Shaniqua En Suzanne

Op haar gemak borstelde de 22-jarige, donkere Shaniqua haar krullend afrokapsel dat als een bol op haar hoofd zat. Ze was 1.70 meter, mollig en woog ruim 100 kg. Ze had enorme billen en droeg een f-cup voor haar grote borsten. Ze werd geboren in de Democratische Republiek Congo, maar emigreerde met haar ouders naar Nederland, toen ze net drie jaar was. Om haar forse buik en grote billen iets te verbergen, droeg ze bijna altijd een jurk of rok. Niet dat ze zich schaamde voor haar lichaam, maar een jurk of rok zat gewoon lekkerder. Ze maakte zich klaar om naar de supermarkt te gaan die vlak bij haar flat lag. Ze ging altijd naar dezelfde en daar had ze een goede reden voor. Op de vleesafdeling van deze supermarkt werkte een vrouw waar ze verliefd op was geworden. Haar naam was Suzanne, een leuke, blonde meid met blauwe ogen, een slank figuur en een klein kontje. Ze was 27 jaar en Shaniqua schatte haar lengte op 1.90 meter. Ze droeg haar dunne, lange, donkerblonde haren altijd in een paardenstaart. Ze had een mager gezicht en bij haar bovenlip en op haar kin zaten enkele kleine littekentjes, omdat ze als kind door een hond in haar gezicht gebeten is geworden. Ze was altijd vrolijk, goedlachs en vriendelijk tegen iedereen. Shaniqua zorgde er altijd voor dat ze door haar geholpen werd, wanneer ze vers gesneden vlees nodig had. Toen ze Suzanne voor de eerste keer zag, kreeg ze een vreemd gevoel in haar buik wat erger werd naarmate ze haar vaker zag. Ondertussen was ze al een keer of vijftien door haar geholpen, maar al die keren had ze Suzanne niet durven aan te spreken. Suzanne hielp haar als klant en dat was het dan. Een keer had Shaniqua een korte relatie met een man gehad, maar daarna kwam ze erachter dat ze op vrouwen viel.
‘Daar gaan we weer,’ zuchtte ze, ‘op naar de supermarkt.’ Ze pakte haar boodschappentas en verliet haar flat. Ze keek op haar horloge en wist zeker dat Suzanne er weer zou zijn. Op deze dag was ze er namelijk altijd. Ze liep de supermarkt in en deed eerst haar andere boodschappen in de winkelwagen. Als laatste liep ze naar de vleesafdeling, maar zag ze Suzanne nergens staan. Een ander meisje zag haar kijken en zei glimlachend tegen haar: ‘Suzanne is even achter, schat. Ik roep haar wel even. Suzanne, ze is er weer. Kom je?’ Vervolgens hielp het meisje een andere klant die gesneden boterhamvlees wilde hebben. Shaniqua wist even niet hoe ze het had. Het bloed steeg naar haar hoofd en ze kreeg het ontzettend warm. Ze kreeg het gevoel dat iedereen in de supermarkt naar haar keek. Dit had ze niet verwacht, maar schijnbaar wist het overige personeel ondertussen dat ze het liefst door Suzanne geholpen wilde worden. De minuut die ze moest wachten, duurde voor haar gevoel vijf minuten, maar uiteindelijk kwam Suzanne van achteren tevoorschijn.
‘Hoi,’ riep ze vrolijk, ‘wat mag het zijn vandaag?’ Shaniqua, die lichtjes vanwege de zenuwen begon trillen, hakkelde: ‘Ik, eh… doe maar… eh…ja, ik…’
Suzanne zag het geamuseerd aan en reageerde: ‘Weet je, ik vind het altijd leuk om jou te helpen.’
‘Ja, eh… ik vind jou ook leuk en… eh… nee dat bedoel ik niet, eh… ik, eh…’ Oh nee dacht ze bij zichzelf, wat ben ik aan het stuntelen?
‘Zal ik dan wat je normaal wilt hebben voor je snijden?’
Shaniqua kon alleen maar knikken en durfde Suzanne amper nog aan te kijken. Die sneed geroutineerd twee ons van enkele soorten vlees en toen ze klaar was, gaf ze het met een brede lach aan Shaniqua. Die wilde haar bedanken, maar ze kwam door de zenuwen weer niet uit haar woorden.
‘Stil maar!’ fluisterde Suzanne en schreef snel iets op een briefje. Uit haar ooghoeken had ze gezien dat enkele klanten met grimmige gezichten op hun beurt stonden te wachten. ‘Hier heb je mijn gsm-nummer. Stuur me vanavond na negen uur een sms bericht, dan heb ik je nummer ook.’ Meteen nadat ze dit gezegd had, draaide ze zich om en begon ze de andere wachtende klanten te helpen. Shaniqua borg het papiertje, alsof het een kostbaar relikwie was, met een verhoogde hartslag zorgvuldig op. Ze liep, voor haar gevoel zweefde, naar de kassa en rekende de boodschappen af. Ze kon het niet geloven, maar had ze nu echt het telefoonnummer van Suzanne gekregen? Buiten koelde ze iets af en daalde haar hartslag naar beneden. Ze haalde enkele keren diep adem en liep terug naar huis. Onderweg kon ze maar één iemand denken, Suzanne. Thuisgekomen ruimde ze haar boodschappen in en ging ze op de bank zitten. Ze haalde het papiertje uit haar tas en zette het nummer van Suzanne in haar gsm. Ze keek op de klok en zag dat het nog uren ging duren, voordat het negen uur in de avond was. Ze wist dat Suzanne tot acht uur moest werken en daarna nog moest opruimen. Daarom zei ze natuurlijk om na negen uur te appen. Om wat afleiding te krijgen, zette ze de tv aan en keek ze naar enkele televisieprogramma’s. Om de vijf minuten keek ze op de klok, maar helaas voor haar ging die tijd niet sneller vooruit. Uiteindelijk wees de klok negen uur aan en slaakte ze een zucht van verlichting. Met trillende handen pakte ze haar gsm en stuurde ze Suzanne een sms waarin stond: Hoi Suzanne, ben je al klaar met werken? Groetjes, Shaniqua Olanrewaju.
Gespannen wachtte ze op antwoord, maar om half elf uur was er nog steeds geen sms teruggekomen. Ze begon zich zorgen te maken, want stel dat er iets gebeurd was? Om elf uur trilde haar gsm en zag ze tot haar grote opluchting dat ze een sms teruggekregen had: Hoi hoi, sorry voor mijn late reactie, maar ik was vergeten dat we na sluitingstijd nog een afdelingsoverleg hadden en dat liep uit. Maar wat heb je een prachtige naam! Waar kom je oorspronkelijk vandaan en wat voor een werk doe je? Groetjes, Suzanne Eiting. Shaniqua stuurde gelijk een sms terug en stelde voor om via Whatsapp verder te praten. Vervolgens appten de meiden tot na middernacht met elkaar. Shaniqua vertelde dat ze bij een callcenter werkte en soms in de avond moest werken. In haar laatste bericht nodigde Suzanne Shaniqua uit om zondagmiddag naar een volleybalwedstrijd die ze moest spelen te komen kijken. Daarna konden ze dan samen ergens iets gaan drinken. Shaniqua antwoordde dat ze dit leuk vond en beloofde om op tijd in de sporthal aanwezig te zijn. Daarna gingen ze allebei met een vreemd gevoel in hun buik naar bed.

Op zondagmiddag zat Shaniqua vijftien minuten voordat de volleybalwedstrijd begon op de tribune in de sporthal. Ze zat een beetje aan de zijkant, omdat ze niet te veel wilde opvallen. Andere toeschouwers keken enigszins verbaasd naar haar, want deze forse, donkere meid hadden ze nog niet eerder in de sporthal gezien. Toen de teams opkwamen, liep Suzanne vlak langs Shaniqua het veld op en ze gaf haar een bijna onzichtbaar knipoogje. Shaniqua zag het en glimlachte naar haar. De wedstrijd begon en Suzanne scoorde het ene punt na het andere. Ze toornde dan hoog boven het net uit en met krachtige slagen sloeg ze de bal onbereikbaar langs de tegenstander naar de grond. Bij elke punt dat ze scoorde, klapte Shaniqua met de andere supporters mee voor haar. Het team van Suzanne won de wedstrijd met ruime cijfers en nadat ze gedoucht had, liep ze naar de kantine waar Shaniqua op haar zat te wachten. Ze hadden afgesproken om niet in de sporthal iets te drinken, omdat ze dan niet vrijuit konden praten. Met de ploeggenoten van Suzanne in de kantine erbij, zou dat moeilijk worden. Ze verlieten de sporthal, nagekeken door enkele meiden die zich afvroegen waar hun sterspeelster met die forse, zwarte meid naartoe ging.
Vijftien minuten later zaten Suzanne en Shaniqua in een gezellige lunchroom tegenover elkaar koffie te drinken. In het begin keken ze elkaar een beetje onwennig aan. Het ijs was echter snel gebroken en zeker twee uur lang praatten de meiden gezellig met elkaar. Shaniqua vertelde dat ze op de lagere school vanwege haar forse omvang gepest werd en Suzanne had een soortgelijke ervaring vanwege haar lengte. Op een gegeven moment legde Suzanne haar hand op die van Shaniqua die dat niet onprettig vond. Ze spraken af om de komende weken allerlei leuke dingen samen te gaan doen. Ze noemden het gekscherend: de-elkaar-eerst-beter-leren–kennen-weken. Toen het tijd was om naar huis te gaan, keken ze elkaar buiten een beetje verlegen aan. Suzanne zette zich daar overheen, boog haar hoofd en gaf Shaniqua een zoen op de mond. Die stond even perplex, want dit had ze niet verwacht en reageerde met een hese stem: ‘Lekker, dank je wel, Suzanne!’
Suzanne glimlachte: ‘Dit wilde ik al eerder doen, want ik vind je een leuke meid. Goed thuis, Shaniqua.’ Shaniqua knikte en daarna namen ze afscheid van elkaar. In de weken die volgden, gingen ze met hun tweeën shoppen, uit eten, bowlen, naar de bioscoop, wandelen en een dagje treinen. Trouw bezocht Shaniqua de thuiswedstrijden van Suzannes volleybalteam en bleef ze uiteraard vlees bij haar halen. Al die weken namen ze netjes afscheid van elkaar met een zoen op de mond. Ze groeiden iedere dag ietsjes meer naar elkaar toe en het duurde daarom niet lang dat de liefde tussen deze twee geheel verschillende meiden ontbrandde.
Tijdens een koopavond bezochten ze een winkel die gespecialiseerd was in Afrikaanse jurken. Shaniqua paste daar een Afrikaanse kaftan met een kleurrijk pauwmotief waarin de kleuren blauw en paars overheersten. Suzanne hielp haar in het kleine pashokje en stonden ze dicht op elkaar. Toen ze de kaftan aan had en in de winkel voor de spiegel bekeek, viel Suzanne haar mond open.
‘Wauw, die staat je goed, Shaniqua. En wat een prachtige kleuren. Die moet je nemen, meid.’ Shaniqua knikte en vroeg: ‘Help je me nog eventjes om deze uit te trekken?’
Hier zei Suzanne geen nee op. Ze stapten het pashokje in en Suzanne hielp haar vriendin de kaftan weer uit te trekken. Ze raakte hierbij een van Shaniqua’s zware borsten aan en meteen steeg het bloed naar haar hoofd. Shaniqua, die deze aanraking fijn vond, draaide zich om en keek Suzanne met haar prachtige, bruine ogen diep aan. Het innige oogcontact duurde enkele seconden en het leek alsof ze beiden een bordje zagen waarop stond dat: de-leer-elkaar-eerst-beter-kennen-weken voorbij waren.
Suzanne opende haar mond, stak haar tong een beetje uit en boog haar hoofd naar Shaniqua toe. Die deed hetzelfde en een seconde later smolten hun tongen samen.
Ze drukten die stevig tegen elkaar en lieten ze zachtjes om elkaar heen glijden. Hun speeksel mengde zich rijkelijk waar ze heerlijk van genoten. Om de beurt trokken ze hun tong terug om over te gaan tot meerdere stevige zoenen op de mond, om daarna weer over te gaan tot een hevig tongenspel. Ze genoten intens en toen ze een rustpauze namen, hijgde Suzanne: ‘Oh, Shaniqua… ik hou van je!’ Shaniqua reageerde met een trillende stem: ‘Ik ook van jou, Suzanne! Ik ben stapelgek op je.’ Ze drukte haar lange vriendin stevig tegen zich aan en zoende haar teder in de nek.
‘Laten we naar mijn flat gaan, schat,’ stelde Suzanne voor, ‘ik verlang naar je lichaam en wil meer, maar niet hier.’
‘Is goed, lieverd. We gaan.’ Ze waren ondertussen behoorlijk nat geworden en hun tepels stonden hard, horizontaal vooruit. Shaniqua kleedde zich aan en rekende de kaftan af. Buiten koelden ze iets af, maar het leek alsof ze vanbinnen nog in brand stonden. Ze liepen hand in hand over straat en keken elkaar verliefd aan. Ze schaamden zich daar niet voor en waren opgelucht, toen ze de flat van Suzanne bereikten. Daar trok Suzanne haar vriendin de badkamer in om samen te douchen. Ze genoten van het warme water en raakten flink opgewonden van elkaars naakte lichaam. Daarna verhuisden ze naar de slaapkamer waar Shaniqua op het grote, tweepersoonsbed ging liggen. Suzanne op haar zij ernaast en terwijl ze begonnen de tongzoenen, streelde ze haar vriendins grote borsten. Die kreunde zachtjes, toen Suzannes vingers haar grote, zwarte tepels bewerkte. Die nam ze in haar mond en zoog er zachtjes aan waardoor haar vriendin harder begon te kreunen.
Langzaam daalde Suzanne met haar tong naar beneden en likte eerst de navel van haar vriendin. Daarna was de rest van haar dikke buik aan de beurt die ze overstelpte met kusjes en likken. Ze wilde hiermee aangeven haar vriendin volledig te accepteren en dat ze haar lichaam prachtig vond. Toen ze met haar tong bij de vagina aankwam, tilde Shaniqua haar billen iets omhoog en trok haar buik iets naar boven. Hongerig drukte Suzanne haar tong tegen de grote, zwarte schaamlippen aan en begon die te likken. Met haar hand kroelde ze door het zwarte schaamhaar dat Shaniqua maar een beetje bijschoor. Die voelde dat ze steeds natter werd en hijgde: ‘Oh… Suzanne, ga er met je tong in. Alsjeblieft!’ Die trok de schaamlippen iets uit elkaar, zodat ze in haar vagina kon kijken. Haar adem stokte, want het vochtige, rozeachtige vlees zag er vanbinnen heerlijk uit. Ze duwde haar lange tong diep naar binnen en proefde het ziltige sap van Shaniqua, die een gil van genot gaf. Zeker toen Suzanne haar tong ritmisch in en uit haar vagina bewoog. Na een tijdje was haar grote clitoris aan de beurt. Suzanne likte dit super intieme plekje sensueel, om het daarna met haar lippen te omsluiten en er zachtjes aan te zuigen. Voor Shaniqua werd het allemaal te veel en ze voelde een orgasme diep uit haar binnenste opkomen. Toen het kwam gilde ze het van genot uit en klauwde met haar handen het matras vast. Uitgeput sloot ze haar ogen en voelde zich een moment in de hemel. Suzanne kwam naast haar liggen en zoende haar enkele keren.
‘Heerlijk hè, schat!’ Shaniqua kon alleen maar knikken en toen ze weer wat bijgekomen was, zei ze: ‘En nu wil ik jou verwennen, lieverd!’
Suzanne ging op de rug liggen en wachtte vol spanning af. Shaniqua zoende en likte zich een weg bij haar naar beneden. Met haar brede, lange, vochtige tong likte ze minutenlang haar vriendins borsten, buik, navel, haar geschoren schaamstreek en benen. Als laatste was het drijfnatte kutje van Suzanne aan de beurt. Shaniqua drukte haar tong op het klitje en likte vervolgens met lange halen dit intieme plekje. Ze proefde het sap van haar vriendin en wilde daar steeds meer van. Voor Suzanne werd het te veel, ze schokte met haar billen en schreeuwde het uit toen ze klaarkwam. Het leek wel alsof het orgasme vanuit haar tenen kwam, zo heftig voelde het aan. Ook zij sloot daarna uitgeput haar ogen en moest enkele minuten op adem komen. Een kwartiertje lagen ze naast elkaar en knuffelden nog wat. Ze keken elkaar aan en beseften dat dit het begin van een lange relatie zou kunnen worden.