De lucht boven de winkelstraat dampte boven een kolkende massa zwetend mensenvlees dat leek te braden in zijn eigen vet. Frituurkramen deden goede zaken. Het carillon van de grote kerk voerde een hopeloze strijd tegen een draaiorgel, dat erop los walste in de rammelende maat van het collectebakje.

De mensenmassa week eerbiedig uiteen voor twee beeldschone dames die in hun ijlste zomerjurkjes op hun gemak van etalage naar etalage slenterden. Vooral het mannelijk deel van het winkelend publiek haalde diep adem in het geurspoor dat hun sensuele parfum achterliet. Omgekeerd schonken ze niet de minste aandacht aan wie dan ook. “Zijn dat niet…” fluisterde iemand. “Lieve hemel, wat een schoonheden!” mompelde een ander, “Ze zijn nog mooier dan op het podium!”

Inderdaad. Virginia en Angelique maakten wereldwijd furore als stripduo Zij Aan Zij. Hun shows onderscheidden zich doordat het niet bij strippen bleef: beschenen door een adembenemende lichtshow en begeleid door futuristische elektronische muziek bouwden ze hun optredens uit tot weergaloze lesbische pas de deux, die pas eindigden nadat ze elkaar meerdere malen tot een zinderend orgasme hadden gestreeld, gezoend, gevingerd en gebeft. De wereld lag ademloos aan hun ranke voeten, maar nu paradeerden ze zomaar schouder aan schouder door de winkelstraat van het provinciestadje. Hun carrière was hier na de middelbare school begonnen met een vliegende start: als voorprogramma van een concert van de meidenrockband Tits & Klits hadden ze de stampvolle zaal zo op zijn kop gezet dat er van het concert als zodanig niets meer terechtkwam.

Af en toe hijgde een zoel vlaagje langs hun eindeloze benen omhoog tussen hun dijen. Dan keken ze elkaar aan met halfgesloten ogen, en even zochten hun handen elkaar.

De enige etalage waar ze niet naar binnen keken, was die van een exclusieve lingeriewinkel. In plaats daarvan gingen ze doelgericht op de openstaande deur af, waarboven de bloedrode mond van een lingeriemodel in stille extase ‘zomeractie!!’ schreeuwde.

Toen ze met een sierlijke pas gelijktijdig over de drempel stapten, ging de airco vanzelf in een hogere versnelling. Dat trok de aandacht van het voltallige, lieftallige winkelpersoneel, maar niemand haalde ook maar adem om clichématig te vragen: “Kan ik u ergens mee helpen?”

Nog steeds volkomen op hun gemak struinden ze langs de rekken met de zomeraanbiedingen van de meest gewaagde beha´s en slipjes. Uiteindelijk kwamen ze bij de paskamers, ieder met een zijden hemdje, zo onwaarschijnlijk doorschijnend dat het zweefde als een zeepbel. “Zullen we ze passen?” vroeg Angelique. Er was echter maar één paskamertje vrij. “Kom je ook?” spoorde ze Virginia over haar schouder aan. “Is dat niet te krap dan?” vroeg die. “Kan mij niet krap genoeg…” fluisterde haar vriendin met een veelbetekenende knipoog.

Alsof ze aan hun optreden begonnen, trokken ze in één vloeiende beweging hun jurkjes uit. Ze dwarrelden gracieus over de bovenrand van het pashokje. Geen van beiden droeg een beha of slipje; over Virginia’s schouder bewonderde Angelique in de spiegel haar paradijselijke naaktheid.

“Wat ben je mooi…” hijgde ze in haar oor, en toen ze haar handen achterlangs rond Virginia’s volle borsten vouwde, voelde ze aan de zwelling hoe haar vriendin geluidloos een diepe zucht slaakte.

Met hooggeheven armen draaide Virginia zich om. Sierlijk golvend als een paaldanseres hing ze aan de kapstok. Terwijl Angeliques borsten tegen die van haar op en neer rolden, bezochten haar vingertoppen de mooiste plekjes van Virginia’s lichaam.

Na een korte omhelzing streelden ze elkaars heupen en billen, en reikten ten slotte met hun vingers in elkaars kruis. Hun deining ging over in schokgolven, hijgend naderden hun lippen elkaar, en toen ze onhoorbaar begonnen te kreunen snoerden ze elkaar de mond in een verzengende tongzoen.

“Gaat het, ladies?” vroeg opeens een discreet fluisterende vrouwenstem vlak buiten het gordijn.

“Hmpf! Hmpf! Hmpf!” klonk het slechts gesmoord, in hetzelfde ritme als een zacht soppend geluid.

“Neem het er maar lekker van, hoor,” ging de filiaalhoudster op iets minder gedempte toon verder, “de kust is veilig. We hebben de winkel dichtgedaan.”

Juist op dat moment kwamen Virginia en Angelique allebei gierend klaar. Stommelend buitelden ze om elkaar heen in het pashokje, totdat Virginia haar evenwicht verloor. Met gordijn en al vielen ze naar buiten op de winkelvloer, vlak voor de voeten van de in onberispelijk mantelpak gestoken bazin. Het was een vrouw met stijl, sexy was het juiste woord misschien niet maar ze was op haar eigen manier wel degelijk aantrekkelijk.

“Heb je je bezeerd?” vroeg ze bezorgd, maar Angelique stelde haar gerust: “Nee hoor, we zijn wel wat gewend, he schat?”

“Nou en of!” beaamde Virginia. Ze stond op, fatsoeneerde haar lange gouden haar, en vervolgde: “We treden vanavond op in De Zevende Hemel. Kom je ook kijken?” – “Meedoen?” verbeterde Angelique. De twee vriendinnen konden nog niet van elkaar afblijven.

“Nee, joh!” lachte de filiaalhoudster, “Zie je mij al? Vergeleken met jullie sla ik toch een modderfiguur?”

“Welnee!” riepen de dames in koor, “Je ziet er hartstikke goed uit! Wie weet hoe lekker je het vindt!” ging Virginia verder. Ze boog zich over de vrouw die wat kleiner was dan zij heen, en liet haar borsten vlak voor haar verbaasde gezicht heen en weer wiebelen. Ze nam haar bij haar schouders en keek haar diep in haar ogen. “Mooie ogen heb je… ” fluisterde ze, “en mooi haar…”

Met zachte dwang dirigeerde ze haar in de richting van de toonbank, waar de andere winkelmeisjes onder leiding van Angelique al wat ruimte hadden gemaakt. “Ik geloof vast…” prevelde Virginia, “dat je onder dat mantelpakje een heerlijk lichaam hebt… zou je daar dan niet ongegeneerd van willen genieten?… Net als wij… voelen hoe mooi je bent… ècht jezelf zijn?”

De vrouw keek schichtig om zich heen, maar zag geen andere uitweg dan door achterwaarts op de toonbank te gaan liggen. Aan de andere kant werd ze opgevangen door Angelique die haar jasje uittrok, terwijl een ander meisje haar sjaaltje losmaakte en weer een ander aan de knoopjes van haar overhemd begon. Intussen was Virginia tussen haar benen neergestreken. Van onder haar rok trok ze een verrassend sexy slipje tevoorschijn, wat aan alle winkelmeisjes een bewonderend gejoel ontlokte. Sommigen begonnen zich ook al uit te kleden.

Geroutineerd trok Virginia de vrouw haar rok uit, dook tussen haar dijen en begon meteen hartstochtelijk te likken. De vrouw spartelde nog even tegen, maar werd al gauw nat. Ze was nu naakt, en bleek een vamp van onverwachte schoonheid. Angelique liet haar borsten over haar gezicht rollen, en voelde hoe haar kronkelende tong haar tepels zocht. “Goed zo…” mompelde ze met een goedkeurende blik naar de winkelmeisjes. Die kraaiden van de pret bij het zien van zoveel geilheid, en begonnen nu aan elkaar. Geleidelijk ontstond een steeds wilder gekrioel van over-, onder-, met- en doorelkaar kruipende dames. De lichamenkluwen verplaatste zich naar de winkelvloer waar meer ruimte was. Het gehijg en gekreun was niet van de lucht. Niemand vroeg zich nog af van wie welke arm, welk been, welke mond of welk kruis was. Iedereen streelde, vingerde, tongzoende en befte iedereen.

De filiaalhoudster begon als eerste klaar te komen. Kronkelend en spartelend van genot golfde haar lichaam te midden van haar personeel, dat gewillig gehoor gaf aan al haar orders: “Bef me! Lik me! Laat me voelen wat je hebt!”

Toen was er geen houden meer aan. Orgasmekreten smoorden tussen rollende borsten en onder deinende kruizen, tongen raakten met drie, vier tegelijk verstrengeld, lipjes en lipjes zogen zich soppend aan elkaar vast. Ontelbare handen kneedden evenzovele borsten en billen, nog talrijker vingertoppen draaiden aan tepels en werden afgelikt door smakkende lippen en glibbertongen. Een vloedgolf van lichamen rolde van muur tot muur door de winkel, en liep ten slotte schokkend vast in een hoek achter de toonbank.

Het was al na sluitingstijd, toen Virginia zich uit de vele omhelzingen losmaakte: “We moeten gaan, Ange, anders krijgen we trubbels met de organisatie!”

Angelique krabbelde ook overeind, likte haar vingers af en ging het pashokje binnen waar hun jurkjes en de nieuwe hemdjes nog steeds hingen. Ze deed een greep in haar handtas: “Hier, schat, betaal jij even?”

“Niks ervan!” kwam de filiaalhoudster tussenbeide, “Die hemdjes krijgen jullie van het huis!”

“Echt waar?” klonk het in koor terwijl de andere winkelmeisjes nog naknuffelden of wipstotend in hun kruis graaiden, maar ten slotte ook aarzelend naar hun kleren begonnen te zoeken. “Maar dan… momentje…” ging Angelique verder, graaiend in de tas tot ze een triomfantelijk gebaar maakte: “Kijk eens? Vrijkaartjes voor de hele zaak!”

De winkel daverde van het gejuich. Zwaaiend met beha’s en slipjes, borstenwiebelend en zoenend werden Virginia en Angelique bijna op de schouders genomen. “Hoe laat begint het?” vroeg een winkelmeisje ten slotte.

“Acht uur,” zei Angelique.

“En hoe laat het afgelopen is…” vulde Virginia aan, “dat weet niemand!” gevolgd door een nieuw juichsalvo.

Toen gaven de dames aan dat ze toch echt voort moesten maken. De filiaalhoudster stond al bij de deur. “Dankjewel voor jullie ‘zomeractie’!” zei Angelique, waarop Virginia inhaakte: “We hebben héérlijk geshopt!” Ze gaf de ‘sh’ overdreven nadruk, en gierend van de pret heupwiegden ze enthousiast zwaaiend naar buiten.