Eclips - 7

Het heeft even geduurd, maar na een fijne vakantie volgt hier het vervolg van de 'Eclips' verhalenserie.

'Wat een bouwval zeg' zei mijn vader, '...hier heeft echt zeker 30 jaar niemand meer een klauw naar uitgestoken, alles is kuis verrot'. Mirjam, vader en ik liepen rond het huisje van Veerle en Ann-Sophie. Door de bemoste ramen was nauwelijks iets waar te nemen, behalve dan een gat in het dak. Vader trok aan de deurgreep, en met een zompig gekraak trok hij het slot uit het vermolmde kozijn. 'Sesam open u', sei hij, en wilde binnenstappen. 'Nee, wacht, , , ', riep ik angstig. 'Hoezo, wat verwacht je, spoken of zo ? Bij 30 graden en volle zon ? kom op zeg !'Hij trad binnen, Mirjam volgde zwijgend, speurend om zich heen kijkend. ik volgde uiteindelijk, zij het met lichte tegenzin. Binnen was er weinig te zien. Twee oude stoelen, een stapel papier op het aantecht en een grote plas in de woonkamer, het rook er naar vocht en schimmel. 'Kijk, leuk: een krant uit 1966, leuk voor de heb', zei vader, en voorzichtig stak hij het papier onder zijn arm.
Als op de automatische piloot liep Mirjam naar een deur, die door het gat in het dak precies door een bundel zonlicht werd beschenen. In wat ooit de slaapkamer was stond een oud bed met een totaal vergaan matras, en een openstaande kledingkast. Mirjam keek rond, liep naar de kast en tastte op de bovenste plank. Ze voelde en pakte een soort boek wat daar was blijven liggen. 'Een fotoalbum', zei ik, Mirjam sloeg het open. Zwijgend bekeken we de inhoud, en hoewel de randen van het papier door schimmel waren aangetast waren de heldere zwart-witfoto's nog in uitstekende staat. 'Ooohh kijk....dat zijn ze ! Zacht streken we over de foto's, waarop Veerle en Ann-Sophie in de bloei van hun leven waren afgebeeld. 'Goh, wat een mooie dames', zei vader, die ook binnengekomen was. 'Voorzichtig ermee, nu heb je een tastbare herinnering', zei hij, nu een stuk serieuzer. Mirjam sloot het boek en we gingen weg. In het naar de auto lopen bleef vaders voet ergens achter haken. Hij wroette wat in de grond en toonde ons een fles. De beugel was verroest, het sluitrubbertje verteerd, maar de opgespoten naam liet niets te raden over: 'Exota' ! Sprakeloos bekeken we de fles. 'Sorry, meiden, maar in het begin heb ik nogal aan jullie verhaal getwijfeld, maar nu..' 'Ach, geeft niks', zei Mirjam, 'het leek ook zo onwerkelijk'. We volgden vader richting de auto. 'Hoe kon je zomaar dat album vinden ? Het leek wel of je wist dat dat daar lag', vroeg ik Mirjam. 'Kweetniet....ik werd er gewoon naartoe getrokken en...' Ik sloeg mijn armen om haar heen en kuste haar innig. 'We gaan dit helemaal uitzoeken, we hebben nog drie dagen voor we naar huis gaan, Mir'. Ze keek me aan..tranen....'Oh Janneke..lieve Janneke...ik hou zo van je, ik...'. Ze huilde zacht en ik nam haar in mijn armen. 'Ik ook van jou...heel erg..voor altijd, dit houdt ons eeuwig samen, lieve Mir !' Ik streelde en tongzoende haar, tussen het hoog opgeschoten onkruid. 'Zeg blijven we hier wortelschieten of zo, we hebben nog meer te doen hoor !', klonk vaders stem. Snel droogde Mirjam haar tranen en een beetje giechelig van de zenuwen stapten we in de auto.
In het bakkerswinkeltje werkte een oudere vrouw van tegen de zestig. Nadat we onze broodjes hadden afgerekend vroeg ik of ze iets wist van de bewoners van het huisje. 'Amaai, die arme madammekes...just iets ouder dan ik...' 'K weet nog als was 't gister. Ze woonden hier vanwege hunne eehh...liefde. Verdronken bij 't zwemmen, de stroom pakte hen, ze bleven aan een oude boom steken. Een visser zag 't gebeuren maar kwam te laat...Ze liggen hier bij de kerk begraven, en hier verder, aan de Olmense Kiezel is 't bureel van de streekgazet....als ge daar aangaat kunde ge zeker en vast nog wat oude berichten vinden'. We bedankten de dame en gingen naar buiten. 'Daar, de kerk !', riep ik, en spoedde me er naartoe. 'Jemig Jan, zo'n haast opeens ?' zei Mirjam. Ze had gelijk, mijn eerdere bange gevoel had plaatsgemaakt voor een bijna onstuitbare drive om deze puzzel op te lossen.
Op het kerkhof wees de tuinman ons het graf van de twee meiden. 'Ja ja, 't was triest, en er waren slechts vijf mensen bij de begrafenis', zei hij. Slechts eens per jaar legt een oude vrouw hier bloemen, ik denk de moeder van een van hen'. We liepen verder. 'Hiet is 't ', zei Mirjam. Het graf was verwaarloosd, overwoekerd met onkruid en de steen was gebarsten en scheefgezakt. De tekst was echter nog duidelijk te lezen: 'Veerle Lindemans en Ann-Sophie Decoster, voor eeuwig in de liefde verenigd'.11 augustus 1966' Mirjam en ik keken elkaar aan en dachten hetzelfde. 'De datum van de eclips...dit is geen toeval meer !' 'Laten we dit grafje weer mooi maken, ze hebben het verdiend'. 'Eerst die steen rechtzetten', zei Mirjam. Vader hielp ons, met de nodige krachtsinspanning en een paar keien als steun stond de steen weer mooi recht. 'Vanmiddag halen we plantjes en verven we de letters bij', zei Mirjam. 'Ok, en nu naar de krant', en ik beende naar de auto.
Bij het krantenkantoortje vroegen we naar de krantenberichten van de bewuste datum, of kort daarna. 'Awel, gadde ge maar kijken of ge wat vindt, daar is 't archief', zei de baas. Na wat pluiswerk vonden we de bewuste krant. Een middelgroot artikel op de voorpagina, kompleet met foto. Zwijgend spelden we de tekst. ' En nou wilde ge zeker of nekik daar ne kopie van trek ? Wel, voor zulke schone maskes doe nekik da gere ! Nog voor we doorhadden wat hij in z'n dialect bedoelde hadden we de kopie al in onze handen. We bedankten hem vriendelijk en gingen naar buiten. 'Nou hebben we een fotoalbum, een flesje, de plaats van het graf en het krantenartikel', zei ik, een beetje triomfantelijk. 'Je lijkt wel een detective', zei vader, '...maar nou eerst koffie in het café, en dan naar huis'.
Die dag kwam er niks meer van plantjes halen. na de middag kwam er onweer opzetten en we besloten ons te gaan vermaken in het zwembad en voor de verandering eens een saunaatje te pikken. Het einde van de middag naderde en de meeste mensen keerden huiswaarts, zodat we het rijk in de sauna alleen hadden.Het Turkse stoombad werd ons favoriete onderdeel. Door de dichte stoomwolken in de scheerige ruimte kon je amper een meter in het rond kijken. De hitte maakte ons heerlijk geil en al snel vrijden we er op los. Al likkend en zoenend gleden we met onze natte zwetende lijven over elkaar heen, zogen elkaars tepels en likten onze kutjes tot we meerdere malen klaarkwamen. 'Wow, hier was ik wel aan toe', zei Mirjam, '...en nou moet ik geloof ik plassen'. 'Hmmm...lekker', zei ik geil.' 'Zal ik het lekker over je heen doen?', vroeg ze. 'Nee....ergens anders... in mijn mond...!' 'Méén je dat ? Wauw, lekker geil...jij mijn plasje drinken...' 'Ga maar zitten, benen wijd', commandeerde ik. Mirjam ging op de bank zitten, zette haar voetjes op de bank en deed haar benen uit elkaar. Ik knielde en begon haar sappige kutje uit te likken. Mirjam kreunde en hijgde, ik slurpte haar geil op en wilde meer. Ik zog me op haar kutje vast en stimuleerde haar plasgaatje met het puntje van mijn tong. 'Oooohhh... ik kommmmm...het komt..!', jammerde Mirjam. Terwijl ze klaarkwam liet ze de eerste straal plas lopen. Gulzig klokte ik die naar binnen. Nog een straal, en nog een, en.... Net zo lang tot alles er uit was. Haar warme plas smaakte goddelijk, licht zoutig en een beetje naar de roséetjes die we op het zwembadterras hadden genuttigd. Het laatste beetje hield ik in mijn mond, ik veerde op en gaf mijn wijfje een lekkere tongzoen, waarbij ik het beetje plas in haar mond liet lopen. Ze proefde en slikte. 'Mmmmm...lekker...heb jij ook ?', zei ze zacht. Ik gaf toe dat mijn blaas ook behoorlijk strak stond. 'Doe het ook bij mij, schatje, kom boven me...' Ze ging op de bank liggen en ik hurkte boven haar gezichtje, tot mijn druppelende kut haar mond raakte. Wild begon ze me te likken en verwende ook mijn poepgaatje. 'Mondje open, lieverd, het gaat komen'. Ze opende haar mond en ik plaste haar vol. Mijn straal kletterde in haar mond en op haar gezicht en ze probeerde zo min mogelijk verloren te laten gaan. Toen ik leeg was likte ze mijn kutje schoon en zoog ook heerlijk mijn kontje. Ik stapte af en zette me naast haar. Bloedgeil likten we elkaars gezicht schoon en genoten van de laatste druppeltjes. Langdurig tongzoenden we elkaar en ik fluisterde haar lieve woordjes in. 'Wat fijn dat je ook mijn poepgaatje zo fijn verwent', complimenteerde ik. 'Ja, ik was zo geil...en ik dacht, misschien....' Verbaasd keek ik haar aan. 'Nee, méén je dat echt, zou je dat echt willen ?' Mirjam glimlachte. 'Lijkt me best geil om eens te proberen....van jou vind ik volgens mij alles lekker'. Een warm geil gevoel ekroop me. "Misschien, Mir...als we weer thuis zijn, en alle tijd hebben...kunnen we misschien ook genieten van wat uit onze andere gaatjes komt...' We zaten nog even te soezelen in de stoomwolken en besloten te gaan douchen. Op dat moment hoorden we met een zachte klik de deur gaan. 'Hee, er komt iemand', zei ik. We speurden in het rond, maar de stoomruimte was verder leeg. 'Dan was er vast iemand binnen en hebben we niks gemerkt', zei Mirjam, '....en heeft dus iemand alles gezien en gehoord.Even voelde ik me ongemakkelijk, maar Mirjam zei:'Ach, kan't schelen, wij hebben lol en over twee dagen zijn we toch weg'. Proestend liepen we naar de doucheruimte. Na een verkwikkend stortbad droogden we af en gingen naar buiten. Bij de uitgang stond een vrouw van een jaar of 45, zo te zien had ook zij de sauna gebruikt. Ze keek ons even doordringend aan, glimlachte ondeugend en gaf ons een vette knipoog. Met een rood hoofd spoedden we ons naar het huisje.....