In Tijdelijke Dienst Van Mijn Mans Directeur - 1

Met het bedrijf waar Anton werkte, ging het niet zo goed. Er gingen al een tijdje geruchten over afstoten van enkele afdelingen. Op een gegeven moment kwam Anton thuis met de mededeling dat hij hoogstwaarschijnlijk bij de ontslagenen zou horen. Dit was voor ons een grote tegenslag. Hoewel ik zelf een goede baan had, was het toch een flink financiële tegenvaller. De hypotheek slokte een behoorlijk deel van ons gezamenlijk salaris op en hoewel ons huis niet onder water stond, een beetje moerassig was het wel. Deze gedachte schoot direct door mijn hoofd. Ik deed de financiën, Anton bemoeide zich daar niet mee.

Een beetje in een sombere stemming bespraken we 's avonds de situatie. Veel schoten we hier niet mee op. Een andere baan elders in dezelfde branche zou er, in ieder geval voorlopig, niet inzitten.

De volgende dag op mijn werk was ik er niet helemaal bij. De komende financiële situatie baarde mij zorgen. In een opwelling besloot ik om de directeur van Antons bedrijf te bellen. We hadden elkaar op de personeelsfeestjes wel eens ontmoet en toen konden we het goed met elkaar vinden. De daad bij het woord voegend, belde ik zijn nummer. Je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt.

Hij kon zich mij nog wel herinneren en vroeg of ik tijd vrij kon maken om in de loop van de middag bij hem langs te komen. Dat kon ik direct wel toezeggen en we maakten een afspraak om drie uur.

Met een klein beetje hoop meldde ik mij op de afgesproken tijd. ”Hallo Petra, leuk om je weer eens te zien” en gaf me een stevige handdruk.

Inderdaad, de afdeling van Anton zou helemaal worden afgestoten. Jammer, want hij is wel een goede kracht.

In die trant werd er wat heen en weer gepraat.

Maar ineens zei hij: “Luister goed, misschien is er een oplossing”. Hij vertelde dat het bedrijf een andere koers wil gaan varen en dat in Frankrijk waarschijnlijk een nieuwe afdeling zou worden opgezet. “Dit moet nog uitgewerkt worden, maar ik denk dat Anton de kwaliteiten bezit om eventueel hieraan deel te nemen”.

Ik was hier heel erg blij mee en liet dit ook merken.

“Er zit echter wel meer aan vast”, zei hij. “Hij zal een aantal weken naar Frankrijk moeten en flink moeten werken, het is echt geen vakantiereisje. Hij zal zich moeten bewijzen.”

Ik keek hem heel blij aan, maar hij ging verder: “Er zitten nog wel een paar randvoorwaarden bij en die zijn voor mij toch wel heel belangrijk.”

“En die zijn?” vroeg ik.

“Ten eerste dat je me in 't vervolg Gerard noemt.”

“Dat is gauw geregeld, Gerard” zei ik vlug.

“Het tweede ligt wat moeilijker” en hij zweeg een poosje.

“Hoe moeilijk is moeilijk?” vroeg ik.

“Ik wil dat je voorlopig tot mijn beschikking staat” antwoordde hij.

Ik liet deze woorden even op mij inwerken.

“En wat houdt dat in?” was mijn aarzelende vraag, maar ik kreeg er een ongemakkelijk gevoel bij.

“Dat ik, de weken dat Anton in het buitenland zit, je op bepaalde tijden kan ontbieden of naar jou toe kom.”

“Ja, en wat gebeurt er dan?”

Gerard aarzelde even: “Er kan van alles gebeuren, ik kan er wel omheen draaien, maar ik wil gewoon met je vrijen” was zijn antwoord.

Geschrokken keek ik hem aan. Had ik dit goed gehoord?

“Wat denk je wel, dat ik gek ben?” “Nee, helemaal niet, maar wel verstandig. En Anton hoeft het niet te weten. Erewoord: als Antons taak erop zit, is het afgelopen”.

Ik was verbijsterd, ik wist niet wat ik hoorde.

“Ik hoef niet direct een antwoord, denk er maar rustig over na. Het blijft in ieder geval onder ons tweeën. Het is ook nog lang niet zo ver”.

Verbouwereerd verliet ik zijn kantoor.

Thuis gekomen nam ik eerst een glas wijn en ging als in een roes op de bank zitten. Ik overdacht wat er het laatste uur besproken was. Voor Anton (en uiteindelijk voor onze financiën) een uitgelezen kans. Dat Gerard zich aan zijn woord zou houden, daar twijfelde ik niet aan.

Ik probeerde mijn rust terug te vinden, maar voelde mij figuurlijk klem gezet.

Een uurtje later kwam Anton thuis.

Moest ik het met hem hebben over wat er vanmiddag gebeurd was?

Uiteindelijk zei ik tegen Anton dat ik een gesprek met zijn directeur had gehad. Hij reageerde verbaasd. “Hoezo?” vroeg hij.

“Ik kreeg een spontane inval en heb hem eerlijk op de man af gevraagd of je daar aan het werk zou kunnen blijven. Er bestaat een kleine mogelijkheid dat dat zo is. Misschien wordt er een afdeling in Frankrijk geopend en jij zou geschikt kunnen blijken om dat mee op poten te zetten. Maar dan moet je je daar echter wel bewijzen”.

Anton keek mij verbluft aan. “Je maakt een geintje”. “Nee, echt niet, ik dacht gewoon, niet geschoten is altijd mis. Het is echter nog niet zeker, dus je kunt er nog niet met je collega's over praten. Maar als je dit ziet zitten, dan kun je de directeur wel melden dat je het graag wilt proberen”.

De rest van de avond verliep in een vrolijke sfeer. Anton was weer hoopvol gestemd, maar ik had toch een erg onbestendig gevoel.

Als Anton zijn besluit aan Gerard kenbaar zou maken, dan nam hij mij ook mee in de afspraak, zonder dat hij het wist. Maar Gerard zou meteen begrijpen dat ik akkoord was gegaan met zijn voorstel. Ik besloot dan ook om hem niet meer te bellen.

Het was een paar maanden verder en op een dag kwam Anton opgetogen thuis. Hij had een lang gesprek met de directeur gehad en had de toezegging gekregen om naar Frankrijk te kunnen.

Uiteraard was ik blij, maar tegelijkertijd kwam het andere gedeelte van de afspraak nu ook dichterbij. Ik had het onbewust al een beetje verdrongen.

Op een avond kwam Anton van zijn werk en zei dat de directeur gevraagd had of hij morgen bij ons zou kunnen komen eten. Dan zouden enkele details van het verblijf in Frankrijk worden besproken. Hij vond het beter dat jij er ook bij bent. “Tenslotte heb jij je best gedaan om dit te bereiken” zei hij trots.

Ik werd er wel een beetje zenuwachtig van maar liet niets merken en zei: “Ik zal mijn best doen om een goed dinertje te maken”.

De volgende dag had ik veel tijd aan het diner besteed. Voor mij geen probleem, omdat ik veel van koken hou. Met de vraag hoe ik me moest kleden, had ik meer moeite. Zou ik voor heel zakelijk gaan of toch een beetje sexy? Ik wilde hem niet het gevoel geven dat ik alles, wat mij betrof, nu normaal zou vinden. Ik koos voor degelijk en netjes.

Op de afgesproken tijd werd er aangebeld en inderdaad, de directeur (voor mij dus Gerard) stond op de stoep met een grote bos bloemen en een fles wijn.

Het etentje verliep goed, het was best gezellig, al was ik er soms niet helemaal bij.

Gerard stelde voor dat we wel wat informeler met elkaar konden omgaan en wilde dat we hem bij zijn voornaam noemden.

Gerard en Anton praatten vooral over het werk. Toen ter sprake kwam hoelang het daar in Frankrijk zou duren, betrok Gerard mij er duidelijk in.

“Wat denk jij ervan, Petra?” vroeg hij. “Eerst een maand of is dat te lang voor jullie? Jullie zullen elkaar toch een poosje niet kunnen zien.”

“Kunnen we het niet verdelen?” zei ik, “anders mis ik Anton te lang”. Ik sloeg mijn arm om zijn schouder om een signaal aan Gerard af te geven.

In principe zouden het twee periodes van twee weken worden met een weekend er tussen, met de mogelijkheid dat er eventueel aan deze tijden gesleuteld zou kunnen worden.

Over een week zou Anton vertrekken.

De dag voor vertrek had ik vrij genomen. Anton helpen met het uitzoeken van zijn kleren en daarna inpakken. 's Avonds een lekker dinertje, proosten op zijn werk en vroeg naar bed. Van veel passie was niet veel sprake, het bleef bij wat knuffelen. De volgende morgen vertrok hij vroeg.

Op mijn werk kreeg ik een berichtje van Gerard: “Ik kan niet wachten”. Prompt antwoordde ik: “Ik wel”.

Zijn antwoord was kort: “Vanavond kom ik bij je langs”.

Hij kwam ook inderdaad, zoals verwacht. Hij overhandigde mij een fles wijn: “Voor de gezelligheid”.

We gingen naar de woonkamer en ik schonk een glas wijn in. Gerard zat op de bank, ik ging op een stoel er tegenover zitten. We praatten over koetjes en kalfjes, maar er was toch wel geladen sfeer tussen ons. Na een tijdje zei hij: “Laten we maar beginnen en kleed je maar uit.”

Ik aarzelde, maar hij maakte me direct duidelijk dat ik mijn T-shirt uit moest doen. Ik voelde dat het menens was. De afspraak was begonnen.

Het begon al te schemeren en dus deed ik eerst de gordijnen dicht.

Langzaam pakte ik het T-shirt beet en trok het omhoog over mijn hoofd.

Zonder iets te zeggen wees hij naar mijn broek. Ik maakte mijn knopen los, liet de broek naar beneden glijden en stapte er uit.

“Nu je hemdje”. Dit volgde dezelfde weg als mijn T-shirt.

Ik stond daar wat ongemakkelijk met alleen mijn bh en slipje nog aan, ik voelde wel enige gene.

“Alles uit” hoorde ik. “Nee, dat wil ik niet” probeerde ik nog tegen beter weten in.

Hij lachte. “Het is beter voor je om maar mee te werken, in plaats van tegen te stribbelen”zei hij. “Maar we kunnen alles nu natuurlijk ook onmiddellijk afblazen.”

Ik voelde mijn onmacht in deze realiteit. Ik maakte de haakjes los en liet de bh op de grond vallen. Daarna pakte ik mijn slipje beet, trok deze naar beneden en stapte er uit. Ik ging rechtop staan en voelde mij verschrikkelijk ongemakkelijk. Mijn ene hand hield ik voor mijn borst, de andere voor mijn spleetje.

“Nou, zie je wel dat het meevalt? En nu gaan we naar je slaapkamer. Ga jij maar voor.”

Naakt liep ik de trap op. Gerard liep achter me en gaf me een tikje op mijn billen.

Met een ietwat vreemd gevoel liep ik mijn slaapkamer binnen. Hij zei dat ik hem moest gaan uitkleden.

Aarzelend deed ik een stapje naar hem toe. Ik knoopte zijn overhemd los en deed het uit. Daarna knoopte ik zijn broek los en trok deze naar beneden. Ik voelde hierbij dat hij een stijve pik begon te krijgen.

Toen zijn onderbroek ook uit was, zag ik dat hij vrij behoorlijk geschapen was.

“Zullen we eerst een douche nemen?” vroeg Gerard. Zwijgend liep ik hem voor naar de badkamer. Toen ik eenmaal onder de douche stond, kwam hij er bij staan en begon mij in te zepen. Het voelde vreemd, een vreemde hand op mijn huid. Nadat we ons hadden afgedroogd, gingen we weer terug naar de slaapkamer.

“Ga maar op bed liggen” zei hij. Ik deed dit en Gerard kwam naast mij liggen en kroop tegen me aan. Zijn hand ging naar mijn borst en begon deze te strelen.

Ik kromp ineen bij deze aanraking.

“Ontspan maar” zei Gerard, “Je moet het jezelf niet moeilijker maken dan het is”.

Hij streelde mijn ene borst en gaf een likje met zijn tong over de andere.

“Weet je wel dat je hartstikke mooi bent?” zei hij. Niettegenstaande de situatie voelde ik me toch wel een beetje gevleid.

Zijn hand gleed naar beneden en ondertussen begon hij ook voorzichtig aan mijn tepel te zuigen. Met een vinger ging hij bij mij naar binnen en begon mijn klitje te stimuleren.

Ondanks dat ik hiertoe gedwongen was, voelde het nu toch wel prettig aan. Ik gaf hem zelfs wat meer ruimte tussen mijn benen.

Ik voelde een begin van opgewondenheid komen.

Gerard ging nu bovenop mij liggen. Zijn lul hield hij vlak voor mijn kutje. Hij wreef er wat overheen en kwam toen met kleine stootjes bij mij binnen.

In mijn hoofd bleef ik me verzetten, maar mijn geilheid kreeg toch de overhand.

Ik wist niet meer wat ik nu precies voelde. Mijn kut werd tot het uiterste opgerekt, maar paste het zich toch gemakkelijk aan die dikke paal aan. Het ritme versnelde en zijn stoten werden steeds krachtiger. Het duurde niet lang of ik voelde een orgasme opkomen. Praten kon ik niet meer. Daarom kwam het er hijgend en met horten en stotend uit. "Ik… langzaam... niet zo hard... alsjeblieft, ik wil niet klaarkomen..."

Gerard reageerde er niet op. Hij begon mij zelfs nog resoluter te neuken. Hij ging zo hard tekeer, dat zijn ballen telkens tegen mijn billen aansloegen. Allebei konden we de gorgelende, zuigende geluiden horen die zijn lul in mijn kut maakte.

Ik voelde dat Gerard klaar kwam en zijn sperma bij mij naar binnen spoot. Ineens spande ik de spieren in mijn onderlijf en kwam zelf ook klaar. Ik gilde het uit.

Hij bleef rustig doorgaan, zodat mijn orgasme langzaam afzwakte.

Uitgeput viel hij op mij neer en rolde zich toen naast mij. Even later vroeg hij : “Zo, dat viel toch wel mee, is het niet?"

Het duurde even voor ik antwoord gaf. "Is het nu genoeg geweest?"

Hij schudde alleen maar met zijn hoofd en ging op de rand van het bed zitten.

“Laten we eerst maar even een glaasje drinken” zei hij. Zwijgend liep ik naar beneden en besefte dat het goed was dat de gordijnen gesloten waren. Ik pakte de fles en glazen en liep weer naar boven.

Ik schonk in en op de rand van het bed zittend, dronken we zwijgend ons glas leeg. Hij sloeg een arm om mij heen en streelde de zijkant van mijn borst. We zetten de glazen neer en hij ging op zijn rug liggen. Hij beduidde mij vervolgens dat ik op op hem moest gaan zitten. "Nu mag jij het werk doen."

Nog beverig van zojuist, klom ik over hem heen. Ik had er geen idee van wat ik moest doen. Ik had nog nooit bovenop gezeten of gelegen. Hij merkte dit kennelijk, dus hielp hij mij door zelf zijn penis in de juiste positie te zetten. "Zo, zak maar naar beneden."

Toen ik mij over zijn penis liet zakken voelde ik een vreemde, onbekende sensatie. Ik was nog heel nat, dus de penetratie ging heel makkelijk. Met die pik zo diep in mij, voelde het heel intens.

Ik merkte dat plekjes door mij bereikt werden waarvan ik geen weet had. Vol, helemaal gevuld, dat was de enige manier waarop ik het kon beschrijven. Om mij in het juiste ritme te krijgen en mij de juiste bewegingen te laten maken, pakte Gerard me bij de heupen. Echter, hij was nog maar net begonnen met bewegen of ik pakte het zelf al op. Ik voelde hoe ik zelf kon bepalen wat ik het lekkerste vond. Ik zag Gerard kijken naar mijn bewegende borsten. Ik sloot mijn ogen en kreungeluidjes makend, ging ik op en neer. Mijn tieten bewogen in het ritme mee.

"Is het lekker? Vind je deze positie leuk?"

Ik steunde en hakkelde. " Ja... ik geloof... dat het... oké is...”

Ik vergat mijn schaamte en reed mijzelf al snel weer klaar, nu kreunde ik ongegeneerd. Ik liet mezelf voorover vallen en lag op de borst van Gerard na te hijgen.

“Mijn God,” dacht ik, “wat heeft ie me geneukt. Ik ben uitgeput”.

Mijn kut voelde schraal aan, maar ik moest bij mezelf toegeven dat het geweldig was geweest.

Gerard omarmde mij en zei : “Zie je wel dat het meevalt?”

Ik wilde mij nog niet helemaal aan hem overleveren. Ik voelde me wat verward.

We lagen nog een poosje dicht tegen mekaar aan.

Even later zei ik afstandelijk: “Wat wil je nog meer?” “Vanavond niets meer, maar ik heb nog een verzoek. Voor de volgende keer wil ik graag dat je je kutje kaal scheert”.

Hier schrok ik van. “Maar dat merkt Anton direct”. “Je kunt toch zeggen dat je dit spannender vindt of zoiets. Dat je dit voor hem doet? Je verzint vast wel wat. Schikt vrijdagavond je?” Toen ik bevestigend knikte vroeg hij:” Bij jou of bij mij?” “Ik kom wel naar jou toe”.

We namen een douche en kleedden ons beide stilzwijgend aan. Gerard vertrok en gaf bij zijn afscheid mij een kus op mijn mond, mij in verwarring achterlatend.