ook!” kermde Jan uitgeput. Hij voelde hoe haar schede in een stuip samentrok rond zijn pik. Voor hem voelde het aan alsof hij gemolken werd door Nicole’s fantastische kut, zo wist ze zijn sperma uit hem te persen. Gulp na gulp loosde hij zijn lang opgespaarde hete zaad in haar schoot. Daar vermengden hun sappen zich tot een kleverige brij, die al snel langs zijn verschrompelende pik een weg naar buiten vond.
“Allemachtig,” fluisterde Nicole twee minuten later, toen hij zich uit haar terugtrok en van haar af rolde,”wat een fantastische neuker ben jij, zeg.”
“Ja,” mompelde Jan voldaan, “maar jij kunt er ook wat van.”
Spontaan bogen ze naar elkaar toe en voor het eerst vonden hun lippen elkaar. Geen van de twee betreurde het dat ze daar nu pas aan toekwamen, daarvoor was de lang uitgesponnen en tedere tongzoen veel te lekker.

Deel 3

Toen Nicole de imposante trap afdaalde, leek ze in niets nog op de vrouw die ruim anderhalf uur vroeger, tot tranen toe bewogen, het feestgedruis was ontvlucht. Zowel mentaal als naar uiterlijk toe had ze ware metamorfose ondergaan en dat had alles te maken met de man aan wiens arm ze naar beneden liep. Jan Delanghe had zolang op haar ingepraat, tot ze haar voornemen om naar huis te vertrekken, had laten varen. Liggend in elkanders armen hadden ze een goed en open gesprek gehad en Nicole wist wel zeker dat ze aan Jan een vriend voor het leven overhield. Meer konden ze voor elkaar niet zijn, daar waren ze het over eens. Hoe fantastisch ze ook hadden gevreeën en hoezeer ze van elkaar hadden genoten, een relatie zat er niet in.
Nicole had eerlijk opgebiecht dat haar hart aan een andere man toebehoorde, iets wat de veel oudere Jan perfect had begrepen. Hij had geantwoord dat het lot hen bij elkaar had gebracht, op het moment dat ze allebei nood hadden aan tederheid, affectie en passie. Hoewel hij zijn verdere leven de herinnering aan hun heerlijke samenzijn zou koesteren, en hij haar ontzettend dankbaar was om wat ze hem had geschonken, kon hij onmogelijk van haar verwachten dat ze iets wilde beginnen met een man die met gemak haar vader kon zijn.
Jans woorden hadden Nicole diep ontroerd en toen hij vroeg of hij mocht weten op welke man ze verliefd was, had ze hem in vertrouwen genomen. Het hele verhaal had ze hem verteld, dus ook dat Herman haar al de hele avond leek te negeren en dat ze daarom maar beter kon vertrekken.
Jan had haast furieus gereageerd. Dat mocht ze zeker niet doen, want dat zou ze zich misschien haar leven lang beklagen. Hij had zo lang op Nicole ingepraat, tot ze inzag dat hij gelijk had. Als ze Herman Brijs voor zich wilde winnen, dan moest dat nu gebeuren. Ze moest zich aan hem vertonen, maar ook weer niet al te opvallend.
Met dat laatste was Jan het niet eens. Hij vond dat ze zich juist heel erg sexy moest kleden. Nog meer uitdagend dan ze er in haar lange zwarte jurk al had uitgezien. Ze moest ervoor zorgen dat hij niet naast haar kon kijken. Toen Nicole reageerde dat ze niets had meegebracht in haar koffer wat daarvoor geschikt was, lachte Jan geheimzinnig.
“Wacht maar af, meisje, ik heb een idee.”

Terwijl zij snel een douche nam, was Jan zich op zijn kamer gaan opfrissen. Terug op Nicole’s kamer had hij een jurk van zijn vrouw bij zich. Nicole wilde protesteren, maar daar had hij geen oren naar. Hij zei dat Agnes dat kleedje overal mee naartoe zeulde, maar dat ze het eigenlijk nog maar één keer gedragen had. Op haar leeftijd ‘hingen’ Agnes borsten zodanig door, dat het gewoon nergens op leek als ze het droeg. Toch moest hij nog behoorlijk aandringen voor Nicole het kleedje wilde passen. Toen ze het eenmaal aanhad, moest ze Jan wel gelijk geven. Ze zag er echt heel erg sexy uit.
Nicole had, terwijl ze zichzelf in de spiegel bekeek, aan Jan gevraagd of het niet al té uitdagend was, maar hij vond van niet. Ook op haar vraag wat Agnes zou zeggen, als ze ongetwijfeld haar eigen jurk zou herkennen, had hij direct een antwoord klaar. Zijn echtgenote zou toch al lang bezig zijn om die jongeman de grondbeginselen van het seksen bij te brengen. Nee, van Agnes zou ze geen last hebben, verzekerde hij haar.
“Als onze charmante dokter nu niet voor je valt, dan is er echt iets mis met hem,” zei hij nog, “Nicole, dit jurkje doet jouw lichaam alle eer aan die het verdient!”
Dat laatste was waar, dat zag ze zelf ook wel in. Het uit een zachte stretchstof vervaardigde mini-jurkje spande als een tweede huid om haar lichaam. Het tweekleurige kleedje, zwart en wit, kwam maar tot net onder haar billen, waardoor haar zonnebankbruine benen prachtig tot hun recht kwamen. Rechts kwam de zwarte stof in een schuine lijn vanaf haar schouder naar omlaag, om precies ter hoogte van de scheidingslijn tussen haar borsten in wit over te gaan. De witte linkerkant liep in dezelfde schuine lijn verder omlaag, waardoor niet alleen haar linkerschouder bloot was, maar aan de zijkant een flink stuk van haar ronde borst zichtbaar bleef. Haar tepels tekenden zich duidelijk af in de zachte stof en aan de witte kant was de aflijning van haar donkere tepelhof vaag zichtbaar. Zwart en wit waren niet door een rechte lijn gescheiden. De kleuren liepen, zowel voor als achteraan, in elkaar over via willekeurige driehoekige punten, wat een afslankend effect had op haar taille. Ja het kleedje zat haar als gegoten en Jan had gelijk. Als Dokter Brijs haar nu nog niet zag staan, dan nooit.

Terwijl ze de trap verder afdaalden, voelde Nicole heel wat nieuwsgierige blikken op haar gericht en even had ze het gevoel dat iedereen tegen haar slipje aan kon kijken. Ook Herman keek haar richting uit, maar Nicole deed alsof ze hem niet zag. In plaats daarvan wierp ze een pseudo-verliefde blik op haar cavalier.
“Goed zo, meisje,” zei Jan, “maak het hem vooral niet te gemakkelijk. Laat hem maar wat moeite doen. Hij heeft je in ieder geval opgemerkt, dat is alvast een goed begin.”
Ze knikte hem glimlachend toe. Haar onzekerheid smolt als een ijsblokje op de stoof. Alleen al het feit dat ze Hermans blik op haar gericht wist, volstond voor een licht gevoel in haar hoofd. Voor Nicole leek het alsof ze op een bepaalde manier loskwam van alles en iedereen om haar heen, net alsof haar geest uit haar lichaam was getreden en op eigen houtje de trap afdaalde.
Eenmaal beneden was ze zich echter al gauw weer bewust van haar lichaam, zeker toen ze in Jans armen over de dansvloer gleed. Hij bleek een begenadigd danser en ze liet zich probleemloos door hem leiden. Terwijl ze als het ware over de dansvloer zweefde op de maat van de muziek, had ze geen oog meer voor de andere gasten, enkel nog voor de gastheer.
“Zullen we nog een keertje?” vroeg Jan, toen ze van een drankje hadden genoten.
“Graag.” De dansvloer was immers de plaats bij uitstek, vanwaar je een overzicht had over de hele zaal. Tijdens het dansen, kon ze Herman ongemerkt gadeslaan en zo zag Nicole hoe Sandra Tilborgs op Herman toe liep. Haar rivale wilde duidelijk iets van hem, maar wat het ook mocht zijn, dokter Brijs had daar ditmaal zo te zien geen zin in. Ze zag duidelijk Hermans afwerend gebaar. Op de terugweg keek Sandra gedurende enkele ogenblikken in haar richting en Nicole hoefde er niet aan te twijfelen wat die blik inhield. Sandra was woedend, maar daar kon Nicole niet me zitten, integendeel. Het gaf haar een goed gevoel dat Herman haar rivale zo duidelijk had afgewezen.
Toen de muziek stopte waren haar gedachten nog altijd bij haar collega en daardoor schrok ze geen klein beetje toen Herman plots naast Jan opdook.
“Mag ik deze dame van u overnemen?” vroeg hij beleefd.
Jan keek haar aan en antwoordde pas toen Nicole bevestigend had geknikt.
“Ja hoor,” klonk het luchtig, “een oude man als ik moet stilaan naar bed. Mag ik nog even afscheid nemen, dokter?”
“Ja, natuurlijk.”
Beeldde Nicole het zich in, of klonk er iets van opluchting in zijn stem? Ze zag hoe zijn blik bewonderend over haar figuur gleed. Lang kon ze daar echter niet bij stilstaan, want Jan trok haar mee, een paar passen bij Herman vandaan.
“Je hebt hem in jouw netje gevangen,” fluisterde hij, “maar denk aan wat ik je zei, Nicole. Maak het hem niet te gemakkelijk. Laat hem smeken, desnoods op zijn twee knieën. Ik duim in elk geval voor je, lieve schat. Ga ervoor, succes!”
Het volgende moment voelde ze Jans warme lippen een kus op haar wang drukken, waarna hij haar alleen liet.
“Zullen we?” vroeg Herman, zijn handen naar haar uitstrekkend.

Het orkest speelde een langzame wals en in elkanders armen gleden ze temidden van de andere gasten de dansvloer rond. Herman legde op een erg vertrouwelijke manier twee handen in haar zij en klemde haar lichaam strak tegen het zijne aan. Hij voelde hoe Nicole soepel en verleidelijk bewoog onder zijn aanraking en zag hoe ze zich met gesloten ogen door hem liet leiden op de tonen van de muziek.
Het leek een droom. In zijn armen voelde Nicole haar gevoelens voor Herman Brijs in alle heftigheid toenemen. Aan de ene kant liep haar hart over van verliefdheid en anderzijds voelde ze haar lichaam een eigen taal spreken. Een taal van begeerte en tomeloos verlangen naar de man waar haar hart nu al zo lang voor open stond.
In dat besef opende ze haar ogen en keek naar hem op. Herman leek al dansend in de verte te staren, waardoor ze ongemerkt de strakke, maar tegelijk erg warme lijnen van zijn gezicht kon observeren. Eigenlijk had ze best zin om met haar vinger over zijn bescheiden snorretje te strijken, maar de woorden van Jan indachtig, deed ze dat toch maar niet. Toch gleed ze ook tijdens de daaropvolgende dans, alsof het vanzelfsprekend was, nog steeds in Hermans armen over de dansvloer.
Een paar minuten later, toen ze aan een drankje stonden te nippen, zag ze plots Sandra naar hen staan kijken. Haar blik voorspelde niet veel goeds. Herman volgde haar blik en maakte een vergoelijkend gebaar.
“Laat haar maar,” zei hij, “Sandra heeft haar avond niet.”
“Weet jij dat ze stapelgek op je is?” Een beetje spot in haar stem kon Nicole nauwelijks verbergen, maar Herman haalde zijn schouders op en keek haar strak aan.
“En jij?” vroeg hij. “Hoe zit dat met jou?”
Nicole had liefst van al willen uitschreeuwen hoe zielsveel ze van hem hield en het koste haar moeite om op de vlakte te blijven. Hij hoefde niet te weten hoezeer ze naar hem verlangde … nog niet!
“Ach, Herman,” zei ze koeltjes, “ik heb vanavond gezien hoe simpel jij talloze vrouwen om jouw vinger weet te winden. Als ik ooit iets voor je voelde, dan is dat na vandaag aardig bekoeld.”
“Nicole! Dat jij zo over me denkt zeg.” Zijn stem klonk verongelijkt. Enkele seconden maar, toen herpakte hij zich. “Nou ja, misschien ben ik je wel een verklaring schuldig. Kijk, Nicole, ik wilde…”

Wat hij wilde kreeg Nicole niet te horen, want op dat ogenblik werd Herman weggeroepen. Er begonnen gasten te vertrekken en hij moest handjes schudden. Een half uur later was hij nog altijd bezig met afscheid nemen, maar toch kwam hij eventjes tot bij haar.
“Blijf je nog even, Nicole?”
“Nee,” mompelde ze, “Het is al laat, ik denk dat ik maar eens naar mijn kamer ga.”
“Laat je dan jouw deur los? Ik moet absoluut met je praten.”
“En als ik daar nu eens geen zin in heb? Mij lijkt het beter dat ik de kamer maar afsluit.” Ondanks dat het haar lukte om haar stem standvastig te laten klinken, viel ze haast om van de zenuwen. Stel je voor dat hij afknapte op haar weigerachtige houding, ze mocht er niet aan denken. Zij reactie viel echter reuze mee.
“In dat geval…” Herman nam haar hand in de zijne, boog naar haar toe en sprak op fluistertoon verder. “In dat geval ga ik zolang op jouw kamerdeur staan bonken tot je opendoet.”
“Waag het niet, of je komt er helemaal niet in!” Zonder op antwoord af te wachten, trok ze haar hand terug. Ze draaide zich om en liep in de richting van de trap.
“Nicole!?” Het klonk haast als een smeekbede, maar toch liep ze door.
Onderweg naar boven begon ze echter te twijfelen. Was ze niet te ver gegaan met haar koppige houding? Natuurlijk zou ze haar deur niet afsluiten. Oh nee, Herman was welkom, méér dan welkom. Iets ondefinieerbaar zei haar dat hij vast een plausibele verklaring zou hebben voor het feit dat hij haar op zijn feest zolang genegeerd had en misschien kwam alles toch nog goed. Met haar koppigheid had ze Herman uitgedaagd. Nu was het aan hem om te tonen wat hij voor haar voelde.
Op haar kamer aangekomen, controleerde ze voor alle zekerheid toch maar even of alle sporen van eerder mannelijk bezoek waren uitgewist. Tot haar opluchting was er niets dat nog aan Jans aanwezigheid deed denken. Gerustgesteld nam ze plaats op de ruime lederen bank bij het raam. Nerveus wachtte ze af of Herman zou komen.

Het was daar, op die driezitsbank, dat Herman haar aantrof toen hij, na eerst zacht geklopt te hebben, Nicole’s kamer binnenkwam. Hij kreeg zowaar een krop in de keel toen hij haar zag zitten in de zachte gloed van een schemerlamp. Wat was ze adembenemend mooi in dat uitdagende zwart-witte jurkje. Ze zat met de benen gekruist. De mini-jurk was hoog naar boven opgeschoven, waardoor haar verrukkelijke dijen voor het grootste deel zichtbaar waren.
“Ik ben blij dat je me op jouw kamer toelaat,” zei hij moeilijk slikkend, “ik moet echt met je praten, Nicole.”
Ze haalde haar schouders op in een poging om alsnog onverschillig over te komen. “Waarom heb je mij de mooiste kamer bezorgd, Herman?”
“Omdat…omdat jij het verdient. Omdat ik jou de mooiste en de liefste vrouw op aarde vind.”
“Jaja,” antwoordde Nicole spottend, “dat heb jij vanavond vast wel tegen meer dames gezegd.”
“Nee, echt niet.” Herman zuchtte, ze maakte het hem niet gemakkelijk. “ Nicole, Ik wil eerlijk zijn met jou. Je weet dat ik altijd vrijgezel ben gebleven, maar dat wil niet zeggen dat ik celibatair geleefd heb. Als man heb ik natuurlijk mijn verlangens en behoeften gekend en meer dan eens heb ik daaraan ook toegegeven. Maar sinds ik jou ken niet meer. Ik wil alleen nog jou, Nicole, maar vooraleer ik naar je toekwam, wilde ik niet alleen met mezelf, maar ook met alle vrouwen uit mijn verleden in het reine komen. Ik hoop dat je dat begrijpt.”
Daar moest ze even over nadenken. Dat betekende immers ook … Een vleugje jaloezie stak de kop op, dat kon ze niet negeren.
“Wil dat zeggen dat jij ook met Sandra Tilborgs naar bed bent geweest?”
“Ja. Zij wil het zo niet zien, maar voor mij was dat niet meer dan een ‘one night stand,’ net als met zoveel andere vrouwen voor haar. Ik zou nooit kunnen houden van een oppervlakkige vrouw als Sandra. Nee, wat ik al mijn hele leven in een vrouw zoek, dat vind ik alleen bij jou. Jij alleen bent voor mij de ware.”
Zijn woorden klonken Nicole als muziek in de oren en van het jaloerse gevoel was niets meer over, integendeel. De spontaniteit van zijn ‘biecht’ ontroerde haar, waardoor ze hem als vanzelf met een bemoedigende glimlach aankeek. Toch voelde ze enige schroom toen hij voor haar neerknielde. Ze wist dat dit het moment van de waarheid zou worden, ze wist dat hij nu de ontdekkingstocht naar haar lichaam in zou zetten. De warmte van zijn hand op haar dij haalde die schroom echter meteen weer weg. Ja, ze was er helemaal klaar voor, klaar voor de liefde van haar leven.

Herman aarzelde een seconde toen Nicole haar gekruiste dijen naast elkaar plaatste, maar haar hand op zijn arm stelde hem gerust. Ze zou hem niet afweren. Langzaam liet hij zijn handen langs haar armen naar omhoog glijden, tot in haar nek. Zij vingers woelden door haar blonde haren, tot hij aan de rechterkant haar oor vrij maakte. Toen hij voorover boog, voelde Nicole zijn warme adem in haar nek en een siddering ging door haar heen toen zijn lippen haar huid streelden. Zijn adem voelde zelfs heet aan toen zijn lippen haar oor beroerden. Teder kuste hij haar, waarna hij plagerig met het puntje van zijn tong de binnenkant van haar oorlelletje likte.
Zijn warme vingers gleden ondertussen over haar blote linkerschouder en masseerden zachtjes haar nek, daarna haar wang en zo verder naar omlaag.
Zijn andere hand begon aan Nicole’ s rechterzijde aan een gelijksoortige afdaling, zij het dat daar zijn vingers gehinderd werden door de zwarte stof van het geleende jurkje.
“Nicole, ik…,” Meer dan een tedere fluistering was het niet. “Ik hou van jou.” Hij nam haar bij de schouders en trok haar naar zich toe.
“Herman…” Haar stem klonk schor, maar hield tegelijk de bevestiging in die hij zocht.
“Nicole..!” Nu was zijn stem in ingehouden kreetje van verrukking. “Eindelijk, jij en ik…”
Hun volgende woorden werden gesmoord doordat ze hun lippen teder op elkaar drukten en spontaan spreidde Nicole haar dijen een beetje, waardoor Herman dichter naar haar kon opschuiven. Al gauw vonden hun tongen elkaar en zij klampte zich aan hem vast zodra hun ingetogen kus vanzelf overging in een opwindend hete tongzoen.

Wat voelde Nicole zich heerlijk verliefd. De vlinders gierden door haar buik, als was ze een tienermeisje. Alhoewel … haar lichaam reageerde wel heel volwassen! Toch was er nog iets dat haar ongeremd geluk in de weg stond. Iets dat hoognodig gezegd moest worden.
“Herman,” fluisterde ze, terwijl ze door met twee handen op zijn borst te drukken, hun tongzoen onderbrak. “Ik vrees dat ik niet helemaal vrij ben en dat ik dit niet kan doen. Ik ben getrouwd geweest, ik heb twee kinderen. Ik ben niet zomaar vrij in mijn doen en laten.”
“Malle meid,” zei hij zacht, “denk jij echt dat ik geen rekening heb gehouden met jou oogappels? Ik beloof je dat ik mijn uiterste best zal doen om een goede vader te zijn voor jouw zoontjes. Als jij me daarbij helpt, dan moet dat lukken.”
Nicole kon het niet helpen dat een paar grote tranen langs haar wangen naar beneden rolden, tranen van intens geluk. Herman kuste ze teder weg en streelde haar wang. Hij gaf haar alle tijd die ze nodig had om haar emoties onder controle te krijgen.
Op het ogenblik dat hij daarvoor de tijd rijp achtte, haakten zijn vingers op haar rechterschouder onder de zwarte stof en handig schoof hij dat stukje jurk zover omlaag, tot haar borsten nog maar net bedekt bleven.
Nicole’s adem stokte even. Op een bepaalde vreemde manier voelde ze zich zwak. Ze besefte dat er geen weg terug meer was. Dat ze niet in staat zou zijn, mocht ze dat al willen, om te weerstaan aan zijn warme strelende vingers, zijn teder zoenende lippen, zijn typisch mannelijke parfum … maar eigenlijk wilde ze dat ook helemaal niet. Liefst van al had ze zelf haar jurkje verder naar omlaag gerold en hem haar borsten aangeboden. Toch deed ze dat niet. Ze wilde niet hopeloos en al te toeschietelijk overkomen.
‘Laat hem maar wat moeite doen,’ dacht ze, maar gemakkelijk was het niet om geduldig te zijn. Gelukkig leek Herman haar gedachten te doorgronden, want al gauw begon hij tergend langzaam haar tweeling te ontbloten.
Verrukt staarde hij secondenlang naar Nicole’ s stevige, ronde tieten.
“Ooh, jij bent … jij bent een godin! De ‘Venus van Milo’ valt vergeleken bij jou in het niets.”
“Gekke jongen,” lachte zij. De woorden kwamen spontaan over haar lippen. “Alléé vooruit, waar wacht je nog op?”
“Nicole!” Deze keer klonk het echt als een jubelkreet en het volgende ogenblik gaf hij met zijn handen, zijn tong en zijn lippen Nicole’ s borsten alle aandacht die ze maar kon wensen, net zoals ze zich dat in haar fantasie had voorgesteld. Ja, met chirurgische precisie. Wulps kromde ze haar bovenlichaam naar hem toe, zachtjes kreunend onder zoveel hete prikkels.
Hermans tedere verwennerij miste zijn uitwerking niet. Nicole keek omlaag, naar zijn vaardige handen die overal tegelijk leken te zitten. Ze verbaasde zich over de gezwollen status van haar borsten. Tegelijkertijd waren haar tepels keihard en priemden fier vooruit. Ze kon zich met de beste wil van de wereld niet herinneren ooit zo opgewonden te zijn geweest. Dit was van een andere orde dan eerder op de avond met Jan of enkele weken geleden met de baas van die kledingzaak. Het moest dus toch waar zijn, dat liefde en verlangen hand in hand gingen, want nooit had ze zo naar een man verlangd als nu naar Herman Brijs. Haar eigen Herman, zo voelde het aan, nu al! Alles wat eerder op de avond gebeurd was en waar ze zich zo druk om had gemaakt, dat was nu al een verre herinnering.

Van toen af ging alles veel sneller dan woorden kunnen beschrijven. De zelfbeheersing die Herman tot dan toe had getoond, liet hem nu volkomen in de steek. Nicole was de hare ook al lang kwijt en toen hij rechtop kwam en naast haar op de bank plaats nam, was dat voor haar het sein om actief te gaan deelnemen. Haar vingers vonden en openden de knoopjes van zijn overhemd en rolden daarna zijn onderhemdje naar boven. Treiterend liet ze haar vingers door zijn borsthaar kroelen om daarna af te dalen naar zijn buik. Herman rilde toen ze haar vinger in het holletje van zijn nagelbuik propte. Ze maakte zijn broeksriem los en opende de gulp. Zijn onderbroek stond strak gespannen en doorheen het dunne laagje katoen kon ze probleemloos de hardheid van zijn penis voelen. Herman hijgde hoorbaar toen Nicole met haar handpalm over zijn mannelijkheid wreef. Op het ogenblik dat ze haar hand in zijn slip schoof, voelde ze Herman verstijven. Zachtjes streelde ze langs zijn stijve schacht tot aan zijn ballen. Hermans reactie overtrof haar stoutste verwachting, want kreunend zakte hij onderuit, daarbij steun zoekend tegen de rugleuning. Toch tilde hij zijn billen op, toen Nicole aangaf dat ze zijn broeken uit wilde hebben.
Op dat moment kreeg ze zijn erecte penis te zien en meteen was ze behoorlijk onder de indruk. Herman was niet alleen flink geschapen, er zat een buiging in zijn lans, die ze nog nooit eerder bij een man had gezien. Met enige zin voor overdrijving deed het haar denken aan een oosters kromzwaard.
“Nu ben je van mij!” Terwijl haar vingers zich om zijn lid sloten, schrok Nicole van haar eigen woorden. Had ze dit echt bewust gezegd, of was het enkel een verwoording van hetgeen er in haar gedachten omging? Ondertussen bracht ze haar andere hand naar achter en liet zijn zware ballen in haar handpalm rusten. Dan boog ze diep voorover en drukte haar lippen voorzichtig op de eikel. Zacht likte ze over de top heen, wat Herman een goedkeurend gegrom ontlokte dat je niet zo snel zou linken aan een gerespecteerde arts als dokter Brijs. Nou ja, dacht Nicole, waar zij mee bezig was, dat was ook niet bepaald een handeling die je een hoofdverpleegkundige zou toedichten.
Niet dat het haar stoorde, hier op dit eigenste moment waren ze immers geen dokter en verpleegster. Wel een man en een vrouw die naar elkaar verlangden en die op het punt stonden om elkaar het lichamelijke bewijs te leveren van hun wederzijdse liefde.

Herman kreunde zacht toen ze langzaam haar lippen rond zijn eikel stulpte. Het deed Nicole besluiten om zijn penis nog wat verder in haar mond te nemen. Niet zo heel diep, maar wel ver genoeg, zodat hij ongetwijfeld de kracht van haar lippen op zijn lid zou voelen.
“Oooh … Nicole!” Aan zijn reactie te merken, voelde hij wel degelijk hoe ze haar lippen op en neer over zijn schacht bewoog en dat bracht Nicole ertoe om met haar andere hand zachtjes zijn ballen te kneden.
“Oooh …” kreunde hij alweer. “Kom hier jij!”
In een vloeiende beweging trok hij haar languit op de bank. Zijn handen gleden naar haar dijen en met een korte ruk schoof hij het kleedje over haar heupen naar boven. Nicole voelde meteen daarna zijn vingers door haar bilspleet glijden. Vanaf haar stuitje volgde hij het smalle lintje van haar string tot bij het nietige driehoekje vooraan. Het lapje stof bood Hermans geoefende vingers geen enkele weerstand en weldra gleden ze over haar al uiterst gevoelige schaamlippen.
“Aah ..” Dit keer was het Nicole die uiting gaf aan haar toenemende opwinding, omdat hij haar lichaam meteen in lichterlaaie zette. Zijn vingers gingen iets dieper, zodat ook de binnenkant van haar lipjes gestimuleerd werd. “Oh, Herman…” kirde ze, “wat doe je dat goed.”
Het leek hem aan te sporen, want het volgende moment hielp hij haar om haar stringslipje uit te trekken. Op het van Jans vrouw geleende kleedje na, dat helemaal verfomfaaid en opgerold om Nicole’s middel zat, waren ze nu allebei naakt, allebei verlangend naar zoveel meer. Hermans volgende actie verraadde de ervaren minnaar in hem, want handig en lenig wist hij zich zodanig te draaien, zodat hij, zonder dat Nicole zijn penis hoefde te lossen, hij toch languit over haar heen kwam te liggen. Direct voelde Nicole zijn warme adem op haar geslacht.
“Ooh …!” hijgde ze, toen zijn lippen zich op haar vulva drukten. Zijn tong volgde met een lange haal de lijn van haar ontsluiting, helemaal opklimmend tot bij haar gezwollen clitoris.

De volgende minuten gingen op aan een rondje orale verwennerij, zoals ze geen van beiden ooit hadden meegemaakt. Vol overgave likten en zogen ze elkanders genitaliën. Elkaar steeds hitsiger makend, golfden ze hun verhitte lijven ongecontroleerd tegen elkaar op, tot Herman het niet meer hield. Hij voelde dat hij op het punt stond om al te gaan spuiten en in een poging om zijn zelfbeheersing niet te verliezen, dwong hij Nicole om zijn pik los te laten.
Het volgende moment draaide hij zich rechtop en trok Nicole bovenop hem. Met zijn rug leunend tegen de bank zakte hij wat onderuit, terwijl zij links er rechts naast zijn dijen over hem heen knielde. In elkanders ogen lazen ze hunker en verlangen en toen Herman zijn handen onder haar billen schoof en met zijn vingers haar kutje verder opensperde, wist Nicole instinctief wat hij van haar verwachtte. Zelf wilde ze dat trouwens ook en dus liet ze zich zakken tot haar hunkerende schede zijn harde pik ontmoette.
“Oooh …!” kreunde Herman op het moment van samensmelten.
“Aaaaah…!” piepte Nicole, terwijl zijn kromme maar oh zo harde lans diep in haar kutje gleed. De hete prikkels die zij ervoer, deden haar bijna dubbel plooien, zodat ze met haar handen steun zocht bovenop de leuning van de bank. Ze voelde hoe Herman haar bij haar billen optilde en haar daarna weer liet zakken. Zijn kromme pik riep binnenin haar hete tintelingen op, waar ze die nooit eerder had gekend en al gauw nam ze het van hem over.
Als een volmaakte amazone wipte ze op en neer op zijn zalige kromzwaard en toen Herman op het idee kwam om haar steeds weer opwippende tieten zo veel en zo vaak mogelijk te likken, wist Nicole zich al gauw verloren. Haar minnaar merkte het…
“Kom maar schatje,” moedigde Herman haar aan. Ongenadig masseerde hij haar harde tepels en terwijl voelde ze zichzelf verkrampen. Nog één keer wipte ze hoog op, in een laatste krachtinspanning. Jammerend en schokkend zakte ze terug op Hermans pik, daarbij de vreemdste geluiden uitstotend. Samen met haar van geilheid vertrokken bekje, trok ook haar kut zich samen rond zijn penis, zodat elke hete kramp van haar zich probleemloos naar hem toe vertaalde. Herman had de grootste moeite, alweer!. Toch lukte het hem om zich te beheersen. Daar was hij niet rouwig om, de nacht was immers nog lang.

“Oh, Herman,” zuchtte Nicole een minuutje later, “dit was zo lekker!” De brede lach op haar gelaat verraadde nog meer dan haar woorden, hoezeer ze had genoten. Nu was Herman helemaal blij dat hij zich niet had laten gaan. Tegelijk was hij vastbesloten om dit schatje deze nacht nog minstens een paar keer mee te voeren naar de hoogste toppen van het genot.
“Hou me stevig vast, liefje,” zei hij teder, terwijl hij een verdwaalde haarlok uit haar aangezicht veegde.
Zodra zij gehoorzaamde en haar armen stevig om zijn nek had gelegd, tilde hij haar op alsof ze een pluimpje was. Onderweg naar het grote bed woelde ze door zijn haren en streelde ze zijn sterke armen en zijn kloeke borst. Nergens was er een grammetje vet te bespeuren, waaruit ze concludeerde dat hij zijn conditie goed onderhield.
Bij het bed aangekomen, legde hij haar voorzichtig neer. Hij kwam over haar heen en terwijl zij haar armen naar hem uitstrekte, begon hij haar te kussen. Van het topje van haar hoofd tot aan haar voeten liet hij geen plekje onberoerd en Nicole gaf zich helemaal over aan zijn tedere verwennerij. Met verwondering en bewondering onderging ze zijn liefkozingen. Het leek erop alsof haar lichaam steeds feller reageerde op iedere nieuwe aanraking van hem.
Op het ogenblik dat hij in haar kwam, was Nicole reeds zodanig opgewonden, dat ze al tijdens de penetratie huiverend overging in een nieuwe diepe, gloedhete kramp.
“Herman …!” kermde ze, “Herman … ik laat jou nooit meer gaan!”
“Dat moet …ook … niet, … Nicole!” Herman was alvast stevig op haar beginnen inbeuken en zijn woorden klonken hijgend en golvend op het ritme waarmee hij zijn neukstok haar schoot in en uit pompte. “Jij … moet … bij … me … blijven!” Hij voelde hoe hij zich ditmaal niet langer kon bedwingen. “Voor…” Terwijl hij diep in haar schoot een eerste salvo afvuurde klonk het haast als een smeekbede. “Voor altijd moet jij bij me blijven! …Oh …Ni …cole!!!”

De nacht werd een lange verrukking. Eén lange liefdesdans, vol passie en overgave, van intieme tederheid afgewisseld door momenten van wulpse hitsigheid, van liefde geven en liefde nemen… Pas toen de eerste zonnestralen hun vage licht door de gordijnen priemden, vielen ze in slaap. Allebei uitgeput en uitgeteld, maar intens gelukkig na een nacht vol grenzeloze liefde.