Het Spinnetje

Vrijdagmorgen, half zeven in de ochtend

Tevreden en voldaan haastte ik me door de zwak verlichte uitgestorven hotelgang. Om een plekje voor twee te bemachtigen dat uit het zicht was, moest ik één van de eersten in de ontbijtzaal zijn. Buiten maakte het duister van de nacht plaats voor het licht van de dag. In mijn onderlichaam golfden nog steeds de eb en vloed van de nachtelijke extase. Op het moment dat ik langs mijn kamer beende, waar het met een telefoontje over een spin begonnen was, tastte ik onwillekeurig naar de keycard in de zak van mijn badjas. Even later nam ik de lift naar de begane grond, en liep langs de nors groetende nachtmanager de ontbijtzaal in.

Het meisje bij de ingang wenste me opgewekter goedemorgen. Met een professionele glimlach vroeg ze of ik een goede nacht had gehad. Terwijl ik antwoordde dat die niet beter kon, noteerde ze grijnzend met een blik van herkenning mijn kamernummer. Naar me opkijkend wenste ze me knipogend een prettige dag.

Ik pakte een krant en liep naar de plek achteraf. Het was niet gelukt om de eerste te zijn maar de tafel die ik op het oog had, was nog vrij. Er waren twee andere ontbijters op dit vroege uur; zij hadden plaatsen ver van elkaar ingenomen. Zodra ik in het zitje tussen de nepplanten zat, wierp de eerste zonnestraal van de nieuwe dag een streep van licht op de muur. Ik verdiepte me in de krant. Even later kwam Catherina, fel oranje verlicht door de ochtendzon, aanlopen. Na elkaar liefdevol begroet te hebben, reikte ik haar een stuk krant aan.

Donderdagavond

Nadat we na een dag vergaderen van ons diner hadden genoten, gingen Catherina, mijn persoonlijke assistent, en ik naar de hotelbar op de bovenste verdieping om nog wat te drinken en de zon onder te zien gaan. In de tijd dat we samenwerkten, had ze zich van de stille, afstandelijke vrouw die velen in haar bleven zien, ontpopt tot iemand die stukjes van haar innerlijk aan mij had onthuld. Maar ik vond haar nog steeds geen spraakwaterval door wie ik heen kon kijken. Omdat we in de loop van de jaren meer vertrouwelijker zaken waren gaan delen, kende op een gegeven moment alleen mijn vriendin, sinds kort mijn vrouw, mij beter. Desondanks bleef Catherina, of Katrien zoals ik haar soms noemde, ten diepste een gesloten boek. Op het moment dat ik van mijn cappuccino slurpte, kon ik niet vermoeden dat het boek op die avond open zou gaan en dat een spin de aanleiding was.

Ik heb al verteld dat ik soms de naam Katrien gebruik. Anders dan de anderen, die meestal achter haar rug de spot met haar dreven, noemde ik haar in haar bijzijn zo en deed ik dat om mijn waardering uit te drukken. Aanvankelijk vond ze dat vervelend maar zodra ze door had wat ik er mee bedoelde waardeerde ze het zoals ik uit de twinkelingen in haar ogen opmerkte.

Indien ze me op een buitenlandse reis begeleidde, wat vaak gebeurde, trokken we veel met elkaar op. Viel zo’n reis geheel of gedeeltelijk in een weekend, dan bezochten we een museum, een theater of een enkele keer een bioscoop. Als dat mogelijk was, namen we een duik in een zwembad. Eén keer, tijdens een reis naar Bergen, hadden we het noorderlicht gezien. Een andere keer maakten we veel plezier in de Rue du Rendez-Vous in Parijs. Alle dagen aten we ’s ochtends en ‘s avonds samen en namen na het diner een slaapmutsje. Deze keer hielden we het na een uur voor gezien omdat we na de lange dag uitgeput waren.

In mijn kamer was het een sauna. Ik zette de thermostaat lager, liet lauw water de badkuip in lopen, en trok mijn kleren uit. Op het bed wachtte ik totdat er voldoende water in het bad zou staan. Nog maar net lag ik of de telefoon ging. Het was Catherina, of ik een spin van het plafond af kon halen. Omdat ze in me in één van onze vertrouwelijke momenten had toevertrouwd dat ze bang voor die beesten is, antwoordde ik dat ik zou komen maar dat ze me kort de tijd moest geven om me toonbaar te maken. Vlug trok ik een lang T-shirt aan, en schoot zo gekleed in de badjas van het hotel. Ik stak de keycard in een zak, en snelde met blote voeten in de hotelslippers door de stille gangen naar haar kamer.

Met ogen groot van angst en met het haar in de war opende de in een nachthemd gehulde assistent de deur. Haar donkere tepelhoven schenen door de licht blauwe, dunne stof; haar door de opwinding harde tepels drukten er door. Onder het nachthemd staken haar blanke gladde benen in een paar hotelslippers die er net zo uitzagen als degene die ik aan had. Met een hand op één van mijn onderarmen leidde Catherine me verder haar hotelkamer in om te stoppen op een plek waar ze naar het plafond wees. Ik zag een klein spinnetje, meer was het niet, aan een draad hangen. Het beest maakte aanstalten om op het bed te landen. Ik kon me, door de harige pootjes die door de lucht maalden, voorstellen waarom ze dat geen fijn vooruitzicht vond.

Uit de badkamer haalde ik een tissue en ik vroeg Catherina om een stoel. Nadat ze een fauteuil naast het bed had gesleept, hield ze me bij een been vast terwijl ik al balancerend het tere insect uit de lucht plukte. Het aan zijn draad vasthoudend, slingerde het ik beest voor haar gezicht heen en weer.

“Het spinnetje, het spinnetje, op zoek naar een vriendinnetje,’’ zei ik plagend. Aan de griezelende assistent liet ik zien waarom ze niet bang hoefde te zijn voor dit prachtige schepsel. Zorgvuldig stopte ik het daarna in het papier. Omdat ik de doodstraf drastisch vond voor iemand bang te maken, liep ik naar het balkon en vroeg Cat, zoals ik haar soms ook noemde, om de balkondeur te openen. Ik gaf het beestje de vrijheid, nam haar dank in ontvangst, genoot kort van het uitzicht, keerde me om, en begon richting uitgang van de kamer te lopen. Toen nog had ik geen idee van wat er stond te gebeuren.

Mijn assistent holde na het sluiten van de balkondeur langs me om, naar ik dacht, de kamerdeur te openen en me uit te laten. In plaats daarvan stopte ze en ging ze voor me staan. Me met woorden nogmaals bedankend sloeg ze de armen om mij heen. Vervolgens zette ze een hand achter mijn hoofd en zoende me op mijn lippen.

Was dat al ongebruikelijk voor de Catherina die ik kende, ze verbaasde mij nog meer met het vervolg. Ze deed een stapje naar voren zodat de warmte en zachtheid van haar behaloze boezem door de dunne stof van haar nachthemd naar mijn borst doordrongen. Me op de wangen kussend, stapte ze verder vooruit zodat we ook met de onderlijven tegen elkaar kwamen te staan. Vrijer dan ooit tevoren vroeg ze of zij dat had veroorzaakt, doelend op de hobbel die onder mijn badjas was ontstaan. Ze zei dat ze al die jaren dat ze voor mij werkte daar nooit aan gedacht had, maar nu ze het meemaakte het opwindend vond. Haar handen gleden langs de panden via de binnenkant van mijn badjas naar mijn zij om op mijn heupen te blijven rusten. Blijkbaar had ze een pyjama of iets dergelijks verwacht, want haar pupillen verwijden zich nadat zij haar warme jatten op mijn heupen plaatste. Ik werd harder dan hard.

“Ik moet je ook iets opbiechten, Cat,” zei ik. “Toen we in Dubrovnik waren, die zondagmiddag toen het dertig graden was en we naar de zee waren gegaan, heb ik … heb ik al kijkend van je genoten. Je ziet er goed uit voor een iemand van je leeftijd.”

“Dank je, Nik.” Onder vier ogen gebruikten we onze voornamen; als er anderen bij waren, waren we mevrouw Verschoor en meneer Van Tuyl voor elkaar. “Heb je me met je ogen uitgekleed?” Meestal keek ze iemand, ook mij, niet aan als ze sprak, maar nu hield ze haar hoofd schuin omhoog en ving mijn blik met een stel prachtige ogen die ze tot dan toe verborgen had gehouden. Een moment dacht ik na over wat ik zou zeggen. Er omheen draaien of de waarheid. Ik sloeg mijn ogen neer. “Ik vat dat op als een ‘ja'.” Antwoorden hoefde niet meer.

De warmte van haar palmen drong mijn lichaam in. Zonder ze weg te halen stapte ze achteruit en vroeg of ik tegen kietelen kon. Ik antwoordde dat ik dat niet wist en dat ze het maar moest proberen. Behendig duwde ze de panden van mijn badjas verder opzij om mijn zij te aaien. Haar vingers kriebelden de haartjes op mijn buik. Dit was een nieuw hoofdstuk in het Catherinaboek. Ze vertrok geen spier. Instinctief trok ik mijn buik in.

“Ik moet jou ook iets bekennen, Nik.” Haar gezicht betrok. “Ik was zo bang. Voor dat beest, dat je niet op je kamer zou zijn, dat je me uit zou lachen.”

“Ik lach jou alleen toe, Cat. Nooit zou ik je uitlachen. Dat weet je.” Ondertussen lagen mijn handen op haar onderrug. Langzaam daalden ze af om op haar billen te stoppen. Ik verwachte dat ze een einde zou maken aan de omhelzing die best wel intiem was.

Opnieuw bedankte ze me, nu omdat ik zo snel was gekomen. Opnieuw vroeg ze of ik tegen kietelen kon. Voordat ik had kunnen antwoorden, hadden haar vingers mijn opgewonden geslacht gevonden. Ineenkrimpend onder haar stevige greep vroeg ik me hardop af of ze dat ook onder kietelen verstond. Ze antwoordde door te glimlachen. Geleidelijk ging de greep over in een massage die aanvankelijk pijnlijk was maar soepeler ging naarmate er meer voorvocht vrij kwam. O god, wat kon die trekken. Ze had ongekende talenten. Op het moment dat het zaad uit mijn ballen stroomde, duwde ik haar richting bed. Ik schudde de badjas van mijn schouder, stapte uit mijn slippers, en trok met een hand achter mijn hoofd mijn T-shirt uit.

“Bezwaar dat ik je getrouwde kutje in ga?” vroeg ik, me tegen haar aan werkend en tegelijkertijd haar nachthemd tot over haar niet onaanzienlijke borsten opstropend. Omdat ik haar onderlichaam aanstaarde, viel het haar op.

“Je ziet het goed: ik scheer me daar.” Een moment was ik van mijn stuk gebracht. Die ogen. Dat geschoren kutje. Nooit bij stilgestaan dat ze daar mee rond liep. Terwijl ik wat ik gezien had op me in liet werken, beantwoordde ze mijn eerdere vraag met een tegenvraag.

“Voel jij je niet bezwaard dat je jouw pasgetrouwde pik in me steekt?” Ik schudde mijn hoofd. “We vertellen niemand iets. Dit is ons geheim. Trouwens, hoe vind je ze?” Ik nam aan dat ze haar boezem bedoelde en bracht mijn ogen snel omhoog.

“Ik kan het beter zien als ik kan voelen.”

“Je kijkt met je ogen,” giechelde ze. “Ga je gang.” Voorzichtig, alsof ze breekbaar waren, nam ik de bollen in handen. Afwisselend kneep ik en streelde ik. Toen ik haar tepels door mijn vingers rolde, gooide ze haar hoofd in de nek en zei ze: “Als je een condoom om doet, Nik, mag je in me.” Ze kruiste haar armen boven zich en trok haar nachthemd uit.

“Ik heb geen hoesje bij me.” Die zat in mijn portemonnee die nog op mijn kamer was. Om die op dit moment te gaan halen …

“What the fuck,” zei Catherina, en liet zich ruggelings op bed vallen. Dat had ik nog nooit van haar gehoord. Er was sowieso in al die jaren nooit iets seksueels uit haar mond gekomen. Onwillekeurig lachte ik. Ze strekte haar armen uit en liet mij er tussen vallen. Terwijl mijn buik de hare liet schudden, duwde ik me voorzichtig, om deze vrouw die ik niet intiem kende geen pijn te doen, tot mijn ballen in haar. Tussen onze zoenen door verzekerde ik dat mijn mond op slot zou blijven. Een moment bleven we verenigd liggen. Elkaar de mogelijkheid gevend dit te stoppen en er ‘we zijn te ver gegaan' zeggend er een einde aan te maken.

“Dit zouden we niet moeten doen, Cat” zei ik als eerste.

“Nee, dit zouden we niet moeten doen,” herhaalde ze. Aan haar pretoogjes zag ik dat ze dit keer mij probeerde te plagen.

“Maar we doen het toch,” zeiden we gelijktijdig. Langzaam verhoogde ik het tempo van mijn onderlichaam. Na Catherina op de zijkant van haar nek gekust te hebben, zoende ik op haar mond. Ik wist dat dit niet hoorde, als mijn vrouw hier achter kwam zou er iets zwaaien, ze mocht het niet weten, oh nee, maar het was zo lekker. Catherina opende haar lippen en zoog mijn tong naar binnen. Onze lichamen begonnen te zweten. Onze buiken kleefden aan elkaar. Harder stootte ik in haar. Dieper liet ze me in zich. Afwisselend omarmde ik haar en hief ik mijn bovenlichaam als een steigerend paard op. Druppels vielen van mijn hoofd op haar gezicht als spinnen die van het plafond kwamen. Onze extase nam toe.

Na een tijdje kneden door haar vagina was mijn pik mals. Ze kreunde onder me, begon te trillen. Zaad stroomde weer uit mijn ballen. Terwijl het zalige gevoel van sperma dat door mijn zaadleider stroomde zich van mij meester maakte vroeg ik of ik moest stoppen. “Nee,” riep ze. “Spuit me. Vol.” Het zaad bereikte mijn eikel. “Ik ga spuiten,” zei ik in de overgang van haar nek en een schouder. “Spuit. Me. Vol,” hijgde ze. Het is een clichés, maar het voelde of ik op barsten stond. Ze gilde. Plotseling voelde ik dat mijn bewegingen soepeler werden door de extra smering waar haar lichaam voor gezorgd had. Een fractie van een seconde later ontlaadde ik me.

Het lauwe zaad stroomde mijn eikel uit. Hoewel mijn pik slapper werd, ragde ik een tijdje door. Langzaam synchroniseerden onze ademhalingen.

“Adem mijn adem, net als in het liedje van vroeger,” klonk het onder mij. We zetten onze monden op elkaar tot er zo weinig zuurstof in de uitgewisselde lucht zat dat we begonnen te hoesten. Minuten lang bleef ik liggen op Catherina, mijn veel oudere assistent die ik in een half uur beter had leren kennen dan in de jaren ervoor. Haar handen wreven over mijn rug. Zo af en toe kraste ze met haar nagels. Daarna rolde ik van haar af. “Ik vond het fijn dat je me waardeerde, Nik,” zei ze onverwacht. “Ik durfde het op het werk niet te zeggen, maar het is wel zo.” Ze kriebelde de haartjes in mijn kruis. “Dank je.” Ze boog zich om haar hoofd tussen mijn benen te verbergen.

“Ik moet jou juist bedanken’’ zei ik voordat ik voorover boog en haar lokken opzij schoof. ‘’Voor al het werk dat je gedaan hebt.”

‘’Je bent de enige die dit zegt.’’ Ik kuste haar nek.

‘’Bedankt voor deze avond,” zei ik in een oor. Tevreden koerde ze.

“We gaan de minibar plunderen,” zeggend, richtte Catherina zich na een tijdje op. Ik duwde haar verder overeind.

‘’Op mijn kosten,’’ zei ik. Ze haalde een fles wijn uit de koelkast, en met glazen en nootjes die ze van het dressoir haalde, installeerden we ons op bed.

“Dit gebeurde onverwacht. Denk alsjeblieft niet dat ik je met een smoes in mijn web gelokt heb.” Door de beeldspraak schudde mijn buik van het lachen. “Waarom heb je zoveel pret? Ik was echt bang van die spin.” Een moment zag ik weer de angst in haar ogen. Ik nam haar in mijn armen, knuffelde haar en zei:

“Hij is nu weg. Ik ben naar je kamer gegaan omdat ik je wilde helpen. Zonder bijbedoelingen. Geen moment heb ik het gevoel gehad dat je me in de val gelokt hebt. Pas toen je me voor de tweede keer bedankte, reageerde mijn instinct.”

“Precies, pas op dat moment sloeg de vlam in de pan, zowel bij jou als bij mij,’’ zei ze vanuit mijn omhelzing. “Wat zou er gebeurd zijn als ik je niet of anders bedankt had?’’ Ik haalde mijn schouders op, liet haar los, en zei:

“Dat is koffiedik kijken.”

“Hoe gaan we verder?” Ik kende haar goed genoeg om te weten dat ze die vraag niet zou stellen als ze al niet een antwoord in gedachten had. In een poging om zich te fatsoeneren streek ze met haar hele hand door haar haar dat er alleen maar meer door in de war raakte. “Ik bedoel: we kunnen niet ongedaan maken wat we gedaan hebben. Dat wil ik trouwens niet; jij toch ook niet?’’

‘’Voor geen goud,’’ antwoordde ik.

‘’Maar vanaf wat we gedaan hebben zal alles anders zijn.’’ De gewoonlijk stille en gesloten Catharine verbaasde me met haar spraakzaamheid en openheid. “Onze werkrelatie is niet veranderd, we zeiden al ‘je’ en gebruikten onder vier ogen onze voornamen, maar onze persoonlijke relatie is wel anders. Op het werk zien we elkaar bijna elke week veertig uur. We kunnen elkaar daar niet negeren, omdat ik voor je werk.’’ verduidelijkte ze. ‘’In de meeste van de ander 128 uren ben jij bij je vrouw en ik bij mijn echtgenoot.’’

“Die mogen niets weten,” zei ik peinzend. Ik wist niet of ik me nu schuldig moest voelen naar mijn vrouw of haar echtgenoot, of niet. Ze had gelijk: alles was anders en zou nooit meer hetzelfde zijn, de manier waarop we samenwerkten, de relaties met onze partners. Met een glimlach rond haar lippen en met weer met die pretoogjes veranderde ze het onderwerp:

“Wat was je snel hard. Ik had niet gedacht dat ik dat op mijn leeftijd nog zou kunnen, Nik.”

“Ik heb het, geloof ik, al eens gezegd: je ziet er goed uit.” Dit keer antwoordde ze door haar hoofd als een kat die een koppie gaf tegen mij aan te drukken. Onverwacht zei ze met omfloerste stem:

“Thuis zit mijn taak er bijna op. Over een paar jaar zijn de kinderen allemaal uit huis.” Ze boog opzij om het dekbed dat op de grond gevallen was te pakken en op haar ogen te duwen. Snotterend zei ze: “Mijn man kijkt al niet naar me. In de seksuele zin, bedoel ik.’’ Ze slikte een paar keer. ‘’ Begrijp me goed: behalve dat ik er naar verlang om lekker geneukt te worden, geknuffeld wil worden of een hand op mijn schouder wil voelen, heb ik niets te klagen.” Ze liet het dekbed los, sloeg de ogen neer en staarde naar haar voeten. Ik kuste haar in de overgang van een schouder en nek. ‘’Toch denk ik er soms over om er een einde aan te maken, aan mijn huwelijk bedoel ik.’’ Na een paar minuten voor zich uit gestaard te hebben, speelde er plots een lachje om haar mond. Ik keek haar met grote ogen aan. De stijve Catherina lachte! “Nu ben ik onverwacht van bil gegaan.” Ze veegde een lok weg. “Voor het eerst sinds een paar jaar. En hoe! Bedankt, niet alleen dat je me met die spin geholpen hebt, maar ook daar voor.” Met de duim en de wijsvinger van een hand maakte ze een rondje en stak de wijsvinger van de andere hand door het gat. ‘’Ik ben weer vrouw.’’ Ze grinnikte. “Meestal slaat een oudere man een jonkie aan de haak, maar nu heeft een oude vrouw een jonge man gevangen.”

“Zo jong ben ik nu ook weer niet.” Ze lachte breeduit en wreef over een van mijn benen. Wat was het een plezier om die Catherina te zien. “En kom, jij hebt ook nog heel wat jaartjes voor je.”

“Maar even serieus: dit kan niet nog een keer. We hebben ons werk. Ik wil niet dat door mij jouw huwelijk stuk loopt, of door jou dat van mij. Begrijp me goed: het was heerlijk. Maar het blijft bij deze keer.” Met een vinger draaide ze rondjes in haar haar. Met een lage stem antwoordde ik:

“Goed.” Alles wat ze wilde, zou ik doen. Het hierbij laten, of haar minnaar worden. Het was aan haar. “Alles wat je wil, Cat.” Ze kuste me op een wang.

“Dit duurt tot het ontbijt. Tijdens dat ontbijt schakelen we over, en daarna is het geschiedenis. Okay?’’ Ik knikte. Dat leek me inderdaad het best.

Zodra de wijn en de nootjes op waren, trok Catharina me op de rug, klom ze als een insect over me om zich met haar hoofd in mijn schoot neer te vlijen, en plaatste ze haar mond om mijn half harde geslacht. Ze likte en zoog er aan tot het zo hard als een spijker was. Op het moment dat de adertjes zich er op aftekenden en de eikel strak stond, kwam ze overeind en liet zich er over heen zakken. Een moment wachtte ze voordat ze zich ophief en zich hard op mijn zak liet vallen. Nu voerde zij het tempo op. Mijn ballen deden pijn. Ze kwam neer als een heiblok dat de paal met elke slag dieper dreef. Pijn ging over in genot. Mijn zaad, ik was er verbaasd over dat ik dat nog had, begon weer te stromen. Na nog een paar halen klom ze van me af en plaatse haar mond rond mijn schacht. Ik kon het niet neer houden. Geen druppel verspillend slikte ze alles door.

Vrijdagochtend vroeg

Catherina nestelde zich tegen mij aan. Onder het gekriebel over haar rug en het spel met haar lokken werd haar ademhaling rustiger. Nadat ze in slaap gevallen was, legde ik de licht snurkende assistent voorzichtig naast me neer en trok het dekbed over haar heen. Na de wekker gezet te hebben en de gebeurtenissen opnieuw in gedachten afgespeeld te hebben, was het mijn beurt om in slaap te vallen.

Om vijf uur piepten onze wekkers in een eendrachtige en geslaagde samenwerking om ons wakker te maken. Nadat we in elkaars armen bijgekomen waren, boog ik naar het voeteneinde om haar tenen één voor één te likken. Vervolgens lebberde ik haar voor het laatst naar een hoogtepunt.

We overlegden wat we met het ontbijt zouden doen. Roomservice was verleidelijk omdat we dan langer in bed konden blijven, maar niet zichtbaar samen ontbijten zou opvallen omdat we dat de dagen ervoor wel gedaan hadden. We besloten dat ik haar hotelkamer uit zou sluipen om via die van mij naar de ontbijtruimte te lopen. Om kwart voor zeven zou Catherina direct naar het ontbijt komen, waar ik, zoals de eerdere dagen, de krant lezend op haar zou wachtten.