Vrijdagochtend 7:15 uur, het geluid van de wekker haalt me uit mijn slaap. Na een aantal heerlijke vrije dagen mag ik vandaag weer aan de bak. Ik ben nog bezig met het afronden van mijn HBO studie en op vrije dagen werk ik zoveel mogelijk als groenteman bij een plaatselijke supermarkt. Als 15 jarige kwam ik hier binnen en na zeven jaar heb ik hier inmiddels aardig wat uurtjes versleten. Met name in de zomermaanden verlekker ik mij regelmatig aan schaars geklede huisvrouwen, als je dan toch moet werken...

Helaas is het vandaag geen zomer maar een regenachtige herfstdag in oktober. Ik heb dan ook weinig om naar uit te kijken vandaag. Met frisse tegenzin sleep ik mezelf onder de douche en na een paar boterhammen en koffie stap ik in de auto. Aangekomen op het werk begroet ik mijn collega's en trek ik mijn werkkleding aan. Inmiddels zit ik al weer vol energie en nadat ik de radio heb aangezet begin ik in het magazijn met de nodige 'voorzorgsmaatregelen' zoals ik die altijd noem. Na een minuut of tien heb ik alles geordend zoals ik het fijn vind en begin ik maar eens met mijn werkzaamheden.

Het mooiste aan de ochtend is dat de dag langzaam op gang komt. Omdat mijn afdeling zich bij de ingang van de winkel bevindt, begroet ik alle klanten vrolijk. De ochtend vordert gestaag en tegen het middaguur ligt alles er strak bij. Ik besluit maar eens met een paar collega's buiten een visje te scoren, zoals we dat vaak doen op vrijdagen.

Hoe rustig en gemoedelijk de ochtend was, hoe rommelig de middag direct begint. In het uurtje dat ik weg ben geweest is het blijkbaar erg druk geweest, waardoor ik behoorlijk achter de feiten aan loop. Zoals gewoonlijk hoef ik niet op hulp te rekenen, bij ons hebben ze namelijk liever boze klanten dan hogere loonkosten. Afijn, ik werk mezelf dus maar weer in het zweet en hierbij wil ik nog wel eens wat onvriendelijk worden. Waar ik 's ochtends alle tijd heb voor een vriendelijke begroeting, vermijd ik nu zoveel mogelijk contact met klanten.

Inmiddels is het erg druk in de winkel en ik probeer mijzelf, gewapend met een paar kratten broccoli, tussen een aantal klanten door te wurmen. Hierbij raak ik, per ongeluk (of niet?), de zijkant van een vrouw die diep in gedachten naar de groenten staat te staren. Doordat ze totaal niet in de gaten heeft wat er om haar heen gebeurd, verliest de vrouw haar evenwicht. Ze valt gelukkig schuin voorover, waardoor ze zich met haar handen aan een schap op kan vangen. Gauw zet ik de kratten broccoli op de grond en draai ik me naar de vrouw toe. Doordat zij inmiddels overeind komt, gebeurd het dat de vrouw met haar heup vlak onder mijn kruis terecht komt. In een reflex doe ik een stapje achteruit waarmee ik deze ongemakkelijke situatie enigszins oplos.

Ik heb de vrouw inmiddels goed kunnen bekijken en in eerste instantie schat ik haar op een jaar of 45. De vrouw heeft middellang bruin haar en is stijlvol gekleed en opgemaakt. Ze draagt een beige jas op een strakke zwarte rok/jurk. Aan het einde van haar in donkere panty's gehulde benen volgen elegante hakken. Ik neem haar geur in me op en dit in combinatie met haar sexy verschijning zorgt bij mij meteen voor kriebels. De seconden die er overheen gaan lijken een eeuwigheid en ik besef wat er zojuist gebeurd is. Ik verwacht dan ook een boze reactie van de vrouw, dus ik bied snel mijn excuses aan voordat ze begint te vloeken. Door het harde werken in combinatie met de gebeurtenis van zojuist ben ik behoorlijk rood aangelopen. Waar ik een felle reactie verwacht, reageert de vrouw juist erg lief. Ze zegt dat ze ook wel behoorlijk in de weg stond en beter op had moeten letten. Natuurlijk ontken ik dit en ik vraag of ik haar misschien ergens mee kan helpen.

De vrouw vertelt vervolgens dat ze op bezoek gaat bij een vriendin en dat ze samen gaan koken. Ze haalt een recept te voorschijn en vraagt me waar de rode pepers liggen. Ik loop met de vrouw mee, maar helaas zien we dat het schap leeg is. Ik vertel haar dat ik de vrachtwagen pas over een paar uur verwacht en stel haar voor om iets anders te gebruiken voor het gerecht. Ze staat er echter op dat ze rode pepers nodig heeft en daarom bied ik haar aan om mijn collega's te laten bellen wanneer de vrachtwagen er is. De vrouw gaat hiermee akkoord en ze schrijft haar naam en telefoonnummer op een kaartje. Ik zeg tegen Karin, ik weet nu inmiddels haar naam, dat ik het voor haar zal regelen en wens haar verder een prettige dag. Terwijl ik haar na kijk loopt ze heupwiegend verder de winkel in. Ze moet mijn ogen in haar billen hebben voelen prikken, want na een paar meter kijkt ze om en schenkt me een subtiele knipoog. Een collega die aan komt lopen haalt me uit mijn moment, want nadat ik hem heb geholpen zie ik de vrouw helaas nergens meer.

Met het telefoonnummer van Karin in mijn broekzak hervat ik vervolgens mijn werkzaamheden, nog niet wetende wat ik hiermee zal doen...